Sa Imperyo ng Roma, karaniwan lang ang pagkakaroon ng alipin at pagiging alipin. May mga batas ang Roma para sa mga alipin at panginoon nila. Mga alipin ang gumagawa ng karamihan sa trabaho sa bahay ng mayayamang pamilya sa teritoryo ng Imperyo ng Roma. Ang mga alipin ay nagluluto, naglilinis, at nag-aalaga ng mga bata. Ang iba ay nagtatrabaho sa mga pagawaan, minahan, o bukid. Ang mga nakapag-aral na alipin ay naglilingkod bilang mga doktor, guro, o sekretarya. Ang totoo, puwedeng gawin ng mga alipin ang kahit anong trabaho, maliban sa pagsusundalo. Sa ilang pagkakataon, puwedeng mapalaya ang mga alipin. (Tingnan sa Glosari, “Malaya; Pinalaya.”) Hindi kinakalaban ng mga Kristiyano noong unang siglo ang batas ng gobyerno para sa mga alipin, at hindi rin nila pinapasigla ang mga alipin na mag-alsa. (1Co 7:21) Iginagalang ng mga Kristiyano noon ang legal na karapatan ng iba, kasama na ang mga kapuwa nila Kristiyano, na magkaroon ng alipin. Kaya pinabalik ni apostol Pablo ang aliping si Onesimo sa panginoon niya, si Filemon. Dahil isa nang Kristiyano si Onesimo, bukal sa puso siyang bumalik sa panginoon niya na Kristiyano rin at nagpasakop dito bilang alipin. (Flm 10-17) Pinayuhan ni Pablo ang mga alipin na maging tapat at masipag sa trabaho.—Tit 2:9, 10.