Забур

78 Эй халқим, қонунимга қулоқ сол,

Оғзимдан чиққан сўзларга қулоқ тут.

 3 Уларни биз эшитганмиз, биламиз,

Ота-боболаримиз бизга айтиб беришган+.

 4 Биз ҳам уларнинг авлодларидан ҳеч нарсани яширмаймиз,

Келажак авлодга барини айтиб берамиз+.

Яҳованинг мақтовга сазовор ишларию қудрати+,

Қилган ажойиб ишлари ҳақида сўзлаб берамиз+.

 5 У Ёқубга* эслатмалар берди.

Исроилда қонун ўрнатди,

Бу нарсаларни фарзандларига ўргатишни

Ота-боболаримизга буюрди+.

 6 Токи келажак насл,

Туғилажак болалар булардан хабардор бўлиб+,

Аллоҳнинг ишларини эсдан чиқармай+,

Унинг амрларига риоя этади+.

 8 Улар ота-боболари каби

Ўжар ва исёнкор+,

Қалби беқарор+,

Худога садоқатсиз наслга айланмайди.

 9 Эфрайим ўғиллари камон билан қуролланган эди,

Аммо жанг куни улар ортга чекинди.

10 Улар Тангрининг аҳдига амал қилмади+,

Қонунига риоя этишдан бош тортди+.

11 Улар Худонинг қилган ишларини эсдан чиқарди+,

Кўрсатган ажойиб ишларини унутди+.

12 У Миср юртида, Зўван ҳудудида+,

Ота-боболарининг кўз ўнгида мўъжизалар яратди+.

13 Улар ўтсин дея денгизни иккига бўлди,

Сувларни девор каби қилиб қўйди+.

14 Кундузи булут орқали,

Кечаси эса олов ёруғи орқали етаклаб юрди+.

15 У саҳродаги қояларни ёриб,

Гўё денгиздан сув ичиргандай чанқоқларини қондирди+.

16 У қоятошдан сув чиқариб,

Дарёдай оқизди+.

17 Бироқ улар чўлда Тангри Таолога қарши исён кўтариб,

Унга қарши гуноҳ қилишдан тўхтамади+.

18 Улар кўнгиллари тусаган овқатни талаб қилиб,

Қалбларида Аллоҳни синади+.

19 Улар: «Худо саҳронинг ўртасида дастурхон ёза олармиди?!» — дея,

Худога қарши нолий бошлади+.

20 Мана, У қояни ёриб,

Сувни селдай оқизди+.

Улар бўлса: «У бизга нон ҳам бера олармикан?

Халқига гўшт едира олармикан?»+ — деди.

21 Яҳова буни эшитиб ғазабга минди+,

Ёқубга қарши қаҳри+ қайнаб,

Исроилга қарши ғазаби аланга олди+.

22 Зеро, улар Аллоҳга ишонмади+,

Қутқара олишига кўзлари етмади.

23 Шунда У булутли осмонга амр бериб,

Само дарвозаларини очди.

24 Худо уларга егани манна ёғдириб турди,

Уларга осмоннинг донини берди+.

25 Одамлар қудратли зотлар*+ нонидан еди,

Аллоҳ уларга тўйгунларича озуқа берди+.

26 У осмонда шарқдан шамол кўтарди,

Қудрати ила жанубдан шамол эстирди+.

27 Устларига гўштни чангдай,

Қушларни денгиз қумидай ёғдирди.

28 Қушларни қароргоҳи ўртасига,

Чодирлари атрофига туширди.

29 Улар еб тўйди,

Тангри уларга кўнгиллари тусаган нарсани берди+.

30 Оғизларидаги овқатни ютиб улгурмай,

Нафслари ҳамон ҳакалак отиб турганда,

31 Уларга қарши Аллоҳнинг ғазаби аланга олди+.

Бақувват кишиларини ўлимга дучор қилиб+,

Исроил йигитларини ер тишлатди.

32 Улар бўлса янада гуноҳга ботиб+,

Унинг мўъжизаларига ишонмади+.

33 Шу боис, Худо уларнинг кунларини бир нафасдай битирди+,

Умрлари ваҳима ичида ўтиб кетди.

34 Тангри ҳар гал қирғин қилганда, улар Худога қайтар+,

Унга юз буриб, У томон интиларди.

35 Худо уларнинг Қояси+,

Аллоҳ Таоло Қутқарувчиси* эканини эсларига туширарди+.

36 Бироқ улар оғизлари билан Уни алдашга уринди.

Тиллари билан Унга ёлғон гапирди.

37 Улар Аллоҳга содиқ қолмади+,

Унинг аҳдига вафо қилмади+.

38 У бўлса раҳм-шафқат кўрсатди+,

Айб-гуноҳларини кечириб, қириб ташламади+.

Такрор-такрор ғазабини босиб+,

Уларга қаҳрини сочмади.

39 Боиси, улар ожиз бир банда эканини+,

Эсиб, қайтиб келмайдиган шамол* эканини унутмади.

40 Саҳрода улар неча марталаб исён кўтариб+,

Чўлда Унинг дилини оғритди+.

41 Улар қайта-қайта Аллоҳни синаб+,

Исроилнинг Муқаддас Тангрисига озор етказди.

42 Улар Унинг қудратини,

Душман қўлидан қутқарган кунни+ унутди,

43 Унинг Мисрда кўрсатган аломатларини+,

Зўван ҳудудида яратган мўъжизаларини эсдан чиқарди.

44 Ўшанда У мисрликлар ўз сувларидан ича олмайдиган қилиб,

Нил анҳорларини қонга айлантирди+.

45 Уларни чақсин дея, сўна пашшалар галасини юборди+,

Юртларини хароб қилсин дея, қурбақа бостирди+.

46 Экинларини очофат чигирткаларга,

Етиштирган ҳосилларини чигирткалар галасига ем қилди+.

47 Токларини дўл билан+,

Анжирларини йирик дўл билан нобуд қилди.

48 Ҳайвонлари устига дўл ёғдирди+,

Чорваларини яшин алангасига* топширди.

49 Уларга оташин ғазабин сочиб,

Устларига қаҳр, нафрат ва мусибат ёғдирди,

Офат келтирувчи фаришталар қўшинини юборди.

Уларга шафқат қилмай,

Ўлатга дучор қилди.

51 Охири Миср тўнғичларини+,

Хомнинг чодирларида туғилган тўнғичларни қирғин қилди.

52 Сўнг халқини қўйлар каби олиб чиқиб+,

Саҳро бўйлаб сурувдай етаклади.

53 Уларни бехатар бошлаб юрди,

Ҳеч нарса уларни даҳшатга солмади+,

Ёвларини денгиз кўмиб юборди+.

54 Халқини эса Ўз муқаддас юртига+,

Қудрати ила забт этган ушбу тоғли ҳудудга олиб келди+.

55 Улар олдидан халқларни қувиб чиқарди+,

Ўлчов ипи билан меросларини тақсимлаб берди+,

Исроил қабилаларига уй-жойлар берди+.

56 Улар бўлса Аллоҳ Таолони синашдан, Унга қарши исён қилишдан тўхтамади+,

Унинг эслатмаларини назар-писанд қилмади+.

58 Улар тепаликлар барпо этиб, Худони ранжитди+,

Ўйма бутлари билан қаҳрини* келтирди+.

59 Аллоҳ буни кўриб, ғазабга минди+,

Сўнгра Исроилни тамоман рад этди.

60 Охир-оқибат Шилўдаги муқаддас чодирини+,

Инсонлар ичра қурган масканини тарк этди+.

61 Қудратию улуғворлик рамзи асир қилиб олиб кетилишига,

Душман қўлига тушишига йўл қўйди+.

62 Халқини қиличга рўпара қилди+,

Ўз мулкига дарғазаб бўлди.

63 Йигитларини олов ютиб юборди,

Қизлари никоҳ қўшиқларини айтмай қўйди.

64 Руҳонийлари қиличдан ўтказилди+,

Бевалари бўлса аза тутмади+.

65 Сўнгра Яҳова уйқудан уйғонди+,

Шаробдан кейин кайфи тарқаган жангчидай+ уйғонди.

66 У ғанимларини қувиб юборди+,

Уларни тоабад иснодга қолдирди.

67 У Юсуфнинг чодирини рад этди,

Эфрайим қабиласини танламади.

68 Ўрнига Яҳудо қабиласини+,

Ўзи севган Сион тоғини танлади+.

69 Муқаддас масканини осмондай барқарор+,

Мангу ўрнатилган ер каби мустаҳкам қилди+.

70 Хизматкори Довудни танлаб+,

Уни қўй қўрасидан олиб чиқди+.

71 Совлиқларни боқиб юрган жойдан олиб,

Уни Ўз халқи Ёқуб устидан+,

Мулки бўлмиш Исроил узра чўпон қилиб қўйди+.