Μονοτονία και Ματαιότης ή Σταθερότης

ΠΡΙΝ από πολύν καιρό, ο Βασιλεύς Σολομών, ένας μεγάλος παρατηρητής της φύσεως και προικισμένος από τον Θεό με ασυνήθη σοφία, έγραψε:

«Ανατέλλει ο ήλιος, και δύει ο ήλιος· και σπεύδει προς τον τόπον αυτού, όθεν ανέτειλεν. Υπάγει προς τον νότον ο άνεμος, και επιστρέφει προς τον βορράν· ακαταπαύστως περιστρεφόμενος υπάγει, και επανέρχεται επί τους κύκλους αυτού, ο άνεμος. Πάντες οι ποταμοί υπάγουσιν εις την θάλασσαν, και η θάλασσα ποτέ δεν γεμίζει· εις τον τόπον όθεν ρέουσιν οι ποταμοί, εκεί πάλιν επιστρέφουσι, δια να υπάγωσι. Πάντα τα πράγματα είναι εν κόπω· δεν δύναται άνθρωπος να εκφράση τούτο· ο οφθαλμός δεν χορταίνει βλέπων, και το ωτίον δεν γεμίζει ακούον.»—Εκκλησ. 1:5-8.

Το μάτι και το αυτί που αντικρύζουν συνεχώς αυτή την αεικίνητη παρέλασι επαναλαμβανομένων γεγονότων, και επειδή το μήκος της ζωής του ατελούς ανθρώπου είναι τόσο σύντομο, δημιουργείται η εντύπωσις ότι όλα είναι μονοτονία και καταλήγουν σε ματαιότητα. Αλλά, όπως απέδειξε στη συνέχεια ο Σολομών, η πραγματική αιτία της απογοητεύσεως είναι η κατάστασις που έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος μόνος του, αναζητώντας πολλά πράγματα που στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται. Ο Σολομών το ανεγνώρισε αυτό από προσωπική του πείρα, με τη συσσώρευσι πλούτου, οικιών, κήπων, δούλων, ακόμη και τραγουδιστών για να τον διασκεδάζουν. Αλλά ανεκάλυψε ότι αυτό ήταν «θλίψις πνεύματος [αγών οπίσω ανέμου, ΜΝΚ].»—Εκκλησ. 2:3-23.

Μια απόδειξις τούτου στη σύγχρονη εποχή μπορεί να παρατηρηθή στην απομάκρυνσι του ανθρώπου από τη φυσική ζωή σ’ αυτόν τον βιομηχανικό αιώνα, και την ανάπτυξι μιας τεχνητής τεχνολογικής κοινωνίας, η οποία σε πολλές περιπτώσεις έχει δημιουργήσει μια ζωή μόχθου και μονοτονίας. Πώς αυτό;

Μολονότι μια ζωή πραγματικής φτώχειας είναι βεβαίως ανεπιθύμητη και φέρνει μόχθο, ωστόσο η ευημερία του βιομηχανικού αιώνος έφερε κι αυτή το δικό της μόχθο. Η μαζική παραγωγή έχει συνδέσει πολλά άτομα σ’ επαγγέλματα όπου επαναλαμβάνουν μια μικρή κίνησι εκατοντάδες φορές την ημέρα, χωρίς να προκύπτη καμιά διανοητική ή πνευματική πρόοδος για τον εργάτη. Και στον κόσμο των επιχειρήσεων η αδυσώπητη πίεσις για την υπεροχή στην απόκτησι κερδών δημιουργεί μια ρουτίνα που φθείρει τον άνθρωπο.

Η ματαιότης αυτού του είδους ζωής, με όλη τη μονοτονία της ρουτίνας της, τη συντομία και την κενότητα της, κάνει πολλά άτομα να ρωτούν, Αυτό είναι όλο που υπάρχει στη ζωή; Αυτή είναι η προμήθεια που έκαμε ο Θεός για το ανθρώπινο γένος; Όχι, και η εξέτασις των κύκλων που έχει θέσει ο Θεός στα πράγματα της φύσεως, όπως περιγράφει ο Σολομών, το αποδεικνύει αυτό. Στην πραγματικότητα παρέχουν σταθερότητα και ασφάλεια, όχι μονοτονία.

ΟΙ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ

Υπάρχουν ωρισμένοι παράγοντες ομοιομορφίας που είναι ουσιώδεις για μια ισορροπημένη ανθρώπινη ζωή. Εξετάστε μερικούς κύκλους της δημιουργίας του Θεού—τον ήλιο, τον άνεμο, το νερό, τις εποχές του έτους, και άλλα. Τι θα κάνατε αν δεν μπορούσατε να βασισθήτε στο ότι ο ήλιος θ’ ανατείλει σε μια ωρισμένη ώρα το πρωί; ή αν δεν μπορούσατε να είσθε βέβαιοι ποια θα ήταν η επομένη εποχή του έτους; Δεν θα μπορούσατε να κάμετε κανένα προγραμματισμό, ούτε να κάμετε κανένα πραγματικό έργο. Όλα θα ήσαν σε σύγχυσι. Πράγματι, πριν περάση πολύς καιρός θ’ αρχίζατε να χάνετε το λογικό σας.

Υπάρχουν επίσης ωρισμένα πράγματα που έχει κάμει ο Θεός έμφυτα στον άνθρωπο—ωρισμένες επαναλήψεις, χωρίς τις οποίες ούτε ο νους του ανθρώπου ούτε το σώμα του θα λειτουργούσαν κατάλληλα. Μερικά απ’ αυτά είναι: το τακτικό φαγητό, το λούσιμο, το ντύσιμο, ο ύπνος και το ξύπνημα, η καθημερινή εκτέλεσις μιας κανονικής ποσότητος εργασίας. Μερικές πιθανόν να φαίνωνται μικροδουλειές όταν γίνωνται, αλλά γρήγορα θ’ αρρωστούσε κανείς αν η τακτικότης των διεκόπτετο σοβαρά.

Επί πλέον, η τακτικότης των πραγμάτων που ο Θεός έχει θέσει στον άνθρωπο τείνει να τον κάμη να επιθυμή ένα μόνιμο τόπο κατοικίας, ένα σπίτι. Υπάρχουν πράγματα γύρω στο σπίτι τα οποία έχουν συνεχώς ανάγκη προσοχής, που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον εκεί. Αυτές οι εργασίες για τη σταθερότητα της οικιακής ή οικογενειακής ζωής προσθέτουν ένα αίσθημα ασφαλείας.

Υπάρχει και μια άλλη όψις όπου η επανάληψις φυσικών πραγμάτων αποδεικνύεται ότι είναι ευλογία, πράγματι μια ανάγκη. Η γη είναι στην πραγματικότητα ένα γιγαντιαίο διαστημόπλοιο. Στους κύκλους που κάνει ο άνεμος, το νερό και οι εποχές, βρίσκεται το μεγαλειώδες σύστημα καθαρισμού της με το οποίο μπορεί να διατηρήση την προμήθεια καθαρού αέρος, νερού και τροφής για τους κατοίκους της.

Παρατηρήστε τον κύκλο του νερού της γης. Μόνο 3 τοις εκατό από το νερό της γης είναι πόσιμο, και απ’ αυτό το 2 τοις εκατό είναι δεσμευμένο στις παγοσκεπείς κορυφές και μόνο το 1 τοις εκατό περίπου υπάρχει στις λίμνες, τους ποταμούς και κάτω από τη γη, και σε κατάστασι υδρατμών στον αέρα. Οι ωκεανοί είναι αλμυροί, αλλά το νερό που εξατμίζεται απ’ αυτούς από τον ήλιο είναι γλυκό, διότι το αλάτι παραμένει κάτω. Ο ήλιος, στην καθημερινή διαδρομή του επάνω από τους ωκεανούς, ανεβάζει αυτό το νερό σε ρυθμό 15.000.000 περίπου τόννων το δευτερόλεπτο. Ο αέναος κύκλος των ρευμάτων του ανέμου το μεταφέρει επάνω από την ξηρά όπου συμπυκνούται και πέφτει σε μορφή βροχής. Το νερό που πέφτει έτσι επάνω στην ξηρά κυλά πάλι μέσα στους ωκεανούς. Ο άνθρωπος εξαρτάται απ’ αυτόν τον κύκλο για την προμήθεια νερού, για την ανάπτυξι των φυτών, για τροφή καθώς και για τη δημιουργία καιρικών συνθηκών καταλλήλων για ζωή.—Ψαλμ. 147:18· Παροιμ. 25:23.

Ο ΙΕΧΩΒΑ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΟΣ

Επί πλέον, αν πρόκειται ο άνθρωπος να εξακολουθή να ζη, οφείλει να αντλή τακτικά από μια σταθερή πηγή πνευματικής και σωματικής ενεργείας. Αυτή η αναλλοίωτη Πηγή είναι ο Θεός. Αυτός καλεί την προσοχή μας στα ορατά ουράνια σώματα και λέγει: «Σηκώσατε υψηλά τους οφθαλμούς σας, και ιδέτε, τις εποίησε ταύτα; Ο εξάγων το στράτευμα αυτών κατά αριθμόν· ο ονομαστί καλών ταύτα πάντα εν τη μεγαλειότητι της δυνάμεως αυτού, διότι είναι ισχυρός εις εξουσίαν· δεν λείπει ουδέν . . . Ο αιώνιος Θεός, ο Ιεχωβά, ο Ποιητής των άκρων της γης, δεν ατονεί και δεν αποκάμνει. . .. Δίδει ισχύν εις τους ητονισμένους, και αυξάνει τη δύναμιν εις τους αδυνάτους . . .. οι προσμένοντες τον Ιεχωβά θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών.»—Ησ. 40:26-31, ΜΝΚ.

Όλα αυτά αποκαλύπτουν ότι υπάρχει ένας Θεός ο οποίος αγαπά τον άνθρωπο και ενδιαφέρεται γι’ αυτόν. Αυτός είναι το Κέντρον του σύμπαντος, ο Προμηθευτής σταθερότητος και ασφαλείας. Σκοπός του είναι να προμηθεύση μέσω του Υιού του μια «βασιλείαν ασάλευτον» για να ευλογήση το ανθρώπινο γένος. Ο Ιησούς ετόνισε το έργο που δεν καταλήγει σε απογοήτευσι: «Εργάζεσθε μη δια την τροφήν την φθειρομένην, αλλά δια την τροφήν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον, την οποίαν ο Υιός του ανθρώπου θέλει σας δώσει.»—Εβρ. 12:28· Ιωάν. 6:27.

Συνεπώς, για σταθερότητα και ασφάλεια χωρίς μονοτονία και ματαιότητα, το καλύτερο που μπορεί να κάμη κανείς είναι να εγκαταλείψη τον αγώνα του να είναι πρώτος σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων και να αναλάβη την υπηρεσία του Θεού κηρύττοντας το ευαγγέλιο της Μεσσιανικής βασιλείας. Διότι «το σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται.» Απλοποιήστε τη ζωή σας, εργάζεσθε μέσα στα πλαίσια των κανονικών κύκλων που έχει διευθετήσει ο Θεός, απολαμβάνετε το έργο σας και προσμένετε να σας φέρη ο Θεός μονιμότητα σ’ ένα σύστημα ελεύθερο από την τεχνητότητα και τη ματαιότητα αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων.—1 Κορ. 7:31.

Ώστε, με θεία σοφία ο Βασιλεύς Σολομών κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: «Δεν είναι αγαθόν εις τον άνθρωπον να τρώγη, και να πίνη και να κάμνη την ψυχήν αυτού να απολαμβάνη καλόν εκ του μόχθου αυτού; . . . Επειδή ο Θεός εις τον άνθρωπον τον αρεστόν ενώπιον αυτού δίδει σοφίαν, και γνώσιν, και χαράν εις δε τον αμαρτωλόν δίδει περισπασμόν, εις το να προσθέτη και να επισωρεύη, δια να δώση αυτά εις τον αρεστόν ενώπιον αυτού.» Μ’ αυτό συμφωνούν οι εξής λόγοι του Ιησού Χριστού: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοποιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει . . .. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίον μου ελαφρόν.»—Εκκλησ. 2:24-26· Ματθ. 11:28-30.