«Τούτο το Ευαγγέλιον της Βασιλείας» — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

«Τούτο το Ευαγγέλιον της Βασιλείας»

1. Ποια ερωτήματα παρουσιάζονται όσον αφορά την ελπίδα του ανθρώπου για το μέλλον;

ΠΟΙΑ είναι η ελπίς σας για το μέλλον; Είναι απλώς να ζήσετε μερικά χρόνια επάνω στη γη με την ελπίδα ότι θα κερδίσετε κάποια ευχαρίστησι και ευτυχία στο σύντομο διάστημα προτού ο θάνατος τερματίση τη ζωή σας; Ποια ελπίδα έχετε για ζωή πέρα από το θάνατο; Τι επιφυλάσσει το μέλλον για το ανθρώπινο γένος γενικά επάνω στη γη; Μήπως κάποια συμφορά θα καταστρέψη τελικά τη γη και κάθε ζωή επάνω σ’ αυτήν;

2. (α) Πώς άνθρωποι σε διάφορα μέρη απαντούν σ’ αυτά ερωτήματα; (β) Για να έχωμε μια βέβαιη ελπίδα για το μέλλον, τι είναι φρόνιμο να πράξωμε, και γιατί;

² Άνθρωποι στα διάφορα μέρη του κόσμου θα δώσουν διαφορετικές κάπως απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά. Υπάρχουν πολλές και διάφορες θρησκείες και πολλές και διάφορες ιδέες όσον αφορά το τι επιφυλάσσει το μέλλον για το ανθρώπινο γένος. Άλλοι έχουν φθάσει σε δικά των συμπεράσματα για το ποιο θα είναι το μέλλον των. Ασφαλώς εκείνο που είναι φρόνιμο να πράξωμε, αν θέλωμε να έχωμε μια βέβαιη ελπίδα για το μέλλον, είναι να βρούμε τι ο υπέρτατος και παντοδύναμος Θεός έχει αποφασίσει για τον άνθρωπο και τη γη αυτή που είναι η κατοικία του ανθρώπου. Αφού Αυτός εδημιούργησε τον άνθρωπο, τότε Αυτός είναι ο μόνος που πρέπει να καθορίση τον προορισμό μας, και το έχει κάμει αυτό. Για κείνους που ευαρεστούν τον Δημιουργό, υπάρχει ένα ευτυχές μέλλον, και το ευτυχές αυτό μέλλον ανηγγέλθη στον άνθρωπο επάνω στη γη μέσω ενός ειδικού αντιπροσώπου του Δημιουργού, του Ιησού Χριστού. Το άγγελμά του αυτός το ωνόμασε «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας.»—Ματθ. 24:14.

3. Για να κατανοήσωμε κάθε τι που αφορά «τούτο το ευαγγέλιον», πού βρίσκομε την αναγκαία πληροφορία, και γιατί την βρίσκομε μόνο εκεί;

³ Τι είναι «τούτο το ευαγγέλιον»; Για να κατανοήσωμε τι είναι, και τι είναι «η βασιλεία» για την οποία γίνεται λόγος εδώ, και πώς αυτή θα φέρη ευλογίες στο ανθρώπινο γένος, είναι ανάγκη να γνωρίζωμε κάτι για τους σκοπούς του Υψίστου Θεού και την πολιτεία του με το ανθρώπινο γένος. Την πληροφορία αυτή την βρίσκομε σ’ ένα βιβλίο, την Αγία Γραφή. Ένας που μπορεί να δημιουργήση τον ήλιο, τη σελήνη και τα άστρα, τη γη αυτή και όλα τα θαυμάσια πράγματα που είναι επάνω σ’ αυτήν, τα ψάρια, τα πουλιά, τα ζώα, τα δέντρα και τα άνθη, και τον άνθρωπο. Αυτός θα μπορούσε επίσης να δημιουργήση ένα βιβλίο. Αφού είναι σκοπός του Δημιουργού να κάμη αυτή την πληροφορία προσιτή σε όλο τον κόσμο με τέτοιον τρόπο που ο καθένας να είναι ικανός να ελέγξη αυτή την πληροφορία για τον εαυτό του, θα έπρεπε να υπάρχη ένα γραπτό υπόμνημα στο οποίο να μπορή κανείς να στραφή για απόδειξι. Το μόνο γραπτό υπόμνημα περί του σκοπού του Δημιουργού για τον άνθρωπο και τη γη, είναι η Γραφή, το ιερό εκείνο Βιβλίο που ο Θεός διεφύλαξε δια μέσου των αιώνων και που έχει μεταφρασθή σε εκατοντάδες γλωσσών. Σ’ αυτό το Βιβλίο θα βρούμε τις απαντήσεις σε όλα τα σπουδαία ερωτήματα για τη ζωή μας εδώ επάνω στη γη και τις ελπίδες μας για το μέλλον.

4. Ποια είναι μερικά από τα σπουδαία ερωτήματα στα οποία η Γραφή δίνει απάντησι για μας, και τι, επομένως, θα κάμωμε τώρα;

⁴ Ποιος είναι ο Θεός; Πώς και γιατί έκαμε τον άνθρωπο; Γιατί υπάρχει πονηρία και παθήματα επάνω στη γη; Πότε θα τελειώσουν; Ποιο είναι το μέλλον της γης και του ανθρώπου, και τι πρέπει να πράξη κανείς για ν’ αποκτήση ζωή από τον Θεό; Όλα αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα λαμβάνουν απάντησι για μας στη Γραφή. Η Γραφή είναι ο Λόγος του Θεού, στον οποίον ο Θεός αποκαλύπτει τον εαυτό του και τους σκοπούς του για μας. (Ιωάν. 17:17· 2 Τιμ. 3:15-17) Ας κυττάξωμε, λοιπόν, σ’ αυτό το Βιβλίο και ας μάθωμε μερικά από τα περιεχόμενά του.

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ

5. Αν θέλωμε ζωή, τι πρέπει να αναγνωρίσωμε όσον αφορά τον Θεό, και γιατί είναι εσφαλμένο να επιχειρούμε να κάμωμε μια εικόνα του Θεού για λατρεία;

⁵ Υπάρχει ένας μόνο αληθινός Θεός, ο οποίος είναι παντοδύναμος και υπέρτατος, και ο οποίος είναι ο Δημιουργός που «έκαμε τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς.» (Πράξ. 4:24) Όλοι όσοι θέλουν ζωή, περιλαμβανομένου και του πρωτίστου Υιού του, του Ιησού Χριστού, πρέπει ν’ αναγνωρίσουν την υπεροχή Του και να είναι υπήκοοι σ’ αυτόν. (1 Κορ. 15:28) Ο Θεός είναι αόρατος στα ανθρώπινα μάτια και «τον Θεόν ουδείς είδε πώποτε». (1 Ιωάν. 4:12) Είναι, λοιπόν, εσφαλμένο να επιχειρή ο άνθρωπος να κάμη μια εικόνα του Θεού για λατρεία. Αυτός δεν μπορεί να παραβληθή με τίποτε. Δεν έχει τον όμοιόν του. Γι’ αυτόν ο προφήτης Ησαΐας έγραψε, κεφάλαιο 40, εδάφια 18 και 25: «Με τίνα λοιπόν θέλετε εξομοιώσει τον Θεόν; ή τι ομοίωμα θέλετε προσαρμόσει εις αυτόν;» Αυτός είναι η πηγή κάθε ζωής και για τούτο πρέπει σ’ αυτόν ν’ αποβλέπουμε με ελπίδα για αιώνια ζωή στο μέλλον.

6. Γιατί ο Θεός έχει όνομα, ποιό είναι αυτό, και γιατί πρέπει να τον γνωρίζομε με το όνομά του;

⁶ Για να διακρίνη τον εαυτό του από τους πολλούς ψευδείς θεούς που λατρεύονται, ο Παντοδύναμος Θεός έχει ένα προσωπικό όνομα. Το όνομα αυτό είναι Ιεχωβά. Ο Ψαλμός 83:18 (ΑΣΜ) λέγει όσον αφορά αυτόν: «Ας γνωρίσωσιν ότι συ, του οποίου μόνου το όνομα είναι ΙΕΧΩΒΑ, είσαι ο ύψιστος επί πάσαν την γην.» Συνεπώς, για να γίνη κανείς αληθινός λάτρης του, πρέπει να τον γνωρίση με το όνομά του Ιεχωβά.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

7. Ποιό είναι το πρώτιστο από τα πλάσματα του Θεού, και γιατί εκαλείτο ο Λόγος;

⁷ Το πρώτιστο από τα πλάσματα του Θεού υπ’ Αυτόν είναι ο υιός του που ήλθε στη γη και επήρε το όνομα Ιησούς. Η Γραφή δείχνει ότι Αυτός είχε ζήσει ως πνευματικό πλάσμα στον ουρανό προτού έλθη στη γη. Τότε εκαλείτο ο Λόγος· δηλαδή, ήταν ο ομιλητής του Ιεχωβά προς όλα τα άλλα πλάσματα που είχαν φερθή σε ύπαρξι.—Ιωάν. 1:1· Κολ. 1:16· Αποκάλ. 19:13.

8. Είναι ο Ιησούς και ο Ιεχωβά Θεός το ίδιο πρόσωπο και είναι ίσοι; Τι είπε σχετικά με τούτο ο Ιησούς;

⁸ Ο Ιησούς και ο Ιεχωβά Θεός δεν είναι το ίδιο πρόσωπο, ούτε είναι ο Ιησούς ίσος με τον Θεό. Ο Ιεχωβά μόνος είναι υπέρτατος. Για τούτο ο Ιησούς είπε για τον Ιεχωβά: «Ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου.» (Ιωάν. 14:28) Αυτός πάντοτε υπήρξε και είναι ευπειθής στον Πατέρα του στον ουρανό και υπήρξε πάντοτε ενωμένος ή σε ενότητα μαζί του στα δίκαια έργα του Θεού. Επειδή ήσαν σε αρμονία μαζί, ο Ιησούς μπορούσε να πη: «Εγώ και ο Πατήρ έν είμεθα.» (Ιωάν. 10:30) Αλλά δεν εννοούσε ότι ήσαν ένα πρόσωπο. Θα ήταν ανόητο να το πη αυτό, αφού αργότερα βρίσκομε τον Ιησού να προσεύχεται στον Πατέρα του με τα εξής λόγια: «Πάτερ μου, εάν ήναι δυνατόν, ας παρέλθη απ’ εμού το ποτήριον τούτο· πλην ουχί ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ.»—Ματθ. 26:39· παράβαλε με Ιωάν. 17:20-22.

9. Τίνος άρχων έγινε τώρα ο Ιησούς, και για ποιό πράγμα εδίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται;

⁹ Ο Ιησούς είναι ο πρώτιστος Υιός του Θεού και ο πιο αγαπητός και έγινε ο Βασιλεύς της βασιλείας του Θεού, μέσω της οποίας θα πραγματοποιηθούν δικαιοσύνη και ειρήνη σ’ ένα νέο κόσμο. Όταν ήταν στη γη εδίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται γι’ αυτή τη βασιλεία και ν’ απευθύνουν την προσευχή αυτή στον Ιεχωβά, τον ουράνιο Πατέρα των. «Ούτω λοιπόν προσεύχεσθε σεις, Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10) Αλλά προτού προβούμε στο να εξετάσωμε γιατί ο Ιησούς ήλθε στη γη ως άνθρωπος και πέθανε, και γιατί το κήρυγμα του για τη Βασιλεία ήταν ένα ευαγγέλιον ή καλή αγγελία, ας πάμε πίσω στον καιρό που ο Θεός εδημιούργησε τον πρώτον άνθρωπο στον κήπο της Εδέμ.

ΑΜΑΡΤΙΑ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ

10. Πώς ήλθαν σε ύπαρξι ο πρώτος άνδρας και η γυναίκα, και τι διετάχθησαν να πράξουν;

¹⁰ Αρχικά ο Θεός εδημιούργησε έναν πρώτον άνδρα και γυναίκα, που ωνομάζοντο Αδάμ και Εύα. Ήσαν τέλειοι, και ο Θεός τούς έθεσε σ’ έναν παραδεισιακό κήπο στο μέρος της γης που εκαλείτο Εδέμ. Τους διέταξε: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν»· και επρόκειτο να εξουσιάζουν όλα τα άλλα πλάσματα επάνω στη γη.—Γεν. 1:27-31.

11. Πώς εδοκιμάσθη η υπακοή των, και από ποιό πλάσμα ωδηγήθησαν να ενεργήσουν όπως ενήργησαν;

¹¹ Αν ήσαν πιστοί και ευπειθείς στον Δημιουργό θα ζούσαν για πάντα επάνω στη γη με ειρήνη, απολαμβάνοντας όλα όσα θα επιθυμούσε η καρδιά τους. Μολονότι, όμως, ήσαν τέλειοι στο σώμα και στη διάνοια, ήσαν ακόμη αδοκίμαστοι, και ο Θεός τούς έδωσε την ευκαιρία ν’ αποδείξουν την υπακοή των σ’ αυτόν κάτω από δοκιμασία. Έδωσε στον Αδάμ εντολή, λέγοντας: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» (Γεν. 2:16, 17) Απεδείχθησαν άρα γε πιστοί κάτω από τη δοκιμασία αυτή; Η Βιβλική αναγραφή δείχνει ότι δεν απεδείχθησαν πιστοί. Στο κεφάλαιο 3 της Γενέσεως περιγράφεται η αποτυχία πρώτα της γυναικός και έπειτα του ανδρός να τηρήσουν την εντολή του Θεού, και αναφέρεται ότι έφαγαν από τον απαγορευμένο καρπό του δένδρου. Ποιος τους εξηπάτησε; Η αφήγησις μιλεί για έναν όφιν, αλλά πρέπει να υπήρξε κάποια αόρατη υπεράνθρωπη δύναμις πίσω από τις ενέργειες του όφεως. Θα ιδούμε αργότερα ποια ήταν αυτή η αόρατη δύναμις.

12. Τι συνέβη στον Αδάμ και στην Εύα αφού αμάρτησαν, και ποιος ήταν η αόρατη δύναμις πίσω από τον όφιν στον κήπο της Εδέμ;

¹² Στην εντολή του για τον καρπό του δένδρου αυτού ο Θεός είχε ειπεί στον Αδάμ: «Καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» (Γεν. 2:17) Και έτσι τώρα ο Θεός επραγματοποίησε αυτή την απόφασι. Πρώτα, εξεδίωξε τον Αδάμ και την Εύα από τον παραδεισιακό κήπο, και από την ημέρα εκείνη και έπειτα άρχισαν να πεθαίνουν, στον δέοντα δε καιρό απέθαναν και επέστρεψαν στο χώμα από το οποίον είχαν ληφθή. Η πράξις παρακοής των στον Θεό, η ανταρσία των εναντίον της εντολής του Θεού, επέφερε θάνατο σ’ αυτούς· και επειδή όλα τα τέκνα των εγεννήθησαν αφού αυτοί αμάρτησαν, διεβιβάσθη η αμαρτία και ο θάνατος στους απογόνους των έως εμάς. «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.» (Ρωμ. 5:12) Επομένως, η αόρατη δύναμίς που ήταν πίσω από τον όφιν και που τους ωδήγησε σε ανταρσία εναντίον του Θεού ήταν υπεύθυνη για τον θάνατό των και ήταν ένας φονεύς. Ο Ιησούς προσδιώρισε για μας την ταυτότητα αυτού του φονέως όταν είπε σε άλλους ακολούθους του πονηρού αυτού: «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου, και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος, και δεν μένει εν τη αληθεία· διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ. Όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί· διότι είναι ψεύστης, και ο πατήρ αυτού του ψεύδους.» (Ιωάν. 8:44) Ήταν, επομένως, ο Σατανάς ή Διάβολος η αόρατη δύναμις πίσω από τον όφιν στην Εδέμ και αυτός είναι ο μεγάλος στασιαστής εναντίον του Θεού και των σκοπών του.

13. (α) Πώς ήλθε σε ύπαρξι ο Διάβολος; (β) Ποιος είπε την αλήθεια όσον αφορά τα αποτελέσματα της βρώσεως του απαγορευμένου καρπού, και πώς προσπάθησε ο Διάβολος να υποστηρίξη εκείνο που είπε στην Εύα;

¹³ Ο Διάβολος ήταν αρχικά ένας πνευματικός υιός του Θεού και, ως τοιούτος, ήταν τέλειος· αλλ’ επέτρεψε να αναπτυχθή στην καρδιά του υπερηφάνεια και έντονη επιθυμία εξουσίας για να είναι όμοιος με τον Θεό, αυτό δε τον ωδήγησε στο να στασιάση και να κάμη τον Αδάμ και την Εύα να ενωθούν μαζί του στην ανταρσία του. Ήθελε να είναι όμοιος του Υψίστου Θεού και να τον λατρεύουν και να τον υπηρετούν πλάσματα. (Ιεζ. 28:14, 15, 17) Ο τρόπος με τον οποίον έκαμε τον Αδάμ και την Εύα να τον ακολουθήσουν ήταν να τους πη ένα ψεύδος. Ο Θεός, όπως θα ενθυμείσθε, είχε είπει ότι, αν το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος έτρωγε από τον απαγορευμένο καρπό, θα πέθαινε, αλλ’ ο Διάβολος μέσω του όφεως είπε: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει· αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.» (Γεν. 3:4, 5) Ποιος είπε την αλήθεια, ο Θεός ή ο Διάβολος; Πέθανε πραγματικά ο Αδάμ; Το θείο Υπόμνημα λέγει ότι πέθανε. «Και έγειναν πάσαι αι ημέραι του Αδάμ, τας οποίας έζησεν, εννεακόσια τριάκοντα έτη· και απέθανε.» (Γεν. 5:5) Εν τούτοις, ο Σατανάς, προσπαθώντας να συνεχίση το αρχικό του ψεύδος, παρήγαγε την ιδέα ότι όταν ο άνθρωπος πεθαίνη, φαίνεται απλώς ότι πεθαίνει, ότι το σώμα μόνο είναι εκείνο που πεθαίνει, αλλ’ ότι κάτι που υπήρχε μέσα σ’ αυτό, μια ψυχή ή πνεύμα, εξακολουθεί να ζη, είτε με το να γεννάται πάλι σε κάποιο άλλο ανθρώπινο πλάσμα ή σ’ ένα ζώο, είτε με το να πηγαίνη σε κάποιον πνευματικό κόσμο. Είναι αληθινό αυτό; Τι συμβαίνει στον άνθρωπο όταν πεθαίνη;

14. Μήπως ο Θεός προειδοποίησε τον Αδάμ ότι μόνο το σώμα θα πέθαινε, και ποια εδάφια της Γραφής δείχνουν αν η ψυχή ενός νεκρού προσώπου ζη κάπου αλλού ή όχι;

¹⁴ Όταν ο Θεός είπε ότι ο Αδάμ θα πέθαινε αν παρήκουε, δεν είπε τίποτε για το αν θα πέθαινε το σώμα, η δε ψυχή του θα εξακολουθούσε να ζη κάπου αλλού. Είπε απλώς: «Θέλεις ΕΞΑΠΑΝΤΟΣ αποθάνει.» Σημειώστε τα παρακάτω εδάφια της Γραφής που δείχνουν καθαρά ότι, όταν ένα πρόσωπο πεθαίνη, είναι τελείως νεκρό και όχι ζωντανό κάπου αλλού. «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία. Το πνεύμα [πνοή] αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.» (Ψαλμ. 146:3, 4) «Διότι οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν, ουδέ έχουσι πλέον απόλαυσιν· επειδή το μνημόσυνον αυτών ελησμονήθη. Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη, κάμε κατά την δύναμίν σου· διότι δεν είναι πράξις, ούτε λογισμός, ούτε γνώσις, ούτε σοφία, εν τω άδη όπου υπάγεις.» (Εκκλησ. 9:5, 10) «Ιδού, πάσαι αι ψυχαί είναι εμού· ως η ψυχή του πατρός, ούτω και η ψυχή του υιού εμού είναι· η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.»—Ιεζ. 18:4.

15. Πηγαίνει, λοιπόν, κατ’ ευθείαν σε κάποιον αόρατο κόσμο η ψυχή ενός προσώπου κατά τον θάνατο, και σε τι βασίζονται οι διδασκαλίες του είδους αυτού;

¹⁵ Όταν, λοιπόν, ένα πρόσωπο πεθαίνη, η ψυχή του δεν πάει κατ’ ευθείαν στον ουρανό, ούτε πηγαίνει σ’ έναν τόπο βασανισμού που ονομάζεται «κόλασις», ούτε μπορεί η ψυχή αυτή να επιστρέφη ως «πνεύμα» ή «φάντασμα» για να συναντά τους συγγενείς του νεκρού προσώπου. Όλες αυτές οι διδασκαλίες βασίζονται στο αρχικό ψεύδος του Σατανά ότι ο άνθρωπος δεν πεθαίνει, ο δε Σατανάς έκαμε πολλούς να τις πιστεύουν για να τους κρατή σε φόβο και να τους απομακρύνη από την αληθινή κατανόησι των σκοπών του Θεού.

16. Τι ωδηγήθησαν οι άνθρωποι να πιστεύουν για τα λεγόμενα «πνεύματα» των νεκρών και για τις μάγισσες, και τι έχει να πη η Γραφή για την εξάσκησι της μαγείας;

¹⁶ Πολλοί άνθρωποι ωδηγήθησαν να πιστεύουν ότι η νόσος και η ασθένεια προξενούνται από την επιρροή των «πνευμάτων» των νεκρών, και τα πρόσωπα αυτά κατέφυγαν σε μάγισσες ιατρούς, οι οποίες ισχυρίζονται ότι μπορούν να εξευμενίσουν τα «πνεύματα». Υπάρχουν μάγισσες που ισχυρίζονται ότι μπορούν να έλθουν σε επαφή με τους νεκρούς και να μεταδώσουν μηνύματα στους ζώντας, ή ότι έχουν υπερφυσικές δυνάμεις με τη βοήθεια των «πνευμάτων» των νεκρών. Οι δοξασίες αυτές βασίζονται ομοίως στο ψεύδος του Διαβόλου, ο οποίος έκαμε να εξαπλωθούν οι δοξασίες αυτές για να κάμη τον άνθρωπο να πιστεύη ότι δεν πεθαίνει στο θάνατο. Η Γραφή ειδικώς προειδοποιεί εναντίον οποιουδήποτε που ασχολείται με τέτοια πράγματα όπως η μαγεία. «Δεν θέλει ευρεθή εις σε ουδείς, διαπερνών τον υιόν αυτού ή την θυγατέρα αυτού δια του πυρός, ή μαντευόμενος μαντείαν, ή προγνώστης των καιρών, ή οιωνοσκόπος, ή μάγος, ή γόης, ή ανταποκριτής δαιμονίων, ή τερατοσκόπος, ή νεκρόμαντις. Διότι πας ο πράττων ταύτα είναι βδέλυγμα εις τον Κύριον· και εξ αιτίας των βδελυγμάτων τούτων, Κύριος ο Θεός σου εκδιώκει αυτούς απ’ έμπροσθεν σου.»—Δευτ. 18:10-12.

17. Όταν, λοιπόν, ο άνθρωπος πεθαίνη, τι γίνεται μ’ αυτόν; Και επομένως ποια προμήθεια έχει κάμει ο Θεός για το θνήσκον ανθρώπινο γένος;

¹⁷ Η απλή αλήθεια όσον αφορά το ζήτημα αυτό είναι ότι, όταν ένα πρόσωπο πεθαίνη, είναι νεκρό, χωρίς συναίσθησι υπάρξεως, και δεν γνωρίζει τίποτε. Καλά, θα πήτε· αλλά δεν υπάρχει μέλλον σε μια τέτοια περίπτωσι· υπάρχει; Αν, όταν ο άνθρωπος πεθαίνη, πηγαίνη στον τάφο και αυτό είναι το τέλος του, ποια ελπίς υπάρχει για μας; Εδώ ακριβώς η Γραφή, απαντώντας στις ερωτήσεις αυτές, φέρνει υπό την προσοχή μας την πιο θαυμαστή και εύσπλαγχνη προμήθεια του Ιεχωβά για το ανθρώπινο γένος, και αύτη είναι

ΤΟ ΑΝΤΙΛΥΤΡΟΝ

18. Τι είναι αντίλυτρον; Πώς ο Θεός επρομήθευσε αντίλυτρον για το ανθρώπινο γένος, και με ποιο όφελος για τον άνθρωπο που πιστεύει σ’ αυτό;

¹⁸ Αντίλυτρο είναι κάτι που λυτρώνει, κάτι που φέρνει απελευθέρωσι, κάτι πολύτιμο που καταβάλλεται για να φέρη απόλυσι από δουλεία. Στη Βίβλο σημαίνει την προμήθεια του Θεού για ν’ απολυτρώση ανθρώπους από την αμαρτία και από τον θάνατο που οφείλεται στην αμαρτία· συνεπώς, διαβάζομε στο Ματθαίο 20:28: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθή, αλλά δια να υπηρετήση, και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.» Έτσι ο Ιεχωβά Θεός, αποστέλλοντας τον Υιό του Ιησού Χριστό στη γη, επρομήθευσε μέσω αυτού και του θανάτου του μια απολυτρωτική τιμή. Άνθρωποι που πιστεύουν σ’ αυτή την προμήθεια και που υπηρετούν πιστά τον Θεό μπορούν να λάβουν το δώρον της ζωής και να ελευθερωθούν από την κληρονομημένη αμαρτία και από τον αιώνιο θάνατο που είναι το αποτέλεσμα της αμαρτίας. Έτσι διαβάζομε στην προς Ρωμαίους επιστολή 6:23: «Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος· το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.»

19. Τι απαιτούσε η πληρωμή του αντιλύτρου, και πώς έγινε προμήθεια του πολυτίμου αυτού πράγματος με τον Ιησούν;

¹⁹ Όπως είδαμε ήδη, η αμαρτία και ο θάνατος εισήλθαν στον κόσμο όταν ο Αδάμ εστασίασε κατά του Θεού. Ο Αδάμ έχασε για τον εαυτό του και για τους απογόνους του τελεία ανθρώπινη ζωή επάνω σε μια παραδείσια γη. Μέσω του αντιλύτρου ο Ιησούς Χριστός εξηγόρασε αυτό που εχάθη, δηλαδή, τελεία ανθρώπινη ζωή με τα δικαιώματά της και τις επίγειες προσδοκίες της. Ο νόμος του Θεού στο Δευτερονόμιο 19:21 ώριζε ότι έπρεπε να δοθή όμοιον αντί ομοίου· επομένως, μια τελεία ανθρώπινη ζωή έπρεπε να θυσιασθή για την τελεία ανθρώπινη ζωή που εχάθη. Κανείς άνθρωπος επάνω στη γη που ήταν απόγονος του αμαρτωλού Αδάμ δεν θα μπορούσε να προμηθεύση το αντίλυτρο αυτό, επειδή ο καθένας ήταν ο ίδιος υπό την καταδίκη της αμαρτίας και του θανάτου μέσω κληρονομικότητος από τον Αδάμ. Δεν είχαν τελεία ανθρώπινη ζωή για να προσφέρουν. Μόνο, λοιπόν, ο Θεός μπορούσε να προμηθεύση το αντίλυτρο, και το έκαμε αυτό μεταφέροντας τη ζωή του μονογενούς του Υιού, ο οποίος ήταν μαζί του στον ουρανό, στη μήτρα της Μαρίας, μιας Ιουδαίας παρθένου. (Ματθ. 1:23) Χωρίς, επομένως, τη βοήθεια ενός επιγείου πατρός ο Ιησούς εγεννήθη θαυματουργικά. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν εκληρονόμησε καταδίκη από τον Αδάμ. Το παιδί αυτό, ο Ιησούς, ανεπτύχθη για να γίνη ένας τέλειος άνθρωπος, και, ως τοιούτος, κατείχε το πολύτιμο πράγμα, μια τελεία ανθρώπινη ζωή, που μπορούσε να προμηθεύση ένα αντίλυτρο.

20. Γιατί ο Ιησούς εθυσιάσθη στο θάνατο, και πώς κατέστη ικανός να παρουσιάση την αξία του αντίλυτρου; Πού και σε ποιον;

²⁰ Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, βλέποντάς τον να πλησιάζη προς αυτόν, τον παρωμοίωσε μ’ έναν αμνόν για θυσία, και είπε: «Ιδού ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.» (Ιωάν. 1:29) Η τελεία ανθρώπινη ζωή που ο Ιησούς κατέθεσε στο θάνατο είναι το πολύτιμο αυτό πράγμα που προμηθεύει ένα αντίλυτρο. Τρεις ημέρες μετά τον θάνατό του ο Ιησούς ανεστήθη, και σαράντα ημέρες αργότερα ανελήφθη στον ουρανό. Δεν επήρε πίσω την ανθρώπινη ζωή κατά την ανάστασί του, αλλ’ ανεστήθη πνευματικό πλάσμα. (1 Πέτρ. 3:18) Όταν ανελήφθη στον ουρανό, παρουσίασε στον Θεό την αξία της τελείας ανθρωπίνης ζωής του ως την προσφορά, ή θυσία, που μπορούσε να άρη τις αμαρτίες.—Εβρ. 9:24, 26.

21. Ποιοι είναι εκείνοι που ωφελούνται από το αντίλυτρο, και πώς λαμβάνει υπόστασιν η πίστις των;

²¹ Ποιοι είναι εκείνοι που ωφελούνται από το αντίλυτρο; Η απάντησις είναι: Μόνο όσοι πιστεύουν η εξασκούν πίστι. Ο Ιωάννης 3:36 λέγει: «Όστις πιστεύει εις τον Υιόν, έχει ζωήν αιώνιον· όστις όμως απειθεί εις τον Υιόν, δεν θέλει ιδεί ζωήν, αλλ’ η οργή του Θεού μένει επάνω αυτού.» Ο Αδάμ ήταν ένας εκούσιος αμαρτωλός και δικαίως κατεδικάσθη σε θάνατο, και επομένως δεν θα ωφεληθή από το αντίλυτρο. Ομοίως, όλοι οι άλλοι εκούσιοι στασιασταί εναντίον του Ιεχωβά δεν θα λάβουν το όφελος της ευσπλάγχνου αυτής διευθετήσεως. Για να σωθούν οι άνθρωποι από τον θάνατο που οφείλεται στα αποτελέσματα της αμαρτίας, πρέπει να πληροφορηθούν για το έλεος του Θεού μέσω του Ιησού Χριστού και έπειτα να έχουν πίστι στην προμήθεια που Αυτός έκαμε. Μια τέτοια πίστις προέρχεται από τη μελέτη του Λόγου του Θεού, ο οποίος καθιστά σαφή την θεία προμήθεια του αντιλύτρου. Πρέπει να αναγνωρίσουν ότι είναι αμαρτωλοί και βρίσκονται υπό την καταδίκη τον θανάτου επειδή κατάγονται από τον Αδάμ. Έτσι εκτιμούν την ανάγκη των για το αντίλυτρο.

22. Ποια ελπίδα απεκάλυψε η προμήθεια του αντιλύτρου, και πού αυτή θα πραγματοποιηθή;

²² Συνεπώς, η προμήθεια του αντιλύτρου απεκάλυψε μια ελπίδα αιωνίου ζωής. Η Γραφή δείχνει ότι μέσω του αντιλύτρου μερικοί θα ελάμβαναν ζωή στους ουρανούς, άλλοι επάνω στη γη. Ας ιδούμε τώρα τι έχει να μας πη η Γραφή γι’ αυτή τη μέλλουσα ελπίδα ζωής.

ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΩΝ

23. Πώς η Γραφή χρησιμοποιεί τη λέξι «ουρανοί»; (β) Γιατί ο Θεός ώρισε ως σκοπόν του να θέση μια νέα διακυβέρνησι επάνω από τη γη, και ποιοι ή πόσοι θα ασκούν τη διακυβέρνησι αυτή;

²³ Η λέξις «ουρανός», όταν αναφέρεται στην κατοικία διανοητικών πλασμάτων, αναφέρεται στο πνευματικό βασίλειο. Σ’ αυτό κατοικεί ο Θεός με τους αγίους αγγέλους του. Ο όρος «ουρανοί» αναφέρεται επίσης σε άρχοντας ανωτέρους και πιο ισχυρούς από τον άνθρωπο, δηλαδή, στην αόρατη διακυβέρνησι της γης από πνευματικές δυνάμεις. Αρχικά ο Σατανάς, όταν ήταν ακόμη το «επισκιάζον χερούβ» και προτού αμαρτήση, είχε εξουσία επί του ανθρώπου επάνω στη γη και αποτελούσε έτσι τους αοράτους «ουρανούς» ή την αόρατη κυβερνώσα εξουσία αμέσως επάνω από τον άνθρωπο. Όταν εστασίασε το επισκιάζον χερούβ, ο Θεός ώρισε ως σκοπόν του να θέση μια νέα ουράνια διακυβέρνησι επάνω από τη γη. Αυτή θα εκαλείτο η «βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 3:2) Η ουράνια αυτή βασιλεία εξεικονίζετο από τη Σιών, την πρωτεύουσα του έθνους Ισραήλ, που ήταν κάποτε ο εκλεκτός λαός του Θεού. Η ουράνια βασιλεία, ή Σιών, θ’ απετελείτο από δοκιμασμένα και δόκιμα πλάσματα που θα διακρατούσαν την ακεραιότητά των μέχρι θανάτου ακολουθώντας πιστά τα ίχνη του Ιησού Χριστού. Στην Αποκάλυψι, κεφάλαια 7 και 14, ο αριθμός των περιορίζεται σε 144.000, που είναι ένας πολύ μικρός αριθμός όταν παραβληθή με τον πληθυσμό της γης. Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη άρχισε την εκλογή εκείνων που θα ήσαν ενωμένοι μαζί του σ’ αύτη την ουράνια βασιλεία. Τους παρέβαλε με πρόβατα και είπε: «Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον· διότι ο Πατήρ σας ευδόκησε να σας δώση την βασιλείαν.» (Λουκ. 12:32) Από τον καιρό του Ιησού έως τώρα η εκλογή των μελών της ουρανίας βασιλείας έχει προχωρήσει, και σήμερα, έπειτα από δεκαεννέα αιώνων εκλογή, υπάρχει ακόμη ένα μικρό υπόλοιπο από τους 144.000 επάνω στη γη.

24. Πώς καλούνται αυτοί στην ουράνια εκείνη βασιλεία, και ποτέ θα συμπληρωθή η βασιλεία εκείνη;

²⁴ Εκείνοι που αποτελούν αυτή την τάξι της βασιλείας των ουρανών «καλούνται» μέσω του Λόγου του Ιεχωβά και του πνεύματός του· δηλαδή, μέσω του Λόγου του Ιεχωβά φθάνουν να γνωρίζουν αυτή την ελπίδα υπηρεσίας στην ουράνια βασιλεία, και μέσω του πνεύματός του, που ενεργεί επάνω σ’ αυτούς, ο Θεός τούς καθιστά πνευματικούς υιούς του και τους πείθει ότι η ελπίς αυτή είναι γι’ αυτούς. Εις Ρωμαίους 8:16, 17 διαβάζομε: «Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών, ότι είμεθα τέκνα Θεού. Εάν δε τέκνα, και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού· εάν συμπάσχωμεν, δια να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού.» (Βλέπε επίσης Ιωάννην 3:3-5.) Όταν τα τελευταία μέλη της τάξεως της Βασιλείας θα τελειώσουν την επίγεια πορεία τους πιστά μέχρι θανάτου, τότε η ουράνια βασιλεία των 144.000 υπό τον Χριστόν Ιησούν τον Βασιλέα, θα συμπληρωθή με την ανάστασί των από τους νεκρούς σε ζωή στον ουρανό. Θα άρχη επί όλων των άλλων πλασμάτων στους ουρανούς και όλων εκείνων που αποκτούν ζωή επάνω στη γη.

25. Σε ποιους εδόθη η εντολή να κηρύξουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας», και γιατί η αγγελία αυτή είναι αγαθή αγγελία ή «ευαγγέλιον»;

²⁵ Εκείνοι από αυτή την τάξι που παραμένουν ακόμη στη γη σήμερα εν σαρκί (το υπόλοιπο) έχουν την εντολή από τον Θεό να κηρύξουν το «ευαγγέλιον της βασιλείας». Και πόσο καλή είναι αυτή η αγγελία για τη Βασιλεία! Αυτή ακριβώς η ουράνια βασιλεία θα συντρίψη κάθε ανταρσία και θ’ αποκαταστήση ειρήνη και δικαιοσύνη στο σύμπαν. Θα καταστρέψη τον Σατανά και όλους τους πράκτοράς του. Υπό την δίκαιη διακυβέρνησι της Βασιλείας θα εκτελεσθή ο αρχικός σκοπός του Δημιουργού: δηλαδή, η κατοίκισις της γης με ανθρώπους που θα υπηρετούν, θα αινούν και θα τιμούν τον φιλάγαθο Δημιουργό τους. Όλα αυτά θα «διεκδικήσουν» ή δικαιώσουν το όνομα, τον λόγον και τον σκοπόν του Ιεχωβά Θεού. Θα δείξουν ότι είναι υπέρτατος. Αφού η βασιλεία των ουρανών είναι εκείνη που θα το εκπληρώση αυτό, έπεται ότι η Βασιλεία είναι μεγαλυτέρας σπουδαιότητος από οτιδήποτε άλλο και ότι η διδασκαλία όσον αφορά αυτήν είναι η πιο σπουδαία διδασκαλία της Γραφής.

ΖΩΗ ΕΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ

26. Ο Ψαλμός 37:11, 29 παρουσιάζει την ελπίδα απολαύσεως αιωνίου ζωής πού; Πώς η προσευχή που εδίδαξε ο Ιησούς στους ακολούθους του συμφωνεί με τούτο;

²⁶ Πριν από πολύν καιρό ο ψαλμωδός έγραψε προφητικώς: «Οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη. Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα.» (Ψαλμ. 37:11, 29) Ο Ιησούς αργότερα ανέφερε μια περικοπή του ψαλμού αυτού, όπως αναγράφεται εις Ματθαίον 5:5, και έτσι επεβεβαίωσε αυτή την ελπίδα αιωνίου ζωής επάνω στη γη, ως αληθινή. Μερικές θρησκευτικές οργανώσεις διακρατούν την προσδοκία ή ζωής στον ουρανό ή αιωνίου βασανισμού σε άδην πυρός. Όπως έχομε ιδεί, η Γραφή δεν υποστηρίζει την ιδέα αιωνίου βασανισμού και δεν περιορίζει την ελπίδα μελλούσης ζωής με ειρήνη και ευτυχία μόνο στον ουρανό. Κάτω από την ουράνια βασιλεία (για την οποία καλείται ένας περιωρισμένος μόνο αριθμός) ένας απεριόριστος αριθμός θα λάβη την ευλογία τελείας ανθρωπίνης ζωής επάνω στη γη. Γι’ αυτό ακριβώς ο Ιησούς εδίδαξε τους μαθητάς του να προσεύχωνται στον Θεό: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.»—Ματθ. 6:9, 10.

27. Τι είδους άνθρωποι χωρίζονται γι’ αυτή την ελπίδα επιγείου ζωής, και πώς ο Ιησούς, σαν ένας ποιμήν, μίλησε γι’ αυτούς;

²⁷ Η κλήσις για την ουράνια κληρονομία τελειώνει τώρα, αλλά η Γραφή καθιστά σαφές ότι ο Ιεχωβά χωρίζει τώρα προς το μέρος της ευνοίας του ένα μεγάλο πλήθος προβατοειδών ατόμων που επιθυμούν να τον υπηρετήσουν και που η ελπίς των είναι ελπίς ζωής σε μια παραδείσια γη υπό την ουράνια βασιλεία. Ο Ιησούς, σαν ένας ποιμήν, μίλησε γι’ αυτά τα άλλα πρόβατα, όπως αναγράφεται στο κατά Ιωάννην 10:16: «Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω· και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου· και θέλει γείνει μία ποίμνη είς ποιμήν.»

28. (α) Για να έλθη τέτοια ευλογία στο ανθρώπινο γένος ποιες αλλαγές θα έπρεπε να γίνουν; (β) Ποιό, λοιπόν, είναι το «ευαγγέλιον» για την ημέρα αυτή;

²⁸ Προτού, όμως, οι ευλογίες αυτές μπορέσουν να έλθουν στο ανθρώπινο γένος, θα έπρεπε να γίνουν μεγάλες αλλαγές· δεν είναι λογικό αυτό; Για να ανθίσουν εδώ η ειρήνη και η δικαιοσύνη, πρέπει η πονηρία, η καταστροφή, η ασθένεια και ο θάνατος να παρέλθουν από τη γη. Πότε και πώς θα συμβή αυτό; Η Γραφή δείχνει ότι όλα αυτά θα συνέβαιναν μετά τη δευτέρα έλευσι του Ιησού Χριστού και την ίδρυσι της βασιλείας του στον ουρανό. Η αγαθή αγγελία σήμερα είναι ότι ο Ιησούς Χριστός έχει επανέλθει, ότι η βασιλεία του Θεού ιδρύθη απ’ αυτόν, ο οποίος άρχει τώρα στον ουρανό, και ότι σύντομα ο Σατανάς, οι πονηροί του άγγελοι και οι ορατοί του δούλοι επάνω στη γη θα καταστραφούν στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Πώς τα ξέρομε αυτά;

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΝ ΤΗ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

29. Είναι η δευτέρα έλευσις του Ιησού ορατή στα ανθρώπινα μάτια; Ποια γεγονότα και εδάφια καθορίζουν την απάντησι;

²⁹ Όταν ο Ιησούς είπε ότι θα επανήρχετο δεν εννοούσε ότι θα επέστρεφε εν σαρκί ορατός στους ανθρώπους επάνω στη γη. Έδωκε αύτη την επίγεια ζωή ως αντίλυτρον και γι’ αυτό δεν μπορεί να πάρη πάλι πίσω τη ζωή αυτή. Όταν ήλθε στη γη την πρώτη φορά με ανθρώπινη μορφή, αυτό ήταν μια ταπείνωσις γι’ αυτόν. (Εβρ. 2:9) Εν τούτοις, στη δευτέρα παρουσία του δεν έρχεται ως άνθρωπος «κατώτερος των αγγέλων», αλλ’ έρχεται ως πνευματικό πλάσμα σε όλη τη δόξα του. (Ματθ. 25:31) Γι’ αυτό, η επιστροφή του εν τη δυνάμει της Βασιλείας είναι αόρατη στον άνθρωπο επάνω στη γη. Προτού αναχωρήση από τη γη, είχε ειπεί στους μαθητάς του: «Έτι ολίγον, και ο κόσμος πλέον δεν με βλέπει.» (Ιωάν. 14:19) Ο Ιησούς τώρα έγινε ο «χαρακτήρ της υποστάσεως» του Πατρός του και συνεπώς κατοικεί μαζί με τον Πατέρα του σ’ ένα φως το οποίον «ουδείς των ανθρώπων είδεν, ουδέ δύναται να ίδη». (Εβρ. 1:3· 1 Τιμ. 6:16) Επομένως, η δευτέρα έλευσις ή παρουσία του Χριστού δεν είναι ορατή με τους κατά γράμμα οφθαλμούς, αλλά με τους οφθαλμούς της διανοίας—Εφεσ. 1:18.

30. Με ποιο μέσον θα κατανοούσαν εκείνοι που θα ήσαν στη γη ότι ο Ιησούς είναι πάλι παρών και Βασιλεύς;

³⁰ Ως πιστοποίησιν της παρουσίας του εν τη δυνάμει της Βασιλείας ο Ιησούς προείπε μερικές εξέχουσες αποδείξεις που θ’ αποτελούσαν ένα μεγάλο «σημείον». Βλέποντας αυτές τις ορατές αποδείξεις που θ’ αποτελούσαν το «σημείον» και κατανοώντας τι αυτές σημαίνουν, εκείνοι που θα ζούσαν επάνω στη γη θα εγνώριζαν ότι ο Ιησούς ανέλαβε τη δύναμι της Βασιλείας του στον ουρανό και είναι, επομένως, παρών ως Βασιλεύς της προ πολλού υποσχεμένης Βασιλείας. Από τι θ’ απετελείτο αυτό το «σημείον»;

31. Πώς διετύπωσαν οι απόστολοι την ερώτησί τους γι αυτό, και τι είπε ο Ιησούς ότι θα ήταν η αρχή των ωδίνων;

³¹ Το ερώτημα αυτό ηγέρθη στις διάνοιες των αποστόλων του Ιησού, επειδή αυτοί ερώτησαν: «Είπε προς ημάς, πότε θέλουσι γείνει ταύτα; και τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθ. 24:3) Απαντώντας ο Ιησούς είπε: «Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν· και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί, και σεισμοί κατά [διαφόρους] τόπους. Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.»—Εδάφια 7 και 8.

32. Πώς εξεπληρώθη αυτή η πρόρρησις της «αρχής ωδίνων», και πώς ο Ιησούς προείπε τον καιρό των ωδίνων από τότε και έπειτα;

³² Σύμφωνα μ’ αυτά, λοιπόν, το μεγάλο σημείο θα άρχιζε μ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο. Στα έτη 1914 έως 1918 τριάντα έθνη ενεπλάκησαν σε πόλεμο το ένα με το άλλο, και ο πόλεμος αυτός ωνομάσθη για τούτο ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Συνωδεύθη από πείνες και λοιμούς σε πολλά μέρη, τα γεγονότα δε αυτά εξακολούθησαν να φέρνουν συμφορές και δυστυχία επάνω στη γη και αφού ετελείωσε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Πράγματι, περισσότεροι απέθαναν από λοιμό από όσους εφονεύθησαν στα τέσσερα έτη του πολέμου. Επίσης, από το 1914 ανηγγέλθησαν περισσότεροι σεισμοί παρά ποτέ προηγουμένως στην ιστορία, που επροξένησαν μεγάλη καταστροφή περιουσίας και ζωής. Και όμως ο Ιησούς είπε: «Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.» Και έτσι, από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα, ο καιρός των ωδίνων εξακολούθησε και περιέλαβε και έναν άλλον παγκόσμιο πόλεμο τρομερώτερον ακόμη από τον πρώτον. Σήμερα υπάρχει φόβος ενός άλλου ακόμη πολέμου που θα χρησιμοποιήση τρομερώτερα όπλα καταστροφής. Η πείνα ακόμη καταθλίβει το ανθρώπινο γένος, και οι σεισμοί επίσης. Υπάρχει ένα αίσθημα ελλείψεως ασφαλείας σε όλους τους ανθρώπους καθώς διερωτώνται τι ακριβώς επιφυλάσσει γι’ αυτούς το μέλλον. Ο Ιησούς περιέγραψε καλά αυτές τις συνθήκες που αποτελούν μέρος του σημείου που αυτός επροφήτευσε. Είπε ότι θα ήταν «επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα· οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.»—Λουκ. 21:25, 26.

33, 34. Σε ποιό, λοιπόν, έτος άρχισε να βασιλεύη ο Ιησούς, και από ποια συμβάντα στον ουρανό ακολουθήθηκε αυτή η γέννησις της Βασιλείας;

³³ Όλες, λοιπόν, οι αποδείξεις δείχνουν ότι ο Ιησούς ανέλαβε τη δύναμι της Βασιλείας του και άρχισε να άρχη από τον ουρανό στο έτος 1914. Αλλά γιατί το θαυμαστό αυτό γεγονός να συνοδεύεται από συμφορές και θλίψεις επάνω στη γη; Το βιβλίο της Αποκαλύψεως, κεφάλαιο 12, μας δίνει την απάντησι.

³⁴ Ο Σατανάς, ο οποίος είναι ο πρώτιστος αντίπαλος του Ιεχωβά Θεού, μπορούσε, ως αυτόν τον καιρό, να έχη πρόσοδο μεταξύ των πλασμάτων του Θεού στον ουρανό. Ο Σατανάς δεν θα ήθελε ν’ αρχίση η Βασιλεία να κυβερνά, ή να «γεννηθή», όπως το περιγράφει η συμβολική γλώσσα της Αποκαλύψεως, κεφάλαιο 12. Ο Σατανάς ήθελε για τον εαυτό του τη διακυβέρνησι της γης· όταν, λοιπόν, ήλθε ο καιρός να διατάξη ο Ιεχωβά τον Υιό του, Ιησού Χριστό, να βασιλεύση, ήταν βέβαιο ότι θα διεξήγετο μάχη μεταξύ της νεογέννητης Βασιλείας και του Σατανά. Διαβάζομε στην Αποκάλυψι 12:7-10: «Και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού επολέμησαν κατά του δράκοντος, και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού. Και δεν υπερίσχυσαν, ουδέ ευρέθη πλέον τόπος αυτών εν τω ουρανώ. Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην· και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’ αυτού. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ, Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού· διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα.»

35. Επομένως, γιατί συνεχίζονται στη γη συμφορές και ωδίνες, αλλά γιατί ο Ιησούς είπε ότι δεν πρέπει να χάσωμε την ελπίδα βλέποντας αυτές τις συνθήκες;

³⁵ Μολονότι η νίκη αυτή κατά του Σατανά επροξένησε χαρά στους ουρανούς, δεν απεμάκρυνε, όμως, την επιρροή του Σατανά επάνω στη γη. Αυτός ήταν περιωρισμένος τώρα στη γη, και για τούτο, γνωρίζοντας ότι το τέλος του επλησίαζε, θα έκανε κάθε τι που μπορούσε για να στρέψη τους κατοίκους της γης μακριά από τον Ιεχωβά. Το εδάφιο 12 λέγει: «Δια τούτο ευφραίνεσθε οι ουρανοί, και οι κατοικούντες εν αυτοίς. Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» Το ότι βλέπομε, όμως, αυτές τις συνθήκες δεν πρέπει να μας κάμη να χάσωμε την ελπίδα, επειδή αυτές αποτελούν το σημείον ότι η προ πολλού υποσχεμένη Βασιλεία ιδρύθη στους ουρανούς. Αυτό σημαίνει ότι ο καιρός του Σατανά είναι ολίγος, και ότι γρήγορα αυτός και όλοι οι πράκτορές του θα καταστραφούν στην τελική μάχη του Αρμαγεδδώνος· έτσι είπε ο Ιησούς: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολυτρωσίς σας.»—Λουκ. 21:28.

36. Ποιο μέρος του «σημείου» προλέγεται στο κατά Ματθαίον 24:14, και πώς εσείς ο ίδιος το είδατε να εκπληρώνεται;

³⁶ Υπάρχει και ένα άλλο μέρος του σημείου που δεν το εμνημονεύσαμε ακόμη, και αυτό αναφέρεται στο κατά Ματθαίον 24:14: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» Ενώ, λοιπόν, ο κόσμος υποφέρει συμφορές και θλίψεις και βρίσκεται σε φόβο για το μέλλον, θα υπήρχε, σύμφωνα με την προφητεία, λαός που θα περιήρχετο σε όλα τα έθνη κηρύττοντας, θα εκήρυττε δε «τούτο το ευαγγέλιον [αγαθή αγγελία] της βασιλείας.» Θα έλεγε στους ανθρώπους για την εγκαθιδρυμένη Βασιλεία. Και το μέρος αυτό του σημείου εκπληρώνεται επίσης, και σεις ο ίδιος το έχετε ίδει αυτό. Δεν ήλθε κάποιος σε σας μιλώντας σας για τη Βασιλεία; Και σε όλο τον κόσμο, σε πάνω από 150 χώρες και νήσους της θαλάσσης και σε πάνω από εκατό γλώσσες, η καλή αυτή αγγελία της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας κηρύττεται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά.

37. Ποιο άλλο μέρος του «σημείου» ακολούθησε ως αποτέλεσμα του κηρύγματος αυτού;

³⁷ Λόγω της πιστότητός των σ’ αυτό το έργο διακηρύξεως της Βασιλείας οι μάρτυρες του Ιεχωβά κατεδιώχθησαν πικρά σε όλα τα έθνη. Και αυτό επίσης προελέχθη από τον Ιησούν σ’ αυτούς: «Και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου.»—Ματθ. 24:9.

38. Ποιος είναι ο σκοπός αυτού του κηρύγματος, και με τι παρομοιάζονται εκείνοι που ακούουν ευνοϊκά, και με τι εκείνοι που δεν προσέχουν;

³⁸ Ο σκοπός αυτού του έργου διακηρύξεως είναι να προειδοποιηθούν και λάβουν την ορθή πορεία εκείνοι που είναι καλής θελήσεως προς τον Ιεχωβά και θέλουν να τον λατρεύσουν έτσι ώστε να διαφύγουν την καταστροφή που θα επέλθη στον κόσμο του Σατανά και έπειτα να ζήσουν για πάντα σ’ ένα νέο κόσμο δικαιοσύνης. Εκείνους που θα επρόσεχαν το άγγελμα και θα είχαν πίστι σ’ αυτό ο Ιησούς τούς παρωμοίωσε με πρόβατα. Εκείνους που απορρίπτουν το άγγελμα και πολεμούν εναντίον του τους παρωμοίωσε με ερίφια. Το κήρυγμα, λοιπόν, της Βασιλείας προξενεί μια διαίρεσι στον κόσμο: από το ένα μέρος, τα πρόβατα· και από το άλλο, τα ερίφια. «Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού, και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θέλει καθίσει επί του θρόνου της δόξης αυτού. Και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη· και θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων· και θέλει στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ αριστερών.»—Ματθ. 25:31-33.

ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

39. (α) Τι αποδεικνύει η εκπλήρωσις του «σημείου» αυτού στα διάφορα μέρη του; (β) Τι σημαίνει το τέλος του «αιώνος»;

³⁹ Έτσι βλέπομε να εκπληρώνωνται όλα τα διάφορα μέρη του σημείου για το οποίο μίλησε ο Ιησούς Χριστός: Παγκόσμιος πόλεμος, πείνες, λοιμός, αμηχανία σε όλο τον κόσμο, συμφορές επάνω στη γη, διακήρυξις «τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας», διωγμός των κηρύκων τούτου του ευαγγελίου, και διαίρεσις των ανθρώπων σε δύο τάξεις. Η εκπλήρωσις αυτού του σημείου αποδεικνύει όχι μόνο ότι ο Χριστός Ιησούς βασιλεύει από τον ουρανό, αλλά και ότι το τέλος αυτού του «αιώνος» ή συστήματος πραγμάτων είναι πλησίον. (Ματθ. 24:3) Αυτό δεν σημαίνει το τέλος της κατά γράμμα γης μας, επειδή η Γραφή λέγει: «Η δε γη διαμένει εις τον αιώνα.» (Εκκλησ. 1:4) Εκείνο που φθάνει στο τέλος του είναι ο πονηρός κόσμος, του οποίου ο Σατανάς είναι θεός, το τέλος δε αυτό επιφέρει καταστροφή σ’ αυτόν και στους πονηρούς του δαίμονας και σε όλους εκείνους που τον ακολουθούν επάνω στη γη. (2 Κορ. 4:4) Έτσι η γη θα καθαρισθή από κάθε πονηρία.

40. Ποιος αποφασιστικός πόλεμος είναι ακόμη αναγκαίος, και γιατί δεν θα λάβουν μέρος σ’ αυτόν οι δούλοι του Θεού;

⁴⁰ Επειδή ο Σατανάς είναι ακόμη αποφασισμένος να παραμείνη στη θέσι του ως «θεός του κόσμου τούτου», πρέπει να γίνη και ένας άλλος ακόμη πόλεμος μεταξύ αυτού και του Ιεχωβά, και ο πόλεμος αυτός είναι η μάχη του Αρμαγεδδώνος. (Αποκάλ. 16:14-16) Δεν θα είναι ανάγκη οι δούλοι του Θεού επάνω στη γη να λάβουν μέρος στη μάχη. Ο Χριστός Ιησούς θα οδηγήση τις ουράνιες δυνάμεις των αγγέλων του Ιεχωβά στην τελική επίθεσι εναντίον του Σατανά και της οργανώσεώς του, καταστρέφοντάς την εντελώς και απελευθερώνοντας τους ευπειθείς ανθρώπους σ’ ένα νέο κόσμο δικαιοσύνης. (Αποκάλ. 19:11-16) Το να συντελεσθή έτσι το παρόν σύστημα πραγμάτων είναι ο μόνος τρόπος ν’ απαλλαγή ο κόσμος από το κακό και να δοθή τόπος για την επικράτησι της ειρήνης και της δικαιοσύνης. Αυτό θα μπορούσε να γίνη μόνο από τον Παντοδύναμο Θεό, Ιεχωβά.

41. Εκτός από τις ευλογίες για κείνους που αγαπούν τον Θεό, τι άλλο κηρύττουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και γιατί;

⁴¹ Επέτυχαν καθόλου οι άνθρωποι στην απομάκρυνσι της πονηρίας και της αδικίας από τη γη; Υπήρξαν ικανοί να φέρουν ενότητα και αρμονία μεταξύ των εθνών που είναι τόσο διηρημένα από γλώσσα, φυλή και θρησκεία; Όχι, δεν υπήρξαν. Έτσι, λοιπόν, «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» μιλεί για το μόνο διαρκές φάρμακον. «Τούτο το ευαγγέλιον» επίσης πραγματεύεται με το τέλος του κόσμου τούτου και, γι’ αυτόν τον λόγο, οι μάρτυρες του Ιεχωβά μιλούν πιστά, όχι μόνο για τις ευλογίες που επιφυλάσσει ο Ιεχωβά για κείνους που τον αγαπούν και τον υπηρετούν, αλλά και για τις καταστρεπτικές του κρίσεις εναντίον εκείνων που εναντιούνται σ’ αυτόν και είναι πονηροί. Η εντολή που προέρχεται από ΚΥΡΙΟΝ τον Θεόν τούς διατάσσει να ‘ευαγγελίζωνται εις τους πράους· . . . να κηρύξουν ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του ΚΥΡΙΟΥ και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών· δια να παρηγορήσουν πάντας τους πενθούντας.’—Ησ. 61:1, 2, ΑΣΜ.

42. Ποια πράγματα θα παρέλθουν σύντομα για πάντα και ποιες συνθήκες έχει προφητευθή ότι θα επικρατήσουν μεταξύ εκείνων που στρέφονται τώρα στον Θεό;

⁴² Ναι, είναι αγαθή αγγελία το να γνωρίζωμε ότι σύντομα τώρα η πονηρία, η ανηθικότης, η διαμάχη, ο πόλεμος, ναι, και η αναπηρία και η ασθένεια με την συνοδεύουσα θλίψι, θα παρέλθουν όλα σύντομα για πάντα. Μιλώντας για τις συνθήκες που θα επικρατήσουν μεταξύ εκείνων που στρέφονται στον Ιεχωβά Θεό σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους του παρόντος συστήματος πραγμάτων, η Βιβλική αναγραφή λέγει: «Και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον. Και θέλουσι κάθησθαι έκαστος υπό την άμπελον αυτού, και υπό την συκήν αυτού· και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών· διότι το στόμα του ΚΥΡΙΟΥ των δυνάμεων ελάλησε.» (Μιχ. 4:3, 4) Όχι μόνο θα υπάρξη ειρήνη μεταξύ ανθρώπου και ανθρώπου, αλλά και μεταξύ ανθρώπου και ζώων. «Και ο λύκος θέλει συγκατοικεί μετά του αρνίου, και η λεοπάρδαλις θέλει αναπαύεσθαι μετά του εριφίου· και ο μόσχος και ο σκύμνος και τα σιτευτά ομού, και μικρόν παιδίον θέλει οδηγεί αυτά. Και η δάμαλις και η άρκτος θέλουσι συμβόσκεσθαι, τα τέκνα αυτών θέλουσιν αναπαύεσθαι ομού, και ο λέων θέλει τρώγει άχυρον καθώς ο βους. Και το θηλάζον παιδίον θέλει παίζει εις την τρύπαν της ασπίδος, και το απογεγαλακτισμένον παιδίον θέλει βάλλει την χείρα αυτού εις την φωλεάν του βασιλίσκου. Δεν θέλουσι κακοποιεί, ουδέ φθείρει εν όλω τω αγίω μου όρει· διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του ΚΥΡΙΟΥ, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.»—Ησ. 11:6-9.

43. Πώς η προσευχή του ψαλμωδού για τον Υιόν του Βασιλέως συμφωνεί με τα προηγούμενα;

⁴³ Ο δίκαιος Βασιλεύς Χριστός Ιησούς, ο Υιός του αιωνίου Βασιλέως Ιεχωβά Θεού, θα έχη πλήρη εξουσία και εκείνοι που θα ζουν τότε επάνω στη γη θα αισθάνωνται το όφελος της ευθείας και δικαίας του διακυβερνήσεως. Συνεπώς ο θεόπνευστος ψαλμωδός προσηυχήθη: «Θεέ, δος την κρίσιν σου εις τον βασιλέα, και την δικαιοσύνην σου εις τον υιόν του βασιλέως· δια να κρίνη τον λαόν σου εν δικαιοσύνη, και τους πτωχούς σου εν κρίσει. Τα όρη θέλουσι φέρει ειρήνην εις τον λαόν, και οι λόφοι δικαιοσύνην. Θέλει κρίνει τους πτωχούς του λαού· θέλει σώσει τους υιούς των πενήτων, και συντρίψει τον καταδυναστεύοντα. Θέλουσι σε φοβείσθαι ενόσω διαμένει ο ήλιος και η σελήνη, εις γενεάς γενεών.»—Ψαλμ. 72:1-5.

44. Πώς μπορείτε να ζήσετε σ’ έναν τέτοιον τέλειο κόσμο, και με μια τέτοια προοπτική τι είπε ο Ιησούς ότι πρέπει να κάμετε βλέποντας το «σημείον»;

⁴⁴ Τι θαυμαστή προοπτική για ν’ αποβλέπη κανείς σ’ αυτήν! Θα θέλατε να ζήτε σ’ έναν τέτοιον τέλειο κόσμο; Μπορείτε να το απολαύσετε αυτό αν δείξετε τις προβατοειδείς ιδιότητες της πραότητος και της προθυμίας ν’ ακολουθήσετε τον Καλόν Ποιμένα Ιησούν Χριστόν, και αν τον ακολουθήσετε τώρα και λάβετε το μέρος του Ιεχωβά με το να πιστεύσετε σε «τούτο το ευαγγέλιον της Βασιλείας.» Έχοντας μπροστά τους την προοπτική των συνθηκών του νέου κόσμου, οι όμοιοι με πρόβατα μπορούν να προσέξουν τα λόγια του Ιησού Χριστού όταν είπε, αφού μίλησε για το σημείο της παρουσίας του: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνονται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας. Αληθώς σας λέγω, ότι δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.» (Λουκ. 21:28, 32) Ναι, μπορείτε να είσθε ένα από τα «πρόβατα» που ζουν σ’ αυτή τη γενεά και που θα απολυτρωθούν μέσω της τελικής μάχης του Αρμαγεδδώνος για να εισέλθουν, πέρα απ’ αυτήν, στην καθαρισμένη γη. Τι πρέπει να κάμη κανείς για να γίνη ένα από τα «άλλα πρόβατα» του Κυρίου Ιησού και ν’ αποκτήση την ευλογία του; Ας εξετάσωμε τα βήματα που η Γραφή δείχνει ότι πρέπει να κάμωμε.

ΑΦΙΕΡΩΣΙΣ

45. Τι είναι πρώτα αναγκαίον προτού μπορέσωμε να κάμωμε εκείνο που ο Θεός απαιτεί από μας;

⁴⁵ Προτού μπορέσωμε να κάμωμε ό,τι ο Θεός απαιτεί από μας, πρέπει να Τον γνωρίσωμε, πρέπει να έχωμε γνώσιν των σκοπών του και πρέπει να πιστέψωμε σ’ αυτόν και στον Υιόν του Ιησούν Χριστόν. Η πίστις βασίζεται στη γνώσι, και η ορθή γνώσις βρίσκεται στην Αγία Γραφή. Ο Ιεχωβά εφρόντισε σ’ αυτές τις ημέρες να φερθούν οι πράοι της γης σε επαφή με τον Λόγον του, διότι αυτός έχει τους μάρτυράς του οι οποίοι πηγαίνουν στους ανθρώπους και κηρύττουν σ’ αυτούς «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» και βοηθούν εκείνους που είναι καλής θελήσεως να μελετήσουν τον Λόγον του Θεού και έτσι ν’ αποκτήσουν τη γνώσι που θα τους οδηγήση στη ζωή, «Άρα η πίστις είναι εξ ακοής· η δε ακοή δια του Λόγου του Θεού.»—Ρωμ. 10:17.

46. Τι σημαίνει να έχωμε πίστι; Και τι σημαίνει ν’ αφιερωθούμε;

⁴⁶ Πίστις σημαίνει ότι, λόγω της Γραφικής γνώσεως που απέκτησε κανείς, έχει στερεή βεβαίωσι ότι ο Θεός υπάρχει και ότι θα ανταμείψη εκείνους που τον εκζητούν ενθέρμως, και ότι η Γραφή είναι αληθινή και είναι ο ασφαλής οδηγός του ανθρώπου. Το να έχωμε πίστιν επίσης σημαίνει αναγνώρισιν του Ιησού ως Σωτήρος και Λυτρωτού μας. Τέτοια πίστις οδηγεί ένα άτομο σε αλλαγή της πορείας της ζωής του. Αυτό απομακρύνεται από το ν’ ακολουθή την πονηρία του κόσμου τούτου και να υπηρετή τις ιδιοτελείς επιθυμίες του και στρέφεται στο να πράττη το θέλημα του Θεού. Κατανοώντας ότι κάθε τι που έχει το οφείλει στον Θεό και ότι ο μόνος τρόπος για να ευαρεστήση τον Θεό είναι να Τον υπηρετή, αφιερώνεται στο να πράττη το θέλημα του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι συμφωνεί να πράττη οτιδήποτε ο Λόγος του Θεού τού λέγει να πράττη. Ο Ιησούς είπε: «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού, και ας με ακολουθή.»—Ματθ. 16:24.

47. Πώς γίνεται η δημοσία διακήρυξις της αφιερώσεώς μας, όπως έδωσε παράδειγμα και παρήγγειλε ο Ιησούς;

⁴⁷ Ο Ιησούς αφιερώθη στο να πράττη το θέλημα του Πατρός του και έκαμε δημοσία ομολογία της αφιερώσεώς του. Πώς; Με το να βαπτισθή «εν ύδατι». Παρήγγειλε στους ακολούθους του να ‘κάμουν μαθητάς από όλα τα έθνη, βαπτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος’. (Ματθ. 28:19) Για τούτο, ο καθένας που συμφωνεί να πράξη το θέλημα τον Θεού πρέπει να βαπτισθή.—Ψαλμ. 40:8· Μάρκ. 1:9-11· Εβρ. 10:7.

48. Τι επιτελεί το βάπτισμα, και πώς πρέπει να τελήται:

⁴⁸ Τι επιτελεί το βάπτισμα, και πώς πρέπει να τελήται; Ο Ιησούς εβαπτίσθη με το να καταδυθή τελείως στο νερό του Ιορδάνου Ποταμού. Το βάπτισμα, λοιπόν, σήμερα πρέπει να γίνη με όμοιο τρόπο, με κατάδυσι στο νερό. Η κατάδυσις αυτή δεν καθαρίζει τον βαπτιζόμενον από αμαρτία. Δεν είναι αυτός ο σκοπός του βαπτίσματος των Χριστιανών. Το βύθισμα κάτω από το νερό συμβολίζει ότι εκείνος που βαπτίζεται έγινε νεκρός ως προς την παλαιά πορεία της ζωής του. Παρητήθη εκουσίως από το να πράττη το δικό του θέλημα για να πράξη το θέλημα του Θεού. Η ανάδυσίς του από το νερό εξεικονίζει ότι προβαίνει στο να πράξη το θέλημα του Θεού.

49. Τι πρέπει το αφιερωμένο και βαπτισμένο άτομο να πράξη κατόπιν για να είναι ένας που ο Ιεχωβά θα τον θέλη στο νέο του κόσμο;

⁴⁹ Ο αφιερωμένος και βαπτισμένος πρέπει κατόπιν να προχωρήση υπηρετώντας πιστά τον Ιεχωβά Θεό. Πρέπει να εξακολουθήση να μελετά τον Λόγον του Θεού για να μάθη ποιο είναι το θέλημα του Θεού και πρέπει να βασίζεται στο πνεύμα του Θεού ότι θα τον ενισχύση για να εκτελέση αυτό το θέλημα πιστά. Οι ελπίδες του είναι τώρα συγκεντρωμένες στον νέο κόσμο του Ιεχωβά. Θα επιθυμή να επικοινωνή με άλλους της ίδιας πίστεως και να επικοινωνή τακτικά με μια εκκλησία του λαού του Θεού. Εν τούτοις, για ν’ αποκτήση την τελική επιδοκιμασία του Ιεχωβά, πρέπει να παραμένη πιστός στον Ιεχωβά εξακολουθητικά ως τον Αρμαγεδδώνα και κατόπιν στον νέο κόσμο. Αν θέλετε να είσθε ένα από αυτά τα άτομα, τότε πρέπει ν’ αποδείξετε ότι είσθε το είδος εκείνο του ατόμου που θα ήθελε ο Ιεχωβά στον νέο του κόσμο.

50. Με τι πρέπει να παύσωμε να συμμορφωνώμεθα, και ποιον «άνθρωπον» πρέπει να ενδυθούμε; Πώς;

⁵⁰ Ο απόστολος Παύλος, στην προς Ρωμαίους επιστολή του 12:2, μας νουθετεί: «Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.» Δεν πρέπει, λοιπόν, να είμεθα πια όμοιοι με τους ανθρώπους του κόσμου τούτου που είναι γεμάτοι διαμάχη και ζηλοτυπία και μίσος, γεμάτοι δολιότητα και κλοπή, ψεύδη και φόνο, ακαθαρσία και ανηθικότητα του κόσμου τούτου. Επειδή για τα πράγματα αυτά «έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας· εις τα οποία και σεις περιεπατήσατε ποτέ, ότε εζήτε εν αυτοίς. Τώρα όμως απορρίψατε και σεις ταύτα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματος σας. Μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, αφού απεκδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού· και ενδύθητε τον νέον, τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν.»—Κολ. 3:6-10.

51. (α) Ποιες οδηγίες δίδονται στους Χριστιανούς δούλους; (β) Ποια αλλαγή θα κάμη η εφαρμογή των Γραφικών αρχών στο σπίτι για τους άνδρες, τις γυναίκες και τα τέκνα;

⁵¹ Ένας Χριστιανός ενεργεί διαφορετικά από τον κόσμον τούτον σε κάθε τι που κάνει. Βλέπομε ανθρώπους σ’ αυτόν τον κόσμο που είναι υπάλληλοι και που προσπαθούν να εξαπατήσουν τους εργοδότας των και δεν εργάζονται πιστά γι’ αυτούς. Αλλά οι Γραφές νουθετούν: «Οι δούλοι, υπακούετε κατά πάντα εις τους κατά σάρκα κυρίους σας, ουχί με οφθαλμοδουλείας, ως ανθρωπάρεσκοι, αλλά με απλότητα καρδίας, φοβούμενοι τον Ιεχωβά. Και παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά, και ουχί εις ανθρώπους.» (Κολ. 3:22, 23, ΜΝΚ) Εφαρμόζοντας τις Γραφικές αρχές στο σπίτι σας, θα βρήτε ότι θα γίνη κι εκεί μια αλλαγή. Πόσες οικογένειες υπάρχουν, απ’ τις οποίες λείπει η ειρήνη και η αρμονία, όπου οι άνδρες καταδυναστεύουν σκληρά τις γυναίκες ή όπου οι γυναίκες είναι ανυπότακτες και δεν δείχνουν σεβασμό για τους άνδρες των! «Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας, καθώς πρέπει εν Κυρίω. Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας, και μη ήσθε πικροί προς αυτάς. Τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς κατά πάντα· διότι τούτο είναι ευάρεστον εις τον Κύριον.» (Κολ. 3:18-20) Ναι, και τα παιδιά επίσης πρέπει να μάθουν να ζουν σε αρμονία με τον νέο κόσμο τώρα, και ο τρόπος για να το κάμουν αυτό είναι το να υπακούουν στους γονείς των που έγιναν Χριστιανοί και τα διδάσκουν πώς να υπηρετούν τον Θεό.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

52. (α) Εν συμπεράσματι, τι εμάθαμε για τον Θεό, για την αιτία της αμαρτίας και του θανάτου στον κόσμο, και για το μέσον και τη μέθοδο απελευθερώσεως του ανθρωπίνου γένους; (β) Γιατί αυτή η αγγελία είναι αγαθή και τι πρέπει τώρα να κάμετε μ’ αυτό το «ευαγγέλιον»;

⁵² Στη σύντομη μελέτη που εκάμαμε μαζί, εμάθαμε από τον Λόγον του Θεού την απάντησι στα ερωτήματα που ετέθησαν στην αρχή του άρθρου, αυτού. Είδαμε ποιος είναι ο Θεός, ότι αυτός είναι ο Δημιουργός, ότι το όνομά του είναι Ιεχωβά, ότι έπλασε τον άνθρωπο για να ζη επάνω στη γη με ειρήνη αιωνίως· αλλά, εξ αιτίας της ανταρσίας του Σατανά και επειδή ο πρώτος άνδρας και η γυναίκα ενώθηκαν μαζί του στην απιστία, εισήλθαν στον κόσμο η αμαρτία και ο θάνατος, με αποτέλεσμα πολλή λύπη και πονηρία. Είδατε επίσης ότι η απελευθέρωσις από την αμαρτία και το θάνατο έρχεται μέσω της απολυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού και της βασιλείας του Θεού δι’ αυτού και ότι η τελική απελευθέρωσις θα έλθη όταν ο Θεός μέσω του Ιησού Χριστού θα καταστρέψη τον Σατανά και κάθε πονηρία στην εγγίζουσα μάχη του Αρμαγεδδώνος. Κατόπιν η βασιλεία του Θεού από τους ουρανούς θα φέρη διαρκείς ευλογίες στο ανθρώπινο γένος επάνω στη γη. Η πληροφορία, λοιπόν, αυτή που εμελετήσαμε είναι μια αγαθή αγγελία ή «ευαγγέλιον»· δεν είναι έτσι; Είναι η μόνη αγαθή αγγελία επειδή σχετίζεται με τη βασιλεία του Υψίστου Θεού, Ιεχωβά, η οποία βασιλεία καθώς και οι ευλογίες της δεν θα λήξουν ποτέ. (Ψαλμ. 145:13) Είσθε οφειλέται στον Θεό και στον συνάνθρωπο σας να κηρύττετε τώρα «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» στους άλλους.