Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Εκκλησιαστικά Μπαρ

● Μια πινακίς που έλεγε «υπάρχει μπαρ κάτω» αναρτήθηκε στην Επισκοπελιανή Εκκλησία του Αγίου Μάρκου στην Ουάσιγκτον D.C., όπου εσερβίρετο μπύρα, κρασί και ελαφρά ποτά επί μια ώρα περίπου μετά τις λειτουργίες της Κυριακής και τα βράδυα της εβδομάδος μετά την εκκλησιαστική συγκέντρωσι. Ο επίτροπος της εκκλησίας είπε ότι συνέλαβε αυτή την ιδέα αφού ανεκάλυψε ένα μπαρ σε μια Αγγλικανική εκκλησία του Λονδίνου και άλλο ένα σε μια Ρωμαιοκαθολική εκκλησία του Βελγίου. Τα μέλη της εκκλησίας ωνόμασαν τον μπαρ «Το Φτερωτό Λιοντάρι» και στην πρόσφατη επέτειό του ενωμένοι έψαλαν μια χορωδία «τα ευτυχισμένα γενέθλια του αγαπητού μπαρ.» Ένας απ’ αυτούς είπε για το μπαρ: «Αυτό έχει γίνει κέντρον της ενοριακής ζωής.» Αν το μπαρ που ήταν κάτω ήταν το κέντρον ζωής για την εκκλησία, δεν μπορεί κανείς παρά να διερωτάται τι συμβαίνει επάνω.

Άστατοι Καιροί

● Ο κόσμος αντιμετωπίζει μια ασυνήθη περίοδο αστάθειας το πρώτο εξάμηνο του 1974. Μεγάλες αλλαγές έγιναν ξαφνικά στις κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Αγγλίας, του Καναδά, της Δυτικής Γερμανίας, της Πορτογαλίας, του Ισραήλ, της Ιταλίας και της Αργεντινής, και δημιούργησαν μια ‘κρίσι ηγεσίας.’ Όπως εσχολίασε ένα άρθρο της εφημερίδος «Τάιμς» της Νέας Υόρκης: «Υπάρχει ένα αίσθημα ότι άλλη μια σελίς σχίσθηκε από το ημερολόγιο της ιστορίας και ότι τώρα είναι η αρχή μιας νέας άγνωστης σελίδος.»

Αλλά η αστάθεια ήταν ίσως πιο οδυνηρά έκδηλη στον οικονομικό τομέα. Ο κλονισμός επήλθε από μια έκρηξι των παγκοσμίων τιμών πετρελαίου, του καλπάζοντος πληθωρισμού και της ανήσυχης μετακινήσεως των τιμών των εθνικών νομισμάτων. Οι άνθρωποι σε πολλές χώρες ανησύχησαν για την οικονομική τους ασφάλεια στο μέλλον και επεκράτησε ένα αίσθημα γενικής δυσπιστίας. Κανείς δεν γνωρίζει τι αξία θα έχουν στα προσεχή χρόνια το Αμερικανικό δολλάριο, το Γαλλικό φράγκο, η Ιταλική λιρέττα, το Ιαπωνικό γεν, ή η Βρεταννική λίρα.

Εφόσον τα προβλήματα της ανθρωπότητος είναι τόσο αλληλένδετα και συνυφασμένα, οι ανά τον κόσμο οικονομολόγοι ομολογούν ειλικρινή απορία για το πού έγκειται η λύσις. Ο κύριος Ευρωπαϊκός ανταποκριτής της εφημερίδος «Ουώλ Στρητ Τζόρναλ,» Ρέυ Βίκερ, λέγει: «Αληθές είναι ότι κανείς πράγματι δεν γνωρίζει πού κατευθύνεται σήμερα ο κόσμος, πολιτικώς, οικονομικώς ή δημοσιονομικώς. Ποτέ δεν υπήρξε καιρός στον οποίον να εκκρεμούν τόσα αστάθμητα ζητήματα και στοιχεία που διέπουν πράξεις των αγορών. Δεν υπάρχουν λοιπόν σε κανένα μέρος πραγματικά καταφύγια, όσο και αν τα αναζητούν οι άνθρωποι.»

Ο Χριστός Ιησούς προείπε ότι η γενεά μας θα ζη σ’ ένα καιρό ‘στενοχώριας εθνών εν απορία.’ Αλλά είπε επίσης για τους αληθινούς ακολούθους του που θα έβλεπαν αυτούς τους καιρούς, «Ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.»—Λουκ. 21:25, 28.

Έμφασις στο Έργον Ευαγγελισμού

● Η Λωζάννη της Ελβετίας υπήρξε ο τόπος ενός Διεθνούς Συνεδρίου Παγκοσμίου Ευαγγελισμού από 16-25 Ιουλίου. Δύο χιλιάδες επτακόσιοι Διαμαρτυρόμενοι ευαγγελισταί προσεκλήθησαν από 150 χώρες. Εφέτος το φθινόπωρο, οι Ρωμαιοκαθολικοί επίσκοποι συνέρχονται στη Ρώμη για να συζητήσουν το θέμα: «Ο Ευαγγελισμός στον Σύγχρονο Κόσμο.»

Ευαγγελίζομαι σημαίνει διακηρύττω το ευαγγέλιο δηλαδή τα αγαθά νέα και σήμερα υπονοεί επίσης την μαθήτευσι εκείνων που δέχονται τ’ αγαθά νέα.

Η πρόσφατη συγκέντρωσις της προσοχής των εκκλησιών στα έργον του ευαγγελισμού είναι αξιοσημείωτη. Γιατί; Διότι οι εκκλησίες έδωσαν πολύ λίγη προσοχή σ’ αυτό στο παρελθόν. Λόγου χάριν συζητώντας μια πτώσι 100.000 ατόμων μελών της Πρεσβυτεριανής εκκλησίας στα περασμένα τέσσερα χρόνια ο εθνικός επίτροπος Δρ. Κλίντον Μαρς είπε ότι αυτή η παρακμή δεν ωφείλετο στην έντονη επίδοσι της εκκλησίας σε κοινωνικές προσπάθειες μεταρρυθμίσεων. «Το πρόβλημα,» είπε, «έγκειται στα μέλη. Αυτά έχουν κάμει πολύ λίγο ευαγγελισμό.»

Παρόμοια άποψι είχαν και οι Καθολικοί επίσκοποι των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε μια έκθεσι της θέσεώς των, είπαν ότι υπήρχε μια «γενική ομολογία του γεγονότος ότι ο ενθουσιασμός, ο ζήλος και το πνεύμα της θυσίας για τη διάδοσι του ευαγγελίου δεν παρουσιάζοντο πιο αξιόλογα στη σύγχρονη εκκλησία όσο στο παρελθόν.»

Η πραγματικότης είναι ότι οι ίδιοι οι θρησκευτικοί ηγέται σχεδόν δεν έδειξαν «ενθουσιασμό, ζήλο και πνεύμα θυσίας» για τη διάδοσι του ευαγγελίου. Μεταξύ των Χριστιανών του αιώνος, η διάδοσις του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού αποτελούσε μέρος της καθημερινής των ζωής. Αυτό γίνεται και μεταξύ των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, όπως είναι γνωστό, σε 208 χώρες και νησιωτικά συγκροτήματα. Η πρόσφατη έμφασις για ευαγγελιστικό έργο από τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου, αποτελεί άλλη μια ένδειξι ότι έγιναν ‘πολύ ολίγα και πολύ αργά.’