13, 14. İsa’nın kanı, nasıl hayat kurtarır ve kurtuluş için neden zorunludur?

¹³ Bugün kan,—İsa’nın döktüğü kan—yine bir kurtuluşla bağlantılıdır. MS 32 yılında “Yahudilerin Fısıh bayramı yakın” olduğu zaman, İsa büyük bir dinleyici kitlesine şunları söyledi: “Benim etimi yiyip kanımı içenin ebedî hayatı vardır; ben de onu son günde kıyam ettireceğim. Çünkü benim etim hakikî yiyecek, ve kanım hakikî içecektir.” (Yuhanna 6:4, 54, 55) Onu dinleyen tüm Yahudiler, yakın olan Fısıh’ı ve Mısır’da kanı dökülen kuzuyu hatırlamışlardı.

¹⁴ İsa, o sırada Rabbin Akşam Yemeğinde kullanılan sembollerden söz etmedi. İsa’nın takipçileri için kurulacak yeni kutlama, bundan ancak bir yıl sonra başlayacaktı. Böylece, MS 32 yılında İsa’nın sözlerini işiten resuller dahi, bunu bilmiyorlardı. Yine de İsa, kanının, ebedi kurtuluş için zorunlu olduğunu belirtiyordu. Daha sonra Pavlus, şu açıklamayı yaptı: “Onda kendi kanı ile kurtuluşa, suçlarımızın affine malikiz.” (Efesoslular 1:8) Ancak, İsa’nın kanına dayanan af sayesinde ebediyen yaşayabiliriz.

15. Mısır’da yaşayan İbraniler için hangi kurtuluş ve imtiyazlar vardı; fakat nasıl bir hayat söz konusu değildi? (I. Korintoslular 10:1-5)

¹⁵ Eski Mısır’da, ancak kısıtlı bir kurtuluş söz konusuydu. Mısır’dan çıkanlardan hiçbiri, daha sonra kendisine sonsuz hayat verilmesini beklemiyordu. Tanrı, Levilileri, kavme kahinler olmak üzere tayin etti ve Yahuda sıptından bazıları da kral oldu. Fakat bunların tümü de zamanla öldü. (Resullerin İşleri 2:29; İbraniler 7:11, 23, 27) İsrail’le birlikte Mısır’dan çıkan “bütün karışık halk” da, bu imtiyazlara sahip olmamasına rağmen, İbranilerle birlikte Vaat Edilen Diyara ulaşmayı ve Yehova Tanrı’ya tapınarak yaşamayı ümit ediyordu. Bununla birlikte, Yehova’nın, Hıristiyanlık öncesi hizmetçileri, vakti gelince, Tanrı’nın, insanlık için amaçladığı yeryüzünde, sonsuza dek yaşamayı ümit etmeleri için sağlam temellere sahiptiler. Bu, İsa’nın Yuhanna 6:54’teki vaadiyle uyum içindedir.

16. Tanrı’nın eski hizmetçileri, ne tür bir kurtuluşu ümit edebilirlerdi?

¹⁶ Tanrı, eski hizmetçilerinden bazılarını kullanarak, yeryüzünü doğru olanların ebediyen yaşaması için yarattığını coşkulu sözlerle yazmalarını sağladı. (Mezmur 37:9-11; Süleymanın Meselleri 2:21, 22; İşaya 45:18) Fakat, hakiki tapıcılar öldükleri halde, böyle bir kurtuluşu nasıl elde edebilirlerdi? Tanrı’nın, onları yeryüzünde yeniden hayata getirmesiyle. Örneğin, Eyub, hatırlanıp tekrar hayata getirileceğiyle ilgili ümidini dile getirmişti. (Eyub 14:13-15; Daniel 12:13) Kurtuluşun bir şeklinin de yeryüzünde ebedi hayat olduğu açıkça bellidir.—Matta 11:11.