Mezmurlar

88 Ey Yehova, bu kulunu kurtaran Tanrım,+

Gündüzün Sana yakardım,+

Geceleyin de, Senin önünde dinmedi feryadım.+

2 Duam Senin katına erişsin,+

Yakarışıma kulak ver.+

3 Çünkü canım felakete doydu,+

Hayatım ölüler diyarının eşiğine vardı.+

4 Ölüm çukuruna inenler arasında sayıldım;+

Gücü tükenmiş yiğide döndüm.+

5 Ölüler arasında rahata erenler gibi,+

Katledilip mezarda yatanlar gibiyim;+

Onlar ki artık hatırına gelmezler,

Yardım elini onlardan çekmişsin.+

6 Sen beni çukurun dibine soktun,

Dipsiz derinliklere, karanlıklara gömdün.+

7 Öfken omuzlarıma çöktü,+

Bütün o koca dalgaların beni ezip geçti.+ (Selah)

8 Tanıdıklarımı benden uzaklaştırdın;+

Onların gözünde iğrenç biri oldum.+

Kısılıp kaldım, öteye geçemiyorum.+

9 Çektiğim ıstıraptan gözümün feri söndü.+

Gün boyu yakardım Sana ey Yehova;+

Sana açtım ellerimi.+

10 Harikalarını ölülere mi göstereceksin?+

Ölümün tutsakları mı kalkacak,+

Seni yüceltmek için?+ (Selah)

11 Vefalı sevgin mezarda duyurulur mu,

Sadakatin helak yerinde bildirilir mi?+

12 Harikaların karanlıklarda,+

Doğruluğun unutulanlar diyarında bilinir mi?+

13 Ey Yehova, yardım için feryadım Sanadır,+

Sabahları Seni duamla karşılarım.+

14 Neden beni terk ettin ey Yehova?+

Neden benden yüz çevirdin?+

15 Ben mazlumum, çocukluğumdan beri ölümün eşiğindeyim,+

Ve Senden gelen onca dehşeti çektim.+

16 Yakıcı öfken şimşekler gibi üzerimden geçti,+

Dehşetli işlerin beni sessizliğe gömdü.+

17 Taşkın sular gibi etrafımı kuşattılar gün boyu,+

Ve hep birden çevremi sardılar.

18 Dostumu, yakınımı da benden uzaklaştırdın;+

Tek tanıdığım karanlık kaldı.+