Bagaman inatasan sila sa pamamagitan ng espiritu ni Jehova, waring hindi naman patuluyang nagsasalita ang mga propeta sa ilalim ng pagkasi. Sa halip, ‘sumasakanila’ ang espiritu ng Diyos sa espesipikong mga pagkakataon upang isiwalat ang mga mensaheng kailangan nilang ipatalastas. (Eze 11:4, 5; Mik 3:8) Dahil dito, napupukaw ang kanilang damdamin at nauudyukan silang magsalita. (1Sa 10:10; Jer 20:9; Am 3:8) Hindi lamang sila gumagawa ng mga bagay na di-pangkaraniwan kundi tiyak na masasalamin din sa kanilang pananalita at kilos ang kakaibang masidhing damdamin. Maaaring ito ang dahilan kung bakit may mga indibiduwal na inilarawang ‘gumagawing tulad ng mga propeta.’ (1Sa 10:6-11; 19:20-24; Jer 29:24-32; ihambing ang Gaw 2:4, 12-17; 6:15; 7:55.) Dahil sa kanilang pagkaseryoso, sigasig, at katapangan sa pagganap ng kanilang atas, ang kanilang paggawi ay nagmimistulang kakatwa, baka hindi pa nga matino, sa paningin ng iba, gaya ng tingin ng mga pinuno ng militar sa propetang nagpahid kay Jehu bilang hari. Gayunman, nang matanto ng mga pinuno na ang lalaki ay isang propeta, tinanggap nila ang kaniyang mensahe. (2Ha 9:1-13; ihambing ang Gaw 26:24, 25.) Noong tinutugis ni Saul si David, naudyukan si Saul na ‘gumawing tulad ng isang propeta,’ anupat hinubad niya ang kaniyang mga kasuutan at humigang “hubad nang buong araw na iyon at nang buong gabing iyon.” Maliwanag na nang pagkakataong iyon ay tumakas si David. (1Sa 19:18–20:1) Hindi naman ito nangangahulugan na karaniwa’y naghuhubad ang mga propeta, sapagkat hindi ganiyan ang ipinakikita ng ulat ng Bibliya. Sa dalawa pang kaso na iniulat, may layunin ang paghuhubad ng mga propeta, samakatuwid nga, upang isadula ang isang aspekto ng kanilang hula. (Isa 20:2-4; Mik 1:8-11) Hindi sinabi kung bakit inudyukan si Saul na maghubad: kung ito’y upang ipakita na siya’y isang hamak na taong hinubaran ng maharlikang kasuutan anupat inutil sa harap ng makaharing awtoridad at kapangyarihan ni Jehova, o kung may iba pa itong layunin.

“Mga Anak ng mga Propeta.” Ayon sa Gesenius’ Hebrew Grammar (Oxford, 1952, p. 418), ang Hebreong ben (anak ng) o benehʹ (mga anak ng) ay maaaring tumukoy sa “pagiging miyembro ng isang samahan o kapisanan (o ng isang tribo, o anumang partikular na grupo).” (Ihambing ang Ne 3:8, kung saan ang pananalitang “isang miyembro ng mga tagapaghalo ng ungguento” sa literal na Hebreo ay “isang anak ng mga tagapaghalo ng ungguento.”) Kaya naman, malamang na “ang mga anak ng mga propeta” ay tumutukoy sa isang samahang naglalaan ng pagsasanay sa mga tinawag sa bokasyong ito, o isang asosasyon ng mga propeta. Iniulat na may gayong pangkat ng mga propeta sa Bethel, Jerico, at Gilgal. (2Ha 2:3, 5; 4:38; ihambing ang 1Sa 10:5, 10.) Pinangasiwaan ni Samuel ang pangkat na nasa Rama (1Sa 19:19, 20), at waring ganito rin ang katayuan ni Eliseo noong panahon niya. (2Ha 4:38; 6:1-3; ihambing ang 1Ha 18:13.) Binanggit ng ulat na nagtayo sila ng kanilang sariling tahanan at gumamit ng isang kasangkapang hiniram, na nagpapahiwatig na namuhay sila nang simple. Bagaman kadalasa’y sama-sama sila sa iisang tirahan at magkakasalo sa pagkain, maaaring mayroon silang kani-kaniyang atas na maglingkod sa ibang mga lugar bilang mga propeta.​—1Ha 20:35-42; 2Ha 4:1, 2, 39; 6:1-7; 9:1, 2.