คัมภีร์ไบเบิลพูดถึงการถวายสิบลดอย่างไรบ้าง?
คำตอบจากคัมภีร์ไบเบิล
ชาวอิสราเอลโบราณได้รับคำสั่งให้ถวายสิบลดaหรือ 1 ใน 10 จากรายได้ต่อปีของพวกเขาเพื่อสนับสนุนการนมัสการแท้ พระเจ้าบอกพวกเขาว่า “ในแต่ละปี คุณต้องถวายส่วน 1 ใน 10 (“สิบชักหนึ่ง”, ฉบับคิงเจมส์) ของพืชผลทั้งหมดที่ได้จากทุ่งนาของคุณ”—เฉลยธรรมบัญญัติ 14:22
คำสั่งที่ให้ถวายสิบลดหนึ่งเป็นส่วนของกฎหมายของโมเสสซึ่งพระเจ้าให้กับชาวอิสราเอลโบราณ คริสเตียนไม่ได้อยู่ภายใต้กฎหมายของโมเสสและจึงไม่ต้องถวายสิบลดหนึ่ง (โคโลสี 2:13, 14) คริสเตียนแต่ละคนสามารถบริจาค “ตามที่ตั้งใจไว้ ไม่ใช่ฝืนใจทำหรือทำอย่างเสียไม่ได้ เพราะพระเจ้ารักคนที่มีความสุขกับการให้”—2 โครินธ์ 9:7
สิบลดในคัมภีร์ไบเบิลภาค “พันธสัญญาเดิม”
คัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาเดิมพูดถึงสิบลดหลายครั้ง ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับช่วงหลังจากที่พระเจ้าให้กฎหมาย (กฎหมายของโมเสส) กับชาวอิสราเอลผ่านทางโมเสสแล้ว แต่มี 2 ตัวอย่างที่เกี่ยวข้องกับช่วงเวลาก่อนหน้านั้น
ก่อนกฎหมายของโมเสส
คนแรกที่มีบันทึกไว้ว่าถวายสิบลดคืออับราม (อับราฮัม) (ปฐมกาล 14:18-20; ฮีบรู 7:4) สิบลดที่อับรามให้เป็นของกำนัลที่ให้กับกษัตริย์เมืองซาเลมแค่ครั้งเดียว ไม่มีหลักฐานในคัมภีร์ไบเบิลที่อับราฮัมหรือลูกหลานของเขาถวายสิบลดอีกครั้งให้กษัตริย์องค์นี้
คนที่สองที่คัมภีร์ไบเบิลบอกว่าถวายสิบลดคือยาโคบหลานชายของอับราฮัม เขาสัญญาว่าถ้าพระเจ้าอวยพรเขา เขาก็จะถวาย “ส่วน 1 ใน10” ของทุกสิ่งที่เขาได้รับให้กับพระองค์ (ปฐมกาล 28:20-22) นักวิชาการบางคนบอกว่า ยาโคบอาจถวายสิบลดโดยให้สัตว์เป็นเครื่องบูชา แม้ยาโคบจะทำตามสัญญาและถวายสิบลด แต่เขาก็ไม่ได้บังคับครอบครัวให้ถวายสิบลด
ภายใต้กฎหมายของโมเสส
ชาวอิสราเอลโบราณได้รับคำสั่งให้ถวายสิบลดเพื่อสนับสนุนกิจกรรมต่าง ๆ ทางศาสนา
ถวายสิบลดเพื่อให้คนที่ทำงานเต็มเวลาด้านศาสนา เช่น คนเลวีและปุโรหิตซึ่งไม่มีที่ดินเพาะปลูกของตัวเอง (กันดารวิถี 18:20, 21) คนเลวีที่ไม่ใช่ปุโรหิตได้รับสิบลดจากประชาชนและพวกเขาจะถวาย “ส่วน 1 ใน 10 จากส่วน 1 ใน 10” ของส่วนที่ดีที่สุดให้ปุโรหิต—กันดารวิถี 18:26-29
สิบลดประจำปีส่วนที่สองเป็นประโยชน์ต่อคนเลวีและคนอื่น ๆ ด้วย (เฉลยธรรมบัญญัติ 14:22, 23) ครอบครัวชาวอิสราเอลใช้การจัดเตรียมนี้ในช่วงเทศกาลพิเศษและในบางปีที่มีการแบ่งปันให้คนจนเพื่อช่วยให้พวกเขามีสิ่งจำเป็น—เฉลยธรรมบัญญัติ 14:28, 29; 26:12
สิบลดคำนวณอย่างไร? ชาวอิสราเอลแยกส่วนที่ 10 ของผลผลิตที่ได้ในแต่ละปี (เลวีนิติ 27:30) ถ้าพวกเขาถวายสิบลดเป็นเงินแทนผลผลิต พวกเขาต้องจ่ายเพิ่มอีก 20 เปอร์เซ็นต์ (เลวีนิติ 27:31) พวกเขายังได้รับคำสั่งให้ถวาย “ส่วน 1 ใน 10 ของฝูงวัว ฝูงแกะ และฝูงแพะ” ซึ่งนี่หมายถึงตัวที่ 10 ที่เพิ่มจากฝูงวัว ฝูงแกะ และฝูงแพะที่มีอยู่แล้ว—เลวีนิติ 27:32
ชาวอิสราเอลกำหนดส่วนที่ 10 ของฝูงสัตว์ของพวกเขาโดยเลือกตัวที่ 10 ทุกตัวที่ออกมาจากคอก กฎหมายบอกว่าพวกเขาไม่ต้องตรวจหรือเปลี่ยนสัตว์ที่ถูกเลือก หรือไม่สามารถเปลี่ยนสัตว์เป็นเงินได้ (เลวีนิติ 27:32, 33) แต่สิบลดส่วนที่สองที่ใช้ในการฉลองประจำปีสามารถเปลี่ยนเป็นเงินได้ การจัดเตรียมนี้ทำให้ชาวอิสราเอลที่เดินทางไกลเพื่อเข้าร่วมงานฉลองสะดวกมากขึ้น—เฉลยธรรมบัญญัติ 14:25, 26
ชาวอิสราเอลต้องถวายสิบลดเมื่อไร? พวกเขาต้องถวายทุกปี (เฉลยธรรมบัญญัติ 14:22) แต่มีการยกเว้นในทุกปีที่ 7 ซึ่งเป็นปีสะบาโตหรือปีแห่งการหยุดพัก ชาวอิสราเอลไม่เพาะปลูกในปีนั้น (เลวีนิติ 25:4, 5) เพื่อสนับสนุนโอกาสพิเศษนี้จึงไม่มีการเก็บส่วน 1 ในสิบในช่วงฤดูเก็บเกี่ยว นอกจากนั้น ทุกปีที่ 3 และปีที่ 6 ของรอบสะบาโต 7 ปี ชาวอิสราเอลจะแบ่งปันส่วน 1 ใน 10 ส่วนที่สองกับคนจนและคนเลวี—เฉลยธรรมบัญญัติ 14:28, 29
การไม่จ่ายสิบลดจะถูกลงโทษอย่างไร? กฎหมายโมเสสไม่ได้บอกเรื่องการลงโทษ การถวายสิบลดเป็นสิ่งดีที่ควรทำ ชาวอิสราเอลต้องพูดต่อหน้าพระเจ้าว่าพวกเขาได้ให้ส่วน 1 ใน 10 และขอพรจากพระเจ้าที่เขาทำอย่างนั้น (เฉลยธรรมบัญญัติ 26:12-15) พระเจ้ามองว่าการไม่ให้ส่วน 1 ใน 10 ถือเป็นการปล้นพระองค์—มาลาคี 3:8, 9
การถวายส่วน 1 ใน 10 เป็นภาระไหม? ไม่เลย พระเจ้าสัญญากับชาติอิสราเอลว่าถ้าพวกเขาถวายส่วน 1 ใน 10 พระองค์จะเทพรให้พวกเขาและพวกเขาจะไม่ขาดอะไรเลย (มาลาคี 3:10) ในทางกลับกัน ชาติอิสราเอลลำบากมากเมื่อไม่ถวายส่วน 1 ใน 10 พวกเขาไม่ได้พรจากพระเจ้า นี่ทำให้ปุโรหิตกับคนเลวีต้องไปทำงานอาชีพและไม่ได้จดจ่อกับการช่วยชาวอิสราเอลให้นมัสการพระเจ้า—เนหะมีย์ 13:10; มาลาคี 3:7
สิบลดในคัมภีร์ไบเบิลภาค “พันธสัญญาใหม่”
ในตอนที่พระเยซูมีชีวิตอยู่ ผู้นมัสการพระเจ้ายังต้องถวายสิบลด แต่เมื่อพระเยซูตายพวกเขาก็ไม่ต้องถวายอีกต่อไป
ในสมัยพระเยซู
ในพันธสัญญาใหม่บอกว่าชาวอิสราเอลยังถวายสิบลดอยู่ตอนที่พระเยซูอยู่บนโลก ท่านยอมรับว่าการถวายสิบลดเป็นหน้าที่ที่พวกเขาต้องทำ แต่ท่านตำหนิผู้นำศาสนาที่ถวายส่วน 1 ใน 10 อย่างละเอียดถี่ยิบ แต่ “กลับมองข้ามเรื่องที่สำคัญกว่าในกฎหมายของโมเสส นั่นคือ ความยุติธรรม ความเมตตา และความซื่อสัตย์” (มัทธิว 23:23)
หลังจากพระเยซูตาย
หลังจากพระเยซูตายก็ไม่มีการถวายส่วน 1 ใน 10 อีกต่อไป เครื่องบูชาไถ่ของพระเยซูได้ยกเลิกกฎหมายของโมเสสรวมทั้ง “คำสั่งให้เก็บส่วน 1 ใน 10”—ฮีบรู 7:5, 18; เอเฟซัส 2:13-15; โคโลสี 2:13, 14
a สิบลดหนึ่งคือ “ส่วนที่สิบของรายได้ที่จัดไว้เฉพาะ . . . ปกติ สิบลดหนึ่งที่พูดถึงในคัมภีร์ไบเบิลมีไว้เพื่อจุดประสงค์ทางศาสนา”—พจนานุกรมด้านคัมภีร์ไบเบิลฉบับหนึ่ง (Harper’s Bible Dictionary หน้า 765)