Κεφάλαιον 5
Ένα Ζήτημα που σας Αφορά
1. Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν τον λόγο για τον οποίον ο Θεός επέτρεψε την κακία ανάμεσα στους ανθρώπους;
ΠΑΡΑ τη γενική επιθυμία για ειρήνη και ασφάλεια, η ιστορία του ανθρώπου σχεδόν από την αρχή της έχει κηλιδωθή με αίμα και άλλες κακίες. Εφ’ όσον η Γραφή δείχνει ότι ο Θεός απεχθάνεται το κακό, γιατί δεν έθεσε ενωρίτερα τέρμα σ’ αυτές τις συνθήκες; Ασφαλώς αυτό δεν μπορεί να οφείλεται σε έλλειψι ενδιαφέροντος. Η ίδια η Γραφή καθώς και η ωραιότης της επιγείου δημιουργίας του Θεού μαρτυρούν εύγλωττα ότι ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους και ενδιαφέρεται γι’ αυτούς. (1 Ιωάννου 4:8) Και το σπουδαιότερο, αυτό επηρεάζει την τιμή του ονόματος του Θεού, διότι πολλοί άνθρωποι αποδίδουν σ’ αυτόν τις συνθήκες που υπάρχουν. Ποιος λόγος λοιπόν μπορεί να έκαμε τον Θεό να ανεχθή την αναταραχή και τη βία που επικρατούν τόσες χιλιάδες χρόνια;
2. (α) Ποιο μέρος της Γραφής εξηγεί γιατί ο Θεός ανέχθηκε το κακό τόσον καιρό: (β) Τι αποδεικνύει ότι η αφήγησις της Γραφής για τον Αδάμ και την Εύα είναι ιστορικό γεγονός;
2 Η απάντησις βρίσκεται στο πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής στα όσα λέγει για τον Αδάμ και την Εύα. Η αφήγησις αυτή δεν είναι απλώς μια αλληγορία. Είναι ιστορικό γεγονός. Η Βίβλος περιέχει γενεαλογίες με επιβεβαιωμένα στοιχεία που ανάγονται από τον πρώτον αιώνα μ.Χ. ως τον πρώτο άνθρωπο. (Λουκάς 3:23-38· Γένεσις 5:1-32· 11:10-32) Ο Αδάμ, σαν προπάτορας, μας επηρέασε και τα όσα λέγει η Γραφή γι’ αυτόν μας βοηθούν να κατανοήσωμε την αιτία της καταστάσεως στην οποία βρισκόμεθα σήμερα.
3. Τι είχε δώσει ο Θεός στο ανθρώπινο γένος από την αρχή;
3 Η Βίβλος αποκαλύπτει ότι όλα όσα είχε δώσει ο Θεός στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος ήσαν πολύ καλά. Είχαν ό,τι χρειαζόταν για μια ευτυχισμένη ζωή—μια παραδεισιακή κατοικία στην περιοχή που ωνομάζετο Εδέμ, μεγάλη ποικιλία τροφής, ικανοποιητική εργασία, την προοπτική να ιδούν την οικογένεια των να αυξάνεται και να γεμίζη τη γη και την ευλογία του Δημιουργού των. (Γένεσις 1:28, 29· 2:8, 9, 15) Ποιος, λογικά, θα ζητούσε περισσότερα;
4. (α) Πώς η δημιουργία του δείχνει ότι ο άνθρωπος ήταν διαφορετικός από τα άλλα επίγεια πλάσματα; (β) Με ποιον τρόπο δόθηκε στον Αδάμ η αναγκαία καθοδήγησις;
4 Το θεόπνευστο βιβλίο της Γενέσεως αποκαλύπτει ότι ο άνθρωπος κατείχε μια μοναδική θέσι στη γη. Μόνον αυτός είχε πλασθή «κατ’ εικόνα Θεού». (Γένεσις 1:27) Ανόμοια με τα ζώα, είχε μια καρδιά προικισμένη με το αίσθημα της ηθικής και απελάμβανε ελευθέρα βούλησι. Γι’ αυτό ήταν εφωδιασμένος με ικανότητες λογικεύσεως και κρίσεως. Ο Θεός, για να καθοδηγή τον άνθρωπο, του ενεφύτευσε τη δύναμι της συνειδήσεως ώστε, ως τέλειος άνθρωπος «κατ’ εικόνα» του Δημιουργού του, η φυσιολογική του κλίσις θα ήταν προς το καλό. (Ρωμαίους 2:15) Εκτός απ’ όλα αυτά, ο Θεός μίλησε στον επίγειο υιό του, λέγοντας του γιατί υπήρχε, τι ώφειλε να κάμη και ποιος του είχε δώσει όλα τα υπέροχα πράγματα που ήσαν γύρω του. (Γένεσις 1:28-30) Πώς, λοιπόν, εξηγούνται οι κακές συνθήκες που υπάρχουν τώρα στη γη;
5. (α) Ποια απλή εντολή έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο και για ποιο λόγο; (β) Γιατί θα επηρεάζονταν δικαίως οι προοπτικές της ζωής του ανθρώπου για το μέλλον;
5 Οι Γραφές δείχνουν ότι ηγέρθη ένα ζήτημα—ένα ζήτημα που επηρεάζει τον καθένα μας σήμερα. Παρουσιάσθηκε κάτω από συνθήκες που εξελίχθηκαν λίγον καιρό μετά τη δημιουργία του πρώτου ανθρωπίνου ζεύγους. Ο Θεός έδωσε την ευκαιρία στον άνθρωπο ν’ αποδείξη την αγάπη του και την ευγνωμοσύνη του στον Δημιουργό του με την υπακοή του σε μια απλή εντολή. Η εντολή δεν ήταν τίποτε που να υπονοή ότι ο άνθρωπος είχε εγωιστικές ή ακόμη και διεφθαρμένες τάσεις που θα έπρεπε να χαλιναγωγηθούν. Περιελάμβανε, μάλλον, κάτι που αυτό καθ’ εαυτό ήταν φυσιολογικό και κατάλληλο —τη βρώσι τροφής. Ο Θεός είπε στον άνθρωπο: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού θέλεις εξάπαντος αποθάνει». (Γένεσις 2:16, 17) Η εντολή αυτή δεν στερούσε τον άνθρωπο από κάτι αναγκαίο για τη ζωή· θα μπορούσε να τρώγη από όλα τα άλλα δένδρα του παραδείσου. Εν τούτοις θα επηρεάζονταν οριστικά οι προοπτικές της ζωής του για το μέλλον και δικαίως. Γιατί; Διότι Εκείνος που είχε δώσει αυτή την εντολή ήταν η Πηγή και ο Συντηρητής της ζωής του ανθρώπου.
6, 7. (α) Ποια βασική αλήθεια έπρεπε ν’ αναγνωρίσουν οι πρώτοι μας γονείς για να ζουν αιώνια; (β) Γιατί ο Αδάμ ώφειλε να υπακούη στο Θεό;
6 Ο σκοπός του Θεού δεν ήταν να πεθάνη ο άνθρωπος. Δεν μίλησε στον Αδάμ για θάνατο παρά μόνον ως τιμωρία της ανυπακοής. Οι πρώτοι γονείς μας είχαν μπροστά τους τη μεγαλειώδη προοπτική να ζουν αιώνια στην ειρηνική παραδεισιακή των κατοικία. Για να το απολαμβάνουν αυτό τι απαιτήθηκε απ’ αυτούς; Απλώς να αναγνωρίσουν ότι η γη στην οποία ζούσαν ανήκει στον Θεό, που την έκαμε, και ότι ο Θεός, ως Δημιουργός, είναι ο δικαιωματικός άρχων των πλασμάτων του. (Ψαλμός 24:1, 10) Εκείνος που έδωσε στον άνθρωπο όλα όσα είχε, ακόμη και τη ζωή, δεν άξιζε την ευγνωμοσύνη του και την υπακοή του; Ασφαλώς. Αυτή η υπακοή, όμως, δεν επρόκειτο να του επιβληθή. Έπρεπε να υποκινήται από αγάπη.—1 Ιωάννου 5:3.
7 Ο Αδάμ απέτυχε να εκδηλώση τέτοια αγάπη. Πώς συνέβη αυτό;
Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ
8. (α) Πού δείχνει η Γραφή ότι άρχισε η αντίστασις στην εξουσία του Θεού; (β) Γιατί είναι λογικά να πιστεύωμε στην ύπαρξι πνευματικού βασιλείου;
8 Η Γραφή δείχνει ότι η αντίστασις στην εξουσία του Θεού άρχισε, όχι στη γη, αλλά στο πνευματικό βασίλειο που είναι αόρατο στα ανθρώπινα μάτια. Θα έπρεπε, όμως, όπως κάνουν πολλοί, να αμφιβάλλωμε για την ύπαρξι αυτού του βασιλείου απλώς επειδή είναι αόρατο σ’ εμάς; Όχι· αυτό δεν θα ήταν λογικό. Η βαρύτης δεν φαίνεται, ούτε ο άνεμος, αλλά οι επιδράσεις των φαίνονται. Έτσι επίσης μπορούν να παρατηρηθούν και οι επιδράσεις του πνευματικού βασιλείου. «Ο Θεός είναι Πνεύμα,» και τα έργα που εδημιούργησε μας περιβάλλουν. Αν πιστεύωμε σ’ αυτόν, είμεθα υποχρεωμένοι ν’ αναγνωρίσωμε την ύπαρξι πνευματικού βασιλείου. (Ιωάννης 4:24· Ρωμαίους 1:20) Ποιοι άλλοι όμως κατοικούν σ’ αυτό το βασίλειο;
9. Τι είναι οι άγγελοι;
9 Εκατομμύρια πνευματικών προσώπων, αγγέλων, ήλθαν σε ύπαρξι πριν από τον άνθρωπο. (Ψαλμός 103:20) Όλοι αυτοί δημιουργήθηκαν τέλειοι· κανένας δεν είχε κακές τάσεις. Εν τούτοις, όπως και στη μετέπειτα δημιουργία του Θεού, τον άνθρωπο, τους εδόθη ελευθερία βουλήσεως. Θα μπορούσαν επομένως να εκλέξουν μια πορεία πιστότητας ή απιστίας απέναντι του Θεού.
10, 11. (α) Πώς θα μπορούσε ένα τέλειο πνευματικό πλάσμα να αισθανθή κλίσι προς το κακό; (β) Πώς, λοιπόν, ένας από τους αγγέλους έγινε Σατανάς;
10 Αλλά το ερώτημα που θέτουν πολλοί άνθρωποι είναι; Πώς θα μπορούσε ένα τέλειο πλάσμα ακόμη και να αισθανθή κλίσι προς το κακό; Όλοι μας γνωρίζομε από προσωπική πείρα ότι μπορεί να παρουσιασθή μια κατάστασις στη ζωή μας που θέτει μπροστά μας πολλές δυνατότητες—καλές ή κακές. Το ότι έχομε τη νοημοσύνη να διακρίνωμε τις κακές δυνατότητες δεν μας κάνει αυτομάτως κακούς, δεν είν’ έτσι; Το πραγματικό ερώτημα είναι: Σε ποια πορεία ενεργείας θα προσηλώσωμε τη διάνοια και την καρδιά μας; Αν συγκεντρώσωμε τις σκέψεις μας στο κακό, θα καλλιεργήσωμε κακές επιθυμίες στην καρδιά μας, και τελικά αυτές οι επιθυμίες θα μας υποκινήσουν να κάνωμε κακές πράξεις. Ιδού πώς εξηγεί ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιάκωβος ότι γεννάται η αμαρτία, «Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας παρασυρόμενος και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλαβή, γεννά την αμαρτίαν· η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον».—Ιακώβου 1:14, 15.
11 Οι Γραφές αποκαλύπτουν ότι ένας από τους πνευματικούς υιούς του Θεού άφησε να αναπτυχθή μέσα του κακή επιθυμία. Είδε την δυνατότητα ότι η ανθρώπινη δημιουργία του Θεού μπορούσε να υποταχθή σ’ αυτόν μάλλον παρά στον Θεό, και κατά τα φαινόμενα άρχισε να ποθή να σφετερισθή τουλάχιστον ένα μέρος της λατρείας που απεδίδετο στον Θεό. (Λουκάς 4:5-8) Ενεργώντας σύμφωνα με την επιθυμία του, άρχισε να εναντιώνεται στον Θεό. Γι’ αυτόν το λόγο αναφέρεται στη Γραφή ως Σατανάς, που σημαίνει Εναντιούμενος.—Ιώβ 1:6.
12. Ποια λογική βάσις υπάρχει για να πιστεύωμε σε πραγματική ύπαρξι του Σατανά;
12 Είναι αλήθεια ότι σ’ αυτόν τον υλιστικόν εικοστόν αιώνα η πίστις σ’ ένα πνευματικό πρόσωπο όπως ο Σατανάς δεν είναι δημοφιλής. Η δημοτικότης, όμως, ποτέ δεν υπήρξε ένα ασφαλές κριτήριο της αληθείας. Κάποτε στον ιατρικό κόσμο η ιδέα ότι αόρατα μικρόβια μπορούσαν να προκαλέσουν ασθένειες ήταν αντιδημοτική, αλλά τώρα είναι πολύ γνωστή η επίδρασίς των. Αν το δημοφιλές ήταν πάντοτε αληθής οδηγός στη ζωή, ασφαλώς αυτός ο κόσμος θα ήταν σε εντελώς διαφορετική κατάστασι από την τωρινή. Ο Ιησούς Χριστός, που ήλθε από το πνευματικό βασίλειο, μπορούσε να ομιλή με κύρος για τη ζωή εκεί. Σαφώς μίλησε για τον Σατανά ως πνευματικό πρόσωπο του οποίου η επιρροή μπορεί να προκαλέση σοβαρές δοκιμασίες στη ζωή των ανθρώπων. (Ιωάννης 8:23· Λουκάς 13:16· 22:31) Μόνον με το να λάβωμε υπ’ όψι την ύπαρξι αυτού του πνευματικού Εναντιουμένου, μπορούμε να κατανοήσωμε πώς άρχισαν οι κακές συνθήκες σ’ αυτή τη γη.
13. Πώς ο Σατανάς μίλησε στην Εύα, και γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο;
13 Η θεόπνευστη αφήγησις, στη Γένεσι κεφάλαιον 3, περιγράφει πώς ο Σατανάς ενήργησε στην προσπάθεια να ικανοποιήση την επιθυμία του. Στον Κήπο της Εδέμ επλησίασε τη γυναίκα Εύα, αλλά το έκαμε αυτό με παραπλανητικό τρόπο ώστε ν’ αποκρύψη την πραγματική του ταυτότητα. Ήταν αόρατος στα μάτια της, και μέχρι τότε δεν είχε κάποιον ανθρώπινο αντιπρόσωπο μέσω του οποίου να ενεργήση· έτσι η αφήγησις δείχνει ότι μεταχειρίσθηκε ένα ζώο που το ανθρώπινο ζεύγος έβλεπε συχνά—ένα φίδι. Χρησιμοποιώντας προφανώς αυτό που θα ωνομάζαμε εγγαστριμυθία, έκαμε να φαίνεται ότι τα λόγια του έβγαιναν απ’ αυτό το ζώο, που ο φυσικός φρόνιμος τρόπος του ταίριαζε καλά με την εντύπωσι που ο Σατανάς ήθελε να δημιουργήση.—Γένεσις 3:1· Αποκάλυψις 12:9.
14. Τι είπε ο Σατανάς στην Εύα και με ποιον προφανή σκοπό;
14 Αντί να κάμη μια κατ’ ευθείαν πρότασι στη γυναίκα να τον θεωρή σαν άρχοντά της, ο Σατανάς επεζήτησε πρώτα να σπείρη αμφιβολία στη διάνοιά της, ερωτώντας: «Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου»; Στην πραγματικότητα έλεγε: ‘Τι κρίμα που σας είπε ο Θεός να μη φάτε από όλα τα δένδρα του παραδείσου!’ Με αυτό υπονοούσε ότι πιθανώς ο Θεός την στερούσε από κάτι καλό. Η Εύα απήντησε με το να αναφέρη την απαγόρευσι του Θεού, που περιελάμβανε μόνον ένα δένδρο, καθώς και με το να αναφέρη την ποινή του θανάτου που θα έφερνε η ανυπακοή. Τότε ο Σατανάς προσπάθησε να υπονομεύση τον σεβασμό που είχε στο νόμο του Θεού, λέγοντας: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει· αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί (ως ο Θεός, ΜΝΚ) γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν». (Γένεσις 3:1-5) Τι θα κάνατε σεις αν αντιμετωπίζατε μια τέτοια κατάστασι;
15. (α) Γιατί η Εύα έπεσε θύμα του Σατανά; (β) Τι έκαμε ο Αδάμ;
15 Η αφήγησις της Γραφής δείχνει ότι η Εύα άφησε τον εαυτό της να παρασυρθή από την ιδιοτελή επιθυμία της και έφαγε τον καρπό που ο Θεός είχε απαγορεύσει. Ύστερα, κάτω από την παρότρυνσί της, ο σύζυγος της Αδάμ έφαγε επίσης, εκλέγοντας να ταχθή με το μέρος της συζύγου του μάλλον παρά με το μέρος του Δημιουργού του. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;—Γένεσις 3:6· 1 Τιμόθεον 2:14.
16. Ποια είναι, λοιπόν, η αιτία που το έγκλημα και η βία καθώς επίσης η ασθένεια και ο θάνατος χαρακτηρίζουν την ύπαρξι του ανθρώπου από τον καιρό του Αδάμ;
16 Ολόκληρη η ανθρώπινη οικογένεια βυθίσθηκε στην αμαρτία και την ατέλεια. Ο Αδάμ τώρα δεν μπορούσε να μεταδώση στα παιδιά του την τελειότητα που είχε χάσει. Όταν ένα καλούπι έχη ένα ελάττωμα όλα τα αντίτυπα θα έχουν το ίδιο ελάττωμα. Γι’ αυτόν το λόγο όλοι οι απόγονοι του Αδάμ γεννήθηκαν στην αμαρτία με μια κληρονομημένη τάσι προς την ιδιοτέλεια. (Γένεσις 8:21) Αυτή η τάσις που αφέθηκε ανεξέλεγκτη ωδήγησε στην κλοπή, τον βιασμό, τον φόνο και όλα τα λοιπά κακά που αφήρεσαν την ειρήνη και ασφάλεια από το ανθρώπινο γένος. Αυτή η κληρονομιά της αμαρτίας είχε επίσης ως αποτέλεσμα την ασθένεια και τον θάνατο.—Ρωμαίους 5:12.
ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΖΗΤΗΜΑ ΠΟΥ ΗΓΕΡΘΗ
17, 18. (α) Ποιο σπουδαίο ζήτημα πρέπει να εκτιμήσωμε για να κατανοήσωμε γιατί ο Θεός ανέχθηκε τόσον καιρό αυτή την κατάστασι; (β) Ποιο είναι, στην πραγματικότητα, το επίμαχο ζήτημα που ηγέρθη;
17 Έχοντας υπ’ όψι αυτά τα γεγονότα, ρωτούμε και πάλι: Γιατί ανέχθηκε ο Θεός αυτή την κατάστασι και επέτρεψε να εξελίχθη μέχρις αυτού του σημείου; Την ανέχθηκε εξ αιτίας του επιμάχου ζητήματος που ηγέρθη και την επίδρασι που είχε σε όλο το σύμπαν. Πώς συνέβη αυτό;
18 Ο Σατανάς, υποστηρίζοντας ότι ο νόμος του Θεού που δόθηκε στον Αδάμ δεν ήταν καλός για τον άνθρωπο και αρνούμενος το αποτέλεσμα που είπε ο Θεός ότι θα έχη η ανυπακοή, αμφισβητούσε το δικαίωμα του Θεού να κυβερνά. Δεν αμφισβήτησε το γεγονός ότι ο Θεός είναι άρχων. Το ζήτημα που ήγειρε ο Σατανάς συνεκεντρώνετο μάλλον στο νόμιμο δικαίωμα της κυβερνήσεως του Ιεχωβά και στη δικαιοσύνη των οδών Του. Ο Σατανάς ισχυρίσθηκε δολίως ότι ο άνθρωπος θα ήταν καλύτερα αν ενεργούσε ανεξάρτητα από τον Θεό και έπαιρνε τις δικές του αποφάσεις αντί να υποτάσσεται στις οδηγίες του Θεού. (Γένεσις 3:4, 5) Στην πραγματικότητα, όμως, ενεργώντας έτσι ο άνθρωπος θα ακολουθούσε τις οδηγίες του αντιδίκου του Θεού.
19. (α) Ποιον άλλον περιελάμβανε το ζήτημα και σε ποιο βιβλίο της Γραφής φαίνεται αυτό; (β) Γιατί αυτό το ζήτημα μας αφορά;
19 Περιελαμβάνετο και ένα άλλο ζήτημα. Εφ’ όσον αυτά τα πλάσματα του Θεού εστράφησαν εναντίον του εκεί στην Εδέμ, τι θα έκαναν οι άλλοι; Αργότερα στις ημέρες του Ιώβ, ο Σατανάς υποστήριξε φανερά ότι εκείνοι που υπηρετούν τον Ιεχωβά το κάνουν όχι από αγάπη για τον Θεό και την εξουσία του, αλλά ιδιοτελώς, διότι ο Θεός τούς προμηθεύει τα πάντα. Ο Σατανάς υπονοούσε ότι κανένας δεν θα υποστήριζε πιστά την κυριαρχία του Ιεχωβά αν ετίθετο σε δοκιμασία. Η αφοσίωσις και η ακεραιότης κάθε νοήμονος πλάσματος στον ουρανό και στη γη αμφισβητήθηκε. Συνεπώς το επίμαχο ζήτημα σας αφορά.—Ιώβ 1:8-12· 2:4, 5.
20, 21. Ποια ευκαιρία έδωσε ο Ιεχωβά στα πλάσματά του, αγγέλους και ανθρώπους, με το να αναβάλη την καταστροφή των στασιαστών;
20 Τι θα έκανε ο Ιεχωβά αντιμετωπίζοντας αυτή την πρόκλησι; Θα μπορούσε πολύ εύκολα και δίκαια να καταστρέψη τον Σατανά, τον Αδάμ και την Εύα στον καιρό της ανταρσίας των στην Εδέμ. Αυτό θα απεδείκνυε την υπέρτατη δύναμι του Ιεχωβά. Θα απαντούσε όμως στα ερωτήματα που έχουν τώρα εγερθή στις διάνοιες όλων των πλασμάτων του Θεού που παρακολούθησαν αυτές τις εξελίξεις; Η αιώνια ειρήνη και ασφάλεια του σύμπαντος απαιτούσε την πλήρη τακτοποίησι αυτών των ερωτημάτων, μια για πάντα. Εκτός απ’ αυτό, είχε αμφισβητηθή η ακεραιότης και πιστότης όλων των νοημόνων πλασμάτων του Θεού. Αν τον αγαπούσαν πραγματικά, θα ήθελαν αυτοί οι ίδιοι ν’ απαντήσουν στις ψευδείς κατηγορίες. Ο Ιεχωβά απεφάσισε να τους παραχωρήση την ευκαιρία ακριβώς για να το πράξουν αυτό και να εκδηλώσουν την πραγματική στάσι της καρδιάς των έναντι της υπέρτατης εξουσίας του. Με το να επιτρέψη επίσης στον Αδάμ και την Εύα ν’ αποκτήσουν τέκνα (μολονότι ατελή), ο Θεός θα απέφευγε την εξάλειψι της αγέννητης μέχρι τότε ανθρώπινης οικογενείας—μιας οικογενείας που περιλαμβάνει όλους εμάς που ζούμε σήμερα. Αυτό θα έδινε στους απογόνους αυτούς την ευκαιρία να εκλέξουν μόνοι τους αν θα υπήκουαν στη θεία κυβέρνησι. Την εκλογή αυτή αντιμετωπίζετε και σεις τώρα!
21 Αντί λοιπόν να εκτελέση αμέσως τη θανατική καταδίκη στην Εδέμ, ο Ιεχωβά επέτρεψε σ’ αυτούς τους στασιαστάς να παραμείνουν για ένα διάστημα. Ο Αδάμ και η Εύα εξεδιώχθηκαν από την Εδέμ για να πεθάνουν πριν παρέλθουν χίλια χρόνια. (Γένεσις 5:5· παράβαλε Γένεσιν 2:17 με 2 Πέτρου 3:8) Ο Σατανάς επίσης θα καταστραφή στον ωρισμένο καιρό σαν ένας όφις του οποίου συνετρίβη η κεφαλή.—Γένεσις 3:15· Ρωμαίους 16:20.
ΤΙ ΑΠΕΚΑΛΥΨΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
22, 23. (α) Τι έκαμαν ο Σατανάς και το ανθρώπινο γένος σχετικά με την κυβέρνησι στη διάρκεια του χρόνου που τους παρεχώρησε ο Θεός; (β) Τι δείχνει η ανθρώπινη ιστορία των περασμένων έξη χιλιάδων ετών για την κυβέρνησι που προσπαθεί ν’ αγνοήση τον Θεό;
22 Τι αποτελέσματα είχε το ν’ αποδεχθή ο Θεός την πρόκλησι σχετικά με το νόμιμο δικαίωμα της κυριαρχίας του; Ωφελήθηκε ο άνθρωπος με το ν’ ακούση τον αντίδικο του Θεού και να προσπαθήση μόνος του να διευθετήση τις υποθέσεις του; Ο Θεός επέτρεψε στον Σατανά να συναθροίση «πνεύματα [πνευματικάς δυνάμεις, ΜΝΚ] της πονηρίας» και να τα οργανώση σε ‘αρχές, εξουσίες και κοσμοκράτορες’. (Εφεσίους 6:11, 12) Ο άνθρωπος είχε την ευκαιρία να δοκιμάση κάθε είδος κυβερνήσεως που μπορεί να συλλάβη ο νους. Ο Ιεχωβά δεν επέτρεψε να ζήσουν λίγες μόνον γενεές και κατόπιν να θέση τέρμα στις προσπάθειες του ανθρώπου πριν γίνη δυνατόν να φάνουν τα πλήρη αποτελέσματα. Ακόμη και πριν από ένα αιώνα θα ήταν πολύ ενωρίς. Ο άνθρωπος μόλις έμπαινε τότε στην «εποχή της τεχνολογίας» και άρχιζε μόνο να καυχάται για το τι θα μπορούσε να επιτύχη.
23 Αλλά μήπως τώρα χρειάζεται ένας ακόμη αιώνας για να ιδούμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της ανεξαρτησίας του ανθρώπου από τον Θεό; Ακόμη και εξέχοντες άνδρες σε κυβερνητικούς και επιστημονικούς τομείς αναγνωρίζουν ότι, κρίνοντας από την πορεία των πραγμάτων, η γη και η ζωή επάνω σ’ αυτή αντιμετωπίζουν τώρα ένα σοβαρώτατο κίνδυνο καταστροφής. Δεν χρειάζεται βέβαια να επιτρέψη ο Θεός πλήρη καταστροφή για ν’ αποδείξη την τελεία αποτυχία των ανθρωπίνων προσπαθειών να κυβερνήσουν ανεξάρτητα απ’ αυτόν. Με την πλήρη μαρτυρία έξη χιλιάδων ετών που επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα της κυβερνήσεως που προσπαθεί ν’ αγνοήση το Θεό, ποτέ δεν θα μπορέσουν οι άνθρωποι—ούτε και τα αποστατήσαντα πνεύματα—να ισχυρισθούν ότι δεν είχαν αρκετό καιρό για ν’ αποδείξουν την πρόκλησί τους. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι καμμιά κυβέρνησις ανεξάρτητη από τον Θεό δεν μπορεί να φέρη πραγματική ειρήνη και ασφάλεια για όλο το ανθρώπινο γένος.
24. Τι θα λάβη χώραν γρήγορα, για να ανοιχθή η οδός για τη δίκαιη εξουσία της γης από τον Υιόν του Θεού;
24 Όπως θα ιδούμε αργότερα, ο Ιεχωβά Θεός πριν από πολύν καιρό και με αξιοσημείωτη ακρίβεια επεσήμανε την παρούσα γενεά ως τη γενεά στη διάρκεια της οποίας θα καθάριζε το σύμπαν από κάθε ανταρσία εναντίον της θείας του κυριαρχίας. Δεν πρόκειται να καταστραφούν μόνον οι πονηροί άνθρωποι, αλλά και ο Σατανάς και οι δαίμονες του θα περιορισθούν σαν σε μια άβυσσο, ανίκανοι να επηρεάσουν τις υποθέσεις είτε των ανθρώπων είτε των αγγέλων. Αυτό θα γίνη για ν’ ανοιχθή η οδός για τη δίκαιη εξουσία της γης από την κυβέρνησι του Υιού του Θεού. Στη διάρκεια μιας περιόδου χιλίων ετών, αυτή η κυβέρνησις θα επανορθώση όλη την βλάβη που έφερε η ιδιοτελής ανθρώπινη κυβέρνησις χιλιάδων ετών. Θα αποκαταστήση αυτή τη γη σε παραδεισιακή ωραιότητα και θα επαναφέρη το ευπειθές ανθρώπινο γένος στην τελειότητα που υπήρχε στην Εδέμ.—Αποκάλυψις 20:1, 2· 21:1-5· 1 Κορινθίους 15:25, 26.
25. (α) Γιατί θα λυθούν η Σατανάς και οι δαίμονές του στο τέλος των χιλίων ετών; (β) Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;
25 Σύμφωνα με τη Γραφή, στο τέλος αυτής της χιλιετούς βασιλείας, ο αντίδικος του Θεού και οι δαίμονές του θα λυθούν από τον περιορισμό τους για λίγον καιρό. Γιατί; Για να έχουν την ευκαιρία και το προνόμιο όλοι όσοι θα ζουν τότε να δώσουν μια τελική και βροντερή απάντησι στο επίμαχο ζήτημα που ηγέρθη, και, ν’ αποδειχθούν ότι είναι πιστοί και αφοσιωμένοι με όλη την καρδιά τους στην κυρίαρχη εξουσία του Ιεχωβά Θεού. Στην ανάστασι, αναρίθμητοι άνθρωποι θα επανέλθουν στη ζωή. Για πολλούς απ’ αυτούς θα είναι η πρώτη ευκαιρία ν’ αποδείξουν κάτω από δοκιμασία την αφοσίωσι και την αγάπη τους για τον Ζωοδότη Ιεχωβά Θεό. Ακόμη κι εκείνοι που στο παρελθόν αντιμετώπισαν με θάρρος δοκιμασίες όταν ήσαν σε μια ατελή κατάστασι και ζούσαν μέσα στις κακές συνθήκες του παρόντος συστήματος θα μπορέσουν να δείξουν την ακεραιότητά τους όταν θα είναι σε ανθρώπινη τελειότητα και σε περιβάλλον όμοιον με τον κήπο της Εδέμ. Το επίμαχο ζήτημα θα είναι τα ίδιο όπως εκείνο που ηγέρθη στην Εδέμ, δηλαδή: Θα είναι πρόθυμοι ως άτομα να υποστηρίξουν την κυριαρχία του Ιεχωβά με πιστή υπακοή και αδιάρρηκτη ακεραιότητα στο αποκαλυμμένο θέλημά του; Ο Ιεχωβά Θεός επιθυμεί ως υπηκόους του μόνον εκείνους που είναι αφοσιωμένοι σ’ αυτόν από αγάπη. Εκείνοι που επιθυμούν να ταχθούν με τον αντίδικο του Θεού και τους δαίμονές του στις προσπάθειές των που θα καταβάλουν για να διαταράξουν και πάλι την ειρήνη του σύμπαντος του Θεού, θα είναι ελεύθεροι να κάμουν αυτή την εκλογή. Αλλά απορρίπτοντας έτσι την κυβέρνησι του Θεού θα είναι άξιοι καταστροφής, που τη φορά αυτή θα έλθη αμέσως, σαν από φωτιά που κατεβαίνει από τον ουρανό. Όλοι οι στασιασταί—πνεύματα και άνθρωποι—θα εξαφανισθούν τότε για πάντα.—Αποκάλυψις 20:7-10.
26, 27. Πώς η υπομονή του Ιεχωβά ωφέλησε τον καθένα από μας;
26 Είναι αλήθεια ότι επί χιλιάδες χρόνια η ανθρωπότης υπέφερε πολλές ταλαιπωρίες, αλλ’ αυτό συνέβη εξ αιτίας της εκλογής του πρώτου ανθρώπου, όχι εξ αιτίας του Θεού. Ο Θεός υπέμεινε τις κατηγορίες και ανέχθηκε όλον αυτόν τον καιρό πράγματα που του είναι πολύ βδελυκτά. Αλλ’ ο Θεός, για τον οποίον «χίλια έτη είναι ως ημέρα μία,» μπορεί να βλέπη τα πράγματα από μακρυά και αυτό είναι για το όφελος των πλασμάτων του. Ένας θεόπνευστος απόστολος έγραψε: «Δεν βραδύνει ο Ιεχωβά την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν». (2 Πέτρου 3:9, ΜΝΚ) Αν ο Θεός δεν έδειχνε υπομονή και μακροθυμία, κανένας από μας που ζούμε σήμερα δεν θα είχε την ευκαιρία ν’ αποκτήση σωτηρία.
27 Εν τούτοις, δεν πρέπει να συμπεράνωμε ότι στα περασμένα έξη χιλιάδες χρόνια ο ρόλος του Θεού υπήρξε απλώς παθητικός, ότι απλώς ανέχθηκε την πονηρία που αναπτύχθηκε χωρίς όμως ο ίδιος να κάμη κάτι. Όπως θα δούμε, τα γεγονότα αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.