12 Шаҳар дарвозасига яқинлашиб қолганда, Исо ўлик одамни чиқаришаётганини кўрди. Бу, бева аёлнинг яккаю ягона ўғли эди+. У билан бирга шаҳардан кўп одам ҳам чиқаётганди.

14 Сўнг Исо тобутга қўлини теккизди. Шу пайт уни олиб кетаётганлар тўхташди. У ўликка: «Ҳой йигит, сенга айтяпман: ўрнингдан тур!»+ — деди.

52 У ерга йиғилганлар эса кўксига уриб, қизча учун зор йиғлашарди. Аммо Исо уларга: «Йиғламанглар+. Қизча ўлгани йўқ, ухлаяпти, холос»+,— деди. 53 Шунда улар Исони мазах қилиб устидан кула бошлашди. Чунки қизчанинг ўлганини билишарди. 54 Исо бўлса унинг қўлидан ушлаб: «Қизалоқ, ўрнингдан тур!»+ — дея мурожаат қилди.

25 Исо унга деди: «Мен тирилиш ва ҳаётдирман+. Менга ишонган киши ўлса ҳам, яна ҳаётга қайтади.