Akuila Ve Priskilla—Örnek Bir Çift

“MESİH İsada iş arkadaşlarım olan Priskaya ve Akuilaya selâm edin; onlar benim canım uğruna kendi boyunlarını koydular; onlara yalnız ben değil, fakat Milletlerin bütün kiliseleri de şükrederler.”—Romalılar 16:3, 4.

Resul Pavlus’un, İsa’nın Roma’daki takipçilerinin cemaatine söylediği bu sözler, bu evli çifte karşı duyduğu büyük saygı ve sevgiyi gösterir. Böylece o, cemaatlerine yazarken onları görmezlikten gelmemeye dikkat etti. Fakat Pavlus’un bu iki ‘iş arkadaşı’ kimdi ve onlar kendisi ve cemaatler için neden böylesine değerliydiler?—II. Timoteos 4:19.

Akuila diaspora’dan (dağılmış Yahudilerden) bir Yahudiydi ve Küçük Asya’nın kuzeyinde bir bölge olan Pontus’ta doğmuştu. O ve karısı Priskilla (Priska) Roma’ya yerleşmişlerdi. Bu şehirde, en azından Pompeius’un MÖ 63’te Yeruşalim’i ele geçirmesinden beri oldukça büyük bir Yahudi toplumu vardı; bu dönemde çok sayıda tutuklu, köle olarak Roma’ya götürülmüştü. Aslında, Roma’ya ait yazıtlar eski kentte on iki veya daha fazla sinagogun varlığını ortaya koyuyor. MS 33’ün Pentikost’unda Yeruşalim’de, Roma’dan gelmiş ve o sırada iyi haberi işitmiş birçok Yahudi vardı. Belki de iyi haberin mesajı Roma İmparatorluğunun başkentine ilk olarak onlarla ulaşmıştı.—Resullerin işleri 2:10.

Bununla birlikte, MS 49’da ya da 50’nin başlarında İmparator Claudius’un emriyle Yahudiler Roma’dan çıkartıldılar. Bu nedenle resul Pavlus, Akuila ve Priskilla ile Yunan şehri Korintos’ta tanışmıştı. Pavlus Korintos’a geldiğinde, Akuila ve Priskilla ona nezaketle hem konukseverlik gösterdiler hem de iş verdiler; çünkü zanaatları aynıydı, çadırcılık yapıyorlardı.—Resullerin İşleri 18:2, 3.

Çadırcılar

Bu kolay bir iş değildi. Çadır yapımı sert, kaba bir kumaş ya da deriyi kesip parçaları dikerek birleştirmeyi kapsıyordu. Tarihçi Fernando Bea’ya göre, “yolculuk sırasında kamp kurmakta kullanılan, güneşten ve yağmurdan korunma sağlayan ya da gemi ambarlarında malları paketlemekte kullanılan kaba ve esnemeyen malzemelerle” çalışan çadırcılar açısından bu, “uzmanlık ve özen gerektiren bir işti.”

Şimdi bir soru doğuyor. Pavlus ilerdeki yıllarda kendisine saygın bir kariyerin kapısını açabilecek şekilde, ‘Gamaliel’in ayakları dibinde yetiştirildiğini’ söylememiş miydi? (Resullerin İşleri 22:3) Bu doğru olmakla birlikte, ilk yüzyıldaki Yahudiler, daha yüksek bir öğrenim görecek olsa bile erkek çocuklarına bir zanaat öğretmeyi onurlu bir şey olarak görürlerdi. Bu nedenle büyük olasılıkla hem Akuila hem de Pavlus çadırcılıktaki becerilerini gençken elde ettiler. Bunun çok yararlı olduğu daha sonra görüldü. Fakat İsa’nın takipçileri olarak onlar bu dünyevi işe başlıca amaçları gözüyle bakmadılar. Pavlus, Korintos’ta Akuila ve Priskilla ile birlikte yaptığı işin, asıl faaliyetini, yani ‘birine ağırlık olmadan’ iyi haberi bildirme faaliyetini desteklemek için sadece bir araç olduğunu söyledi.—II. Selânikliler 3:8; I. Korintoslular 9:18; II. Korintoslular 11:7.

Akuila ve Priskilla’nın, Pavlus’un dolgun vakitli vaizlik hizmetine yardım etmek üzere ellerinden geleni yapmaktan mutlu oldukları açıktır. Üç arkadaş, müşterilere ya da yoldan geçenlere şahitlik etmek üzere kim bilir kaç kez işlerine ara verdiler! Yaptıkları iş mütevazı ve yorucu olduğu halde bunu yapmaktan, Tanrı’nın çıkarlarını desteklemek için “gece ve gündüz” çalışmaktan bile mutluydular; tıpkı kalan zamanlarının çoğunu insanların iyi haberi işitmesine yardım etmeye adamak üzere yarım günlük ya da mevsimlik bir işle geçimlerini sağlayan, İsa’nın birçok çağdaş takipçisi gibi.—I. Selânikliler 2:9; Matta 24:14; I. Timoteos 6:6.

Konukseverlik Örnekleri

Pavlus, Korintos’ta kaldığı 18 ay boyunca dolgun vakitli vaizlik faaliyetleri için herhalde Akuila’nın evini bir merkez olarak kullandı. (Resullerin İşleri 18:3, 11) Büyük olasılıkla bu durumda Akuila ve Priskilla, Makedonya’dan gelen Timoteos ve Silas’ı da (Silvanus) misafir olarak ağırlamaktan mutluluk duydu. (Resullerin İşleri 18:5) Daha sonra kutsal metinler dizisi içinde yer alan, Pavlus’un Selâniklilere yazdığı iki mektup resulün Akuila ve Priskilla ile kaldığı sırada yazılmış olabilir.

O sırada Akuila ve Priskilla’nın evinin teokratik faaliyet için nasıl gerçek bir merkez olduğunu zihinde canlandırmak kolaydır. Büyük olasılıkla burası, bizzat Pavlus tarafından vaftiz edilen ve İsa’nın Ahaya eyaletindeki ilk takipçileri olan İstefanas ile ailesi; konuşmalar vermek için Pavlus’un evini kullanmasına izin veren Titius Yustus; ve tüm ev halkıyla birlikte hakikati kabul eden havra reisi Krispus gibi değerli birçok arkadaşın sık sık gelip gittiği bir yerdi. (Resullerin İşleri 18:7, 8; I. Korintoslular 1:16) Ayrıca, Fortunatus ve Ahaikus; evinde cemaat toplantıları yapılmış olabilen Gayus; hazine memuru Erastos; Pavlus’un Romalılara olan mektubu yazdırdığı Tertius; ve büyük olasılıkla mektubu Korintos’tan Roma’ya götüren, komşu cemaat Kenhrea’dan sadık bir hemşire olan Fibi de bu kardeşlerin arasındaydı.—Romalılar 16:1, 22, 23; I. Korintoslular 16:17.

Seyahat eden bir hizmetçiye konukseverlik gösterme fırsatına sahip olmuş, Yehova’nın çağdaş hizmetçileri bunun ne kadar teşvik edici ve anılmaya değer olabileceğini bilir. Böyle fırsatlarda anlatılan yapıcı tecrübeler herkes için gerçek bir ruhi canlanma kaynağı olabilir. (Romalılar 1:11, 12) Ayrıca, Akuila ve Priskilla’nın yaptığı gibi, evlerini ibadetlere, belki Cemaat Kitap Tetkikine açanlar bu yolla hakiki tapınmanın gelişmesine katkıda bulunabilmenin sevincine ve doyumuna sahip oluyorlar.

Onların Pavlus’la olan dostluğu öylesine samimiydi ki, Pavlus MS 52 baharında Korintos’tan ayrıldığında, Akuila ve Priskilla Efesos’a dek ona eşlik ettiler. (Resullerin İşleri 18:18-21) Onlar bu kentte kalıp resulün sonraki ziyaretine temel hazırladılar. İşte burada, iyi haberin bu yetenekli öğretmenleri etkili konuşan Apollos’u ‘yanlarına alıp Rab yolunu daha doğrulukla’ anlamasına yardım etmenin sevincini yaşadılar. (Resullerin İşleri 18:24-26) Pavlus MS 52-53 kışı sıralarında, üçüncü vaizlik turunda Efesos’u tekrar ziyaret ettiğinde, bu dinamik çift tarafından ekilen tarla hasat için çoktan olgunlaşmıştı. Efesos cemaati toplantılarını Akuila’nın evinde yaparken, Pavlus yaklaşık üç yıl “Yol” hakkında vaaz edip öğretim verdi.—Resullerin İşleri 19:1-20, 26; 20:31; I. Korintoslular 16:8, 19.

Daha sonra, Roma’ya döndüklerinde Pavlus’un bu iki arkadaşı, evlerini İsa’nın takipçilerinin toplantılarına açarak “misafirperver olmağa” devam ettiler.—Romalılar 12:13; 16:3-5.

Pavlus Uğruna “Boyunlarını Koydular”

Belki Pavlus Efesos’tayken de Akuila ve Priskilla’ya konuk oldu. Gümüşçülerin ayaklandığı sırada onlarla mı kalıyordu? Resullerin İşleri 19:23-31’deki kayda göre, kutsal eşyalar yapan sanatkârlar iyi haberin vaaz edilmesine karşı isyan ettiklerinde, kardeşler Pavlus’un kalabalığın önüne çıkarak kendisini tehlikeye atmasını engellemek zorunda kaldılar. Bazı Mukaddes Kitap yorumcuları, Pavlus’un böyle tehlikeli bir durumda ‘yaşamaktan bile meyus olmuş’ ve Akuila ile Priskilla’nın onun uğruna bir şekilde ‘kendi boyunlarını koyarak’ araya girmiş olabileceğini ileri sürüyorlar.—II. Korintoslular 1:8; Romalılar 16:3, 4.

“Gürültü durduktan sonra” Pavlus hikmetle davranarak şehirden ayrıldı. (Resullerin İşleri 20:1) Akuila ve Priskilla’nın da muhalefet ve alayla karşılaştığına kuşku yok. Bu onların moralini bozdu mu? Aksine, Akuila ve Priskilla İsa’nın takipçilerine özgü çabalarını cesaretle sürdürdüler.

Yakın Bir Çift

Claudius’un hükümdarlığı sona erdikten sonra, Akuila ve Priskilla Roma’ya geri döndüler. (Romalılar 16:3-15) Bununla birlikte, Mukaddes Kitapta onlardan son kez söz edildiğinde, onları tekrar Efesos’ta buluyoruz. (II. Timoteos 4:19) Kutsal Yazılarda onlara değinilen diğer tüm yerlerde olduğu gibi, bu karıkocadan yine birlikte söz ediliyor. Ne denli yakın ve birleşmiş bir çift! Pavlus bu sevgili kardeşi Akuila’yı, karısının sadık desteğini hatırlamaksızın aklına bile getiremedi. Bugün İsa’nın takipçisi çiftler için ne güzel bir örnek; çünkü sadık bir eşin vefalı yardımı, bir kimsenin “Rabbin işinde” çok şey yapmasına izin verir ve hatta bazen tek bir kişi olarak yapabileceğinden daha fazlasını mümkün kılar.—I. Korintoslular 15:58.

Akuila ve Priskilla farklı birkaç cemaatte hizmet ettiler. Onlar gibi, günümüzde İsa’nın birçok gayretli takipçisi ihtiyacın büyük olduğu yerlere gitmek için kendilerini sundular. Onlar ayrıca Gökteki Krallığın çıkarlarının geliştiğini görmekten ve İsa’nın takipçilerine özgü sıcak ve çok değerli dostluklar geliştirebilmekten kaynaklanan sevinci ve doyumu yaşıyorlar.

İsa’nın takipçilerine özgü sevgi konusundaki mükemmel örnekleriyle, Akuila ve Priskilla, Pavlus’un ve başkalarının takdirini kazandı. Fakat bundan daha önemlisi, bizzat Yehova ile ilgili olarak iyi bir nam elde ettiler. Kutsal Yazılar bize şu güvenceyi veriyor: “Allah adaletsiz değildir ki, sizin işinizi, ve mukaddeslere hizmet etmiş olarak ve ederek kendi ismi için gösterdiğiniz sevginizi unutsun.”—İbraniler 6:10.

Akuila ve Priskilla’nın yaptıklarına benzer şekillerde kendimizi sunma fırsatına sahip olmayabiliriz, ancak onların mükemmel davranışını örnek alabiliriz. ‘İyilik ve iane etmeyi ve Tanrı’nın bu gibi kurbanlardan hoşlandığını’ hiçbir zaman unutmayarak, enerjimizi ve hayatımızı kutsal hizmete adarken derin bir doyuma sahip olacağız.—İbraniler 13:15, 16.