Οι Ανάγκες των Πτωχών θα Ικανοποιηθούν Ποτέ;

Η ΦΤΩΧΕΙΑ δεν είναι κάτι νέο στον κόσμο. Πριν από 3.500 περίπου χρόνια είχε λεχθή στούς Ισραηλίτας: «Δεν θέλει λείψει πτωχός εκ μέσου της γης σου.» (Δευτ. 15:11) Αιώνες αργότερα, όταν ο Ιησούς Χριστός δέχθηκε μια πράξι γενναιοδωρίας, ανεγνώρισε το ίδιο σκληρό γεγονός λέγοντας: «Τους πτωχούς πάντοτε έχετε μεθ’ εαυτών εμέ όμως πάντοτε δεν έχετε.»—Ματθ. 26:11.

Είναι θλιβερό ότι σ’ αυτό το παρόν ατελές σύστημα πραγμάτων εκατομμύρια ανδρών, γυναικών και παιδιών συνεχίζουν να ζουν σε φτώχεια. Ίσως και σεις να είσθε ανάμεσα σ’ αυτά τα εκατομμύρια.

Διαπιστώνετε ότι το να διατηρήτε μια σταθερή εργασία είναι πρόβλημα; Ανησυχείτε για το πώς θα εξασφαλίσετε αρκετή τροφή για την οικογένεια σας; Σας στενοχωρεί το ότι η έλλειψις των αναγκαίων για τη ζωή αφαιρεί από σας και από την οικογένεια σας την καλή υγεία; Αισθάνεσθε ότι είσθε παγιδευμένος στην παρούσα κατάστασί σας κατοικίας και δεν έχετε τα μέσα ν’ απαλλαγήτε από ένα καταθλιπτικό περιβάλλον; Διερωτηθήκατε μήπως ποτέ, γιατί πρέπει να συμβαίνουν αυτά; Θα ικανοποιηθούν ποτέ οι ανάγκες των πτωχών;

Ακόμη και αν δεν συγκαταλέγεσθε μεταξύ των πτωχών κατοίκων της γης, ασφαλώς γνωρίζετε πτωχούς ανθρώπους. Ακόμη και στα έθνη που ευημερούν υπάρχει φτώχεια. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ο Γερουσιαστής Χέρπερτ Χ. Χάμφρεϋ παρετήρησε, στο βιβλίο του Πόλεμος στη Φτώχεια, ότι ‘ένας σε κάθε πέντε Αμερικανούς ζη σε φτώχεια, σε αίσχος, αθλιότητα και κατάπτωσι.’ Αισθάνεσθε συμπόνια γι’ αυτούς;

Σ’ όλη τη γη πολλοί πτωχοί άνθρωποι διατηρούν την ελπίδα ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οι ανθρώπινες κυβερνήσεις θα μπορέσουν να τους βοηθήσουν. Αλλ’ αμέσως παραδέχονται ότι πάρα πολύ συχνά έχουν απογοητευθή.

Σκεφθήτε, παραδείγματος χάριν, τι συνέβη στην Κολομβία της Νοτίου Αμερικής. Το 1962 όταν ο αποθανών Γκιγέρμο Λεόν Βαλένσια έβαλε υποψηφιότητα για την προεδρία, συχνά παρέθετε μια γραμμή από ποιήματα του πατρός του: «Ένα γεμάτο κύπελλο για τον καθένα.» Υποσχόταν ότι η κυβέρνησίς του θα είναι «η κυβέρνησις του πτωχού.» Αλλά έγινε αυτό; Τα αυστηρά οικονομικά μέτρα του προξένησαν βλάβη ακριβώς σ’ εκείνους που ισχυριζόταν ότι ήθελε να ευνοήση. Από το τέλος του 1962 ως τις αρχές του 1964 το κόστος της ζωής αυξήθηκε 50 τοις εκατό! Σύντομα η κυβέρνησις του Βαλένσια έφθασε ν’ αναφέρεται από τον άνθρωπο του δρόμου ως «η κυβέρνησις του πτωχού πλουσίου.»

Εξαιτίας των πολλών απογοητεύσεων, πολλοί άνθρωποι στρέφονται στον Κομμουνισμό και τον Μαρξισμό με την ελπίδα ότι η κατάστασίς των θα μπορούσε να βελτιωθή. Εν τούτοις, όπως οι χώρες που κυβερνώνται από άλλες μορφές ανθρώπινης κυβερνήσεως, οι Κομμουνιστικές χώρες δεν μπόρεσαν να λύσουν πολλά από τα μεγάλα προβλήματα της ζωής. Δεν είναι μήπως αλήθεια ότι πλήττονται από ασταθείς πολιτικές συνθήκες, διαιρετικές εθνικιστικές φατρίες και οικογενειακή κατάπτωσι, περιλαμβανομένου και του προβλήματος του αλκοολισμού; Επίσης, οι υπήκοοι των έχουν χάσει ένα σημαντικό βαθμό ελευθερίας.

Η αδιάψευστη αλήθεια είναι ότι καμμιά ανθρώπινη κυβέρνησις δεν μπόρεσε ποτέ να δώση πλήρη ανακούφισι στους βασανισμένους κατοίκους της γης. Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ελπίδα για το πλήθος των πτωχών ανθρώπων; ότι η φτώχεια ποτέ δεν θα παύση; Καθόλου. Υπάρχει Ένας που είναι ανώτερος από τον άνθρωπο και ο οποίος είναι και πρόθυμος και ικανός ν’ απομακρύνη τη φτώχεια. Αυτός είναι ο Δημιουργός του ανθρώπου, ο Ιεχωβά Θεός. Γι’ αυτόν η Γραφή λέγει: «Ανοίγεις την χείρα σου και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος.»—Ψαλμ. 145:16.

Αλλά πώς ο Ιεχωβά θα ικανοποιήση τις ανάγκες των πτωχών; Για την απάντησι αυτού του ερωτήματος, σας προσκαλούμε να διαβάσετε το επόμενο άρθρο.