Ησαΐας
47 Κατάβα καὶ κάθησον ἐπὶ τοῦ χώματος, παρθένε θυγάτηρ τῆς Βαβυλῶνος· κάθησον κατὰ γῆς· θρόνος πλέον δὲν εἶναι, θυγάτηρ τῶν Χαλδαίων· διότι δὲν θέλεις πλέον ὀνομασθῆ ἁπαλή καὶ τρυφερά. 2 Πίασον τὸν χειρόμυλον καὶ ἄλεθε ἄλευρον· ἐκκάλυψον τοὺς πλοκάμους σου, γύμνωσον τοὺς πόδας, ἐκκάλυψον τὰς κνήμας, πέρασον τοὺς ποταμούς. 3 Ἡ γύμνωσίς σου θέλει ἐκκαλυφθῆ· ναί, ἡ αἰσχύνη σου θέλει φανῆ· ἐκδίκησιν θέλω λάβει καὶ δὲν θέλω φεισθῆ ἄνθρωπον. 4 Τοῦ Λυτρωτοῦ ἡμῶν τὸ ὄνομα εἶναι, Ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, ὁ Ἃγιος τοῦ Ἰσραήλ. 5 Κάθησον σιωπῶσα καὶ εἴσελθε εἰς τὸ σκότος, θυγάτηρ τῶν Χαλδαίων· διότι δὲν θέλεις πλέον ὀνομάζεσθαι, Ἡ κυρία τῶν βασιλείων. 6 Ὠργίσθην κατὰ τοῦ λαοῦ μου, ἐμίανα τὴν κληρονομίαν μου καὶ παρέδωκα αὐτοὺς εἰς τὴν χεῖρά σου· πλήν σὺ δὲν ἔδειξας εἰς αὐτοὺς ἔλεος· σφόδρα ἐβάρυνας τὸν ζυγὸν σου ἐπὶ τὸν γέροντα. 7 Καὶ εἶπας, εἰς τὸν αἰῶνα θέλω εἶσθαι κυρία· ὥστε δὲν ἔβαλες ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ σου οὐδὲ ἐνεθυμήθης τὰ ἔσχατα αὐτῶν.
8 Τώρα λοιπὸν ἄκουσον τοῦτο, ἡ παραδεδομένη εἰς τὰς τρυφάς, ἡ κατοικοῦσα ἀμερίμνως, ἡ λέγουσα ἐν τῇ καρδίᾳ σου, ᾿Εγὼ εἶμαι καὶ ἐκτὸς ἐμοῦ οὐδεμία ἄλλη· δὲν θέλω καθήσει χήρα καὶ δὲν θέλω γνωρίσει ἀτέκνωσιν. 9 Τὰ δύο ταῦτα θέλουσι βεβαίως ἐλθεῖ ἐπὶ σὲ ἐξαίφνης ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ, ἀτέκνωσις καὶ χηρεία· θέλουσιν ἐλθεῖ ἐπὶ σὲ καθ᾿ ὁλοκληρίαν διὰ τὸ πλῆθος τῶν μαγειῶν σου, διὰ τὴν μεγάλην ἀφθονίαν τῶν γοητευμάτων σου· 10 διότι ἐθαρρεύθης ἐπὶ τὴν πονηρίαν σου καὶ εἶπας, δὲν μὲ βλέπει οὐδείς. Ἡ σοφία σου καὶ ἡ ἐπιστήμη σου σὲ ἀπεπλάνησαν· καὶ εἶπας ἐν τῇ καρδίᾳ σου, ᾿Εγὼ εἶμαι καὶ ἐκτὸς ἐμοῦ οὐδεμία ἄλλη. 11 Διὰ τοῦτο θέλει ἐλθεῖ κακὸν ἐπὶ σέ, χωρὶς νὰ ἐξεύρῃς πόθεν γεννᾶται· καὶ συμφορὰ θέλει πέσει κατὰ σοῦ, χωρὶς νὰ δύνασαι νὰ ἀποστρέψῃς αὐτήν· καὶ ὄλεθρος θέλει ἐλθεῖ, αἰφνιδίως ἐπὶ σέ, χωρὶς νὰ ἐξεύρῃς. 12 Στῆθι τώρα μὲ τὰς γοητείας σου καὶ μὲ τὸ πλῆθος τῶν μαγειῶν σου, εἰς τὰς ὁποίας ἠγωνίσθης ἐκ νεότητός σου· ἄν δύνασαι νὰ ὠφεληθῇς, ἄν δύνασαι νὰ ὑπερισχύσῃς. 13 ᾿Απέκαμες ἐν τῷ πλήθει τῶν βουλῶν σου. Ἄς σηκωθῶσι τώρα οἱ οὐρανοσκόποι, οἱ ἀστρολόγοι, οἱ μηνολόγοι προγνωστικοί, καὶ ἄς σὲ σώσωσιν ἐκ τῶν ἐπερχομένων ἐπὶ σέ. 14 Ἰδού, θέλουσιν εἶσθαι ὡς ἄχυρον· πῦρ θέλει κατακαύσει αὐτούς· δὲν θέλουσι δυνηθῆ νὰ σώσωσιν ἑαυτοὺς ἀπὸ τῆς δυνάμεως τῆς φλογός· δὲν θέλει μείνει ἄνθραξ διὰ νὰ θερμανθῇ τις οὐδὲ πῦρ διὰ νὰ καθήσῃ ἔμπροσθεν αὐτοῦ. 15 Τοιοῦτοι θέλουσιν εἶσθαι εἰς σὲ ἐκεῖνοι, μετὰ τῶν ὁποίων ἐκ νεότητός σου ἐκοπίασας, οἱ ἔμποροί σου· θέλουσι φύγει περιπλανώμενοι ἕκαστος εἰς τὸ μέρος αὑτοῦ· οὐδεὶς θέλει σὲ σώσει.