Ένας Καλλιτέχνης Δίσκων Βρίσκει Κάτι Πολύ Καλύτερο

Για αμέτρητους νεαρούς ανά τον κόσμο, το μεγαλύτερο σύμβολο επιτυχίας είναι τα ειδωλοποιημένα αστέρια της μουσικής ροκ. Γι’ αυτό τον λόγο, οι μουσικοί και τα συγκροτήματα του ροκ, παίζουν σοβαρό ρόλο στη διαμόρφωσι της στάσεως των θαυμαστών τους για τη ζωή. Σε μια σειρά συνεντεύξεων μ’ ένα ανταποκριτή του Ξύπνα! ένα πρώην αστέρι του ροκ, του οποίου οι δίσκοι πωλούνται κατά εκατομμύρια είπε ποια είναι η πραγματική επιτυχία γι’ αυτόν. Η ακόλουθη περίληψις των κυρίων σημείων αυτών των συνεντεύξεων μπορεί ν’ αποδειχθή υποβοηθητική σ’ όσους επιζητούν να επιτύχουν στη ζωή. Οι νέοι επίσης μπορεί να βοηθηθούν να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους.

Ερώτησις: Τι είδους εκπαίδευσι σου έδωσαν οι γονείς σου;

Απάντησις: Όχι και πολύ μεγάλη. Όταν ήμουν έξη ετών, η μητέρα μου και ο πατέρας μου—εύποροι άνθρωποι—χώρισαν. Επειδή ζούσα με τη μητέρα μου, ο πατέρας μου δεν αναμίχθηκε πολύ στην εκπαίδευσί μου. Η μητέρα ήταν φοβερά αυστηρή, αλλά όταν έγινα 11 ετών μ’ έστειλαν μακρυά από τις Παρθένους Νήσους όπου ζούσαμε, σ’ ένα οικοτροφείο στη Νέα Αγγλία. Επειδή έμενα μόνος μου όλον τον καιρό, δεν έλαβα μεγάλη εκπαίδευσι από την οικογένεια μου.

Ερώτησις: Εννοείς ηθική εκπαίδευσι;

Απάντησις: Ακριβώς. Εννοώ ότι όταν έκανα κάτι κακό στη μετέπειτα ζωή μου γνώριζα ότι ήταν κακό, αλλά δεν είχα κανένα λόγο να κάνω καλά πράγματα. Και άλλοι άνθρωποι έκαναν εσφαλμένα πράγματα και έδειχναν να προοδεύουν. Γιατί να μην κάνω κι εγώ το ίδιο; Κανείς δεν φρόντισε να με διδάξη κάτι διαφορετικό.

Ερώτησις: Είχαν οι γονείς σου κανένα σχέδιο για το μέλλον σου—δηλαδή σε ποιον τομέα θα ήθελαν να επιτύχης στη ζωή;

Απάντησις: Οι γονείς μου πράγματι ήθελαν να πάω στην Ανάπολι [τη Ναυτική Ακαδημία των Ηνωμένων Πολιτειών] ή στο Γουέστ Πόιντ [Στρατιωτική Ακαδημία των Ηνωμένων Πολιτειών]. Έτσι, όταν με απέβαλαν από μια προπαρασκευαστική σχολή της Νέας Αγγλίας, μ’ έστειλαν σ’ ένα προπαρασκευαστικό σχολείο για την Ανάπολι, στο Νιού Τζέρσεϋ. Ο πατέρας μου και ο θείος μου μού έδωσαν την ευκαιρία να πάω εκεί, μέσω του κυβερνήτου των Παρθένων Νήσων. Ύστερα από δύο χρόνια σ’ αυτό το προπαρασκευαστικό σχολείο, διεπίστωσα ότι δεν ήθελα να σταδιοδρομήσω στο ναυτικό. Έτσι, ο θείος μου σκέφθηκε να πάω στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών, να πάρω το πτυχίο Εμπορικής Διαχειρίσεως και να μπω στο Γουώλλ Στρητ (Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης). Αλλ’ εγώ ήθελα κάτι άλλο. Βλέπετε, από τότε που ήμουν εννέα ετών, ενδιαφερόμουν για τη μουσική. Σε ηλικία 14 ετών, εμφανίσθηκα για πρώτη φορά επαγγελματικά στο Πόρτο Ρίκο. Έτσι, ήταν φυσικό το ότι, όταν ετελείωσα το γυμνάσιο, πήγα να ζήσω στο Χωριό Γκρήνουιτς (συνοικία των καλλιτεχνών) στην πόλι της Νέας Υόρκης. Εκείνο τον καιρό, στις αρχές της δεκαετίας του 60, εφαίνετο ότι ο καθένας εκεί ήταν ή καλλιτέχνης, ή μουσικός, ή ποιητής ή σκακιστής—ζώντας πραγματικά «Μποέμικη» ζωή.

Ερώτησις: Πόσο ευτυχής ήσαστε εκεί;

Απάντησις: Όχι και πολύ. Μέναμε σ’ ένα διαμέρισμα πέντε ή έξη μαζί. Το συγκρότημα έπαιρνε δύο δολλάρια το βράδυ—και ήμασταν τα αστέρια του προγράμματος στο λαϊκό εστιατόριο που παίζαμε! Άνθρωποι όπως ο Ρίτσι Χάβεν, ο Μπιλ Κόσμπυ, ο Ρίτσαρντ Πράιορ και Πήτερ, ο Πωλ και η Μαίρη εμφανίζοντο εκεί εκείνες τις μέρες. Μερικές φορές, ερχόταν ο Μπομπ Ντύλαν για μια έκτακτη εμφάνισι.

Ερώτησις: Τι είδους ηθικό κλίμα επικρατούσε;

Απάντησις: Ανήθικο—Αυτό θα πω μόνο.

Ερώτησις: Πήγατε από το Τόμυ Ρέη και την Ορχήστρα του Κάριμπ Στηλ στο Τ-Μπονς, έτσι δεν είναι;

Απάντησις: Σωστά. Το Τ-Μπονς ήταν ένα συγκρότημα ηχογραφήσεως από την Καλιφόρνια που ανέλαβε την εμπορική διαφήμισι του Άλκα Σέλτζερ «Ό,τι κι Αν Έχη το Στομάχι Σας, Πιείτε Το» και πραγματοποίησε εκατομμύρια πωλήσεις. Με είδαν στη Νέα Υόρκη και μου ζήτησαν να συμμετάσχω στο συγκρότημα. Έτσι κατέληξα στην Καλιφόρνια.

Επισκεφθήκαμε την Ιαπωνία το 1965 περίπου. Οι Τ-Μπονς είχαν σημειώσει εκεί έναν μεγάλο αριθμό επιτυχιών. Εκείνο το ταξίδι μ’ έκανε πράγματι να αρχίσω να σκέπτωμαι. Άρχισα να βλέπω πόσο τρελλός ήταν ο κόσμος—πώς, στη διάρκεια του πολέμου, ο ένας έμαθε να μισή τον άλλο· ωστόσο, όλοι είμαστε άνθρωποι—μια ανθρώπινη φυλή. Έπειτα είναι και ο τρόπος που σε βλέπουν οι άνθρωποι όταν είσαι καλλιτέχνης—σαν να μην είσαι πραγματικός άνθρωπος. Όλ’ αυτά λοιπόν μ’ έκαναν ν’ αρχίσω να σκέπτωμαι σοβαρά.

Ερώτησις: Σε ωδήγησε αυτό να κάνης αλλαγές στη ζωή σου;

Απάντησις: Όχι βαθειές αλλαγές, αλλά έκανα μερικές επαγγελματικές αλλαγές. Οι Τ-Μπονς διαλύθηκαν κι εγώ ενώθηκα μ’ ένα συγκρότημα που ωνομάζετο Σάνγκο. Γράψαμε ένα τραγούδι, γι’ αστείο, σχετικά με τους φόβους του σεισμού στην Καλιφόρνια. Είχε τον τίτλο «Ντέη άφτερ Ντέη,» και το τραγούδι αυτό έγινε το υπ’ αριθμόν ένα ‘μπεστ-σέλλερ’ στη δυτική παραλία [των Ηνωμένων Πολιτειών]. Αυτό μ’ έπεισε ότι τώρα μπορούσα πράγματι να επιτύχω μόνος μου. Τότε ήταν που συνάντησα τη σύζυγο μου στο Λας Βέγας. Αφού παντρευθήκαμε, αγοράσαμε μια μικρή φάρμα στο Παμ-Ντέηλ της Καλιφόρνιας, όπου μπορούσα να γράφω και να προετοιμάζω το άλμπουμ μου.

Στη φάρμα, καλλιεργούσαμε όλη μας την τροφή και γινόμασταν εσωστρεφείς—δεν είχαμε καμμιά συντροφιά. Κάποια μέρα αργότερα μας επισκέφθηκαν δύο από τα μέλη του παλαιού συγκροτήματος Τ-Μπονς. Έπαιζαν σ’ ένα κλαμπ και ρώτησαν αν θα μπορούσα να παίξω μαζί τους. Έτσι, χωρίς να ξεχάσω τα σχέδια μου να γίνω μόνος μου ένας καλλιτέχνης, φτιάξαμε ένα συγκρότημα. Το πρώτο τραγούδι που ηχογραφίσαμε, το 1971, πωλήθηκε σε δυο σχεδόν εκατομμύρια δίσκους μέσα σε έξη μήνες.

Ερώτησις: Η κόρη μας Νταίζη γεννήθηκε τον ίδιο καιρό που κυκλοφόρησε ο πρώτος σας δίσκος μ’ αυτό το νέο συγκρότημα;

Απάντησις: Ναι, η Νταίζη γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1971. Έφυγα για μια περιοδεία πέντε εβδομάδων όταν ήταν μόλις 10 ημερών. Καθώς ήμουν στο δρόμο της επιτυχίας—εννοώ σύμφωνα με το κριτήριο του κόσμου—και κέρδιζα 4.000 δολλάρια το βράδυ, υπήρχαν πολλές προσφορές να εμπλακώ σε ανήθικες πράξεις. Λόγω των πιέσεων, του συνεχούς ταξιδιού και του χρόνου που έπρεπε ν’ αφιερώνω για να παραμείνω στη κορυφή—πράγμα που πάντοτε επιθυμούσα,—δημιουργήθηκε μια πραγματική έντασις στις σχέσεις μου με τη σύζυγο μου. Η κατάστασις έφθασε σε τέτοιο σημείο που χωρίσαμε. Εκείνη γύρισε στο σπίτι της στο Τέξας κι εγώ έμεινα στο Λος Άντζελες.

Μια άλλη αιτία που χωρίσαμε ήταν ότι δεν είχα βρει πράγματι την ευτυχία και την ειρήνη που περίμενα να βρω στην επιτυχία και είχα αρχίσει να ψάχνω για τον Θεό. Είχα δει υποκρισία στις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου και γι’ αυτό κατέφυγα στις Ανατολικές θρησκείες. Σκεπτόμουν ότι υπήρχε κάτι πιο ειρηνικό σ’ έναν γκούρου (πνευματικό διδάσκαλο) καθισμένο στην πλευρά ενός βουνού να στοχάζεται, απ’ ότι σ’ έναν που μιλά από τον άμβωνα και οδηγεί μια Κάντιλλακ. Τουλάχιστον, αυτή ήταν η εικόνα που είχα για τους κληρικούς.

Εν τω μεταξύ, είχα λάβει την οικονομική υποστήριξι για να συμπληρώσω το προσωπικό μου άλμπουμ που ήταν ο βασικός μου σκοπός ολ’ αυτά τα χρόνια. Το έγραψα, το τραγούδησα και το ηχογράφησα. Πίστευα ότι ήταν ένα καλό άλμπουμ. Αλλά ξαφνικά, ολόκληρη η ζωή μου επρόκειτο ν’ αλλάξη εντελώς και απροσδόκητα.

Ο τυμπανιστής που έπαιζε μαζί μας, ο οποίος έπαιζε για την Τζανίς Τζόπλην μέχρι που πέθανε, ήταν εκείνος που με ωδήγησε να κάνω αυτή την αλλαγή. Πάντοτε τον σεβόμουν. Όχι μόνο επειδή ήταν ένας σπουδαίος τυμπανιστής αλλά διότι ήταν πάντοτε ευσυνείδητος. Ποτέ δεν έλεγε ψέματα, πράγμα ασύνηθες για τους πολλούς ανθρώπους που γνωρίζω. Η σύζυγος του μελετούσε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Έτσι, μια μέρα με ρώτησε αν ήθελα να πάω σε μια συνάθροισι. Ποτέ προηγουμένως δεν είχα ακούσει το όνομα Ιεχωβά. Επειδή ο τυμπανιστής ήταν από τη Λουιζιάνα, σκέφθηκα ότι ανήκε σε μια από τις θρησκείες «μπαγιού» που υπήρχαν εκεί, ή κάτι παρόμοιο.

Είπα: «Θα πάω.» Τότε επειδή είχα αναμιχθή στις Ανατολικές θρησκείες, σκεπτόμουν να πάω για να τον σώσω με το να εκθέσω αυτήν την «τρελλή» θρησκεία.

Πήγα σ’ έναν όμιλο που μελετούσαν τη Γραφή την Τρίτη το βράδυ, στο σπίτι κάποιου στο Μπούρμπανκ στην Καλιφόρνια. Χρησιμοποιούσαν ένα βοήθημα για τη μελέτη της Βίβλου που ονομάζεται. «Αποκαταστημένος Παράδεισος στο Ανθρώπινο Γένος—Μέσω της Θεοκρατίας!» Μιλούσε για την ανοικοδόμησι του ναού του Θεού στην Ιερουσαλήμ και τις προφητείες του Αγγαίου και του Ζαχαρία. Σκέφθηκα: «Ποιος ενδιαφέρεται για την ανοικοδόμησι ενός κτιρίου που έγινε το 520 π.Χ.;» Αλλά παρατήρησα τους ανθρώπους που ήσαν εκεί. Μερικοί, έδιναν εσφαλμένες απαντήσεις, αλλά κανείς δεν είπε, «Είσαι ανόητος! Γιατί δεν σταματάς!» Υπήρχαν όλα τα είδη των ανθρώπων, μαύροι, λευκοί, Ισπανοί, νέοι και ηλικιωμένοι. Όλοι έδειχναν στοργή μεταξύ τους. Δεν υπήρχε το πρόβλημα της αυτοπροβολής—που το προσέχεις ιδιαίτερα αν προέρχεσαι από τον κόσμο του εμπορικού θεάματος. Και πάνω απ’ όλα, αυτοί οι άνθρωποι μου φάνηκαν ευτυχισμένοι. Εγώ δεν ήμουν.

Ο οδηγός της μελέτης βιβλίου ήταν ένας νέος άνδρας. Σκέφθηκα: «Εγώ έχω γυρίσει όλον τον κόσμο. Πώς μπορεί αυτός να ξέρη περισσότερα από μένα για τη ζωή;» Επίσης, ήταν ήρεμος και βέβαιος για τις απαντήσεις του όταν μιλούσε για τον Θεό. Μετά τη μελέτη, ζήτησαν από τον τυμπανιστή κι εμένα να παραμείνωμε για καφέ. Παραμείναμε μέχρι τις τέσσερις το πρωί. Ρωτούσα για κάθε ζήτημα που μπορούσα να σκεφθώ και ο οδηγός της μελέτης απαντούσε σε όλα κατ’ ευθείαν από τη Γραφή. Τότε πείσθηκα ότι αυτή ήταν η αλήθεια.

Ρώτησα, «Τι μπορώ να κάνω για να ενωθώ μαζί σας;» Εκείνος είπε: «Δεν ενώνεσθε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά· γίνεσθε ένας Μάρτυς.» Αυτά συνέβησαν την Τρίτη το βράδυ στις 6 Φεβρουαρίου 1973. Την Τετάρτη έκανα την πρώτη μου Γραφική μελέτη στο σπίτι. Έκοψα τα μαλλιά μου και άλλαξα την κόμμωσί μου την Πέμπτη. Αυτό το έκανα για να αποκτήσω τη σεμνή εμφάνισι που πρέπει να έχη εκείνος που θέλει να υπηρετή τον Θεό. Επειδή είχα ήδη σταματήσει τα ναρκωτικά και όλα τα είδη ακαθαρσίας στην προσπάθεια μου να μάθω για τον Θεό, μου επετράπη να συνοδεύσω μερικούς Μάρτυρες στο εκπαιδευτικό τους έργο την Παρασκευή. Ποτέ δεν σταμάτησα από τότε.

Ύστερ’ απ’ όλα τα χρόνια αναζητήσεως της αληθείας την αναγνώρισα αμέσως όταν την βρήκα, και δεν επρόκειτο να την αφήσω.

Ερώτησις: Τι έγινε με το προσωπικό σας άλμπουμ που μόλις είχατε φτιάξει;

Απάντησις: Αυτό το άλμπουμ ήταν εκείνο που πάντοτε επιθυμούσα. Αλλ’ εγνώριζα ότι θα έπρεπε να καταβάλω κάθε προσπάθεια για να το προωθήσω. Ή αυτό έπρεπε να κάνω, ή να ζήσω την αλήθεια του Λόγου του Θεού. Ήταν κάτι που έπρεπε ν’ αποφασίσω μόνος μου, διότι, αν επέστρεφα πίσω, θ’ αντιμετώπιζα κάθε μέρα τα ναρκωτικά και την ανηθικότητα. Και αντιλαμβανόμουν ότι τελικά θα υπέκυπτα σ’ αυτό. Έτσι πήρα την απόφασί μου αμέσως: να υπηρετώ τον Ιεχωβά.

Ερώτησις: Και εγκαταλείψατε την μουσική;

Απάντησις: Επαγγελματικά—ναι. Ήταν δύσκολο. Πρώτα-πρώτα, έπρεπε να ενταχθώ στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε ν’ απαλλαγώ από κάθε είδους συμβόλαια και άλλες υποχρεώσεις που θα μπορούσαν να με παγιδεύσουν στον τρόπο ζωής που ήθελα να εγκαταλείψω. Η μεγαλύτερη αιτία που εγκατέλειψα τη μουσική—διότι αγαπώ τη μουσική και συνεχίζω να παίζω στην ορχήστρα της συνελεύσεως των Μαρτύρων του Ιεχωβά—ήταν ότι ήθελα να γίνω ευτυχισμένος! Απ’ όλους τους κοσμικούς ανθρώπους που εγνώρισα στα εμπορικά θεάματα, ποτέ δεν είχα δει κάποιον που να είναι πραγματικά ευτυχής. Οι Μάρτυρες έχουν εκείνο που αυτοί οι άνθρωποι αναζητούν: την «υψίστη ειρήνη,» την ικανοποίησι που ο κόσμος δεν έχει. Και επειδή ο κόσμος δεν την έχει, οι άνθρωποι δεν μπορούν να την αποκτήσουν. Οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται την αλήθεια αυτών που είπε ο Ιησούς: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει.»—Ματθ. 11:28.

Ερώτησις: Αν οι άνθρωποι σας ρωτούσαν, «Γιατί δεν συνεχίζετε να παίζετε και να χρησιμοποιήτε τη μουσική για να προάγετε την θρησκεία σας;» τι θα τους απαντούσατε;

Απάντησις: Το σημείον είναι: δεν υπάρχει τίποτε το εσφαλμένο στο να παίζη κανείς μουσική. Αλλά όσον αφορά τον τρόπο που χρησιμοποιούσα εγώ, με το να γράφω και να παίζω και πάντοτε να βρίσκωμαι σε κίνησι, γνώριζα αρκετά για την αλήθεια της Γραφής για να διακρίνω ότι δεν μπορούσα να ζω μ’ αυτόν τον τρόπο και ταυτόχρονα να υπηρετώ τον Δημιουργό μου. Είναι αλήθεια ότι συνήντησα πολλούς Μάρτυρες οι οποίοι ηχογραφούν μουσική στα στούντιο, και κερδίζουν αρκετά. Πηγαίνουν στα στούντιο, ηχογραφούν τη μουσική τους και επιστρέφουν στο σπίτι. Έχουν την ορθή άποψι γι’ αυτό.

Ερώτησις: Βοήθησε καθόλου η νέα σας γνώσις στο να βελτιώσετε το διαλυμένο σας γάμο;

Απάντησις: Η σύζυγος μου κι εγώ πάντοτε αγαπιόμαστε. Η επιδίωξις και μόνον εκείνου που νόμιζα ότι ήταν επιτυχία είχε σαν αποτέλεσμα να γίνουν όλα τα άλλα δευτερευούσης σημασίας, περιλαμβανομένου και του γάμου μου. Έτσι, μόλις άρχισα να μελετώ τη Γραφή, της τηλεφώνησα για να της πω ότι άλλαξα τη ζωή μου. Προσευχήθηκα στον Ιεχωβά να μπορέσωμε να ζήσωμε πάλι μαζί, εκείνη, εγώ και η κόρη μας. Πράγματι, η προσευχή έλαβε απάντησι. Σ’ ένα μήνα περίπου βρισκόμαστε όλοι μαζί στην Καλιφόρνια. Τρεις εβδομάδες μετά απ’ αυτό, η σύζυγος μου άρχισε να παρακολουθή τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας μαζί μ’ εμένα και την κόρη μου. Αν και στην αρχή ερχόταν κυρίως επειδή δεν ήθελε να μένη μόνη της στο σπίτι, κάποιο από τα μέλη της εκκλησίας άρχισε να διεξάγη μαζί της μια Γραφική μελέτη στο σπίτι και γρήγορα απέκτησε τις ίδιες πεποιθήσεις μ’ εμένα. Έτσι, η οικογένεια μας ζούσε πάλι όπως πριν. Ήμαστε πιο ευτυχισμένοι από κάθε άλλη φορά. Έπρεπε να παραδεχθώ ότι αυτό ήταν εκείνο που έψαχνα να βρω.

Ερώτησις: Πώς θα μπορούσατε να συγκρίνετε τον τρόπο ζωής που κάνετε τώρα μ’ εκείνο που κάνατε προηγουμένως;

Απάντησις; Δεν υπάρχει σύγκρισις! Αυτή είναι ζωή, τώρα. Προσπαθώ να βοηθήσω νέους ανθρώπους—και ηλικιωμένους επίσης—να το αντιληφθούν αυτό. Αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι αυτό επιθυμούν όλοι. Παραδείγματος χάριν, τα παιδιά συνήθιζαν να έρχωνται σ’ εμένα και να ζητούν αυτόγραφα—πραγματικά καλά, ειλικρινή παιδιά. Ακόμη και τότε έλεγα: «Γιατί θέλετε αυτόγραφο; Είμαι ένας άνθρωπος σαν κι εσάς. Απλώς συμβαίνει να εργάζωμαι’ σ’ αυτή τη δουλειά. Μη ζητάτε αυτόγραφο. Δεν είναι σωστό.» Οι άνθρωποι δεν ήθελαν να το ακούσουν αυτό. Είναι δύσκολο να τους πης να μην κάνουν κάτι που κάνεις εσύ, και που κι εκείνοι θα ήθελαν να κάνουν. Δεν θέλουν να το ακούσουν. Εν πάση περιπτώσει αυτή είναι η εμπειρία που έχω.

Ερώτησις: Δεν υπάρχουν ακόμη πολλοί άνθρωποι που ελκύονται από τη φήμη και τα χρήματα που ο κόσμος έχει την τάσι να εξισώνη με την επιτυχία;

Απάντησις: Ίσως αυτοί οι άνθρωποι να πρέπει να σκεφθούν λιγάκι και να μη χρειασθή να μάθουν από πείρα, όπως έμαθα εγώ. Σκεφθήτε: Ο κάθε ένας θέλει να είναι αγαπητός, για εκείνο που είναι σαν άνθρωπος. Ωστόσο είναι φανερό ότι στον καλλιτεχνικό κόσμο, γίνεσθε αγαπητοί μόνον επειδή έχετε χρήματα, κοινωνικές σχέσεις και επιτυχία. Εγώ, όμως, δεν θα μπορούσα ν’ αγαπώ τον Θεό και τους γείτονες μου και να ζω αυτό το είδος ζωής, επειδή δεν υπήρχε αληθινή αγάπη και ανθρώπινη καλωσύνη σ’ αυτό.

Ερώτησις: Τι είναι επιτυχία;

Απάντησις: Για μένα, επιτυχία είναι το ότι βρήκα τον εαυτό μου υπηρετώντας τον Ιεχωβά Θεό. Η σύζυγος μου κι εγώ είχαμε την πραγματική ευχαρίστησι να βοηθήσωμε έξη άλλα άτομα να μάθουν την αλήθεια της Βίβλου. Βαπτίσθηκαν για να συμβολίσουν την αφιέρωσί τους στον Θεό Ιεχωβά και τώρα τον υπηρετούν μαζί μας. Αυτή είναι πραγματική επιτυχία.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή πώς ο Ιησούς περιέγραφε την οδό που οδηγεί σε επιτυχία. Είπε: «Στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν.» Αλλά αυτή είναι η οδός προς την επιτυχία, η μόνη οδός προς την επιτυχία. Η σύζυγος μου κι εγώ προσευχόμεθα στον Ιεχωβά να μας κρατήση, εμάς κι όλους τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές μας, σ’ αυτή την οδό!—Ματθ. 7:14.

[Εικόνα στη σελίδα 18]

«Είχα δει υποκρισία στις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου και γι’ αυτό κατέφυγα στις Ανατολικές θρησκείες.»