Αν Μπορούσε να Μιλήσει Αυτή η Πορσελάνινη Κούκλα!

«ΠΡΟΣΕΧΕ! Δεν θα αντέξω να τη δω σπασμένη!» λέει συνήθως η Τζέιν καθώς με δείχνει στους φίλους της, ειδικά αν κάποιος από αυτούς τολμήσει να με αγγίξει. Ναι, είμαι πολύτιμο απόκτημα. Και ξέρω ότι έχω μεγάλη αξία και για τον Τζον και για την Τζέιν—με μεταχειρίζονται τόσο προσεκτικά. Αλλά, για να πούμε την αλήθεια, δεν σπάω τόσο εύκολα.

Καθώς κοιτάζω με τα περίτεχνα ζωγραφισμένα μάτια μου τους θαυμαστές μου, γελάω πολλές φορές μέσα μου όταν σκέφτομαι τις διαδικασίες που απαιτήθηκαν για την κατασκευή μου. Κανένας άνθρωπος δεν θα ήταν δυνατόν να αντέξει σε τέτοιες κακουχίες! Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ιστορία.

Γλοιώδης στην Αρχή

Η σινική άργιλος, το κύριο συστατικό μου, αλέθεται μαζί με λευκόχρωμο γρανίτη και ασβεστοποιημένα κόκαλα ζώων, με την προσθήκη νερού. Η αναλογία πρέπει να είναι απόλυτα σωστή. Με ηλεκτρομαγνήτες αφαιρούνται τα σωματίδια σιδήρου που μπορεί να περιέχει το κρεμώδες υγρό, η μάζα, όπως την αποκαλούν οι κεραμοποιοί, και κατόπιν στραγγίζεται το νερό ώσπου το μείγμα να γίνει σαν σβόλος πλαστελίνης.

Εν συνεχεία ρίχνουν τη μάζα μέσα σε ένα μαλακτήρα πηλού, ο οποίος μοιάζει με γιγάντιο μίξερ, όπου αυτή ανακατεύεται και ζυμώνεται. Μια αντλία κενού αφαιρεί όλες τις φυσαλίδες αέρα οι οποίες θα μπορούσαν να προξενήσουν ρωγμές στον πηλό μου όταν τελικά αυτός θα ψηθεί στον κλίβανο.

Ο σχεδιαστής μου έφτιαξε ένα μοντέλο που είναι περίπου 13 τοις εκατό μεγαλύτερο από όσο θα γίνω εγώ τελικά. Πράγμα καθόλου παράξενο! Επειδή μπαίνω σε κλίβανο τρεις με τέσσερις φορές, σε θερμοκρασίες που κυμαίνονται από 800 μέχρι 1.200 βαθμούς Κελσίου, συρρικνώνομαι. Ω, βέβαια, έχουμε ακόμη μπροστά μας μήνες δουλειάς μέχρις ότου καταφέρω να σας χαμογελώ όπως μόνο εγώ μπορώ. Αφήστε όμως να σας πω περισσότερα.

Συναρμολόγηση των Κομματιών

Νομίζετε ότι με χύνουν μονοκόμματη; Έτσι νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Με χυτεύουν σε πολλά γύψινα καλούπια που απορροφούν την υγρασία οπότε ο πηλός μου στερεοποιείται. Όταν ο χύτης μου ανοίγει τελικά τα καλούπια του, να ’μαι και εγώ, κάπως διαμελισμένη όμως—εδώ το κεφάλι μου, εκεί το πόδι μου, αλλού, προσεκτικά αφημένη, η φούστα μου. Αχ, πόσο λαχταρώ να με συναρμολογήσουν!

Αυτός που με συναρμολογεί με παίρνει τώρα απαλά στα χέρια του. Χαίρομαι που πρόσεξε τις ανώμαλες προεξοχές που άφησαν τα καλούπια. Τις λειαίνει προσεκτικά και μαζί και αυτή την απαίσια ένωση γύρω από το κεφάλι μου. Νιώθω ήδη καλύτερα! Με μεγάλη επιδεξιότητα συνδέει τα μπράτσα μου στο σώμα μου και σιγουρεύεται ότι η γουνίτσα για τα χέρια μου είναι στη σωστή της θέση. Με δεξιοτεχνία χειρουργού, συναρμολογεί όλα τα κομμάτια και τα συγκολλά, έτσι που ποτέ κανείς δεν θα μαντέψει ότι η ζωή μου ήταν τόσα κομμάτια.

Τώρα περιμένω για να στεγνώσω. Δεν φάνηκε καμιά ρωγμή, είμαι λοιπόν έτοιμη για τις πύρινες δοκιμασίες μου. Ο κλίβανος θερμαίνεται και με τοποθετούν προσεκτικά μέσα σε αυτόν, μαζί με πολλές άλλες πορσελάνινες κούκλες.

Διακόσμηση

Ακούω μια υπεύθυνη φωνή να λέει για εμένα: «Άριστη!» Τα κατάφερα και τώρα στέκομαι στη σειρά για να με πάρουν στο τμήμα διακόσμησης. Θα μου βάλουν ένα υαλώδες επίχρισμα, το κοινώς λεγόμενο σμάλτο, πράγμα που σημαίνει ότι θα με βουτήξουν σε έναν κουβά με αυτό το υγρό. Κατόπιν με ξαναβάζουν μέσα στον κλίβανο και βγαίνω λαμπερή και αστραφτερή, έτοιμη για να δεχτώ τα αλλεπάλληλα στρώματα χρώματος πάνω από το σμάλτο μου.

Με βάφουν με το χέρι, γι’ αυτό και εμείς οι πορσελάνινες κούκλες δεν μοιάζουμε ποτέ απόλυτα μεταξύ μας. Απαιτούνται χρόνια εκπαίδευσης, και η κοπέλα που θα με ζωγραφίσει λέει ότι πρέπει να περνάει το πινέλο σταθερά αλλά γρήγορα. Διαφορετικά, μπορεί να εμφανιστούν γραμμές όπου στεγνώσει η μπογιά.

Σας αρέσουν τα μάτια μου; Είναι το δυσκολότερο μέρος της δουλειάς. Μια μέρα άκουσα κάποιο ζωγράφο να εκμυστηρεύεται σε ένα φίλο του ότι πρέπει να με ακουμπάει σταθερά κόντρα στον πάγκο και, αφού πάρει μια βαθιά εισπνοή, να κρατήσει την ανάσα του μέχρις ότου τελειώσει όλες τις μικρές-μικρές πινελιές στα μάτια μου, στις βλεφαρίδες μου και στα φρύδια μου. Μια ανάσα ή η παραμικρή κίνηση μπορεί να καταστρέψει την πινελιά μέσα σε κλάσμα δευτερολέπτου, όπως τον άκουσα να λέει.

Τώρα πια είμαι ντυμένη, και το όνομά μου είναι Φθινοπωρινή Αύρα. Στη βάση μου είναι προσεκτικά σφραγισμένο το όνομά μου και το όνομα του κατασκευαστή μου—κάτι σαν σφραγίδα έγκρισης, θα μπορούσατε να πείτε. Ένα τελικό ψήσιμο για να οριστικοποιηθεί η εμφάνισή μου, και είμαι έτοιμη να πάω οπουδήποτε στον κόσμο.

Στην πραγματικότητα, προοριζόμουν για την εγχώρια αγορά και έτσι έμεινα στην Αγγλία, όπου με είδε ο Τζον. Χαίρομαι για αυτό. Η Τζέιν, η σύζυγός του, κατενθουσιάστηκε όταν στην 25η επέτειο του γάμου τους της έκανε δώρο εμένα. Τότε ήταν και η πρώτη φορά που άκουσα την Τζέιν να λέει: «Ω, πρέπει να προσέχουμε! Δεν θα αντέξω να τη δω σπασμένη!» Είναι καλό που ξέρω ότι είμαι ασφαλής στα χέρια τους. Και είναι τόσο ωραίο να προσφέρεις ευχαρίστηση—και να σε εκτιμούν.

[Εικόνες στη σελίδα 26]

Η δουλειά της συναρμολόγησης περιλαμβάνει το να συνδεθούν τα διάφορα κομμάτια της πορσελάνινης κούκλας προτού αυτή μπει στον κλίβανο

Χύσιμο της μάζας από το μαλακτήρα πηλού σε ένα γύψινο καλούπι

Άνοιγμα των γύψινων καλουπιών

Μετά την επισμάλτωση, η πορσελάνινη κούκλα βάφεται με το χέρι με αλλεπάλληλα στρώματα χρώματος

Με επιδεξιότητα ζωγραφίζονται οι λεπτομέρειες του προσώπου

[Ευχαριστίες]

All photos: Courtesy Royal Doulton

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 25]

«Φθινοπωρινή Αύρα», courtesy Royal Doulton