«Ορθοτόμησις του Λόγου της Αληθείας»

«Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.»—2 Τιμ. 2:15.

 1. Με τι παρομοιάζεται ο Λόγος του Θεού, και γι’ αυτό ποια πρέπει να είναι η στάσις μας όταν τον χρησιμοποιούμε;

Ο ΛΟΓΟΣ του Θεού είναι ζωντανός και ισχυρός στη ζωή μας. Σαν μια μάχαιρα, μπορεί να διαιρέση ψυχή και πνεύμα. (Εβρ. 4:12) Εισχωρεί στο πώς διαλογιζόμεθα για ό,τι κάνομε. Κάνει διάκρισι μεταξύ του τι μπορεί να φαινώμεθα σαν μια ζώσα ύπαρξις και τι είμεθα πραγματικά στην καρδιά μας, στη στάσι μας και στο πνεύμα μας. Επειδή ο Λόγος του Θεού παρομοιάζεται με μάχαιρα, πρέπει να φροντίζωμε να τον χρησιμοποιούμε με επιδεξιότητα. Πρέπει να φυλαγώμεθα από το να χρησιμοποιούμε ένα τέτοιο κοπτερό όπλο μ’ εσφαλμένο τρόπο, αλλ’ όπως ο Παύλος συνεβούλευσε, να τον ‘ορθοτομούμε.’ Όταν αναλαμβάνουμε να διαβάσωμε και να μελετήσωμε τον Λόγο του Θεού, πρέπει να το κάνωμε αυτό με τέτοιον τρόπο ώστε να συλλαμβάνωμε την αληθινή σημασία και να έχωμε σαφή κατανόησι του τι λέγει.

 2. Πώς πρέπει να θεωρούμε τη Γραφή, και γι’ αυτό ποια ερωτήματα θα ήσαν κατάλληλα όταν διαβάζωμε ένα μέρος των Γραφών;

² Συχνά τα συμφραζόμενα ή η ύλη που περιστοιχίζει το εδάφιο που μπορεί ν’ αναγινώσκωμε θα μας βοηθήση να το καταλάβωμε και να το εφαρμόσωμε με τον κατάλληλο τρόπο. Πρέπει να ενθυμούμεθα ότι η Αγία Γραφή δεν είναι μια συλλογή ασυνάρτητων και άσχετων εδαφίων, που συγκεντρώθηκαν στην τύχη και είναι κατάλληλα να χρησιμοποιούνται σε οποιεσδήποτε περιστάσεις για ν’ αποδείξουν ένα σημείο που μπορεί να νομίζωμε ότι είναι ορθό. Μάλλον, πρέπει να συλλαμβάνωμε ολόκληρη την εικόνα όταν διαβάζωμε τον Λόγο του Θεού. Πρέπει να ρωτούμε ποιος ομιλεί, σε ποιους, για ποιο ζήτημα και αν το εδάφιο σχετίζεται με κανένα ειδικό θέμα μόνο. Αυτό είναι ουσιώδες αν πρόκειται να ορθοτομήσωμε τον Λόγο της αληθείας.

ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

 3. Ποια προηγούμενη πληροφορία μας βοηθεί κατάλληλα να καταλάβωμε το εδάφιο 2 Τιμ. 2:15;

³ Για να το επεξηγήσωμε, ας λάβωμε υπ’ όψιν τα λόγια του Παύλου προς τον Τιμόθεο στην επιστολή 2 Τιμόθεον 2:15. Εκεί λέγει: «Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον,ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.» Αυτά τα λόγια εγράφησαν σ’ ένα άτομο καλά βασισμένο στην αλήθεια του Θεού και που έκανε το θέλημα του Θεού. Αυτό το γνωρίζομε απ’ όσα είχε γράψει ο Παύλος στον Τιμόθεο προηγουμένως, όπως αναγράφονται στην αρχή αυτής της επιστολής. Ο Παύλος είχε πει στον Τιμόθεο: «Ανακαλών εις την μνήμην μου την εν σοι ανυπόκριτον πίστιν, ήτις πρώτον κατώκησεν εν τη μάμμη σου Λωίδι, και εν τη μητρί σου Ευνίκη· είμαι δε πεπεισμένος ότι και εν σοι.» (2 Τιμ. 1:1, 2, 5) Ο Παύλος στα λόγια του που αναγράφονται στην επιστολή 2 Τιμόθεον 2:15, έλεγε στον Τιμόθεο πώς να δίνη οδηγίες στους Χριστιανούς, σ’ εκείνους που αποτελούσαν μέρος της εκκλησίας του Θεού. Μολονότι είναι αλήθεια ότι ο Χριστιανός πρέπει να χρησιμοποιή τον λόγον της αληθείας σωστά όταν ομιλή με απίστους, ο Παύλος σ’ αυτή την περίπτωσι δεν έλεγε στον Τιμόθεο πώς να μεταστρέφη τους άπιστους στη Χριστιανοσύνη. Αυτό είναι φανερό απ’ ό,τι του είπε ο Παύλος σχετικά με τη διδασκαλία του: «Καθώς σε παρεκάλεσα απερχόμενος εις Μακεδονίαν, να προσμείνης εν Εφέσω, διά να παραγγείλης εις τινας να μη ετεροδιδασκαλώσι.» Εδώ είναι φανερό ότι μερικοί μέσα στη Χριστιανική εκκλησία ετεροδιδασκαλούσαν, δηλαδή δεν ορθοτομούσαν τον λόγον της αληθείας. Ο Παύλος επίσης συνεβούλευσε τον Τιμόθεο: «Όσα ήκουσας παρ’ εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι.» (1 Τιμ. 1:3· 4:16· 2 Τιμ. 2:2) Και πάλι, αυτά που λέγει για τη μετάδοσι της σπουδαίας πληροφορίας σε πιστούς που θα ήσαν ικανοί και άλλους να διδάξουν, παρέχουν περαιτέρω απόδειξι ότι ο Τιμόθεος ησχολείτο μ’ εκείνους που ήσαν στη Χριστιανική εκκλησία. Αυτός έπρεπε να χρησιμοποιή την αλήθεια για να ωφελή να καθοδηγή τους αδελφούς του.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ ΤΗ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΙ ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ Ν’ ΑΠΟΔΕΙΞΕΤΕ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ

 4. (α) Εξηγήστε σε τι βαθμό οι κληρικοί του «Χριστιανικοί» κόσμου» εφαρμόζουν κακώς το εδάφιο Ματθ. 10:28. (β) Ποια είναι η πραγματική αλήθεια του εδαφίου αυτού σχετικά με την ψυχή του ανθρώπου;

⁴ Επιβάλλεται ν’ αποφεύγωμε την εσκεμμένη κακή εφαρμογή ενός εδαφίου για ν’ αποδείξωμε την άποψί μας. Οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου συχνά είναι ένοχοι αυτού του πράγματος ακριβώς. Πάρτε ως παράδειγμα το εδάφιο Ματθαίος 10:28. Εκεί αναγινώσκομε: «Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.» Οι κληρικοί τονίζουν το πρώτο μέρος των λόγων του Ιησού για ν’ αποδείξουν ότι η ψυχή είναι αθάνατη και δεν μπορεί ν’ αποθάνη. Είναι αυτό πραγματικά εκείνο που είπε ο Ιησούς; Μπορεί να φαίνεται κάπως έτσι, αν σταματήσετε την ανάγνωσι στο μέσον του εδαφίου. Αλλ’ αν διαβάσετε το υπόλοιπον του εδαφίου, καταλαβαίνετε ότι ο Ιησούς συνέτριψε την διδασκαλία περί αθανασίας της ψυχής όταν είπε ότι πρέπει κανείς να φοβήται αυτόν που μπορούσε να καταστρέψη και την ψυχή και το σώμα στη γέεννα. Με την ‘ορθοτόμησι του λόγου της αληθείας’ προβάλλει η αληθινή έννοια η σημασία.

 5. (α) Πώς ερμηνεύουν μερικοί το εδάφιο 1 Πέτρ. 4:6; (β) Ποια είναι η αληθινή σημασία του εδαφίου, και ποια άλλη Γραφική απόδειξι μπορούμε να φέρωμε;

⁵ Στενή σχέσι με τη διδασκαλία της αθανασίας της ψυχής έχει η πίστις μερικών ότι το πνεύμα του ανθρώπου είναι εκείνο που εξακολουθεί να ζη και ταυτίζεται προσωπικά με τον άνθρωπο. Το εδάφιο 1 Πέτρου 4:6 παρατίθεται προς υποστήριξιν αυτής της απόψεως. Εκεί διαβάζομε: «Επειδή διά τούτο εκηρύχθη το ευαγγέλιον και προς τους νεκρούς, διά να κριθώσι μεν κατ’ ανθρώπους εν σαρκί, να ζώσι δε κατά Θεόν εν πνεύματι.» Εκείνοι που πιστεύουν στην ιδέα ότι το πνεύμα είναι ένα νοήμον ον και επιζή από τον θάνατον του σώματος ισχυρίζονται ότι ο Πέτρος εδώ το απέδειξε αυτό όταν είπε ότι το ευαγγέλιο εκηρύχθη στους νεκρούς. Είναι έτσι; Για να ‘ορθοτομήσωμε τον λόγο του Θεού’ πρέπει να τον αφήσωμε να μιλήση ο ίδιος. Μήπως εκεί ο Πέτρος ανεφέρετο σε άτομα που ήσαν φυσικώς νεκρά; Αφού οι φυσικώς νεκροί «δεν γνωρίζουσιν ουδέν» (Εκκλ. 9:5), οι νεκροί αυτοί τους οποίους αναφέρει ο Πέτρος είναι οι ίδιοι μ’ εκείνους για τους οποίους μίλησε ο Ιησούς όταν είπε: «Άφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς,» και μ’ εκείνους τους οποίους ανέφερε ο απόστολος Παύλος όταν έγραψε: «Και εσάς όντας νεκρούς διά τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν.» Όποιος ζη και είναι νεκρός στα όμματα του Ιεχωβά μπορεί να ζωοποιηθή με μια πνευματική έννοια ακούοντας τον λόγο του Θεού, μετανοώντας και ακολουθώντας τον Κύριον Ιησούν. Η ελπίδα για τους κατά γράμμα νεκρούς είναι η ανάστασις και η ευκαιρία που θα έχουν τότε ν’ ακούσουν το ευαγγέλιο και να κριθούν.—Ματθ. 8:22· Εφεσ. 2:1.

 6. (α) Ποια εξήγησις δόθηκε στο εδάφιο Ησαΐας 14:12-16; (β) Ποια είναι η Γραφική εξήγησις; (γ) Ποιος λοιπόν είναι ο Εωσφόρος που λέγει το εδάφιο Ησ. 14:12-16, και τίνος τη στάσι αντανακλά;

⁶ Και ο λαός του Ιεχωβά επίσης είναι ανάγκη να προσέχη στην εφαρμογή των Γραφικών εδαφίων για να παρουσιάζη σωστά τον Λόγο του Θεού στο έργο του κηρύγματος και της διδασκαλίας. Για παράδειγμα, πάρτε τη δήλωσι που γίνεται μερικές φορές ότι ένα από τα ονόματα που δόθηκαν στον Σατανά ή Διάβολον είναι Εωσφόρος. Μπορεί ν’αναφέρουν μερικοί τα εδάφια Ησαΐας 14:12-16. Σύμφωνα με την Κατ’ Εξουσιοδότησιν Μετάφρασιν του (Βασιλέως Ιακώβου), το δωδέκατο εδάφιο λέγει: «Πώς έπεσες εκ του ουρανού, Εωσφόρε, υιέ της αυγής! Συνετρίφθης κατά γης, συ ο καταπατών τα έθνη!» Η λέξις «Εωσφόρος» μεταφράζεται από την Εβραϊκή λέξι χελέλ που σημαίνει ο λάμπων. Η λέξις χελέλ, όπως χρησιμοποιείται εδώ, δεν αποτελεί προσωπικό όνομα ή τίτλον, αλλά μάλλον είναι λέξις που περιγράφει τη λαμπρή θέσι που έλαβε η Βαβυλωνιακή δυναστεία βασιλέων στη γραμμή του Ναβουχοδονόσορ. Δεν θα ήταν σωστό να πούμε ότι ο Σατανάς ή Διάβολος είναι εκείνος που καλείται εδώ Εωσφόρος σαν αυτό να είναι ένα από τα ονόματά του. Η έκφρασις εδώ αναφέρεται πρωτίστως στον βασιλέα της Βαβυλώνος, διότι, σύμφωνα με το τέταρτο εδάφιο, πρόκειται για μια ‘παροιμία’ που λέγεται εναντίον του βασιλέως της Βαβυλώνος. Επίσης, τα εδάφια δέκατον πέμπτον και δέκατον έκτον του ιδίου κεφαλαίου 14 λέγουν ότι αυτός «ο λάμπων» (Εωσφόρος) θα καταβή στον Σιεόλ, που είναι ο κοινός τάφος του ανθρωπίνου γένους, και όχι τόπος διαμονής για τον Σατανά ή Διάβολο. Επίσης, το γεγονός είναι ότι εκείνοι που βλέπουν αυτόν τον λάμποντα να φέρεται σ’ αυτή την κατάστασι λέγουν: «Ούτος είναι ο άνθρωπος, ο ποιών την γην να τρέμη, ο σείων τα βασίλεια;» Ο Σατανάς δεν είναι άνθρωπος, αλλά ένα αόρατο πνευματικό πλάσμα. Έτσι ενώ ο βασιλεύς της Βαβυλώνος αντανακλούσε τη στάσι του πατρός του, του Διαβόλου, ωστόσο η λέξις Εωσφόρος δεν ήταν όνομα που δόθηκε στον Σατανά ή Διάβολο. ‘ Ορθοτομώντας τον λόγον της αληθείας’ είμεθα προετοιμασμένοι να πούμε τα καθαρά λόγια του Θεού όπως τα έχομε στις τυπωμένες σελίδες της Αγίας Γραφής.

 7. (α) Γιατί δεν αδικούμε τη Γραφή με τη χρήσι κατάλληλα διαλεγμένων εδαφίων για ν’ αποδείξωμε ωρισμένα σημεία, και ποιον έχομε για παράδειγμα σ’ αυτό; (β) Δείξτε πώς ο απόστολος Παύλος απέδειξε με παραπομπές από τις Εβραϊκές Γραφές ότι ο Χριστός έπρεπε να πάθη και ν’ αναστήθη εκ νεκρών;

⁷ Εν τούτοις, δεν αδικείται ο Λόγος του Θεού όταν οι δούλοι του Θεού χρησιμοποιούν κατάλληλα διαλεγμένα εδάφια από τα διάφορα μέρη της Αγίας Γραφής για ν’ αποδείξουν δογματικά σημεία. Μολονότι είναι αλήθεια ότι οι εναντιούμενοι στον Λόγον του Θεού κατά καιρούς ισχυρίζονται ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά παραπλανητικά χρησιμοποιούν εδάφια που είναι σκορπισμένα στην Αγία Γραφή για ν’ αποδείξουν τις απόψεις των, γνωρίζομε καλά από μια μελέτη της Αγίας Γραφής ότι ο Ιησούς και οι απόστολοι του χρησιμοποιούσαν διαλεγμένα εδάφια για ν’ αποδείξουν ωρισμένες βασικές αλήθειες. Λόγου χάριν, ο Ιησούς όταν επειράσθη στην έρημο στο τέλος των σαράντα ημερών της νηστείας του, αναφέρθηκε σε διάφορα εδάφια του Λόγου του Θεού για ν’ αναιρέση τα επιχειρήματα του Διαβόλου. (Ματθ. 4:3-10· Δευτ. 8:3· 6:13, 16· 5:9) Ο απόστολος Παύλος επίσης χρησιμοποίησε αυτή τη μέθοδο στους Ιουδαίους όταν εδίδασκε στη συναγωγή. Η αφήγησις στις Πράξεις 17:2, 3 λέγει: «Και κατά την συνήθειάν του ο Παύλος εισήλθε προς αυτούς, και τρία σάββατα διελέγετο μετ’ αυτών από των γραφών, εξηγών και αποδεικνύων, ότι έπρεπε να πάθη ο Χριστός και να αναστηθή εκ νεκρών, και ότι ούτος είναι ο Χριστός Ιησούς, τον οποίον εγώ σας κηρύττω.»—Βλέπε Ψαλμός 22:7, 8· Ησαΐας 50:6· 53:3-5· Ψαλμός 16:8-10.

ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΔΑΦΙΩΝ ΣΥΧΝΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗΣ ΣΤΑ ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΑ

 8. (α) Γιατί πρέπει ν’ αποφεύγωμε την κακή εφαρμογή των Γραφών; (β)Δείξτε ποια είναι η πραγματική σημασία του εδαφίου Παροιμ. 10:7, και γιατί; (γ) Ποια εδάφια της Γραφής θα ήταν καλύτερα να χρησιμοποιούμε όταν συζητούμε για το ποιος έχει δικαίωμα αναστάσεως;

⁸ Η εσκεμμένη όμως κακή εφαρμογή των εδαφίων αποτελεί μεγάλη αδικία στις Γραφές. Δεν θέλομε να γίνωμε ένοχοι τέτοιας κακής εφαρμογής έστω και σε λίγο ή πολύ μικρότερα ζητήματα. Παραδείγματος χάριν, μιλώντας σε κάποιον για την ανάστασι θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Αγία Γραφή θετικά αποδεικνύει ότι οι ασεβείς δεν πρόκειται ν’ αναστηθούν. Μπορούμε τότε να τους διαβάσωμε αυτό το Γραφικό εδάφιο: «Η μνήμη του δικαίου είναι μετ’ ευλογίας· το δε όνομα των ασεβών σήπεται.» (Παροιμ. 10:7) Είναι αλήθεια ότι εκείνοι τους οποίους ο Ιεχωβά θεωρεί ως πολύ ασεβείς δεν καλύπτονται από την απολυτρωτική θυσία του Χριστού Ιησού και δεν θα έχουν ανάστασι. Εν τούτοις, το εδάφιο Παροιμίαι 10:7 δεν αποδεικνύει αυτή την απόφασι του Ιεχωβά. Γιατί; Όταν διαβάζωμε τα συμφραζόμενα αυτού του κεφαλαίου των Παροιμιών, παρατηρούμε να περιγράφεται μια σειρά από αντιθέσεις: ένα σοφόν υιόν και έναν άφρονα υιόν, ένα επιμελή εργάτη και έναν οκνηρόν, έναν, υιόν συνέσεως και ένα υιόν αισχύνης. Αλλ’ η ανάστασις και η Γέεννα δεν εξετάζονται εκεί. Θα ήταν λοιπόν ακατάλληλο να πούμε ότι αυτό το Γραφικό εδάφιο σχετίζεται μ’ αυτό το ζήτημα. Μάλλον, το σημείο που πρέπει να τονισθή είναι ότι το όνομα ή η φήμη των ασεβών δεν αποτελεί μια ευχάριστη ανάμνησι, αλλά αηδιαστική, σαπρή. Για ν’ αποδειξωμε ότι μερικοί δεν θ’ αναστηθούν, καλύτερα θα είναι ν’ αναφερθήτε στα Γραφικά εδάφια για τη γέεννα, τον δεύτερο θάνατο.—Ματθ. 23:33· Αποκάλ. 21:8· βλέπε επίσης Ματθαίον 25:46.

 9. Γιατί η εξέτασις των συμφραζομένων δεν μας εμποδίζει να εξηγήσωμε την αλήθεια;

⁹ Αυτή η εξέτασις των πραγμάτων με την ανάγνωσι και κατανόησι της σημασίας των συμφραζομένων διόλου δεν μας εμποδίζει να εξηγήσωμε την αλήθεια. Αντιθέτως, ενισχύει το επιχείρημα μας βασισμένο στην Αγία Γραφή γιατί γίνεται αμέσως φανερό σ’ εκείνον που δίδεται η πληροφορία ότι εκείνο που διδάσκεται είναι πραγματικά αυτό που λέγει η Αγία Γραφή. Η Αγία Γραφή είναι ο εμπνευσμένος Λόγος του Παντοδυνάμου Θεού και το ν’ αποκτήσωμε τον νουν του Θεού στα ζητήματα, με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος, σημαίνει να ωφεληθούμε από την σοφία του Δημιουργού όπως εκτίθεται στον γραπτό του Λόγο. Ο Ιεχωβά είχε κάτι υπ’ όψιν όταν έθετε ένα εδάφιο στην Αγία Γραφή. Αυτός γνωρίζει ακριβώς τι χρειαζόμεθα και γι’ αυτό προμηθεύει εκείνο που μας βοηθεί ν’ αυξήσωμε πνευματικώς σε αντίληψι και στην επίγνωσί του.

10, 11. (α) Ποιο νόημα θα απέδιδε κανείς εύκολα στο εδάφιο 1 Ιωάν. 4:18: (β) Τι αποδεικνύουν τα συμφραζόμενα ως προς το αληθινό νόημα; (γ) Πώς αυτό συμφωνεί με τον Ψαλμό 139;

¹⁰ Οι σχέσεις μας, με τον Ιεχωβά πρέπει να είναι σαν να είμεθα τέκνα του. Σαν τέκνα του, πόσο εκτιμούμε αληθινά την αγάπη του και τη φροντίδα του για μας; Ορθοτομούμε τον Λόγο του σχετικά με ό,τι λέγει για τις ατομικές μας προσευχές σ’ αυτόν και καταλαβαίνομε τι μας λέγει ο Λόγος του σχετικά με το πώς θέλει να αισθανώμεθα απέναντι του; Πολλοί έχουν διαβάσει τα λόγια που περιέχονται στην επιστολή 1 Ιωάννου 4:18 για την τέλεια αγάπη και έχουν κάμει εσφαλμένη εφαρμογή των λόγων αυτών. Εκεί η Γραφή λέγει: «Φόβος δεν είναι εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω διώκει τον φόβον· διότι ο φόβος έχει κόλασιν και ο φοβούμενος δεν είναι τετελειωμένος εν τη αγάπη.» Με την πρώτη ματιά μερικοί έβγαλαν το συμπέρασμα ότι ποτέ δεν θα μπορέσουν να γίνουν τέλειοι στην αγάπη, διότι ο φόβος τους κάνει να φεύγουν από κίνδυνο οποτεδήποτε είναι δυνατόν. Αλλά γι’ αυτό το είδος του φόβου μιλεί εδώ ο απόστολος;

¹¹ Μια ανάγνωσις των συμφραζομένων του εδαφίου 1 Ιωάννου 4:18 θα μας βοηθήση να καταλάβωμε το ιδιαίτερο νόημα αυτού του εδαφίου της Γραφής. Το προηγούμενο εδάφιο δείχνει ότι η εξέτασις που γίνεται από τον Ιωάννη αποτελεί συνέχεια της εξετάσεως του να έχη κανείς «παρρησίαν» δηλαδή Θάρρος, να μη φοβάται. Εδώ δεν ομιλεί για την παρρησία, δηλαδή το θάρρος για να κηρύττη κανείς το ευαγγέλιο της Βασιλείας. Μάλλον μιλεί για την παρρησία, δηλαδή το θάρρος να μιλή κανείς στον Θεόν. Αυτό αποδεικνύεται στο τρίτο κεφάλαιο της Επιστολής 1 Ιωάννου εδάφια 19-21. Έτσι λοιπόν εκείνος στον οποίον η αγάπη για τον Θεό φθάνει στην πλήρη της έκφρασι λαμβάνει το θάρρος να προσέλθη στον ουράνιο Πατέρα του με πλήρη εμπιστοσύνη. Η ατέλεια του και η αμαρτωλή του κατάστασις δεν τον εμποδίζουν να πλησιάση τον Ιεχωβά για να ζητήση βοήθεια να κάνη το θέλημα του Ιεχωβά. Όπως ένα παιδί μπορεί να προσέλθη σ’ ένα στοργικό πατέρα με πλήρη πεποίθησι ότι ο πατέρας του θα το καταλάβη και θα το βοηθήση, έστω και αν εχη κάμει ένα σφάλμα, έτσι πρέπει να αισθάνεται κανείς για τον ουράνιο Πατέρα του, τον Ιεχωβά. Πρέπει κανείς να λαμβάνη το θάρρος να τον πλησιάζη με οποιοδήποτε πρόβλημα και αν έχη, να ζητή βοήθεια για να κάνη το θέλημα του Πατρός του. Δεν πρέπει να έχη κανείς νοσηρό φόβο για τον ουράνιο Πατέρα και να νομίζη ότι ο Ιεχωβά θ’ απαιτήση απόλυτη δικαιοσύνη από ένα ατελές και αμαρτωλό πλάσμα και ότι θα κατακρίνη έναν αμέσως για την αμαρτωλή του κατάστασι διανοίας και καρδιάς. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει κανείς να κάνη το κακό και κατόπιν να πηγαίνη στον ουράνιο Πατέρα για να ζητήση συγχώρησι, επωφελούμενος έτσι από το έλεος του Ιεχωβά. Αλλά σημαίνει ότι δεν είναι ανάγκη να φοβάται κανείς να πάη στον ουράνιο Πατέρα του για να ζητήση απ’ αυτόν να κάνη ευθές εκείνο που είναι στραβό, να διορθώση τις ατελείς σκέψεις ή πράξεις του, γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά ξέρει τα πάντα για έναν άνθρωπο.—Ψαλμ. 139:1-3, 15-18, 23, 24.

12. Πώς μας ωφελεί ατομικά η κατάλληλη κατανόησις του εδαφ. 1 Ιωάν. 4:18;

¹² Έχοντας το ορθό αυτό νόημα του εδαφίου 1 Ιωάννου 4:18, μπορεί κανείς να κατανοήση την υπέροχη αξία της πνευματικής του σχέσεως με τον Ιεχωβά τον Δημιουργό του. Ομιλεί κανείς από την καρδιά του στον Ιεχωβά και ζητεί κατεύθυνσι στη ζωή του, για να μπορή να ευαρεστή τον Ιεχωβά. Έτσι, το να είμεθα ‘τετελειωμένοι εν τη αγάπη’ σημαίνει ότι η αγάπη μας για τον Θεό δεν είναι καθόλου σε εμβρυώδη κατάστασι, αλλά μάλλον λόγω της τελείας αυτής αγάπης υποκινούμεθα συνεχώς να πράττομε το θέλημα του με όλη μας την καρδιά και με πλήρη εμπιστοσύνη στον ουράνιο Δημιουργό και Πατέρα μας. Αυτό μας δίνει και μεγάλο θάρρος να πλησιάζωμε τον Θεό με προσευχή.—Εφεσ. 3:12· Εβρ. 4:16· 1 Ιωάν. 5:14.

ΟΡΘΟΤΟΜΗΣΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΙΚΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

13. (α) Τι είναι σπουδαίο να έχωμε υπ’ όψι για πολλές προφητείες των Εβραϊκών Γραφών, και πώς αποδεικνύεται αυτό σχετικά με την προφητεία του Ησαΐα 35:1, 7; (β) Τι εγγυώνται με βεβαιότητα οι εκπληρώσεις των προφητειών στον αρχαίο λαό του Ιεχωβά;

¹³ Καθώς μελετούμε τον Λόγο του Θεού και λαμβάνομε ολοένα περισσότερη γνώσι του ωραίου περιεχομένου και της σημασίας του για τη ζωή μας, κατανοούμε καλώς ότι για να εννοήσωμε τη Γραφή με τον τρόπο που προώρισε ο Ιεχωβά είναι βελτίωσις και ωφέλεια. Πόσο συχνά έχομε παραθέσει από τις Εβραϊκές Γραφές προφητείες για τις ευλογίες που επιφυλάσσονται για την ανθρωπότητα στη δίκαιη νέα τάξι του Θεού και ορθώς μάλιστα! Αλλά συχνά μπορεί να έχωμε παραλείψει να διακρίνωμε ότι πολλές από τις προφητείες έχουν ήδη εκπληρωθή σε μικρογραφική κλίμακα στον αρχαίο Ισραήλ. Λάβετε ως παράδειγμα τα λόγια του Ησαΐα 35:1, 7, όπου αναγινώσκομε: «Η έρημος και η άνυδρος θέλουσιν ευφρανθή δι’ αυτά,και η ερημία θέλει αγαλλιασθή, και ανθήσει ως ρόδον. ΚαΙ η ξηρά γη θέλει κατασταθή λίμνη, και η διψώσα γη πηγαί ύδατος· εν τη κατοικία των θώων, όπου εκοίτοντο, θέλει είσθαι χλόη μετά καλάμων και σπάρτων.» Τα συμφραζόμενα της περικοπής αυτής δείχνουν καθαρά ότι αυτή εφηρμόζετο στην επάνοδο των εξόριστων Ιουδαίων στις ημέρες του κυβερνήτου Ζοροβάβελ. Το 10 εδάφιο λέγει ότι «οι λελυτρωμένοι του Ιεχωβά θέλουσιν επιστρέψει, και έλθει εν αλλαλαγμώ εις την Σιών.» Αποτελούσε σκοπό του Ιεχωβά να κάμη τη γη εκείνη ένα μικρογραφικό παράδεισο γι’ αυτούς, και αυτό απαιτούσε να κάμη την έρημο και την άνυδρο χώρα, καθώς και την χέρσο γη να γίνουν καλαμώνες και πηγαί υδάτων. Με κατάλληλη εφαρμογή αυτών των λόγων του Θεού, κατανοούμε ότι η εκτέλεσις θαυμάτων απ’ αυτόν χάριν του εκλεκτού του λαού των αρχαίων χρόνων εγγυώνται πολύ μεγαλύτερη, μεταγενέστερη εκπλήρωσι των υποσχέσεων αυτών κάτω από την διακυβέρνησι του Υιού του, του Κυρίου Ιησού Χριστού. Εύκολα γίνεται φανερό ότι ο Ιεχωβά πραγματικά θα γεμίση με ευλογία αυτή τη γη κάτω από τη βασιλική διακυβέρνησι του Χριστού Ιησού, κάνοντας όχι μόνο την έρημο ‘ν’ ανθίση ως ρόδον,’ αλλά και ανοίγοντας τα μάτια των τυφλών και τα’ αυτιά των κωφών και αποκαθιστώντας την υγεία στον χωλό ακριβώς όπως λέγει αυτή η προφητεία.—Ησ. 35:5, 6.

14. Γιατί πρέπει όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί να θέλουν να ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας;

¹⁴ Χωρίς αμφισβήτησι μπορούμε να πούμε ότι «ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός.» (Εβρ. 4:12) Ο Θεός είναι ζων. Ομιλεί στο ανθρώπινο γένος μέσω των σελίδων της ζωντανής Γραφής του, δίνοντας έτσι δύναμι στους δούλους του να καταλαβαίνουν τις βαθειές αλήθειες σχετικά μ’ Αυτόν και τον σκοπό του για το ανθρώπινο γένος. Κάθε Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά Θεού πρέπει να θέλη να ‘ορθοτομή αυτόν τον λόγο’ να μπορή να τον χρησιμοποιή αποτελεσματικά για να διδάσκη τους άλλους και ν’ αντικρούη ψευδείς θρησκευτικές διδασκαλίες που έχουν συσκοτίσει τις διάνοιες και καρδιές αναρίθμητων εκατομμυρίων ανθρώπων που κρατούνται αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας. Ο Παύλος λέγει στον Τιμόθεο: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»—2 Τιμ. 3:16, 17.

15. Για να καταλάβωμε και να εκτιμήσωμε τον Λόγον του Θεού ποια προσπάθεια πρέπει να καταβάλωμε;

¹⁵ Για να ορθοτομούμε τον Λόγον του Θεού πρέπει να τον διαβάζωμε και να τον μελετούμε, αναζητώντας τους κρυμμένους θησαυρούς που περιέχονται σ’ αυτόν. Μια τέτοια κατανόησις και εκτίμησις δεν έρχεται αυτομάτως, αλλ’ απαιτεί σκληρή εργασία και επιμελή έρευνα. Η παροιμία λέγει: «Υιέ μου, εάν δεχθής τους λόγους μου, και ταμιεύσης τας εντολάς μου παρά σ’ εαυτώ, ώστε να προσέξη το ωτίον σου εις την σοφίαν, να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν και εάν επικαλεσθής την φρόνησιν, και υψώσης την φωνήν σου εις την σύνεσιν εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον, και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς, τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Ιεχωβά, και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού.» (Παροιμ. 2:1-5. ΜΝΚ) Απ’ ό,τι εξετάσαμε σ’ αυτές τις παραγράφους είναι φανερό ότι πρέπει να θέλωμε να γνωρίζωμε γιατί τα πράγματα ελέχθησαν έτσι μέσα στο Λόγο του Θεού και τι εφαρμογή μπορεί να έχουν αυτά τα λόγια. Πρέπει πάντοτε ν’ αναζητούμε τους λόγους για τον τρόπο με τον οποίον δίδονται οι εξηγήσεις και να ζητούμε να ορθοτομούμε τον Λόγον του Θεού.

16. Ποια άλλη πληροφορία θα μας βοηθήση να ορθοτομούμε τον Λόγον του Θεού;

¹⁶ Το επόμενο άρθρο θα δείξη ότι υπάρχουν ολόκληρα βιβλία της Γραφής γραμμένα μ’ ένα ωρισμένο λαό υπ’ όψιν και μ’ ένα ωρισμένο άγγελμα που πρέπει να μεταδοθή. Για να ορθοτομούμε τον πολύτιμον αυτόν Λόγο του Θεού θα είναι προς όφελός μας ν’ αναζητούμε πληροφορίες, γι’ αυτό το θέμα για να γνωρίσωμε το παρελθόν, τον σκοπό και την αξία των θεόπνευστων λόγων.