Πρόοδος του Έργου Μαρτυρίας από Μικρές Αρχές στις Βρεττανικές Νήσους
(Από το Βιβλίον του Έτους 1973-συνέχεια)
ΤΗΝ άλλη μέρα στις έξη το πρωί η οικογένεια Μπέθελ ξύπνησε από βιαίους θορύβους. Κρότοι και χτυπήματα και μεγάλη αναταραχή έδειχνε ότι ο Τζώνσον δεν ήταν άνθρωπος για να εμποδισθή από μια πόρτα σφηνωμένη με ένα χονδρό τεμάχιο ξύλου. Ο Κρονκ τον προειδοποίησε ότι μολονότι μπορούσε να κάμη χρήσι του λουτήρος, δεν μπορούσε να ενεργή όπως αυτός ήθελε. Του ανέφερε ότι ένας αστυνομικός πήγε να δη τον Χάουσντεν την περασμένη νύχτα, αλλά δεν του ανέφερε τον λόγο της επισκέψεώς του. Έτσι ο Τζώνσον επεσκέφθη το δωμάτιο του Χάουσντεν. Αυτός όμως, τρομοκρατηθείς από τα γεγονότα της νυκτός, δεν ήθελε να βγη έξω ούτε και να συνδιαλεχθή μέσω της θύρας. Ο Τζώνσον τότε άρχισε να συμμερίζεται τη στενοχώρια που εμάστιζε τον Χάουσντεν. Όσο κι αν ήταν επιθυμητή η κατοικία εκείνη, τώρα φάνηκε σ’ αυτόν ότι ήταν καιρός να φύγη, κι αυτό χωρίς αναβολή. Επέστρεψε στο δωμάτιό του και ντύθηκε. Αφήσας τις αποσκευές του ανοιχτές, πήγε στον εξώστη που υπέρκειτο της Κράβεν Τέρρας, ανερριχήθη στο κιγκλίδωμα και κρεμάσθηκε αιωρούμενος για μια στιγμή προτού κατεβή κάτω από το κτίριο.
Την ημέρα εκείνη ο Χάουσντεν παρέδωσε στον Αδ. Τζέντλ ένα δέμα που περιείχε 220 περίπου λίρες χρυσές, χρηματιστικά γραμμάτια και άλλα έγγραφα. Το βράδυ ο Χέμερυ έλαβε τα χρήματα. Μολονότι ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ έδειξε μεγάλη αυστηρότητα σχετικά με τον Τζώνσον ταυτοχρόνως πολιτεύθηκε με αυτόν με καλοκάγαθο τρόπο. Την 16ην Μαρτίου 1917, ο Ρόδερφορδ έστειλε αντίτυπα των νέων κανονισμών για το τμήμα του Λονδίνου και προσκάλεσε τους τρεις διευθυντάς να τους εξετάσουν μαζί και τότε, αν συμφωνούσαν, να υπογράψουν και να επιστρέψουν ένα αντίτυπο στα γραφεία του Μπρούκλυν. Οι κανονισμοί έδιναν εξουσία στον Χέμερυ ως τον αντιπρόσωπο του προέδρου.
Τα πορίσματα της επιτροπής που διορίσθηκε να εξετάση τις ταραχές του Λονδίνου έφθασαν στη χώρα μαζί με τα συμπεράσματα του προέδρου. Η επιστολή εν τούτοις του προέδρου περιείχε το κείμενο ενός τηλεγραφήματος από τον Χάουσντεν στον Αδ. Βαν Άμπουργκ που έλεγε: «Ο ΤΖΩΝΣΟΝ ΑΝΕΣΚΑΨΕ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΕΜΕΡΥ ΣΕΡΝ ΚΡΑΦΟΡΝΤ ΝΑ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΟΥΝ ΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ. ΤΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΡΟΔΕΡΦΟΡΔ ΤΟΥΣ ΕΝΘΑΡΡΥΝΟΥΝ. ΠΡΟΤΡΕΨΕΤΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΝΑ ΤΟΝ ΣΙΩΠΗΣΗ. Υπογραφή ΧΑΟΥΣΝΤΕΝ.» Το τηλεγράφημα αυτό χρονολογούνταν Μαρτίου 18, 1917. Ευθύς ως αυτό ήλθε στα χέρια του Βαν Άμπουργκ το έδωκε στον Ρόδερφορδ. Όταν η είδησις της επιτροπής έφθασε στον Ρόδερφορδ, την ερεύνησε εις μάτην για πληροφορία περί της νέας αυτής συνωμοσίας. Ο Χάουσντεν, ένα μέλος της επιτροπής που υπέγραψε την έκθεσι, για λόγους που τότε δεν ήσαν σαφείς, έμενε σιωπηλός. Εν τω μεταξύ το μυστήριον της διαμονής του Τζώνσον ύστερ’ από την ανορθόδοξο αυτού έξοδο από το Βρεττανικό γραφείο του τμήματος, δεν διασαφίσθηκε μέχρι τον Απρίλιο του 1917, κατά τον οποίον καιρόν αυτός ήταν στο ήμισυ του δρόμου προς την Αμερική. Είναι αληθές ότι μετά την εσπευσμένη αναχώρησί του ελήφθησαν ένα ή δύο περίεργα τηλεφωνήματα στο Μπέθελ, και συμπεράναμε ότι ήταν ο Τζώνσον που στεκόταν δίπλα στον μυστηριώδη τηλεφωνητή προσπαθώντας να πάρη κάποια πληροφορία για το φίλο του Χάουσντεν.
Αργότερα, ύστερ’ από δυο μακρές συνεδριάσεις, ο Ρόδερφορδ βρήκε ότι ο Τζώνσον ήταν τελείως σώος στις φρένες σ’ όλα τα σημεία εξαιρέσει ενός, δηλαδή, του εαυτού του. Ο Τζώνσον υπεστήριζε ότι πρέπει να επιστρέψη στη Μεγάλη Βρεττανία. Η αντίδρασις του Ρόδερφορδ: «Θα φροντίσωμε ώστε να μη επιστρέψη εκεί.» Αντ’ αυτού έγινε σύστασις ο Χέμερυ να διευθετήση μια περιοδεία για να εξηγήση τα πράγματα στις εκκλησίες. Η ιδέα ήταν ο Αδ. Κίρκγουντ να βοηθήση στην περιοδεία αυτή, και ο Χέμερυ να επισκεφθή τις μεγαλύτερες εκκλησίες.
Εκτός από τις εκθέσεις των τελευταίων προστριβών, ο Ρόδερφορδ εγνώριζε από τις επισκέψεις του στη Βρεττανία κατά τα τελευταία επτά έτη ότι, παρά την πρωτοφανή εξάπλωσι του έργου στη χώρα αυτή, υπήρχε ένα πνεύμα υπερηφανείας μεταξύ πολλών των οποίων η γνώσις των Γραφών είχε σοβαρά υπονομευθή συνεπεία πτωχής καταστάσεως της καρδίας. Γι’ αυτό έγινε διευθέτησις να οικοδομηθούν οι αδελφοί με την βοήθεια της υπηρεσίας των πίλγκριμ, η οποία είχε πολύ διακοπή λόγω του παγκοσμίου πολέμου. Τον Ιούνιο ο Χέμερυ άρχισε να θέτη πάλι εις ενέργεια την υπηρεσία των πίλγκριμ με το να επιστρατεύση αρκετούς ικανούς άνδρας για την δραστηριότητα αυτή. Ο ίδιος, επίσης, έκαμνε περιοδείες και ως επί το πλείστον βρήκε τις εκκλησίες σε καλή κατάστασι παρά τις δοκιμασίες που υπέστησαν.
Ο Τζώνσον δεν ήθελε να εγκαταλείψη εύκολα το φιλόδοξο σχέδιό του. Όταν επέστρεψε στο Μπρούκλυν άρχισε μια εκστρατεία με προοπτική να επιστρέψη στη Βρεττανία. Ο Ρόδερφορδ ανέφερε ότι ο Τζώνσον πραγματικά εργαζόταν να στρέψη τους διευθυντάς της Εταιρίας κατά του προέδρου της. Έκαμε υπαινιγμό στον Χέμερυ να πληροφορηθή από τις εκκλησίες αν ήθελαν να επιστρέψη ο Τζώνσον και κατόπιν να γράψουν στο Μπρούκλυν τις απόψεις των. Εν τω μεταξύ ο Χάουσντεν, πιεζόμενος από μια τριμελή επιτροπή να δώση αποδείξεις προς υποστήριξιν της κατηγορίας του περί συνωμοσίας και μη δυνάμενος να παρουσιάση καμμίαν, είχε γράψει μια επιστολή στον Ρόδερφορδ ζητώντας συγγνώμην και αποσύροντας την ανυποστήρικτη κατηγορία του.
Εν τω μεταξύ οι εκστρατευτικές δυνάμεις της Αμερικής ήσαν ήδη στη Γαλλία και ένας στρατιωτικός νόμος είχε συσσωρεύσει πάρα πολλή εργασία στο γραφείο του Ρόδερφορδ. Έχοντας υπ’ όψι τις αυξανόμενες αυτές πιέσεις, ο Ρόδερφορδ επληροφόρησε τους πιστούς στη Βρεττανία: «Νομίζω ότι θα έκαμνα καλύτερα να περιμένω λίγο προτού έλθω στη Βρεττανία και να κάθωμαι επί της βαλβίδος ασφαλείας εδώ εν περιπτώσει και με εκτινάξουν, πράγμα που ελπίζω ότι δεν θα μπορέσουν να κάμουν, διά της χάριτος του Κυρίου.» Αυτό ήταν ακριβώς εκείνο που οι εχθροί του Ρόδερφορδ εσχεδίαζαν να κάμουν.
ΨΕΥΔΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
Ήταν εύκολο στους ταραχώδεις εκείνους καιρούς να διακρίνη κανείς τους εχθρούς της αληθείας αδιάφορο και αν είχαν το λεπτό επίχρισμα των αντιπροσώπων του Χριστιανικού κόσμου ή τα προβατοειδή ενδύματα των κακοπίστων μεταξύ των σπουδαστών της Γραφής τις ημέρες εκείνες. Ένας ειδικός στόχος που είχε ως αποτέλεσμα να προσελκύση το πυρ όλων αυτών των εχθρών, πράγμα που τους εξέθετε ως εχθρούς της αληθείας, ήταν το βιβλίον Το Τετελεσμένον Μυστήριον. Η φατρία του Τζώνσον επετέθη εναντίον του σε μια τετρασέλιδο «Επιστολή προς τους Διεθνείς Σπουδαστάς της Γραφής.» Άλλα εχθρικά περιοδικά άρχισαν να επιτίθενται επίσης. Ένα απ’ αυτά, με τίτλον «Ο Κήρυξ της Βασιλείας του Χριστού,» αντέγραψε το σχήμα Της Σκοπιάς και μερικούς περιοδικούς χαρακτήρας, μέχρι του σημείου να έχουν τους ίδιους υπότιτλους λέξι προς λέξι. Ασφαλώς μόνο απατεώνες θα κατέφευγαν σε τέτοιες δόλιες μεθόδους.
«Η Πτώσις της Βαβυλώνος» έκδοσις του Μηνιαίου των Σπουδαστών της Γραφής διαφήμιζε Το Τετελεσμένον Μυστήριον και περιείχε δηκτικές αλήθειες που είχαν ως αποτέλεσμα το ξεσκέπασμα των ισχυρισμών της θρησκείας του Χριστιανικού κόσμου. Όχι μόνον οι κληρικοί ωλόλυζαν, αλλ’ υπεκίνησαν τις πολιτικές εξουσίες να λάβουν ενέργειαν και στα δύο αντιμαχόμενα μέρη. Οι κληρικοί στη Γερμανία απεδείχθησαν τόσο ανταγωνισταί στους Σπουδαστάς της Γραφής όσο και τα αντίστοιχά τους στην Βρεττανία και Αμερική. Ο Καναδάς, σύμμαχος της Βρεττανίας, άρχισε να επιβάλλη πρόστιμον σε κείνους που κατείχαν αντίτυπα είτε Του Τετελεσμένου Μυστηρίου ή του φυλλαδίου «Η Πτώσις της Βαβυλώνος.»