Το Διαστημόπλοιο Γη σε Μεγάλη Ανησυχία

«ΟΛΑ τα συστήματα λειτουργούν!» Αυτές ήσαν ενθαρρυντικές λέξεις προς τους τρεις αστροναύτες που επέβαιναν του «Απόλλων 13» καθώς αυτό το διαστημόπλοιο ισοσταθμίζετο για το ταξίδι του προς τη σελήνη μετ’ επιστροφής. Η επιτυχία της αποστολής εξηρτάτο από τα πολύπλοκα υποστηρικτικά της ζωής συστήματα του διαστημοπλοίου· αυτά θα εχρειάζετο να λειτουργούν με ακρίβεια καθ’ όλο το μήκος του ταξιδιού σχεδόν μισού εκατομμυρίου μιλίων. Τα εφόδια του οξυγόνου, νερού και ηλεκτρισμού θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται προσεκτικά. Αν ένα σύστημα λειτουργούσε λανθασμένα, μπορούσε να επιδράση δυσμενώς σε άλλα συστήματα και να θέση σε κίνδυνο τη ζωή των ανδρών.

Επλησίασαν σχεδόν στην καταστροφή. Αλλά μέσω συνεχούς επικοινωνίας με τον Έλεγχο Εδάφους και αυστηρής συμμορφώσεως προς τις οδηγίες του, το σκάφος και το πλήρωμα επανεφέρθησαν πίσω στη γη ασφαλώς.

Η γη μας είναι στην πραγματικότητα ένα γιγάντιο διαστημόπλοιο που βρίσκεται σε ανησυχία, επειδή το φυσικό περιβάλλον της γης συνεχώς τίθεται εκτός ισορροπίας. Δεν ήταν έτσι πάντοτε. Όταν ο Δημιουργός έθεσε τους τελείους ανθρωπίνους «ταξιδιώτες» επί της γης, όλα τα υποστηρικτικά της ζωής συστήματα ήσαν έτοιμα και λειτουργούσαν με πλήρη αρμονία. Το κάθε τι ήταν σε αλάνθαστη ισορροπία. Ο Θεός έκαμε την επιβεβαιωτική δήλωσι: ‘Είναι καλόν λίαν.’—Γεν. 1:31.

Για το καλό αυτών των πρώτων ανθρωπίνων κατοίκων της γης ο Θεός τούς έδωκεν ωρισμένες οδηγίες. Η υπακοή σ’ αυτές θα τους εφύλασσε σε μιαν ασφαλή πορεία όπου ‘θα είχαν εν υποταγή. . . πάσαν την γην’ και ‘θα εκαλλιέργουν. . . θα επεμελούντο’ το περιβάλλον τους.—Γεν. 1:26· 2:15.

Όλα τα συστήματα της γης που υπεστήριζαν τη ζωή είχαν σχεδιασθή για ν’ ανταποκρίνωνται στη στοργική επίβλεψι του ανθρώπου. Ολόκληρη η σφαίρα επρόκειτο να γίνη ένας παράδεισος φυσικής ωραιότητος για να τον απολαμβάνη αιωνίως μια τέλεια ανθρώπινη φυλή. Μόνον η ανυπακοή προς τον Δημιουργό του θα έρριπτε τον άνθρωπο και το περιβάλλον του εκτός ισορροπίας.

Ο πρώτος άνθρωπος παρήκουσε τον Δημιουργό του και ξεκίνησε κάνοντας πράξεις σύμφωνα με τη δική του σοφία. Έτσι άρχισε η μακρά αλυσίδα των γεγονότων που μας έχει οδηγήσει στα ολίγα απομένοντα έτη αυτού του συστήματος πραγμάτων και σε μια μόλυνσι του περιβάλλοντος που τώρα απειλεί κάθε ζωή επί του πλανήτου τούτου.

Ενδιαφέρον για το Περιβάλλον Μας

Οι επιστήμονες αναγνωρίζουν ότι η διευθέτησις του περιβάλλοντος του ανθρώπου που υποστηρίζει τη ζωή αποτελείται από πολλά αλληλεξαρτώμενα μέρη. Η μελέτη αυτών των μερών ονομάζεται «οικολογία.» Αυτός είναι ο κλάδος της βιολογίας που πραγματεύεται τις σχέσεις που τα ζώντα πλάσματα έχουν το ένα προς το άλλο και προς το περιβάλλον των. Οι επιστήμονες που μελετούν αυτές τις σχέσεις λέγονται «οικολόγοι.»

Σήμερα οι οικολόγοι θρηνούν για τη γενική έλλειψι διακρίσεως ως προς το πόσο η ανθρώπινη ζωή εξαρτάται από τη διατήρησι εν ισορροπία του περιβάλλοντος της γης. Αυτοί εννοούν ότι αν μια πλευρά του περιβάλλοντος της γης ριφθή εκτός ισορροπίας, κατά σειράν θα επηρεάση άλλες, προς βλάβην του ανθρώπου και άλλων ζώντων πλασμάτων.

Συνεπώς, στα ύψιστα κλιμάκια της ανθρωπίνης κυβερνήσεως εκφράζεται ενδιαφέρον για το περιβάλλον μας. Επί παραδείγματι, ο Πρόεδρος Νίξον των Ηνωμένων Πολιτειών στο Μήνυμά του για την Κατάστασι της Ενώσεως, ενωρίς το 1970 είπε: «Το μεγάλο ζήτημα της δεκαετίας του 1970 είναι: «Θα εγκαταλείψωμε το περιβάλλον μας ή θα κάμωμε ειρήνη με τη φύσι και θ’ αρχίσωμε να κάνωμε επανορθώσεις για τη βλάβη που επιφέραμε στον αέρα μας, στη γη μας και στα νερά μας;»

Εν τούτοις πολλοί καλώς πληροφορημένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο χρόνος τελειώνει, ή ήδη ετελείωσε για να κατορθωθή μια αναστροφή της ταχείας τάσεως προς την ολική καταστροφή του περιβάλλοντος του διαστημοπλοίου γη.

Η Ατμόσφαιρα σε Κίνδυνο

Χωρίς αέρα δεν μπορούμε να ζούμε. Ο καθαρός αέρας αποτελείται από 78 τοις εκατό άζωτον, 21 τοις εκατό οξυγόνον και 1 τοις εκατό που διαιρείται μεταξύ αργού, υδρατμών και διοξειδίου του άνθρακος. Η διατήρησις ισορροπίας περιλαμβάνει τη χρήσι και ανανέωσι αυτών των αερίων από τα φυτά, το έδαφος, τη ζωική και την ανθρώπινη ζωή.

Ένα δραματικό παράδειγμα αυτής της θαυμάσιας συναρμογής αέρος, εδάφους, φυτικής και ανθρωπίνης ζωής φαίνεται στον κύκλο του αζώτου. Άζωτον απαιτείται ως τροφή για όλα τα φυτά και τα σαρκικά πλάσματα αλλ’ αυτό δεν μπορεί ν’ αφομοιωθή στη φυσική του κατάστασι. Εν τούτοις, τα βακτηρίδια που συγκρατούν το άζωτον στο έδαφος, λαμβάνουν το αέριο αυτό από τον αέρα κατά ένα θαυμασίως αποτελεσματικό τρόπο, μεταβάλλοντας αυτό σε φυτική τροφή. Εν συνεχεία, τα ζώα και οι άνθρωποι τρέφονται από τα φυτά. Όταν αυτά αποθνήσκουν, άλλα βακτηρίδια επεμβαίνουν για ν’ αποσυνθέσουν τα νεκρά φυτά και τις σάρκες. Έτσι προκύπτει η αμμωνία.

Οι υπόλοιπες κινήσεις για να συμπληρωθή ο κύκλος επιτυγχάνονται από δύο διακεκριμένες βακτηριακές ομάδες. Η πρώτη μεταβάλλει την αμμωνία σε νιτρικά άλατα και η άλλη εκλύει ελεύθερον άζωτον στην ατμόσφαιρα. Μια όμοια ζωτική αλληλεπίδρασις μεταξύ της φυτικής ζωής και του αέρος παρατηρείται στον τρόπο με τον οποίον τα φυτά προσλαμβάνουν διοξείδιον του άνθρακος μέσω των φύλλων των και εκλύουν οξυγόνον. Αποφεύγοντας την παρεμπόδισιν ενός τόσον ωραία ισορροπημένου συστήματος μπορεί να μας εξασφαλίζη ένα διαρκή εφοδιασμό καθαρού και υγιεινού αέρος.

Ο άνθρωπος αντί να μεταχειρίζεται φιλάγαθα το ατμοσφαιρικό του περιβάλλον, το εχρησιμοποίησε σαν ένα τόπο απορρίψεως απορριμμάτων. Από τον καιρό που ο κόσμος εισήλθε στον λεγόμενον βιομηχανικόν αιώνα ο άνθρωπος εξέμεσε εκατοντάδες εκατομμύρια τόννους μολυντικών ουσιών εντός αυτού, νομίζοντας ότι τα ρεύματα του αέρος θα τις μετέφεραν έξω στο απεριόριστο διάστημα. Καμμιά σκέψις δεν εγίνετο για το τι θα μπορούσε να συμβή αύριο, και εν τούτοις συμβαίνει αυτό που είπε μια φορά ένας διάσημος συγγραφεύς: «Νωρίτερα ή αργότερα, ο καθένας θα παρακαθήση σ’ ένα συμπόσιο συνεπειών.»

Φαίνεται ότι οι άνθρωποι κάθονται τώρα σ’ εκείνο το «συμπόσιο.» Το περιοδικό Τάιμ της 2 Φεβρουαρίου 1970, έγραφε: «Εκείνο που οι περισσότεροι Αμερικανοί τώρα αναπνέουν είναι μάλλον ένα περιβάλλον ακαθαρσίας παρά αέρας.» Η εβδομαδιαία Σταρ του Τορόντο της 11 Απριλίου 1970, το ωνόμασε «ο Εξαντλημένος Αέρας.» Λέγεται ότι τα αυτοκίνητα είναι οι χειρότεροι ένοχοι, προξενώντας περίπου τα 60 τοις εκατό όλης της μολύνσεως του αέρος στις Βορειοαμερικανικές πόλες. Εν τούτοις, ένα αεριωθούμενο αεροσκάφος εξεμεί καυσαέρια που μολύνουν την ατμόσφαιρα ίσα μ’ εκείνα που εκπέμπονται από χίλια αυτοκίνητα! Η βιομηχανία των Ηνωμένων Πολιτειών χύνει μέσα στον αέρα 172 εκατομμύρια τόννους καπνού και αερίων κάθε χρόνο. Όταν «το ακάθαρτο περιβάλλον» της ατμοσφαίρας της Νέας Υόρκης ελέγχθηκε τελευταίως, απεδείχθη ότι ένα άτομο στην πόλι εισπνέει το ίδιο ποσόν δηλητηριωδών καπνών σαν να εκάπνιζε τριανταοκτώ σιγαρέττα ημερησίως!

Το 1968, ένας από τους εξέχοντας μετεωρολόγους, Ο Μόρρις Νιμβούργκερ, έδειξε την κρισιμότητα της καταστάσεως, όταν είπε:

«Είναι σαφές ότι καθόσον ο βαθμός της μολύνσεως αυξάνει, θα φθάσωμε σ’ ένα στάδιο στο οποίον οι τρόποι διενεργείας του καθαρισμού στην ατμόσφαιρα δεν θα είναι πλέον κατάλληλοι για να καθαρίσουν τον αέρα προτού αυτός φθάση ή επιστρέψη σε πηγές όπου θα δέχεται επιπρόσθετη μόλυνσι. . . Καθόσον ο χρόνος περνά το ποσόν της μολύνσεως ανά τον κόσμο θ’ αυξάνεται. Τελικά η συγκέντρωσις τοξικών ουσιών θα φθάση και θα υπερβή τις θανατηφόρους αναλογίες και η ζωή επί της γης θα χαθή».

Με τη δημιουργία των πολύ μεγάλων αστικών μονάδων και των ολοένα μεγαλυτέρων λεωφόρων για ν’ αντιμετωπισθούν τα ολοένα περισσότερα αυτοκίνητα, η ισορροπημένη διευθέτησις μεταξύ φυτών, αέρος και εδάφους παρεμποδίζεται. Υπολογίζεται ότι ένα εκατομμύριο αίηκερς ξηράς προστίθεται κατ’ έτος στα εξήντα εκατομμύρια αίηκερς στις Ηνωμένες Πολιτείες που ήδη έχουν αφαιρεθή από την παραγωγή φυτών και δένδρων λόγω κατασκευής λεωφόρων και της γενικής πολεοδομίας. Τώρα παρατηρείται ότι οι κύκλοι του οξυγόνου και του αζώτου δεν λειτουργούν αποτελεσματικά. Η ατμόσφαιρα υπερφορτώνεται με δηλητηριώδη αέρια, όπως είναι το μονοξείδιον και το διοξείδιον του άνθρακος, και επί πλέον με τα οξείδια του αζώτου (τα οποία προκαλούν τον ερεθισμό και μόλυνσι των οφθαλμών). Τα εντομοκτόνα έχουν προκαλέσει πανωλεθρία στα ζωτικής σπουδαιότητος βακτηρίδια και βοηθητικά των φυτών έντομα, εκτός του ότι έχουν συντελέσει στη γενική μόλυνσι του αέρος.

Δεν είναι άξιον απορίας ότι το περιοδικό Λάιφ της 8 Ιανουαρίου 1970 έγραψε: «Οι επιστήμονες έχουν στερεά πειραματική και θεωρητική απόδειξι για να υποστηρίξουν. . . προρρήσεις» σαν αυτές: «Σε μια δεκαετία, οι κάτοικοι των πόλεων θα πρέπει να φορούν αντιασφυξιογόνους προσωπίδες για να επιζήσουν από τη μόλυνσι του αέρος,» και «το αυξημένο διοξείδιον του άνθρακος στην ατμόσφαιρα θα επηρεάση τη θερμοκρασία της γης, οδηγώντας σε μαζική ή σ’ ένα νέον αιώνα πάγων.»

Δεν νομίζετε ότι θα ήταν σοφό για το ανθρώπινο γένος να διαχειρισθή με φειδώ τους ταχέως εξαντλούμενους ατμοσφαιρικούς πόρους καθώς έκαμαν οι αστροναύτες όταν κάποιο από τα υποστηρικτικά συστήματα της ζωής των απέτυχε;

Ο Εφοδιασμός Μας σε Νερό Είναι Ασφαλής;

Μερικοί θα ήθελαν να πουν, Ναι, επειδή τονίζουν το γεγονός ότι 71 τοις εκατό της επιφανείας της γης καλύπτεται προς το παρόν από νερό. Στην πραγματικότητα, εν τούτοις, κάτι λιγώτερο από 1 τοις εκατό των περίπου 325 εκατομμυρίων κυβικών μιλίων νερού της υδρογείου είναι διαθέσιμο για τη χρήσι του ανθρώπου. Αν αυτό το 1% γίνη μολυσμένο, τι γίνεται; Ο άνθρωπος πρέπει να ενθυμήται ότι δεν μπορεί να ζη χωρίς νερό. Δεν θέλει, να γίνη σαν τον ναυαγημένο ναυτικό ο οποίος είπε: «Νερό, νερό παντού, αλλά ούτε μια σταγόνα για να πιω!» Δυστυχώς, αυτή σχεδόν είναι η κατάστασις στην οποίαν ο άνθρωπος βρίσκεται σήμερα όταν βλέπη να ελαττώνεται ο εφοδιασμός καθαρού νερού.

Τώρα, γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι ποταμοί χρησιμοποιήθηκαν σαν ένας τόπος απορρίψεως ανθρωπίνων και βιομηχανικών απορριμμάτων. Μέχρι τελευταίως οι ποταμοί και οι λίμνες μπορούσαν να καθαρίζωνται μόνοι τους. Εν τούτοις, εφόσον αυτό το αυτοκαθαριζόμενο σύστημα φορτώνεται πέραν της ικανότητός του να λειτουργή με κατάλληλη ισορροπία, αυτές οι πηγές νερού χάνουν τις πολύτιμες ιδιότητές των που υποστηρίζουν τη ζωή.

Η λίμνη Ήρι, επί των συνόρων Καναδά και Ηνωμένων Πολιτειών, είναι ένα εξέχον παράδειγμα του τι συμβαίνει όταν το νερό υπερφορτώνεται με μολυσματικές ουσίες. Αυτός ο κάποτε ωραίος όγκος νερού έχει τόσο καταρρυπανθή από ανθρώπινα και βιομηχανικά απορρίμματα και επί πλέον χημικά φωσφορικά και νιτρικά άλατα ώστε οι οικολόγοι μιλούν γι’ αυτήν λέγοντες ότι «αποθνήσκει.» Τα απορρυπαντικά φωσφορικά άλατα, αφού έκαμαν την πλύσι της οικογενείας να λάμπη λευκή, καταλήγουν στη λίμνη για να προαγάγουν μιαν υπεραύξησι των φυκιών (καθώς κάνουν τα νιτρικά λιπάσματα). Όταν τα γλοιώδη χλωροφύκη αποθνήσκουν και μεταφέρονται στη διαδικασία της σήψεως, χρησιμοποιούν τόσο πολύ οξυγόνο ώστε η βακτηριακή δράσις που μια φορά ήταν ικανή να καθαρίζη τα οργανικά άχρηστα στη λίμνη γίνεται άχρηστη. Αυτό εφαρμόζεται και στους ποταμούς επίσης.

Θα υποθέταμε ότι λόγω της απεραντωσύνης των ωκεανών, τα προβλήματα της μολύνσεως θα ήσαν ελάχιστα. Αυτή όμως δεν είναι η περίπτωσις. Στις 19 Φεβρουαρίου 1970, ο γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών Γκαίυλορδ Νέλσων προειδοποίησε για την πιθανή καταστροφή των ωκεανών μας. Είπεν: «Καθώς όλα τα άλλα συστήματα του πλανήτου, η θάλασσα είναι ένα «εύθραυστο» περιβάλλον. . . Ανατρέψατε τα πολύπλοκα οικολογικά συστήματα του ωκεανού και τότε διατρέχετε τον σοβαρό κίνδυνο να ρίψετε όλα τα φυσικά συστήματα τόσο σοβαρά εκτός ισορροπίας, ώστε ο πλανήτης πλέον δεν θα υποστηρίζη οποιαδήποτε ζωή. . . Είμεθα ήδη στον δρόμο να προκαλούμε δραστική και διαρκή βλάβη στον ωκεανό και στο περιβάλλον.»

Αυτό επιβεβαιώνεται, από σπουδαστάς του ζητήματος οι οποίοι προειδοποιούν ότι ολόκληρη η οικολογία του ωκεανού μπορεί δραστικά να μεταβληθή σε άλλα πέντε έτη. Αυτοί προβλέπουν ελάττωσι των εφοδίων τροφής από τους ωκεανούς. Ακόμη και τώρα, κάθε είδος ψαριού και ζωικής ζωής επηρεάζεται στις θάλασσες, περιλαμβανομένων και των πιγγουίνων της Ανταρκτικής! Υπάρχει ιδιαίτερος λόγος;

Τελευταίες μελέτες δείχνουν ότι το εντομοκτόνο Ντι-Ντι-Τι, που μεταφέρεται στα πέρατα της γης διά των ωκεανίων ρευμάτων, είναι κύριος συντελεστής σ’ αυτή τη λανθάνουσα οικολογική καταστροφή. Το Ντι Ντι Τι επιβραδύνει τη διαδικασία της φωτοσυνθέσεως, τη διαδικασία διά της οποίας τα πράσινα φυτά κάνουν διαθέσιμη την ενέργεια του ηλίου στα ζώντα πλάσματα. Όλη η φυτική και ζωική ζωή στις θάλασσες εξαρτάται από αυτή τη διαδικασία.

Ειδικά σημαντική είναι η απειλή για τα αναρίθμητα πλήθη των μικροσκοπικών υδροβίων φυτών που καλούνται διάτομα. Αυτά ζουν πλησίον της επιφανείας των ωκεανών και παράγουν μεγάλο μέρος του εφοδιασμού της γης σε οξυγόνο. Χωρίς αυτό το ζωτικό στοιχείο όλα τα πλάσματα της γης θα βρίσκονταν στην ίδια θέσι που θα ήσαν οι αστροναύτες αν ο εφοδιασμός των σε οξυγόνο είχε πλήρως χαθή!

Όταν προσθέσωμε σ’ αυτό όλα τα άλλα δηλητήρια που συνεχώς ρέουν μέσα στους ωκεανούς από μολυσμένους ποταμούς, καθώς επίσης και ένα εκατομμύριο τόννους ακάθαρτο πετρέλαιο που χύνεται ή ξεφορτώνεται μέσα στις θάλασσες κατ’ έτος, αυτό απλώς σημαίνει ένα πράγμα—το διαστημόπλοιων γη είναι πράγματι σε μεγάλη ανησυχία!

Τι να Γίνη;

Σε μιαν αργοπορημένη προσπάθεια να διασωθή το διαστημόπλοιον γη οι ταξιδιώτες του ειδοποιήθηκαν μέσω των εφημερίδων για την κρίσι. Ψηφίσθηκαν νόμοι για να ελέγχουν τη μόλυνσι. Κάποιο καλό προέκυψε. Ο Ποταμός Τάμεσις της Αγγλίας, κάποτε «ένας από τους πιο ακάθαρτους ποταμούς του κόσμου,» συντηρούσε τελευταία περίπου εξήντα είδη ψαριών, αλλά τελευταίως, αλλοίμονο! μια απεργία των οδοκαθαριστών αύξησε πάλιν τη μόλυνσι.

Βελτίωσις μπορεί να λάβη χώραν όταν οι άνθρωποι φροντίζουν για το περιβάλλον των. Τι μπορείτε να κάνετε; Οι γεωργοί και κηπουροί μπορούν να ενθυμούνται ότι τίποτε δεν υπάρχει εσφαλμένο με το λίπασμα, οργανικό ή μη, ή τη χρήσι εναλλαγής καλλιεργειών για να βελτιώνεται το έδαφος. Και μήπως θα μπορούσατε να μη χρησιμοποιήτε το αυτοκίνητό σας τόσο πολύ όσο το χρησιμοποιείτε, και να πηγαίνετε με τα πόδια ως ένα πλησίον κατάστημα; Είναι δυνατόν να περιορίσετε τα αποχετευόμενα ακάθαρτα ύδατα στο σπίτι σας; Ως οικοδέσποινες δεν μπορείτε να χρησιμοποιήτε καλό παληό σαπούνι πλύσεως αντί των φωσφορικών καθαριστικών που μολύνουν τα νερά;

Μολονότι, η Βίβλος δείχνει ότι ο Παντοδύναμος Θεός θα τακτοποιήση τις συνθήκες επί της γης μέσω της βασιλείας του, αυτό δεν αποτελεί λόγον για τα θεοφοβούμενα άτομα σήμερα να συμβαδίζουν μαζί μ’ εκείνους που ‘διαφθείρουν την οδόν αυτών επί της γης.’ Κάμετε ό,τι μπορείτε τώρα επί προσωπικής και οικογενειακής βάσεως για να απέχετε από το να προσθέτετε στη μόλυνσι του περιβάλλοντος της γης. Και στον ωρισμένο καιρό, με την κατεύθυνσι που θα δίδεται από τον Δημιουργό μέσω της βασιλείας του, όλα τα συστήματα της γης που υποστηρίζουν τη ζωή θ’ αποκατασταθούν σε τελεία ισορροπία και θα επιδοκιμασθούν ως «καλά λίαν.»