1. Имондошларига ёзаётиб Павлус нимага умид қилган?

МАСИҲИЙ жамоатларига йўллаган мактубларида ҳаворий Павлус қайта-қайта бир умиди ҳақида ёзган эди. У, жамоатдагилар намоён этаётган руҳият Худога ва Масиҳга маъқул бўлишини истаган. Мисол учун, у галатияликларга шундай деб ёзган эди: «Ҳазратимиз Исо Масиҳнинг инояти, сиз биродарлар намоён этаётган руҳиятингизга ёр бўлсин. Омин» (Галат. 6:18). «Намоён этаётган руҳиятингиз» ибораси остида Павлус нимани назарда тутган?

2, 3. а) Павлус «руҳият» сўзини ишлатиб нимани назарда тутган? б) Намоён этаётган нуқтаи назаримиз борасида ўзимизга қандай саволлар беришимиз мумкин?

² Ушбу матн таркибида «руҳият» деб ишлатилган сўз, нуқтаи назарни ёки фикр юритиш тарзини англатади. Бундай нуқтаи назар инсонни муайян йўл билан гапиришга ёки иш тутишга ундайди. Масалан, бир киши юмшоқ, хушмуомала, мулойим, сахий ёки кечиримли бўлиши мумкин. Муқаддас Китобда «сокин ва мулойим руҳ»га ҳамда «вазмин» бўлишга даъват этилади (1 Бутр. 3:4; Ҳик. 17:27). Бошқа бириси бўлса, кесатиқ қилиб гапирадиган, пулпараст, жаҳли тез чиқадиган ёки мустақиллик руҳига эга бўлиши мумкин. Бу ҳам майли-я, баъзилар нопоклик, итоатсизлик ва ҳаттоки исёнкорлик руҳини намоён этишгача боришади.

³ Шундай қилиб, Павлус «Ҳазратимиз сен намоён этаётган руҳиятга ёр бўлсин» каби ибораларни ишлатиб, биродарларини Аллоҳнинг иродасига мувофиқ йўл тутиб, Масиҳга хос фазилатларни ривожлантиришга ундаган (2 Тим. 4:22; Колосаликларга 3:9–12 ни ўқинг). Ўзимизга қуйидаги саволларни берсак яхши бўларди: «Мен қандай руҳни намоён этяпман? Худога маъқул келадиган нуқтаи назарни қандай ривожлантиришим мумкин? Жамоатда ижобий нуқтаи назар сақланишига кўпроқ ҳисса қўшяпманми?» Бир мисолни кўриб чиқайлик. Кунгабоқар экилган далани тасаввур қилинг. Ҳар бир гул бутун манзаранинг чиройига чирой қўшади. Биз ҳам бу гуллар каби жамоатнинг чиройига ўз ҳиссамизни қўшяпмизми? Дарҳақиқат, ҳар биримиз бунга интилишимиз жуда зарур. Келинг, Худога маъқул келадиган нуқтаи назарни қандай ривожлантириш мумкинлигини кўриб чиқайлик.