Διωρισμένοι Πρεσβύτεροι για να Ποιμάνουν το Ποίμνιον του Θεού

1. (α) Τι είδους άνδρες είναι οι επίσκοποι, στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά; (β) Τι κάνει βασικώς ένας επίσκοπος σε μια εκκλησία;

Η ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ οργάνωσις των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν έχει επί πληρωμή διακόνους στις εκκλησίες της. Από μέσα από την ίδια την εκκλησία ώριμοι άνδρες με πνευματικά προσόντα διορίζονται ως πρεσβύτεροι και επίσκοποι. (Τίτον 1:5, 7) Αυτοί οι άνδρες ενδιαφέρονται για την ευημερία ολοκλήρου του ποιμνίου που είναι κάτω από τη φροντίδα τους. Στην Εβραϊκή η αντίστοιχη λέξις είναι πακίδ. Η Εβραϊκή λέξις είναι παρμένη από ένα όρο που σημαίνει «να επισκέπτεσαι, να στρέφης την προσοχή σε κάτι, να επιθεωρής,» επίσης «να διορίζης ή να αναθέτης.» Η Ελληνική λέξις προέρχεται από το ρήμα «επισκοπώ» και σημαίνει «παρατηρώ ή επιβλέπω κάτι.» Έτσι, λοιπόν, ένας επίσκοπος σε μια Χριστιανική εκκλησία είναι εκείνος ο οποίος είναι διωρισμένος να επιβλέπη την εκκλησία, να επισκέπτεται και να εποικοδομή εκείνους οι οποίοι είναι ταυτισμένοι μ’ αυτήν. Οι Χριστιανοί «επίσκοποι» αντιστοιχούν μ’ εκείνους οι οποίοι αναγνωρίζονται ως «πρεσβύτεροι» των εκκλησιών, και όλοι αυτοί οι διωρισμένοι «πρεσβύτεροι» έχουν ευθύνη επισκόπου στο ποίμνιο του Θεού.

2. Ομιλώντας στους πρεσβυτέρους στην εκκλησία στην Έφεσο, ποια ενθαρρυντική συμβουλή έδωσε ο Παύλος και ποιος λόγος υπήρχε γι’ αυτή τη συμβουλή;

² Όταν ο απόστολος Παύλος επέστρεφε από ένα ιεραποστολικό ταξίδι του και έφθασε στη Μίλητο, έστειλε μήνυμα στην Έφεσο και «προσεκάλεσε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας.» (Πράξ. 20:17) Όταν αυτοί οι πρεσβύτεροι ήλθαν να δουν τον Παύλο, τους υπενθύμισε πώς είχε δαπανήσει τον εαυτό του υπέρ αυτών και τους παρώτρυνε να κάνουν το ίδιο για όλο το ποίμνιο που είχε εμπιστευθή στη φροντίδα των. Είπε τα εξής: «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς, και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους, . . . δεν φροντίζω όμως περί ουδενός τούτων, ουδέ έχω πολύτιμον την ζωήν μου, ως το να τελειώσω τον δρόμον μου μετά χαράς, και την διακονίαν την οποίαν έλαβον παρά του Κυρίου Ιησού, να διακηρύξω το ευαγγέλιον της χάριτος του Θεού. Και τώρα ιδού, εγώ εξεύρω ότι πλέον δεν θέλετε ιδεί το πρόσωπόν μου σεις πάντες, μεταξύ των οποίων διήλθον κηρύττων την βασιλείαν του Θεού. . . . δεν συνεστάλην να αναγγείλω προς εσάς πάσαν την βουλήν του Θεού. Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε δια του ιδίου αυτού αίματος [του αίματος του ιδίου αυτού Υιού, ΜΝΚ].» (Πράξ. 20:16-28) Ο Παύλος είχε πάρει το έργο του πολύ σοβαρά και επιθυμούσε να εντυπώση στους ομοίους του πρεσβυτέρους τη σοβαρότητα της ευθύνης των ενώπιον του Θεού ως επισκόπων του ποιμνίου.

3. (α) Μήπως θεωρούσαν κάποιο συγκεκριμένο από τους πρεσβυτέρους της Εφέσου ως τον κυριώτερο; (β) Ποιες ενδιαφέρουσες ερωτήσεις τίθενται τώρα;

³ Σημειώστε ότι κανένας πρεσβύτερος δεν εθεωρείτο ως ο κυριώτερος, ως η κεφαλή της εκκλησίας. Αυτή η θέσις είχε δοθή από τον Θεό στον Υιό του, τον Ιησού Χριστό. (Εφεσ. 1:22, 23· Κολ. 1:18) Οι πρεσβύτεροι ως ένα σώμα υπηρετούσαν υπό τον Χριστό. Ήσαν ένας όμιλος ίσων όσον αφορά την ευθύνη των. Ο Παύλος μίλησε σ’ αυτούς ως «πρεσβυτέριον»· απ’ όλους απαιτείτο να θέτουν το ίδιο έξοχο παράδειγμα στην εκκλησία. (1 Τιμ. 4:14) Πώς αυτοί οι άνθρωποι είχαν αποκτήσει τα προσόντα να είναι πρεσβύτεροι στην εκκλησία της Εφέσου; Ασφαλώς πρέπει να υπήρχε κάποια οργάνωσις, κάποια τάξις, κάποια καθοδήγησις για το ποίμνιο του Θεού. Αλλά γιατί αυτοί οι συγκεκριμένοι άνδρες είχαν διορισθή να είναι οι ποιμένες;

ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ

4. Που υπάρχουν στη Γραφή λεπτομέρειες για τα προσόντα των επισκόπων ή πρεσβυτέρων, και γιατί είναι σπουδαίο να είναι κανείς προσκολλημένος σ’ αυτές;

⁴ Για λεπτομέρειες όσον αφορά τα προσόντα μπορούμε να στραφούμε στην πρώτη επιστολή που έγραψε ο Παύλος στον Τιμόθεο. Στο τρίτο κεφάλαιο υπάρχει μια περιγραφή του τι πρέπει να είναι ένας πρεσβύτερος ή ένας επίσκοπος. Αυτές οι απαιτήσεις δεν πρέπει να λαμβάνωνται ελαφρά. Η ευλογία του Θεού μπορεί ν’ αναμένεται μόνον όταν ακολουθή κανείς πιστά τον Λόγο του.—1 Ιωάν. 3:22.

5. (α) Για να είναι κανείς κατάλληλος να διορισθή ως πρεσβύτερος, τι πρέπει ν’ αληθεύη όσον αφορά την ηθική του; (β) Ποια είναι η σημασία της δηλώσεως ότι «ο επίσκοπος πρέπει . . . να ήναι άμεμπτος;»

⁵ Ήταν τελείως κατάλληλο ο κάθε άνδρας μέσα στην Χριστιανική εκκλησία του Θεού να «ορέγηται επισκοπήν,» να προσπαθή ν’ ανταποκριθή στις απαιτούμενες αρχές, διότι αυτό έδειχνε ότι επιθυμούσε ένα πολύ καλό έργο. Εν τούτοις, προτού ένας Χριστιανός μπορέση να συστηθή γι’ αυτή τη θέσι ώφειλε ασφαλώς να «δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας,» όπως ετόνισε ο Ιάκωβος. (Ιακ. 3:13) Πρέπει να είναι ένας ο οποίος μισεί το κακό. Διαφορετικά δεν θα έχη τον «φόβον του Ιεχωβά,» που είναι «αρχή σοφίας.» (Παροιμ. 9:10· 8:13, ΜΝΚ) Βασικώς, αν ένας άνδρας πρόκειται ν’ αποκτήση τα προσόντα για να διορισθή ως πρεσβύτερος, οφείλει να είναι με συνέπεια προσκολλημένος στις πιο υψηλές ηθικές αρχές. Όπως μάθαμε στο προηγούμενο άρθρο, η άνωθεν σοφία είναι πριν απ’ όλα «αγνή.» Έτσι η ηθική ενός πρεσβυτέρου πρέπει να είναι άψογη και σε πλήρη αρμονία με τον Λόγο του Θεού. Ο Παύλος, γράφοντας στον νεαρό Τιμόθεο στο τρίτο κεφάλαιο, αρχίζοντας από το δεύτερο εδάφιο λέγει: «Πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος να είναι άμεμπτος.» Άμεμπτος σημαίνει απηλλαγμένος από μομφή ή κατηγορία. Η διαγωγή του, οι σχέσεις του με τους ανθρώπους και ο τρόπος της ζωής του δεν μπορεί να είναι του είδους που μπορεί να αμφισβητηθή. Πρέπει να μην επιδέχεται κατηγορία ή διαγωγή του στην εκκλησία, στην κοσμική εργασία του καθώς και οπουδήποτε αλλού. Πρέπει να είναι άνθρωπος με τους πιο υψηλούς κανόνας ηθικής.—2 Κορ. 6:3, 4.

6. Ποια επίδρασι μπορούν να έχουν τα τοπικά έθιμα στην απαίτησι για ένα επίσκοπο να είναι μιας γυναικός ανήρ;

⁶ Ο επίσκοπος, αν είναι έγγαμος, πρέπει να είναι «μιας γυναικός ανήρ.» Τα τοπικά έθιμα δεν αλλάζουν αυτή την απαίτησι. Δεν μπορεί να είναι πολύγαμος και να έχη δύο ή περισσότερες συζύγους.—Ματθ. 19:3-9.

7-9. Τι περιλαμβάνει το να είναι κανείς (α) «άγρυπνος» ή μετριόφρων; (β) «σώφρων»; (γ) «κόσμιος»;

⁷ Εκείνος ο οποίος προορίζεται να είναι επίσκοπος πρέπει επίσης να είναι «άγρυπνος [μετριοπαθής, ΜΝΚ],» όχι ένα άτομο που χρησιμοποιεί ακρότητες. Πρέπει να έχη ισορροπημένη άποψι των ευθυνών του ως Χριστιανού και να τις εκτελή με τρόπο που κερδίζει τον σεβασμό των ομοίων του Χριστιανών.

⁸ Το επόμενο προσόν που αναφέρεται ότι πρέπει να έχη είναι να είναι «σώφρων.» Η άποψίς του πρέπει πάντοτε να κυβερνάται από τον Λόγο του Θεού. Αυτό τον καθιστά ικανό να είναι ισορροπημένος στον τρόπο που σκέπτεται. Θα γνωρίζη τι είναι κατάλληλο και τι είναι ακατάλληλο, αλήθεια ή ψεύδος, όπως βασίζεται στις Γραφές. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να κατέχη καλά τον Λόγο του Θεού.—Ρωμ. 12:2· Ψαλμ. 19:7.

⁹ Οφείλει επίσης να είναι «κόσμιος [εύτακτος, ΜΝΚ].» Αυτό υπονοεί ότι πρέπει να είναι ακριβής. Οι συναθροίσεις που διεξάγει πρέπει να είναι καλά προπαρασκευασμένες, και πρέπει να τηρή καλή τάξι, δίνοντας ευκαιρία μόνο σ’ ένα άτομο να μιλήση κάθε φορά, αν υπάρχουν σχόλια να κάνουν τα μέλη της εκκλησίας. (1 Κορ. 14:26-33) Οποιαδήποτε αρχεία είναι ανάγκη να τηρούνται, πρέπει να είναι καθαρά και καλά τακτοποιημένα. Η ευταξία περιλαμβάνει και κάτι ακόμη. Απαιτεί ν’ αναγνωρίζη τη θεοκρατική τάξι, να εκτιμά την ανάγκη της υποταγής στον Χριστό, την κεφαλή της εκκλησίας, και να βλέπη την θέσι σε συσχετισμό με το ποίμνιο, ως ποιμήν ο οποίος οφείλει να δώση πλήρη λογαριασμό στον Θεό.—1 Κορ. 11:3· Ιερ. 23:1-4.

10. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος ο οποίος ‘ορέγεται επισκοπήν’ να δείξη ότι είναι φιλόξενος;

¹⁰ Ο επίσκοπος πρέπει επίσης να είναι «φιλόξενος.» Πρέπει να υποδέχεται τους ξένους και να τους κάνη να αισθάνωνται χαρούμενοι που έχουν έλθει. Πρέπει να δείχνη επίσης ότι είναι πολύ ευτυχής να βλέπη εκείνους τους οποίους γνωρίζει μια μακρά περίοδο χρόνου. Έχοντας αυτά υπ’ όψιν, ασφαλώς θα εκδηλώνη τους καρπούς της δικαιοσύνης και θα είναι ειρηνικός με όλους, νέους και ηλικιωμένους, μέσα στην εκκλησία.—Εβρ. 13:1, 2.

«ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΣ»

11, 12. (α) Εξηγήστε τους παράγοντας που περιλαμβάνονται στο να είναι κανείς «διδακτικός». (β) Γιατί είναι σπουδαίο να έχουν οι πρεσβύτεροι πράγματι τα προσόντα του διδασκάλου του Λόγου του Θεού;

¹¹ Ένα ιδιαίτερα σπουδαίο χαρακτηριστικό για τους πρεσβυτέρους είναι να είναι ‘διδακτικοί.’ (1 Τιμ. 3:2) Για να κάμη ένας αυτό το έργο ανάμεσα σε Χριστιανούς πρέπει να είναι ένας πνευματικός άνθρωπος. Η πείρα και τα χρόνια στην αλήθεια θα βοηθήσουν σ’ αυτό. Απαιτείται πλάτος και βάθος Γραφικής γνώσεως, και αυτό αποκτάται με τακτική παρακολούθησι των συναθροίσεων της εκκλησίας και επιμελή προσωπική μελέτη σε μια μακρά περίοδο χρόνου. Ένας πρεσβύτερος ασφαλώς πρέπει να μπορή να διαβάζη, διότι θα παρίσταται ανάγκη να στραφή στον Λόγο του Θεού και να είναι σε θέσι να λέγη, ‘Έτσι είναι γραμμένο.’ Και ακόμη περισσότερο, πρέπει να είναι ικανός να εφαρμόζη αυτά που διαβάζει και να μεταδίδη στους άλλους τις ορθές ιδέες με σαφή και γρήγορο τρόπο. Η διδασκαλία είναι τέχνη.

¹² Και άλλοι άνδρες εκτός από τους διωρισμένους πρεσβυτέρους στην εκκλησία θα είναι ασφαλώς ώριμοι Χριστιανοί, ζηλωταί στη διακονία και υποδειγματικοί στη διαγωγή. Αλλά οι πρεσβύτεροι πρέπει να είναι ικανοί να διδάσκουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι απλώς συμμετέχουν στο να διδάσκουν τη Γραφή σε νεοενδιαφερόμενα άτομα. Περιλαμβάνει περισσότερα απ’ αυτό. Οι πρεσβύτεροι είναι εκείνοι τους οποίους οι όμοιοί των Χριστιανοί θεωρούν ως διδασκάλους του Λόγου του Θεού. Πρέπει να είναι ικανοί να σταθούν μπροστά σε όλη την εκκλησία και να μεταδώσουν διδασκαλία από τις Γραφές η οποία θα εποικοδομήση εκείνους οι οποίοι είναι ήδη στην εκκλησία. Πρέπει να έχουν ακριβή γνώσι της αληθείας ώστε, όταν προΐστανται σε μια συνάθροισι της εκκλησίας, να γνωρίζουν αν τα σχόλια που έχουν δοθή από τους άλλους είναι ορθά και έτσι να μπορούν να βοηθήσουν την εκκλησία να φθάση σε κατάλληλη κατανόησι του ζητήματος. Αν έχουν τα προσόντα πρεσβυτέρων, πρέπει να έχουν σαφή γνώσι της αληθείας, ώστε να μπορούν, όχι μόνον να «λέγουν» σε άλλους τι είναι ορθό, αλλά επίσης να λογικεύωνται μαζί τους στα ζητήματα της αληθείας και να τους βοηθούν να τα κατανοούν.—Εφεσ. 4:11, 12.

13. Για να έχη κανείς τα προσόντα του πρεσβυτέρου, πού πρέπει να βασίζη με συνέπεια τη διδασκαλία του, και τι πρέπει ν’ αποφεύγη;

¹³ Ο Παύλος, όταν έγραφε στον Τίτο σχετικά με τον διορισμό «πρεσβυτέρων,» καθώρισε ότι, για να έχη ένας άνδρας τ’ απαιτούμενα προσόντα, πρέπει να είναι «προσκεκολλημένος εις τον πιστόν λόγον της διδασκαλίας.» (Τίτον 1:5, 9) Δεν πρέπει να είναι ένας ο οποίος έχει τάσι να βασίζεται στη δική του γνώμη. Όπως συνεβούλευσε ο Παύλος στον Τιμόθεο, πρέπει να είναι προσκεκολλημένος στον Λόγο του Θεού όταν ομιλή στην εκκλησία· πρέπει να ‘κηρύττη τον λόγον.’—2 Τιμ. 4:2.

14. Πώς πρέπει να θεωρήται το έργο του να είναι κανείς διδάσκαλος στην εκκλησία;

¹⁴ Το να είναι κανείς διδάσκαλος στην εκκλησία του Θεού είναι μεγάλο προνόμιο, αλλά είναι επίσης και μια σοβαρή ευθύνη. (Ιακ. 3:1) Εκείνοι οι οποίοι ‘ορέγονται επισκοπήν’ κάνουν καλά να εργάζωνται επιμελώς για ν’ αποκτήσουν τα προσόντα σχετικά μ’ αυτό. Κι’ εκείνοι οι οποίοι έχουν τα προσόντα πρέπει να είναι ευτυχείς να χρησιμοποιούν αυτό το «χάρισμα» για την εποικοδόμησι της εκκλησίας, όχι να διστάζουν από φόβο, αλλά να εμπιστεύωνται στον Ιεχωβά για την κατεύθυνσι και την ευλογία του. (Ρωμ. 12:6-8) Καθώς συνεχίζουν ν’ αποβλέπουν ταπεινά στον Ιεχωβά για κατεύθυνσι, θα βοηθούνται να κάνουν το έργο με τρόπο που θα φέρνη δόξα στον Θεό και ευλογία σ’ εκείνους οι οποίοι τον αγαπούν.

15. (α) Γιατί ένας που πίνει υπερβολικά δεν έχει τα προσόντα ενός πρεσβυτέρου; (β) Γιατί ένας άνθρωπος που είναι φιλοπόλεμος ή ισχυρογνώμων δεν έχει τα προσόντα να είναι πρεσβύτερος;

¹⁵ Αν πρόκειται κάποιος να είναι αποτελεσματικός διδάσκαλος, οφείλει να συμπεριφέρεται με τρόπον που να μη κλείνη τις διάνοιες και τις καρδιές εκείνων τους οποίους προσπαθεί να βοηθήση. Είναι ευνόητον, λοιπόν, γιατί απαιτείται από έναν ο οποίος είναι διωρισμένος πρεσβύτερος να είναι «ουχί μέθυσος, ουχί πλήκτης, ουχί αισχροκερδής, αλλ’ επιεικής, άμαχος.» (1 Τιμ. 3:3) Δεν πρέπει να είναι δεδομένος σε πολύ οίνον. Πρέπει πάντοτε να ελέγχη τις αισθήσεις του καθώς και τις δυνάμεις του λογικεύσεως, και ποτέ να μη μεθύση. Δεν πρέπει να είναι το είδος του ανθρώπου που προσπαθεί να διευθετήση τα ζητήματα με την πυγμή του. Ούτε πρέπει να είναι ένα άτομο που συνεχώς φωνάζει στους ανθρώπους, ή που ανταποδίδει την αγενή συμπεριφορά με σκληρές παρατηρήσεις ή αρνείται να μιλήση στον αδελφό του ο οποίος πιθανόν να τον έχη προσβάλει. (Ρωμ. 12:17, 18) Μπορεί καμμιά φορά να συμβή κάτι που τον ερεθίζει, αλλά, όπως συμβαίνει με όλους τους Χριστιανούς, πρέπει να έχη εγκράτεια, η οποία είναι καρπός του πνεύματος του Θεού. Πρέπει να είναι προσιτός, όχι ισχυρογνώμων, αλλά πρόθυμος ν’ ακούση τους άλλους και όχι να θίγεται όταν κάποιος λέγη τη γνώμη για βελτίωσι του τρόπου με τον οποίον γίνονται τα πράγματα. Από την πείρα και από τη Γραφή πρέπει να γνωρίζη ότι ωρισμένες υποδείξεις δεν είναι ορθές, αλλά δεν υπάρχει λόγος να είναι ανυπόμονος μ’ έναν αδελφό ο οποίος προσπαθεί να τον βοηθήση. Θυμηθήτε ότι ο μαθητής Ιάκωβος είπε ότι «η άνωθεν σοφία είναι. . . επιεικής [λογική, ΜΝΚ].» Ένας ο οποίος είναι άμαχος και λογικός, βοηθεί στην προώθησι μιας ειρηνικής ατμοσφαίρας. Και όπως τονίζει ο Ιάκωβος, «ο καρπός της δικαιοσύνης σπείρεται εν ειρήνη υπό των ειρηνοποιών.»—Ιακ. 3:18.

16. Πώς ένας ώριμος Χριστιανός δείχνει ότι δεν είναι «φιλάργυρος»;

¹⁶ Εκτιμώντας τα όσα λέγει η Γραφή για τη σχετική αξία των υλικών πραγμάτων, ένας ώριμος Χριστιανός δεν θα είναι «φιλάργυρος.» Ποτέ δεν θ’ ασχολήται σε ανέντιμες εμπορικές ενέργειες για να κερδίση χρήματα. Ούτε θα επιτρέπη ακόμη και σε μια έντιμη κοσμική εργασία να τον κάμη ν’ αφήση σε δευτέρα μοίρα τη διακονία του. Οι επίσκοποι μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά δεν αναμένουν να τους καταβληθη μισθός για τις υπηρεσίες των υπέρ των προβάτων στην εκκλησία. Ο απόστολος Παύλος, που ήταν και αυτός ένας πρεσβύτερος, δεν περίμενε να τον πληρώνη η εκκλησία γι’ αυτά που έκανε. Συνήθιζε να κερδίζη τα αναγκαία για τη ζωή του κατασκευάζοντας σκηνές. Μ’ αυτόν τον τρόπο δεν ήταν ποτέ βάρος στην εκκλησία, αλλά μάλλον εύρισκε ευχαρίστησι να προσφέρη τον εαυτό του υπέρ αυτών. (Πράξ. 20:33, 34) Προσέφερε αδάπανα τις υπηρεσίες του και δεν αισθανόταν ποτέ υποχρεωμένος σε κανένα μ’ αυτόν τον τρόπο. «Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος· αρκείσθε εις τα παρόντα,» έγραψε ο απόστολος Παύλος στο εδάφιο Εβραίους 13:5.

ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΕΙΝΑΙ «ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ»

17. Γιατί η οικογενειακή ζωή ενός ανθρώπου βαρύνει πολύ όσον αφορά το αν έχη τα προσόντα για να είναι πρεσβύτερος;

¹⁷ Ένας πρεσβύτερος, αν είναι πατέρας, πρέπει ‘να κυβερνά καλώς τον εαυτού οίκον, έχων τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος.’ Αυτό δείχνει ότι πρέπει να είναι άνθρωπος με τάξι και ότι πρέπει ν’ απολαμβάνη τον σεβασμό όλων των τέκνων του που ζουν στο σπίτι του και τα οποία πρέπει ν’ ακούουν και να υπακούουν σ’ αυτόν. Αν ένας άνθρωπος φροντίζη καλά για τις ευθύνες του στο σπίτι, είναι σε θέσι να βοηθήση και άλλους να μάθουν τι λέγει η Γραφή γι’ αυτά τα ζητήματα. Μπορεί να ομιλή ελεύθερα και δεν θα έχη τάσι να νερώνη τη Γραφική συμβουλή, επειδή ο ίδιος έχει ταραγμένη συνείδησι. (1 Τιμ. 3:12, 13) Αλλά ο Παύλος προσθέτει, «διότι εάν τις δεν εξεύρη να κυβερνά τον εαυτού οίκον, πώς θέλει επιμεληθή την εκκλησίαν του Θεού;» (1 Τιμ. 3:4, 5) Η φροντίδα για μια εκκλησία του λαού του Θεού, η οποία μπορεί να έχη 25 ως 200 άτομα, είναι μια πολύ βαριά ευθύνη. Η Γραφή δείχνει ότι η οικογενειακή ζωή ενός ανθρώπου πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν όταν πρόκειται να κριθή αν έχη τα προσόντα για να είναι πρεσβύτερος.

18. (α) Αναφέρει η Γραφή μια συγκεκριμένη απαίτησι ηλικίας για να είναι κανείς κατάλληλος για πρεσβύτερος; (β) Ποιες ωρισμένες υποδείξεις κάνει σχετικά με το ζήτημα της ηλικίας;

¹⁸ Αν ένας πατέρας έχη τέκνα τα οποία υποτάσσονται σ’ αυτόν, τότε αυτός ο ίδιος δεν θα είναι ένας έφηβος. Η Γραφή δεν αναφέρει συγκεκριμένη απαίτησι για ηλικία, αλλά λόγω της απαιτήσεως να έχουν τα τέκνα των σε υποταγή με σεμνότητα (που σημαίνει ότι πρέπει να είναι αρκετά μεγάλα για να εκδηλώνουν αυτή τη σεμνότητα ή σοβαρότητα), μπορούμε να συμπεράνωμε ότι οι πρεσβύτεροι μεταξύ των Χριστιανών του πρώτου αιώνος δεν ήσαν ηλικίας δεκαοκτώ ή δεκαεννέα ετών· αλλά είχαν πείρα της ζωής και εξεδήλωναν ότι ήσαν ‘σοφοί και είχαν κατανόησιν.’ Αναφέρονται ως «πρεσβύτεροι.» Αυτός ο ίδιος ο Τιμόθεος, στον οποίον έγραψε ο Παύλος πρέπει να είχε περάσει τα είκοσι έτη ηλικίας όταν «είχε καλήν μαρτυρίαν υπό των εν Λύστροις και Ικονίω αδελφών.» (Πράξ. 16:2) Αλλά ο Τιμόθεος πρέπει να είχε υπερβή τα τριάντα όταν του ελέχθη: «Μη επίθετε χείρας ταχέως εις μηδένα, μηδέ γίνου κοινωνός αλλοτρίων αμαρτιών φύλαττε σεαυτόν καθαρόν.» (1 Τιμ. 5:22) Ο Τιμόθεος την εποχή εκείνη ήταν πλήρως ικανός να χειρίζεται αυτές τις βαριές ευθύνες και εξεδήλωνε σοφία μεταδίδοντας σε άλλους πιστούς άνδρες εκείνα τα οποία είχε μάθει αυτός ο ίδιος, ώστε και αυτοί να έχουν τα κατάλληλα προσόντα για να διδάσκουν άλλους. Μολονότι τα νεαρά άτομα συχνά νομίζουν ότι γνωρίζουν όλες τις απαντήσεις, απαιτείται χρόνος, πείρα, ζωή μαζί με άλλους ανθρώπους για ν’ αποκτήση κανείς σοφία.

19, 20. (α) Γιατί δεν πρέπει να γίνη σύστασις ενός νεοκατήχητου για διορισμό ως πρεσβυτέρου; (β) Τι είναι ανάγκη ν’ αποδείξη ένα τέτοιο άτομο προτού μπορέση να γίνη πρεσβύτερος;

¹⁹ Όπως συμβαίνει μ’ εκείνους που είναι νέοι από σωματική άποψι, έτσι επίσης και ένα άτομο που μόλις έχει γίνει ένας αφιερωμένος και βαπτισμένος Χριστιανός, έχει ανάγκη ν’ αποκτήση πείρα. Απαιτείται χρόνος για ν’ αποκτήση κανείς αρκετή γνώσι και πείρα στην εφαρμογή των Βιβλικών αρχών ώστε να είναι ικανός να διδάσκη αυτά τα πράγματα στους ομοίους του Χριστιανούς. Επομένως, ένας επίσκοπος δεν μπορεί να είναι «νεοκατήχητος.» Ο Παύλος δίνει ένα πολύ σοβαρό λόγο γιατί ένας «νεοκατήχητος» δεν είναι κατάλληλος για πρεσβύτερος. Λέγει, «δια να μη υπερηφανευθή και πέση εις την καταδίκην του Διαβόλου.»—1 Τιμ. 3:6.

²⁰ Αν ένας νεοβαπτισμένος Χριστιανός αναλάβη υπεύθυνη θέσι μέσα στην εκκλησία, μπορεί να πάρουν αέρα τα μυαλά του, όπως λένε. Είναι πολύ καλύτερα ν’ αφεθή το άτομο ν’ αυξήση σταθερά σε ωριμότητα. Ένα άτομο είναι ανάγκη να ωριμάση σε γνώσι και κατανόησι του Λόγου του Θεού. Πρέπει να γίνη σοφός και ν’ αποκτήση κατανόησι και να «δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας.» Κατόπιν ύστερ’ από κάμποσο καιρό μπορεί να γίνη κατάλληλος για διακονικός υπηρέτης και ύστερ’ απ’ αυτό ν’ αγωνισθή για να γίνη ένας πρεσβύτερος στην εκκλησία.

21. Πώς η φήμη ενός ανθρώπου εκτός της εκκλησίας επηρεάζει το ζήτημα του αν είναι κατάλληλος για πρεσβύτερος, και γιατί;

²¹ Υπάρχει και κάτι άλλο που αξίζει προσοχή, όπως συνεβούλευσε ο Παύλος στον Τιμόθεο. Από ένα Χριστιανό περιμένει κανείς να συμπεριφέρεται στοργικά απέναντι στους ομοίους του Χριστιανούς και να δείχνη αγάπη απέναντί τους. Αλλά για να είναι κανείς επίσκοπος σε μια εκκλησία του λαού του Θεού, «πρέπει. . . να έχη και παρά των έξωθεν μαρτυρίαν καλήν, δια να μη πέση εις ονειδισμόν και παγίδα του Διαβόλου.» Οι Χριστιανοί είναι αναγκασμένοι να έχουν συναναστροφή με μη Χριστιανούς. Αυτό αποτελεί ένα αναγκαίο μέρος στη ζωή των, διότι οφείλουν να κηρύττουν το ευαγγέλιο της Βασιλείας παντού σε κάθε είδους ανθρώπους. Αυτοί οι έξωθεν άνθρωποι σχηματίζουν γνώμη για τους μάρτυρας του Ιεχωβά και μιλούν γι’ αυτούς όταν αυτοί οι Χριστιανοί τους επισκέπτωνται στα σπίτια τους προσπαθώντας να τους βοηθήσουν. Επίσης ενδιαφερόμενα άτομα προσκαλούνται στις Αίθουσες Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά και συναναστρέφονται εκεί με τους επισκόπους και άλλα μέλη της εκκλησίας. Ποια είναι η γνώμη αυτών των ανθρώπων σχετικά μ’ εκείνον ο οποίος είναι επίσκοπος των μαρτύρων του Ιεχωβά; «Πρέπει να έχη καλή φήμη στο μη Χριστιανικό κοινό, ώστε να μη είναι εκτεθειμένος σε σκάνδαλα και πέση στην παγίδα του διαβόλου.» (1 Τιμ. 3:7· Νέα Αγγλική Βίβλος) Πρέπει να εφαρμόζη στην καθημερινή του ζωή εκείνα που διδάσκει στους άλλους να κάνουν. Οι άνθρωποι στους οποίους εργάζεται κι’ εκείνοι με τους οποίους συνεργάζεται πρέπει να βλέπουν την εντιμότητά του, την ακρίβειά του, την προθυμία του ν’ αποδίδη στον εργοδότη του μιας πλήρους ημέρας εργασία, χωρίς να είναι χασομέρης. Οφείλει να εκδηλώνη καλωσύνη στους γείτονάς του, και η ηθική διαγωγή του να μη επιδέχεται αμφισβήτησι. Όλ’ αυτά έχουν σχέσι όσον αφορά το αν έχη τα προσόντα να είναι επίσκοπος στην εκκλησία του Θεού ή όχι—1 Πέτρ. 2:12· Δαν. 6:4, 5.

22. Ποια στάσι απέναντι στην ευθύνη πρέπει να έχη εκείνος ο οποίος δέχεται τη θέσι του επισκόπου;

²² Ο κανών στον οποίον πρέπει ν’ ανταποκρίνωνται εκείνοι που διορίζονται πρεσβύτεροι είναι υψηλός, αλλά δεν είναι ανέφικτος. Απαιτεί γνήσια αγάπη για τον Ιεχωβά και προθυμία να χρησιμοποιήται απ’ αυτόν. Ο απόστολος Πέτρος γράφοντας στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας του πρώτου αιώνος είπε: «Τους μεταξύ σας πρεσβυτέρους παρακαλώ εγώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των παθημάτων του Χριστού, ο και κοινωνός της δόξης ήτις μέλλει να αποκαλυφθή· ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς, αλλ’ εκουσίως· μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως· μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου.» (1 Πέτρ. 5:1-3) Εκείνο που τονίζει ο Πέτρος είναι να μη αναλαμβάνετε αυτή την ευθύνη κάτω από την πίεσι κάποιου, αλλά να την αναλαμβάνετε προθύμως. Δεν είναι για δόξα η θέσις του ποιμένος· αντιθέτως, αυτή περιλαμβάνει πολύ χρόνο και εργασία. Μη δέχεσθε αυτή τη θέσι από αγάπη για προσωπική ωφέλεια, αλλά μάλλον, όπως το θέτει η Νέα Αγγλική Βίβλος, «από πραγματική αφοσίωσι.»—1 Πέτρ. 5:2, 3.

ΝΑ ΜΠΟΡΗ ΝΑ ΠΡΟΤΡΕΠΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΗ

23. Που πρέπει να βασίζουν οι επίσκοποι την προτροπή και τον έλεγχό τους, και γιατί πρέπει να είναι κατάλληλοι να το κάνουν αυτό;

²³ Στη θεόπνευστη επιστολή προς τον Τίτο αναφέρεται ένα άλλο σπουδαίο χαρακτηριστικό των επισκόπων. Περιλαμβάνει τη διδασκαλία, αλλά μια ειδική μορφή της. Το εδάφιο λέγει: «Πρέπει ο επίσκοπος να ήναι . . . προσκεκολλημένος εις τον πιστόν λόγον της διδασκαλίας, δια να ήναι δυνατός και να προτρέπει δια της υγιαινούσης διδασκαλίας, και να ελέγχη [κείμενον] τους αντιλέγοντας.» (Τίτον 1:7-9) Συνήθως δεν είναι δύσκολο σ’ ένα άτομο που έχει καλή γνώσι την αληθείας να χρησιμοποιή τη Γραφή για να προτρέπη τους αδελφούς του, να τους ενθαρρύνη να συνεχίζουν την πιστή υπηρεσία. Αλλά η ευθύνη των επισκόπων δεν σταματά εκεί. Όταν εγείρωνται δυσκολίες, πρέπει να τις χειρίζωνται και αυτές. Πρέπει να χρησιμοποιούν τις Γραφές για ‘να ελέγχουν τους αντιλέγοντας,’ στην αλήθεια. Αν είσθε ένας διωρισμένος επίσκοπος, θα είσθε πρόθυμος να επωμισθήτε αυτή την ευθύνη;

24. Όσον αφορά τον έλεγχο ποια ερωτήματα πρέπει να εξετάση ένας ο οποίος επιθυμεί να είναι κατάλληλος για πρεσβύτερος;

²⁴ Ο Παύλος γράφοντας τη δευτέρα επιστολή του στον Τιμόθεο, τονίζει την σοβαρότητα αυτής της υποχρεώσεως που είχε ο Τιμόθεος ως επίσκοπος, λέγοντας: «Διαμαρτύρομαι λοιπόν εγώ ενώπιον του Θεού, και του Κυρίου Ιησού Χριστού, όστις μέλλει να κρίνη ζώντας και νεκρούς εν τη επιφάνεια αυτού και τη βασιλεία αυτού· κήρυξον τον λόγον επίμενε εγκαίρως, άκαιρους· έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής.» (2 Τιμ. 4:1, 2) Θ’ αρνηθήτε ή θ’ αποφύγετε να προτρέψετε ή να επιπλήξετε, όταν παρίσταται ανάγκη, ή θα στραφήτε στον Λόγο του Θεού και θα τον χρησιμοποιήσετε για να βοηθήσετε τον αδελφό σας να διορθώση τον τρόπο της σκέψεώς του και να ευθυγραμμίση τη διαγωγή του με αυτά που είναι γραμμένα εκεί; Για να είσθε πρεσβύτερος, οφείλετε να είσθε πρόθυμος να εφαρμόζετε τον αναγκαίο έλεγχο. Εκείνο που κάνετε πιθανόν να μην εκτιμηθή σε κάθε περίπτωσι από τον παραβάτη, αλλά μερικοί θα είναι ευγνώμονες. «Λύχνος είναι η εντολή, και φως ο νόμος, και οι έλεγχοι της παιδείας οδός ζωής.» (Παροιμ. 6:23) Ακόμη και αν μερικές φορές αυτό θα μπορούσε να είναι δύσκολο, σεις θ’ αναλάβετε την πρωτοβουλία να εφαρμόσετε τους ‘ελέγχους της παιδείας’ για να βοηθήσετε κάποιον να παραμείνη στην ‘οδόν της ζωής’; Είναι πράγματι μια ευλογία για την εκκλησία ότι υπάρχουν άνδρες οι οποίοι είναι πρόθυμοι να δεχθούν αυτή την ευθύνη.—2 Τιμ. 2:24-26.

25. Ως ποιο σημείο είναι μερικές φορές αναγκαίο να προχωρήση κανείς στο ζήτημα του ελέγχου προς εκείνους που αμαρτάνουν;

²⁵ Οι επίσκοποι πρέπει επίσης να έχουν το σθένος να κάνουν κάτι δημοσία όταν είναι ανάγκη. Ο Παύλος συνεβούλευσε τον Τιμόθεο: «Τους αμαρτάνοντας έλεγχε ενώπιον πάντων, δια να έχωσι φόβον και οι λοιποί.» (1 Τιμ. 5:20) Μερικές φορές άτομα στην εκκλησία του Θεού θ’ αρνηθούν τον έλεγχο. Θα φοβηθήτε τότε μη συμβή αυτό: «Άνθρωπος όστις, ελεγχόμενος, σκληρύνει τον τράχηλον, εξαίφνης θέλει αφανισθή, και χωρίς ιάσεως»; (Παροιμ. 29:1) Μια άλλη μετάφρασις αποδίδει αυτό το εδάφιο ως εξής: «Ένας άνθρωπος ο οποίος συνεχίζει να είναι πείσμων ύστερα από πολύν έλεγχο, θα στραφή αιφνιδίως πέραν από κάθε επανόρθωσι.» Θα φθάσετε ως εκεί, από ενδιαφέρον για την πνευματική κατάστασι της εκκλησίας ως συνόλου, ή θ’ αγνοήσετε την πείσμονα στάσι του ατόμου και θα κλείσετε τα μάτια απ’ αυτή την αρχή του σφάλματός του; Ένας επίσκοπος πρέπει να είναι «δυνατός και να προτρέπη δια της υγιαινούσης διδασκαλίας, και να ελέγχη τους αντιλέγοντας.»—Τίτον 1:9.

26. Τι είδους άνθρωποι δεν μπορούν ν’ ανήκουν στη Χριστιανική εκκλησία, επομένως τι πρέπει να είναι άγρυπνοι να κάνουν οι πρεσβύτεροι;

²⁶ Ο Παύλος είχε οδηγηθή από το πνεύμα του Θεού να γράψη εκ των προτέρων ότι θα υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι θα ισχυρίζονταν ότι είναι Χριστιανοί αλλά οι οποίοι θα ήθελαν να υπηρετούν τον Θεό με τον δικό τους τρόπο, όχι σύμφωνα με τις Γραφές. Είπε τα εξής: «Διότι θέλει έλθει καιρός, ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν· και από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την ακοήν αυτών, εις δε τους μύθους θέλουσιν εκτραπή.» (2 Τιμ. 4:3, 4) Σ’ ένα επίσκοπο δεν υπάρχει έδαφος για συμβιβασμό. Αν πραγματικά αγαπά την εκκλησία και είναι αποφασισμένος να τους βοηθήση, πρέπει να δείχνη σθένος και να λέγη αλήθεια και δικαιοσύνη. Η εκκλησία χρειάζεται «υγιαίνουσαν διδασκαλίαν.» Σεις ως ένας πρεσβύτερος, μαζί με άλλους πρεσβυτέρους της εκκλησίας σας, θα είσθε αρκετά άγρυπνος ώστε ν’ ακολουθήσετε τη συμβουλή του Παύλου η οποία λέγει: «Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού· εξεύρων ότι διεφθάρη ο τοιούτος, και αμαρτάνει, ων αυτοκατάκριτος»; Τα περαιτέρω λόγια του Παύλου επάνω σ’ αυτό το ζήτημα λέγουν : «Αλλά τώρα σας έγραψα, να μη συναναστρέφησθε, εάν τις, αδελφός ονομαζόμενος, ήναι πόρνος, ή πλεονέκτης, ή ειδωλολάτρης, ή λοίδορος, ή μέθυσος, ή άρπαξ· με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε· . . . εκβάλετε τον κακόν εκ μέσου υμών.»—Τίτον 3:10· 1 Κορ. 5:11, 13.

27. (α) Εφόσον κάθε είδους άνθρωποι έρχονται σε επαφή με τη Χριστιανική εκκλησία, τι προειδοποίησε ο Παύλος ότι μπορεί να συμβή; (β) Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην εποχή μας; (γ) Ώστε τι είναι ανάγκη να κάμουν οι πρεσβύτεροι;

²⁷ Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι προβλήματα θα εγερθούν σε μια εκκλησία. Κάθε είδους άνθρωποι ταυτίζονται με την εκκλησία και γίνονται Χριστιανοί. Αλλά όλοι αυτοί δεν παραμένουν Χριστιανοί, και μερικοί θα προσπαθήσουν ακόμη να κλονίσουν την πίστι άλλων και να τους παρασύρουν σε κακή διαγωγή. Όπως είπε ο Παύλος: «Εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, δια να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.» Αυτό δεν ήταν ευχάριστο να το σκέπτεται κανείς, αλλά ο Παύλος ανέμενε να εισχωρήση στενοχώρια στην εκκλησία του Θεού την εποχή εκείνη. Και εισεχώρησε. Γιατί θα έπρεπε να νομίζωμε ότι θα συνέβαινε διαφορετικά σήμερα οπότε υπάρχει τόσο μεγάλη αναταραχή στον κόσμο και άνθρωποι απ’ όλα τα έθνη και τις γλώσσες, με διαφορετικές ιδέες για τη ζωή, φεύγουν από τη «Βαβυλώνα τη Μεγάλη,» την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, και ζητούν καταφύγιο στη θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά; Γι’ αυτό είναι τόσο αναγκαίο να διορισθούν πρεσβύτεροι στην εκκλησία για να ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού που έχει ανατεθή σ’ αυτούς και για να διατηρήσουν την εκκλησία καθαρή. Ένας πραγματικός ποιμήν θα προστατεύση το ποίμνιο από όμοια με λύκους στοιχεία.—Πράξ. 20:29, 30.

28. Πώς πρέπει ν’ αντιδράση στον έλεγχο ένα άτομο αφιερωμένο στον Θεό και γιατί;

²⁸ Ένας άνθρωπος αφιερωμένος στον Ιεχωβά Θεό αντιλαμβάνεται ότι έχει γεννηθή σε αμαρτία και συλληφθή σε ανομία. Ο καθένας θα κάμη κάποτε λάθη. Γι’ αυτό, όταν ένας επίσκοπος στην εκκλησία προσπαθή να βοηθήση κάποιον από μας να διορθώσωμε κάτι, που το κάνομε και που είναι εσφαλμένο, πρέπει να εκτιμήσωμε γιατί το κάνει αυτό. Ο Ιεχωβά δεν θέλει να βλέπη κανένα από τα πρόβατά του να παραστρατή. Γι’ αυτό μας δίνεται η συμβουλή: «Υιέ μου, μη καταφρονής την παιδείαν του Ιεχωβά· μηδέ αθυμής ελεγχόμενος υπ’ αυτού. Διότι όντινα αγαπά ο Ιεχωβά, παιδεύει· και μαστιγόνει πάντα υιόν τον οποίον παραδέχεται.» (Εβρ. 12:5, 6, ΜΝΚ) Οποίος υπομένει την παιδεία που λαμβάνει μέσω της οργανώσεως του Ιεχωβά, θα έχη ασφαλώς απόδειξι ότι ο Θεός πολιτεύεται μαζί του. «Διότι τις υιός είναι τον οποίον δεν παιδεύει ο πατήρ;» (Εβρ. 12:7) Όπως συνέβαινε τον παλαιό καιρό όταν ο Θεός επολιτεύετο με το Ιουδαϊκό έθνος, έτσι και σήμερα ο Θεός χρησιμοποιεί τους «πρεσβυτέρους» μεταξύ του λαού του για να διοχετεύση παιδεία. (Δευτ. 22:18) Σεις ανταποκρίνεσθε με εκτίμησι στην παιδεία που έρχεται από εκείνους οι οποίοι ως πρεσβύτεροι ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού;—Παροιμ. 8:33· 12:1-3· Εβρ. 12:11.

ΣΤΟΡΓΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

29. Τι είδους αγάπη πρέπει να εκδηλώνωμε όλοι μας, και ποιος πρέπει να είναι παράδειγμα στην εκδήλωσί της;

²⁹ Εξέχουσα θέσι στη ζωή κάθε αληθινού Χριστιανού πρέπει να κατέχη η αγάπη για τους ομοίους του Χριστιανούς. Δεν πρόκειται απλώς να είναι ευχάριστος στους χαιρετισμούς του προς τους άλλους ανθρώπους. Αγάπη είναι το ανιδιοτελές ενδιαφέρον το οποίον κινεί κάποιον να θέτη την ευημερία των άλλων πριν από τα δικά του συμφέροντα και να εργάζεται δραστηρίως για το καλό τους. Ο Κύριος Ιησούς είπε στους αληθινούς ακολούθους του: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» Και προσέθεσε: «Αύτη είναι η εντολή μου, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς σας ηγάπησα.» (Ιωάν. 13:35· 15:12) Επικρατεί αυτή η ιδιότης στην εκκλησία στην οποία συναθροίζεσθε για λατρεία; Είναι έκδηλη στη δική σας ζωή; Οι πρεσβύτεροι πρέπει να είναι υποδειγματικοί στην εκδήλωσι τέτοιας αγάπης για τους άλλους στην εκκλησία.

30. Σε ποιους απηύθυνε ο Παύλος την επιστολή του προς την εκκλησία των Φιλίππων και τι είπε σχετικά με την επίδρασι που η αγάπη θα είχε μεταξύ των;

³⁰ Ο Παύλος γράφοντας στην εκκλησία των Φιλίππων απηύθυνε την επιστολή του «προς πάντας τους αγιους εν Χριστώ Ιησού, τους όντας εν Φιλίπποις, μετά των επισκόπων και διακόνων.» Είπε σ’ αυτούς: «Τούτο προσεύχομαι, να περισσεύση η αγάπη σας έτι μάλλον και μάλλον εις επίγνωσιν και εις πάσαν νόησιν· δια να διακρίνητε τα διαφέροντα, ώστε να ήσθε ειλικρινείς και απρόσκοπτοι μέχρι της ημέρας του Χριστού, πλήρεις καρπών δικαιοσύνης, τών διά του Ιησού Χριστού, εις δόξαν και έπαινον Θεού.» Κατόπιν στην ιδία επιστολή προσέθεσε: «Κάμετε πλήρη την χαράν μου, να φρονήτε το αυτό, έχοντες την αυτήν αγάπην, όντες ομόψυχοι, και ομόφρονες· μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας.» (Φιλιππ. 1:1, 9-11· 2:2-4) Η αγάπη είναι το κυριώτερο, διότι ο Θεός είναι αγάπη, και οφείλομε να ενθυμούμεθα ότι έχομε πλασθή κατ’ εικόνα αυτού.

31. Πώς έδειξε ο Ιεχωβά την αγάπη του για το ανθρώπινο γένος, και πώς αυτό δείχνει τι πρέπει να κάνουν εκείνοι που έχουν πνευματικά προσόντα όταν παρουσιάζονται προβλήματα;

³¹ Ο Ιεχωβά έδωσε προσοχή στο αμαρτωλό ανθρώπινο γένος επειδή αγαπά τη δημιουργία του. «Όστις δεν αγαπά, δεν εγνώρισε τον Θεόν διότι ο Θεός είναι αγάπη. Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, δια να ζήσωμεν δι’ αυτού. Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς, και απέστειλεν τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών. Αγαπητοί, επειδή ούτως ηγάπησεν ημάς ο Θεός, και ημείς χρεωστούμεν να αγαπώμεν αλλήλους.» (1 Ιωάν. 4:8-11) Ο Θεός δεν έπαυσε ν’ αγαπά το ανθρώπινο γένος, όταν εμφανίσθηκε η αμαρτία. Και οι πρεσβύτεροι δεν πρέπει να παύσουν ν’ αγαπούν το ποίμνιο όταν εγείρωνται προβλήματα. Στα εδάφια Γαλάτας 6:1, 2, δίδεται η εξής συμβουλή: «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος· προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής. Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και ούτως εκπληρώσατε τον νόμον του Χριστού.»

32. Πώς ένας επίσκοπος μπορεί να εκδηλώση αγάπη όταν ένας που έχει αμαρτήσει προσέρχεται σ’ αυτόν για βοήθεια;

³² Μερικές φορές ο παραβάτης ο ίδιος είναι εκείνος που παίρνει την πρωτοβουλία να ζητήση βοήθεια. Πιθανόν να επισκεφθή κάποιον επίσκοπο για να εξομολογηθή το σφάλμα του. Η επιθυμία του ν’ αλλάξη τους τρόπους του αξίζει έπαινο. «Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού, δεν θέλει ευοδωθή· ο δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς, θέλει ελεηθή.» (Παροιμ. 28:13) Ένας επίσκοπος ο οποίος αγαπά το ποίμνιό του θα διαθέση χρόνο για ν’ ακούση την παράβασι και θα χρησιμοποιήση τη Γραφή για να βοηθήση αυτό το άτομο να διορθώση τις σκέψεις του και τη διαγωγή του. Όταν κάποιος εξομολογήται τα σφάλματά του· και παραιτήται απ’ αυτά, αυτό είναι εκείνο που επιθυμεί να δη ο πρεσβύτερος. Με άλλα λόγια, το άτομο έχει μεταστραφή, αλλάζει την εσφαλμένη πορεία του και προχωρεί με τον ορθό τρόπο. Έτσι, σε αρμονία με το εδάφιο Παροιμίαι 28:13, ο πρεσβύτερος πρέπει να είναι σε θέσι να δείξη έλεος. Είναι πιθανόν, όμως, να θελήση ο πρεσβύτερος να τον επισκέπτεται κάθε μήνα για να βλέπη ότι οδηγεί σε ευθείες οδούς τα βήματά του. Ένας στοργικός επίσκοπος θα δώση αυτή την πρόσθετη προσοχή σ’ εκείνους που είναι στο ποίμνιο.

33. Τι πρέπει να χρησιμοποιή ένας πρεσβύτερος ως οδηγό του σε όλα τα ζητήματα, και πώς πρέπει να βλέπη τα «πρόβατα» που του έχουν ανατεθή;

³³ Ένας πρεσβύτερος πρέπει να πιστεύη στον Λόγο του Θεού. Σε όλο τον λόγο! Πρέπει να τον χρησιμοποιή σαν οδηγό του και οφείλει να εκδηλώνη αγάπη στους αδελφούς, στα πρόβατα που έχουν ανατεθή στην φροντίδα του, έχοντας υπ’ όψι ότι αυτά είναι πρόβατα του Θεού. Ακόμη και όταν οι πρεσβύτεροι προτρέπουν, νουθετούν, ενθαρρύνουν, ελέγχουν και εκπαιδεύουν, εκδηλώνουν αγάπη επειδή προσπαθούν να βοηθήσουν τους αδελφούς των ν’ ακολουθήσουν την ορθή πορεία στη ζωή. Έχει η εκκλησία σας τέτοιους πρεσβυτέρους που σας προσέχουν;

34. Πώς ο Παύλος έδειξε το ενδιαφέρον του για τους αδελφούς του;

³⁴ Ο Παύλος ασφαλώς εγνώριζε τι εσήμαινε το να είναι κανείς επίσκοπος, πρεσβύτερος. Έτρεφε βαθιά αγάπη για τις εκκλησίες. «Εκτός των εξωτερικών, ο καθ’ ημέραν επικείμενος εις εμέ αγών, η μέριμνα πασών των εκκλησιών,» έγραψε. (2 Κορ. 11:28) Με στοργικό ενδιαφέρον ο Παύλος παρώτρυνε το πρεσβυτέριον από την Έφεσο: «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε δια του ιδίου αυτού αίματος [του αίματος του ιδίου αυτού Υιού, ΜΝΚ].»—Πράξ. 20:28.

35. Μολονότι οι Χριστιανοί επίσκοποι έχουν πολύ έργο να κάνουν, ποια είναι η πείρα των σε αρμονία με όσα αναγράφονται στο εδάφιο Πράξεις 20:35;

³⁵ Είναι απολύτως αναγκαίο όλοι οι επίσκοποι να είναι άγρυπνοι και να εργάζωνται σκληρά για τον καθένα στην εκκλησία, και είναι ευτυχείς να το κάνουν αυτό. Η πείρα που δοκιμάζουν είναι σύμφωνη μ’ αυτά που αναγράφονται στο εδάφιο Πράξεις 20:35: «Ούτω κοπιάζοντες πρέπει να βοηθήτε τους ασθενείς, και να ενθυμήσθε τους λόγους του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε, Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»

ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ

36. (α) Πώς εγίνοντο οι διορισμοί πρεσβυτέρων στη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνος; (β) Πώς γίνονται τέτοιοι διορισμοί σήμερα, με τη χρήσι ποιου κανόνος;

³⁶ Ποιος κάνει τον διορισμό των πρεσβυτέρων; Το κεφάλαιο 14, εδάφιο 23 (ΜΝΚ) αναφέρει σχετικά μ’ ένα ιεραποστολικό ταξίδι του Παύλου και του Βαρνάβα: «Εχειροτόνησαν εις αυτούς πρεσβυτέρους κατά πάσαν εκκλησίαν, προσευχηθέντες με νηστείας, αφιέρωσαν αυτούς εις τον Ιεχωβά, εις τον οποίον είχον πιστεύσει.» Δεν είχε γίνει ψηφοφορία στην εκκλησία, οι διορισμοί είχαν γίνει από τον Παύλο και τον Βαρνάβα, αντιπροσωπευτικά μέλη του κυβερνώντος σώματος. Ομοίως ο Τιμόθεος και ο Τίτος είναι καταφανές ότι έκαναν τέτοιους διορισμούς σύμφωνα με τις οδηγίες του Παύλου. (1 Τιμ. 5:22· Τίτον 1:5) Σήμερα, που υπάρχουν εκκλησίες διασκορπισμένες σ’ όλη τη γη, οι πρεσβύτεροι αυτών των εκκλησιών είναι εκείνοι οι οποίοι, ύστερ’ από εξέτασι του ζητήματος με προσευχή, κάνουν συστάσεις στο κυβερνών σώμα στα κεντρικά γραφεία για άλλους οι οποίοι ανταποκρίνονται στα Γραφικά προσόντα, και στέλλουν αυτές τις συστάσεις στο γραφείο του τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά. Το κυβερνών σώμα κάνει τότε τους διορισμούς. Αλλ’ αυτό δεν γίνεται με κάποιο κανόνα που αυτοί έχουν θέσει. Γίνεται σύμφωνα με τον τρόπο που αναγράφεται στον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού, και γι’ αυτό μπορούσε να λεχθή σ’ αυτούς τους πρεσβυτέρους ή επισκόπους: «Το πνεύμα το άγιον σας έθεσε επισκόπους.»—Πράξ. 20:28.

37. (α) Πόσους πρεσβυτέρους μπορεί να έχη μία εκκλησία; (β) Εξηγήστε πώς και πότε θα γινωνται συστάσεις για προσθέτους πρεσβυτέρους σε μια εκκλησία; (γ) Πόσον καιρό μπορεί να συνεχίση να υπηρετή ένας πρεσβύτερος σε μια εκκλησία; Αν μεταφερθη σε μια άλλη εκκλησία θα ισχύη ο διορισμός του ως πρεσβυτέρου εκεί; Γιατί;

³⁷ Μερικές εκκλησίες έχουν περισσοτέρους πρεσβυτέρους από άλλες. Η Γραφή δεν καθορίζει ωρισμένο αριθμό. (Φιλιππ. 1:1) Αλλά προχωρεί σε σημαντικές λεπτομέρειες όσον αφορά τα προσόντα εκείνων οι οποίοι πρόκειται να διορισθούν ως πρεσβύτεροι, και είναι σπουδαίο να είμεθα προσκολλημένοι σ’ αυτόν τον θεόδοτο κανόνα. Κάθε χρόνο, περίπου την 1η Σεπτεμβρίου, θα είναι κατάλληλο οι πρεσβύτεροι στις εκκλησίες να εξετάσουν αν άλλοι μέσα στην εκκλησία ανταποκρίνωνται στην περιγραφή της Γραφής γι’ αυτούς που έχουν τα προσόντα να είναι πρεσβύτεροι. Αν κάποιοι ανταποκρίνωνται, μπορούν να συστηθούν στο κυβερνών σώμα για διορισμό, και, όταν διορισθούν μπορούν ν’ αρχίσουν να συμμετέχουν με όλους τους άλλους πρεσβυτέρους στην ευθύνη της ποιμάνσεως του ποιμνίου σ’ εκείνη την εκκλησία. Όσον καιρό συνεχίζουν ν’ ανταποκρίνωνται στις απαιτήσεις της Γραφής, θα συνεχίσουν να είναι πρεσβύτεροι σ’ εκείνη την εκκλησία. Εν τούτοις, αν μετακινηθούν σε κάποια άλλη εκκλησία, ως νεοαφιχθέντες σ’ εκείνη την περιοχή και ως άτομα στην πραγματικότητα άγνωστα στην εκκλησία, δεν θα θεωρούνται ως πρεσβύτεροι ή επίσκοποι απ’ εκείνους οι οποίοι είναι συνταυτισμένοι εκεί. Θα αποδείξουν τα πνευματικά προσόντα των με τη Χριστιανική δραστηριότητα των εκεί. Και, με τον καιρό, οι τοπικοί πρεσβύτεροι θα κάμουν σύστασι για τον διορισμό τους ως πρεσβυτέρων σ’ εκείνη την εκκλησία. Φυσικά, αν ένας πρεσβύτερος εμπλακή ποτέ σε αντιχριστιανική διαγωγή τέτοια που να χρειασθή ν’ αποκοπή ή να τεθή κάτω από περιορισμούς, τότε πρέπει να ειδοποιηθή το κυβερνών σώμα και αυτός θ’ απομακρυνθή ως πρεσβύτερος εφόσον είναι καταφανές ότι δεν μπορεί να είναι καλό παράδειγμα στο ποίμνιο. Εν τούτοις, αν δεν είναι απλώς σε θέσι να εκτελέση τα καθήκοντα του επισκόπου, λόγω ασθενείας ή προχωρημένης ηλικίας, αυτό δεν θα ακυρώση τον διορισμό του ως πρεσβυτέρου.

38. (α) Σε ποια θέσι πρέπει να υπηρετούν οι πρεσβύτεροι στην εκκλησία αν είναι δυνατόν, και γιατί; (β) Για να ελευθερωθή ένας πρεσβύτερος να συγκεντρώση τις προσπάθειές του στη διδασκαλία προς όφελος της εκκλησίας, σε ποιο έργο μπορούν να κληθούν άλλοι να βοηθήσουν;

³⁸ Οι πρεσβύτεροι έχουν ωρισμένα επίσημα καθήκοντα να εκπληρώσουν στην εκκλησία. Αν υπάρχουν αρκετοί πρεσβύτεροι, πρέπει να διορισθούν ως υπηρέτης εκκλησίας, βοηθός υπηρέτου εκκλησίας, υπηρέτης Γραφικών μελετών, υπηρέτης μελέτης Σκοπιάς και υπηρέτης Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας. Όπου είναι δυνατόν, πρέπει αυτοί να είναι επίσης οδηγοί μελέτης Βιβλίου εκκλησίας και δημόσιοι ομιληταί, επειδή αυτοί είναι διδάσκαλοι. Αν υπάρχουν μόνο δύο ή τρεις πρεσβύτεροι, πρέπει πάντοτε να διορίζωνται στις πρώτες τρεις θέσεις που αναφέρονται ανωτέρω. Ένας απ’ αυτούς μπορεί να κατέχη δύο θέσεις αν υπάρχουν μόνο δύο πρεσβύτεροι. Συνήθους οι τρεις διαφορετικοί πρεσβύτεροι οι οποίοι πληρώνουν αυτές τις θέσεις αποτελούν τη δικαστική επιτροπή της εκκλησίας. (1 Κορ. 5:12, 13· 6:1-4) Εν τούτοις, θα ήταν επίσης πολύ ωφέλιμο για εκείνους οι οποίοι είναι πρεσβύτεροι να προεδρεύουν σ’ όλες τις συναθροίσεις της εκκλησίας, όπου αυτό είναι δυνατόν. Ακόμη και εκεί που υπάρχει μόνον ένας πρεσβύτερος στην εκκλησία, θα ήταν ωφέλιμο αυτός να προεδρεύη στη μελέτη της Σκοπιάς, τη συνάθροισι υπηρεσίας και στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, καθώς επίσης και στη μελέτη βιβλίου εκκλησίας, αν είναι πρόθυμος και μπορή να το κάνη. Από άλλους μπορεί να ζητηθή να βοηθήσουν σε οργανωτικές λεπτομέρειες, προετοιμάζοντας προγράμματα και φροντίζοντας για τις διευθετήσεις στην υπηρεσία του αγρού, αλλά ο πρεσβύτερος είναι εκείνος ο οποίος είναι «ενδεδειγμένος να διδάσκη,» γι’ αυτό, εκεί όπου υπάρχει ένας μόνος πρεσβύτερος στην εκκλησία τακτικά παρών στη συνάθροισι, θα ήταν πολύ ωφέλιμο για την εκκλησία να διορισθή αυτός να προεδρεύη. Φυσικά, είναι ευνόητο ότι είναι πιθανόν να υπάρξουν μερικές περιπτώσεις όπου, λόγω ασθενείας ή προχωρημένης ηλικίας, αυτό δεν είναι δυνατόν.

39. Εξηγήστε τις εκ περιτροπής υπηρεσίες μεταξύ των πρεσβυτέρων. Έτσι τι πρέπει να έχουν υπ’ όψιν όταν συνιστούν άνδρες για διορισμό πρεσβυτέρων;

³⁹ Η προεδρεία του πρεσβυτερίου αλλάζει εκ περιτροπής. Έτσι κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου, αν υπάρχουν περισσότεροι από ένα πρεσβύτεροι στην εκκλησία, ένας νέος υπηρέτης εκκλησίας ή προεδρεύων του πρεσβυτερίου θ’ αναλάβη το έργο του. Συνήθως, αυτός ο νέος υπηρέτης εκκλησίας, θα είναι εκείνος ο οποίος ήταν βοηθός υπηρέτου εκκλησίας στη διάρκεια του περασμένου έτους. Θα υπάρξη επίσης εναλλαγή σ’ εκείνους οι οποίοι είναι διωρισμένοι σε άλλες κύριες θέσεις που κατέχουν οι πρεσβύτεροι. Επομένως, όταν οι «πρεσβύτεροι» σε μια εκκλησία συνιστούν κάποιον για να είναι πρεσβύτερος, πρέπει να έχουν υπ’ όψιν ότι με τον καιρό αυτός θα κληθή να ενδιαφερθή για όλους αυτούς τους διαφόρους διορισμούς. Είναι ικανός να το κάνη αυτό; Είναι πρόθυμος να το κάνη;

40. Ποιοι ειδοποιούνται όταν έχουν διορισθή πρεσβύτεροι, και ποια είναι τα καθήκοντά τους στην εκκλησία;

⁴⁰ Όταν γίνωνται διορισμοί πρεσβυτέρων από το κυβερνών σώμα, πρέπει να το πληροφορήται όλη η εκκλησία. Ο καθένας ο οποίος είναι ταυτισμένος με την εκκλησία πρέπει να γνωρίζη ποιοι είναι οι πρεσβύτεροι για να μπορή ν’ αποκομίζη πλήρη ωφέλεια από τις υπηρεσίες των. Οι πρεσβύτεροι δεν είναι αφένται· δεν έχουν διορισθή για να κατακυριεύουν κανένα. Πρέπει να είναι στοργικοί ποιμένες, υπόδειγμα για το ποίμνιο, πρόθυμοι υπηρέτες στους Χριστιανούς αδελφούς των. (Ματθ. 20:25-28· 1 Πέτρ. 5:1-3) Πρέπει να είναι στη διάθεσι εκείνων οι οποίοι έχουν ανάγκη βοηθείας, να μπορούν να τους πλησιάζουν, να είναι πρόθυμοι ν’ ακούουν όταν εγείρωνται προβλήματα και να δίνουν στοργική ενθάρρυνσι σε όλους.

ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΚΟΝΙΚΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΑΣ

41. Ποιες προμήθειες κάνει η Γραφή για αδελφούς να βοηθούν τους πρεσβυτέρους;

⁴¹ Αλλά υποθέστε ότι μια εκκλησία δεν έχει αρκετό αριθμό αδελφών οι οποίοι να έχουν τα προσόντα του πρεσβυτέρου για να συμπληρώσουν όλες τις κύριες θέσεις του σώματος των υπηρετών στην εκκλησία. Ή ακόμη και όταν οι πρεσβύτεροι μπορούν ν’ αναλάβουν περισσότερες από μια θέσεις, έχουν ανάγκη βοηθείας στην φροντίδα των για μερικές λεπτομέρειες στο έργο. Τι πρέπει να γίνη τότε; Η Γραφή κάνει προμήθεια για διακονικούς υπηρέτας ή διακόνους.

42. Πώς οι Γραφικές απαιτήσεις στις οποίες πρέπει ν’ ανταποκριθούν οι διακονικοί υπηρέται αποτελούν ασφάλεια για την εκκλησία;

⁴² Τα προσόντα στα οποία πρέπει ν’ ανταποκριθούν αυτοί οι διακονικοί υπηρέται αποτελούν ασφάλεια εναντίον κάθε νομίμου κατηγορίας που θα μπορούσε να γίνη κατά της εκκλησίας όσον αφορά τους ανθρώπους στους οποίους αναθέτει ευθύνη. Αυτά τα προσόντα εκτίθενται στο εδάφιο 1 Τιμόθεον 3:8-10, 12, 13 και είναι τα εξής: «Οι διάκονοι ωσαύτως πρέπει να ήναι σεμνοί, ουχί δίγλωσσοι, ουχί δεδομένοι εις οίνον πολύν, ουχί αισχροκερδείς, έχοντες το μυστήριον της πίστεως μετά καθαράς συνειδήσεως· και ούτοι δε ας δοκιμάζωνται πρώτον, έπειτα ας γίνωνται διάκονοι, εάν ήναι άμεμπτοι. Οι διάκονοι ας ήναι μιας γυναικός άνδρες, κυβερνώντες καλώς τα τέκνα αυτών και τους οίκους αυτών. Διότι οι καλώς διακονήσαντες, αποκτώσιν εις εαυτούς βαθμόν καλόν, και πολλήν παρρησίαν εις την πίστιν την εις τον Ιησούν Χριστόν.»

43. (α) Τι δείχνουν οι Γραφές σχετικά με την ηλικία και την πείρα εκείνων που διορίζονται διακονικοί υπηρέται; (β) Μπορούν να είναι ποιμένες και διδάσκαλοι οι διακονικοί υπηρέται της εκκλησίας, και πώς το γνωρίζομε; (γ) Ως ποιο σημείο πρέπει ν’ ανταποκρίνεται κανείς στις Γραφικές απαιτήσεις προτού γίνη σύστασις στο κυβερνών σώμα για διορισμό του ως διακονικού υπηρέτου;

⁴³ Μολονότι δεν αναφέρεται συγκεκριμένη ηλικία, είναι καταφανές ότι αυτοί οι διακονικοί υπηρέται έπρεπε να είναι ενήλικοι άνδρες, αρκετά μεγάλοι ώστε να είναι έγγαμοι και να έχουν τέκνα. Δεν έπρεπε να είναι νεοκατήχητοι στην εκκλησία, αλλά άτομα τα οποία έχουν ‘δοκιμασθή.’ Προτού διορισθούν ως διακονικοί υπηρέται θα είναι καλό να έχη περάσει κάμποσος καιρός αφότου έχουν αφιερωθή και βαπτισθή ώστε να είναι δυνατόν να έχη δοκιμασθή η καταλληλότης των. Δεν απαιτείται να είναι ‘κατάλληλοι να διδάσκουν,’ στην εκκλησία. Τα Γραφικά προσόντα δείχνουν ότι δεν επρόκειτο να διορισθούν ως ποιμένες και διδάσκαλοι του ποιμνίου. Πρέπει να είναι ασφαλώς ζηλωταί στη διακονία, δραστήριοι στο έργο που ανέθεσε ο Ιησούς στους μαθητάς του, δηλαδή, το κήρυγμα του ευαγγελίου της Βασιλείας και τη μαθήτευσι. Αλλά, εκτός αυτού, οι απαιτήσεις που εκτίθενται στις Γραφές δείχνουν ότι εκείνοι οι οποίοι είναι διακονικοί υπηρέται πρέπει να είναι υποδειγματικοί στην ιδιωτική των ζωή καθώς και στις σχέσεις τους με άλλους. Έτσι, προτού γίνη σύστασις στο κυβερνών σώμα για να διορισθή κάποιος ως διάκονος υπηρέτης, πρέπει να τύχουν προσεκτικής φροντίδος κάθε μία απ’ αυτές τις Γραφικές απαιτήσεις· και καμμιά δεν πρέπει ν’ αγνοηθή ή να θεωρηθή μικροτέρας σπουδαιότητος.

44. (α) Πόσους διακονικούς υπηρέτας πρέπει να έχη μια εκκλησία; (β) Πώς διορίζονται και πόσον καιρό μπορούν να συνεχίσουν να υπηρετούν;

⁴⁴ Όπως συμβαίνει για τον καθένα που γίνεται πρεσβύτερος στην εκκλησία, εκείνοι οι οποίοι είναι ήδη πρεσβύτεροι κάνουν συστάσεις στο κυβερνών σώμα γι’ αυτούς που έχουν τα προσόντα να γίνουν διακονικοί υπηρέται. Τότε γίνεται ο διορισμός από το κυβερνών σώμα. (Πράξ. 6:3-6) Δεν υπάρχει ωρισμένος αριθμός ατόμων που μπορούν να είναι διακονικοί υπηρέται στην εκκλησία. (Φιλιππ. 1:1) Κάθε χρόνο, περίπου την 1η Σεπτεμβρίου, θα ήταν κατάλληλο να εξετάζουν οι πρεσβύτεροι αν υπάρχη ένας ή περισσότεροι μέσα στην εκκλησία που θα μπορούσαν να τους συστήσουν για τέτοια υπηρεσία, και αυτές οι συστάσεις μπορούν να γίνουν στο κυβερνών σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Εκείνοι οι οποίοι διορίζονται έτσι θα συνεχίσουν να υπηρετούν όσον καιρό ανταποκρίνονται στις Γραφικές απαιτήσεις, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους πρεσβυτέρους. Εν τούτοις, είναι καλό γι’ αυτούς τους διακονικούς υπηρέτας να κάμουν όπως υποδεικνύεται στο εδάφιο 1 Τιμόθεον 3:1, δηλαδή, να ‘ορέγωνται επισκοπήν,’ και φυσικά, όταν ένα άτομο διορίζεται να είναι πρεσβύτερος ή επίσκοπος, δεν είναι πια διακονικός υπηρέτης, μολονότι μπορεί να συνεχίση να φροντίζη για ένα μέρος απ’ αυτό το έργο που έκανε προηγουμένως.

ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΝΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΤΩΝ

45, 46. (α) Ποια είναι μερικά καθήκοντα που πρέπει να κάνη ένας διακονικός υπηρέτης στην εκκλησία; (β) Ποιος αναθέτει στους διακονικούς υπηρέτας το ειδικό έργο που πρέπει να κάμουν στην εκκλησία; (γ) Μπορούν ν’ ανατεθούν σε διακονικούς υπηρέτας άλλα καθήκοντα να κάμουν από έτος σε έτος;

⁴⁵ Υπάρχει πολλή εργασία που μπορούν να κάνουν οι διακονικοί υπηρέται σε μια εκκλησία. Τον πρώτον αιώνα, στην εκκλησία της Ιερουσαλήμ, έχομε ένα παράδειγμα έργου του είδους που μπορούν να κάνουν οι διακονικοί υπηρέται. Η διανομή τροφίμων σε χήρες που είχαν ανάγκη στην εκκλησία, μολονότι δεν ήταν τόσο σπουδαία εργασία όσο η «διακονία του λόγου,» ωστόσο κατετάσσετο ως ‘χρεία.’ Προφανώς αυτό περιελάμβανε πολλή εργασία, διότι δεν είχε ανατεθή σ’ ένα άτομο μόνο, αλλά σε «επτά άνδρας μαρτυρουμένους.»—Πράξ. 6:1-6.

⁴⁶ Στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα υπάρχει επίσης πολύ τέτοια ‘χρεία’ η οποία δεν περιλαμβάνει με άμεσο τρόπο τη «διακονία του λόγου.» Αυτό περιλαμβάνει την φροντίδα για την προμήθεια εντύπων, τη διανομή τομέων για το κήρυγμα, καθώς και τη φροντίδα για τους λογαριασμούς της εκκλησίας. Υπάρχει επίσης έργο που πρέπει να γίνη για την φροντίδα της συντηρήσεως της Αιθούσης Βασιλείας, του καθαρισμού της κάθε εβδομάδα, της τακτοποιήσεως των καθισμάτων, της φροντίδος για τον αερισμό, της λειτουργίας των ηχητικών μηχανημάτων σε μεγάλες αίθουσες, της διατηρήσεως αρχείου για τον αριθμό των παρόντων, της υποδοχής των νεοερχομένων και της παρουσιάσεώς των στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. Σε μερικές εκκλησίες μπορεί να υπάρχουν αρκετοί διακονικοί υπηρέται, ώστε το καθένα απ’ αυτά τα καθήκοντα ν’ ανατίθεται σ’ ένα διαφορετικό άτομο. Αλλού, μπορεί ένας να φροντίζη για πολλά καθήκοντα. Σε μερικές περιπτώσεις ίσως κρίνεται ωφέλιμο να συμμετέχουν περισσότερα από ένα άτομο σε κάποιο έργο. Μερικοί από τους πρεσβυτέρους μπορεί να έχουν στην επίβλεψί των κάποια αρχεία, αλλά, αν υπάρχουν διακονικοί υπηρέται διαθέσιμοι, μπορούν να διορισθούν να βοηθήσουν στην φροντίδα μιας τέτοιας υπηρεσίας, για να ελευθερώνουν τους πρεσβυτέρους για το πιο σπουδαίο έργο της ποιμάνσεως. Οι διακονικοί υπηρέται μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην ανάθεσι τομέων, τους οποίους θα επεξεργασθούν όμιλοι ευαγγελιζομένων που συναντώνται για το έργο κηρύγματος. Μολονότι οι διακονικοί υπηρέται διορίζονται επισήμως από το κυβερνών σώμα, το τοπικό «πρεσβυτέριον» μπορεί να τους αναθέτη το ειδικό έργο το οποίο θα κάμουν για την εκκλησία. Και, όπως ακριβώς οι πρεσβύτεροι αλλάζουν εκ περιτροπής υπηρεσία κάθε χρόνο, έτσι οι πρεσβύτεροι μπορούν να διευθετούν ώστε ν’ ανατίθενται διαφορετικά καθήκοντα στους διακονικούς υπηρέτας κάθε χρόνο, ως το σημείο που αυτό αποδεικνύεται πρακτικό. Τι έξοχο προνόμιο είναι να μπορή κανείς να υπηρετή τους αδελφούς του όπως τους υπηρετούν αυτοί οι διακονικοί υπηρέται!

47. (α) Τι μπορεί να γίνη όταν δεν υπάρχουν αρκετοί πρεσβύτεροι στην εκκλησία για να φροντίσουν για όλες τις μελέτες βιβλίου εκκλησίας και τα άλλα καθήκοντα τα οποία κανονικώς χειρίζονται οι επίσκοποι; (β) Αν ένας διακονικός υπηρέτης διορίζεται προσωρινά ως βοηθός υπηρέτου εκκλησίας θεωρείται έτσι ως ένα μέλος της δικαστικής επιτροπής της εκκλησίας;

⁴⁷ Σε περιοχές όπου παρατηρείται πολύ γοργή αύξησις εκκλησιών, μπορεί να εγερθή κατάστασις που να μη υπάρχουν αρκετοί πρεσβύτεροι που να μπορούν να κάνουν το έργο διδασκαλίας και ποιμάνσεως που απαιτείται. Σε μια ωρισμένη περιοχή όπου όλοι είναι πολύ νέοι στην υπηρεσία του Θεού, ίσως να μη υπάρχη ούτε ένας πρεσβύτερος. Ωστόσο μπορούν να έχουν κανονικές συναθροίσεις για μελέτη και να συμμετέχουν στο έργο κηρύγματος στους άλλους, και, με τον καιρό, χωρίς αμφιβολία κάποιος ανάμεσα τους θ’ αποκτήση τα προσόντα για πρεσβύτερος. Σε μια εκκλησία όπου υπάρχουν μερικοί πρεσβύτεροι, ίσως να μη υπάρχουν αρκετοί για να φροντίσουν για όλες τις μελέτες βιβλίου εκκλησίας. Σε μερικές περιπτώσεις ίσως είναι επωφελές να γίνωνται μεγαλύτεροι οι όμιλοι· σε άλλες ένας πρεσβύτερος ίσως να είναι σε θέσι να προεδρεύη σε περισσότερες από μια τέτοια μελέτη, με το να το κάνη αυτό σε διαφορετικό χρόνο στη διάρκεια της εβδομάδος. Αλλά, όταν είναι ανάγκη, οι διακονικοί υπηρέται μπορούν να βοηθήσουν φροντίζοντας για μερικούς απ’ αυτούς τους ομίλους μελέτης ωσότου υπάρξουν αρκετοί πρεσβύτεροι διαθέσιμοι. Επίσης, λόγω τοπικών συνθηκών, μπορεί να ζητηθή από ένα διακονικό υπηρέτη να φροντίση προσωρινώς για μια από τις πέντε κύριες θέσεις που κατέχονται από τους πρεσβυτέρους. Εν τούτοις, το ότι έχει ανατεθή σ’ αυτόν ένα τέτοιο καθήκον από τους τοπικούς πρεσβυτέρους δεν τον καθιστά πρεσβύτερο. Και αν συμπέση να είναι ένας προσωρινός βοηθός υπηρέτης εκκλησίας ή υπηρέτης Γραφικών μελετών, δεν θα θεωρήται ως ένα μέλος της δικαστικής επιτροπής της εκκλησίας. Για τον χειρισμό τέτοιων ζητημάτων θα κληθή ένας άλλος πρεσβύτερος από κάποια γειτονική εκκλησία να βοηθήση. Εν τούτοις, με επιμελή προσπάθεια, εκείνος ο οποίος βοηθεί στο έργο που κανονικά θα έπρεπε να γίνεται από ένα πρεσβύτερο, μπορεί και αυτός με τον καιρό ν’ αποκτήση τα προσόντα για να είναι ένας από τους πρεσβυτέρους οι οποίοι είναι επίσκοποι του ποιμνίου.

48. Τι μπορούμε να κάνωμε όλοι που να δείχνη ότι είμεθα προοδευτικοί στην άποψί μας ως δούλοι του Θεού;

⁴⁸ Είναι καλό όλοι οι Χριστιανοί να επιθυμούν να προοδεύουν. Κανένας δεν θέλει να παραμείνη βρέφος, είτε από σωματική, είτε από πνευματική άποψι. Στους πρώτους εξ Εβραίων Χριστιανούς εδόθη η συμβουλή: «Αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα [ωριμότητα, ΜΝΚ].» (Εβρ 6:1) Στον Τιμόθεο ελέχθη: «Ταύτα μελέτα, εις ταύτα μένε, δια να ήναι φανερά εις πάντας η προκοπή σου.» (1 Τιμ. 4:15) Σεις σημειώνετε τέτοια πρόοδο ως Χριστιανός; Αυξάνει η αφοσίωσίς σας στον Ιεχωβά; Προοδεύετε στην ανάπτυξι των καρπών του πνεύματος; Πλατύνεσθε στην αγάπη σας προς τους Χριστιανούς αδελφούς σας; Καταβάλλετε προσπάθειες να συμμορφώνετε τη ζωή σας πλήρως στον Λόγο του Θεού; Επειδή η οργάνωσις των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά κατέβαλε προσπάθειες να είναι προσκολλημένη στενά στον Λόγο του Θεού και να κάνη προσαρμογές εκεί όπου ήταν ανάγκη ποιο στενής συμμορφώσεως μ’ αυτόν, είναι καταφανές ότι το πνεύμα του Θεού ήταν επάνω της. Σήμερα, σε μια άνευ προηγουμένου κλίμακα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλα τα μέρη της γης κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού ως την μόνη ελπίδα του ανθρωπίνου γένους. Βοηθούν ειλικρινείς ανθρώπους να μάθουν τι διδάσκει η Γραφή, να ενεργούν σε αρμονία με αυτή και έτσι να είναι πραγματικά ‘σοφοί και έχοντες κατανόησιν.’ Αν επιθυμήτε βοήθεια για να μπορήτε να μάθετε και να ωφεληθήτε πλήρως από τα καλά πράγματα που περιέχονται στο Λόγο του Θεού, θα το θεωρήσουν ευχαρίστησί των να βοηθήσουν και σας επίσης.

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΚΗΡΥΤΤΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ

49-51. Ως ποιο σημείο υπήρξαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά δραστήριοι το περασμένο έτος στο κήρυγμα των αγαθών νέων της Βασιλείας;

⁴⁹ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά βοηθούν κάθε είδους ανθρώπους παγκοσμίως· είναι δραστήριοι σε 207 διάφορες χώρες. Κάτω από τη διεύθυνσι 93 γραφείων τμημάτων της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας, 1.510.245 Χριστιανοί άνδρες και γυναίκες έχουν κάμει διευθετήσεις για να πηγαίνουν από οικία σε οικία ή να εξαγγέλλουν το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού με κάποιο διαφορετικό τρόπο κάθε μήνα στη διάρκεια του περασμένου έτους. Αυτό εσήμαινε 125.000 μάρτυρας περισσοτέρους από το υπηρεσιακά έτος 1970 που εκήρυτταν και εδίδασκαν από το Λόγο του Θεού. Εν τούτοις, προτού τελειώση το έτος 1971 ο αριθμός αυτός αύξησε σε 1.590.793.

⁵⁰ Επειδή οι μάρτυρες του Ιεχωβά ενδιαφέρονται να βοηθήσουν άλλους ν’ αποκτήσουν περαιτέρω κατανόησι της Γραφής και της σημασίας της για το ανθρώπινο γένος σήμερα, αφιέρωσαν 291.952.375 ώρες το περασμένο έτος για να μιλήσουν για τον Λόγο του Θεού. Δεν είναι αυτό μια καλή απόδειξις ότι πραγματικά προσπαθούσαν να παρηγορήσουν ανθρώπους όλων των εθνών; Δεν είναι αλήθεια ότι η προσεχτική μελέτη του γραπτού Λόγου του Θεού βοηθεί ανθρώπους να γίνουν ‘σοφοί και έχοντες κατανόησιν’; Για να το επιτύχουν αυτό κάθε εβδομάδα σ’ όλη τη διάρκεια του έτους, οι μάρτυρες του Ιεχωβά διεξήγαγαν 1.257.904 αδάπανες Γραφικές μελέτες στα σπίτια ενδιαφερομένων ανθρώπων. Προσπαθούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους μ’ αυτόν τον τρόπο τα μέλη της θρησκευτικής οργανώσεως στην οποία ανήκετε; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά όχι μόνον κηρύττουν από οικία σε οικία και διδάσκουν στα σπίτια των ανθρώπων, αλλά διαθέτουν και βοηθήματα Γραφικής μελέτης όπου αυτό είναι δυνατόν, ώστε, αν ο ακροατής δεν έχη χρόνο να μελετήση όταν ένας μάρτυς του Ιεχωβά τον επισκέπτεται, να μπορή αυτός ο άνθρωπος να διαβάση για τα αγαθά νέα την ώρα που είναι κατάλληλη γι’ αυτόν. Στη διάρκεια του έτους οι μάρτυρες του Ιεχωβά διέθεσαν 18.167.032 δεμένα βιβλία και Γραφές, 10.590.176 βιβλιάρια. 218.898.563 τεύχη των περιοδικών Σκοπιά και Ξύπνα! και επέτυχαν ένα σύνολο από 2.702.972 νέες συνδρομές γι’ αυτά τα περιοδικά.

⁵¹ Για να μπορήτε να εκτιμήσετε πληρέστερα τι ακριβώς έχουν κάμει οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη διακονία των και που, παραθέτομε εδώ λεπτομερή πίνακα της παγκοσμίου εκθέσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά στο υπηρεσιακό έτος 1971. Βλέπε σελίδες 214-217.

52. Τι είναι εκείνο που ωθεί του μάρτυρας του Ιεχωβά στη διακονία τους, και επομένως ποια οφέλη απολαμβάνουν;

⁵² Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι πολλοί σε αριθμούς σε σύγκρισι με τον πληθυσμό της γης, αλλ’ αγαπούν τον Ιεχωβά Θεό και τον Λόγο του τη Γραφή. Πιστεύουν αυτό που έχει γράψει ο Ιάκωβος, στο τέταρτο κεφάλαιο εδάφιο τέταρτο: «Δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; Όστις λοιπόν θελήση να είναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» Σκεφθήτε το! Δεν είναι αλήθεια ότι όλα τα έθνη του κόσμου βρίσκονται σε στενοχώριες; Δεν βλέπετε ότι σχεδόν το χέρι κάθε ανθρώπου είναι εναντίον του πλησίον του, ακόμη και μέσα στον Χριστιανικό κόσμο; Είναι καταφανές ότι δεν εκδηλώνουν το πνεύμα του Θεού. Σεις διαφέρετε πραγματικά απ’ αυτούς; Αγαπάτε πραγματικά τον Θεό, και ‘αγαπάτε τον πλησίον σας ως τον εαυτό σας’; Αν θέλετε να είσθε αυτού του είδους άνθρωπος, τότε, όπως λέγει η Γραφή, οφείλετε να ‘υποταχθήτε εις τον Θεόν, αλλά να αντισταθήτε εις τον Διάβολον και θέλει φύγει από σας. Πλησιάσατε εις τον Θεόν, και θέλει πλησιάσει εις εσάς.’ (Ιακ. 4:7, 8) Αν το κάνετε αυτό, θα απολαύσετε τη στοργική επίβλεψι που παρέχει ο Ιεχωβά σε όλο το ποίμνιον του Θεού.»

[Πίνακας στη σελίδα 214-217]

ΕΚΘΕΣΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΣΤΟ 1971

(Βλέπε τόμο)

[Εικόνα στη σελίδα 204]

Οι πρεσβύτεροι να είναι ικανοί όχι μόνον να δίνουν ομιλίες μπροστά σ’ ένα ακροατήριο, αλλά επίσης να είναι «διδακτικοί» σε ομοίους των πιστούς

[Εικόνα στη σελίδα 208]

Θα είσθε πρόθυμος να εφαρμόσετε σ’ ένα όμοιό σας Χριστιανό τον απαιτούμενο έλεγχο από τον Λόγο του Θεού; Οι πρεσβύτεροι πρέπει να είναι ικανοί να προτρέπουν και να ελέγχουν