Έρευνα για τις Βιβλικές Αρχές

«ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ, αποφάσεις, αποφάσεις!» Έχετε ακούσει προσφάτως να λέγωνται τέτοια λόγια για την καθημερινή ανάγκη λήψεως αποφάσεων; Νέος ή ηλικιωμένος, άνδρας ή γυναίκα, οφείλετε να σταθμίζετε τακτικά τα γεγονότα ή τους παράγοντας μιας καταστάσεως και να καταλήγετε σ’ ένα συμπέρασμα, για να λάβετε μια απόφασι. Μερικές φορές πρόκειται μόνο για μια απόφασι που αφορά μια μικρή διευθέτησι στην ταχύτητα ή τη δράσι σας καθώς προχωρείτε στον δρόμο της ζωής. Άλλες φορές αντιμετωπίζετε ένα μεγαλύτερο σταυροδρόμι κι έχετε ανάγκη να λάβετε μια απόφασι, η οποία θα έχη μια μακράς διαρκείας επίδρασι στη ζωή σας. Είτε στη μια είτε στην άλλη περίπτωσι, πού βασίζεται η απόφασίς σας; Ερευνάτε τις Γραφικές αρχές, οι οποίες εφαρμόζονται, και τις χρησιμοποιείτε ως οδηγό;

Είναι εύκολο ν’ αντιληφθή κανείς γιατί πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην προσπάθειά των να λάβουν σοφές αποφάσεις. Τι παίρνουν ως οδηγό; Ίσως προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν ένα τρόπο ανθρωπίνης λογικής, όπως το να πάρουν μια ανθρώπινη παροιμία ή μια πείρα και να την χρησιμοποιήσουν ως οδηγό για να βγάλουν συμπέρασμα για το ιδιαίτερο πρόβλημα που έχουν. Αλλά πόση αξία έχει αυτή η παροιμία; Ή μήπως η πείρα θα οδηγήση πραγματικά σ’ ένα αξιόπιστο συμπέρασμα όσον αφορά αυτή την κατάστασι; Αν αυτά είναι εσφαλμένα, τότε, και η απόφασις είναι πιθανόν ότι θα είναι εσφαλμένη, επίσης. Όταν οι αποφάσεις ενός οδηγούν συχνά σε ατυχή αποτελέσματα, πόσο κατανοητή γίνεται η επωδός, «Αποφάσεις, αποφάσεις, αποφάσεις.»

Μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες, διότι οι Χριστιανοί δεν βρίσκονται σε τέτοια αμηχανία, όταν χρειάζεται να λάβουν αποφάσεις. Έχομε ένα οδηγό. ‘Αλλά,’ ίσως να σκεφθήτε, ‘έχομε την Αγία Γραφή ως ένα βιβλίο κανόνων, και αυτό που έχομε να κάνωμε είναι να εξετάσωμε τον κανόνα ή τον νόμο που εφαρμόζεται στο ζήτημα.’ Ναι . . . και όχι. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν μερικοί νόμοι στη Γραφή, οι οποίοι εφαρμόζονται στους Χριστιανούς, όπως οι νόμοι εναντίον του φόνου, της κλοπής και της ειδωλολατρίας. (1 Πέτρ. 4:15· 1 Κορ. 10:14) Σε αποφάσεις που περιλαμβάνουν ζήτημα διαγωγής, αν είναι σαφώς ορθή ή εσφαλμένη από Γραφική άποψι, η Γραφή είναι ένα χρήσιμο βιβλίο κανόνων. Αλλά οι πιο πολλές από τις αποφάσεις που αντιμετωπίζομε στην καθημερινή ζωή φαινομενικώς δεν έχουν τόσον σαφείς λύσεις· δεν πρόκειται για μαύρο ή άσπρο, όπως θα ελέγαμε, αλλά, μάλλον, εμπίπτουν σε μια γκρίζα περιοχή.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι Γραφικές αρχές μπορούν να έλθουν σε διάσωσί μας διότι, προετοιμάζεται ένας με την εκμάθησι αυτών των αιωνίων αρχών, όπως ένας κολυμβητής που βρίσκεται επάνω σ’ ένα φουσκωμένο σωσίβιο. Έτσι οι αρχές που μαθαίνονται από πριν είναι έτοιμες για να χρησιμοποιηθούν όταν παραστή ανάγκη, όταν μια απόφασις είναι αναγκαία.

Οι αρχές του Λόγου του Θεού μπορεί να λεχθή ότι είναι αιώνιες, εφόσον δεν παρέρχονται ή γίνονται απηρχαιωμένες. Όπως εσχολίασε ο Άγγλος ιστορικός, Σερ Τζων Σήλυ: «Οι αρχές διαρκούν για πάντα· αλλά οι ειδικοί κανόνες παρέρχονται μαζί με τα πράγματα και τις συνθήκες στις οποίες αναφέρονται.» Έτσι, ο Ιεχωβά δεν απαιτεί να μάθουν οι Χριστιανοί ένα ατέλειωτο Ταλμούδ από κανόνες σχεδιασμένους για να καλύψουν κάθε κατάστασι που θα μπορούσε να προκύψη. Αντιθέτως, επρομήθευσε σοφά ένα περιωρισμένον αριθμό βασικών νόμων, στους οποίους οι Χριστιανοί οφείλουν να υπακούουν, και έδωσε μερικές γενικές αρχές, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιούνται ως οδηγός σε πολλές καταστάσεις, καταστάσεις οι οποίες προκύπτουν στην καθημερινή σας ζωή.—Ψαλμ. 119:129.

Αυτές οι αρχές είναι θείες και τέλειες. Δεν προέρχονται από ατελή ανθρωπίνη λογίκευσι, αλλ’ από τον πάνσοφο και τέλειο Δημιουργό. Ως Δημιουργός μας, δεν είναι λογικό ότι αυτός θα εγνώριζε τις κάλλιστες αρχές για την αποτελεσματική και ευτυχή λειτουργία του ανθρωπίνου μηχανισμού; Φυσικά! Επί πλέον, αυτός έχει παρατηρήσει τις πείρες χιλιάδων εκατομμυρίων ατελών ανθρώπων. Έτσι, είναι καταφανές ότι ευρίσκεται στην πιο καλή θέσι για να προμηθεύση αρχές για την κατάλληλη καθοδήγησι της ζωής μας. Συμβαίνει ακριβώς όπως έγραψε ο συγγραφεύς, ο οποίος είχε λάβει ένα δώρο ειδικής σοφίας από τον Ιεχωβά: «Εν πάσαις ταις οδοίς σου αυτόν [τον Ιεχωβά] γνώριζε, και αυτός θέλει διευθύνει τα διαβήματά σου.» (Παροιμ. 3:6) Ή όπως είπε ο πατέρας του: «Ενώπιόν μου είχον τον Ιεχωβά διαπαντός· διότι είναι εκ δεξιών μου, δια να μη σαλευθώ.»—Ψαλμ. 16:8, ΜΝΚ.

ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ

Αλλά πιθανόν να διερωτηθήτε πώς ακριβώς μπορεί ένας ν’ ανεύρη αυτές τις πολύτιμες αρχές. Βρίσκονται μέσα στην Αγία Γραφή, επομένως γνώσις του Λόγου του Θεού είναι ζωτική. Μια Γραφική αρχή είναι ένας μόνιμος οδηγός διαγωγής· επομένως, όταν διαβάζουμε τη Γραφή, πρέπει να είμεθα προσεκτικοί για την αναζήτησι τέτοιων αρχών, φορώντας, έτσι να πούμε, το σωσίβιο που θα μπορή να χρησιμοποιηθή στο μέλλον. Όσο περισσότερα γνωρίζομε από αυτά, τόσο περισσότερο σταθεροί θα είμεθα και λιγώτερες πιθανότητες υπάρχουν ότι θα λαμβάνωμε άσοφες αποφάσεις. Μια σύντομη διευκρίνισις του πώς να εντοπίζωμε και να εφαρμόζουμε τέτοιες αρχές θα είναι βοηθητική.

Διαβάζοντας την επανάληψι των Δέκα Εντολών στο Δευτερονόμιον, κεφάλαιον πέμπτον, βρίσκομε τα εξής λόγια στο ένατο εδάφιο (ΜΝΚ): «Μη προσκύνησης αυτά [τα είδωλα], . . . διότι εγώ Ιεχωβά ο Θεός σου είμαι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.» Αυτός ο νόμος κατά της ειδωλολατρίας βασίζεται, στη γενική αρχή ότι ο Ιεχωβά απαιτεί αποκλειστική αφοσίωσι. Αυτή είναι η αρχή που θέλομε να εξετάσωμε. Αλλά μήπως φαίνεται πάρα πολύ γενική; Μήπως θα συναντούσατε κάποια δυσκολία για να μάθετε πώς και πότε να την εφαρμόσετε;

Ο Ιησούς κατέδειξε μια εφαρμογή αυτής της γενικής αρχής. Ως τον τελευταίο από τρεις πειρασμούς, ο Σατανάς είπε στον Ιησού Χριστό: «Ταύτα πάντα [τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν των] θέλω σοι δώσει εάν πεσών προσκυνήσης με.» Ο Ιησούς του απήντησε: «Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, ‘Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει’.» (Ματθ. 4:9, 10, ΜΝΚ) Αλλά, στις Εβραϊκές Γραφές δεν υπήρχε ειδικός νόμος, ο οποίος να λέγη, ‘Αν ο Σατανάς προσπαθήση να σε πειράση, δεν πρέπει να τον λατρεύσης.’ Αλλά ο Ιησούς, με το να εφαρμόση την αρχή που ν’ αποδίδεται αποκλειστική αφοσίωσις στον Ιεχωβά, έλαβε κατάλληλη απόφασι. Επίσης, αυτό τον επροστάτευσε από το να παραβή στην πραγματικότητα ένα νόμο, εφόσον λατρεύοντας τον Σατανά θα εσήμαινε ότι τον έκανε θεό, και ο Νόμος έλεγε: «Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού.»—Έξοδ. 20:3· Ησ. 44:8.

Αυτή η ιδία γενική αρχή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή σε πολλές καταστάσεις σήμερα. Παραδείγματος χάριν, τι θα μπορούσε να λεχθή για την περίπτωσι που σας προσκαλούν να παρευρεθήτε σε κάποια δεξίωσι στην οποία θα εγίνετο και μια τελετή της ψευδούς θρησκείας; Πιθανόν να μη υπάρχη Γραφικός κανών που απαγορεύει να παρευρεθήτε στη δεξίωσι, κι επομένως πρέπει να λάβετε προσωπική απόφασι με βάσι τις αρχές οι οποίες εφαρμόζονται. Θα εθέτατε ως στάθμη αυτή την αρχή της αποδόσεως αποκλειστικής αφοσιώσεως στον Ιεχωβά; Το να είσθε απλώς παρών όταν διεξάγεται η τελετή της ψεύδους θρησκείας δεν πρόκειται κατ’ ανάγκην να σας κάμη ένα ψευδή λάτρη, αλλά μήπως η αμηχανία τού να φαίνεσθε διαφορετικός σας οδηγήση να προσκυνήσετε, μια εικόνα ή ένα σταυρό μαζί με τους άλλους; Αυτό θα εσήμαινε παράβασι, του Βιβλικού νόμου ο οποίος απαγορεύει την ειδωλολατρία. (1 Ιωάν. 5:21) Μήπως οι άλλοι που παρευρίσκονται βγάλουν το συμπέρασμα ότι η παρουσία σας δείχνει ότι έχετε εγκαταλείψει την αποκλειστική λατρεία του Ιεχωβά και αρχίσατε να λατρεύετε τον τριαδικό τους Θεό; Αυτά είναι τα ερωτήματα που επιβάλλει η αρχή.

Μια άλλη σκέψις που θα μπορούσε να γίνη σχετικά μ’ αυτό το παράδειγμα είναι ότι συνήθως περισσότερες αρχές μπορεί να έχουν σχέσι με την απόφασι. Ένας Δικαστής, του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών είπε κάποτε: «Σπανίως υπάρχει υπόθεσις με πραγματική δυσκολία στο Δικαστήριο η οποία να μη συνεπάγεται περισσότερες από μια λεγόμενη αρχή. Ο καθένας μπορεί να λάβη απόφασι όταν μόνο μια μοναδική αρχή βρίσκεται υπό συζήτησιν.» Συναφείς αρχές σ’ αυτό το παράδειγμα θα μπορούσαν να είναι: Μη κάνετε άλλους να προσκόψουν χωρίς λόγο. (Φιλιππησ. 1:10) Κάνετε ό,τι δείχνει πραγματική αγάπη για τους συγγενείς και φίλους σας. (Ματθ. 22:39) Αν περιλαμβάνωνται μια σύζυγος ή τέκνα, υπάρχει η αρχή της υποταγής, στον σύζυγο ή τους γονείς. (Κολ. 3:18, 20) Αποφεύγετε τις κακές συναναστροφές· φθείρουν τα καλά ήθη.—1 Κορ. 15:33.

Με το να ερευνάτε για όσο είναι δυνατόν περισσότερες αρχές, οι οποίες μπορούν να έχουν εφαρμογή, έχετε μεγαλύτερη πιθανότητα να λαμβάνετε μια απόφασι, η οποία βρίσκεται πραγματικά σε αρμονία με την καθοδήγησι που προμηθεύεται από τον Θεό. Οι ευρείες αρχές της αγάπης για τον Θεό και τον πλησίον καλύπτουν όλες τις καταστάσεις (Ρωμ. 13:8· Μάρκ. 12:29-31), αλλ’ αν μπορήτε να βρήτε εκείνες οι οποίες έχουν άμεση εφαρμογή στο πρόβλημά σας, θα ήταν πιο εύκολο να λάβετε μια σοφή απόφασι.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΠΡΟΟΔΟΥ ΠΡΟΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ

Καθώς ένας Χριστιανός αυξάνει σε γνώσι του Λόγου του Θεού και προχωρεί προς την πνευματική ωριμότητα, θα γνωρίζη περισσότερες αρχές, οι οποίες σχετίζονται με τις αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν. Επίσης, θα φροντίζη ώστε αυτές να έχουν μεγαλύτερη επίδρασι στη ζωή του. Έτσι, σε ζητήματα, για τα οποία πρέπει να ληφθούν αποφάσεις προσωπικώς, όλοι δεν θα φθάσουν στα ιδία συμπεράσματα, διότι οι Χριστιανοί διαφέρουν στην πρόοδο που έχουν κάμει προς την ωριμότητα. Ο απόστολος Παύλος έδειξε ότι αυτό αλήθευε στην εποχή του με το να γράψη. «Όσοι λοιπόν είμεθα τέλειοι [ώριμοι, ΜΝΚ], τούτο ας φρονώμεν,» και, «Ας φερώμεθα προς την τελειότητα [ωριμότητα, ΜΝΚ].»—Φιλιππησ. 3:15, 16· Εβρ. 6:1.

Αν ένας λάβη υπ’ όψιν μόνο μερικές Βιβλικές αρχές και αφήση αυτές να έχουν μικρή μόνο επίδρασι στις αποφάσεις του, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι Χριστιανός. Αλλά μια άσοφη απόφασις ίσως δείχνει την ανάγκη βοηθείας για ν’ αυξήση σε πνευματικότητα και γνώσι των αιωνίων αρχών του Ιεχωβά.—Ψαλμ. 86:11.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

Μολονότι ένας ώριμος Χριστιανός θα μπορούσε να βοηθήση ένα νεώτερο να ανευρίσκη στη Γραφή αρχές, οι οποίες μπορούν να επηρεάζουν μια απόφασι, αυτός ο νεώτερος είναι εκείνος που θα λάβη την απόφασι,a συνήθως το άτομο οφείλει, τελικά, να λάβη την ιδική του απόφασι. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Έκαστος το εαυτού φορτίον θέλει βαστάσει.» (Γαλ. 6:5) Επομένως, η πείρα στην ανεύρεσι και εφαρμογή αρχών θα καταστήση ευκολώτερο για σας να ‘βαστάζετε το φορτίον σας’ στη λήψι αποφάσεων, για τις οποίες σεις είσθε υπεύθυνος, αποφάσεις που κανένας άλλος δεν μπορεί να λάβη για σας.

Θα θέλατε να ιδήτε κάποιο πρακτικό τρόπο για να το κάμετε αυτό; Κατωτέρω θα βρήτε ένα κατάλογο καταστάσεων ή προβλημάτων. Ας υποθέσωμε ότι σε κάθε περίπτωσι πρέπει να λάβετε απόφασι, ή ότι σας ζητούν να βοηθήσετε κάποιον να βρη τις αρχές, οι οποίες εφαρμόζονται για να μπορέση ν’ αποφασίση μόνος του. Διαβάστε ένα από τα προβλήματα, και κατόπιν προσπαθήστε να καθορίσετε τις αρχές που περιλαμβάνονται. Ίσως θελήσετε να πάρετε ένα κομμάτι χαρτί και να παραθέσετε τις αρχές που σας έρχονται στο νου καθώς και τα Γραφικά εδάφια όπου μπορούν να βρεθούν. Ή πιθανόν να θελήσετε να εκλέξετε ένα πρόβλημα κάθε μέρα και να το συζητήσετε μαζί με την οικογένειά σας την ώρα του φαγητού. Μερικοί Χριστιανοί που ταξιδεύουν μαζί θα μπορούσαν ίσως να τα συζητήσουν· αυτή θα ήταν μια πολύ εποικοδομητική συζήτησις. (Μαλαχ. 3:16) Με αυτά τα προβλήματα ως ένα πρότυπο, μερικοί μπορεί να θελήσουν να προτείνουν άλλα προβλήματα και κατόπιν ν’ αφήσουν να ερευνήση ο όμιλος για σχετικές αρχές· αυτός θα ήταν ένας ωφέλιμος τρόπος ενεργείας σε μια Χριστιανική συγκέντρωσι.

Κάτω από τα προβλήματα, παρουσιάζονται με μικρότερα στοιχεία μερικές αρχές οι οποίες περιλαμβάνονται. Δεν είναι αυτές όλες οι αρχές που εφαρμόζονται. Πιθανόν να μπορέσετε να σκεφθήτε και άλλες. Αν ναι, θα είναι καλό! Ενθυμείσθε, όμως, ότι αυτά δίδονται απλώς για άσκησι· σ’ αυτά τα ζητήματα πρέπει να ληφθή προσωπική απόφασις από εκείνους οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα προβλήματα. Έτσι μη προσπαθείτε να καθορίσετε την «απάντησι,» ως να λαμβάνετε σεις απόφασι, για το τι πρέπει να κάνουν οι άλλοι. Αν η άσκησις σάς βοηθήση ν’ αντιληφθήτε πώς σεις θα ελαμβάνατε μια σοφή απόφασι αν αντιμετωπίζατε ένα τέτοιο ζήτημα, τότε πολύ καλά. Ένα άλλο άτομο πιθανόν να μη έχη κάμει τόση πρόοδο όση σεις, ή να έχη σημειώσει μεγαλύτερη, γι’ αυτό θα μπορούσε να φθάση σε διαφορετικό συμπέρασμα όσον αφορά το τι αυτός θα κάμη.

Αυτή η άσκησις στην έρευνα για Βιβλικές αρχές θα μπορούσε να βοηθήση όλους τους Χριστιανούς καθώς λαμβάνουν αποφάσεις στη ζωή, εφόσον είναι ‘πλήρεις από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως· δια να περιπατήσωσιν αξίως του Ιεχωβά ευαρεστούντες κατά πάντα.’—Κολ. 1:9, 10, ΜΝΚ.

1. Είναι φρόνιμο να ενώνεται ένας με μια αθλητική ομάδα στο σχολείο ή στο γραφείο;

Οι σύντροφοί σας μπορούν να έχουν καλή ή κακή επίδρασι επάνω σας. (Παροιμ. 13:20) Μήπως θα σας απορροφήση χρόνο ο οποίος θα έπρεπε να δαπανηθή με την οικογένειά σας ή σε θεοκρατική δράσι; (Εφεσ. 5:15, 16) Η σωματική άσκησις έχει περιωρισμένη αξία. (1 Τιμ. 4:8) Είναι φρόνιμο ν’ αποφεύγεται το βίαιο συναγωνιστικό πνεύμα του κόσμου. (Γαλ. 5:26) Μήπως αυτό θα ενέπλεκε έναν σε εθνικιστικές τελετές; (1 Κορ. 10:14· Δαν. 3:18) Οι γονείς οφείλουν να λαμβάνουν αποφάσεις για τα ανήλικα τέκνα. (Παροιμ. 22:6· 23:22)

2. Θα ήταν φρόνιμο να δεχθώ προαγωγή στην κοσμική μου εργασία;

Ένας σύζυγος είναι υπεύθυνος να προμηθεύη για τις υλικές ανάγκες εκείνων που βρίσκονται κάτω από τη φροντίδα του. (1 Τιμ. 5:8) Η υλιστική επιθυμία για πολυτέλειες μπορεί να οδηγήση κάποιον μακριά από την πίστι. (1 Τιμ. 6:10· Μάρκ. 4:18, 19) Ο Ιεχωβά θα προμηθεύση τα αναγκαία γι’ αυτούς που εμπιστεύονται σ’ αυτόν. (1 Τιμ. 6:8· Ματθ. 6:11, 31-34) Μήπως αυτό θ’ αποτελέση παρέμβασι στην υπηρεσία σας προς τον Θεό; (Κολ. 4:5· Εβρ. 11:24-26)

3. Μπορεί ένας Χριστιανός να πάει στον κινηματογράφο να ιδή μια δημοφιλή ταινία;

Ο λαός του Θεού αποφεύγει τρόπους αναψυχής, οι οποίοι ενθαρρύνουν ανήθικες επιθυμίες ή αγάπη για τον κόσμο. (2 Τιμ. 2:22· 1 Ιωάν. 2:15-17· Ρωμ. 12:9) Πρέπει να ζητούμε συναναστροφές και τρόπους αναψυχής που εποικοδομούν και αποτελούν ενθάρρυνσι προς καλή διαγωγή. (Φιλιππησ. 4:8· Ψαλμ. 119:63) Μήπως θα προσκόψουν άλλοι οι οποίοι σας βλέπουν να παρευρίσκεσθε; (Φιλιππησ. 2:4·1 Κορ. 10:32, 33)

4. Πρέπει να επιτρέπω στον γυιό μου ή την θυγατέρα μου να βγαίνη έξω μ’ ένα άτομο άλλης θρησκείας;

Ως κεφαλή του οίκου, ο σύζυγος είναι υπεύθυνος να λαμβάνη την τελική απόφασι. (Εφεσ. 5:22· 6:4) Πρέπει ν’ αποφεύγεται η συναναστροφή με ψευδείς λάτρεις. (2 Κορ. 6:16, 17· Ψαλμ. 106:35, 36) Μήπως θα μπορούσε αυτό να οδηγήση σε γάμο μ’ ένα άπιστο; (Δευτ. 7:3, 4· Νεεμ. 13:25, 26· 1 Κορ. 7:39) Οι γονείς οφείλουν να προστατεύσουν την ηθική ακεραιότητα των τέκνων των. (Γέν. 34:1, 2· Παροιμ. 5:1-4) Τα τέκνα μπορούν να δείχνουν σεβασμό στις διευθετήσεις πραγμάτων από τον Ιεχωβά με το να είναι ευπειθή στους γονείς των. (Εφεσ. 6:1)

5. Είναι ορθό να φορεί μια νέα «μίνι φούστες» που είναι τώρα της μόδας;

Ο γυναικείος στολισμός πρέπει να είναι σεμνός. (1 Τιμ. 2:9, 10) Μια Χριστιανή σύζυγος πρέπει να υποτάσσεται στον σύζυγό της· μια ανήλικη θυγατέρα πρέπει να είναι ευπειθής στον πατέρα της. (Κολ. 3:18, 20) Οι Χριστιανοί δεν ζητούν να μιμούνται τον κόσμο, αλλά δίνουν παράδειγμα αγαθωσύνης. (1 Πέτρ. 4:4· Εφεσ. 5:9-12· 1 Κορ. 10:31) Είναι ανάγκη ν’ αποφεύγωμε κάθε τι το οποίο θα μπορούσε να γίνη αιτία να προσκόψη κάποιος ή θα υπεβίβαζε τη διακονία μας. (2 Κορ. 6:3, 4· 1 Κορ. 13:4, 5)

6. Είναι σύμφωνο με τις Χριστιανικές αρχές το να πηγαίνη ένας στο κυνήγι ή στο ψάρεμα;

Τα ζώα μπορούν να φονεύωνται για τροφή. (Γέν. 9:3) Μπορούν αληθινοί λάτρεις να προμηθεύονται τροφή από το ψάρεμα. (Ιωάν. 21:6-13· Λουκ. 24:42, 43) Μολονότι ο άνθρωπος έχει εξουσία επάνω στα ζώα, δεν πρέπει να φέρεται σκληρά απέναντί των. (Γέν. 1:28· Παροιμ. 12:10) Πρέπει ν’ αποφεύγωμε το πνεύμα αιμοδιψίας του Νεβρώδ, φονεύοντας απλώς για σπορ. (Γέν. 10:9)

7. Είναι κατάλληλο να πάη μια Χριστιανή σύζυγος σ’ ένα νυκτερινό κέντρο με τον άπιστο σύζυγό της;

Οι Χριστιανές σύζυγοι πρέπει να υποτάσσονται στους συζύγους των. (Τίτον 2:5) Αν ένας ώριμος Χριστιανός επισκέπτεται ένα κακόφημο κέντρο, θα μπορούσε να τραυματίση την συνείδησι ενός ο οποίος είναι ασθενής στην πίστι. (1 Κορ. 8:10-13) Οι Χριστιανοί φροντίζουν να μη είναι παρόντες εκεί όπου αισχρή διαγωγή ή ομιλία είναι συνήθη πράγματα. (Εφεσ. 5:3-5) Οι δούλοι του Θεού προσπαθούν να διατηρήσουν αγαθή συνείδησι ενώπιον του Ιεχωβά. (1 Πέτρ. 3:16, 21)

[Footnotes]