Ο Θεός Οδηγεί Φιλάγαθα τον Λαόν Του προς την Ζωή

1. Ποια είναι μερικά εκπληκτικά γεγονότα σχετικά με την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά;

ΥΠΑΡΧΕΙ σήμερα στη γη ένας λαός που αποτελείται από ένα εκατομμύριο και πλέον άτομα τα οποία είναι σε πλήρη ενότητα. Μπορούν να εκτελέσουν κάθε είδος έργου με πλήρη συνεργασία, χωρίς να μάχωνται για θέσεις ηγεσίας ή χωρίς την ανάγκη μιας επιτροπής παραπόνων για να φροντίζη ώστε μερικοί όμιλοι ανάμεσά τους να έχουν καλή μεταχείρισι. Το πιο εκπληκτικό είναι ότι αυτός ο λαός βρίσκεται σε 199 χώρες, αποτελείται από όλα τα χρώματα και τις εθνικότητες και ομιλεί διάφορες γλώσσες. Αλλ’ αν κάποιος από αυτούς ταξιδεύση στις διάφορες χώρες, θα τον υποδεχθή και θα τον παραδεχθή αμέσως ως ένα μέλος της οικογενείας οποιοδήποτε από άλλα μέλη αυτής της κοινωνίας ή αδελφότητος σε κάθε χώρα. Αυτή είναι η κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά.​—Μάρκ. 10:29, 30.

2. (α) Με ποιους τρόπους διαφέρουν τα μέλη της κοινωνίας Νέου Κόσμου, και με ποιους τρόπους βρίσκονται σε ενότητα; (β) Ειδικά με ποια πράγματα αναγνωρίζονται;

² Το ανωτέρω δεν οφείλεται στο ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι κονφορμισταί ή μη κονφορμισταί. Έχουν τις διαφορετικές συνήθειές των ανάλογα με τις χώρες στις οποίες ζουν. Έχουν τις δικές των ιδέες για τα καθημερινά ζητήματα της ζωής, όπως οι προσωπικές κλίσεις, προτιμήσεις και οι ψυχαγωγίες των. Εν τούτοις, θα διαπιστώσετε, όταν συζητήσετε μαζί τους, ότι ομιλούν όπως ο απόστολος Παύλος παρώτρυνε την Χριστιανική εκκλησία της Κορίνθου: «Να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην.» (1 Κορ. 1:10) Αυτή η ενότης υφίσταται μεταξύ των όσον αφορά την λατρεία των στον Θεό, την κατανόησί των του Λόγου του, τους κανόνες των ηθικής, περιλαμβανομένων των αρχών της Γραφής για τον γάμο, την εντιμότητα και τις Γραφικές διδασκαλίες. Δεν διακρίνονται από κάποια ιδιορρυθμία αμφιέσεως ή διαγωγής, όπως, παραδείγματος χάριν, οι «μπήτνικς,» ή οι με σεβασμό μιμηταί των διασημοτήτων του κόσμου των διασκεδάσεων, ή ακόμη από την περιβολή θρησκευτικών ταγμάτων. Μπορούν να διακρίνωνται από την καθαρότητα της ομιλίας των και από τα πράγματα για τα οποία ομιλούν, ιδιαιτέρως για την Αγία Γραφή. Αναγνωρίζονται, επίσης, από τα έργα που κάνουν με το να κηρύττουν τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας. Η αγάπη των για τον Θεό και τον Λόγο του φέρνει ενότητα και στενή συνταύτισι.

3. Πώς δείχνει η Γραφή ότι ο λαός του Θεού θα ήταν ωργανωμένος αυτή την εποχή, και ποια διαφορά υπάρχει μεταξύ της οργανώσεως του Θεού και των άλλων;

³ Η συνταύτισις κατ’ ανάγκην οδηγεί σε οργάνωσι, και οι μάρτυρες του Ιεχωβά, η κοινωνία Νέου Κόσμου, είναι ωργανωμένοι. Ο Ιεχωβά υπεσχέθη να συνάξη τον λαό του μαζί. (Ησ. 43:5-7· 2:2-4· Ψαλμ. 106:47) Ο Ιησούς είπε ότι αυτό θα ελάμβανε χώρα στον καιρό του τέλους. (Ματθ. 24:31) Ο Ιεχωβά Θεός και ο Υιός του Ιησούς Χριστός είναι οι Ηγέται των και η Γραφή είναι το Βιβλίον των οργανώσεως. Για πολλούς ανθρώπους η λέξις οργάνωσις έχει την έννοια της στρατιωτικοποιήσεως, της αδικαιολογήτου στερήσεως της ελευθερίας, μιας ψυχρής μηχανής, η οποία κινείται προς τα εμπρός για δική της επίδειξι χωρίς να λαμβάνη υπ’ όψιν την ευημερία των μελών της. Αυτό δεν συμβαίνει με την οργάνωσι του Ιεχωβά.

ΠΩΣ Ο ΙΕΧΩΒΑ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ

4. (α) Ποιο είναι το επίπεδον του Ιεχωβά, κι εν τούτοις με ποια βάσι μπορεί να πολιτεύται με ατελείς ανθρώπους; (β) Ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο τους οδηγεί ο Ιεχωβά;

⁴ Η οργάνωσις του Ιεχωβά για τον λαό του είναι μια οργάνωσις που κινείται, μια προοδευτική οργάνωσις. Πρόοδος φυσικά σημαίνει αλλαγές, προσαρμογές, οδηγίες. Ο Ιεχωβά, επειδή είναι τέλειος Διδάσκαλος, διδάσκει με φιλάγαθη συμπάθεια. Όσον αφορά τον Ιεχωβά τον ίδιο, ο κανών του είναι κανών τελειότητος. Λέγεται γι’ αυτόν ότι είναι λαμπρός σε καθαρότητα; «Άγιος, άγιος, άγιος ο Ιεχωβά.» (Ησ. 6:3. ΜΝΚ) «Οι οφθαλμοί σου είναι καθαρώτεροι παρά ώστε να βλέπης τα πονηρά, και δεν δύνασαι να επιβλέπης εις την ανομίαν.» (Αββακ. 1:13) Ο Ιεχωβά δεν μπορεί να προσβλέπη με οποιονδήποτε βαθμό επιδοκιμασίας κάτι που είναι ατελές· δεν μπορεί να το υποστηρίζη. Πώς, λοιπόν, μπορεί ν’ ασκή τόση μεγάλη αγάπη σε ανθρώπους οι οποίοι είναι αμαρτωλοί και πλήρεις ατελείας; Με την υψίστη εκδήλωσι αγάπης. Αυτή ήταν η θυσία του Υιού του ως αντιλύτρου για να καλύψη την κληροδοτημένη των ατέλεια που οφείλεται στην αμαρτία του πατρός των Αδάμ. (1 Ιωάν. 2:2) Με βάσι αυτή την θυσία μπορεί δικαίως και ορθώς να εκδηλώση σ’ αυτούς έλεος. Αυτός περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο τους οδηγεί: «Θέλει βοσκήσει το ποίμνιον αυτού ως ποιμήν· θέλει συνάξει τα αρνία δια του βραχίονος αυτού. Και βαστάσει εν τω κόλπω αυτού· και θέλει οδηγεί τα θηλάζοντα.» (Ησ. 40:11) Δεν αναμένει από αυτούς ν’ ανταποκρίνωνται τώρα στην τελειότητα, μολονότι αυτός είναι ο τελικός αντικειμενικός σκοπός γι’ αυτούς. Δεν τους συντρίβει με την ανωτέρα γνώσι του ούτε θέτει απαιτήσεις υψηλότερες από ό,τι μπορούν να βαστάσουν· γνωρίζει ότι πρέπει να διδαχθούν, να εκπαιδευθούν.

5. Πώς η οργάνωσις του Ιεχωβά επιτυγχάνει μια ενωμένη προς τα εμπρός κίνησι, και πώς ο Ιεχωβά δείχνει ότι να υπάρχουν συνεχώς βελτιούμενες συνθήκες στην οργάνωσι του;

⁵ Δεν πρόκειται για πρόοδο ολίγων ηγετικών μελών μόνο, αλλά όλων· ο καθένας ανταποκρίνεται προθύμως με πλήρη κατανόησι και ο καθένας πληροί την θέσι του. (1 Κορ. 12:14-26) Αυτό προάγει μια ενωμένη προς τα εμπρός κίνησι. Βλέπομε να λαμβάνουν χώρα αλλαγές μέσα στην οργάνωσι για να γίνεται πάντοτε πιο καθαρά, πιο σύμφωνη με τον γραπτό Του Λόγο και πιο κατάλληλη να Τον εκπροσωπή. Αυτός λέγει: «Αντί χαλκού θέλω φέρει χρυσίον, και αντί σιδήρου θέλω φέρει αργύριον, και αντί ξύλου χαλκόν, και αντί λίθων σίδηρον· και θέλω καταστήσει τους αρχηγούς σου ειρήνην, και τους επιστάτας σου δικαιοσύνην.» Έτσι περιγράφει τις συνεχώς βελτιωνόμενες συνθήκες που αυτός επιφέρει στην οργάνωσί του με το να τους οδηγεί με ειρήνη και με δικαιοσύνη και όχι με σκληρότητα ή βίαν.​—Ησ. 60:17.

6. Περιγράψτε τη σχέσι του Ιεχωβά ως Πατρός προς την οργάνωσί του.

⁶ Ο Ιεχωβά ενεργεί με τη σχέσι του Πατρός απέναντι στο λαό του, και ως πατήρ τους διδάσκει και τους οδηγεί με πραότητα. Δεν αναμένει από αυτούς περισσότερα από όσα μπορούν να κάμουν. Παραδείγματος χάριν, ποιος πατέρας θα έβαζε το βρέφος του να καθήση μπροστά από ένα μεγάλο μπιφτέκι και θα του έλεγε να το φάγη; Το μικρό ούτε θα εννοούσε καν τι είπε ο πατέρας. Δεν θα είχε δόντια να μασήση το μπιφτέκι, και το πεπτικό του σύστημα δεν θα μπορούσε να το αφομοιώση. Εν τούτοις, όσο μεγαλώνει το βρέφος μπορεί να φάγη στερεά τροφή. Μπορεί να εκπαιδευθή και να μάθη να εκτελή δύσκολες πράξεις. Αν ήταν ένα τέκνον που δείχνει υπακοή θα μπορούσε να σημειώση πρόοδο. Μερικές φορές θα συναντά πράγματα που δεν εχειρίσθη ποτέ προηγουμένως, και πιθανόν να προσπαθή να προχωρή επάνω σε άγνωστο έδαφος και να κάνη λάθος. Αν, όμως, δείχνη υπακοή, όταν το επανορθώνουν με φιλάγαθο τρόπο, θ’ αλλάξη και από τότε και στο εξής θα εκτελή αυτό το πράγμα με τον ορθό τρόπο. Αυτό συμβαίνει με τον λαό του Ιεχωβά, την οργάνωσί του.​—Εβρ. 5:12-14.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΗΠΙΑΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

7. Πώς αποδεικνύουν όσοι αποτελούν τον λαό του Ιεχωβά ότι δεν είναι «ψευδοπροφήται»;

⁷ Μερικοί απεκάλεσαν τους μάρτυρας του Ιεχωβά «ψευδοπροφήτας» επειδή, στο παρελθόν, είδαν τα πράγματα μ’ ένα ωρισμένο τρόπο και, αργότερα, έκαμαν μια αλλαγή μέσω των επισήμων εντύπων των. Ή, πιθανόν να υπήρξαν ενέργειες μερικών μελών στην οργάνωσι που επετράπη να εξακολουθήσουν επί ένα διάστημα λόγω ελλείψεως γνώσεως όσον αφορά τον τρόπο χειρισμού αυτών των πραγμάτων, αλλά αργότερα έμαθαν από τον Λόγο του Θεού ποιο είναι το θέλημά του κι επροχώρησαν για να κάμουν τις αναγκαίες διαρθρώσεις. Οι ψευδοπροφήται δεν διορθώνουν τα λάθη των. Ο λαός του Θεού το κάνει. Και είναι αντιληπτό και από τους ανθρώπους τους οποίους επισκέπτονται ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ως οργάνωσις αυξάνουν σε ωριμότητα, γίνονται πιο αγαθοί, πιο στοργικοί και διακριτικοί και πιο αποτελεσματικοί στο έργο των κηρύγματος.

8. Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά αντιγράφουν τις μεθόδους διδασκαλίας του Ιεχωβά;

⁸ Ενθυμούμενοι πόσο τους εβοήθησε ο Θεός, οι μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν την προσεκτική, φιλάγαθη μέθοδο των Διδασκάλων των Ιεχωβά και Ιησού Χριστού καθώς διεξάγουν οικιακές Γραφικές μελέτες μ’ ενδιαφερόμενα άτομα, αυτούς «που έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης.» (Ματθ. 5:3, ΜΝΚ) Αυτά τα άτομα πρέπει πρώτα να μάθουν ποιος είναι ο Θεός, ποιοι είναι οι σκοποί του και οι προμήθειές του για το ανθρώπινο γένος μέσω του αντιλύτρου του Χριστού και της Βασιλείας. Κατόπιν μελετώνται οι απαιτήσεις του Θεού γι’ αυτούς που επιθυμούν να τον ευαρεστήσουν. Ο σπουδαστής πρέπει να προοδεύση και ν’ αυξάνη, φέροντας τη ζωή του σε αρμονία με ό,τι είναι ευπρόσδεκτο στον Θεό.

9. Γιατί πρέπει να γίνωνται αλλαγές σε κατανόησι και οργάνωσι από καιρού σε καιρό;

⁹ Και όταν ακόμη αυτοί φθάνουν στο σημείο αφιερώσεως στον Θεό εξακολουθούν να είναι «βρέφη,» από πνευματική άποψι. Αλλά δεν πρέπει να παραμείνουν βρέφη. Έχουν να μάθουν πολλά ακόμη​—να φθάσουν σε τελειότητα. Όλοι, είτε νέοι είτε πολλά χρόνια συνταυτισμένοι, οφείλουν να προσαρμόζωνται καθώς καθίστανται ικανοί να κατανοούν, ν’ αφομοιώνουν βαθύτερες αλήθειες και να τις εφαρμόζουν προοδευτικά, και οφείλουν να φθάνουν σε υψηλότερα επίπεδα ηθικής και καθαράς, δικαίας οργανώσεως. Αυτό εξηγεί τους λόγους για τους οποίους πρέπει να γίνωνται αλλαγές σε σκέψι, οργανωτική διάρθρωσι και δράσι μέσα στην οργάνωσι του Θεού, καθώς τα μέλη της αγωνίζονται να γίνωνται περισσότερο όμοιοι με τον τέλειο Θεόν των.—Ματθ. 5:48.

ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ

10. Ποιες μεγάλες αλλαγές υπέστη η οργάνωσις το 1919;

¹⁰ Ένα βλέμμα στην ιστορία των μαρτύρων του Ιεχωβά θα δείξη τη βαθμιαία πρόοδό της. Το 1918 είχαν περιέλθει σε μια κατάστασι αδρανείας λόγω ασαφούς κατανοήσεως της Χριστιανικής των θέσεως. Αλλά το επόμενο έτος, το 1919, ήταν μια αξιοσημείωτη χρονολογία. Εν πρώτοις το έτος εκείνο είδαν ότι ο Ιησούς Χριστός είχε αναλάβει τη δύναμι της Βασιλείας του στους ουρανούς, ότι τώρα η αποστολή των ήταν να κηρύττουν άφοβα ένα νέο άγγελμα, τον Βασιλέα ενθρονισμένο. Είχαν αφυπνισθή και αναδιοργανωθή. Αυτό δεν εσήμαινε ότι είχαν τελειοποιηθή οργανωτικώς. Είχαν πολλά να μάθουν. Εν τούτοις, η πρόοδος ήταν πολύ πιο ταχεία από τότε και στο εξής.

11. Ποια μεγαλύτερα προσαρμογή το 1932 ενίσχυσε την οργάνωσι;

¹¹ Το 1932 ήλθε μια μεγαλύτερα προσαρμογή. Προηγουμένως, υπήρχε η αντίληψις ότι ο Γραφικός όρος «πρεσβύτερος» υπονοούσε μια θέσι στην οποία μπορούσε να εκλεγή ένα άτομο από την θρησκευτική εκκλησία. Αλλά το 1932 έμαθαν ότι το να είναι ένας «πρεσβύτερος» υποδεικνύει μια «κατάστασι» πνευματικής ωριμότητος στην οποία πρέπει ένας ν’ αναπτυχθή και όχι να εκλεγή, όπως δεν μπορεί να λεχθή ότι ένα βρέφος είναι άνδρας. Πρέπει ένας να είναι πρώτα πρεσβύτερος ή ώριμος Χριστιανός προτού μπορέση να διορισθή από το κυβερνών σώμα σε μια θέσι εποπτείας. Αυτό συνετέλεσε πολύ στην ενίσχυσι και την ενότητα της οργανώσεως.

12. Πώς μπορούσε να λεχθή ότι η οργάνωσις ετέθη σε πλήρως θεοκρατικά θεμέλια το 1938;

¹² Ως το έτος 1938 είχε γίνει μια έξοχη πρόοδος, που έθεσε την οργάνωσι επάνω σε πλήρως θεοκρατικά θεμέλια. Έως τότε, υπήρχαν ακόμη στις εκκλησίες μέλη υπηρεσιακών επιτροπών τα οποία είχαν εκλεγή με ψήφο των μελών. Μια μελέτη της αποστολικής διακυβερνήσεως της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας απεκάλυψε ότι υπήρχε την εποχή εκείνη ένα κυβερνών σώμα το οποίον διώριζε ανθρώπους σε θέσεις σύμφωνα με τα προσόντα που τονίζονται στα εδάφια 1 Τιμόθεον 3:1-13 και Τίτον 1:5-9. Μ’ αυτή την προσαρμογή, η οργάνωσις θα εγίνετο θεοκρατική, όχι δημοκρατική, ποτέ δεν θα εκυβερνάτο από φατρίες μέσα στην εκκλησία κατά τον τρόπο που γίνεται στην πολιτική, αλλά θα εκυβερνάτο από τον Ιεχωβά Θεό και τον Χριστόν Ιησού, δια μέσου ενός ορατού κυβερνώντος σώματος, που θα ευρίσκετο στο ύψος των προσόντων και απαιτήσεων της Γραφής.

13. Έγιναν μήπως και άλλες προσαρμογές από το 1938; Γιατί όλοι αυτοί οι καθαρισμοί δεν έγιναν αμέσως;

¹³ Από το 1918 έγιναν περαιτέρω καθαρισμοί καθώς η θεοκρατική οργάνωσις εξακολουθεί ν’ αυξάνη προς την τελειότητα. Όλα αυτά τονίζουν το γεγονός ότι, μολονότι ο Ιεχωβά έχει ως σκοπό του την τελειότητα της οργανώσεώς του, εν τούτοις δεν προσπαθεί να διορθώση τα πάντα αμέσως. Καθώς μπορούσαν να το υπομείνουν και καθώς εχρειάζοντο, καθώς οι καρδιές των εμαλάκωναν σε ανταπόκρισι στην αγάπη του, ο Ιεχωβά τούς έφερνε πλησιέστερα προς τον εαυτό του με τον δικό του ευγενικό, και φιλάγαθο τρόπο.​—Ματθ. 19:8· Μάρκ. 10:5.

14. Τι συνέβη από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και γιατί δεν υπάρχει κίνδυνος επανόδου στα παλαιά;

¹⁴ Πριν από το 1938 ο Ιεχωβά δεν έφερε μεγάλες αυξήσεις νέων μελών μέσα στην οργάνωσί του, διότι αυτή δεν ήταν έτοιμη να φροντίση γι’ αυτά με κατάλληλο τρόπο. Η οργάνωσις η ιδία έπρεπε να είχε πλήρως θεμελιωθή σε Βιβλικές αρχές και τρόπους ενεργείας, ώστε να μπορή να χειρίζεται τα πολλά προβλήματα που θα προέκυπταν λόγω των δικτατοριών και της στρατιωτικοποιήσεως του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι, από τον καιρό του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε μια παγκοσμία επέκτασις της οργανώσεως σε τέτοια έκτασι ώστε κάποτε ωνομάσθη «η ταχύτερον αυξανομένη θρησκεία.» Η οργάνωσις μπόρεσε να διατηρήση αγνότητα και δύναμι μαζί με καταπληκτική επέκτασι. Αύξησε θεοκρατικά. Είναι δημιούργημα του Θεού, που ακολουθεί τις ίδιες αρχές αυξήσεως που λαμβάνουν χώραν στα πράγματα της φύσεως. Όπως ακριβώς αυξάνει ένα δένδρο αργά αλλά στερεά, και μπορεί στον δρόμο του ν’ απωθήση και οδοστρώσεις ακόμη από σκυρόδεμα, έτσι η οργάνωσις του Ιεχωβά λαμβάνει τη ζωή της από αυτόν και αυξάνει με την ακαταμάχητη δύναμι του πνεύματός του.

15. Πώς ο Θεός συνεκράτησε τον λαό του από το να λάβη μια πορεία, η οποία θα ήταν επιζημία στους ιδίους ή σε άλλους;

¹⁵ Αφότου ο Θεός ελευθέρωσε τον λαό του από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνος της Μεγάλης, της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, το 1919, και αφότου τον έφερε σε μεγαλύτερο φως κατανοήσεως αυτού του ιδίου και των βουλών του, ποτέ πια δεν ωδήγησε τον λαό του σ’ επιβλαβή πορεία ενεργείας. Ωδηγήθησαν με ασφάλεια δια μέσου των δοκιμασιών ενός ερημωτικού δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, του μίσους των εθνών και της κακοπαραστάσεως από τον κλήρο και άλλους εχθρούς, και του πιο εκτεταμένου διωγμού που εγνώσθη ποτέ. Μερικές φορές έκαμαν λάθη επειδή προσπάθησαν να εφαρμόσουν την ιδική τους γνώσι σε μερικά προβλήματα, αλλά ο Ιεχωβά, βάσει της πίστεως των στο αντίλυτρο του Χριστού, τους συνεχώρησε. Τους συνεκράτησε από το να προχωρήσουν σε μια δυσάρεστη σ’ αυτόν πορεία. Τους επρομήθευσε την γνώσι που είχαν ανάγκη για κάθε δεδομένη περίπτωσι. (Ματθ. 24:45-47) Τους έχει, πραγματικά, πληροφορήσει προτού ακόμη προκύψη επείγουσα ανάγκη, ώστε να είναι προεξωφλισμένη. Λέγει σ’ αυτούς: «Ιδού, ήλθον τα απ’ αρχής· και εγώ αναγγέλλω νέα πράγματα· πριν εκφύωσι, λαλώ περί αυτών εις εσάς.»—Ησ. 42:9.

16. (α) Δώστε ένα παράδειγμα του πώς ο Ιεχωβά προετοιμάζει την οργάνωσί του με μια διευθέτησι υπ’ όψιν κι εν τούτοις τους προλαμβάνει από το να προσκόψουν ή ν’ αμαρτήσουν; (β) Πώς η κατανόησις του ζητήματος των ‘υπερεχουσών εξουσιών’ ήταν έγκαιρη;

¹⁶ Παράδειγμα αυτού είναι το ζήτημα της θέσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά απέναντι στις κυβερνήσεις αυτού του κόσμου. Σε μια μελέτη της πορείας που είχαν λάβει οι απόστολοι του Ιησού Χριστού, είδαν ότι η εντολή του Θεού να κηρυχθή το ευαγγέλιον της Βασιλείας πρέπει να τύχη υπακοής άσχετα με το τι μπορούν να κάνουν τα έθνη προσπαθώντας να σταματήσουν το κήρυγμα. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ακολούθησαν το προηγούμενο που είχε τεθή από τους αποστόλους, οι οποίοι όταν διετάχθησαν από το Ανώτατο Ιουδαϊκό Δικαστήριο να παύσουν να κηρύττουν, απήντησαν: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» (Πράξ. 5:27-29) Εν τούτοις, προσωρινώς, από το 1929 έως το 1962, οι Μάρτυρες διακρατούσαν την άποψι ότι, όταν ο Παύλος ωμιλούσε στο εδάφιο Ρωμαίους 13:1 για «τας ανωτέρας εξουσίας,» στις οποίες οφείλεται υποταγή, ανεφέρετο στον Ιεχωβά Θεό και τον Χριστό Ιησού. Αλλά το 1962 εξετέθη με πειστικότητα ότι οι ανώτερες εξουσίες, οι οποίες αναφέρονται εδώ, είναι πραγματικά οι πολιτικοί άρχοντες αυτού του κόσμου. Αλλά, ποια επίδρασι είχε, λοιπόν, αυτή η καλύτερα κατανόησις στον λαό του Θεού; Ο Ιεχωβά τούς είχε προετοιμάσει γι’ αυτό. Δεν τους τοποθετούσε τώρα σε ολική υποταγή στους πολιτικούς άρχοντας, ώστε να σταματήση το έργο που ο Ιεχωβά μέσω του Χριστού τους διέταξε να κάμουν, αλλά αυτό ετόνιζε ότι η υποταγή ήταν σχετική. Μολονότι έδειξαν πάντοτε σεβασμό στους άρχοντας με το ν’ ακολουθούν τους λόγους του Ιησού: «Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν [ως την υπερτάτη Εξουσία],» έβλεπαν τώρα αυτή την αρχή ακόμη πιο καθαρά. Αυτό τους έδωσε καλυτέρα ισορροπία και ακόμη μεγαλύτερο σεβασμό προς τους άρχοντας αυτού του κόσμου κι εχρησίμευσε ως μια έγκαιρη συμβουλή και ασφάλεια σ’ ένα καιρό που υπάρχει στον κόσμο τόσο μεγάλη έλλειψις σεβασμού για την εξουσία και που οι επαναστάσεις και αναταραχές βρίσκονται στην ημερησία διάταξι.​—Ματθ. 22:21.

Ο ΣΤΟΡΓΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

17. Δείξτε πώς ο Ιησούς ακολούθησε τον στοργικό τρόπο διδασκαλίας του Ιεχωβά.

¹⁷ Ο Ιησούς ήταν ο μέγιστος Διδάσκαλος που περιεπάτησε ποτέ στη γη κι εχρησιμοποίησε αυτήν ακριβώς τη μέθοδο διδασκαλίας. Όταν άρχισε να συγκεντρώνη τους μαθητάς του, δεν τους έλεγε ότι επρόκειτο να πεθάνη ύστερ’ από μια διακονία τριάμισυ ετών. Δεν ήταν ακόμη σε θέσι να κατανοήσουν ούτε ήσαν αρκετά ισχυροί για ν’ ανθέξουν κάτω από αυτή την συντριπτική αλήθεια. Αργότερα, όταν τους είπε, πρώτος ο Πέτρος απεκρίθη, λέγοντας: «Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε· δεν θέλει γείνει τούτο εις σε.» (Ματθ. 16:22) Ο Ιησούς τον επετίμησε. Ακόμη και τότε ο Πέτρος δεν κατενόησε πλήρως την θυσία του Χριστού, αλλά ο Ιησούς εγνώριζε ότι ο Πέτρος μπορούσε να βαστάση αυτήν την αλήθεια και ότι σύντομα θα την κατανοούσε πλήρως. (Ιωάν. 6:22) Κάποτε είπε κάτι που εσκανδάλισε μερικούς από τους μαθητάς του: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν δεν φάγητε την σάρκα του Υιού του ανθρώπου, και πίητε το αίμα αυτού, δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς.» (Ιωάν. 6:53) Μ’ αυτό πολλοί απεμακρύνθησαν από αυτόν. Μήπως ο Ιησούς τους ωμίλησε γι’ αυτή την εκπληκτική διδασκαλία προτού οι διάνοιές των είναι σε θέσι να την δεχθούν; Όχι. Εκείνοι οι οποίοι άκουαν με ειλικρίνεια τον Ιησού, που ήσαν ευπειθείς και συνεβάδιζαν με τις διδασκαλίες του, δεν προσεβλήθησαν. Παρέμειναν μαζί του, ο δε Πέτρος είπε: «Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις.» (Ιωάν. 6:68) Ο Ιησούς εγνώριζε ότι μερικοί ήσαν μάλλον μαθηταί του καλού καιρού, ότι οι καρδιές των δεν ήσαν ευθείες. Τώρα ήταν καιρός γι’ αυτόν να κάμη αυτή την δήλωσι, για ν’ αποκαλυφθή η πραγματική κατάστασι των καρδιών των. Ήθελε να σχηματίση μια οργάνωσι που θ’ απετελείτο από εκείνους που θα παρέμεναν προσκολλημένοι στην αλήθεια, ακόμη και ύστερ’ από την αναχώρησί του.​—Λουκ. 22:28.

ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

18, 19. Δείξτε ότι αλλαγές στη σκέψι, και οργάνωσι δεν είναι κάτι νέο στον λαό του Ιεχωβά.

¹⁸ Αργότερα, ύστερ’ από την έκχυσι του αγίου πνεύματος, ο Ιεχωβά δεν απεκάλυψε όλη την αλήθεια στην οργάνωσί του αμέσως. Δεκατρία περίπου χρόνια ύστερ’ από το κήρυγμα του Πέτρου στον Εθνικό Κορνήλιο, οπότε ο Θεός είχε δεχθή αυτόν τον απερίτμητο Εθνικό και τον οίκο του, παρέστη, εν τούτοις, ανάγκη να συγκληθή μία σύσκεψις του κυβερνώντος σώματος στην Ιερουσαλήμ για να συζητηθή το ζήτημα της περιτομής. Ο Λόγος του Θεού και το πνεύμα του απεκάλυψαν ότι η περιτομή δεν ήταν αναγκαία για να γίνη ένας δεκτός μέσα στην Χριστιανική εκκλησία. (Πράξ. 15:28, 29) Αργότερα, οι συνθήκες στην Χριστιανική εκκλησία στην Κόρινθο έφεραν στο προσκήνιο ζητήματα που έπρεπε να τακτοποιηθούν από ένα μέλος του κυβερνώντος σώματος, τον Παύλο. Υπήρχε μια παρανόησις όσον αφορά το σημείο μέχρι του οποίου μπορούσε να φθάση η Χριστιανική ελευθερία στο ζήτημα της βρώσεως κρέατος που είχε προσφερθή προηγουμένως σ’ ένα είδωλο, και όσον αφορά την έκτασι του περιορισμού από την οργάνωσι της ηθικής ελευθερίας, σε μια περίπτωσι ανηθικότητος μέσα στην εκκλησία. (1 Κορ. 8:1-13· 5:1-5) Πράγματι, όλες οι επιστολές των Χριστιανικών Γραφών ετακτοποιούσαν πολλά τέτοια ζητήματα.

¹⁹ Επίσης, διαβάζοντας τις Πράξεις των αποστόλων βλέπομε ότι η αλήθεια εγίνετο με προοδευτικό τρόπο πιο σαφής. Η δευτέρα έλευσις του Χριστού, όχι σ’ ένα επίγειο θρόνο, αλλά ως ισχυρού αοράτου πνεύματος (1 Πέτρ. 3:18· Φιλιππησ. 2:9, 10· παράβαλε Πράξ. 1:6)· η αποστασία που συνέβη μετά τον θάνατο των αποστόλων. (Πράξ. 20:29, 30) Μόλις το 96 περίπου μ.Χ., με την Αποκάλυψι προς τον Ιωάννη απεκαλύφθη ο αριθμός εκείνων οι οποίοι εκλήθησαν στην ουράνια βασιλεία με τον Χριστό​—η αποκάλυψις σχετικά με το σπέρμα της «γυναικός» και το σπέρμα του Αβραάμ.​—Αποκάλ. 7:4· 14:1.

ΕΝΟΤΗΣ ΜΕ ΠΟΙΚΙΛΙΑ

20. Πώς αυτές οι αλλαγές αποτελούν μια δοκιμή για μας;

²⁰ Υπάρχει, λοιπόν, μια δοκιμή ενώπιον όλων ημών οι οποίοι επιθυμούμε δικαιοσύνη. Είμεθα πρόθυμοι να ταπεινωθούμε και να διαπλασθούμε για ζωή από τον Δημιουργό Ιεχωβά Θεό, ή μήπως θέλομε να διατηρήσωμε ένα πνεύμα αυτοδιαθέσεως και να ξεχωρίσωμε τον εαυτό μας ως να είμεθα εναντίον του και εναντίον του Λόγου του; Δεν σημαίνει στρατιωτικοποίησι το να υπηρετή ένας στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Πρέπει να υπάρχη ενότης, διότι ο άνθρωπος δεν επλάσθη για να ζη μόνος. Με κανένα άλλο τρόπο δεν μπορεί να υπάρχη μια δικαία γη.

21. Γιατί είναι ανάγκη γα υπάρχη οργάνωσις μαζί με την ενότητα σκοπού για να γίνη το απαιτούμενο έργο;

²¹ Σε οποιαδήποτε κοινωνία είναι ανάγκη να υπάρχη συνταύτισις, οργάνωσις και ενότης σκοπού. Χρειάζονται οι διάφορες ιδιοφυίες, οι ικανότητες και οι εισφορές εκείνων οι οποίοι είναι συνταυτισμένοι για να μπορέση η οργάνωσις να εκπληρώση ένα έργον και να φέρη σε πέρας τα επιθυμητά για όλους οφέλη στην οργάνωσι. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν κάνει ο Θεός όλους ακριβώς ομοίους. Είναι όμοιοι μόνο στην αφοσίωσί των σ’ αυτόν, στην αγάπη των, την κατανόησι του Λόγου του, στην υπηρεσία του προς αυτόν και στις αρχές και αλήθειές του. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες ικανότητες. Ο Θεός προμηθεύει ποικιλία. Στην αρχή της ιστορίας του ανθρώπου, ήταν προφανές ότι ο Θεός είχε θέσει μέσα στην λειτουργία αναπαραγωγής του πρώτου ανθρωπίνου ζεύγους την δύναμι να κατανέμουν ιδιοφυίες και ικανότητες σε διαφόρους απογόνους των για την εκπλήρωσι του έργου που έπρεπε να γίνη. Μέσα σε μια οικογένεια βρίσκομε τρία τέκνα, που το καθένα έχει μια ειδική ικανότητα, είναι ο ιδρυτής του επαγγέλματος ή της τέχνης του: ο ένας ειδικός για τα κτήνη, ένας άλλος αρχιμουσικός και ο τρίτος ένας καλός χαλκεύς εργαλείων.​—Γεν. 4:19-22.

22. Πού οδηγεί ο Ιεχωβά τον λαό του, και γιατί η καθοδήγησις αυτή πρέπει να είναι βαθμιαία και προοδευτική;

²² Έτσι καθ’ όσον ο Ιεχωβά προμηθεύει όλα τ’ απαιτούμενα οδηγεί τον λαό του σε προοδευτικώς ανώτερες καταστάσεις ευτυχίας προς τη ζωή σε μια νέα τάξι. Οι πρώτοι άποικοι της Βορείου Αμερικής, καθώς εταξίδευαν προς δυσμάς, έβλεπαν θολά αυτά που στην αρχή ωμοίαζαν με νέφη στον ορίζοντα, αλλά αργότερα αυτά έγιναν οι σαφείς γραμμές ορέων καθώς επλησίαζαν περισσότερο, διέκριναν σαφώς δένδρα, βράχους και τις λεπτομέρειες της ωραίας χώρας. Το ίδιο συμβαίνει με τον λαό του Θεού. Γνωρίζουν ότι θα υπάρξη μια νέα τάξις, ένα δίκαιο σύστημα πραγμάτων στο οποίο δεν θα υπάρχουν δάκρυα, θλίψεις ή θάνατος. (Αποκάλ. 21:3, 4) Καθώς πλησιάζουν, οι γενικές γραμμές γίνονται πιο σαφείς. Αυτό απαιτεί προσαρμογές εκ μέρους των, αλλά είναι χαρούμενες προσαρμογές, οι οποίες διευρύνουν τους τομείς της γνώσεως, δίνουν καλυτέρα κατανόησι του μεγάλου των Θεού Ιεχωβά, και περισσοτέρα προσέγγισι προς την ομοιότητά του. Στο νέο του σύστημα πραγμάτων θα μπορέσωμε να φθάσωμε σε τελειότητα, να απολαμβάνωμε πληρότητα ζωής αιωνίως. Τότε θα έχωμε την ικανότητα να δεχώμεθα ακόμη ισχυρότερες αλήθειες σχετικά με αυτόν, τον στοργικό μας Ποιμένα και Ηγέτη, καθώς θα επιδαψιλεύη ολοένα πιο άφθονες ευλογίες μέσω της βασιλείας του Υιού του, Ιησού Χριστού.​—Ησ. 9:6, 7.