Ο Δίκαιος Νόμος του Αιωνίου Βασιλέως Είναι η Αλήθεια
«Η δικαιοσύνη και η κρίσις είναι η βάσις του θρόνου σου· το έλεος και η αλήθεια θέλουσι προπορεύεσθαι έμπροσθεν του προσώπου σου.»—Ψαλμ. 89:14.
1. Πώς η λέξις «νόμος» είναι το θέμα της ημέρας σήμερα;
Η ΛΕΞΙΣ «νόμος» είναι το θέμα της ημέρας σήμερα. Παραβάται του νόμου διατρέχουν τους δρόμους χωρίς να φοβούνται ότι θα τιμωρηθούν για τα εγκλήματα των. Οι πολίται παραμένουν πίσω, και φοβούνται να βοηθήσουν τη γυναίκα που υπέστη επίθεσι, ή τον αθώο άνδρα που υπέστη προσβολή. Οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν φθάσει σε αδιέξοδο, με τα εκατομμύρια των πολιτών οι οποίοι ταλαιπωρούνται από μια μειονότητα ανθρώπων που ασκούν παθητική αντίστασι στους δρόμους, από οχλαγωγούς και δυσαρεστημένους που προκαλούν τα όργανα της τάξεως να δράσουν. Με τις δολοφονίες ηγετών του κόσμου, πολλοί αισθάνονται ότι κανένας δεν είναι ασφαλής. Σε μερικά έθνη αυτό καταλήγει σε αυστηρότερες κυβερνήσεις, σε στρατιωτικό νόμο και σε στέρησι προσφιλών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
2, 3. Πώς υφίσταται επίθεσι ο νόμος του Θεού, και ποια ερωτήματα εγείρονται;
2 Όχι μόνο ο νόμος των πολιτικών κυβερνήσεων υφίσταται επίθεσι, αλλά, ακόμη πιο σοβαρά, ο παγκόσμιος νόμος του Δημιουργού Θεού τίθεται υπό αμφισβήτησιν με το αίσθημα του ότι δεν υπάρχει υπέρτατος νόμος. Σχολεία θέτουν ενώπιον των παιδιών την πλήρως αναπόδεικτη θεωρία της εξελίξεως, και οι διδάσκαλοι φοβούνται να την αμφισβητήσουν. Αυτή η θεωρία αρνείται την αλήθεια ότι υπάρχει ένας παγκόσμιος νόμος ο οποίος διέπει, όχι μόνο τα υλικά πράγματα που ονομάζονται «φύσις,» αλλά και τις ηθικές σχέσεις επίσης. Την θέσι του έχει λάβει η διδασκαλία ότι η σύμπτωσις—η τυφλή δύναμις—κυβερνά.
3 Υπάρχει τίποτε σταθερό στο οποίο μπορούμε να βασισθούμε; Μήπως δεν υπάρχει ένα στερεό, σταθερό θεμέλιο νόμου από κάποιο ανώτερο νομοθέτη, ένα υπέρτατο δικαστήριο του σύμπαντος, που κρίνει και θα επιβάλη το νόμο μ’ ένα ορθό τρόπο, για να εμποδίση την πορεία προς την αναρχία; Υπάρχει, και αυτό το άρθρο δημοσιεύεται για τους νομιμόφρονας ανθρώπους. Στο εδάφιο Εκκλησιαστής 5:8 διαβάζομε: «Εάν ίδης κατάθλιψιν πένητος, και παραβίασιν κρίσεως και δικαιοσύνης εν τη χώρα, μη θαυμάσης δια τούτο· διότι ο επί τον υψηλόν υψηλότερος επιτηρεί· και επί τούτους [υπάρχουν, ΜΝΚ] υψηλότεροι.» Επίσης, το εδάφιο Ρωμαίους 8:21 λέγει: «Και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς, και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.»
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΒΕΒΑΙΟΝ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΙΒΛΗΘΗ
4, 5. Είναι βέβαιο ότι οι ηθικοί νόμοι του Θεού επιβάλλονται όπως και οι νόμοι του που διέπουν τα φυσικά πράγματα; Εξηγήστε.
4 Υπάρχουν μερικοί νόμοι, οι οποίοι επιβάλλονται στον καθένα, είτε αυτό μας αρέσει είτε όχι. Παραδείγματος χάριν, αν ένα άτομο πηδήση από ένα δεκαώροφο κτίριο αναπόφευκτα θα πέση, με αποτέλεσμα να πάθη μεγάλη ζημία. Αυτό το νόμο τον ονομάζομε «νόμο της βαρύτητος.» Η κύρωσις ή τιμωρία θα εφαρμοσθή γρήγορα και αυτομάτως. Μήπως ο νόμος της βαρύτητος προξενεί ταλαιπωρίες; Όχι. Είναι ουσιώδης για την παραμονή μας στη γη. Η παράβασις του νόμου είναι εκείνο που φέρνει συμφορά.
5 Όμοιοι, μολονότι δεν λειτουργούν πάντοτε με τέτοια άμεση εκτέλεσι, είναι οι ηθικοί νόμοι. Για να το εξεικονίσωμε: Η Αγία Γραφή λέγει ότι εκείνος που μισεί τον αδελφό του είναι ανθρωποκτόνος. (1 Ιωάν. 3:15) Το γεγονός είναι ότι η διδασκαλία του μίσους προς άτομα που ανήκουν σε άλλες θρησκείες, εθνικότητες ή φυλές έχει πράγματι καταλήξει σε αμέτρητες δολοφονίες, ακόμη και σε μαζική σφαγή σε πολέμους. Ομοίως, ο μοιχός, μολονότι δεν δοκιμάζει πάντοτε αμέσως την πείρα μιας συμφοράς, ποτέ δεν βελτιώνει τη θέσι του. Αντιθέτως, η ποινή του νόμου που είναι ασθένεια, παραμορφωμένα παιδιά, διηρημένα σπίτια, δυστυχία, μίσος και μερικές φορές, φόνος τον προφθάνουν. Μήπως είναι φορτίο η τήρησις του ηθικού νόμου, ένας παράλογος περιορισμός που οδηγεί σε δυστυχία, ή μήπως η παράβασίς του είναι εκείνη που φέρνει στενοχώριες; Η απάντησις επιβάλλει το συμπέρασμα ότι ο νόμος της Αγίας Γραφής είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. Λειτουργεί με την πραγματικότητα.
6. Πόσο δεσμευτικοί είναι οι νόμοι του Θεού στο ανθρώπινο γένος;
6 Αυτές οι αρχές αποτελούν μέρος του νόμου του υπέρτατου και αοράτου Θεού, του Δημιουργού. Το κάθε τι κινείται και υπόκειται μέσα στα πλαίσια των νόμων του. Όπως λέγει για τον Θεό το εδάφιο Πράξεις 17:28: «Εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν· καθώς και τινες των ποιητών σας είπον, ‘Διότι και γένος είμεθα τούτου’.» Η δήλωσις του Θεού προς τον Ισραήλ ότι: «Ο άνθρωπος δεν ζη με μόνον άρτον, αλλ’ ο άνθρωπος ζη με πάντα λόγον εξερχόμενον εκ του στόματος του Ιεχωβά,» είναι μια αρχή που επηρεάζει τον καθένα. (Δευτ. 8:3, ΜΝΚ· Ματθ. 4:4, ΜΝΚ) Όταν ο Δημιουργός εκδίδη μια εντολή, αυτή γίνεται αμετάκλητος νόμος για το σύμπαν. Στα εδάφια Ησαΐας 55:10, 11 αυτός λέγει: «Διότι καθώς καταβαίνει η βροχή και η χιών εκ του ουρανού, και δεν επιστρέφει εκεί, αλλά ποτίζει την γην, και κάμνει αυτήν να εκφύη και να βλαστάνη, δια να δώση σπόρον εις τον σπείροντα, και άρτον εις τον εσθίοντα, ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου, και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.»
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Ο ΑΣΦΑΛΗΣ ΟΔΗΓΟΣ
7. Αν ακολουθούμε τον Λόγον του Θεού, ποια επίδρασι θα έχη αυτός επάνω μας όσον αφορά την υπακοή στο νόμο του;
7 Ο Ιεχωβά Θεός ο Δημιουργός έχει είπει πολλά για το ανθρώπινο γένος και αυτά τα λόγια είναι καταγεγραμμένα στον Λόγο του την Αγία Γραφή. Κάθε τι που λέγει αυτός ο Λόγος αποκαλύπτει κάτι από την προσωπικότητα του Ιεχωβά. Με το ν’ ‘ανακαινίζωμε τον νουν μας’ ώστε να βλέπωμε τα πράγματα από την δική του άποψι—την πραγματική, ρεαλιστική άποψι—μπορούμε να ομοιάζωμε με αυτόν περισσότερο, και ο νόμος του θα είναι προοδευτικά ευκολώτερος να τον ακολουθήσωμε. (Ρωμ. 12:2) Θα καθίσταται ολοένα πιο φυσικό να ζούμε σύμφωνα μ’ αυτόν, όπως ακριβώς ήταν για τον Ιησού. Με την ανθρωπίνη τελειότητά του και την αφοσίωσί του στον Ιεχωβά ήταν αφύσικο πράγμα για τον Ιησού ακόμη και να σκεφθή με οποιοδήποτε τρόπο αντίθετο στο νόμο του Θεού. (Ματθ. 16:21-23) Με τη βοήθεια του Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού μπορούμε να σημειώσωμε πρόοδο τώρα, και κάτω από τη διακυβέρνησι της Βασιλείας του Θεού, όταν θα έχη επιτευχθή η κατά σάρκα τελειότης, δεν θα έχωμε πια διαμάχη με την αμαρτωλή σάρκα που να μας σύρη προς την εσφαλμένη κατεύθυνσι, όπως συμβαίνει τώρα σύμφωνα με τα εδάφια Ρωμαίους 7:21-25, τα οποία λέγουν: «Ευρίσκω λοιπόν τον νόμον τούτον, ότι, ενώ εγώ θέλω να πράττω το καλόν, πάρεστιν εις εμέ το κακόν. Διότι ηδύνομαι μεν εις τον νόμον του Θεού κατά τον εσωτερικόν άνθρωπον· βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον της αμαρτίας τον όντα εν τοις μέλεσί μου. Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου; Ευχαριστώ εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. Άρα λοιπόν αυτός εγώ με τον νουν μεν δουλεύω εις τον νόμον του Θεού· με την σάρκα δε εις τον νόμον της αμαρτίας.»
8. Τι οφείλει να καθορίση ένας σχετικά με τη θρησκεία του, και γιατί;
8 Ο Ιεχωβά είναι ο Θεός του νόμου και της αληθείας. Ο Ιησούς είπε: «Ο Θεός είναι πνεύμα· και οι προσκυνούντες αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.» (Ιωάν. 4:24) Η οδός της θρησκείας πρέπει να είναι η οδός της αληθείας αν πρόκειται να είναι ασφαλής οδηγός. Επομένως, αν ένας τρόπος ζωής ή μια μορφή λατρείας δεν συμφωνή μ’ αυτό που είναι αληθινό και πραγματικό, το άτομο που την ακολουθεί θα καταλήξη σε συμφορά. Το εδάφιο Παροιμίαι 16:25 μας προειδοποιεί: «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής είναι οδοί θανάτου.» Εφόσον αυτό που ένα άτομο πιστεύει πραγματικά καθορίζει πώς αυτό θα ζήση, οφείλει ν’ ακολουθήση την αλήθεια αν ελπίζη να έχη επιτυχία.
ΑΠΕΙΘΕΙΑ Η ΑΙΤΙΑ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΩΝ
9, 10. Ποιες διευθετήσεις είχε κάμει ο Θεός για τον άνθρωπο στην αρχή, και επέβαλαν αυτές αδίκους περιορισμούς στον Αδάμ;
9 Η αφήγησις της Γραφής αναφέρει ότι ο Αδάμ, ο πρώτος άνθρωπος, είχε δημιουργηθή τέλειος και διέμενε σ’ ένα τόπο ωραιότητος και τελειότητος, με την προμήθεια για όλες τις πνευματικές και υλικές ανάγκες και με εργασία η οποία να τον διατηρή απησχολημένο. (Γεν. 2:7-9, 15· Δευτ. 32:4) Υπήρχε ο παγκόσμιος νόμος, ο οποίος κρατούσε όλη τη δημιουργία σε ισορροπία. Στον Αδάμ είχε δοθή αυτός ο νόμος.
10 Τώρα, υπήρχε τίποτε το επιβλαβές στο νόμο που του είχε δώσει ο Θεός; Εφόσον η προοπτική του Αδάμ ήταν να είναι ο εκπρόσωπος του Θεού στην ανθρώπινη φυλή, δεν είχε ο Θεός το δικαίωμα να δώση στον Αδάμ οδηγίες όσον αφορά τους περιορισμούς της ανθρωπίνης εξουσίας του; Ο Θεός είπε στον Αδάμ: «Από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» (Γέν. 2:17) Το εδάφιον Λουκάς 16:10 μας λέγει: «Ο εν τω ελαχίστω πιστός, και εν τω πολλώ πιστός είναι· και ο εν τω ελαχίστω άδικος, και εν τω πολλώ άδικος είναι.» Μήπως αδίκως ετέθησαν περιορισμοί στον Αδάμ; Καθόλου. Ο νόμος για να μη φάγη ο Αδάμ από ένα ωρισμένο δένδρο ήταν για να δοκιμασθή η υπακοή του Αδάμ στον Σχεδιαστή και δικαιωματικό Ελεγκτή της δημιουργίας, καθώς και η αναγνώρισις από τον Αδάμ της κυριαρχίας του Δημιουργού και Νομοθέτου του.
11. Τι είναι εκείνο που επέφερε θλίψι στον Αδάμ και στην οικογένειά του;
11 Τι είναι, λοιπόν, εκείνο που επέφερε θλίψι στον Αδάμ και παθήματα στην οικογένειά του και στους απογόνους του; Η υπακοή στον νόμο του Θεού; Όχι, αλλά η απόφασίς του να ενεργή με τον τρόπο που ΕΚΕΙΝΟΣ ήθελε. Αυτό συνέβη όταν έγινε ένας ανεξέλεγκτος απειθής. Επιθυμούσε απόλυτη ανεξαρτησία· ούτε ακόμη ο Θεός δεν έπρεπε να του λέγη τι να κάμη. Εγκατέλειψε την οδόν της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.—Γέν. 3:17, 23, 24.
ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΟΣ ΣΤΑΣΙΑΣΜΟΣ
12. (α) Ήσαν υπεύθυνοι οι προκατακλυσμιαίοι άνθρωποι για την πορεία ενεργείας των; (β) Γιατί ενήργησαν με τον τρόπο που ενήργησαν;
12 Ο Κάιν και ο Άβελ, οι οποίοι εγεννήθησαν έξω από τον κήπο της Εδέμ, το εγνώριζαν αυτό. Μπορούσαν να βλέπουν τον κήπο και εγνώριζαν ότι δεν θα τολμούσαν να εισέλθουν λόγω των χερουβείμ με «την ρομφαίαν την φλογίνην» που εφύλαγαν στην είσοδό του. Εγνώριζαν, επίσης, τι είχε συμβή, διότι το βρίσκομε σήμερα καταγεγραμμένο στο βιβλίο της Γενέσεως. Όχι μόνο ο Κάιν και ο Άβελ, αλλά όλοι οι προκατακλυσμιαίοι άνθρωποι, επίσης, το εγνώριζαν, διότι μπορούσαν να βλέπουν τον κήπο και την απαγόρευσι της εισόδου του επί 1.656 χρόνια ωσότου τον εξηφάνισε ο Κατακλυσμός. Δεν ώφειλαν να εξαρτώνται πλήρως από τον προφορικό λόγο που μετεβιβάζετο σ’ όλα εκείνα τα χρόνια για να γνωρίσουν την αλήθεια όσον αφορά την καταγωγή και την ιστορία του ανθρώπου. Μπορούσαν να τα βλέπουν μόνοι των. Είχαν εγκαταλείψει την ορθή οδό, όχι λόγω ελλείψεως ευκαιρίας να γνωρίσουν την αλήθεια, αλλά διότι ήσαν αναρχικοί απέναντι στον Θεό. Ήθελαν να ενεργούν όπως ήταν αρεστόν σ’ ΑΥΤΟΥΣ μπροστά σ’ ένα ιστορικό γεγονός. Έτσι ενήργησαν και περιέπεσαν σε κάθε είδους διαφθορά. (Γέν. 6:5, 11-13· Ρωμ. 1:24-32) Ο υπέρτατος Νομοθέτης δεν είχε αποκοιμηθή αλλά ενήργησε ώστε να επιφέρη σ’ αυτούς ένα αιφνίδιο τέλος.
13. Τι μπορούμε να δούμε από τ’ αποτελέσματα, όσον αφορά τους νόμους του Θεού;
13 Μήπως οι φυσικοί νόμοι του Θεού για την ηθικότητα και τον ορθό τρόπο ενεργείας επέφεραν κακό σ’ εκείνους τους προκατακλυσμιαίους ανθρώπους; Ποιος υπέφερε; Εκείνοι οι οποίοι υπήκουσαν σ’ αυτά που είπε ο Θεός, ή οι αναρχικοί; Ο Νώε δεν είχε καλύτερη ευκαιρία από τους άλλους να μάθη την αλήθεια των πραγμάτων. Αλλά επίστευε στον φυσικό νόμο του Θεού και στην ανάγκη υπακοής σ’ αυτόν. Γι’ αυτό διέσωσε τον εαυτό του και τα επτά άλλα μέλη της οικογενείας του. Προέκυψε καλό για μας από το ότι αυτός ήταν ευπειθής.—Γέν. 8:1, 16-18· 1 Πέτρ. 3:20.
ΕΝΑ ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ
14. Ποια ήταν η κατάστασις μετά τον Κατακλυσμό, και πώς προέκυψαν πάλι στενοχώριες;
14 Αφού επέζησε από τον Κατακλυσμό, Ο Νώε, ως αγωγός επικοινωνίας του Θεού, έδωσε αμέσως στην οικογένειά του ένα ξεκίνημα ορθής λατρείας. (Γέν. 8:20, 21) Τα τέκνα των εγνώριζαν ότι εκείνοι οι οποίοι είχαν αγνοήσει την αλήθεια υπέστησαν καταστροφή. Όταν όμως αύξησε ο πληθυσμός, μερικοί θέλησαν να ενεργούν με το δικό των τρόπο αντίθετα με τα παραδεδεγμένα γεγονότα. Σύμφωνα με την εντολή του Θεού προς τον Νώε, επρόκειτο, με τον καιρό, να μεταβούν ως «σκαπανείς» σε ανεξερεύνητες περιοχές, να εγκατασταθούν εκεί και να τις αποικίσουν. Όπως διαβάζομε στο εδάφιο Γένεσις 9:1: «Ευλόγησεν ο Θεός τον Νώε, και τους υιούς αυτού· και είπε προς αυτούς, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην.» Αυτό θ’ αποτελούσε μια ευχαρίστησι, και θα εγκαθιστούσε τον δίκαιο νόμο του Θεού σ’ όλη τη γη. Αλλά πάλι η απείθεια και ο στασιασμός των ύψωσαν τις αγριεμένες κεφαλές. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν καμμιά επιθυμία να εγκαταλείψουν τα άνετα εγκατεστημένα σπίτια των για να κάνουν απλώς αυτό που είχε διατάξει ο Νομοθέτης των. Ζητούσαν διέξοδο. (Γέν. 9:7, 19· 11:4) Την βρήκαν στην ηγεσία του Νεβρώδ, ενός στασιαστού εναντίον του Ιεχωβά, σχετικά με τον οποίο διαβάζομε: «Αυτός ήτο ισχυρός κυνηγός εις αντίθεσιν προς τον Ιεχωβά. Δια τούτο λέγεται, ‘Ως Νεβρώδ, ισχυρός κυνηγός εις αντίθεσιν προς τον Ιεχωβά’.»—Γέν. 10:9, ΜΝΚ.
15, 16. Γιατί εκείνοι που ακολούθησαν τον Νεβρώδ είχαν ενεργήσει έτσι, και τι είναι εκείνο που τους έκαμε δυστυχείς;
15 Εκείνοι οι μετακατακλυσμιαίοι στασιασταί είχαν το πνεύμα της αυτοδιαθέσεως. Ενόμιζαν ότι μπορούσαν να έχουν απόλυτη ανεξαρτησία, αλλά στην πραγματικότητα είχαν οδηγηθή σε δουλεία στον Νεβρώδ, ένα διεφθαρμένο, ιδιοτελή πολιτικό. Ο Θεός διέλυσε τη συνωμοσία των και τους ανάγκασε να διασκορπισθούν, διαφυλάττοντας έτσι καθαρούς εκείνους οι οποίοι παρέμειναν στην αληθινή λατρεία. Τα εδάφια Γένεσις 11:5-9 (ΜΝΚ) μας λέγουν: «Κατέβη δε ο Ιεχωβά δια να ίδη την πόλιν και τον πύργον, τον οποίον οικοδόμησαν οι υιοί των ανθρώπων. Και είπεν ο Ιεχωβά, Ιδού, εις λαός, και πάντες έχουσι μίαν γλώσσαν, και ήρχισαν να κάμνωσι τούτο· και τώρα δεν θέλει εμποδισθή εις αυτούς παν ό,τι σκοπεύουσι να κάμωσιν· έλθετε, ας καταβώμεν, και ας συγχύσωμεν εκεί την γλώσσαν αυτών, δια να μη εννοή ο εις του άλλου την γλώσσαν. Και διεσκόρπισεν αυτούς ο Ιεχωβά εκείθεν επί του προσώπου πάσης της γης· και έπαυσαν να οικοδομώσι την πόλιν. Δια τούτο ωνομάσθη το όνομα αυτής Βαβέλ· διότι εκεί συνέχεεν ο Ιεχωβά την γλώσσαν πάσης της γης· και εκείθεν διεσκόρπισεν αυτούς ο Ιεχωβά επί το πρόσωπον πάσης της γης.» Αλλά οι διασκορπισμένοι δεν διέδωσαν τον νόμον του Θεού, αλλά τη στασιαστική των στάσι, σ’ όλο το πρόσωπο της γης.
16 Τι ήταν εκείνο που έκαμε αυτούς τους ανθρώπους δυστυχείς; Μήπως είχαν υποστή βλάβη από τον νόμον του Θεού στη διάρκεια των 150 ετών ή περίπου προτού εκσπάσουν σε ανταρσία; Και τι είναι εκείνο που επέφερε διαιρέσεις, μίση και τη διάδοσι ψευδούς λατρείας και ψευδών για τον Θεό στη γη; Όχι ο νόμος του Θεού. Και πάλι ήσαν οι απειθείς ανυπότακτοι άνθρωποι που εγκατέλειψαν τον νόμον του.
17. Δώστε μερικά παραδείγματα του υψηλού ηθικού επιπέδου που διετήρησαν τα πιστά μέλη της γραμμής του Σημ.
17 Αλλά δεν είχαν μολυνθή απ’ αυτό το κακό πνεύμα όλες εκείνες οι μετακατακλυσμιαίες οικογένειες. Στη γραμμή του υιού του Νώε Σημ η αλήθεια συνεχίσθηκε, με ελπίδα στην υπόσχεσι του Θεού για ένα «σπέρμα,» το οποίο θ’ απελευθέρωνε το ανθρώπινο γένος, όπως προελέχθη στο εδάφιο Γένεσις 3:15, όπου ο Θεός είπε: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό [αυτός, ΜΝΚ] θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» Αυτοί οι άνθρωποι δεν ζούσαν με τέλειο τρόπο, είναι αλήθεια, εφόσον ήσαν απόγονοι του αμαρτωλού Αδάμ, αλλά υπήκουαν στον Θεό. Ωμιλούσαν ακόμη την αρχική γλώσσα και είχαν διαφυλάξει τον αληθινό τρόπο ζωής. Τηρούσαν τον νόμον του Θεού σχετικά με τον φόνον (Γέν. 9:6), και ανεγνώριζαν ότι η πορνεία (Γέν. 34:2, 31), η μοιχεία (Γέν. 38:24), η κλοπή (Γέν. 31:30-32) και η απαγωγή παιδιών (Γέν. 42:21, 22), δεν ήσαν σε αρμονία με τις δίκαιες οδούς του Θεού. Έδειχναν βαθύ σεβασμό στα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων, και δεν επέμεναν στα δικά των δικαιώματα ως το σημείο που να προξενούν στενοχώριες ή διαμάχες. (Γέν. 13:5-11· 26:15-31) Τι συνέβαινε με τους υπολοίπους; Διαβάζομε ότι ελάτρευαν είδωλα, απέβλεπαν σε ανθρώπους ως ήρωας, και πώς διεφθάρησαν και παρήκμασαν τα ισχυρά έθνη των. Τους Χαναναίους τούς είχε ανεχθή επί αιώνες ο Θεός, ώσπου είχαν διαφθαρή τόσο, είχαν απομακρυνθή τόσο από τον νόμον του Θεού και ήσαν τόσο γεμάτοι από ασθένειες ώστε αποτελούσε κίνδυνο η παραμονή των εκεί γύρω· γι’ αυτό ο Θεός είχε δηλώσει ότι έπρεπε να φύγουν απ’ εκεί. (Γέν. 15:16) Ποιοι, λοιπόν, ενεργούσαν ορθά και ποιοι υπέφεραν; Ποιοι ευρίσκοντο σε καλύτερη θέσι; Ποιο ήταν εκείνο που έθετε βάρη επάνω στους ανθρώπους, η υπακοή στον νόμον του Θεού, ή το να κάνουν ό,τι τους ευαρεστούσε;
18. Τι έκαμε η διαθήκη του Νόμου για το έθνος Ισραήλ;
18 Κατόπιν, ο Θεός από αγάπη για τον φίλον του Αβραάμ, διωργάνωσε τους απογόνους του το έθνος Ισραήλ κάτω από τη διαθήκη του Νόμου. Μήπως αυτό επέφερε ταλαιπωρίες και συμφορά επάνω των; Ο Νόμος ο οποίος είχε δοθή μέσω του προφήτου Μωυσέως κρατούσε τον Ισραήλ ενωμένο μαζί· προστάτευε το έθνος από ειδωλολατρία, από ανθρώπινες θυσίες, από ακάθαρτες πράξεις ηθικής και αποτελούσε μια υγιά ασφάλεια.—Έξοδ. 19:1 έως 20:17.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΗΓΕΤΑΙ ΑΠΕΡΡΙΨΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
19. Τι ήταν εκείνο που επέφερε καταστροφή στο έθνος Ισραήλ το 70 μ.Χ.;
19 Όταν επήλθε καταστροφή στην πρωτεύουσα του Ισραήλ Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., μήπως αυτό συνέβη διότι ετηρούσαν τον νόμον του Θεού; Όχι! Συνέβη επειδή ενεργούσαν εναντίον του και επέμεναν να τον εγκαταλείπουν. Αυτό τους ωδήγησε στο ν’ απορρίψουν το Σπέρμα, στο οποίο από πολύν καιρό απέβλεπαν οι Πατέρες των. Απορρίπτοντας τον Ιησού Χριστό, είπαν: «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα»! (Ιωάν. 19:15) Αλλά επιθυμούσαν αυτοί οι Ιουδαίοι πράγματι να ζουν ειρηνικά κάτω από τον νόμον του Καίσαρος; Καθόλου! Ήσαν εθνικιστικοί στασιασταί, που ήλπιζαν ν’ απορρίψουν με στασιαστικό τρόπο τον Ρωμαϊκό ζυγό, αυτή δε η στάσις των επέφερε τελικά πλήρη καταστροφή της αγίας πόλεώς των Ιερουσαλήμ από τα χέρια των Ρωμαίων.
20. (α) Πώς ο Χριστός απεγοήτευσε τις ελπίδες των Ιουδαίων ηγετών; (β) Η στάσις τίνων απεδείχθη ότι ήταν η πιο ωφέλιμη την εποχή εκείνη;
20 Ο Ιησούς Χριστός είχε έλθει στους Ιουδαίους και απέδειξε ότι ήταν, όχι ένας ήρως μέγας κατακτητής ο οποίος ικανοποιούσε τους εθνικιστικούς των σκοπούς, αλλά ένας πράος άνθρωπος, που τους έλεγε να είναι ειρηνικοί, να υπακούουν στον Νόμο και ν’ αναμένουν ν’ απομακρύνη ο Θεός τις αδικίες. Σύμφωνα με το εδάφιο Ματθαίος 22:21 είπε: «Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν.» Ήταν αυτό μια αδύνατη και ανόητη πορεία; Ποιοι απεδείχθη ότι έσφαλλαν; Με την πτώσι της Ιερουσαλήμ εφονεύθησαν 1.100.000 Ιουδαίοι και 97.000 επωλήθησαν ως δούλοι, προκαλώντας έτσι κορεσμό στα δουλοπάζαρα ως το σημείο που να μη υπάρχουν αγορασταί. (Δευτ. 28:68) Ήταν, μήπως, σφάλμα του Θεού αυτή η κακή των κατάστασις; Και τι πρέπει να λεχθή για εκείνους στην Ιουδαία, οι οποίοι άκουσαν τον Χριστό και υπήκουσαν; Η ιστορία αναγράφει ότι έλαβαν υπ’ όψιν την προειδοποίησι του Χριστού και διέφυγαν πριν από το 70 μ.Χ. στα όρη της Γαλαάδ όταν είδαν να επίκειται η εκτέλεσις κατά της Ιερουσαλήμ που είχε προλεχθή. (Λουκ. 21:20, 21) Διέφυγαν με τη ζωή των για να συνεχίσουν το έργο των. Αλλά πού ήσαν οι εθνικισταί και οι στασιαστικοί εναντίον του νόμου του Θεού;
21. Μπορούμε να συγχωρήσωμε τους Ιουδαίους του πρώτου αιώνος ότι δεν είχαν άφθονη ευκαιρία να γνωρίσουν την αλήθεια; Γιατί;
21 Δεν μπορεί να λεχθή ότι οι Ιουδαίοι εκείνου του πρώτου αιώνος μ.Χ. δεν είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την αλήθεια. Είναι αλήθεια ότι οι ηγέται των τους είχαν παροδηγήσει. Αλλά το 29 μ.Χ. ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήλθε με μια ισχυρή έκκλησι προς αυτούς να επιστρέψουν στον Θεό και ν’ ακολουθούν τον νόμο του. Τον Ιησού Χριστό τον ανεγνώρισαν εύκολα εκείνοι οι οποίοι είχαν προσέξει τον Ιωάννη. Γιατί; Διότι ο Νόμος είχε προμηθεύσει εκατοντάδες σημεία αναγνωρίσεώς του ως Χριστού ή Μεσσίου. Δεν απητείτο τυφλή ευπιστία για να τον δεχθή ένα άτομο. Για παραδείγματα, βλέπε τα εδάφια Μιχαίας 5:2 σε συμπαραβολή με τα εδάφια Ματθαίος 2:5, 6· Ησαΐας 7:14 με Ματθαίος 1:22, 23· Γένεσις 49:10· Ιερεμίας 23:5 με Πράξεις 2:30-36· Ησαΐας 61:1-3 με Λουκάς 4:16-21.
22. Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα για τους Ιουδαίους, αν αυτοί υπήκουαν στον νόμον του Θεού;
22 Αν οι Ιουδαίοι υπήκουαν στον νόμο του Θεού, θα είχαν οδηγηθή κατ’ ευθείαν στον Χριστό και θα είχαν μεταφερθή υπό την ηγεσία του ως ο αφιερωμένος λαός του Θεού ο οποίος είχε απελευθερωθή από την Αίγυπτο και είχε βαπτισθή στον Μωυσή τον καιρό που είχαν διασχίσει την Ερυθρά Θάλασσα παλαιά το 1513 π.Χ. (1 Κορ. 10:1, 2· Δευτ. 18:18, 19) Ο Ιησούς Χριστός ήταν η ΑΛΗΘΕΙΑ, την οποία ετόνιζε ολόκληρος ο Νόμος. Αν οι Ιουδαίοι είχαν προσέξει σ’ αυτόν, θα είχαν αποφύγει την καταστροφή. Εκείνοι, οι οποίοι προσήλθαν κάτω από την ηγεσία του, δεν ήσαν δυστυχείς.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΕΙΣ
23. Πώς βλέπουν τον νόμον οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και είναι, μήπως, άξιοι λύπης γι’ αυτό;
23 Σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν την υπακοή στον νόμον. Υπακούουν πρώτα στον νόμον του Θεού. Αυτός είναι ο υπέρτατος νόμος. Κατόπιν αναγνωρίζουν υποταγή στον νόμον των κυβερνήσεων της γης εκτός αν αυτός αντιτίθεται με άμεσο τρόπο στον νόμον του Θεού. Καθώς διαβάζομε στο εδάφιο Ρωμαίους 13:1: «Πάσα ψυχή ας υποτάσσεται εις τας ανωτέρας εξουσίας· διότι δεν υπάρχει εξουσία, ειμή από Θεού· αι δε ούσαι εξουσίαι, υπό του Θεού είναι τεταγμένοι [ίστανται εις την σχετικήν των θέσιν, ΜΝΚ].» Το εδάφιον Πράξεις 5:29 μας λέγει ότι είπαν: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» Τρίτον, ακολουθούν την αρχή του ότι ο σύζυγος είναι η κεφαλή της οικογενείας και υποτάσσονται στον νόμον της οικογενείας. (1 Κορ. 11:3· 1 Πέτρ. 3:1-6) Μήπως είναι άξιοι λύπης γι’ αυτό—διότι δεν ενασχολούνται σε οχλαγωγίες, σε διαδηλώσεις, σε πολιτικά προγράμματα και σε στασιασμούς; Μήπως βλέπετε να έχουν θλιμμένα πρόσωπα; Όχι· αντιθέτως, όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι ευτυχείς.
24. Τι έχει κάμει τους μάρτυρας του Ιεχωβά η υπακοή στον νόμον του Θεού;
24 Ερωτούν συχνά τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ‘Τι είναι εκείνο που σας κάνει ευτυχείς; Πηγαίνετε από σπίτι σε σπίτι με το άγγελμά σας και πολλοί άνθρωποι σας φέρονται αγενώς· βγαίνετε με τη βροχή, με το κρύο, για να κάμετε το έργο σας. Δεν μπορώ να το εννοήσω.’ Αλλά, είναι ο νόμος του Θεού σ’ αυτούς ως Χριστιανούς ένα φορτικό πράγμα; Κάνουν τα φορτικά πράγματα ένα άνθρωπο ευτυχή; Αυτό οφείλεται στο ότι ο νόμος του Θεού είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ και είναι για το καλό του ανθρώπου. Ο νόμος του Θεού δεν έχει κάμει ποτέ κανένα απ’ αυτούς που υπακούουν σ’ αυτόν δυστυχή.
25. Ποιο αποτέλεσμα είχε στον Αβραάμ η υπακοή στην εντολή του Θεού;
25 Πάρτε παράδειγμα τον Αβραάμ, τον οποίον είχε διατάξει ο Θεός να προσφέρη σε θυσία τον αγαπητό του γυιο Ισαάκ. «Βεβαίως,» θα πήτε, «αυτό πρέπει να τον είχε κάμει δυστυχή.» Αλλά ο Αβραάμ εγνώριζε ότι η υπακοή στον νόμον του Θεού δεν μπορεί να φέρη ποτέ κακά αποτελέσματα. Εγνώριζε ότι ο Θεός «γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» (Εβρ. 11:6) Ποια ήταν η έκβασις; Ο Θεός επρομήθευσε ένα υποκατάστατο για θυσία και ο Αβραάμ, αφού είχε δοκιμασθή στο ζήτημα της υπακοής, έγινε ένας από τους πιο ευτυχείς ανθρώπους στη γη, και απήλαυσε μερικές από τις πιο μεγάλες ευλογίες.—Γέν. 22:1, 2, 9-18.
ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
26. Ποιες ελευθερίες απολαμβάνουν στον παρόντα καιρό εκείνοι που υπακούουν στον νόμον του Θεού;
26 Εφόσον δικαιοσύνη και κρίσις είναι η βάσις του θρόνου του Θεού, κι εφόσον αγαθότης και αλήθεια ευρίσκονται ενώπιον του προσώπου του, εκείνοι οι οποίοι υπακούουν στον νόμον του Θεού σ’ αυτό τον παρόντα καιρό αποφεύγουν αμέτρητες θλίψεις. Γνωρίζουν την αλήθεια και η αλήθεια τούς έχει ελευθερώσει όπως λέγει ο Ιησούς στο εδάφιο Ιωάννης 8:32: «Θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» Δεν εξαπατώνται από τις υποσχέσεις των ανθρώπων. Αντιμετωπίζουν τα γεγονότα τετραγωνικά. Έχουν ελευθερωθή από τον φόβο του θανάτου και των θλίψεων που επιφέρουν οι ψευδείς θρησκευτικές απόψεις για το θάνατο. Οι οικογένειές των είναι ενωμένες και ευτυχείς. Δεν παγιδεύονται σε στενοχώριες με το να λαμβάνουν μέρος στις φατρίες και τις διαμάχες του κόσμου. Γιατί; Όχι διότι δεν επιθυμούν ένα καλύτερο κόσμο. Υφίστανται κακουχίες που επιφέρονται επάνω των από τις στενοχώριες του κόσμου όπως συμβαίνει και με τον καθένα. Αλλά γνωρίζουν ότι η βασιλεία του Θεού θα φέρη μια πραγματικά επιθυμητή κατάστασι μονίμως. Γνωρίζουν ότι οι παρούσες συνθήκες αποτελούν σημείον ότι αυτή η διευθέτησις πραγμάτων πλησιάζει στο τέλος της. Αυτό καθ’ εαυτό είναι ευαγγέλιον.
27. Τι θα έπρεπε να κάμουν εκείνοι, οι οποίοι υφίστανται αδικίες κάτω από τον νόμον ανθρωποποιήτων κυβερνήσεων;
27 Τώρα, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι κάτω από τις ανθρωποποίητες κυβερνήσεις οι άνθρωποι έχουν υποστή αδικίες. Κάτω από την διακυβέρνησι του ανθρώπου πολλοί έχουν δίκαια παράπονα. Εξ άλλου, κανένας δεν μπορεί πραγματικά να πη ότι έχει υποστή αδικία με το να υπακούη στον νόμον του Θεού. Αντί να προσπαθούν να εγκαταστήσουν μια καλύτερη κυβέρνησι, εκείνοι, που αισθάνονται ότι υπάρχουν αυτές οι αδικίες, θα έπρεπε να κάνουν αυτό που κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, δηλαδή, να στραφούν στον νόμον του Θεού, και ακόμη και τώρα, μολονότι ζουν σ’ ένα άδικο κόσμο, θα είναι ευτυχείς, όπως ακριβώς είναι ευτυχείς οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Η Αγία Γραφή λέγει: «Η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.»—Παροιμ. 10:22, ΜΝΚ.
28. Τι συμβαίνει σ’ εκείνους οι οποίοι ζητούν ελευθερία μέσω της παρανομίας;
28 Εκείνοι που ζητούν ελευθερία μέσω της ανομίας στην πραγματικότητα περιπλέκονται ολοένα περισσότερο, διότι το κάθε τι εργάζεται εναντίον των. Υπόκεινται στην εξουσία ηγετών, οι οποίοι επιφέρουν σ’ αυτούς στενοχώριες· αναμιγνύονται σ’ εχθρότητες, μίση, διαμάχες, συγκρούσεις, απογοητεύσεις. Περιπλέκονται σε διαιρέσεις για φυλετικά ζητήματα, για πολιτική, εθνικισμό και θρησκεία. Οι οργανώσεις των δεν μπορούν να διατηρήσουν ενότητα, αλλά διαφωνούν μέσα στις ίδιες τις τάξεις των. Προχωρούν προς την κατάστασι που λέγει η Γραφή ότι θα φθάσουν, δηλαδή, ότι το χέρι κάθε ανθρώπου θα είναι εναντίον του πλησίον του.—Ζαχ. 14:13.
29. Γιατί και πώς εκείνοι που υπακούουν στον νόμον του Θεού απολαμβάνουν τις ελευθερίες, τις οποίες εκζητούν αλλά δεν επιτυγχάνουν άλλοι;
29 Εκείνοι που ακολουθούν τον νόμον του Θεού απολαμβάνουν την πιο μεγάλη ελευθερία, διότι αυτός ο νόμος έχει γίνει για ν’ ανταποκρίνεται στις ανάγκες του ανθρώπου. Ο Θεός ενεργεί ώστε η υπακοή των ν’ αποβαίνη για το καλό των. Σχετικά μ’ αυτό είναι γραμμένο στο εδάφιο Ρωμαίους 8:28: «Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού.» Οι έντιμοι άνθρωποι τούς σεβονται. Μόνον εκείνοι που μισούν τον Θεό τους μισούν. Αποφεύγουν τις αποκαρδιωτικές διαμάχες που συναντούν εκείνοι οι οποίοι ζητούν ν’ αρέσουν στον εαυτό των. Απολαμβάνουν πραγματική ολοκλήρωσι στις τάξεις των, όχι εξαναγκαστική ή τεχνητή. Όλες οι φυλές και εθνικότητες ανάμεσά των συμβαδίζουν με τελεία ενότητα επειδή αγαπούν ο ένας τον άλλον. Προσέρχονται στον Θεό για να τον υπηρετήσουν, χωρίς καν να σκέπτωνται τέτοιες διαφορές. Η ενότης έρχεται αυτομάτως, όταν αγαπούν τον Θεό και υπακούουν στους νόμους του.
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΘΕ
30. Τι παραβλέπουν οι ειδησεογράφοι, όταν επαινούν την καλή ηθική των μαρτύρων του Ιεχωβά;
30 Μερικοί ειδησεογράφοι παρετήρησαν τα εξής για τους μάρτυρας του Ιεχωβά: ‘Το δόγμα των ίσως να μη έχη νόημα, αλλά έχουν εύρει ένα τρόπο ζωής που τους κάνει τους πιο καλούς πολίτας μας. Είναι υποδείγματα και καλό παράδειγμα για μας.’ Τι αντιφατικό πράγμα είναι αυτό που λέγουν! Μήπως δεν είναι αυτό που πιστεύει ένα άτομο που το κάνει να είναι αυτό που είναι; Ο ιδεολόγος, ο κυβερνήτης, ο ολοκληρωτιστής, ο επαναστατικός, ο ασκητικός και ο «μπήτνικ» όλοι αυτοί είναι εκείνο που είναι, όχι ενδογενείς ή εκ γενετής, αλλά εξαιτίας αυτού που πιστεύουν, του πώς σκέπτονται, και των αρχών που ακολουθούν. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αυτοί καθ’ εαυτούς δεν είναι διαφορετικοί από άλλους ανθρώπους. Αλλά δεν ενεργούν απλώς όπως τους αρέσει· ακολουθούν τον θεοκρατικόν νόμον, τον νόμον του Θεού. Είναι αυτό που είναι ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ και διότι αυτό που πιστεύουν και ακολουθούν είναι ο νόμος του Θεού, η ΑΛΗΘΕΙΑ. Γι’ αυτό στον Ψαλμό 119:142 ο ψαλμωδός είπε στον Θεό: «Η δικαιοσύνη σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα, και ο νόμος σου αλήθεια.»
31. Βλέποντας τις ευλογίες του Ιεχωβά για την υπακοή, τι θα έπρεπε να κάμουν με ασυνήθη ζήλο όλοι εκείνοι που επιθυμούν να τον υπηρετήσουν;
31 Έτσι, όλοι όσοι επιθυμείτε να υπηρετήτε τον Ιεχωβά, να είσθε ευγνώμονες ότι αυτός είναι ο Νομοθέτης, Κριτής και Βασιλεύς σας—ο απόλυτος Κυρίαρχός σας. Υποστηρίζετε όλους τους νόμους του, διότι αυτοί είναι για το καλό σας. Αυτοί οι νόμοι περιλαμβάνουν το να συνέρχεσθε μαζί τακτικά μαζί με το λαό του Θεού, στις Αίθουσες Βασιλείας των εκκλησιών και στις συνελεύσεις. Περιλαμβάνουν το να είσθε πλήρως διαθέσιμος στην υπηρεσία του Θεού. Διευθετείτε τις υποθέσεις σας για να ενασχολήσθε, αν είναι δυνατόν, σε Βιβλικό έργο «σκαπανέως,» ολοχρόνιο κήρυγμα «δημοσία και κατ’ οίκους»· για να υπηρετήσετε μακριά από το σπίτι σας εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλυτέρα. (Πράξ. 20:20) Απορρίψτε κάθε περιττό βάρος και δώστε πλήρη αφοσίωσι, κάνοντας ό,τι μπορείτε για να βοηθήτε άλλους. Όπως ακριβώς διαβάζομε στα εδάφια Εβραίους 12:1, 2: «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενο εις ημάς αγώνα· αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν, υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού.» Αποφεύγετε το αναρχικό πνεύμα της αυτοδιαθέσεως. Ζήστε για να δήτε να επιβάλλη ο Θεός τον νόμον του εναντίον αυτού του στασιαστικού κόσμου και να εισάγη την αιωνία Του νέα τάξι δικαιοσύνης.—Αποκάλ. 21:4, 5.
[Εικόνα στη σελίδα 560]
Ύστερ’ από τον Κατακλυσμό, ο Νεβρώδ ωδήγησε το πλείστον του ανθρώπινου γένους σε στασιασμό εναντίον του δικαίου νόμου του Θεού