Γένεση

44 Αργότερα διέταξε τον άνθρωπο που ήταν υπεύθυνος για το σπιτικό του: «Γέμισε τα σακιά των αντρών με όσα τρόφιμα μπορούν να σηκώσουν και βάλε τα χρήματα του καθενός στο στόμιο του σακιού του.+ 2 Αλλά να βάλεις το ποτήρι μου, το ασημένιο ποτήρι, στο στόμιο του σακιού του νεοτέρου μαζί με τα χρήματα για τα σιτηρά του». Και εκείνος εκτέλεσε τις οδηγίες του Ιωσήφ.

3 Το πρωί, αφού έφεξε, άφησαν τους άντρες να φύγουν μαζί με τα γαϊδούρια τους. 4 Προτού εκείνοι απομακρυνθούν πολύ από την πόλη, ο Ιωσήφ είπε στον άνθρωπο που ήταν υπεύθυνος για το σπιτικό του: «Σήκω! Καταδίωξέ τους! Μόλις τους προφτάσεις, να τους πεις: “Γιατί ανταποδώσατε κακό αντί καλού; 5 Αυτό δεν είναι το ποτήρι από το οποίο πίνει ο κύριός μου και μέσω του οποίου διαβάζει επιδέξια οιωνούς; Αυτό που κάνατε ήταν πολύ κακό”».

6 Εκείνος λοιπόν τους πρόφτασε και τους είπε αυτά τα λόγια. 7 Αλλά εκείνοι του είπαν: «Τι είναι αυτό που λέει ο κύριός μου; Είναι αδιανόητο να έκαναν οι υπηρέτες σου κάτι τέτοιο. 8 Τα χρήματα που βρήκαμε στο στόμιο των σακιών μας σου τα φέραμε πίσω από τη γη Χαναάν.+ Πώς λοιπόν θα μπορούσαμε να κλέψουμε ασήμι ή χρυσάφι από το σπίτι του κυρίου σου; 9 Σε όποιον από τους δούλους σου βρεθεί, αυτός να πεθάνει, ενώ οι υπόλοιποι θα γίνουμε δούλοι του κυρίου μου». 10 Εκείνος είπε: «Ας γίνει όπως λέτε: Σε όποιον βρεθεί, αυτός θα γίνει δούλος μου, αλλά οι υπόλοιποι θα είστε αθώοι». 11 Τότε ο καθένας κατέβασε γρήγορα το σακί του στη γη και το άνοιξε. 12 Εκείνος έψαξε προσεκτικά, αρχίζοντας με τον μεγαλύτερο και τελειώνοντας με τον νεότερο. Τελικά το ποτήρι βρέθηκε στο σακί του Βενιαμίν.+

13 Τότε έσκισαν τα ρούχα τους και ο καθένας τους έβαλε το φορτίο του ξανά πάνω στο γαϊδούρι του και επέστρεψαν στην πόλη. 14 Όταν ο Ιούδας+ και οι αδελφοί του μπήκαν στο σπίτι του Ιωσήφ, εκείνος ήταν ακόμη εκεί· και έπεσαν μπροστά του μέχρις εδάφους.+ 15 Ο Ιωσήφ τούς είπε: «Τι ήταν αυτό που κάνατε; Δεν ξέρατε ότι ένας άνθρωπος σαν εμένα μπορεί και διαβάζει επιδέξια οιωνούς;»+ 16 Τότε ο Ιούδας αποκρίθηκε: «Τι να πούμε στον κύριό μου; Τι να απαντήσουμε; Και πώς να αποδείξουμε ότι είμαστε δίκαιοι; Ο αληθινός Θεός ανακάλυψε το σφάλμα των δούλων σου.+ Τώρα είμαστε δούλοι του κυρίου μου, τόσο εμείς όσο και εκείνος στα χέρια του οποίου βρέθηκε το ποτήρι!» 17 Ωστόσο, ο Ιωσήφ είπε: «Μου είναι αδιανόητο να το κάνω αυτό! Ο άντρας στα χέρια του οποίου βρέθηκε το ποτήρι, αυτός θα γίνει δούλος μου.+ Οι υπόλοιποι ανεβείτε με ειρήνη στον πατέρα σας».

18 Τότε ο Ιούδας τον πλησίασε και είπε: «Σε ικετεύω, κύριέ μου, σε παρακαλώ, επίτρεψε στον δούλο σου να σου μιλήσει και μη θυμώσεις με τον δούλο σου, διότι είσαι σαν τον ίδιο τον Φαραώ.+ 19 Ο κύριός μου ρώτησε τους δούλους του: “Έχετε πατέρα ή αδελφό;” 20 Εμείς λοιπόν είπαμε στον κύριό μου: “Έχουμε έναν ηλικιωμένο πατέρα και ένα παιδί των γηρατειών του, το νεότερο.+ Αλλά ο αδελφός του είναι νεκρός,+ και έτσι αυτός είναι ο μόνος που απέμεινε από τους γιους της μητέρας του,+ και ο πατέρας του τον αγαπάει”. 21 Έπειτα είπες στους δούλους σου: “Κατεβάστε τον σε εμένα για να τον δω”.+ 22 Εμείς όμως είπαμε στον κύριό μου: “Το αγόρι δεν μπορεί να αφήσει τον πατέρα του. Αν τον αφήσει, ο πατέρας του σίγουρα θα πεθάνει”.+ 23 Κατόπιν είπες στους δούλους σου: “Αν δεν κατεβεί μαζί σας ο νεότερος αδελφός σας, δεν μπορείτε να με ξαναδείτε”.*+

24 »Ανεβήκαμε λοιπόν στον δούλο σου τον πατέρα μας και του είπαμε τα λόγια του κυρίου μου. 25 Αργότερα ο πατέρας μας είπε: “Πηγαίνετε πάλι και αγοράστε λίγα τρόφιμα για εμάς”.+ 26 Εμείς όμως αποκριθήκαμε: “Δεν μπορούμε να κατεβούμε. Αν είναι μαζί μας ο νεότερος αδελφός μας θα κατεβούμε, διότι δεν μπορούμε να δούμε τον άνθρωπο αν δεν είναι μαζί μας ο νεότερος αδελφός μας”.+ 27 Τότε ο δούλος σου ο πατέρας μου μας είπε: “Ξέρετε καλά ότι η σύζυγός μου μού γέννησε μονάχα δύο γιους.+ 28 Αλλά ο ένας έφυγε από κοντά μου και εγώ είπα: «Σίγουρα κατασπαράχτηκε!»+ και δεν τον έχω δει μέχρι τώρα. 29 Αν πάρετε και αυτόν από μπροστά μου και του συμβεί κάποιο θανατηφόρο ατύχημα, σίγουρα θα κάνετε τα γκρίζα μαλλιά μου να κατεβούν στον Τάφο*+ με οδύνη”.+

30 »Και τώρα, αν επιστρέψω στον δούλο σου τον πατέρα μου χωρίς να έχουμε μαζί μας το αγόρι, εφόσον η ζωή* του είναι δεμένη με τη ζωή* του αγοριού, 31 μόλις δει ότι αυτό λείπει, εκείνος θα πεθάνει, και οι δούλοι σου θα κάνουν τα γκρίζα μαλλιά του δούλου σου του πατέρα μας να κατεβούν στον Τάφο* με λύπη. 32 Ο δούλος σου εγγυήθηκε στον πατέρα μου για το αγόρι, λέγοντας: “Αν δεν σου τον φέρω πίσω, θα έχω αμαρτήσει εναντίον του πατέρα μου για πάντα”.+ 33 Τώρα λοιπόν, σε παρακαλώ, ας μείνει ο δούλος σου αντί για το αγόρι ως δούλος του κυρίου μου, ώστε το αγόρι να γυρίσει πίσω με τους αδελφούς του. 34 Πώς μπορώ να επιστρέψω στον πατέρα μου χωρίς να έχω το αγόρι μαζί μου; Δεν αντέχω να δω τη συμφορά που θα βρει τον πατέρα μου!»