Аюб

14 Аёлдан туғилган инсоннинг

Умри қисқа+ ва ғам-ташвишга тўладир+.

 2 У гул каби очилади-ю, сўнг қуриб қолади*+,

Соя сингари ўтиб кетади ва ғойиб бўлади+.

 3 Сен унга кўз тиккансан,

Ўзинг билан даъволашиш учун уни* маҳкамага олиб борасан+.

 5 Унинг кунларини белгилаб қўйгансан,

Ойлари Сенинг қўлингдадир,

Ўтмасин деб, Сен унга чегара қўйгансан+.

 6 Нигоҳингни ундан бургин, шунда у ором олади,

Ёлланма ишчи сингари куни якун топади+.

Чопиб ташланса ҳам, қайтадан кўкаради,

Новдалари ўсаверади.

 8 Ер остидаги илдизлари қариб қолса-да,

Тупроқдаги тўнкаси қурий бошласа-да,

 9 Сувни сезиши биланоқ кўкаради,

Ниҳол каби новдалар чиқаради.

10 Бироқ одам ўлганда, жонсиз ётади,

Нафаси узилганда, у йўқ бўлиб кетади*+.

11 Сув денгиздан буғланади,

Дарё саёзланиб, қуриб қолади.

Осмон йўқ бўлиб кетмагунча, улар уйғонмайди,

Ҳеч ким уларни уйғота олмайди+.

13 Эҳ, қанийди мени мозорда* яширсанг эди+,

Ғазабдан тушгунча мени беркитиб қўйсанг эди,

Менга вақт белгилаб, эсласанг эди!+

Қулликда* юрган вақтим тугамагунча,

Озод бўладиган пайтим келмагунча кутаман+.

16 Бироқ ҳозир ҳар бир қадамимни санаб юрибсан,

Фақатгина гуноҳимни кўряпсан.

17 Қилмишларимни тўрвага муҳрлаб қўйдинг,

Айбимни елимлаб қўйдинг.

18 Тоғ қулаб парчаланиб кетади,

Қоя ҳам ўз жойидан қўзғалади,

19 Сув тошларни емиради,

Оқаётган сув ерни ювиб кетади,

Сен эса ўткинчи инсоннинг умидини йўққа чиқарасан.

20 Ҳалок бўлмагунча уни мағлуб қилаверасан+,

Унинг қиёфасини ўзгартириб, жўнатиб юборасан.

21 Унинг ўғиллари ҳурматга сазовор бўлса ҳам,

Обрўсини йўқотса ҳам, у буни билмайди+.

22 У тирик бўлгандагина танаси оғриқни сезади,

У* ҳаёт бўлгандагина аза тутади».