“Eski Ahit”in Tanrısı—Sevgi Dolu Bir Tanrı mı?

“ESKİ AHİT”in Tanrısı, yani Musevilikte inanılan Yahveh, lanetleyen bir tanrı, öfkelenen bir tanrı, kıskanç bir tanrıdır; ona hiç yakınlık duymuyorum.” Katolik Kilisesinin üyesi olan Japon papaz Youji İnoue, Japonya’nın en büyük gazetelerinden birisi olan Asahi Şimbun’da “Japonlar ve Hıristiyanlık” adlı bir makalede böyle söylemişti. Fakat bu papaza göre, Tanrı daha sonra “gelişip Yeni Ahdin Tanrısına, yani İsa’nın açıkladığı Tanrı’ya dönüştü.”

Papaz İnoue, şüphesiz bu görüşe sahip olan tek kişi değildir. Fakat siz ona hak veriyor musunuz? Sizce “Eski Ahit”in yani Tevrat ve Zebur’un Tanrısı, “Yeni Ahit”in veya İncil’in Tanrısıyla karşılaştırılınca, sert ve öç alan bir Tanrı mıdır?

İnsanların kişilikleri değişebilir. Örneğin Mukaddes Kitap, Tanrı’yı seven insanların, “adalette ve hakikat kudsiyetinde Allaha göre yeni kişiliği giy”melerini tembih etmektedir. (Efesoslular 4:24) Eskiden kıskanç ve öfkeli mizaçlı olan birçok kişi Mukaddes Kitabı inceleyip öğrendiği şeyleri uygulamakla büyük değişimler yapmıştır ve şimdi günlük yaşamında Tanrı’nın ruhunun meyvesi olan “sevgi, sevinç, barış, tahammül, lûtuf, iyilik, iman, hilim, zaptı nefs”i göstermektedir.—Galatyalılar 5:22, 23.

Fakat Yaratıcı olan Yehova Tanrı hakkında aynı şey söylenebilir mi? O, “gelişip”, “öfkelenen bir tanrı” olmaktan, bazılarının ifadesiyle Hıristiyanların sevgi dolu tanrısına mı dönüştü?

YEHOVA—HER ZAMAN SEVGİ DOLU BİR TANRI

Resul Yuhanna, “Allah sevgidir” diye yazdı. (I. Yuhanna 4:8) Bunu yazmakla ebedi olan bir hakikati dile getirdi: Yaratıcı Yehova, her zaman sevgisi değişmeyen bir Tanrı olmuştur ve hâlâ da öyledir ve öyle de kalacaktır. Mukaddes Kitap, başından sonuna kadar bunu desteklemektedir.

Yehova yeryüzünü yarattığı zaman, sevgi dolu şekilde onu, insanlık için ideal bir ev olarak yaptı. (İşaya 45:18) Daha sonra ilk erkek ve kadın olan Âdem ve Havva’yı yarattığında, onları “kendi suretinde” yaptı, yani onlara sevgi, adalet, hikmet ve kudret gibi Tanrısal nitelikler verdi. Aynı zamanda onlara çocuk sahibi olma, bütün yeryüzünü bir cennete dönüştürme ve orada sonsuza kadar yaşama imkânını verdi. (Tekvin 1:27, 28) Bütün bunlar, Tanrı’nın insanı sevdiğini kanıtlamaz mı?

İlk insan çifti, Şeytan’ın yılan vasıtasıyla düzenlediği iğvaya düştüğü zaman, hem kendileri hem de henüz doğmamış çocukları için sağlanan ebedi nimetleri kaybettiler. Bu önemli aşamada, Tanrı, Mukaddes Kitapta kaleme alınan ilk peygamberliği verdi. Buna göre vaat edilen ‘kadının zürriyet’i o yılanın başını ezecekti. (Tekvin 3:15) Bu ümit verici kurtuluş vaadi, Tanrı’nın sevgisinin olağanüstü bir ifadesi değil miydi?

2000’i aşkın yıldan sonra, Yehova, sadık hizmetçisi İbrahim’e şöyle bir vaatte bulundu: “Senin zürriyetin vasıtasıyla yerin bütün milletleri mutlaka kendilerini mubarekliyecekler.” Bu şekilde ‘kadının zürriyeti’nin İbrahim’in soyundan geleceği açıklandı. (Tekvin 22:18) Bu vaat, kurtuluş ümidini pekiştirmekteydi ve Yehova’nın insanlık için beslediği sevginin soğumadığını gösteriyordu. Bu vaatle Tanrı, insanlık için bereketli bir gelecek tasarlıyordu. O, şüphesiz bir sevgi Tanrısıdır.

TANRI’NIN İSRAİL OĞULLARINA GÖSTERDİĞİ SEVGİ

Ayrıca Yehova Tanrı, M.Ö. 1513 yılında İsraillileri Mısır’daki kölelikten kurtardı ve Musa vasıtasıyla onlarla Kanun Ahdini kesti. On Emrin ikincisinde Yehova şöyle demekteydi: “Çünkü ben, senin Allahın RAB (Yehova) benden nefret edenlerden babalar günahını çocuklar üzerinde, üçüncü nesil üzerinde, ve dördüncü nesil üzerinde arayan, ve beni seven ve emirlerimi tutanların binlercesine inayet eden, kıskanç (tam bağlılık talep eden) bir Allahım.”—Çıkış 20:5, 6.

Egemen ve “efendileri” olarak Yehova’nın, ahit kavmi olan İsrail’den tam bir bağlılık talep etme hakkı vardı. (İşaya 54:5; Yeremya 3:14) Kavmi sadakatsiz olup tekrar ve tekrar sahte tanrılara dönünce, onlara karşı beslediği sevgi yüzünden, Yehova’nın onları disiplin edip ters davranışlarını onaylamadığını ve mahkûm ettiğini göstermesi uygun bir davranış değil miydi?

Birçok fırsatta Yehova, kavmi için büyük kaygı duyduğunu gösterdi ve Kendisine dönmelerini rica etti. (İşaya 55:7) Tanrı, günahları yüzünden onları cezalandırdı, hatta yok edilmelerine ve yabancı bir memlekete sürgüne gitmelerine bile izin verdi; fakat bir süre sonra da vatanlarına dönmelerini de sağladı. Bütün bunlar, Yehova hakkında ne gösterir? O kıskanç, nefret dolu, kin tutan bir Tanrı mıdır? Hayır! Aksine “çok acıyan ve lûtfeden, geç öfkelenen ve inayeti ve hakikati çok olan” bir Tanrı olduğunu göstermektedir.—Çıkış 34:6; Nehemya 9:17; Yoel 2:13; Nahum 1:2, 3.

OĞLU VASITASIYLA TANRI’NIN GÖSTERDİĞİ SEVGİ

Yüzyıllar boyu Yehova Tanrı, ‘kadının zürriyeti’, yani ‘İbrahim’in zürriyeti’ hakkındaki ayrıntıları açıklayıp peygamberleri vasıtasıyla önceden Mesih’in geleceğini bildirdi. Tayin edilen vakitte, Tanrı, görülmemiş biçimde sevgisini gösterdi: Fidye kurbanını sağlamak üzere biricik Oğlunu dünyaya gönderdi.

Resul Yuhanna bu olağanüstü tedarik hakkında şöyle yazdı: “Zira Allah dünyayı öyle sevdi ki, biricik oğlunu verdi; ta ki, ona iman eden her adam helâk olmasın, ancak ebedî hayatı olsun.” (Yuhanna 3:16) Tanrı’nın, Oğlu İsa Mesih vasıtasıyla gösterdiği sevginin bu kadar soylu ve yüce türden olması, bazılarını yanlış olarak O’nun, Tevrat ve Zebur’un açıkladığı ceza verip hükmeden Tanrı olmadığı sonucuna vardırmıştır.

Fakat İsa’nın açıkladığı Tanrı, Tevrat ve Zebur’da tanıtılan Tanrı’dan o kadar farklı mıdır? Yoksa sorun, insanların ancak görmek istediklerini gördüklerinden mi kaynaklanmaktadır? İyi bilinen bir ayet, Yuhanna 3:16, birisinin Oğluna iman etmediği takdirde “helâk” edileceğini göstermez mi? Ayrıca Yuhanna şöyle devam eder: “Oğula itaat etmiyen hayat görmiyecektir, fakat Allahın gazabı onun üzerinde kalır.” (Yuhanna 3:36) Bu sözler hiçbir şekilde sevgisinin yüceliğini azaltmıyorsa, O’nun, sadakatsiz İsraillilere ve başkalarına karşı gösterdiği hoşnutsuzluğu, Kendisinin sevgi dolu bir Tanrı olmadığını neden ispat etsin?

TANRI’NIN SİZİNLE İLGİLİ SEVGİ DOLU MAKSADI

Peygamberi Malaki vasıtasıyla Tanrı şunu bildirdi: “Ben Yehova, ben değişmem.” (Malaki 3:6) Yehova sevgi dolu bir Tanrı olarak değişmemekle kalmadı, insanlık için yeryüzüyle ilgili sevgi dolu maksadını da değiştirmedi. Âdem ile Havva’ya yeryüzündeki cennette yaşamak fırsatını verdiği gibi, Yehova, sizin de yine böyle bir Cennet’te sonsuza dek mutluluk içinde yaşayacak olanların arasında bulunmanızı istiyor. (Luka 23:43; II. Petrus 3:13; Vahiy 21:4) Fakat acaba neler talep edilmektedir? İsa şöyle dedi: “Ebedî hayat da şu ki, seni, yalnız gerçek Allahı, ve gönderdiğin İsa Mesihi bilsinler.” (Yuhanna 17:3) Yehova’nın Şahitleri, sevgisi değişmeyen Tanrı Yehova hakkında bilgi almamıza yardım etmeye hazırdırlar.