Πίστις Απαιτείται για να Ευαρεστήσετε τον Θεό

«Χωρίς . . . πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.»​—Εβρ. 11:6.

 1. (α) Τι λέγει ο Λόγος του Θεού η Γραφή ότι θα παρουσίαζε αύξησι στην εποχή μας, κι επομένως, τι θα υφίστατο χαλάρωσι; (β) Ποια πρόσφατα συμβάντα το τονίζουν αυτό;

Ο ΛΟΓΟΣ του Θεού η Γραφή μάς λέγει για τις ημέρες στις οποίες ζούμε: «Επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή.» (Ματθ. 24:12) Παρατηρούμε την αληθινότητα αυτής της δηλώσεως και την χαλάρωσι της πίστεως μεταξύ των λαών του «Χριστιανικού κόσμου.» Αυτό υπεστήριξε το Ομοσπονδιακό Γραφείον Ερευνών, όταν έκαμε γνωστό, με την αναγγελία των στατιστικών αριθμών για το 1963, ότι ο αριθμός των σοβαρών εγκλημάτων στην Αμερική είχε ανέλθει κατά 40 τοις εκατόν από το 1958. Αυτό σημαίνει πέντε φορές την αύξησι του πληθυσμού που ήταν 8 τοις εκατό. Οι νέοι κάτω των δέκα οκτώ εβαρύνοντο με 50,4 τοις εκατό συλλήψεων για σοβαρά εγκλήματα στις περιοχές των προαστίων. Ο Ι. Έντγκαρ Χούβερ, διευθυντής του F.B.I. (Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών), υπελόγισε συντηρητικά σε είκοσι επτά δισεκατομμύρια δολλάρια ($27.000.000.000) την ετησία δαπάνη του εγκλήματος για τις Ηνωμένες Πολιτείες.a Επιπρόσθετα, εσημειώθησαν αυξήσεις στη νεανική εγκληματικότητα. Η ανηθικότης και τα διαζύγια για λόγους μη Γραφικούς ανήλθαν αλματωδώς, όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και σε άλλα έθνη, επίσης. Στην Σουηδία, όπου η θρησκεία είναι ενωμένη με το κράτος, το περιοδικό Αμέρικαν Ουήκλυ ανέφερε ότι «σε κάθε δέκα γυναίκες της Σουηδίας που νυμφεύονται, οι επτά έχουν συλλάβει τουλάχιστον ένα παιδί προτού νυμφευθούν.»

 2. Ποιες προειδοποιήσεις έχουν δοθή για την προστασία της πίστεως;

² Ίσως μια από τις πιο εξέχουσες αιτίες είναι ο τρόπος με τον οποίον εξαπατώνται οι διάνοιες των ανθρώπων από μεγαλόστομα αντεπιστημονικά λόγια, διότι απλώς λέγονται από διακεκριμένα πρόσωπα. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, αναφερόμενος σε τέτοιες ακριβώς περιπτώσεις, προειδοποίησε στην επιστολή του προς την «εν Κολοσσαίς» εκκλησίαν: «Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις δια της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου, και ουχί κατά Χριστόν.» Και σε μια άλλη περίπτωσι ο ίδιος συγγραφεύς προειδοποίησε κάποιο νέο: «Την παρακαταθήκην φύλαξον, αποστρεφόμενος τας βέβηλους ματαιολογίας, και τας αντιλογίας της ψευδωνύμου γνώσεως· την οποίαν τινές επαγγελλόμενοι, επλανήθησαν κατά την πίστιν.»​—Κολ. 2:8· 1 Τιμ. 6:20, 21.

 3. Τι μαθαίνομε από τα εδάφια 2 Τιμόθεον 3 όσον αφορά το τι πρέπει ν’ αναμένεται στην εποχή μας;

³ Είναι ενδιαφέρον να εξετάση ένας τα συμβάντα και τις συνθήκες σ’ αυτόν, τον εικοστόν αιώνα, εξαιτίας των προφητικών αποκαλύψεων που κατεγράφησαν πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια. Η Γραφή προείπε τους δυσκόλους καιρούς που επικρατούν, ότι θα υπήρχε εκφυλισμός και κατάπτωσις όπου οι άνθρωποι θ’ αγαπούσαν περισσότερο τις ηδονές παρά τον Παντοδύναμο Θεό, και ότι θα ήσαν παραβάται συνθηκών, μαζί με πολλές άλλες ανόσιες πράξεις. Ιδού τι έγραψε ο Παύλος στον νεαρό Τιμόθεο για τις συνθήκες που θα υπήρχαν στις ‘έσχατες ημέρες’: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσέβειας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής· και τούτους φεύγε.» Κατόπιν το υπόμνημα αποκαλύπτει ότι εκείνοι που θα είχαν πίστι και θα ζούσαν μ’ ευσέβεια θα εδιώκοντο· και, για να βεβαιώση και πάλι την αύξησι της πονηρίας, λέγει ότι άλλοι θα επλανώντο: «Πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή. Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες θέλουσι προκόψει εις το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι.»​—2 Τιμ. 3:1-5, 12, 13.

 4. Ποιοι είναι μερικοί λόγοι, για τους οποίους πολλοί άνθρωποι εγκαταλείπουν την πίστι στον Θεό και στον Λόγο Του;

⁴ Μερικοί εγκατέλειψαν την Γραφή και την πίστι σ’ αυτήν εξαιτίας των γελοίων εξηγήσεων που ο «Χριστιανικός κόσμος» λέγει ότι περιέχονται σ’ αυτήν, όπως η διδασκαλία του πυρίνου άδου, και της μομφής που επιρρίπτουν στον Θεό για το κακόν, τους πολέμους και τις ιερές εξετάσεις. Εξ άλλου, μερικοί έχουν αντίρρησι για την αγνότητα του νόμου και τον τρόπο με τον οποίον η Γραφή υποστηρίζει δίκαιες αρχές, διότι επιθυμούν να ικανοποιούν τις σαρκικές των επιθυμίες και την πλεονεξία των για χρήμα, δύναμι, απολαύσεις και ανηθικότητα. Αντί να πράττουν ό,τι είναι ορθό, θέτουν κατά μέρος την Γραφή και ακολουθούν τις δικές των ιδέες και φιλοσοφίες της ζωής. Άλλοι βρίσκουν ότι η Γραφή τονίζει πάρα πολύ έντονα ότι η απαίτησις για την εκτέλεσι του θελήματος του Θεού περιλαμβάνει συναναστροφή με διακόνους οι οποίοι ενασχολούνται ενεργώς στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Αυτό απαιτεί πολύ από τον χρόνο τους, κι έτσι προτιμούν ν’ ακολουθήσουν την πορεία της ελαχίστης αντιστάσεως και την πορεία της συμμορφώσεως με τις κοινωνικές ασχολίες «αυτού του κόσμου.» Η πίστις δεν είναι μια ιδιότης που κατέχουν όλοι οι άνθρωποι, ούτε και την επιθυμούν πολλοί.​—2 Θεσ. 3:2.

 5. Γιατί δεν αναμένομε να έχη η πλειονότης πίστι;

⁵ Μπορούμε ν’ αντιληφθούμε ότι η πλειονότης δεν θα εδέχετο την Γραφή για ν’ ακολουθήση τα βήματα του Χριστού Ιησού του Υιού του Θεού, κάνοντας τούτο με πίστι και από αγάπη στην καρδιά των και αποδίδοντας ιεροπρεπή υπηρεσία στον Παντοδύναμο Θεό, μ’ εκδήλωσι αγάπης στον πλησίον τους. Είναι γεγονός ότι μόνο μια μειονότης θα δεχθή τα δίκαια διατάγματα όπως εκτίθενται στον Λόγο του Θεού τη Γραφή και θα τ’ ακολουθήση. Αυτό αποδεικνύεται από τα λόγια του ιδίου του Ιησού, όταν είπε: «Στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν.» Αυτό δεν σημαίνει ότι η οδός δεν είναι διαθέσιμη, αλλά ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν την αναζητούν. Για να δείξη αντίθεσι σ’ αυτό το πρότυπο, ο Ιησούς είπε επίσης: «Πλατεία είναι η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής.» Αυτό σημαίνει ν’ ακολουθή ένας την οδόν της ελαχίστης αντιστάσεως, ν’ ακολουθή σε συμμόρφωσι με το εθνικιστικό πνεύμα και να γεμίζη τον χρόνο και τη ζωή του με άλλα πράγματα, σπαταλώντας έτσι τον χρόνο και τις προσπάθειές του.​—Ματθ. 7:14, 13.

 6. Ποιοι θα εκδηλώσουν πίστι; Τι θα κάμουν;

⁶ Υπάρχει μια μειονότης ανθρώπων που κρατούν την πίστι και είναι γνωστοί ως μάρτυρες του Ιεχωβά στη γη, οι οποίοι έχουν σαφή εμπιστοσύνη στον Λόγο του Θεού και έχουν αφιερώσει την ζωή των στο να κάνουν το θέλημα του Θεού, και ο Θεός έχει ‘καθαρίσει τας καρδίας αυτών δια της πίστεως.’ Αυτό συμφωνεί με τους λόγους και τις εκφράσεις του Ιησού. Αυτός συνέστησε: «Αγωνίζεσθε να εισέλθητε δια της στενής πύλης· διότι πολλοί, σας λέγω, θέλουσι ζητήσει να εισέλθωσι, και δεν θέλουσι δυνηθή.» Γιατί όχι; Διότι δεν έχουν θέσει τον Παντοδύναμο Θεό και την αγάπη των προς αυτόν πρώτα στις καρδιές των.​—Πράξ. 15:9· Λουκ. 13:24.

ΠΙΣΤΙΣ

 7. Τι είναι πίστις;

⁷ Πίστις σημαίνει να έχη ένας πιστότητα ή υπακοή ως αποτέλεσμα των υποσχέσεων του Θεού. Καθορίζεται καλύτερα στα λόγια του αποστόλου Παύλου στην επιστολή του προς Εβραίους: «Είναι δε η πίστις, ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.» Η πίστις πρέπει να είναι πραγματική, ζωντανή και να βασίζεται σταθερά στην πεποίθησι ότι ο αληθινός Θεός είναι ο Ιεχωβά. Αυτή φέρνει σαφή εμπιστοσύνη στην υποσχεμένη του αμοιβή γι’ αυτούς που τον ζητούν.​—Εβρ. 11:1.

8, 9. (α) Είναι η πίστις μια έμφυτη ιδιότης; (β) Ποια είναι η διαφορά μεταξύ πίστεως και ευπιστίας; (γ) Από τι πρέπει να είναι ελευθέρα η πίστις;

⁸ Η πίστις δεν είναι έμφυτη ιδιότης, αλλά πρέπει ν’ αποκτηθή, και αυτό κατορθώνεται επιτυχώς με προσεκτική μελέτη του Λόγου του Θεού, της Γραφής. Με την προοδευτική μελέτη αναπτύσσεται μια βαθιά αγάπη για την Γραφή και για τον Συγγραφέα της καθώς και για τον Υιό του Ιησού Χριστό. Υπάρχει «έν πνεύμα. . . . είς Κύριος, μια πίστις, . . . είς Θεός και Πατήρ πάντων, ο ων επί πάντων, και δια πάντων, και εν πάσιν υμίν.»​—Εφεσ. 4:4-6.

⁹ Η πίστις δεν πρέπει να συγχέεται με την ευπιστία που τόσο επικρατεί σήμερα. Η πιστή αφοσίωσις ενός Χριστιανού δεν μπορεί να αραιώνεται με την ευπιστία ούτε στον ελάχιστο βαθμό, όπως βλέπομε να κάνουν σήμερα οι άνθρωποι οι οποίοι ομολογούν πίστι και αφοσίωσι σε διάφορες θρησκευτικές οργανώσεις, είτε είναι του ειδωλολατρικού είτε του «Χριστιανικού κόσμου.» Από παρατηρήσεις μπορεί να διαπιστωθή ότι υπάρχουν ποικιλίες «πίστεων,» που δεν συμβιβάζεται η μία με την άλλη, εκτός του ότι όλες είναι εκτός αρμονίας με τον Λόγο του Θεού. Αυτό μόνο του δείχνει την σπουδαιότητα και την ανάγκη να ζητήση ένας την γνησία Χριστιανική πίστι που έχει σταθερό θεμέλιο στον Ιεχωβά Θεό, τον Δημιουργό του σύμπαντος και στον Υιό του Ιησού Χριστό. Η ιδία σκέψις τονίζεται από τον απόστολο Παύλο όταν έγραφε στην εκκλησία της Θεσσαλονίκης, όπου δείχνει την ανάγκη να μην είναι εύπιστοι καθώς συνιστά στους αδελφούς να προσεύχωνται ‘δια να ελευθερωθώσιν από των παραλόγων και πονηρών ανθρώπων· διότι η πίστις δεν υπάρχει εις πάντας.’ Πόσο σπουδαίο είναι, λοιπόν, ν’ αποκτήση ένας και να οικοδομήση πίστι και να μη δέχεται τις θεωρίες και γνώμες ανθρώπων και συστημάτων της κοινωνίας που την καταστρέφουν! (2 Θεσ. 3:2) Η πίστις δεν μπορεί να υποστή αραίωσι μέσα σ’ ένα σώμα Χριστιανών ώστε αυτοί να δέχωνται διαφοροποιημένα δόγματα. Μόνο μία πίστις μπορεί να υπάρξη βασισμένη στις διδασκαλίες του αληθινού Θεού και του Υιού του Ιησού Χριστού. Μια τέτοια ανόθευτη πιστότητα κατέχει μια οργάνωσις η οποία κατευθύνεται από τον Ιεχωβά Θεό, δηλαδή, η κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά.

10. Ποια ενότητα εκφράσεως φανερώνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και γιατί η ελευθερία από τις διαιρέσεις σκέψεως είναι τόσο σπουδαία;

¹⁰ Σε πολλές περιπτώσεις, όταν ένας διάκονος των μαρτύρων του Ιεχωβά, που συμμετέχει στη διακονία του αγρού, επισκέπτεται ανθρώπους, συναντά ένα ο οποίος παρατηρεί: «Μιλάτε ακριβώς όπως ο μάρτυς του Ιεχωβά ο οποίος πέρασε προσφάτως απ’ εδώ.» Αργότερα ίσως ακούση μια παρόμοια παρατήρησι: «Εσείς οι μάρτυρες του Ιεχωβά μιλάτε όλοι κατά τον ίδιο τρόπο.» Είμεθα ευτυχείς διότι αυτό συμβαίνει· αυτό είναι καλό σημείο. Διαφορετικά, δεν θα μπορούσαμε να ήμεθα μια Χριστιανική οργάνωσις που κατέχει το πνεύμα του Ιεχωβά, το οποίον έχει ως αποτέλεσμα την ενότητα σκέψεως, σκοπού και λειτουργίας όπως συνιστά το εδάφιο 1 Κορινθίους 1:10: «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην.» Είναι προφανές, λοιπόν, ότι, με πλήρη ενότητα σκέψεως και εκφράσεως, μία πίστις θα επικρατή.

11. Γιατί η πορεία του «Χριστιανικού κόσμου» δεν μπορεί να είναι ευάρεστη στον Θεό; Τι βαθμός πιστότητος απαιτείται;

¹¹ Στον «Χριστιανικό κόσμο» η πίστις έχει «νερωθή» και περιφρονηθή και δεν απαιτείται νομιμοφροσύνη από τα μέλη. Βασικώς, χωρίς πολλή πίστι ή έστω λίγη πίστι, είναι αδύνατο ν’ αποκτήση ένα άτομο την εύνοια του Θεού. Αυτό μπορεί ν’ αποδειχθή από τα λόγια που απευθύνει ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Εβραίους: «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» (Εβρ. 11:6) Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει βαθμός πίστεως, όπως πενήντα τοις εκατό, εξήντα τοις εκατό, ή ακόμη ενενήντα πέντε τοις εκατό, εφόσον δεν υπάρχει περιθώριο για τίποτε άλλο εκτός από εκατό τοις εκατό πιστότητα για να έχη ένας την επιδοκιμασία του Θεού. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι πολλοί άνθρωποι της παλαιάς εποχής αναφέρονται στο ενδέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής επειδή εξεδήλωσαν τέτοια εκατό τοις εκατό πίστι.

12. (α) Πώς βεβαιώνεται η πίστις και πώς μπορεί να ενισχυθή; (β) Πώς μπορεί ν’ αποκτηθή πίστις και κατόπιν ν’ αποδειχθή;

¹² Για να εκτιμήσωμε αν η πίστις μας είναι ασθενής ή ισχυρή, αν βασίζεται σε αληθινό και σταθερό θεμέλιο, πρέπει να χρησιμοποιήσωμε τον κανόνα μετρήσεως της πίστεως, που είναι ο Λόγος του Θεού, η Γραφή. Η συμμόρφωσις προς αυτήν και υπακοή στους κανόνες του Θεού είναι ουσιώδεις. Ο Παύλος ανέφερε πώς η ιδιότης του αποστόλου εβεβαιώνετο με υπακοή στον Λόγο του Θεού και εκδήλωσι πίστεως στο όνομά Του. Ανέφερε στους Ρωμαίους την σπουδαιότητα του «να συμπαρηγορηθώ μεταξύ σας δια της κοινής πίστεως υμών τε και εμού,» ώστε η πίστις αυτού και εκείνων να είναι πιο σταθερά βασισμένη. Η πίστις που κατέχομε μπορεί να εκδηλωθή με τα λόγια που λέγομε, ναι, με τον λόγο της πίστεως που κηρύττομε: «Με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.» Καθησυχάζουν βαθιά τα λόγια του Παύλου σ’ αυτό το σημείο, όταν περαιτέρω λέγη: «Πας ο πιστεύων εις αυτόν, δεν θέλει καταισχυνθή.» Το ερώτημα που εγείρεται είναι πώς αρχικώς μπορεί κανείς να εξασφαλίση πίστι ή να την στηρίξη θεμελιωδώς και βασικώς. «Πώς λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον εις τον οποίον δεν επίστευσαν; και πώς θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον περί του οποίου δεν ήκουσαν; και πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων;» Αυτό επισύρει την προσοχή μας στο ότι η πίστις αρχικώς μπορεί να στηριχθή με το ν’ ακούσωμε ένα διάκονο του Θεού. Πραγματικά, λοιπόν, ο Θεός αποστέλλει τους διακόνους του να κηρύξουν ώστε πλήθη ανθρώπων να μπορέσουν να οικοδομήσουν την πίστι των ως αποτέλεσμα του ότι άκουσαν τον Λόγο του Θεού, την πηγή της πίστεως. Ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να μετρήσωμε την πίστι μας είναι η προθυμία μας να δαπανούμε τον εαυτό μας στη Χριστιανική διακονία καθώς εκδηλώνομε την πίστι μας με τα έργα μας.​—Ρωμ. 1:12· 10:10, 11, 14· Ιάκ. 2:18.

13. Πώς άτομα νεωστί ενδιαφερόμενα στη Γραφή οικοδομούν την πίστι των;

¹³ Τα νεωστί ενδιαφερόμενα άτομα καθώς κι εκείνα που μόλις αρχίζουν να συμμετέχουν στη διακονία μπορούν να εξαρτώνται από άτομα τα οποία είναι «στερεοί εις την πίστιν.» Οι ισχυροί μπορούν ‘να βαστάζουν τα ασθενήματα των αδυνάτων.’ Ας προχωρήσωμε όμως περισσότερο: «έκαστος ημών ας αρέσκη εις τον πλησίον δια το καλόν προς οικοδομήν,» της πίστεώς του, στην προκειμένη περίπτωσι. Ταυτοχρόνως αυτή η δήλωσις καθιστά σαφές ότι και αυτοί οι ισχυροί, για να διακρατήσουν μια αδαμάντινη πίστι, πρέπει να είναι δραστήριοι και να εξακολουθούν να συμμετέχουν στο διακονικό έργο. Από τι πρέπει να εξαρτώνται για να διακρατήσουν την πίστι και την ωριμότητά των; Τα κατωτέρω λόγια αποκαλύπτουν από τι: «Διότι όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών.» Ώστε ο Θεός πραγματικά προμηθεύει την βάσι για την ελπίδα και την πίστι μας. Εκείνοι που έχουν πίστι μπορούν να την κρατήσουν ζώσαν, ακριβώς όπως το περιέγραψε ο Παύλος: «Είμαι δε, αδελφοί μου, και αυτός εγώ πεπεισμένος δια σας, ότι και σεις είσθε πλήρεις αγαθωσύνης, πεπληρωμένοι πάσης γνώσεως, δυνάμενοι και αλλήλους να νουθετήτε. Σας έγραψα όμως, αδελφοί, τολμηρότερον οπωσούν, ως υπενθυμίζων υμάς, δια την χάριν την δοθείσαν εις εμέ υπό του Θεού.» Η ανταλλαγή πίστεως βασισμένης στον Λόγο του Θεού, με την έκφρασί της μεταξύ αλλήλων, θα είναι εποικοδομητική και θα είναι ενισχυτική κατά των προσπαθειών των εναντιουμένων οι οποίοι παρουσιάζουν αντίθετες απόψεις κι επιφέρουν πιέσεις μ’ ένα εντατικό τρόπο για να κλονίσουν την ηθική σύστασι της πίστεως.​—Ρωμ. 15:1, 2, 4, 14, 15.

14. Γιατί πρέπει ν’ αφήνωμε τον Θεό να μας ομιλή, και ποια προειδοποίησι μας δίνει αυτός εναντίον άλλων πηγών πληροφορίας;

¹⁴ Γίνεται, λοιπόν, εύκολα αντιληπτό ότι πρέπει να κατέχη ένας γνώσι του Ιεχωβά Θεού και του Λόγου Του για να έχη πραγματική βεβαιότητα. Για να είμεθα εξοικειωμένοι μ’ αυτόν οφείλομε να τον αφήνωμε να μας ομιλή· όχι προφορικώς, φυσικά, αλλά μέσω των γραπτών σελίδων της Γραφής. Αυτή είναι η μόνη βασική πηγή πληροφορίας από όπου μπορούμε να γνωρίσωμε τον Ιεχωβά. Σχετικά με αυτό ο ψαλμωδός μάς προειδοποιεί κατά των άλλων πηγών, με τα εξής λόγια: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία.» Μπορούμε να εκτιμήσωμε πόσο υγιής είναι αυτή η συμβουλή, όταν διαβάζωμε σχετικά με τον άνθρωπο: «Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.» Το να εμπιστευθή, λοιπόν, κάποιος σε ανθρώπους σημαίνει τελικά να απολεσθή μαζί με αυτούς και τις μάταιες διδασκαλίες των.​—Ψαλμ. 146:3, 4.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

15, 16. (α) Ποιο είδος πίστεως έδειξε ο Μωυσής; (β) Ποιοι ήσαν μερικοί άλλοι οι οποίοι εξεδήλωσαν ισχυρή πίστι, σύμφωνα με το Βιβλικό υπόμνημα;

¹⁵ Πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι η πίστις δεν είναι ένα δώρον, αλλά, μάλλον, είναι μια ιδιότης που πρέπει να καλλιεργηθή. Πολλοί άνθρωποι των αρχαίων χρόνων εξεδήλωσαν υποδειγματική πίστι. Ήσαν συνήθεις άνθρωποι όπως ακριβώς είμεθα εμείς· έτσι ήταν αναγκαίο γι’ αυτούς να την καλλιεργήσουν και να την εδραιώσουν. Μήπως δεν απητείτο μεγάλη πίστις εκ μέρους του Μωυσέως για να πη αυτά τα θαρραλέα λόγια στους Ισραηλίτας που ετρέποντο σε φυγή: «Μη φοβείσθε· σταθήτε, και βλέπετε την σωτηρίαν του Ιεχωβά, την οποίαν θέλει κάμει εις εσάς σήμερον· διότι τους Αιγυπτίους, τους οποίους είδετε σήμερον, δεν θέλετε ιδεί αυτούς πλέον εις τον αιώνα· ο Ιεχωβά θέλει πολεμήσει δια σας· σεις δε θέλετε μένει ήσυχοι»; (Έξοδ. 14:13, 14, ΜΝΚ) Κατόπιν, εκτός από αυτό, τι πίστι έπρεπε να έχη ο Μωυσής για να οδηγήση δύο εκατομμύρια και πλέον ανθρώπους μέσα από μια απέραντη έρημο όταν υπήρχε λίγη τροφή και έλλειψις ύδατος για ένα τόσο μεγάλο πλήθος! Αλλά αυτός ενεπιστεύετο στον Ιεχωβά και έπραττε καθώς διετάσσετο.

¹⁶ Θα μπορούσε κανείς ν’ αναφέρη πολλές Βιβλικές αφηγήσεις γι’ αυτούς που είχαν πίστι, όπως τον Νώε, τον Αβραάμ, τον Μωυσή, τον Δαβίδ και άλλους. Πραγματικά η πίστις αυτών των ανθρώπων ήταν γνησία. Ήσαν άνδρες μεγάλης πίστεως.​—2 Πέτρ. 2:5· Εβρ. 11:7, 8, 17, 24-27, 32.

17, 18. (α) Γιατί ο Ιησούς δεν θα βρη πίστι στον «Χριστιανικό κόσμο»; (β) Ανάμεσα σε ποιους θα την βρη, και ποια θα είναι η διανοητική των κατάστασις όσον αφορά την πίστι;

¹⁷ Τι μπορεί να λεχθή για την εποχή μας; Τι είδους πίστι μπορούμε ν’ αναμένωμε να βρούμε στις ‘έσχατες ημέρες’ στις οποίες ζούμε; «Ο Υιός του ανθρώπου όταν έλθη, άρα γε θέλει ευρεί την πίστιν επί της γης;» (Λουκ. 18:8) Είναι καταφανές ότι πραγματική πίστις δεν μπορεί να βρεθή στις θρησκείες του «Χριστιανικού κόσμου,» εξαιτίας της στενής σχέσεώς των με τα πολιτικά στοιχεία του κόσμου, τα σχέδια των ανθρωπίνων ηγετών, τα προγράμματα ειρήνης και τα σχέδια του κόσμου, αντί να θέσουν την εμπιστοσύνη των στην βασιλεία του Θεού υπό τον Χριστόν Ιησούν.

¹⁸ Εκείνοι οι οποίοι θέτουν την εμπιστοσύνη των στις οργανώσεις του «Χριστιανικού κόσμου» είναι εξαιρετικά βραδείς στο να θέσουν την εμπιστοσύνη των στη βασιλεία του Θεού. Εν τούτοις, πίστις στη βασιλεία του Θεού και εμπιστοσύνη στην προστατευτική του δύναμι μπορούν να βρεθούν στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ας εξακολουθήσουν όλοι όσοι αγαπούν τον Θεό και πράττουν το θέλημά του να καλλιεργούν πραγματική πίστι και να μη είναι αμελείς στο να την διατηρούν ισχυρή. Δεν πρέπει να επιτρέψωμε στον υλισμό, το εθνικιστικό πνεύμα ή άλλα εξωτερικά συμφέροντα να μας κυριεύσουν και να εξασθενίσουν την πίστι μας. Πρέπει να έχωμε τη διανοητική κατάστασι που εξεδήλωσαν οι μαθηταί του Χριστού, όπως αναφέρεται στο εδάφιο Λουκάς 17:5: «Αύξησον εις ημάς την πίστιν.»

[Υποσημειώσεις]