Γνωστοποίησις των Προφητικών Αληθειών του Θεού

1. Ποια ζωτική πληροφορία παρέχει ο Ιεχωβά στους δούλους του; Γιατί;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ γνωρίζει την αλήθεια σχετικά με το μέλλον, Λέγει: «Εξάπαντος καθώς εβουλεύθην, ούτω θέλει γίνει· και καθώς απεφάσισα, ούτω θέλει μείνει.» (Ησ. 14:24) Εκείνον που υπακούει σ’ αυτόν ως άρχοντα ο Ιεχωβά τον φωτίζει με ζωτική πληροφορία για μελλοντικά γεγονότα: «Εγώ αναγγέλλω νέα πράγματα· πριν εκφύωσι, λαλώ περί αυτών εις εσάς.» (Ησ. 42:9) Αυτά τα νέα πράγματα θα ήσαν προοδευτικά: «Η οδός όμως των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα.» (Παροιμ. 4:18) Αυτή η γνώσις για το μέλλον ενισχύει την πίστι των δούλων του Θεού. Ο Ιησούς είπε: «Σας είπον πριν γείνη, διά να πιστεύσητε όταν γείνη.» (Ιωάν. 14:29) Επίσης ο Ιεχωβά επιθυμεί να γνωρίζουν οι δούλοι του αυτές τις προφητικές αλήθειες για να μπορούν να τις μεταδίδουν σε άλλους και να τους δίνουν έτσι την ευκαιρία για αιώνια ζωή επίσης.—Ιωάν. 17:3.

2. Ποιοι πρέπει να έχουν τις προφητικές αλήθειες του Θεού;

² Προηγουμένως εξετάσαμε μερικά από τα κύρια αναγνωριστικά σημεία ή τους καρπούς που πρέπει να φέρουν εκείνοι οι οποίοι γνωρίζουν την αλήθεια σχετικά με τον Θεό. Είδαμε ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά φέρουν αυτά τα αναγνωριστικά σημεία. Επομένως θα έπρεπε ν’ αναμένωμε ότι αυτοί έχουν τις προφητικές αλήθειες. Οι αποδείξεις το δείχνουν αυτό; Ας εξετάσωμε τι έλεγαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη διάρκεια των ετών και ας τα παραβάλωμε μ’ αυτά που έλεγαν οι πολιτικοί, θρησκευτικοί και εμπορικοί ηγέται αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ποιος έχει πει την αλήθεια; Ποιοι σήμερα είναι άξιοι της εμπιστοσύνης μας όταν λέγουν τα γεγονότα που πρόκειται να συμβούν στο πολύ προσεχές μέλλον;

3. Ποια άποψις των παγκοσμίων συνθηκών διεκρατείτο ευρέως πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο;

³ Στο βιβλίο με τον τίτλο «1914» ο Τζαίημς Κάμερον περιγράφει την άποψι η οποία κυριαρχούσε πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο του 1914 μ,Χ. Λέγει: «Ποτέ προηγουμένως η Ευρώπη δεν παρουσίασε μια όψι τόσο ακμάζουσα και εύθυμη·. . . ήταν ένας αιών διαφωτίσεως . . . Όχι μόνο το μέλλον ήταν γεμάτο από υποσχέσεις, αλλά και αυτό το ίδιο το παρόν ήταν άξιο συγχαρητηρίων, και αν κάποια στιγμή αβεβαιότητος παρενέβαινε, τα γεγονότα ήσαν εκεί για να τα εξετάσουν όλοι—παρατηρήστε το αυτοκίνητο, δήτε τον τηλέγραφο Μαρκόνι, προσέξτε την ιπταμένη μηχανή . . . Για πόλεμο ούτε σκέψις. . . η Δυτική Ευρώπη δεν εγνώρισε πόλεμο για δύο τουλάχιστον γενεές.» Τα πολιτικά, θρησκευτικά και εμπορικά στοιχεία αυτού του κόσμου δέχθηκαν σε μεγάλη έκτασι αυτή την άποψι.

4, 5. Ποια άποψι είχαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

⁴ Εν τούτοις, οι μάρτυρες του Ιεχωβά διακρατούσαν μια άποψι τελείως αντίθετη! Στο τεύχος του Ιουλίου 1879 η επίσημος έκδοσις των του περιοδικού Η Σκοπιά (που ήταν τότε γνωστό ως Η Σκοπιά τής Σιών) έλεγε στους αναγνώστας: «Ο Θεός διδάσκει σε πολλά εδάφια ότι καιρός μεγάλης στενοχώριας πρόκειται να έλθη επάνω στα έθνη.» Στο τεύχος του Οκτωβρίου του ιδίου εκείνου έτους το περιοδικό Η Σκοπιά έλεγε: «‘Μεγάλα και τρομερά’ πράγματα έρχονται επάνω στον κόσμο—ανατροπή όλων των κυβερνήσεων, του νόμου και της τάξεως—-πλήρες ναυάγιο της κοινωνίας.» Ωμιλούσε για ‘καιρόν θλίψεως, η οποία ποτέ δεν έγινε αφού υπήρξε έθνος.’ Στη διάρκεια όλων των ετών που ακολούθησαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά (που ήσαν τότε γνωστοί ως «Σπουδασταί των Γραφών») εκήρυτταν με συνέπεια αυτό το άγγελμα, ότι ο κόσμος ωδηγείτο στη χειρότερη στενοχώρια που είδε ποτέ. Καλούσε την προσοχή στον προφητικό λόγο; του Θεού στο εδάφιο Δανιήλ 12:1, το οποίο ωμιλούσε για ‘καιρόν θλίψεως η οποία ποτέ δεν έγινε αφότου υπήρξε έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού.’ Ανέφεραν την προφητεία του Ιησού ότι «τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγινε απ’ αρχής κόσμου ως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.»—Ματθ. 24:21.

⁵ Από τη Βιβλική χρονολογία, οι μάρτυρες του Ιεχωβά ετόνισαν από το 1877 ότι το 1914 θα είναι ένα έτος μεγάλης σημασίας. Το περιοδικό Η Σκοπιά στο τεύχος του Μαρτίου 1880 έλεγε: «Οι καιροί των εθνών εκτείνονται ως το 1914, και η ουράνια βασιλεία (του Θεού) δεν θα έχη πλήρη κυριαρχία ως τότε.» Μολονότι δεν ήταν ακόμη σαφές ποιες ακριβώς θα ήσαν οι λεπτομέρειες, στις τέσσερες περίπου δεκαετίες που προηγήθησαν του 1914 εσάλπιζαν την προειδοποίησι ότι το μέλλον αυτού του παρόντος συστήματος δεν θα ήταν ένα μέλλον ειρήνης, ασφαλείας και ευημερίας για το ανθρώπινο γένος, αλλ’ ότι το 1914 ο κόσμος θα έφθανε στον πιο μεγάλο καιρό στενοχώριας που είχε ιδεί ποτέ. Το 1897 το βιβλίο Η Μάχη του Αρμαγεδδώνος (που είχε πρώτα τον τίτλο «Η Ημέρα της Εκδικήσεως») εκδόσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά, έλεγε ότι αυτή η στενοχώρια θα ήταν «πιο γενική και ευρεία και πιο καταστρεπτική, όπως δείχνουν με αξιοσημείωτο τρόπο οι σύγχρονες πολεμικές μηχανές. Αντί να περιορίζεται σ’ ένα έθνος ή σε μια επαρχία, το σάρωμά της θα περιλαμβάνη ολόκληρο τον κόσμο, ιδιαίτερα τον πολιτισμένο κόσμο, τον Χριστιανικό κόσμο.»

6. Η άποψις ποιων απεδείχθη από τα γεγονότα που άρχισαν από το 1914 ότι ήταν η αληθινή;

⁶ Το σημαντικό έτος 1914 ήλθε, και μαζί του ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, η πιο μεγάλη αναστάτωσις στην ιστορία ως την εποχή εκείνη. Έφερε άνευ προηγουμένου σφαγή, πείνα, λιμούς και ανατροπή κυβερνήσεων. Ο κόσμος δεν περίμενε τέτοια τρομερά γεγονότα να λάβουν χώρα. Αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά περίμεναν αυτά τα πράγματα, και άλλοι ανεγνώρισαν ότι αυτό συνέβη. Στις 30 Αύγουστου 1914, η εφημερίς Γουώρλντ της Νέας Υόρκης έλεγε: «Η τρομακτική κήρυξις πολέμου στην Ευρώπη εξεπλήρωσε μια σπουδαία προφητεία. Επί ένα τέταρτο του αιώνος πριν, μέσω κηρύκων και μέσω εντύπων, οι ’Διεθνείς Σπουδασταί των Γραφών’ . . . διεκήρυτταν σ’ όλο τον κόσμο ότι η Ημέρα της Οργής που προφητεύθηκε στη Βίβλο θα ανέτειλε το 1914. ‘Προσέξτε το 1914!’ υπήρξε η κραυγή αυτών των . . . ευαγγελιστών.»

7. Πώς το εγνώριζαν αυτό πράγματι οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

⁷ Πώς μπορούσαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά να γνωρίζουν πριν από τόσον καιρό αυτά που οι ηγέται του κόσμου δεν εγνώριζαν; Μόνο διότι το άγιο πνεύμα του Θεού έκαμε γνωστές σ’ αυτούς αυτές τις προφητικές αλήθειες. Είναι αλήθεια ότι μερικοί σήμερα ισχυρίζονται πώς τα γεγονότα εκείνα δεν ήταν δύσκολο να τα προβλέψη κανείς, εφόσον το ανθρώπινο γένος είχε από πολύν καιρό γνωρίσει διάφορες στενοχώριες. Αν όμως δεν ήταν δύσκολο να προλεχθούν εκείνα τα γεγονότα, τότε γιατί δεν τα προείπαν όλοι οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέται και οι οικονομικοί ειδήμονες; Γιατί έλεγαν στους ανθρώπους το αντίθετο; Και γιατί εδίωκαν τους μάρτυρας του Ιεχωβά διότι έλεγαν πράγματα τα οποία απεδείχθησαν αργότερα αληθινά;

ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

8. Ποια άποψις για το μέλλον επικρατούσε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο;

⁸ Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος έληξε το 1918. Αλλά τι έγινε κατόπιν; Άλλη μια φορά τα ηγετικά στοιχεία αυτού του κόσμου άρχισαν να προλέγουν ένα μέλλον ειρήνης, ασφαλείας και ευημερίας. Στο τεύχος της 9ης Νοεμβρίου 1918, της εφημερίδος Σατερνταίη Ριβιού, ο καθηγητής της ιστορίας Χένρυ Στήλ Κόματζερ, αφού έλεγε ότι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε γίνει για «μια ασφαλή δημοκρατία στον κόσμο» κατόπιν ανέφερε: «Ασφαλώς ο κόσμος έχει δικαίωμα να αγάλλεται τώρα που αυτός ο μεγαλύτερος και πιο τρομακτικός πόλεμος έφθασε στο εξαντλητικό τέλος του. Ο μιλιταρισμός συνετρίβη, η επιδρομή ματαιώθηκε, η τυραννία έληξε, η αδικία επανορθώθηκε, η δημοκρατία έλαβε διεκδίκηση και η ειρήνη εξασφαλίσθηκε: έως τώρα, ύστερα από αιώνες ζωηρής επιθυμίας και αγώνων, οι καλής θελήσεως άνθρωποι έχουν εγκαθιδρύσει ένα συνασπισμό για να εξασφαλίση ειρήνη. Όχι πια πόλεμοι, όχι πια τυραννία—-το ανθρώπινο γένος έχει εισέλθη πια σε ασφαλείς ειρηνικούς λιμένες.» Όταν εγκαθιδρύθηκε η Κοινωνία των Εθνών, μερικοί από τους κληρικούς του Χριστιανικού κόσμου την εχαιρέτησαν ακόμη και ως την πολιτική έκφρασι της βασιλείας του Θεού επί της γης.

9, 10. Ποιο ήταν το άγγελμα των μαρτύρων του Ιεχωβά ύστερα από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο;

⁹ Αλλά τι έλεγαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά; Και πάλι ακριβώς το αντίθετο! Στο τεύχος της 1ης Μαρτίου 1919 το περιοδικό Η Σκοπιά έλεγε: «Διαρκής ανακούφισις στην ανθρωπότητα που υποφέρει δεν θα έλθη ούτε με την ανθρώπινη ανύψωσι ούτε με τον σοσιαλισμό ούτε με κυβερνητικές διευθετήσεις ούτε με οποιαδήποτε Κοινωνία των Εθνών, οσοδήποτε επιθυμητή και αν είναι μια τέτοια διευθέτησις, αλλά μόνον με τη δύναμι του Χριστού Ιησού και της εκκλησίας του, η οποία θα φέρη τάξι μέσα από το χάος με την εγκαθίδρυσι της παγκοσμίου βασιλείας ειρήνης και δικαιοσύνης.. . . Καθώς οι άνθρωποι φθάνουν στο σημείο ν’ αντιληφθούν, μέσα από τις ταραχώδεις πείρες που υπάρχουν τώρα στη γη, ότι δεν πρόκειται να υπάρξη διαρκής ευτυχία σ’ αυτήν την ανθρώπινη Ιδιοτέλεια· και τη διαφθορά, ο αριθμός εκείνων οι οποίοι επιθυμούν διακαώς να υποδεχθούν τον Βασιλέα όταν επιστρέψη θ’ αυξάνη. Αυτοί θα εκτιμήσουν το γεγονός ότι η εκρίζωσις της ιδιοτέλειας από τη γη είναι έργον του μεγάλου ουρανίου ιατρού και υπερβαίνει τις δυνάμεις του ατελούς θνητού ανθρώπου.»

¹⁰ Από το 1919 και εμπρός οι μάρτυρες του Ιεχωβά άρχισαν την πιο εκτεταμένη εκστρατεία κηρύγματος στην παγκόσμια ιστορία. Προειδοποιούσαν ότι αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων εισήλθε στις «έσχατες ημέρες» του. Εκήρυτταν με αυξανόμενες δυνάμεις και αριθμούς ότι οι συνθήκες του κόσμου θα εξακολουθήσουν να χειροτερεύουν ωσότου ο Θεός συντρίψη ώστε να μη υπάρχη πια ολόκληρο το πονηρό σύστημα πραγμάτων, και αντικαταστήση όλες τις κυβερνήσεις του ανθρώπου με μια μόνο κυβέρνησι του Θεού, την ουράνια βασιλεία υπό τον Χριστό. (Δαν. 2:44) Ετόνιζαν την Βιβλική διδασκαλία ότι η βασιλεία του Θεού είναι η μόνη ελπίδα του ανθρώπου για διαρκή ειρήνη και αιώνια ζωή.—Ματθ. 6:10.

11, 12. Ποιοι απεδείχθη ότι ήσαν εκείνοι που έλεγαν την αλήθεια;

¹¹ Τώρα που μισός και πλέον αιώνας έχει περάσει από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ποιος απεδείχθη ότι έλεγε την αλήθεια; Ήσαν ορθές οι προρρήσεις των πολιτικών, θρησκευτικών και εμπορικών στοιχείων; Όχι, δεν ήσαν. Ο καθηγητής Κόμματζερ δείχνει τι έλαβε πράγματι χώρα λέγοντας: «Πενήντα χρόνια ύστερα από την ανακωχή η οποία επρόκειτο να κάμη τη δημοκρατία ασφαλή στον κόσμο, άνθρωποι οι οποίοι μπορούσαν να έχουν υπό έλεγχο ολόκληρη τη γήινη σφαίρα είναι ανίκανοι να ελέγχουν τους ιδίους τους εαυτούς των. Σπανίως στην ιστορία τόσο μεγάλες ελπίδες έχουν γκρεμισθή τόσο χαμηλά . . . Το χίλια ενεακόσια δέκα οκτώ δεν εισήγαγε την χιλιετηρίδα, εισήγαγε μισό αιώνα συρράξεων—ταραχών, πολέμου, επαναστάσεως, ερημώσεως και καταστροφής σε μια κλίμακα που ποτέ πριν το ανθρώπινο γένος δεν είχε ούτε φαντασθή. . .. Η εποχή η οποία έπρεπε να δη το τέλος του πολέμου εισήγαγε αντιθέτως τον πιο τρομερό από τους πολέμους, ο οποίος έφθασε κλιμακωτά στο πιο τρομακτικό όπλο· η εποχή που έπρεπε να δη τον θρίαμβο της δημοκρατίας είδε αντιθέτως τον θρίαμβο της τυραννίας . . . Πώς μπορούμε να εξηγήσωμε αυτήν τη μακρά διαδοχή σφαλμάτων και τραγωδιών που δεν έχουν το παράλληλο τους στην ιστορία;»

¹² Δεν μπορούσαν να την εξηγήσουν. Αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά την εξήγησαν με πλήρη αλήθεια—προτού συμβή, ενώ συνέβαινε και αφού είχε συμβή. Όχι, όμως, από δική των ιδιοφυία, άλλα με το να είναι προειδοποιημένοι από τον Λόγο της αληθείας του Θεού και με την κατεύθυνσι του αγίου του πνεύματος μπορούσαν να λέγουν στους εκζητητάς της αληθείας που ωδηγείτο αυτός ο κόσμος. Το 1925 μ.Χ. εγνωστοποίησαν ότι ύστερα από την έναρξι, των «εσχάτων ημερών» το 1914 μεγάλη στενοχώρια επρόκειτο να έλθη διότι, ύστερα από τον πόλεμο που είχε γίνει στον ουρανό, «ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην . . . Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»—Αποκάλ. 12:9-12.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΥΛΙΣΜΟ

13. Ποιες αντιτιθέμενες απόψεις σχετικά με τον υλισμό διετηρούντο;

¹³ Επί έναν περίπου αιώνα οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν προειδοποιήσει εκείνους που επιθυμούν να υπακούσουν στον Θεό μάλλον ως άρχοντα να μην στηρίζουν τις ελπίδες των στα υλικά αγαθά, άλλα να αρκούνται στα αναγκαία της ζωής, διότι αυτό λέγει η Γραφή. (Ματθ. 6:11, 33, 34) Επανειλημμένως ετόνισαν τη διδασκαλία της Γραφής ότι ο οικονομικός πλούτος δεν ήταν στην πραγματικότητα ούτε ικανοποιητικός ούτε ασφαλής, και ότι θα παρήρχετο μαζί μ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Εν τούτοις, σ’ όλη αυτή τη διάρκεια του χρόνου οι ειδήμονες οικονομολόγοι του κόσμου προωθούσαν το ένα μετά το άλλο διάφορα προγράμματα οικονομικής ασφαλείας.

14. Τι έλαβε χώρα στην πραγματικότητα;

¹⁴ Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; το 1929 άρχισε η χειρότερη οικονομική κρίσις στην ιστορία. Και κάποιο μέτρον ανακουφίσεως ήλθε μόνον όταν τα έθνη άρχισαν να δανείζωνται και να δαπανούν για να χρηματοδοτήσουν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ποια ήταν η οικονομική κατάστασις από τον καιρό του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου; Είναι αλήθεια ότι υπήρξε μια φαινομενική αύξησις υλικής ευημερίας σε πολλές χώρες, αλλά ένα μεγάλο μέρος της ήταν αποτέλεσμα οικονομικού ελλείμματος, και έφθαναν στο σημείο να δανείζωνται για ν’ αγοράζουν πράγματα. Πόσο γνησία και ασφαλής είναι αυτή η ευημερία; Το έντυπο που έφερε τον τίτλο «Το εκπληκτικό δολάριο σε ενέργεια,» που εξεδόθη το 1969, έλεγε: «Ποτέ στη διάρκεια των 18 περασμένων ετών οι αφελείς κάτοχοι χρημάτων δεν έχουν υποστή τέτοιες γιγαντιαίες απώλειες νομισματικής αξίας όσο στη διάρκεια των περασμένων δώδεκα μηνών. . . Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωσις στην Ιστορία των περασμένων 50 ετών που ένα κυβερνητικό ή άλλου τύπου δάνειο έχει εξοφληθή στην αγοραστική δύναμι με την οποία το απέκτησε ο αγοραστής. Και όλες οι πληρωμές τόκων από ταμιευτήρια και εμπορικές τράπεζες, καθώς επίσης και τα περισσότερα μερίσματα, έχουν σαρωθή στη διάρκεια των τελευταίων 28 ετών από φόρους και απώλεια της αγοραστικής δυνάμεως.» Σχετικά με μια μόνο από τις πολλές πρόσφατες οικονομικές ανωμαλίες η εφημερίς Τάιμς της Νέας Υόρκης έγραφε στο φύλλο της τής 24ης Νοεμβρίου 1968 το εξής: «Ο Δυτικός κόσμος αγωνίσθηκε την περασμένη εβδομάδα με μια νομισματική κρίσι η οποία εκλόνισε τις βασικές οικονομικές και πολιτικές προϋποθέσεις της μεταπολεμικής περιόδου. . .. στο περασμένο έτος υπήρξε μια σειρά καταστάσεων οι οποίες επλησίαζαν προς την καταστροφή από εκείνο που θεωρήθηκε ότι ήταν ένα σύστημα που εξησφάλιζε σταθερότητα,. . . Ήταν μια εφιαλτική εβδομάδα για τους οικονομολόγους του κόσμου.»

15. Θα είναι το μέλλον καλύτερο για τον υλισμό του κόσμου και γι’ αυτούς που τον υποστηρίξουν;

¹⁵ Καμμιά απ’ αυτές τις οικονομικές δυσκολίες δεν εξέπληξε εκείνους οι οποίοι υπακούουν στον Θεό ως άρχοντα. Τα περίμεναν αυτά τα πράγματα. Και πίστευαν ότι η χειρότερη οικονομική κατάρρευσις που έλαβε ποτέ χώρα επρόκειτο να έλθη, βάσει τής αρχής που αναφέρει το εξής εδάφιο: «Το αργύριον αυτών θέλουσι ρίψει εις τας οδούς, και το χρυσίον αυτών θέλει είσθαι ως ακαθαρσία· το αργύριον αυτών και το χρυσίον αυτών δεν θέλουσι δυνηθή να λυτρώσωσιν αυτούς εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.» (Ιεζ. 7:19, ΜΝΚ) Θα συμβή αυτό ακριβώς που λέγει ο Λόγος του Θεού: «Όστις ελπίζει επί! τον πλούτον αυτού, ούτος θέλει πέσει· οι δε δίκαιοι ως βλαστός θέλουσιν ανθήσει.»—Παροιμ. 11:28.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

16. Πώς τα γεγονότα επαλήθευσαν την άποψι των μαρτύρων του Ιεχωβά σχετικά με την επιστήμη;

¹⁶ Στη διάρκεια αυτού του αιώνος ή επιστήμη χαιρετίσθηκε ως σωτήρ. Ισχυρίσθησαν ότι αυτή θα προμήθευε την τεχνολογία που θα υποτάξη τη γη και θα προμηθεύση αφθονία και άνεσι για όλους. Εν τούτοις, οι μάρτυρες του Ιεχωβά προειδοποίησαν ότι, παρά τις καλές προθέσεις και μερικά οφέλη, η επιστήμη ήταν μία ψευδής ελπίδα, διότι δεν μπορούσε να λύση τα προβλήματα του ανθρωπίνου γένους. Απεδείχθη αυτό αληθινό; Ο καθηγητής Κόμματζερ λέγει: «Στο τέλος μιας γενεάς χωρίς παράλληλο προόδου στην επιστήμη και την τεχνολογία, το ανθρώπινο γένος διεπίστωσε ότι η πείνα είναι πιο διαδεδομένη, η βία πιο ανηλεής και η ζωή πιο αβέβαια από ό,τι ήταν οποιοδήποτε καιρό στη διάρκεια του αιώνος. Και αυτή η απογοήτευσις δεν περιωρίσθηκε μόνο στους καθυστερημένους λαούς τής γης: Ακόμη και στην Αμερική, η οποία καυχάται για απεριόριστες σχεδόν πηγές και την πιο προχωρημένη τεχνολογία, η φτώχεια υπήρξε κάτι συνηθισμένο σε εκατομμύρια σπίτια, λευκών καθώς και μαύρων· πόλεις παρήκμασαν, η ύπαιθρος απεγυμνώθη, ο αέρας και τα υδάτινα ρεύματα μολύνθηκαν· η ανομία, επίσημος και ιδιωτική, έγινε μεταδοτική· και ο πόλεμος καθώς και η απειλή του πολέμου γέμισε τις διάνοιες των ανθρώπων με μίσος και φόβο.» Και τώρα, άλλοι αρχίζουν ν’ αναγνωρίζουν την αλήθεια αυτών που οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν πει, διότι το περιοδικό Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ στο τεύχος της 9ης Φεβρουαρίου 1970 έλεγε: «Οι επιστήμονες, αφού έδρεψαν τον θαυμασμό για τα άλματα στην τεχνολογία που έχουν επιτύχει τις τελευταίες δεκαετίες, διαπιστώνουν τώρα ότι πρέπει να φυλαχθούν από λιθοβολισμό. Οι άνθρωποι σε ολοένα αυξανόμενους αριθμούς φαίνεται να βλέπουν ότι οι επιστημονικές έρευνες δημιουργούν περισσότερα προβλήματα αντί να λύουν. . .. Οι επικρίσεις. . .έχουν φθάσει σε σημείο όπου πολλοί εξέχοντες επιστήμονες του έθνους αισθάνονται πολύ ανήσυχοι.»

17, 18. Μπόρεσε η Ιατρική επιστήμη ν’ αλλάξη τις αλήθειες που περιέχονται στη Γραφή σχετικά με την ασθένεια και τον θάνατο;

¹⁷ Τι μπορεί να λεχθή για τα επιτεύγματα στον τομέα της ιατρικής επιστήμης; Πολλοί ισχυρίσθηκαν ότι θα επρομήθευε την απάντησι στην άρρωστη και θνήσκουσα κατάστασι του ανθρώπου. Ως απόδειξι ετόνιζαν με υπερηφάνεια ότι το μήκος της ανθρώπινης ζωής έχει μακρύνει πολύ τα πρόσφατα χρόνια. Συμβαίνει αυτό;; Το περιοδικό Σαιεντιφικ Αμέρικαν του Μαρτίου 1968 γράφει τα εξής: «Η κοινή εκείνη εντύπωσις ότι η σύγχρονη επιστήμη έχει μακρύνει το μήκος της ανθρώπινης ζωής δεν υποστηρίζεται ούτε από τις σοβαρές στατιστικές ούτε από την βιολογική απόδειξι. Το βέβαιον είναι ότι οι πρόοδοι του 20ου αιώνος όσον αφορά τον έλεγχο των μολυσματικών ασθενειών και ωρισμένων άλλων αιτιών θανάτου έχουν βελτιώσει τη μακροβιότητα του ανθρωπίνου πληθυσμού ως συνόλου. Αυτά τα επιτεύγματα της επιστήμης όσον αφορά τη δημοσία υγεία, έχουν μάλλον μακρύνει τον μέσον όρον διαρκείας ζωής με το να κάμουν περισσοτέρους ανθρώπους να φθάνουν στο ανώτατο όριο, πράγμα που για το γενικό σύνολο του ανθρωπίνου γένους εξακολουθεί να φαίνεται ότι είναι περίπου τα ογδόντα χρόνια της Γραφής. . ..Το γήρας των κανονικών πληθυσμών των κυττάρων προφανώς οφείλεται σε εσωτερικές λειτουργίες, όχι σε ελαττωματικότητα των συνθηκών της αναπτύξεως.»

¹⁸ Μολονότι αξίζει να επαινεθούν οι άνθρωποι για τις ειλικρινείς προσπάθειες των να βοηθήσουν τους ασθενείς και θνήσκοντας, η αλήθεια είναι ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει: ο άνθρωπος εξακολουθεί ν’ αρρωσταίνη και να πεθαίνη. Και το μήκος της ζωής του είναι περίπου το ίδιο όπως ήταν όταν πριν από αιώνες ο Λόγος του Θεού εδήλωσε: «Αι ημέραι της ζωής ημών είναι καθ’ εαυτάς εβδομήκοντα έτη, και εάν εν ευρωστία, ογδοήκοντα έτη, πλην και το καλήτερον μέρος αυτών είναι κόπος και πόνος, διότι ταχέως παρέρχεται, και ημείς πετώμεν.» (Ψαλμ. 90:10) Ο άνθρωπος με τις δικές του προσπάθειες δεν μπορεί να υπερνικήση την ασθένεια και τον θάνατο. Εξακολουθεί να μένη αληθινό ότι «δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθε εις τον κόσμον, και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους.» (Ρωμ. 5:12) Όχι οι άνθρωποι, αλλ’ ο Θεός θα φέρη μόνιμη θεραπεία του σώματος και τής διακονίας μέσω της βασιλείας του υπό τον Χριστόν.—Αποκάλ. 21:3, 4.

Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ

19, 20. Τι περίμεναν οι δούλοι του Ιεχωβά σχετικά με τις θρησκείες αυτού του κόσμου;

¹⁹ Ποια υπήρξε η αλήθεια σχετικά με την παγκόσμιο θρησκευτική κατάστασι ιδιαίτερα την κατάστασι του Χριστιανικού κόσμου; Τον Νοέμβριο του 1879 το περιοδικό Η Σκοπιά έγραφε τα εξής: «Κάθε εκκλησία, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι αγνή παρθένος νυμφευμένη με τον Χριστόν, αλλά η οποία στην πραγματικότητα είναι ενωμένη με τον κόσμο. . . οφείλομε να την καταδικάσωμε επειδή είναι στη γλώσσα της Γραφής εκκλησία πόρνη. . .. Ναι πιστεύομε ότι η κατ’ όνομα εκκλησία της εποχής μας είναι η Βαβυλων του εδαφίου μας, η οποία πέφτει. . .. Αναμένομε ότι η πτώσις δεν θα είναι στιγμιαία· θα έχη μια αρχή και θ’ αποκτά ορμή καθώς πέφτει εωσότου συντριβή σε κομμάτια.» Μολονότι δεν ήταν σαφές τότε πώς ακριβώς θα συνέβαινε αυτό, οι δούλοι του Ιεχωβά προειδοποιημένοι από τις προφητικές αλήθειες σχετικά με την ψευδή θρησκεία, έλεγαν στους ακροατάς των να εξέλθουν από τις θρησκείες του κόσμου, διότι αυτές οι θρησκείες δεν υπηρετούν τον Θεό και θα ελάμβαναν δυσμενή κατάκρισι.

²⁰ Τα εκκλησιαστικά συστήματα δεν το πίστευαν αυτό και ήγειραν επανειλημμένο διωγμό εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά. Πράγματι, στη δεκαετία του 1950 είδαμε εκείνο που εφαίνετο να είναι αναζωογόνησις του θρησκευτικού ενδιαφέροντος. Κατόπιν η Σύνοδος του Βατικανού στη δεκαετία του 1960 χαιρετήθηκε από τους θρησκευτικούς ηγέτας ως ένα μεγάλο βήμα προς την ενότητα και την ενίσχυσι των εκκλησιών. Αλλά σ’ όλη αυτή τη διάρκεια οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξακολουθούσαν να δίνουν την προειδοποίησι ότι αυτές οι κοσμικές θρησκείες θα έπαυαν να υπάρχουν, και μάλιστα πολύ σύντομα.

21. Ποια είναι η αλήθεια σχετικά με την ψευδή θρησκεία σήμερα;

²¹ Οι αποδείξεις είναι πολύ σαφείς ότι εκείνο που έλεγαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν αλήθεια. Όλον τον καιρό είχαν πράγματι την κατεύθυνσι του αγίου πνεύματος. Τώρα, όλες οι εξουσίες παραδέχονται ότι οι θρησκείες του κόσμου τούτου βρίσκονται σε μεγάλη ταραχή. Εγκαταλείπονται από ολοένα αυξανόμενους αριθμούς ανθρώπων καθώς και κληρικών επίσης, και η οικονομική υποστήριξις ελαττώνεται. Όπως έγραφε η εφημερίς Τάιμς Νέας Υόρκης 25ης Μαρτίου 1969: «Η καθιερωμένη θρησκεία εξαφανίζεται, είπε σήμερα ένας Γερμανός, ειδικός στην κοινωνιολογία της θρησκείας.» Αυτός ο αναβρασμός στη θρησκεία έκαμε ένα αρθρογράφο της εφημερίδος Πόστ της Νέας Υόρκης να γράψη στο φύλλο της 14ης Μαρτίου 1969 τα εξής: «Ο τομεύς στον οποίον η παλαιά τάξις φαίνεται να εξελίσσεται γύρω μας με ταχύτητα φωτός είναι η θρησκεία. . .. Κανείς δεν τολμά να πη πόσο μακρυά θα πάη αυτή ή θρησκευτική επανάστασις.» Αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά το έλεγαν αυτό—με αυξανόμενη δύναμι, και επί ενενήντα και πλέον χρόνια τώρα!

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

22, 23. (α) Γιατί οι δούλοι του Ιεχωβά δεν συμμερίζονται την στενοχώρια των εθνών που υπάρχει σήμερα; (β) Τι θα συνεχίσουν να κάνουν εκείνοι οι οποίοι γνωρίζουν τις προφητικές αλήθειες του Θεού;

²² Έτσι, σ’ όλους τους τομείς της ανθρώπινης προσπαθείας υπάρχουν αλάνθαστα σημεία χειροτερεύσεως. Τα έθνη βρίσκονται ακριβώς στην κατάστασι που προείπε ο Ιησούς όταν είπε για την εποχή μας: «Και επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα· οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.» (Λουκ. 21:25, 26) Αλλά αυτή την αγωνία της καρδιάς δεν την έχουν οι δούλοι του Ιεχωβά, διότι ο Ιησούς είπε επίσης: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.»—Λουκ. 21:28.

²³ Η ελπίδα εκείνων οι οποίοι έκαναν γνωστές αυτές τις προφητικές αλήθειες του Θεού γίνεται ολοένα πιο λαμπρή, ακόμη και όταν οι συνθήκες χειροτερεύουν σ’ αυτό το παλαιό σύστημα πραγμάτων. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι αυτοί οι δούλοι του Θεού γνωρίζουν ότι όλα αυτά σημαίνουν ότι «ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.» (1 Ιωάν. 2:17) Αποβλέπουν με αυξανόμενη πίστι και εμπιστοσύνη σ’ ένα θαυμαστό μέλλον στη νέα τάξι του Θεού ύστερα από το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος, ενισχυμένοι με την γνώσι ότι οι προφητικές αλήθειες του Θεού τις οποίες υποστηρίζουν έχουν εκπληρωθή και εξακολουθούν να εκπληρώνωνται. Ποτέ δεν θα εγκαταλείψουν τις πολύτιμες προφητικές αλήθειες του Θεού για τις μάταιες υποσχέσεις εκείνων οι οποίοι προάγουν αυτό το σύστημα πραγμάτων. Ακολουθούν τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Να γίνησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολίας και διεστραμμένης· μεταξύ των οποίων λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω, κρατούντες τον λόγον της ζωής.»—Φιλιππ. 2:15, 16.

24. Εν όψει των καιρών, ποιο είναι το πιο ανταποδοτικό πράγμα πού μπορεί ο καθένας να κάμη;

²⁴ Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με έντιμη καρδιά που δεν γνωρίζουν την αλήθεια σχετικά με τον Θεό και τους σκοπούς του. Είναι απελπισμένοι μ’ αυτά που βλέπουν να λαμβάνουν χώρα στον κόσμο, αλλά δεν γνωρίζουν σε ποια κατεύθυνσι να στραφούν. Και αυτοί επίσης έχουν ανάγκη της αληθείας η οποία προέρχεται από τον Θεό. Αλλ’ είναι πολύ αργά γι’ αυτό το θνήσκον σύστημα. Εκτιμήστε το επείγον των καιρών και διαθέστε χρόνο, ναι, εξοικονομήστε καιρό για να διαδίδετε την αλήθεια σε άλλους. Δεν υπάρχει τίποτε πιο ανταποδοτικό που θα μπορούσατε να κάνετε σ’ αυτόν τον καιρό της ανθρώπινης ιστορίας. Γιατί αυτό; Διότι ό Λόγος του Θεού υπόσχεται: «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.»—1 Τιμ. 4:16.