Ο Ιεχωβά Φέρνει τη «Σφράγισι» των Εκλεκτών του σε Πέρας

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Παύλος έγραψε στους αναγεννημένους από το πνεύμα αδελφούς του: «Αυτό το πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών, ότι είμεθα τέκνα Θεού. Εάν δε τέκνα, και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού· εάν συμπάσχωμεν, διά να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού.»—Ρωμ. 8:16, 17.

Πώς γίνεται αυτή η ‘συμμαρτυρία’; ‘Το πνεύμα μας,’ δηλαδή, η επικρατούσα στάσις αυτών των πνευματικώς αναγεννημένων Χριστιανών, διαμορφώνεται από το άγιο πνεύμα του Θεού για να γνωρίσουν τη σχέσι που έχουν με τον Θεό. Αλλ’ αυτό δεν γίνεται με κάποιον εντελώς μυστηριώδη τρόπο. Ο Λόγος του Θεού, η σχέσις του με τη Χριστιανική εκκλησία, η ‘εν καιρώ τροφή’ διά του ‘πιστού και φρονίμου δούλου,’ η διαφώτισις που μας βοηθούν οι αδελφοί μας να λάβωμε και η σαφής άποψις των θείων βουλών μαζί με την εκπλήρωσι των προφητειών, όλ’ αυτά ενώνονται με την ενέργεια του αγίου πνεύματος του Θεού σ’ αυτή τη ‘μαρτυρία.’

Η ΤΕΛΙΚΗ ‘ΣΦΡΑΓΙΣΙΣ’

Μια από τις Βιβλικές περικοπές που αναφέρεται στην ενέργεια του Θεού προς τους κεχρισμένους του στη γη στον παρόντα καιρό είναι της Αποκαλύψεως 7:1-8. Εκεί, δίδεται εντολή στους αγγέλους που συγκρατούν τους καταστρεπτικούς ανέμους της ‘μεγάλης θλίψεως’ να μη τους απολύσουν ώσπου να ‘σφραγισθούν’ στα μέτωπα των οι 144.000 πνευματικοί Ισραηλίται. (Ματθ. 24:21) Τι είναι αυτή η ‘σφράγισις;’ Μερικοί την ενόησαν πως σημαίνει ότι, στη διάρκεια του πνευματικού ‘θερισμού,’ που είναι η «συντέλεια του αιώνος» [του συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ] η εκλογή των πνευματικών αδελφών του Μεσσίου Ιησού θα συνεχίζεται ως το τελευταίο έτος, ημέρα, ώρα και λεπτό προτού αρχίσουν να πνέουν στη γη οι τέσσερις άνεμοι. Είναι αυτή η ορθή κατανόησις; Όχι. Γιατί όχι;—Ματθ. 13:39, 40.

Η σφράγισις που αναφέρεται εδώ δεν σημαίνει την αρχική σφράγισι των 144.000, σαν να μην έχουν ακόμη σφραγισθή όλοι αυτοί, και ιδιαίτερα όλοι εκείνοι που μένουν ακόμη στη γη. Ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι αυτή η αρχική σφράγισις γίνεται στον καιρό της εκλογής ενός ατόμου για την ουράνια κληρονομιά. Λέγει στους πνευματικούς αδελφούς του: «Εις τον οποίον (Χριστόν) και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε με το πνεύμα το άγιον της επαγγελίας.»—Εφεσ. 1:13.

Μερικοί από το υπόλοιπο, επομένως, σφραγίσθηκαν με αυτή την αρχική έννοια προτού αποσταλή ο άγγελος με την «σφραγίδα Θεού του ζώντος.» Η σφράγισις που κάνει ο άγγελος είναι μια τελική σφράγισις, ένας προσδιορισμός της μονιμότητος της αρχικής σφραγίσεως, για να σωθή ‘όλος ο [πνευματικός] Ισραήλ,’ ο πλήρης αριθμός των 144.000 που κάνουν την κλήσι και την εκλογή των βεβαία. (Ρωμ. 11:26· 2 Πέτρ. 1:10) Σχεδόν όλοι αυτοί, αν όχι όλοι, είχαν ήδη σφραγισθή πριν από πολλά χρόνια με την αρχική σφράγισι. Μολονότι είναι αληθινό ότι μερικοί, προτού μονιμοποιηθή η σφράγισις, μπορεί ν’ αποδειχθούν άπιστοι κι έτσι, να σφραγισθούν άλλοι, δεν υπάρχει γενική σύναξις μαθητών αρχικά σφραγισμένων σ’ αυτό τον τελευταίο καιρό. Αν αυτοί οι πνευματικοί Ισραηλίται αποδειχθούν πιστοί στον σκοπό που έχει ο Θεός γι’ αυτούς, είναι απίθανον να σφράγιση αρχικά ο Θεός νέους αυτού του σώματος των ουρανίων κληρονόμων στο ‘τελευταίο λεπτό.’

ΑΥΤΟΕΞΕΤΑΣΙΣ

Πώς μπορείτε προσωπικά να εξετάσετε τον εαυτό σας αν αυτό το ζήτημα είναι αμφίβολο στη διάνοιά σας;

Πρώτα, πρέπει να εξετάσετε την άποψί σας για το τι σημαίνει να είσθε σφραγισμένοι για την ουράνια κληρονομιά. Μήπως νομίζετε ότι το να είσθε ένας από τους κεχρισμένους πνευματικούς Ισραηλίτας του Θεού σας παρέχει ειδική θέσι στη Χριστιανική εκκλησία με δικαίωμα μεγαλυτέρου σεβασμού από όσο θα συνέβαινε αν είσθε ένας από τον ‘πολύν όχλον’ αυτών που προσμένουν μια επίγεια κληρονομιά; Μήπως νομίζετε ότι αυτό σας δίνει βαθύτερη γνώσι; Μήπως πιστεύετε ότι θα λάβετε ειδικές αποκαλύψεις ή κατανόησι των προφητειών κλπ.; Μπορεί να αισθάνεσθε ζωηρή επιθυμία να τα απολαύσετε αυτά. Ίσως να επιτυγχάνετε στη διάθεσι Βιβλικών εντύπων, στη διεξαγωγή Γραφικών μελετών, στην απάντησι Γραφικών αποριών, στην εκφώνησι Γραφικών ομιλιών. Μπορεί να είσθε γεμάτος ζήλο, να κάνετε γοργές προόδους, να ζήτε μια υποδειγματική θεοκρατική ζωή. Ίσως να είναι έτσι όλ’ αυτά. Αυτά όμως δεν θα ήσαν εκείνα από τα οποία θα μπορούσε κανείς να σχηματίση την ιδέα ότι έχει τα προσόντα για μια θέσι στην ουράνια βασιλεία. Γιατί όχι; Διότι τόσο οι κεχρισμένοι πνευματικοί Ισραηλίται όσο και τα «άλλα πρόβατα» έχουν την εύνοια του Θεού, και πρέπει και οι δύο να διάγουν ζωή σε αρμονία με το θείο θέλημα.

Ο Σαμψών και πολλοί άλλοι που έζησαν στον καιρό προ της Πεντηκοστής ήσαν γεμάτοι από ζήλο και κατανόησι. Το πνεύμα του Θεού ήταν επάνω τους και ως αποτέλεσμα τούτου μπορούσαν να επιτύχουν πολλά υπερφυσικά κατορθώματα. Εν τούτοις κανένας απ’ αυτό το ‘μεγάλο νέφος’ των πιστών δεν ήταν από την ουράνια τάξι.—Κριτ. 14:6, 19· 15:14· παράβαλε Έξοδος 35:30, 31· 1 Σαμουήλ 10:6· 16:13· Ιεζεκιήλ 2:2· Εβραίους 11:32-38· 12:1.

Θα μπορούσατε έπειτα ν’ ανασκοπήσετε το παρελθόν σας και τα χαρακτηριστικά σας. Μήπως βλέπετε συναισθηματικά το ζήτημα; Ένας που ήταν σε μια ψευδή θρησκεία που διετείνετο ότι ο ουρανός είναι η μόνη ελπίδα—ιδιαίτερα σε μια από τις πιο συναισθηματικές ‘θεμελιωτιστικές’ θρησκείες—μπορεί να επηρεάζεται από το αίσθημα και τις περασμένες απόψεις. Μήπως προτού έλθετε σε γνώσι της αληθείας, χρησιμοποιούσατε ναρκωτικά ή ψυχεδελικά φάρμακα; Μήπως νοσηλευθήκατε ποτέ με μεθόδους που επηρεάζουν τη διάνοια και τα συναισθήματα; Μήπως χρειάσθηκε να υποστήτε ψυχιατρική θεραπεία για συναισθηματικές ή διανοητικές διαταραχές; Μολονότι αυτά τα πράγματα δεν θα απέκλειαν κατ’ ανάγκην το να λάβη κανείς την ουράνια κλήσι, στην περίπτωσι που ένας μαθητής μετανοεί, μεταστρέφεται, βαπτίζεται, ωστόσο αποτελούν παράγοντας που πρέπει σοβαρά να εξετασθούν.

Μερικοί είπαν ότι παθαίνουν μεγάλες εσωτερικές διαταραχές, και μερικοί μάλιστα είπαν ότι όταν έλαβαν την ουράνια ελπίδα εδημιούργησε μέσα τους ένα ‘πραγματικό αγώνα.’ Μερικοί είπαν ότι αρχικά το καταπολέμησαν. Άλλοι, ότι για ένα χρονικό διάστημα έχασαν κάθε ελπίδα—ότι ο Θεός αφήρεσε την άλλοτε επίγεια ελπίδα των για ένα χρονικό διάστημα και κατόπιν τελικά τους έδωσε την ουράνια ελπίδα. Ένας τέτοιος τρόπος ενεργείας θα ήταν αντίθετος με τον τρόπο της πολιτείας του Θεού, διότι δεν μπορεί ένας να υπηρετή ευάρεστα τον Θεό χωρίς ελπίδα αμοιβής. (Εβρ. 11:6) Δεν υπάρχει αβεβαιότης ως προς αυτό. Η πίστις δεν είναι αβέβαιη, άλλα είναι βεβαία, ασφαλής.

ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Ένα απλό παράδειγμα μπορεί να βοηθήση: Οι βιολόγοι λέγουν ότι εκείνο που προσδιορίζει το φύλον ενός παιδιού είναι η μικροσκοπική διαφορά ενός από τα σαράντα έξη χρωμοσώματα του γονιμοποιημένου ωαρίου. Αυτό το ωάριο, γονιμοποιημένον από το αρσενικό σπερμοκύτταρον, περιέχει είκοσι τρία ζεύγη χρωμοσωμάτων. Ένα ζεύγος προσδιορίζει το φύλον. Αυτό το ζεύγος μπορεί ν’ αποτελήται από δύο «χ» χρωμοσώματα ή από ένα «χ» και ένα «y» χρωμόσωμα (το «y» χρωμόσωμα είναι βραχύτερο). Αν το κύτταρον περιέχη δύο «χ» χρωμοσώματα, το παιδί είναι κορίτσι· αν ένα «χ» και ένα «y» χρωμόσωμα, το παιδί είναι αγόρι. Αυτή η ελαχίστη διαφορά προξενεί στην ανάπτυξι του παιδιού όλες τις απέραντες διαφορές που προκύπτουν μεταξύ του αρσενικού και του θηλυκού.

Τώρα, γνωρίζομε ότι κανένας δεν πρόκειται να πή σ’ ένα φυσιολογικό άτομο αν είναι άνδρας ή γυναίκα. Αυτή η διαφορά, δημιουργημένη και διατεταγμένη από τον Ιεχωβά, πολύ μικρή στην αρχή, καταλήγει σε μια ευρεία διαφορά στη σύνθεσι του ανδρός και της γυναικός. Η ανδρική καρδιά και διάνοια τείνει προς τα ανδρικά πράγματα, όπως είναι η μηχανική, η οικονομική, κλπ.· ενώ η γυναίκα ευχαριστείται να ενδιατρίβη σε γυναικείες επιθυμίες, όπως είναι η κατοικία, ο ιματισμός, η διακόσμησις και τα παρόμοια. Κανένας από τους δυο δεν μπορεί να εξηγήση πλήρως τον άλλο πώς ακριβώς σκέπτεται, πώς κρίνει και πώς αισθάνεται τα ζητήματα. Είναι από τον Θεό.

Το ίδιο συμβαίνει και με το αναγεννημένο από το πνεύμα «μικρόν ποίμνιον» και τα «άλλα πρόβατα.» Ο απόστολος Πέτρος λέγει στους αναγεννημένους από το πνεύμα αδελφούς του: «Επειδή αναγεννήθητε ουχί εκ φθαρτού σπέρματος, αλλά άφθαρτου, διά του λόγου του Θεού του ζώντος και μένοντος εις τον αιώνα.» (1 Πέτρ. 1:23) Αν ο Θεός μπορή, με τη διαφορά ενός μικροσκοπικού χρωμοσώματος, να πραγματοποιήση ένα καταπληκτικά διαφορετικό τρόπο σκέψεως και επιθυμίας, μπορεί ασφαλώς να εμφυτεύση την ουράνια ελπίδα, τον τρόπο σκέψεως, την επιθυμία και τον στόχο ή τη δραστηριότητα σ’ εκείνους τους οποίους εκλέγει σύμφωνα με το θέλημα του. Με το πνεύμα του και τον λόγο του μπορεί να εμφυτεύση αυτό το «σπέρμα» που καθιστά το άτομο ‘ένα νέο κτίσμα’ με αντίστοιχες ουράνιες ελπίδες. (2 Κορ. 5:17) Ακόμη και σ’ ένα ανθρώπινο σώμα ο Θεός θέτει τα μέλη σύμφωνα με ό,τι βλέπει ότι χρειάζεται το σώμα.—1 Κορ. 12:18.

Συνεπώς, εκείνοι που είναι από τους κεχρισμένους κληρονόμους της Βασιλείας είναι ευτυχείς που εξελέγησαν για μια τόσο μεγάλη υπηρεσία και αμοιβή, ακριβώς όπως ένας φυσιολογικός άνδρας είναι ευτυχής που είναι άνδρας και μια γυναίκα είναι ευτυχής που είναι γυναίκα. Κάθε άνθρωπος είναι αυτό που τον έκαμε ο Θεός. Ο άνδρας ή η γυναίκα δεν χρειάζονται να τους προτρέπη κανείς να βρουν τη θέσι τους μεταξύ των φυλών. Είναι καθωρισμένο από τον Θεό και δεν μπορεί ν’ αλλάξη, ούτε χρειάζεται το άτομο κανέναν άλλον για να προσδιορίση τι είναι αυτός ή αυτή.—Ρωμ. 9:16.

Επομένως, δεν είναι ανάγκη, ούτε καλόν, όταν μελετούμε ή συνομιλούμε με άτομα που τώρα έρχονται σε γνώσι της Βιβλικής αληθείας, να υποδεικνύωμε ότι πρέπει προσωπικά να προσπαθήσουν να βρουν ή να καθορίσουν αν έχουν λάβει την ουράνια κλήσι ή αν έχουν επίγεια ελπίδα. Αν δεν έχουν την ουράνια κλήσι, είναι προφανώς από την επίγεια τάξι. Αν πρόκειται να γίνη ποτέ κάποια αλλαγή, αυτό πρέπει ν’ αφεθή στον Θεό να το καθορίση και να τους πληροφορήση στον ωρισμένο του καιρό.

Στον παρόντα καιρό η επικρατούσα ώθησις του θείου αγγέλματος δεν είναι για να γίνουν οι άνθρωποι μέλη της ουρανίας «νύμφης» του Χριστού. Μάλλον, η Γραφή λέγει: «Το πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν, Ελθέ.» Αυτή η πρόσκλησις είναι τώρα κλήσις προς τους λαούς των εθνών, να ζήσουν σ’ έναν επίγειο παράδεισο μέσω του οποίου θα ρεύση δωρεάν το «ύδωρ της ζωής,» βλαστάνοντας δένδρα που θα παράγουν συμβολικούς καρπούς και φύλλα για τη θεραπεία των εθνών.—Αποκάλ. 22:1, 2, 17.

ΤΙ ΘΑ ΚΑΜΟΥΝ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΕΧΡΙΣΜΕΝΟΙ

Τι θα κάμουν τώρα εκείνοι που είναι αληθινά από τους κεχρισμένους πνευματικούς Ισραηλίτας; Θα επιδοθούν με σθένος στο να φροντίσουν για τα συμφέροντα της Βασιλείας, διακονώντας τα «άλλα πρόβατα.» Δεν θα φροντίζουν για τα παρόντα συμφέροντα της Βασιλείας αν εκείνοι που είναι από την τάξι των κεχρισμένων αποχωρισθούν και έχουν τακτικές συναθροίσεις και ‘μιλούν για την ουράνια ελπίδα των.’ Εκείνο που θα εξετάζουν θα είναι τα πράγματα που εποικοδομούν και συντελούν στην ειρήνη και την ενότητα όλης της εκκλησίας. Αυτό θα υποβοηθήση τα «άλλα πρόβατα» και θα βοηθήση εξίσου και τους κεχρισμένους. Έτσι και οι δύο τάξεις θ’ αποτελούν ‘ένα ποίμνιο.’ (Ιωάν. 10:16) Η ‘εν καιρώ πνευματική τροφή’ είναι εκείνη την οποία πρέπει να απολαμβάνουν όλοι ομοίως. Αυτή η τροφή θα θρέψη την εσωτερική ελπίδα των εσφραγισμένων κεχρισμένων καθώς και των ‘άλλων προβάτων’—Ματθ. 24:45-47.

Αυτό το σημείο του διαχωρισμού αναφέρεται διότι, σε μερικές περιπτώσεις, άτομα που ομολογούν ότι είναι προσφάτως κεχρισμένα έτειναν να απομονώσουν τους εαυτούς των, ή να σχηματίσουν χωριστή ομάδα. Αυτό απεργάζεται χωρισμό και έχει πραγματικά προκαλέσει διαίρεσι στην εκκλησία σε μερικές περιπτώσεις.—Παροιμ. 18:1.

Εκείνοι που καλούνται σε ουράνια κληρονομιά με τον Ιησού Χριστό ομολογούν, όταν ερωτώνται, ότι πραγματικά έχουν λάβει αυτή την κλήσι. Στην τέλεσι του Δείπνου του Κυρίου κάθε χρόνο αποδεικνύουν ότι έχουν αυτή την ουράνια ελπίδα συμμετέχοντας στα εμβλήματα που παρατίθενται. Αλλά δεν διαφημίζουν συνεχώς αυτό το γεγονός. Δεν εφιστούν σ’ αυτό την προσοχή των άλλων με αυτοεκτίμησι ώστε να τηρούν όλους συνεχώς ενήμερους γι’ αυτό μέσα στην εκκλησία. Δεν αναμένουν προνομιακή μεταχείρισι. Μάλλον, ενασχολούνται με τον τρόπο που περιγράφεται από τον απόστολο Ιωάννη: «Πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ αυτόν, καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός.»—1 Ιωάν. 3:3.

Στην επιστολή 2 Πέτρου 1:5-11, ο απόστολος αυτός τονίζει πώς θα ασχολούνται οι πνευματικοί αδελφοί του Χριστού», εργαζόμενοι να παράγουν τους καρπούς του πνεύματος ‘για να κάμουν βεβαία την κλήσι και την εκλογή των.’ Αυτό απαιτεί να περιπατούν «μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, υποφέροντες αλλήλους εν αγάπη, σπουδάζοντες να διατηρήτε την ενότητα του πνεύματος διά του συνδέσμου της ειρήνης.»—Εφεσ. 4:1-3.

Όσο για τους πρεσβυτέρους και τα άλλα μέλη της εκκλησίας, δεν πρέπει να προσπαθούν να καθορίσουν τη θέσι ενός προσφάτως βαπτισμένου ο οποίος αισθάνεται ότι έχει την ουράνια κλήσι. Δεν ανήκει σ’ αυτούς να επικρίνουν ένα τέτοιο άτομο για την ελπίδα που ισχυρίζεται ότι έχει. Αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο να γίνεται συζήτησις. Οι απαιτήσεις που τίθενται σ’ ένα κεχρισμένο μπορούν να εξετασθούν για να βοηθήσουν το άτομο να λάβη τη σαφέστερη δυνατή Γραφική εικόνα. Και εκείνος που ομολογεί ότι είναι από την τάξι των κεχρισμένων πρέπει να εκτιμά τις προσπάθειες για υποβοήθησί του. Αλλά ύστερ’ απ’ όλα όσα λέγονται και γίνονται, ο Θεός είναι εκείνος που κάνει την εκλογή και είναι ζήτημα μεταξύ του ατόμου και του Θεού το που αυτό στέκεται. Σε τέτοια άτομα πρέπει να συμπεριφερώμεθα όπως σε όλα τα άλλα στην εκκλησία, με αγάπη, κατανόησι και συνεργασία, διότι όλοι είμεθα συνεργοί του Θεού και του Χριστού.—Κολ. 3:12-17· 2 Κορ. 6:1.

Σ’ αυτόν τον τελευταίο καιρό που διενεργούνται οι βουλές του Ιεχωβά προς τη Χριστιανική εκκλησία, είναι φανερό ότι η έμφασις δεν είναι στη γενική κλήσι μαθητών για την ουράνια κληρονομιά. Το πρώτιστο πράγμα τώρα είναι να υπηρετούμε τον Θεό ολοψύχως, δίνοντας προσοχή στη Χριστιανική μας ακεραιότητα και στο έργον της συνάξεως των άλλων προβάτων. Κανένας δεν πρέπει ν’ αφήση το προσωπικό του αίσθημα για τη θέσι του ή τη θέσι των άλλων να δημιουργή ζήτημα μέσα στην εκκλησία. Είναι ουσιώδες σ’ αυτόν τον τεταμένο ‘έσχατον καιρόν’ να είμεθα όλοι ενωμένοι με αγάπη, η οποία είναι ο τέλειος σύνδεσμος της ενότητος.—Κολ. 3:14.