Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Πρέπει να Βαφτιστώ;

Η ΔΕΚΑΤΡΙΑΧΡΟΝΗ Σουζάνα βρισκόταν στα τελικά στάδια του καρκίνου όταν παρακολουθούσε την τελευταία γι’ αυτήν συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Δεν ήξερε ότι θα πέθαινε μόλις σε δέκα μέρες. Όμως, ούτε και ο καρκίνος δεν μπορούσε να την εμποδίσει να εκπληρώσει τη μεγαλύτερη επιθυμία της: να βαφτιστεί ως αφιερωμένη Μάρτυρας του Ιεχωβά και μαθήτρια του Ιησού Χριστού.

Η Σουζάνα δεν ήταν παρά μια από τα χιλιάδες νεαρά άτομα στις τάξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά, τα οποία στα πρόσφατα χρόνια έχουν δείξει εκτίμηση για το προνόμιο που τους δίνεται να βαφτιστούν. Αλλά εσένα, ίσως σε φοβίζει κάπως η προοπτική να πάρεις μια τόσο θαρρετή στάση. Όχι πως δεν πιστεύεις τις βασισμένες στην Αγία Γραφή αλήθειες που έχεις διδαχτεί. Μπορεί να παρακολουθείς κανονικά τις Χριστιανικές συναθροίσεις και να συμμετέχεις τακτικά στη μετάδοση των Βιβλικών αληθειών σε άλλους. Κι όμως, ίσως διστάζεις να αφιερώσεις τη ζωή σου στον Θεό. Πόσο σπουδαίο λοιπόν είναι το βάφτισμα; Και γιατί το αποφεύγουν τόσο πολλοί νεαροί;

Θρησκεία Χωρίς Αφιέρωση

Στο Χριστιανικό κόσμο, το ερώτημα σχετικά με το βάφτισμα το απαντούν συχνά οι γονείς για λογαριασμό των νεαρών. Ορισμένες θρησκείες ενθαρρύνουν τους γονείς να βαφτίζουν τα παιδιά τους όταν είναι ακόμα μωρά. Ακόμα κι όταν η τελετή του βαφτίσματος γίνεται στην περίοδο της ενηλικίωσης, συνήθως θεωρείται αυτονόητο ότι οι νεαροί θα ακολουθήσουν τη θρησκεία των γονέων τους, κι όχι ότι θα διαλέξουν τη δική τους.

Είναι, εντούτοις, ενδιαφέρον το πόρισμα στο οποίο κατέληξε μια δημοσκόπηση στις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι δηλαδή ενώ «σχεδόν όλοι οι έφηβοι (96 τοις εκατό) πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός», μόνο το 39 τοις εκατό προσεύχονται συχνά. Και μόνο το 52 τοις εκατό έχουν εμπιστοσύνη στην οργανωμένη θρησκεία. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί η νεαρή Νταϊάν, η οποία λέει: «Γενικά πιστεύω στον Θεό, αλλά πιο πολύ πιστεύω ότι πρέπει να προσπαθείς απλώς να είσαι καλό άτομο παρά να διαβάζεις την κάθε γραμμή της Αγίας Γραφής».

Ναι, πράγματι, η θρησκεία μπορεί να αποδειχτεί ανίσχυρη δύναμη, όταν την επιβάλλουν στο νεαρό άτομο οι γονείς του. Κάποια μελέτη που έγινε σε μια ομάδα Καθολικών παραστρατημένων νεαρών το δείχνει αυτό ακόμα πιο καθαρά. Οι μισοί απ’ αυτούς πήγαιναν στην εκκλησία. Οι περισσότεροι γνώριζαν τις βασικές δοξασίες της πίστης τους. Και σχεδόν το 90 τοις εκατό δεν επιδοκίμαζαν την κλοπή. Κι όμως, τα δύο τρίτα και πλέον ήταν κλέφτες! Το βιβλίο Ο Έφηβος (The Adolescent) έκανε την εξής παρατήρηση: «Ίσως ένας λόγος είναι το ότι η θρησκευτική δέσμευση των αγοριών ήταν σχετικά ασήμαντη. Όλοι τους είχαν γεννηθεί Καθολικοί· η αρχική τους δέσμευση έγινε από τους γονείς τους για λογαριασμό τους. Η θρησκεία τους δεν ήταν δική τους».

Βάφτισμα—Γιατί Είναι Χριστιανική Απαίτηση

Για εύλογους λόγους, λοιπόν, η Αγία Γραφή απαιτεί από εσένα—όχι από τους γονείς σου—να κάνεις προσωπική αφιέρωση στον Θεό.a ‘Έστω’, μπορεί να πεις, ‘αλλά αν η αφιέρωση είναι προσωπική, κάτι ανάμεσα στον Θεό και σ’ εμένα, γιατί πρέπει να βαφτιστώ;’

Επειδή το βάφτισμα περιλαμβάνει ‘τη σωτηρία της ψυχής σου’. (1 Πέτρου 1:9) Ο Θεός έχει υπόψη του να επιφέρει ‘εκδίκηση σ’ εκείνους που δεν γνωρίζουν τον Θεό και σ’ εκείνους που δεν υπακούν στα καλά νέα σχετικά με τον Κύριό μας τον Ιησού. Αυτοί θα υποστούν τη δικαστική τιμωρία της αιώνιας καταστροφής’. (2 Θεσσαλονικείς 1:8, 9, ΜΝΚ) Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι αυτή η καταστροφή θα έρθει στις μέρες μας.b

Ωστόσο, το θέλημα του Θεού είναι ‘να σωθούν κάθε είδους άνθρωποι’. (1 Τιμόθεον 2:4, ΜΝΚ) Εκείνος θέλει να διασωθείς από το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων και να ζήσεις για πάντα στον Παράδεισο στη γη! (Αποκάλυψις 21:3, 4) Πώς όμως μπορείς να προσδιοριστείς ως άτομο που υπακούει στα καλά νέα; Δεν αρκεί απλώς να πιστεύεις τις Βιβλικές αλήθειες που έχεις διδαχτεί, ούτε είναι αρκετό να ακολουθείς τους γονείς σου στις Χριστιανικές συναθροίσεις. (Παράβαλε Ιακώβου 2:19.) Όσοι επιθυμούν τη σωτηρία πρέπει να αφιερωθούν στον Θεό και να κάνουν το θέλημά του. Ο απόστολος Παύλος λέει στο εδάφιο Ρωμαίους 12:1, ΜΝΚ: ‘Γι’ αυτό, σας παρακαλώ θερμά, αδελφοί, μέσω της συμπόνιας του Θεού, να παρουσιάσετε τα σώματά σας θυσία ζωντανή, άγια, [«αφιερωμένη», Η Νέα Αγγλική Βίβλος (The New English Bible)] ευπρόσδεκτη στον Θεό, μια ιερή υπηρεσία με τη δύναμη της λογικής σας’.

Αλλά η αφιέρωση δεν μπορεί να παραμείνει αυστηρά προσωπική υπόθεση. Άλλωστε, πόσο αφοσιωμένος, πόσο αφιερωμένος θα μπορούσε πραγματικά να είναι ένας κρυφός μαθητής; (Παράβαλε Ιωάννης 19:38.) Θα εμπιστευόσουν ένα φίλο που θα ήθελε να κρατήσει τη φιλία σας κρυφή; Είναι, λοιπόν, ένδειξη σοφίας το ότι ο Θεός απαιτεί απ’ όλους να ‘κάνουν δημόσια διακήρυξη για σωτηρία’. (Ρωμαίους 10:10, ΜΝΚ) Αυτή αρχίζει με το βάφτισμα. Σ’ εκείνη την περίσταση, το άτομο κάνει προφορική διακήρυξη της πίστης του. Έπειτα, ακολουθεί το βάφτισμα στο νερό. (Ματθαίος 28:19, 20) Όμως, ποια αξία μπορεί να έχει η βύθιση στο νερό;

Το βάφτισμα δεν είναι ένα απλό μπάνιο· είναι μια συμβολική ταφή. Όταν βρεθείς κάτω από τα νερά του βαφτίσματος, σου εντυπώνεται το γεγονός ότι πεθαίνεις όσον αφορά την πρωτύτερη πορεία της ζωής σου. Προηγουμένως, οι προσωπικές σου φιλοδοξίες και επιθυμίες και οι προσωπικοί σου στόχοι είχαν την πρώτη θέση στη ζωή σου. Ο Ιησούς όμως είπε ότι οι μαθητές του θα ‘απαρνιόνταν τον εαυτό τους’. (Μάρκος 8:34) Συνεπώς, όταν αναδύεσαι, αυτό σου φέρνει στο νου ότι τώρα ζεις για να κάνεις το θέλημα του Θεού. Αυτή η θαρρετή, δημόσια πράξη αποτελεί ζωτικό μέρος του σημειώματος που σε προσδιορίζει για σωτηρία!—Ιεζεκιήλ 9:4-6· παράβαλε 1 Πέτρου 3:21.

‘Φοβάμαι Μήπως Αποκοπώ’

Αν το βάφτισμα είναι τόσο σημαντικό, τότε γιατί μερικοί νεαροί διστάζουν να το κάνουν; Το Ξύπνα! έκανε αυτήν ακριβώς την ερώτηση σε αρκετούς Χριστιανούς νεαρούς. Ένα κορίτσι είπε: «Πολλοί πιστεύουν ότι θα έχουν περισσότερη ελευθερία αν δεν βαφτιστούν. Πιστεύουν ότι αν μπλέξουν σε φασαρίες, δεν θα είναι τόσο υπεύθυνοι». Ένας νεαρός, που ονομάζεται Ρόμπερτ, επανέλαβε τις σκέψεις αυτού του σχολίου, λέγοντας: «Νομίζω πως πολλά νεαρά άτομα διστάζουν να βαφτιστούν, επειδή φοβούνται ότι αυτό είναι ένα τελεσίδικο βήμα και αν προχωρήσουν σ’ αυτό δεν θα μπορούν μετά να κάνουν πίσω. Πιστεύουν ότι αν κάνουν κάποιο λάθος, θα αποβληθούν από την εκκλησία».

Είναι αλήθεια ότι το άτομο δεν μπορεί να πάρει πίσω την αφιέρωση που έχει κάνει στον Θεό. (Παράβαλε Εκκλησιαστής 5:4.) Όταν κάποιος αφιερώνεται στον Θεό αναλαμβάνει μια σοβαρή ευθύνη. Είναι υποχρεωμένος να ‘βαδίζει με τρόπο αντάξιο του Ιεχωβά και κατά πάντα ευάρεστο σ’ αυτόν’. (Κολοσσαείς 1:10) Σε περίπτωση που αναμειγνύεται σε χονδροειδή αδικοπραγία, διατρέχει ακόμα και τον κίνδυνο να αποβληθεί από τη Χριστιανική εκκλησία.—1 Κορινθίους 5:11-13.

Ωστόσο, δεν μπορεί κάποιος να σκέφτεται ότι, εφόσον δεν είναι βαφτισμένος, όλα επιτρέπονται. Γιατί, ‘αν κάποιος ξέρει πώς να κάνει το σωστό και παρ’ όλα αυτά δεν το κάνει, αμαρτάνει’—είτε είναι βαφτισμένος είτε αβάφτιστος! (Ιακώβου 4:17, ΜΝΚ) Μπορεί κάποιος να αποφύγει την τυπική αποβολή από την εκκλησία, αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από την κρίση του Ιεχωβά. «Μην έχετε ψευδαισθήσεις», προειδοποιεί ο Παύλος, «ο Θεός δεν εμπαίζεται. Γιατί ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος, αυτό θα θερίσει».—Γαλάτας 6:7, ΝΔΜ.

Συχνά, πίσω από το φόβο για την αποκοπή, βρίσκεται στην πραγματικότητα μια κρυφή επιθυμία για αδικοπραγία. Μια κοπέλα, που ονομάζεται Ναταλί, παρατήρησε με ευθύτητα: «Μεγάλωσα στον κόσμο του Σατανά και ξέρω πώς είναι. Πολλοί νεαροί, όμως, θέλουν να βγουν έξω και να γνωρίσουν αυτόν τον κόσμο προσωπικά». Αντί να αφήνεις τις εσφαλμένες επιθυμίες να σε εμποδίζουν να βαφτιστείς—ή να τις αφήνεις να εξελίσσονται σε εσφαλμένες πράξεις—γιατί να μη λάβεις βοήθεια, ίσως συζητώντας την κατάσταση με κάποιον από τους γονείς σου ή έναν ώριμο Χριστιανό;—Ιακώβου 1:14, 15.

Στην πραγματικότητα, η ελευθερία που προσφέρει ο κόσμος του Σατανά δεν είναι παρά αυταπάτη. Όπως είπε ο απόστολος Πέτρος για μερικούς που είχαν παροδηγηθεί στις μέρες του: «Τους υπόσχονται ελευθερία, ενώ οι ίδιοι είναι δούλοι της διαφθοράς· ο άνθρωπος, βλέπετε, γίνεται δούλος εκείνου απ’ τον οποίο έχει νικηθεί». (2 Πέτρου 2:19, ΝΔΜ) Είναι στ’ αλήθεια ελευθερία να ελέγχουν άλλοι τον τρόπο που σκέφτεσαι, τη συμπεριφορά σου και τις ηθικές αρχές σου; Είναι στ’ αλήθεια ελευθερία να κάνεις πράγματα που οδηγούν σε ασθένειες, σε ατίμωση και, τελικά, στο θάνατο;—Παροιμίαι 5:8-14.

Ένας Ιάπωνας νεαρός, που ονομάζεται Χιτόσι, ήρθε αντιμέτωπος μ’ αυτά ακριβώς τα ερωτήματα. Αυτός ανατράφηκε από Χριστιανούς γονείς και θυμάται: «Ενώ οι άλλοι έπαιζαν, εγώ έπρεπε να πηγαίνω στις συναθροίσεις. Ήθελα περισσότερη ελευθερία. Πίστευα ότι κάτι έχανα». Ναι, όπως κι ο ψαλμωδός Ασάφ, ο νεαρός αυτός ‘ζήλεψε’ αυτούς που αδικοπραγούσαν. (Ψαλμός 73:2, 3) Αλλά, αφού ο Χιτόσι σκέφτηκε σοβαρά το ζήτημα, τα αισθήματά του άλλαξαν. Ο ίδιος λέει: «Συνειδητοποίησα πώς θα ήταν η ζωή μου χωρίς την αλήθεια—έβλεπα τον εαυτό μου να ζει 70 με 80 χρόνια κι ύστερα να πεθαίνει. Αλλά ο Ιεχωβά προσφέρει αιώνια ζωή!» Έτσι, ο Χιτόσι αφιερώθηκε στον Θεό και βαφτίστηκε.—Παράβαλε Ψαλμός 73:19-28.

Νιώθεις κι εσύ την παρακίνηση να κάνεις το ίδιο; Ένας νεαρός, ο Ντέιβιντ, ένιωθε έτσι. Ο ίδιος θυμάται: «Το ότι βαφτίστηκα σε νεαρή ηλικία ήταν προστασία για μένα. . . . Μερικοί αβάφτιστοι έφηβοι στην εκκλησία ένιωθαν απαλλαγμένοι από την εξουσία των πρεσβυτέρων και σαν συνέπεια στρέφονταν σε κακή διαγωγή. Εγώ, όμως, θυμόμουν πάντα ότι είχα αφιερώσει τη ζωή μου στον Θεό». Εντούτοις, ίσως δεν νιώθεις σιγουριά για το αν είσαι πραγματικά σε θέση να κάνεις αυτό το βήμα. Σ’ ένα μελλοντικό άρθρο θα παρουσιαστούν πληροφορίες που θα σε βοηθήσουν.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνες στη σελίδα 26]

Μονάχα εσύ μπορείς να πάρεις την απόφαση να υπηρετήσεις τον Θεό. Το βάφτισμα προσδιορίζει κάποιον ως αφιερωμένο μαθητή του Χριστού Ιησού