1 Χρονικών
21 ᾿Αλλ᾿ ὁ Σατανᾶς ἠγέρθη κατὰ τοῦ Ἰσραήλ, καὶ παρεκίνησε τὸν Δαβὶδ νὰ ἀπαριθμήσῃ τὸν Ἰσραήλ. 2 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ἰωὰβ καὶ πρὸς τοὺς ἄρχοντας τοῦ λαοῦ, Ὑπάγετε, ἀπαριθμήσατε τὸν Ἰσραήλ, ἀπὸ Βήρ-σαβεὲ ἕως Δάν, καὶ φέρετε πρὸς ἐμέ, διὰ νὰ μάθω, τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν. 3 Ὁ δὲ Ἰωὰβ ἀπεκρίθη, Ὁ Κύριος νὰ προσθέσῃ ἐπὶ τὸν λαὸν αὑτοῦ ἑκατονταπλάσιον ἀφ᾿ ὅ, τι εἶναι ἀλλά, κύριέ μου βασιλεῦ, δὲν εἶναι πάντες δοῦλοι τοῦ κυρίου μου; διὰ τί ὁ κύριός μου ἐπιθυμεῖ τοῦτο; διὰ τί νὰ γείνῃ τοῦτο ἁμάρτημα εἰς τὸν Ἰσραήλ;
4 Ὁ λόγος ὅμως τοῦ βασιλέως ὑπερίσχυσεν ἐπὶ τὸν Ἰωάβ. Καὶ ἀνεχώρησεν ὁ Ἰωάβ, καὶ περιελθὼν ἅπαντα τὸν Ἰσραήλ ἐπέστρεψεν εἰς Ἱερουσαλήμ. 5 Καὶ ἔδωκεν ὁ Ἰωὰβ τὸ κεφάλαιον τῆς ἀπαριθμήσεως τοῦ λαοῦ εἰς τὸν Δαβίδ. Καὶ πᾶς ὁ Ἰσραήλ ἦσαν χίλιαι χιλιάδες καὶ ἑκατὸν χιλιάδες ἀνδρῶν συρόντων μάχαιραν· ὁ δὲ Ἰούδας, τετρακόσιαι ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἀνδρῶν συρόντων μάχαιραν. 6 τοὺς Λευΐτας δὲ καὶ Βενιαμίτας δὲν ἠρίθμησε μεταξὺ αὐτῶν· διότι ὁ λόγος τοῦ βασιλέως ἦτο βδελυκτὸς εἰς τὸν Ἰωάβ.
7 Καὶ ἐφάνη κακὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ Θεοῦ τὸ πρᾶγμα τοῦτο· ὅθεν ἐπάταξε τὸν Ἰσραήλ. 8 Τότε εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Θεόν, Ἡμάρτησα σφόδρα, πράξας τὸ πρᾶγμα τοῦτο· ἀλλὰ τώρα, δέομαι, ἀφαίρεσον τὴν ἀνομίαν τοῦ δούλου σου· διότι ἐμωράνθην σφόδρα.
9 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς τὸν Γὰδ τὸν βλέποντα τοῦ Δαβίδ, λέγων, 10 Ὕπαγε καὶ λάλησον πρὸς τὸν Δαβίδ, λέγων, οὕτω λέγει Κύριος· Τρία πράγματα ἐγὼ προβάλλω εἰς σέ· ἔκλεξον εἰς σεαυτὸν ἕν ἐκ τούτων, καὶ θέλω σοὶ κάμει αὐτό. 11 Ἦλθε λοιπὸν ὁ Γὰδ πρὸς τὸν Δαβὶδ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Οὕτω λέγει Κύριος· Ἔκλεξον εἰς σεαυτόν, 12 ἤ τρία ἔτη πείνης, ἤ τρεῖς μῆνας νὰ φθείρησαι ἔμπροσθεν τῶν πολεμίων σου καὶ νὰ σὲ προφθάνῃ ἡ μάχαιρα τῶν ἐχθρῶν σου, ἤ τρεῖς ἡμέρας τὴν ῥομφαίαν τοῦ Κυρίου καὶ τὸ θανατικὸν ἐν τῇ γῇ, καὶ τὸν ἄγγελον τοῦ Κυρίου ἐξολοθρεύοντα εἰς πάντα τὰ ὅρια τοῦ Ἰσραήλ. Τώρα λοιπὸν ἰδὲ ποῖον λόγον θέλω ἀναφέρει πρὸς τὸν ἀποστείλαντά με.
13 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Γάδ, Στενὰ μοι πανταχόθεν σφόδρα· ἄς πέσω λοιπὸν εἰς τὴν χεῖρα τοῦ Κυρίου, διότι οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ εἶναι πολλοὶ σφόδρα· εἰς χεῖρα δὲ ἀνθρώπου ἄς μή πέσω.
14 Ἔδωκε λοιπὸν ὁ Κύριος θανατικὸν ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· καὶ ἔπεσον ἐκ τοῦ Ἰσραήλ ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἀνδρῶν.
15 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς ἄγγελον εἰς Ἱερουσαλήμ, διὰ νὰ ἐξολοθρεύσῃ αὐτήν· καὶ ἐνῷ ἐξωλόθρευεν, εἶδεν ὁ Κύριος καὶ μετεμελήθη περὶ τοῦ κακοῦ, καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἄγγελον τὸν ἐξολοθρεύοντα, ᾿Αρκεῖ ἤδη· σύρε τὴν χεῖρά σου. Ἵστατο δὲ ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου πλησίον τοῦ ἁλωνίου τοῦ Ὀρνὰν τοῦ Ἰεβουσαίου.
16 Καὶ ὑψώσας ὁ Δαβὶδ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ, εἶδε τὸν ἄγγελον τοῦ Κυρίου ἱστάμενον ἀναμέσον τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ, ἔχοντα ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ τὴν ῥομφαίαν αὑτοῦ γεγυμνωμένην, ἐκτεταμένην ἐπὶ Ἱερουσαλήμ· καὶ ἔπεσεν ὁ Δαβὶδ καὶ οἱ πρεσβύτεροι, ἐνδεδυμένοι σάκκους, κατὰ πρόσωπον αὑτῶν. 17 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Θεόν, Δὲν εἶμαι ἐγὼ ὁ προστάξας νὰ ἀπαριθμήσωσι τὸν λαόν; ἐγὼ βεβαίως εἶμαι ὁ ἁμαρτήσας καὶ πράξας τὴν κακίαν· ταῦτα δὲ τὰ πρόβατα τί ἔπραξαν; ἐπ᾿ ἐμὲ λοιπόν, Κύριε Θεὲ μου, καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς μου ἔστω ἡ χεὶρ σου, καὶ μή ἐπὶ τὸν λαὸν σου πρὸς ἀπώλειαν.
18 Τότε ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου προσέταξε τὸν Γὰδ νὰ εἴπῃ πρὸς τὸν Δαβίδ, νὰ ἀναβῇ ὁ Δαβὶδ καὶ νὰ στήσῃ θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον ἐν τῷ ἁλωνίῳ τοῦ Ὀρνὰν τοῦ Ἰεβουσαίου. 19 Καὶ ἀνέβη ὁ Δαβίδ, κατὰ τὸν λόγον τοῦ Γάδ, τὸν ὁποῖον ἐλάλησεν ἐν ὀνόματι Κυρίου. 20 Καὶ στραφεὶς ὁ Ὀρνὰν εἶδε τὸν ἄγγελον· καὶ ἐκρύφθησαν οἱ τέσσαρες υἱοὶ αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ. Ὁ δὲ Ὀρνὰν ἡλώνιζε σῖτον. 21 Καὶ καθὼς ἦλθεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ὀρνάν, ἀναβλέψας ὁ Ὀρνὰν καὶ ἰδὼν τὸν Δαβίδ, ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ἁλωνίου καὶ προσεκύνησε τὸν Δαβὶδ κατὰ πρόσωπον ἕως ἐδάφους.
22 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ὀρνάν, Δὸς μοι τὸν τόπον τοῦ ἀλωνίου, διὰ νὰ οἰκοδομήσω ἐν αὐτῷ θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον· δὸς μοι αὐτὸν εἰς τὴν ἀξίαν τιμήν· διὰ νὰ σταθῇ ἡ πληγή ἀπὸ τοῦ λαοῦ.
23 Καὶ εἶπεν ὁ Ὀρνὰν πρὸς τὸν Δαβίδ, Λάβε αὐτὸ εἰς σεαυτόν, καὶ ἄς κάμῃ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τὸ ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ· ἰδού, δίδω τοὺς βόας διὰ ὁλοκαύτωμα καὶ τὰ ἁλωνικὰ ἐργαλεῖα διὰ ξύλα καὶ τὸν σῖτον διὰ προσφορὰν ἐξ ἀλφίτων· τὰ πάντα δίδω.
24 Ὁ δὲ βασιλεὺς Δαβὶδ εἶπε πρὸς τὸν Ὀρνάν, Οὐχί· ἀλλ᾿ ἐξάπαντος θέλω ἀγοράσει αὐτὸ εἰς τὴν ἀξίαν τιμήν· διότι δὲν θέλω λάβει τὸ σὸν διὰ τὸν Κύριον, οὐδὲ θέλω προσφέρει ὁλοκαύτωμα δωρεάν. 25 Καὶ ἔδωκεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν Ὀρνάν, διὰ τὸν τόπον, ἑξακοσίους σίκλους χρυσίου κατὰ βάρος.
26 Καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ ὁ Δαβὶδ θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον, καὶ προσέφερεν ὁλοκαυτώματα καὶ εἰρηνικὰς προσφορὰς καὶ ἐπεκαλέσθη τὸν Κύριον· καὶ ἐπήκουσεν αὐτοῦ, ἀποστείλας ἐξ οὐρανοῦ πῦρ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τῆς ὁλοκαυτώσεως. 27 Καὶ προσέταξε Κύριος τὸν ἄγγελον, καὶ ἔστρεψε τὴν ῥομφαίαν αὑτοῦ εἰς τὴν θήκην αὐτῆς.
28 Κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν καιρόν, ὅτε ὁ Δαβὶδ εἶδεν ὅτι ὁ Κύριος ἐπήκουσεν αὐτοῦ ἐν τῷ ἁλωνίῳ τοῦ Ὀρνὰν τοῦ Ἰεβουσαίου, ἐθυσίασεν ἐκεῖ. 29 Διότι ἡ σκηνή τοῦ Κυρίου, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν ὁ Μωϋσῆς ἐν τῇ ἐρήμῳ, καὶ τὸ θυσιαστήριον τῆς ὁλοκαυτώσεως ἦσαν κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἐν τῷ ὑψηλῷ τόπῳ ἐν Γαβαών. 30 Καὶ δὲν ἠδύνατο ὁ Δαβὶδ νὰ ὑπάγῃ ἐνώπιον αὐτῆς διὰ νὰ ἐρωτήσῃ τὸν Θεόν, ἐπειδή ἐφοβεῖτο ἐξ αἰτίας τῆς ῥομφαίας τοῦ ἀγγέλου τοῦ Κυρίου.