Το Προάστιο που Κατωλίσθησε

ΣΤΙΣ 7 Αυγούστου 1978 η εφημερίδα Σταρ του Ώκλαντ της Νέας Ζηλανδίας έφερε τον τίτλο «ΤΟ ΠΡΟΑΣΤΙΟ ΠΟΥ ΚΑΤΟΛΙΣΘΑΙΝΕΙ . . . »

«Στις αρχές του Μαΐου ένας κύριος αγωγός υδρεύσεως έσπασε στην ήσυχη συνοικία του Άμποτσφορντ, κοντά στο Ντάνεντιν,» εξηγούσε η εφημερίδα. Αυτό, συνέχιζε η αφήγησις, ήταν «το σήμα για την έναρξι της κατολισθήσεως του Άμποτσφορντ, η οποία ανάγκασε 200 άτομα να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.»

Το Άμποτσφορντ είναι ένα αναπτυσσόμενο προάστιο που απλώνεται σε μια λοφοπλαγιά και φθάνει μέχρι την πεδιάδα. Στις αρχές του Ιουνίου άρχισαν να ραγίζουν μερικά από τα όμορφα καινούργια σπίτια. Το έδαφος ουσιαστικά χώρισε στα δύο και άρχισε να κατολισθαίνη, δημιουργώντας τελικά μια ρωγμή. Οι ισχυρές εκκλήσεις από οικογένειες που είχαν εκκενώσει τα σπίτια τους είχαν ως αποτέλεσμα να τους επιτραπούν σύντομες εξορμήσεις στα σπίτια τους για να σώσουν τα υπάρχοντά τους. Δυο σπίτια θεωρήθηκαν τόσο επικίνδυνα από τις τοπικές αρχές ώστε κατεδαφίσθηκαν. Αλλ’ αυτό δεν ήταν τίποτε σε σύγκρισι με την καταστροφή που επρόκειτο ν’ ακολουθήση.

Μια Μεγάλη Καταστροφή

Την Τετάρτη, 8 Αυγούστου, μια οικογένεια στα δυτικά της ρωγμής ήταν συγκεντρωμένη στο σαλόνι της. Άκουσαν κάτι σαν να σχίζεται πέρα από τον πίσω φράκτη τους, και βγήκαν έξω. Δεν ακουγόταν τίποτε εκτός από ένα παράξενο «σφύριγμα» στα καλώδια του ηλεκτρικού που βρίσκονταν από πάνω τους. Και τότε, ένα σπίτι πιο κάτω στο δρόμο. «βγήκε με την όπισθεν σαν αυτοκίνητο»!

Μια οικογένεια που έμενε τρία σπίτια πιο πέρα είχε σκοπό να εκκενώση το σπίτι την Παρασκευή 10 Αυγούστου. Ο σύζυγος, επειδή άκουσε παράξενους θορύβους, κοίταξε μέσα στο σκοτάδι στον πίσω κήπο. Δεν πίστευε στα μάτια του, καθώς έβλεπε τα θαμπά σχήματα των γνωστών θάμνων να εξαφανίζονται κάτω από το έδαφος.

Η οικογένεια εγκατέλειψε το σπίτι της και πήγε στο σπίτι κάποιου γείτονα. Καθώς στέκονταν όλοι μαζί και προσπαθούσαν ν’ αποφασίσουν τι έπρεπε να κάνουν, μια κολώνα ρεύματος έγειρε σχεδόν στο έδαφος και τα καλώδια έσπασαν μέσα σε βροχή από σπινθήρες. Το σπίτι, από το οποίο είχαν μόλις φύγει, έγειρε με χάρι και βυθίσθηκε γρήγορα πέρα από την άκρη μιας ρωγμής που όλο και άνοιγε περισσότερο.

Στο κέντρο πληροφοριών που βρισκόταν στο λόφο, ο χειριστής που είχε βάρδια διέκοψε τη ραδιοσύνδεσι για κείνο το βράδυ περίπου στις εννέα η ώρα. Καθώς περπατούσε στους έρημους δρόμους, άκουσε γυαλιά να σπάζουν και θορύβους από σπίτια που γκρεμίζονταν. Έτρεξε προς την κατεύθυνσι του θορύβου και είδε μια ρωγμή ν’ ανοίγη στο δρόμο μπροστά του. Η απέναντι πλευρά υποχωρούσε γλιστρώντας «σαν οδοντόπαστα.» Τα ηλεκτρικά καλώδια που βρίσκονταν από πάνω έσπασαν με συριγμό, βυθίζοντας όλο το Άμποτσφορντ στο σκοτάδι.

Ακούοντας τους ανθρώπους να φωνάζουν πέρα από τη ρωγμή, κάλεσε τα κεντρικά γραφεία της Παθητικής Άμυνας με τον φορητό του ασύρματο και ζήτησε βοήθεια. Κατάπληκτος, παρακολουθούσε στο φως του φακού του το χάσμα να μεγαλώνη. Η κίνησις «ήταν τόσο γρήγορη που το χάσμα είχε φθάσει σε πλάτος 20 μέτρων (60 ποδιών) όταν έφθασε το σώμα της πυροσβεστικής υπηρεσίας—πολύ μακριά για να φθάση τους ανθρώπους στην απέναντι πλευρά.

Κατά μήκος της ρωγμής, μια οικογένεια ετοιμαζόταν να εκκενώση το σπίτι. Στο φως του αυτοκινήτου τους, είδαν το δρόμο να ‘σπάζη’ μπροστά τους. Πήδησαν με τρόμο από το αυτοκίνητό τους, και έτρεξαν προς τα κει που ακούγονταν και άλλες φωνές. Σύντομα φάνηκαν εκατοντάδες άτομα του προσωπικού της δημόσιας υπηρεσίας με προβολείς. Ένα ελικόπτερο φάνηκε ψηλά, έτοιμο να πάρη τα 17 άτομα που είχαν παγιδευθή στο μέρος που είχε κατολισθήσει. Αλλά στους πρόποδες της κατολισθήσεως οι πυροσβέστες βρήκαν ένα δρόμο και τους κατέβασαν με ασφάλεια κάτω.

Μια Τρομακτική Σκηνή

Το φως της μέρας αποκάλυψε μια τρομακτική σκηνή. Ένα μεγάλο τμήμα του προαστίου του Άμποτσφορντ βρισκόταν στο κάτω μέρος της λοφοπλαγιάς, περιέχοντας ακόμη δυο δρόμους με σπίτια, πεζοδρόμια, φράχτες, ταχυδρομικά κουτιά και παρκαρισμένα οχήματα. Ένα μονοπάτι από μπετόν ταλαντευόταν πάνω από την άκρη του γκρεμού. Ένα αυτοκίνητο κι’ ένα τροχόσπιτο βρίσκονταν μαζί συμπιεσμένα, μισοθαμμένα κάτω από τη λάσπη. Ένας κήπος στεκόταν ψηλά, ανενόχλητος και εύτακτος στο μέσον της γιγαντιαίας κατολισθήσεως, αλλά το σπίτι στο οποίο ανήκε είχε εξαφανισθή.

Παράξενο ήταν το γεγονός ότι ένα μικρό και έρημο γυάλινο θερμοκήπιο στεκόταν ανάμεσα σε σπασμένα και παραμορφωμένα σπίτια, χωρίς να έχη κανένα ράγισμα στα τζάμια του. Ψηλότερα στο λόφο, φωλιασμένα κατά μήκος της ρεματιάς, βρίσκονταν μερικά σωριασμένα σπίτια· ο σοβάς είχε φύγει από τους τοίχους αποκαλύπτοντας το σκελετό τους και δίνοντάς τους μια παράξενη εμφάνισι ρυθμού Τυδόρ.

Ανακούφισις και Οικονομικές Ζημιές

Τρόφιμα, κουβέρτες, χρήματα και προσφορές για καταλύματα κατέκλυσαν τα κεντρικά γραφεία της Παθητικής Άμυνας απ’ τη Νέα Ζηλανδία. Αρκετά φορτηγά με τους οδηγούς τους ήσαν παρκαρισμένα έξω από τα γραφεία για δυο μέρες σε περίπτωσι που θα χρειαζόταν η βοήθειά τους.

Οι οικονομικές απώλειες ήσαν πολύ μεγάλες· υπολογίζονται σε εκατομμύρια δολλάρια. Περίπου 70 σπίτια καταστράφηκαν ή έπρεπε να γκρεμισθούν. Άλλα υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Αλλά, το εκπληκτικό είναι ότι μέσα σ’ όλη αυτή την καταστροφή, κανένας δεν σκοτώθηκε. Και ο μόνος τραυματισμός που παρατηρήθηκε ήταν ενός εργάτη που πάτησε πάνω σ’ ένα καρφί.

Αφού συνήλθαν από το σοκ, η διάθεσις πολλών θυμάτων μετατράπηκε σε θυμό. Έγινε γνωστό ότι, λιγότερο σοβαρές κατολισθήσεις είχαν συμβή στην περιοχή το 1870, το 1925, το 1939 και το 1968. Αν αυτό ήταν γνωστό από πριν, ίσως να επηρέαζε τα σχέδια οικοδομήσεων πολλών ανθρώπων. Η καταστροφή που υπέστη αυτό το προάστιο που βρίσκεται πάνω στο λόφο είθε να ενθαρρύνη άλλους να επανεξετάσουν την ασφάλεια του τόπου κατοικίας τους.—Από συνεργάτη