Забур

 2 Ёмон одамлар ютиб юборгудек бўлиб менга ҳужум қилганда+,

Ғаниму душманларим ўзлари қоқилиб, йиқилиб тушди.

 3 Ҳатто қўшин мени қуршовга олса ҳам,

Юрагим даҳшатга тушмайди+.

Менга қарши уруш очилса-да,

Ишончимни йўқотмайман.

 4 Мен Яҳовадан бир нарсани сўрадим,

Мана шудир менинг тилагим:

Қанийди Яҳованинг уйида умр бўйи яшасам+,

Яҳованинг ҳимматига* кўз тиксам,

Унинг маъбадига*+ завқ билан боқсам.

 5 Мусибат куни У мени Ўз паноҳида асрайди+,

Чодирининг яширин жойига бекитиб қўяди+.

У мени баланд қоя устига турғизади+.

 6 Шунда бошим атрофимдаги душманларимдан юқори кўтарилади,

Шодлик ҳайқириқлари ила Унинг чодирида қурбонликлар келтираман.

Яҳовага атаб мадҳлар куйлайман.

 7 Нола қилганимда мени эшит, эй Яҳова+,

Менга илтифот кўрсатиб, жавоб бер+.

Мададкорим Сенсан+,

Рад этма, ташлаб кетма мени, эй нажоткор Тангрим!

10 Ҳатто ота-онам мени тарк этса ҳам+,

Яҳова мени қабул қилади+.

11 Ўз йўлингни менга кўрсат, эй Яҳова+,

Душманларимдан ҳимоя қилиб, адолат сўқмоғидан мени етакла.

12 Мени ғанимларим қўлига топширма+,

Зеро, сохта гувоҳлар менга қарши чиқиб+,

Ғазаб билан менга таҳдид қилмоқда.

13 Ёруғ дунёда* Яҳованинг ҳимматини кўришга ишонмасам,

Ҳолим не кечади?*+

14 Яҳовага умид боғла+,

Жасоратли ва довюрак бўл+.