Job

 2 “Walang-saysay na argumento* ba ang isasagot ng matalino,

O pupunuin ba niya ang puso niya ng nakasasakit na kaisipan?*

 3 Kung puro salita ang pagsaway, wala itong silbi;

Wala ring pakinabang ang pagsasalita ng walang kabuluhan.

 4 Dahil sa iyo, hindi na natatakot sa Diyos ang mga tao,

At nawawalan sila ng interes sa Diyos.

 5 Ganiyan ka magsalita dahil sa kasalanan mo,*

At mapandaya ang pananalita mo.

 6 Sarili mong bibig ang humahatol sa iyo, hindi ako;

Sarili mong mga labi ang tumetestigo laban sa iyo.+

 7 Ikaw ba ang kauna-unahang tao na ipinanganak,

O nauna ka pa ba sa mga burol?

 8 Naririnig mo ba kapag sinasabi ng Diyos ang mga sekreto niya,

O ikaw lang ba ang matalino?

10 Matatanda na kami at puti na ang buhok.+

Mas matanda pa kami kaysa sa iyong ama.

11 Hindi pa ba sapat sa iyo ang pang-aaliw ng Diyos

O ang malumanay na pakikipag-usap sa iyo?

12 Bakit ka nagpapadala sa damdamin* mo,

At bakit nanlilisik sa galit ang mga mata mo?

13 Dahil nagagalit ka sa Diyos,

At hinahayaan mong lumabas ang ganiyang pananalita sa bibig mo.

15 Tingnan mo! Wala siyang tiwala sa mga anghel* niya,

At kahit ang langit ay hindi malinis sa paningin niya.+

16 Ano pa kaya kung ang tao ay kasuklam-suklam at masama,+

Isang taong umiinom ng kasamaan na gaya lang ng tubig!

Sasabihin ko kung ano ang nakita ko,

18 Mga bagay na itinuro ng matatalino at hindi nila itinago,

Ang mga natutuhan nila sa kanilang ama.+

19 Sa kanila lang ibinigay ang lupain,

At walang dayuhang dumaan sa kanila.

20 Nagdurusa ang masamang tao sa lahat ng araw niya

At ang mapang-api sa buong buhay niya.

21 Lagi siyang nakaririnig ng nakakatakot na mga tunog;+

Kahit sa panahon ng kapayapaan, sinasalakay siya ng mga mandarambong.

22 Alam niyang hindi siya makatatakas sa kadiliman;+

Tiyak na mamamatay siya sa espada.

24 Lagi siyang nababalot ng takot at pag-aalala;

Dinaraig siya ng mga iyon na gaya ng haring handang sumalakay.

25 Dahil itinataas niya ang kamay niya para hamunin ang Diyos

At nilalabanan* ang Makapangyarihan-sa-Lahat;

26 Hindi siya mapigil sa pagsugod sa Kaniya

Dala ang makapal at matibay niyang kalasag;*

27 Mataba ang mukha niya,

At malaki ang tiyan niya;*

28 Nakatira siya sa mga lunsod na gigibain,

Sa mga bahay na hindi na titirhan

At magiging bunton ng mga bato.

29 Hindi siya yayaman, at hindi na madaragdagan ang taglay niya;

Hindi rin lalaganap sa lupain ang mga pag-aari niya.

30 Hindi siya makatatakas sa kadiliman;

Tutuyuin ng isang liyab ang sanga* niya,

At mamamatay siya dahil sa pagbuga ng Diyos.*+

31 Huwag niyang dayain ang sarili niya at huwag siyang magtiwala sa mga bagay na walang kabuluhan,

Dahil wala siyang mapapala sa mga iyon;

32 Malapit na niyang maranasan iyan,

At hindi lalago ang mga sanga niya.+

33 Magiging gaya siya ng punong ubas na inilalaglag ang hilaw na mga bunga nito

At ng punong olibo na inilalaglag ang mga bulaklak nito.

34 Dahil baog ang grupo ng mga di-makadiyos,*+

At lalamunin ng apoy ang mga tolda ng nagpapasuhol.

35 Naglilihi sila ng problema at nagsisilang ng kasamaan,

At ang sinapupunan nila ay punô ng panlilinlang.”