Τι Σημαίνει για Ένα να «Γεννηθή Άνωθεν»

ΕΝΑΣ διάκονος των μαρτύρων του Ιεχωβά κτύπησε στη θύρα μιας κατοικίας σε μια πόλι του Κεντώκυ. Επρόκειτο να παρουσιάση ένα σύντομο άγγελμα της Αγίας Γραφής, αλλά ο οικοδεσπότης μόλις άκουσε την εισαγωγή του ρώτησε: «Με συγχωρείτε, αλλά πέστε μου: ‘Έχετε «γεννηθή άνωθεν»; Έχετε το Άγιον Πνεύμα’;»

Αν ήσθε σεις στη θέσι αυτού του εξουσιοδοτημένου διακόνου, τι θα είχατε ειπεί; Εκείνος απήντησε με ήρεμο τρόπο: «Βεβαίως έχω το πνεύμα του Θεού. Γι’ αυτό βρίσκομαι εδώ για να συζητήσω μαζί σας για την Αγία Γραφή.»

Παρατηρήστε ότι δεν είπε απλώς «Ναι» ή Όχι.» Μερικές φορές δεν μπορεί ένας ν’ απαντήση μ’ αυτό τον τρόπο σ’ ερωτήσεις, αν πρόκειται να μεταδώση εντίμως την ορθή σημασία. Τι θα λέγατε αν σας ρωτούσαν, «Πιστεύετε στον Παντοκράτορα Θεό που ονομάζεται Σατανάς;» Θα έπρεπε να δώσετε μια ενδεδειγμένη απάντησι, που να λέγη ότι ‘ναι’ πιστεύετε στον Παντοκράτορα Θεό, αλλά αυτός δεν είναι ο Σατανάς. Τώρα ας αναλύσωμε τι μπορεί να είχε στο νου του ο οικοδεσπότης και τι είχε υπ’ όψι του ο Μάρτυς με την απάντησι του.

ΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ «ΓΕΝΝΗΘΗ ΑΝΩΘΕΝ»;

Μια νύκτα, μετά το Πάσχα του 30 μ.Χ., ένας Ιουδαίος άρχων ονομαζόμενος Νικόδημος ήλθε στον Ιησού. Η αφήγησις στα εδάφια Ιωάννης 3:3-5 λέγει: «Ο Ιησούς . . . είπε προς αυτόν, Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού. Λέγει προς αυτόν ο Νικόδημος, Πώς δύναται άνθρωπος να γεννηθή γέρων ων; Μήποτε δύναται να εισέλθη δευτέραν φοράν εις την κοιλίαν της μητρός αυτού και να γεννηθή; Απεκρίθη ο Ιησούς, Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού.»

Βάσει αυτής της αφηγήσεως πολλοί εκκλησιαζόμενοι νομίζουν ότι αν ένας πρόκειται να σωθή οφείλει να «γεννηθή άνωθεν,» οφείλει να «γεννηθή εξ ύδατος και πνεύματος.» Πιστεύουν ότι ο τρόπος που μπορεί να κερδίση ένας αιώνιο ζωή είναι να μεταβή στον ουρανό. Σ’ αυτό έχουν εν μέρει δίκαιο. Είναι αλήθεια ότι όλοι εκείνοι οι οποίοι, ως πνευματικά πλάσματα, θ’ αποτελέσουν μέρος της βασιλείας του Θεού θα ζουν αιωνίως. Αλλά ο Ιεχωβά καθιστά σαφές στο Λόγο του ότι η πλειονότης των ανθρώπων που θ’ αποκτήσουν αιώνιο ζωή και ευτυχία θα ζουν ακριβώς εδώ στη γη. (Ψαλμ. 37:29) Αυτά τα άτομα δεν είναι ανάγκη να έχουν ‘γεννηθή άνωθεν.’ Γιατί όχι;

Ο αρχικός σκοπός του Θεού για το ανθρώπινο γένος ήταν να ζη για πάντα σε παράδεισο επάνω στη γη. Κανένας από τους πιστούς δούλους του πριν από τον καιρό της επιγείου διακονίας του Ιησού δεν είχε ελπίδα να μεταβή στον ουρανό, ούτε πήγαν εκεί όταν πέθαναν. Παραδείγματος χάριν, σχετικά με τον Βασιλέα Δαβίδ ο απόστολος Πέτρος είπε: «Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς.» (Πράξ. 2:34) Αυτό συνέβη μολονότι αυτός είχε το πνεύμα του Θεού επάνω του. Ο Δαβίδ είπε: «Πνεύμα Ιεχωβά ελάλησε δι’ εμού.»​—2 Σαμ. 23:2, ΜΝΚ.

Η περίπτωσις του Ιωάννου του Βαπτιστού το περιγράφει, επίσης, αυτό. Η Αγία Γραφή λέγει ότι ήθελε «πληρωθή πνεύματος αγίου έτι εκ κοιλίας της μητρός αυτού.» (Λουκ. 1:15) Εν τούτοις, δεν είχε ‘γεννηθή άνωθεν’ ώστε να κληθή να είναι μέλος της μελλοντικής ουρανίας βασιλείας. Ο ίδιος ο Ιησούς το απέδειξε αυτό λέγοντας: «Μεταξύ των γεννηθέντων υπό γυναικών δεν ηγέρθη μεγαλήτερος Ιωάννου του Βαπτιστού· πλην ο μικρότερος εν τη βασιλεία των ουρανών, είναι μεγαλήτερος αυτού.»​—Ματθ. 11:11.

Όπως οι πολίται μιας χώρας πρέπει να έχουν μερικούς εκλεκτούς ανθρώπους οι οποίοι υπηρετούν ως εκπρόσωποί των, και αποτελούν την κυβέρνησί των, έτσι και ο Θεός έχει αποφασίσει να εκλέξη από το ανθρώπινο γένος 144.000 ανθρώπους για ν’ αποτελέσουν μέρος της βασιλείας των ουρανών. Αυτοί θα άρχουν μαζί με τον Ιησού επάνω από την παραδεισιακή γη. (Αποκάλ. 5:9, 10· 14:1-3· 20:6) Ο Θεός άρχισε να τους εκλέγη αυτούς μόνο ύστερ’ από τον θάνατο του Χριστού, οπότε άνοιξε η οδός για ουράνια ζωή. (Εβρ. 10:19, 20) Αλλά τι ήταν αναγκαίο για να μπορέσουν αυτοί οι ατελείς ανθρώπινοι υιοί του Αδάμ να γίνουν πνευματικοί υιοί του Θεού; Αυτό το σημείο εσχολίασε ο Ιησούς όταν ωμίλησε στον Νικόδημο.

‘ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΕΞ ΥΔΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ’

Αυτό που είπε ο Ιησούς ήταν εκείνο που παρέθεσε εν μέρει ο οικοδεσπότης του Κεντώκυ: «Εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού.» (Ιωάν. 3:3) Ένας που εξελέγη ν’ αποτελέση μέρος της ουρανίας βασιλείας ήταν κάποτε ‘γεγεννημένος εκ της σαρκός,’ και δεν μπορεί να εισέλθη στη βασιλεία των ουρανών με το από σάρκα και αίμα σώμα του. (Ιωάν. 3:6· 1 Κορ. 15:50) Έτσι, αφού ο Θεός συγχωρήση τ’ αμαρτήματά του βάσει της πίστεώς του στο αντίλυτρο του Χριστού και θεωρήση το άτομο αυτό ως ένα τέλειον άνθρωπο, ο Ιεχωβά τον γεννά και του απονέμει μια πνευματική κληρονομία. Αυτή η τελευταία ενέργεια έλαβε χώραν ακόμη και στην περίπτωσι του Ιησού για να μπορή να μεταβή στον ουρανό. Αφού εβαπτίσθη στο ύδωρ, ο Ιεχωβά εξέχεε το πνεύμα του επάνω στον Ιησού. Έτσι απεκυήθη από το πνεύμα με το δικαίωμα να είναι ένας πνευματικός υιός του Θεού· είχε ‘γεννηθή άνωθεν.’​—Ματθ. 3:16, 17.

Με τον ίδιο τρόπο, οι Χριστιανοί, οι οποίοι εκλήθησαν να γίνουν μέλη της βασιλείας των ουρανών, οφείλουν να περάσουν απ’ αυτά τα βήματα· οφείλουν να ‘γεννηθούν εξ ύδατος και πνεύματος.’ Ο Νικόδημος, ως Ιουδαίος, θα εγνώριζε ότι το άγιο πνεύμα είναι, κατά γράμμα, η ενεργός δύναμις του Θεού. Και ο Ιησούς εξετίμησε το ότι αυτός ο Ιουδαίος άρχων είχε εννοήσει ότι και το «ύδωρ», επίσης, ήταν κατά γράμμα. Ο Νικόδημος εγνώριζε ομοίως ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής εβάπτιζε στο ύδωρ, διότι «απέστειλαν οι Ιουδαίοι εξ Ιεροσολύμων ιερείς και Λευίτας» για να ερευνήσουν τι έκανε ο Ιωάννης. (Ιωάν. 1:19· Ματθ. 3:5) Επί πλέον, οι μαθηταί του Ιησού εβάπτιζαν στο ύδωρ. (Ιωάν. 3:22· 4:1, 2) Έτσι, όταν ο Ιησούς ανέφερε για «ύδωρ», αυτό σήμαινε κάτι για τον Νικόδημο. Αλλά τι μπορεί να λεχθή όσον αφορά το να γεννηθή ένας από το άγιο πνεύμα; Αυτό το βήμα πρέπει να ήταν δύσκολο να το εννοήση αυτός, εφόσον αυτό δεν είχε ακόμη αρχίσει για τους μαθητάς του Ιησού.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε υποσχεθή ότι ο Ιησούς θα ‘εβάπτιζε εν πνεύματι αγίω,’ και την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. αυτό το έκαμε ο Ιησούς. Εξέχεε άγιο πνεύμα επάνω στους μαθητάς οι οποίοι είχαν ήδη κάμει το εν ύδατι βάπτισμα. (Ιωάν. 1:33· Πράξ. 2:1-4, 33, 38) Έτσι, εκείνοι οι Χριστιανοί είχαν ‘γεννηθή άνωθεν,’ παίρνοντας ένα παρόμοιο με γέννησι δικαίωμα σε προσδοκίες πνευματικής ζωής στον ουρανό, η οποία ζωή θα εδίδετο, όταν θα είχαν αποδειχθή πιστοί μέχρι θανάτου και θ’ ανασταίνοντο. Εγνώριζαν ότι είχαν ‘γεννηθή άνωθεν,’ διότι είχαν τη μαρτυρία του πνεύματος. Ο απόστολος Παύλος έγραψε αργότερα: «Αυτό το πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών, ότι είμεθα τέκνα Θεού.»​—Ρωμ. 8:16, 17· 2 Κορ. 1:22.

Εν τούτοις, όπως ακριβώς ο Ιωάννης ο βαπτιστής και ο Δαβίδ είχαν μια μερίδα από το πνεύμα του Θεού, αλλά δεν είχαν κληθή ν’ αποτελέσουν μέρος της ουρανίας βασιλείας, έτσι συμβαίνει και με πολλούς Χριστιανούς σήμερα. Έχουν αφιερώσει τη ζωή των στον Θεό και βαπτισθή στο ύδωρ. Εν τούτοις, αναγνωρίζουν ότι δεν τους εδόθη η ελπίδα ζωής στον ουρανό. Ο Θεός δεν τους δίνει μια όμοια με γέννησι αντίληψι της ελπίδος μιας πνευματικής ζωής στον ουρανό διότι η πρόνοιά του γι’ αυτούς, αν αποδειχθούν πιστοί σ’ αυτόν, είναι να ζουν αιωνίως σ’ ένα επίγειο παράδεισο. Ο διάκονος, ο οποίος επεσκέφθη εκείνο το σπίτι στο Κεντώκυ, είναι ένας ο οποίος αποβλέπει σ’ αυτόν τον παράδεισο.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι αυτά τα άτομα δεν έχουν την εύνοια του Θεού τώρα; Απολύτως όχι! Έχουν την επιδοκιμασία του Θεού όπως ακριβώς την είχε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Μια απόδειξις γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι ο Ιεχωβά τούς χορηγεί άγιο πνεύμα, και τους καθιστά ικανούς να εκδηλώνουν τους καρπούς του καθώς επίσης και να εκτελούν τη Χριστιανική διακονία. (Γαλ. 5:22, 23· Λουκ. 12:11, 12) Επομένως, μπορούμε να εκτιμήσωμε πόσο ακριβής και άψογος ήταν η απάντησις του διακόνου στην ερώτησι του οικοδεσπότου.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα σχετικά με το άγγελμα της Αγίας Γραφής που είχε αυτός όσον αφορά την ουρανία βασιλεία του Θεού και τον μέλλοντα επίγειο παράδεισο, σας προσκαλούμε να επωφεληθήτε από τις ευκαιρίες που έχετε να συζητήσετε την Αγία Γραφή μαζί με τους μάρτυρας του Ιεχωβά της περιοχής σας.