Ψαλμός
Προσευχή του καταπιεσμένου όταν βρίσκεται σε απόγνωση* και εκφράζει την ανησυχία του στον Ιεχωβά.+
2 Μην κρύβεις το πρόσωπό σου από εμένα τον καιρό της στενοχώριας μου.+
3 Διότι οι ημέρες μου χάνονται σαν καπνός,
και τα κόκαλά μου έχουν γίνει κάρβουνο σαν να κάηκαν στη φωτιά.+
6 Μοιάζω με πελεκάνο της ερημιάς·
είμαι σαν κουκουβάγια ανάμεσα σε ερείπια.
8 Όλη την ημέρα με περιπαίζουν οι εχθροί μου.+
Όσοι με χλευάζουν* χρησιμοποιούν το όνομά μου ως κατάρα.
και ό,τι πίνω είναι ανακατεμένο με δάκρυα+
10 εξαιτίας του θυμού σου και της αγανάκτησής σου,
διότι με σήκωσες μόνο και μόνο για να με πετάξεις στην άκρη.
13 Ασφαλώς θα σηκωθείς και θα εκδηλώσεις έλεος στη Σιών,+
γιατί είναι καιρός να της δείξεις την εύνοιά σου·+
ο προσδιορισμένος καιρός έφτασε.+
18 Αυτό έχει γραφτεί για τη μελλοντική γενιά,+
ώστε ο λαός που πρόκειται να έρθει σε ύπαρξη* να αινεί τον Γιαχ.
19 Αυτός κοιτάζει από τα άγια ύψη του,+
από τους ουρανούς βλέπει ο Ιεχωβά τη γη,
20 για να ακούσει τον αναστεναγμό του φυλακισμένου,+
να ελευθερώσει τους μελλοθάνατους,+
21 ώστε να διακηρυχτεί το όνομα του Ιεχωβά στη Σιών+
και ο αίνος του στην Ιερουσαλήμ,
22 όταν οι λαοί και τα βασίλεια
συγκεντρωθούν για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά.+
23 Αυτός μου στέρησε πρόωρα τη δύναμή μου·
μείωσε τις ημέρες μου.
24 Εγώ είπα: «Θεέ μου,
μη με αφανίσεις στα μισά της ζωής μου,
εσύ του οποίου τα χρόνια εκτείνονται σε όλες τις γενιές.+
26 Αυτοί θα αφανιστούν, αλλά εσύ θα παραμείνεις·
σαν ρούχο θα φθαρούν όλοι.
Σαν φορεσιά θα τους αντικαταστήσεις, και εκείνοι θα χαθούν.
27 Αλλά εσύ είσαι ο ίδιος, και τα χρόνια σου δεν θα τελειώσουν ποτέ.+