Ησαΐας
64 Μακάρι να έσκιζες τους ουρανούς, να κατέβαινες,+ να σείονταν εξαιτίας σου τα βουνά,+ 2 σαν τη φωτιά που καίει τα χαμόκλαδα, τη φωτιά που κάνει το νερό να κοχλάζει, για να κάνεις το όνομά σου γνωστό στους αντιδίκους σου,+ ώστε εξαιτίας σου να ταραχτούν+ τα έθνη! 3 Όταν έκανες φοβερά πράγματα+ που δεν μπορούσαμε να τα ελπίζουμε, κατέβηκες. Εξαιτίας σου τα βουνά σείστηκαν.+ 4 Και από τον παλιό καιρό κανείς δεν έχει ακούσει+ ούτε έδωσε κανείς ακρόαση ούτε μάτι έχει δει κάποιον Θεό, εκτός από εσένα,+ ο οποίος να ενεργεί για εκείνον που τον προσμένει.+ 5 Έχεις έρθει σε συνάντηση εκείνου που αγάλλεται και εκτελεί δικαιοσύνη,+ εκείνων που εξακολουθούν να σε θυμούνται στις οδούς+ σου.
Εσύ αγανάκτησες,+ ενώ εμείς αμαρτάναμε+—σε αυτά επί πολύ καιρό, και θα σωζόμασταν;+ 6 Και γινόμαστε σαν κάποιον ακάθαρτο, όλοι μας, και όλες οι πράξεις δικαιοσύνης τις οποίες κάνουμε είναι σαν ένδυμα για περιόδους εμμηνόρροιας·+ και θα μαραθούμε σαν φυλλωσιά,+ όλοι μας, και τα σφάλματά μας θα μας πάρουν μακριά όπως ο άνεμος.+ 7 Και δεν υπάρχει κανείς που να επικαλείται το όνομά σου,+ κανείς που να σηκώνεται για να πιαστεί από εσένα· διότι έκρυψες το πρόσωπό σου από εμάς+ και μας κάνεις να λιώνουμε+ από τη δύναμη του σφάλματός μας.
8 Και τώρα, Ιεχωβά, εσύ είσαι ο Πατέρας μας.+ Εμείς είμαστε ο πηλός+ και εσύ ο Αγγειοπλάστης μας·+ και όλοι μας είμαστε το έργο του χεριού σου.+ 9 Μην αγανακτείς, Ιεχωβά, υπερβολικά+ και μη θυμάσαι για πάντα το σφάλμα μας.+ Δες τώρα, σε παρακαλούμε: είμαστε όλοι λαός σου.+ 10 Οι άγιες πόλεις+ σου έχουν γίνει ερημιά. Η Σιών+ έχει γίνει σκέτη ερημιά, η Ιερουσαλήμ αγριότοπος.+ 11 Ο οίκος μας της αγιότητας και της ωραιότητας,+ στον οποίο σε αίνεσαν+ οι προπάτορές μας, έχει γίνει καύσιμο για τη φωτιά·+ και το καθένα από τα επιθυμητά μας πράγματα+ έχει γίνει ερήμωση. 12 Ενώ συμβαίνουν αυτά, εσύ θα συνεχίσεις να συγκρατείς τον εαυτό σου,+ Ιεχωβά; Θα μένεις άπραγος και θα μας αφήνεις να ταλαιπωρούμαστε υπερβολικά;+