Άσμα Ασμάτων

2 »Εγώ δεν είμαι παρά ένα σαφράνι* στην παράκτια πεδιάδα,

ένα κρίνο στις κοιλάδες».+

 2 «Σαν κρίνο ανάμεσα στα αγκάθια

είναι η αγαπημένη μου ανάμεσα στις κόρες».

 3 «Σαν μηλιά ανάμεσα στα δέντρα του δάσους,

έτσι είναι ο αγαπημένος μου ανάμεσα στους γιους.

Ποθώ να καθίσω στον ίσκιο του,

και ο καρπός του είναι γλυκός για εμένα.

 4 Με έφερε στο σπίτι του συμποσίου,*

και η αγάπη του κυμάτιζε σαν λάβαρο από πάνω μου.

 5 Φέρτε μου σταφιδόπιτες να αναζωογονηθώ·+

δώστε μου μήλα για να πάρω δύναμη,

επειδή είμαι λαβωμένη από αγάπη.

 6 Το αριστερό του χέρι είναι προσκέφαλό μου,

και το δεξί του χέρι με αγκαλιάζει.+

 7 Σας ορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ,

στις γαζέλες+ και στις ελαφίνες του αγρού,

να μην ξυπνήσετε ούτε να ξεσηκώσετε την αγάπη μέσα μου ώσπου να το θελήσει από μόνη της.+

Να τος! Έρχεται,

ανεβαίνοντας στα βουνά, δρασκελίζοντας τους λόφους.

Να τος! Στέκεται πίσω από τον τοίχο μας,

βλέπει μέσα από τα παράθυρα,

κοιτάζει μέσα από τα καφασωτά.

“Σήκω, αγάπη μου,

ομορφιά μου, έλα μαζί μου.

12 Λουλούδια φάνηκαν στη γη,+

ήρθε ο καιρός για κλάδεμα,+

και η λαλιά του τρυγονιού ακούγεται στη γη μας.+

13 Στη συκιά ωριμάζουν τα πρώιμα σύκα·+

τα κλήματα είναι ανθισμένα και μοσχοβολούν.

14 Περιστέρα μου, στα καταφύγια του βράχου,+

μέσα στις σχισμές του γκρεμού,

άφησέ με να σε δω και να ακούσω τη φωνή σου,+

γιατί η φωνή σου είναι γλυκιά και η όψη σου ωραία”».+

15 «Πιάστε μας τις αλεπούδες,

τις αλεπουδίτσες που ρημάζουν τα αμπέλια,

επειδή τα αμπέλια μας είναι ανθισμένα».

17 Μέχρι να φυσήξει αεράκι* και να χαθούν οι σκιές,

γύρισε γρήγορα, αγαπημένε μου,

σαν τη γαζέλα+ ή το ελαφάκι+ πάνω στα βουνά του χωρισμού.*