Πράξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στους Συγχρόνους Καιρούς στη Γερμανία
(Από το Βιβλίον του Έτους 1974—συνέχεια)
ΣΕ ΛΙΓΕΣ μέρες τουλάχιστον οι μισοί περιφερειακοί διευθυνταί στη Γερμανία, μαζί με χιλιάδες άλλους αδελφούς και φίλους, είχαν συλληφθή. Σ’ αυτούς περιελαμβάνετο και ο Αδ. Γ. Μπαρ, ο οποίος αναφέρει:
«Κάθε βράδυ στις 10 η ώρα περίπου άκουγα να παίρνουν φυλακισμένους από τα διάφορα κελλιά τους. Ύστερ’ από λίγο τους άκουγα να δαίρνωνται κάτω στο υπόγειο· άκουγα τις φωνές των και τους λυγμούς των. Κάθε βράδυ όταν άκουγα τις πόρτες των κελλιών ν’ ανοίγωνται σκεπτόμουν, Τώρα είναι η σειρά μου. Αλλά δεν μ’ ενόχλησαν μέχρις ότου την τετάρτη ή πέμπτη ημέρα στις 6:00 περίπου μ’ εκάλεσαν για να με ανακρίνουν. Την φορά αυτή ήταν ένας ΣΣ που με κατηύθυνε στο δωμάτιό του και μου είπε να καθίσω. Κατόπιν είπε: «Γνωρίζομε ότι μπορείς να μας πης περισσότερα απ’ ό,τι θέλεις.» Σηκώθηκε, πήρε ένα μολύβι το οποίο έξυσε και συνέχισε τη μικρή του ομιλία: «Δεν θα σε δυσκολέψω· έλα εδώ.» Με προσκάλεσε να πλησιάσω στο γραφείο του, μου έδειξε διάφορες δακτυλογραφημένες σελίδες και με άφησε να τις διαβάσω. Ήταν ένας κατάλογος όλων των ταξιδευόντων επισκόπων στη Γερμανία, με το όνομά μου στο κάτω μέρος. Διάβασα τα ονόματα των εκκλησιών τις οποίες επισκέφθημεν, ως επίσης και τα ονόματα των αδελφών εκεί. Εδιάβασα πόσα βιβλία, φωνογράφους και δίσκους είχαμε παραγγείλει. Επίσης είχαν καταγραφή συνεισφορές και άλλα χρήματα που είχαμε παραδώσει. Δύσκολα μπόρεσα να το πιστεύσω. Εδώ ολόκληρη η υπόγειος οργάνωσίς μας ήταν στα χέρια της Γκεστάπο. Αληθινά χρειάσθηκα λίγα λεπτά προτού μπορέσω να αντιληφθώ τελείως τη κατάστασι. Πώς μπόρεσε η Γκεστάπο να γίνη κάτοχος των εκθέσεων αυτών; Αναρωτήθηκα. Αν η δική μου δραστηριότης δεν είχε ακριβώς καταγραφή, θα είχα αμφιβολίες για την αληθινότητα της εκθέσεως. Ο άνθρωπος ΣΣ της Γκεστάπο, Μπωτς από τη Δρέσδη, που διηύθυνε την ανάκρισι, μου έδωσε καιρό να σκεφθώ. Φοβούμαι ότι πρέπει να φαινόμουνα κάπως ηλίθιος όταν εκάθισα. Τότε αυτός είπε, «Τώρα, πράγματι, δεν έχεις λόγον να διαμένης σιωπηλός.»
»Επί μήνες η σκέψις με βασάνιζε πόθεν η Γκεστάπο κατώρθωσε να λάβη υπό κατοχήν τα αρχεία μας. Αργότερα έμαθα ότι όλες οι παραγγελίες μας, εκθέσεις και χρήματα τα οποία εισπράττονταν επιμελώς αρχειοθετούνταν και εκρατούντο σ’ ένα φάκελλο στο Βερολίνο. Αργότερα αυτό βρέθηκε και κατεσχέθη από την Γκεστάπο.»
ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΣ ΣΥΓΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
Η επιμελώς σχεδιασθείσα συνέλευσις της Λουκέρνης Σεπτεμβρίου 4 ώς 7, 1936, αίφνης έλαβε νέα άποψι ως αποτέλεσμα των πολλών συλλήψεων που έλαβαν χώραν πριν από δυο εβδομάδες. Ίσως η συνέλευσις, για την οποία η Γκεστάπο είχε επίσης πληροφορηθή, ώρισε την ημερομηνία για την εκστρατεία των εναντίον μας. Τουλάχιστον έκαμαν ό,τι μπορούσαν να το καταστήσουν αδύνατον να παρευρεθούν οι αδελφοί. Αυτό μπορεί να το δη κανείς από την εγκύκλιο της Μυστικής Κρατικής Αστυνομίας υπό ημερομηνίαν 21 Αυγούστου 1936, η οποία λέγει αναφορικώς με τους αδελφούς ταξιδεύοντας στη συνέλευσι: «Τα άτομα αυτά πρέπει να εμποδισθούν από το να φύγουν από τη χώρα των. Το διαβατήριο πρέπει να κατασχεθή σε τέτοιες περιπτώσεις.»
Πραγματικά, από τους χίλιους και πάνω που σχεδίαζαν να κάνουν το ταξίδι, μόνο κάπου τριακόσιοι μπόρεσαν να παρευρεθούν. Αλλ’ οι περισσότεροι απ’ αυτούς έπρεπε να διαβούν τα σύνορα παρανόμως και πολλοί συνελήφθησαν όταν επέστρεφαν.
Ο Αδ. Ρόδερφορδ φυσικά επωφελήθηκε από την ευκαιρία να μιλήση στους επισκόπους από τη Γερμανία για τα προβλήματά τους. Το ενδιαφέρον του ειδικώς ήταν στο πώς να φροντίσουν για τους αδελφούς πνευματικώς. Ο Χ. Ντουένγκερ ήταν παρών και αναφέρει για την περαιτέρω συζήτησι:
«Οι περιφερειακοί διευθυνταί προσεκλήθησαν τώρα να κάμουν υπαινιγμούς. Έγιναν συστάσεις στον Αδ. Ρόδερφορδ να με στείλη πίσω στη Γερμανία. Μου ζήτησαν να κάμω ο ίδιος τον υπαινιγμό, αλλά τους είπα ότι δεν μπορούσα να το κάμω αυτό λόγω του ότι είχα σταλή στην Πράγα και δεν μπορούσα να πω ότι ήθελα να επιστρέψω στη Γερμανία. Θα φαινόταν σαν να ήμουν δυσαρεστημένος με τον διορισμό μου. Έτσι, προς το παρόν, διωρίσθηκε ο Αδ. Φροστ να αναλάβη την ευθύνη. Τότε ο Αδ. Ρόδερφορδ ερώτησε: «Τι θα συμβή αν συλληφθής;» Αν ο Αδ. Φροστ συνελαμβάνετο, σύστασις έγινε από τους αδελφούς να αναλάβη ο Αδ. Διέτσι.»
Υιοθετήθηκε μια απόφασις και περί τα δυο ή τρεις χιλιάδες αντίτυπα εστάλησαν στον Χίτλερ και στα κυβερνητικά του γραφεία. Ένα επιπρόσθετο αντίτυπο εστάλη στον πάπα της Ρώμης. Επιβεβαίωσις της παραδόσεως τόσο στο Βατικανό της Ρώμης όσο και στην Καγκελλαρία του Βερολίνου ελήφθη από τον Φρανζ Τσούρχερ από τη Βέρνη, ο οποίος, σύμφωνα με την οδηγία της συνελεύσεως, είχε στείλει τις αποφάσεις στις 9 Σεπτεμβρίου 1936. Η απόφασις, η οποία ήταν τρεισήμισυ περίπου δακτυλογραφημένες σελίδες περιείχε τις ακόλουθες σκέψεις:
«Εγείρομε ισχυρές αντιρρήσεις στη σκληρά μεταχείρισι των μαρτύρων του Ιεχωβά από τη Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία και τους συμμάχους της στη Γερμανία καθώς και σ’ όλα τα άλλα μέρη του κόσμου, αλλ’ αφίνομε την έκβασι του ζητήματος τελείως στα χέρια του Κυρίου, του Θεού μας, ο οποίος σύμφωνα με τον Λόγον του θ’ ανταμείψη στο πλήρες. . . . Στέλλομε εγκάρδιους χαιρετισμούς στους καταδιωκομένους αδελφούς μας στη Γερμανία και τους παρακαλούμε να διαμείνουν θαρραλέοι και να εμπιστεύωνται πλήρως στις υποσχέσεις του Παντοδυνάμου Θεού, Ιεχωβά, και του Χριστού. . . . »
Έγιναν διευθετήσεις να διανεμηθή η απόφασις που υιοθετήθη εκεί σ’ ένα μεγάλο αριθμό ατόμων στη Γερμανία μέσω μιας κεραυνοβόλου εκστρατείας. Από τις 300.000 αντίτυπα που τυπώθηκαν στη Βέρνη, 200.000 εστάλησαν στη Πράγα, από την οποία εισήχθησαν στη Γερμανία. Οι άλλες 100.000 εισήχθησαν στη Γερμανία μέσω της Ολλανδίας, αλλά δυστυχώς κατεσχέθησαν από την Ολλανδία. Έτσι μερικοί περιφερειακοί διευθυνταί αναγκάσθησαν να κάμουν τις δικές των για το Βερολίνον και τη βόρειο Γερμανία. Η ημερομηνία για τη διανομή ωρίσθηκε η 12η Δεκεμβρίου 1936, από τις 5:00 μέχρι 7:00 το πρωί.
Σύμφωνα με εκθέσεις που ήλθαν αργότερα, κάπου 3.450 αδελφοί και αδελφές έλαβαν μέρος. Ο καθένας είχε 20 ή, το πολύ, 40 αντίτυπα, και η ιδέα ήταν να τα μοιράσουν όσον το δυνατόν γρηγορώτερα στον τομέα που είχε ο καθένας. Απλώς έπρεπε να τα βάζουν στα ταχυδρομικά κιβώτια ή να τα ωθούν κάτω από τις πόρτες.
Ένα αντίτυπο θα αφίνετο σε κάθε σπίτι σε μεγάλες πολυκατοικίες γενικά όχι περισσότερα από τρία αντίτυπα. Κατόπιν διανομείς έπρεπε να σπεύσουν σ’ ένα γειτονικό δρόμο και να κάμουν το ίδιο εκεί έτσι ώστε τα αντίτυπα να διανεμηθούν σε μια όσο το δυνατόν μεγάλη περιφέρεια.
Το αποτέλεσμα επί των εχθρών ήταν καταστρεπτικό! Ο Έρικ Φροστ, που ήταν σε στενή επαφή με το γραφείο της Πράγας κατά την διάρκεια των οκτώ μηνών που ήταν επικεφαλής του έργου στη Γερμανία, έδωσε την ακόλουθη έκθεσι της εκστρατείας αυτής σ’ ένα ταξίδι του στην Πράγα:
(Η έκθεσις θα συνεχισθή στο επόμενο τεύχος)