Πώς Έχει Επηρεάσει η Θρησκεία την Αδελφοσύνη;
ΑΝ ΚΑΙ γενικά η εμπιστοσύνη στη θρησκεία έχει χαθεί σήμερα, όμως πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η θρησκεία ενσταλάζει αγάπη και αδελφοσύνη. Φυσικά, σε ατομική βάση, πάντα υπήρχαν ανώτεροι άνθρωποι σ’ όλα τα είδη των θρησκευόμενων. Αλλά τι αποκαλύπτουν τα γεγονότα για τις θρησκείες αυτού του κόσμου γενικά; Ποιο, για παράδειγμα, είναι το υπόμνημα της θρησκείας σχετικά με τον πόλεμο—το αντίθετο ακριβώς της αγάπης και της αδελφοσύνης;
Είναι πολύ συγκλονιστικό. Η αφήγηση των παθημάτων, της απανθρωπιάς και της αιματοχυσίας που προξένησε ή ευλόγησε η ψεύτικη θρησκεία είναι τρομακτική. Το βιβλίο Αιών της Πίστεως μιλώντας για τους «ιερούς πολέμους,» λέει: «Κανένας πόλεμος δεν υπήρξε πιο αιματηρός από τις Χριστιανικές Σταυροφορίες του Μεσαίωνα. . . . Οι Σταυροφόροι βίαζαν και καταλήστευαν συγχριστιανούς και διέπρατταν απίστευτες ωμότητες στους Μουσουλμάνους εχθρούς τους.»
Το 1208 μ.Χ., ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Γ΄ οργάνωσε μια ειδική εκστρατεία ενάντια σε μια θρησκευτική αίρεση που ονομαζόταν Ουαλδένσιοι, ακόλουθοι του Πήτερ Ουάλντο, ενός Γάλλου εμπόρου. Ο Ουάλντο είχε καταδικάσει την πολυτέλεια του κλήρου. Σύμφωνα με τον ιστορικό Χ. Τζ. Γουέλλς, η σταυροφορία του πάπα καθαγίασε «τη στρατολόγηση κάθε αλητήριου . . . για να φέρει πυρ και σίδηρο και να βιάσει και να κάνει κάθε κακοποίηση που μπορεί να φανταστεί κανείς στους πιο ειρηνικούς υπηκόους του Βασιλιά της Γαλλίας. Το να διαβάζει κανείς το υπόμνημα για τις ωμότητες και τις φρικαλεότητες και αυτής της σταυροφορίας είναι πολύ πιο τρομερό από το να διαβάζει για οποιαδήποτε άλλα μαρτύρια που υπέστησαν οι Χριστιανοί από τους ειδωλολάτρες.»
Ένα από τα αποτελέσματα της σταυροφορίας ήταν ο σχηματισμός της «Ιεράς Εξετάσεως» από τους Δομινικανούς Αδελφούς. Το σχόλιο του Χ. Τζ. Γουέλλς σχετικά μ’ αυτή είναι: «Τώρα σ’ εκατό αγορές της Ευρώπης οι ιεράρχες στις εκκλησίες παρατηρούσαν τα μαυρισμένα σώματα των ανταγωνιστών τους . . . να καίγονται και να λειώνουν οδυνηρά, και μαζί τους να καίγεται και να γίνεται σκόνη και στάχτη η μεγάλη αποστολή τους για το ανθρώπινο γένος.»
Αυτή η απάνθρωπη διαγωγή και άλλες κακοποιήσεις οδήγησαν στην Αναγέννηση στις αρχές του 16ου αιώνα. Αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός και οι Προτεστάντες αναμίχθηκαν βαθιά στην πολιτική όπως έκανε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επί αιώνες. Έπειτα, το 1618, ξέσπασε ο Τριακονταετής Πόλεμος ανάμεσα στους Προτεστάντες και τους Καθολικούς της Γερμανίας. Σύντομα αναμίχθηκε και μεγάλο μέρος του Χριστιανικού κόσμου. Ήταν «ένας πόλεμος που μαινόταν με τέτοια λύσσα για την οποία λίγες ομοιότητες παρουσιάζει η ιστορία. . . . οι ηθικοί φραγμοί κατέρρευσαν και έδωσαν τη θέση τους στα άγρια ξεσπάσματα ακολασίας.»—Μια Ιστορία της Ευρώπης, από τον Χ. Φίσερ.
Αυτές δεν είναι παρά λίγες μόνο σύντομες εξιστορήσεις από τους πολλούς πολέμους που προξένησε η υποστήριξε η θρησκεία στο παρελθόν. Αλλά τι θα πούμε για σήμερα;
Η Σύγχρονη Ιστορία της Θρησκείας
Σκληρές εχθρότητες μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών μαστίζουν την Ιρλανδία για αιώνες. Η βία στη Βόρεια Ιρλανδία τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργήσει μεγάλη αθλιότητα και θανάτους και στις δύο πλευρές. οι εκκλησίες ευθύνονται άμεσα για πολλά από τα παθήματα λόγω της αναμίξεως τους στον εθνικισμό και την πολιτική.
Μέχρι σήμερα, επίσης, η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να είναι κέντρο θρησκευτικών συγκρούσεων. Για πολλά χρόνια, «Χριστιανικά» και αντί-«Χριστιανικά» στρατεύματα αλληλοσφάζονταν στο Λίβανο, και φαίνεται να μην υπάρχει τελειωμός στην αιματοχυσία. Η ίδια ιστορία συνέβη στην Ινδία, όταν το 1947 έφυγαν οι Βρετανοί και διάφορες μη Χριστιανικές φατρίες αυτής της χώρας διέπραξαν φρικτές αλληλοσφαγές.
Τα γεγονότα γι’ αυτές και άλλες συγκρούσεις στις οποίες η θρησκεία παίζει μεγάλο ρόλο είναι πολύ γνωστά. Και δεν είναι μόνο αναμιγμένες οι μεγάλες θρησκείες του κόσμου. Και οι μικρές είναι επίσης. Ιδιαίτερα, μια το 1978, δημιούργησε ένας συγκλονιστικό κύμα φρίκης σ’ όλο τον κόσμο. Συνέβη όταν 900 περίπου ακόλουθοι κάποιου «Αιδεσιμότατου» Τζώουνς αυτοκτόνησαν ομαδικά στη Γουιάνα παρακινούμενοι από τον αρχηγό τους.
Αλλά αυτή ήταν μικρή τραγωδία σε σύγκριση με ό,τι συνέβη στους Α΄ και Β΄ Παγκόσμιους Πολέμους. Στη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων, εκατομμύρια μέλη του Χριστιανικού κόσμου, μαζί και Ιουδαίοι, Βουδιστές, Ινδουιστές και άλλοι, προκάλεσαν τρομερούς θανάτους και αθλιότητες ο ένας στον άλλον. Όμως, οι κληρικοί και στις δύο πλευρές των συγκρούσεων προσεύχονταν για την ευλογία του Θεού.
Η αποτυχία των θρησκειών αυτού του κόσμου να ενεργήσουν σαν μια δύναμη που προάγει την αληθινή αδελφοσύνη προέρχεται από το εξής βασικό σφάλμα: κάνει τους ανθρώπους ν’ ακολουθούν τους ανθρώπινους ηγέτες και τις ιδέες τους αντί να κάνουν ότι λέει ο Θεός στο Λόγο του, τη Βίβλο.—Ιωάν. 12:43.
Γι’ αυτό, αυτές οι κοσμικές θρησκείες δεν μπορούν να είναι η αληθινή θρησκεία. Όπως είπε καθαρά ένας θεόπνευστος Βιβλικός συγγραφέας: «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αυτή, να επισκέπτεται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών (να έρχεται σε βοήθεια των ορφανών και των χηρών όταν τη χρειάζονται, Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ), και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.» (Ιακ. 1:27) Αυτά τα λόγια εμπνέουν το πνεύμα της αγάπης και της αδελφοσύνης. Αλλά από την άλλη πλευρά, σκεφθείτε τα εκατομμύρια των ανθρώπων που έχουν καταντήσει χήρες και ορφανά λόγω της βίας και του διωγμού που προξένησε η ακάθαρτη, ψεύτικη θρησκεία! Κι αυτό επειδή αυτή η θρησκεία ‘μολύνεται από τον κόσμο.’
Πόσο σαφές είναι, λοιπόν, το ότι ποτέ δεν μπορούμε να ελπίζουμε να δούμε μια αληθινή, διεθνή αδελφοσύνη να δημιουργείται από την ψεύτικη θρησκεία, της οποίας το κύριο μέρος αποτελούν οι εκκλησίες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου. Για αιώνες είχαν και τη δύναμη και την ευκαιρία να το κάνουν αυτό. Απεναντίας, το αποτέλεσμα είναι ένας κόσμος που μαστίζεται από έγκλημα, τρομοκρατία και πολέμους, ένας κόσμος διαιρεμένος από την πολιτική, τον εθνικισμό, το φυλετισμό και τις χιλιάδες θρησκευτικές αιρέσεις.
Υπάρχει λοιπόν καμιά ελπίδα; Είναι η κατάσταση τόσο άσχημη ώστε η αδελφοσύνη των ανθρώπων να παραμείνει απλώς ένα όνειρο; Πολλοί, πιθανότατα, θα συμφωνούσαν με τα λυπητερά λόγια ενός δημοφιλούς τραγουδιού με τίτλο «Γιατί;»: «Κάποιος έχασε το σχέδιο Για την αδελφοσύνη των ανθρώπων Και κανένας δεν προσπαθεί να το ξαναβρεί.»
Αλλά πάρτε θάρρος! το «σχέδιο για την αδελφοσύνη των ανθρώπων» δεν έχει βέβαια χαθεί. Μάλιστα, σχηματίζεται ήδη ο πυρήνας της αδελφοσύνης του ανθρώπινου γένους!
[Εικόνα στη σελίδα 7]
Οι «άγιοι πόλεμοι» έχουν φέρει μεγάλο όνειδος στον Θεό