Οι Ασυνήθιστοι Τάφοι του Περού—Τι Μπορούν να μας Διδάξουν

Οι Ασυνήθιστοι Τάφοι του Περού—Τι Μπορούν να μας Διδάξουν

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΟ ΠΕΡΟΥ

ΜΠΟΡΕΙΤΕ να μάθετε πολλά για κάποιον λαό από τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζεται τους νεκρούς του. Αυτό είναι ιδιαίτερα φανερό στο Περού, μια χώρα όπου έχουν αφήσει τα ίχνη τους πολλοί πολιτισμοί—ανάμεσα στους οποίους και οι Μότσε, οι Τσιμού, οι Νάζκα, οι Τσατσαπόγια, οι Κόλα και οι Ίνκα. Κάθε πολιτισμός είχε τις δικές του συνήθειες ταφής, οι οποίες αντικατόπτριζαν διαφορετικές πεποιθήσεις σχετικά με τη μετά θάνατον ζωή.

Επιστήμονες καθώς και τυμβωρύχοι έχουν ανασκάψει χιλιάδες χώρους ταφής και έχουν ανακαλύψει καλοδιατηρημένα πτώματα τυλιγμένα με αρκετά μέτρα υφάσματος ή λουρίδων από συμπιεσμένες ίνες βαμβακιού. Μερικά από αυτά τα υλικά ήταν όμορφα διακοσμημένα με ποικίλα σχέδια. Στην καυτή, ξηρή άμμο της ερήμου που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των περουβιανών ακτών του Ειρηνικού έχουν βρεθεί χιλιάδες καλοδιατηρημένα μουμιοποιημένα σώματα.

Τάφοι των Ισχυρών

Οι ανασκαφές στους τάφους των Μότσε έχουν φέρει στο φως ανθρώπους βασιλικής καταγωγής οι οποίοι είχαν θαφτεί μαζί με αμύθητα πλούτη καθώς και με σπαθιά και βασιλικά εμβλήματα. Μαζί τους είχαν θαφτεί και άλλοι άνθρωποι. Προφανώς, οι υπηρέτες θυσιάζονταν για να συνοδεύσουν τους αρχηγούς τους στη μετά θάνατον ζωή. Μερικοί μάλιστα είχαν κομμένα πόδια. Γιατί; Σύμφωνα με κάποια θεωρία, αυτό γινόταν για να μην μπορούν εκείνοι οι υπηρέτες να εγκαταλείψουν τη θέση τους στον κάτω κόσμο.

Κοντά στη λίμνη Τιτικάκα, σε υψόμετρο 3.827 μέτρων, υπάρχουν επιβλητικοί τάφοι που ονομάζονται τσούλπας, πέτρινοι πύργοι οι οποίοι έχουν ύψος μέχρι και 12 μέτρα και είναι πιο πλατιοί στην κορυφή από ό,τι στη βάση. Σε αυτούς τους πύργους ενταφιάστηκαν προφανώς τα πτώματα της αριστοκρατίας των Κόλα, τους οποίους υπέταξαν οι Ίνκα. Μερικοί τάφοι φέρουν ανάγλυφες παραστάσεις που απεικονίζουν φίδια, γάτες και πιθήκους. Αυτά τα πλάσματα λατρεύονταν ως φρουροί του κάτω κόσμου.

Στο Καραχία, κοντά στην πόλη Τσατσαπόγιας, υπάρχουν τάφοι που εξάπτουν τη φαντασία. Δίμετρες σαρκοφάγοι από στερεοποιημένο πηλό, μερικές από τις οποίες φέρουν ακόμη ίχνη από το αρχικό χρώμα που είχαν πριν από αιώνες, στέκονται στις προεξοχές ενός κατακόρυφου βράχου. Τα πρόσωπα φαίνεται να συνοφρυώνονται επιβλητικά καθώς ατενίζουν μια καταπράσινη κοιλάδα, δεσπόζοντας πάνω από ολόκληρη την περιοχή που απλώνεται μπροστά στα άψυχα μάτια τους.

Απόδειξη του Τραγικού τους Τέλους

Σε κάποιο προάστιο της Λίμα, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν πρόσφατα τάφους με μεγάλο βάθος στους οποίους είχαν τοποθετηθεί περίπου 2.200 μούμιες τυλιγμένες σε δεμάτια. Προερχόμενα προφανώς από τους Ίνκα, τα δεμάτια βρίσκονταν σε άριστη κατάσταση. Ένα από αυτά ήταν τεράστιο, έχοντας βάρος 240 κιλά και ύψος 1,8 μέτρα. Διαπιστώθηκε ότι περιείχε δύο σώματα—το σώμα ενός ευγενούς Ίνκα τυλιγμένο σε 140 κιλά ακατέργαστο βαμβάκι και, δίπλα στο κύριο δεμάτι, το σώμα ενός παιδιού που ίσως ήταν συγγενής του ενηλίκου. Δεν μπορεί παρά να αναρωτιέται κανείς για τις περιστάσεις οι οποίες οδήγησαν σε εκείνους τους θανάτους πριν από τόσο καιρό.

Λιγότερο μυστηριώδη—αλλά όχι λιγότερο τραγικά—είναι τα σώματα παιδιών τα οποία θυσιάστηκαν ως προσφορές στους θεούς των Άνδεων. Οι γονείς τους μπορεί να θεωρούσαν προνόμιο το να στείλουν τα παιδιά τους στον «άλλον κόσμο», ίσως ως εκπροσώπους στους θεούς. Τα παιδιά θάβονταν συνήθως στην κορυφή κάποιου βουνού ή εκεί κοντά. Το σώμα ενός κοριτσιού, κρυμμένο επί αιώνες, βρέθηκε στο χιονοσκέπαστο Σάρα Σάρα στο Αγιακούτσο σε υψόμετρο 5.000 μέτρων περίπου. Αυτά τα θυσιασμένα παιδιά ήταν τυλιγμένα σε χιτώνες, μερικές φορές μαζί με δώρα και τεχνουργήματα, όπως μικρά χρυσά ή ασημένια αγαλματίδια που είχαν τη μορφή λάμα.

Ελπίδες για τους Νεκρούς—Ποια Βάση Υπήρχε;

Εκείνοι οι πολιτισμοί του παρελθόντος στο Περού δεν είναι οι μόνοι με ταφικές τελετουργίες που βασίζονται στην πεποίθηση ότι υπάρχει κάποια μυστηριώδης μετά θάνατον ζωή. Με διάφορους τρόπους ακόμη και σύγχρονοι πολιτισμοί εκδηλώνουν έντονο ενδιαφέρον για τη μετά θάνατον ζωή.

Οι πεποιθήσεις σχετικά με τη μετά θάνατον ζωή ποικίλλουν πολύ σήμερα. Παραδείγματος χάρη, η μετενσάρκωση, η μετεμψύχωση, το καθαρτήριο, η πύρινη κόλαση και η ιδέα της επικοινωνίας με τους νεκρούς είναι προσφιλείς αντιλήψεις. Αυτού του είδους τα δόγματα βασίζονται όλα σε μια κοινή διδασκαλία—ότι στο θάνατο πεθαίνει μόνο το σώμα, αλλά απομένει κάτι αθάνατο που συνεχίζει να ζει. Η Αγία Γραφή δεν υποστηρίζει καμιά από αυτές τις απόψεις.—Εκκλησιαστής 3:18-20· 9:5, 10· Ιεζεκιήλ 18:4.

Αντίθετα, η Γραφή διδάσκει ότι ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ψυχή, ένα ζωντανό θνητό πλάσμα. (Γένεση 2:7) Εντούτοις, ο Λόγος του Θεού προσφέρει επίσης μια θαυμάσια ελπίδα για τους νεκρούς. Διδάσκει ότι θα γίνει «ανάσταση δικαίων και αδίκων». (Πράξεις 24:15) Η Γραφή κάνει περισσότερα από το να υποστηρίζει απλώς μια τέτοια ελπίδα. Περιέχει καταγραμμένες μαρτυρίες ατόμων που είδαν με τα μάτια τους διάφορες αναστάσεις. (Ιωάννης 11:17-47· 1 Κορινθίους 15:3-6) Πόσο υπέροχες είναι, λοιπόν, οι προοπτικές για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που έχουν ζήσει και πεθάνει στο διάβα των αιώνων!

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Σαρκοφάγοι στο Καραχία (επάνω)

[Ευχαριστίες]

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Πυργωτοί τάφοι ύψους 12 μέτρων, κοντά στη λίμνη Τιτικάκα

[Ευχαριστίες]

[Εικόνες στη σελίδα 14]

Το παγωμένο σώμα ενός κοριτσιού βρέθηκε ψηλά στις Άνδεις

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν περίπου 2.200 μούμιες κοντά στη Λίμα

[Ευχαριστίες]