Εκατομμύρια Εγκατέλειψαν τις Εκκλησίες—Εσείς;
ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ του Χριστιανικού κόσμου περιλαμβάνουν σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άτομα. Στα πρόσφατα χρόνια ωρισμένες εκκλησίες αναπτύχθηκαν γοργά. Το βιβλίο Η Θρησκεία στην Αμερική το 1975 δείχνει ότι τώρα το 31 τοις εκατό του πληθυσμού πιστεύει ότι η θρησκεία αποκτά επιρροή. Στο 1970 μόνον 14 τοις εκατό είχαν αυτή τη γνώμη.
«Ταυτόχρονα, όμως, η πλειονότης (το 56 τοις εκατό) λέγει ότι η θρησκεία χάνει την επιρροή της.» παρατηρεί το ίδιο βιβλίο. Μια σύντομη εξέτασις της στάσεως και του τρόπου ενεργείας των περισσοτέρων μελών των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου θ’ αποκαλύψουν ένα ενδιαφέρον γεγονός: Εκατομμύρια από τα μέλη αυτών των εκκλησιών δεν παρακολουθούν τις θρησκευτικές τελετουργίες ή άλλες εκκλησιαστικές εκδηλώσεις. Μολονότι τα ονόματά των μπορεί να παραμένουν στους καταλόγους εκκλησιαστικών μελών, αυτοί ουσιαστικά, αν όχι τυπικά, εγκατέλειψαν τις εκκλησίες. Σκεφθήτε:
ΤΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΟΙ ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΥΝ
Στις Ηνωμένες Πολιτείες η Ενωμένη Μεθοδιστική Εκκλησία έχανε περίπου εκατόν πενήντα χιλιάδες κάθε χρόνο στην τελευταία πενταετία. Ωρισμένα Προτεσταντικά δόγματα αυτής της χώρας έχουν χάσει από δεκάδες έως εκατοντάδες χιλιάδων οπαδούς από το έτος 1970 έως τώρα. Η ίδια τάσις υπάρχει σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Σε μερικές Δυτικογερμανικές πόλεις οι ληξίαρχοι αναφέρουν ότι είναι συνεχώς απασχολημένοι από πλήθη ανθρώπων που έρχονται για να ζητήσουν ακύρωσι της ιδιότητός των ως εκκλησιαστικών μελών. Μια σύγκρισις μεταξύ των αριθμών που υπάρχουν στο Βιβλίον του Έτους της Μπριτάννικας 1975 στους τόμους 1974 και 1973 αποκαλύπτει μια μείωσι 80.041.050 στα μέλη όλων των εκκλησιών συνολικά, της Ρωμαιοκαθολικής, της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και των Προτεσταντικών Εκκλησιών σ’ ολόκληρο τον κόσμο σε διάστημα μόνον δύο ετών.
Εκτός από τις άμεσες απώλειες, οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου είχαν όλο και λιγώτερα μέλη στα πρόσφατα χρόνια. Ο αριθμός των εκκλησιαζομένων είναι, επίσης, πολύ χαμηλός. Μερικές σφυγμομετρήσεις που έγιναν στη Γαλλία κατέδειξαν ότι, αν και το 80 τοις εκατό και πλέον των Γάλλων πολιτών είναι βαπτισμένοι Καθολικοί, μόνον το 20 τοις εκατό περίπου εκκλησιάζονται κάπως τακτικά. Μια στατιστική έρευνα που έγινε στον Καναδά το 1972 απεκάλυψε ότι μόνον το 30 τοις εκατό από τους Καθολικούς του Μόντρεαλ παρακολουθούν τις λειτουργίες και κοινωνούν. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο αριθμός των εκκλησιαζομένων ενηλίκων είναι μόλις 40 τοις εκατό.
Γιατί τόσα εκατομμύρια άνθρωποι έστρεψαν τα νώτα στις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου;
ΓΙΑΤΙ ΦΕΥΓΟΥΝ;
Οι αιτιολογίες που προβάλλουν οι άνθρωποι για την απομάκρυνσί τους από τις εκκλησίες είναι πολλές και διάφορες. Μερικοί στη Δυτική Γερμανία εγκατέλειψαν την εκκλησία τους για ν’ απαλλαγούν από την πληρωμή του εκκλησιαστικού φόρου. Πιο συχνά, όμως, η αιτία βρίσκεται στις αλλαγές που έκαμε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στη διδασκαλία της στα πρόσφατα χρόνια. Αυτές οι αλλαγές προκάλεσαν σύγχυσι σε πολλούς ανθρώπους που νόμιζαν ότι είχαν την αληθινή αποστολική θρησκεία, όπως είπε ένας Καθολικός ιερεύς των Ηνωμένων Πολιτειών: «Αν τα όσα είπε η εκκλησία στα πρόσφατα δέκα χρόνια είναι αληθινά, τότε όλα όσα έλεγε στα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια είναι ψευδή.»
Μερικοί κληρικοί προσπάθησαν να συγκρατήσουν τους νέους στις εκκλησίες με το να προσαρμοσθούν με τις δημοφιλείς συνήθειες των νέων. Παραδείγματος χάριν, εισήγαγαν τη λαϊκή και τη χορευτική μουσική στις θρησκευτικές λειτουργίες. Αλλ’ αυτές οι προσπάθειες υπήρξαν πολύ ανεπιτυχείς. «Δεν φαίνεται ν’ αποδίδη αυτό,» σχολίασε ο Καθολικός ιερεύς Άντριου Μ. Γκρίλεϋ. «Διότι οι νέοι, δεν προσελκύονται από κληρικούς που ενεργούν όπως οι παράδοξοι ναρκομανείς, ούτε από εκκλησίες που προσπαθούν να υποκαταστήσουν τα καφενεία ή το Φεστιβάλ του Γούντστοκ.»
Η φανερή επιδοκιμασία από πολλούς κληρικούς των χαλαρών ηθικών κανόνων που επικρατούν σήμερα έφερε περαιτέρω αντίθετα αποτελέσματα σε πολλές εκκλησίες. Και οι νέοι ακόμη αποδοκιμάζουν αυτή τη στάσι, όπως ανεγράφη στη στήλη μιας εφημερίδος με τίτλο η «Στάσις των Νέων»:
«Υπάρχει ένα παλαιό ρητό που λέγει ότι δεν μπορεί να τραβήξης τον εαυτό σου προς τα πάνω σπρώχνοντας τον άλλον προς τα κάτω. Εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Γι’ αυτό, κατά τη γνώμη μας, οι εκκλησίες έσφαλαν που δεν έμειναν σταθερές ούτε στους υψηλούς ηθικούς κανόνες, ούτε στη διδασκαλία τους σχετικά με το τι είναι ηθικώς ορθό και εσφαλμένον. Οι νέοι χρειάζονται και θέλουν καθοδήγηση. . . . Δεν υπάρχει συμβιβασμός με αυτό που είναι ηθικώς κακό.»
Ο Καθολικός ιερεύς και ψυχολόγος Μάρτιν Πέιμπλ ανέφερε μια άλλη εξίσου πρωταρχική αιτία λόγω της οποίας οι άνθρωποι έχουν απογοητευθή από τις εκκλησίες. «Οι άνθρωποι έχουν θρησκευτική πείνα και μια από τις λίγες ευκαιρίες που έχουν να ικανοποιήσουν αυτή την πείνα είναι η ευκαιρία της λειτουργίας της Κυριακής. Και όταν ο ιερεύς (ή ο διάκονος) δεν ικανοποιή αυτή την πνευματική ανάγκη, τότε υπάρχει πραγματική απογοήτευσις.»
Πώς είναι οι συνθήκες της δικής σας εκκλησίας; Λαμβάνετε εσείς υγιαίνουσα Γραφική συμβουλή που οικοδομεί την πνευματικότητα; Ή μήπως είσθε μεταξύ των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που έχουν απογοητευθή επειδή ακούουν τακτικά στις εκκλησίες των εκκλήσεις για χρήματα, πολιτικές συζητήσεις και επιδοκιμασία ηθικής χαλαρότητος από τον άμβωνα; Αν έχετε κι εσείς αυτή την εμπειρία, τι θα ωφεληθήτε με το να παραμείνετε μέλος μιας τέτοιας εκκλησίας; Εκατομμύρια άνθρωποι διεπίστωσαν ότι δεν αποκομίζουν κανένα πνευματικό όφελος, και γι’ αυτό εγκατέλειψαν τις εκκλησίες. Εσείς τι σκέπτεσθε;
Αυτό είναι ένα σοβαρό ερώτημα που αξίζει να το σκεφθήτε. Ενώ θα εξετάζετε αυτό το ζήτημα, φροντίστε να σταθμίσετε προσεκτικά τι λέγει ο ίδιος ο Θεός στην Αγία Γραφή, στη 2 Κορινθίους 6:14-17, ΜΝΚ: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; . . . Δια τούτο. ‘Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε,’ λέγει ο Ιεχωβά, ‘και μη εγγίσητε ακάθαρτον.’»
Αν αποφασίσετε ν’ ακολουθήσετε αυτή τη Γραφική συμβουλή και να εγκαταλείψετε την εκκλησία σας, που μπορείτε να στραφήτε για να ικανοποιήσετε τις πνευματικές σας ανάγκες;
ΜΗΠΩΣ Η «ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ» ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ;
Πολλοί άνθρωποι που εγκατέλειψαν τις θρησκείες πιστεύουν ακόμα στον Θεό και αισθάνονται την ανάγκη της πνευματικότητος. Πώς ζητούν να την ικανοποιήσουν; Σύμφωνα με το περιοδικό Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιούς εντ Γουώρλντ Ρηπόρτ, υπάρχει «ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον για τις πιο προσωπικές και συναισθηματικές απόψεις της θρησκείας.»
Ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων στα πρόσφατα χρόνια ανέφεραν ότι είχαν «μυστικές» πείρες. Αλλ’ αυτό στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα καινούργιο. Ο ιερεύς Άντριου Μ. Γκρίλεϋ και ο Ουίλλιαμ Κ. Μακρήντυ σ’ ένα πρόσφατο άρθρο τους με τίτλο «Μήπως Είμεθα Ένα Έθνος Μυστικιστών;» σχολιάζουν τα εξής:
«Τέτοιες ασυνήθεις πείρες . . . αναφέρονται κάθε φορά στην ιστορία και σε κάθε τόπο της γης. . . . Ανατολικοί και Δυτικοί λαοί, άγιοι και αμαρτωλοί, άνδρες και γυναίκες, νέοι και γέροι, όλοι φαίνονται να παρουσιάζουν ουσιαστικά μια ομοιόμορφη πείρα—μια έντονη και υπέρμετρη χαρά που φαίνεται πραγματικά να τους ανυψώνη πάνω από τον εαυτό τους.»
Είχατε εσείς ποτέ μια τέτοια θρησκευτική εμπειρία; Αν όχι, ίσως να ξέρετε κάποιον που είχε. Τέτοιες πείρες κάνουν βαθειά εντύπωσι στους ανθρώπους. Αλλά υπάρχει ανάγκη να είμεθα επιφυλακτικοί. Γιατί; Διότι, όπως παρατηρήσαμε προηγουμένως, αυτές οι πείρες ήσαν πολύ διαδεδομένες σ’ όλη την ιστορία του ειδωλολατρικού καθώς και του Χριστιανικού κόσμου. Οι πείρες που οδηγούν σε έκστασι δεν βοηθούν τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον αληθινό Θεό, τις απαιτήσεις του για μια ευπρόσδεκτη λατρεία και τον σκοπό του για τη γη και το ανθρώπινο γένος. Αντιθέτως, αυτές οι πείρες μπορεί να εμποδίσουν ένα άτομο ν’ αναζητήση αυτή τη σοβαρή πληροφορία. Πώς;
Αξίζει να σημειωθή ότι η ανωτέρω έρευνα του Γκρίλεϋ και Μακρήντυ τονίζει ότι το 48 τοις εκατό σε 600 άτομα που ανέφεραν ότι είχαν τέτοιες πείρες ησθάνοντο μια «βεβαιότητα ότι τα πάντα θα κατέληγαν καλά.» Κάποιος από τον οποίον πήραν συνέντευξι, όταν ρωτήθηκε τι σκεπτόταν για την επιβίωσι του ανθρώπου μετά θάνατον, είπε:
«Εκείνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν έχετε πείρες σαν τη δική μου . . . , αυτή η ερώτησις δεν φαίνεται και πολύ σπουδαία. Ξέρετε ότι όλα τα πράγματα θα πάνε καλά, και δεν σκοτίζεστε για τις λεπτομέρειες.»
Οι Γραφές, όμως, κατευθύνουν τους ανθρώπους να ‘εξερευνήσουν’ τη γνώσι του Θεού ως ‘κεκρυμμένους θησαυρούς.’ (Παροιμ. 2:3-5) Ο Ιησούς προέτρεπε τους μαθητάς του να ‘αγωνίζωνται’ για ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή. (Λουκ. 13:24) Μολονότι αυτοί ήσαν ήδη ‘ηγιασμένοι εν Χριστώ Ιησού, προσκεκλημένοι άγιοι,’ ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε ορισμένους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος μ.Χ.: «Ο νομίζων ότι ίσταται ας βλέπη μη πέση.» (1 Κορ. 1:2· 10:12· παράβαλε με Φιλιππησίους 2:12· Ματθαίο 24:13.) Οποιαδήποτε, λοιπόν, πείρα που θα έκανε έναν άνθρωπο να είναι ικανοποιημένος και να είναι βέβαιος ότι θα κερδίση σωτηρία, δεν θα ήταν δυνατόν να προέρχεται από τον Θεό.
Αλλ’ αν ούτε οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου ούτε οι προσωπικές θρησκευτικές πείρες παρέχουν το θεμέλιο για να λατρεύεται ο Θεός με τον ορθό τρόπο, τότε που μπορούν να στραφούν οι άνθρωποι;
ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ
Ο Ιησούς είπε με ποιον τρόπο διακρίνονται οι αληθινοί ακόλουθοί του από εκείνους οι οποίοι απλώς ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί: «Άρα από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς.» (Ματθ. 7:20) Από ποιους «καρπούς»; Ας εξετάσωμε δύο απ’ αυτούς.
Η αληθινή Χριστιανική εκκλησία, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, θα ήταν ένας «λαός διά το όνομα αυτού» του Θεού. (Πράξ. 15:14) Θα χρησιμοποιούσαν προφανώς το όνομα του Θεού, του Πατρός του Ιησού Χριστού, στη λατρεία τους. Η εκκλησία σας το κάνει αυτό; Γνωρίζετε σεις προσωπικά και χρησιμοποιείτε το όνομα του Θεού στη λατρεία σας; Ένας νεαρός από τη Δυτική Γερμανία εξηγεί πώς αυτό ακριβώς το πράγμα τον βοήθησε να βρη τους αληθινούς Χριστιανούς:
«Ζούσα σ’ ένα κοινόβιο, έπαιρνα ναρκωτικά και έκλεβα για να εξοικονομώ την τροφή μου. Σε λίγο, όμως, κατενόησα πόσο ασύνετη ήταν μια τέτοια ζωή και άρχισα ν’ αναζητώ ένα νόημα στη ζωή. Αλλά κανένας σκοπός δεν φαινόταν τόσο αξιόλογος ώστε ν’ αφιερώσω σ’ αυτόν όλες τις προσπάθειές μου. Συνήθως εγκατέλειπα την προσπάθεια προτού καν να την αρχίσω.
»Όταν επέστρεψα στο κοινόβιο ένα βράδυ, πρόσεξα ότι οι άλλοι είχαν μια συζήτησι περί Θεού. Τα όσα άκουσα εκεί ήγειραν το ενδιαφέρον μου να διαβάσω την Αγία Γραφή. Άρχισα τότε να την ερευνώ, διότι είχα την πεποίθησι ότι κάπου έπρεπε να υπάρχη μια αληθινή Χριστιανική εκκλησία.
»Τότε η αδελφή μου μού έδωσε ένα αντίτυπο της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου της Αγίας Γραφής. Πρώτη φορά στη ζωή μου αντίκρυζα το όνομα Ιεχωβά. Μετά από λίγες μέρες ερώτησα έναν από τους μάρτυρας του Ιεχωβά: ‘Γιατί αποκαλείτε τον Θεό Ιεχωβά;’ Η απάντησίς του ήταν ακριβής, αλλά εγώ ήμουν σκεπτικός και τον άφησα να ομιλή σκεπτόμενος ότι μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούσα να τον παγιδεύσω με τα ίδια του τα λόγια.
»Διετήρησα αυτή τη σκεπτικιστική στάσι στη διάρκεια πολλών εβδομάδων Γραφικής συζητήσεως. Τελικά, όμως, κατενόησα ότι βρήκα εκείνο ακριβώς για το οποίο πολύ συχνά προσευχόμουν. Υπήρχε εκεί μια αληθινά Χριστιανική οργάνωσις. Σε λίγο άρχισα να κάνω αλλαγές για να εναρμονίσω τη ζωή μου με τις Βιβλικές αρχές. Τώρα έχω το προνόμιο να δαπανώ ένα μεγάλο μέρος του χρόνου μου μεταδίδοντας τις Βιβλικές αλήθειες στους άλλους.»
Ο Ιησούς έδωσε άλλο ένα διακριτικό γνώρισμα των αληθινών Χριστιανών όταν είπε: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» (Ιωάν. 13:35) Μια νεαρή κοπέλλα διεπίστωσε ότι αυτό την βοήθησε να διακρίνη την αληθινή Χριστιανοσύνη. Αφηγείται τα εξής:
«Εγκατέλειψα το σπίτι μου σε ηλικία δέκα οκτώ ετών, άρχισα να χρησιμοποιώ ναρκωτικά και να ζω μέσα σ’ ένα κοινόβιο. Συχνά ζούσαν εκεί περίπου είκοσι άτομα μέσα σε δυο δωμάτια, τα οποία φαίνονταν σαν ένας σκουπιδότοπος. Εκεί είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω πόσο κακοί και σκληροί μπορούν να είναι οι άνθρωποι.
»Είχα πεποίθησι ότι κάπου έπρεπε να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αληθινά θα είχαν αγάπη. Τότε ήλθα σε επαφή με τον ‘Λαόν του Ιησού’ και ενώθηκα μαζί τους. Γρήγορα, όμως, κατενόησα ότι η ζωή τους δεν ήταν αυτό που ζητούσα. Η καθημερινή τους συνήθεια ήταν απλώς να ψάλλουν, να προσεύχονται και να χορεύουν. Μολονότι αυτοί οι νεαροί δεν έπαιρναν ναρκωτικά, πρόσεξα ότι ένα άτομο μπορούσε να έχη ‘παραισθήσεις’ όταν ήταν μαζί τους.
»Εδιάβαζα την Αγία Γραφή κάθε μέρα και προσευχόμουν να με οδηγήση ο Θεός σ’ έναν όμιλο πραγματικών Χριστιανών. Τότε με επεσκέφθη ένας φίλος και μου είπε ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά και μου είπε και άλλα πράγματα που είχε μάθει από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Αλλ’ αυτό δεν προκάλεσε τότε το ενδιαφέρον μου. Του είπα ότι εγώ ζητούσα τον Χριστό. ‘Αν θέλης να δης Χριστιανούς,’ μου είπε, ‘τότε έλα μαζί μου.’»
Η νεαρή αυτή κοπέλλα παρακολούθησε μια συνάθροισι στην Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Εκεί εξεπλάγη που συνήντησε ανθρώπους που αληθινά έδειχναν αγάπη ο ένας για τον άλλον και για τους ξένους. Αφηγείται τα εξής: «Εντυπωσιάσθηκα πολύ από τους ανθρώπους που συνήντησα εκεί.» Μετά από έξη μήνες βαπτίσθηκε ως Χριστιανή μάρτυς του Ιεχωβά. Παντρεύτηκε το άτομο που της είχε συστήσει τους μάρτυρες του Ιεχωβά και τώρα δαπανά όλον τον χρόνον της κηρύττοντας τις Γραφικές αλήθειες στους γείτονάς της. Συνοψίζοντας τα αισθήματά της είπε: «Είμαι ευγνώμων στον Ιεχωβά από τα βάθη της καρδιάς μου που με έσωσε απ’ αυτό το διεφθαρμένο κοσμικό σύστημα και με έφερε στο θαυμαστό του φως.»
Μήπως σας ανησυχεί η αποτυχία της εκκλησίας σας ν’ ανταποκριθή στις πνευματικές ανάγκες των μελών της; Μήπως η εκκλησία σας έχει αντικαταστήσει την υγιαίνουσα Γραφική διδασκαλία με τις «κοινωνικές εκδηλώσεις» και την ανάμιξί της στην πολιτική; Τότε πρέπει να κάμετε μια σοβαρή εκλογή. Μήπως το να είσθε μέλος μιας εκκλησίας αξίζει περισσότερο από το να έχετε μια επιδοκιμασμένη σχέσι με τον Θεό; θα εξακολουθήσετε ν’ αποτελήτε μέρος μιας οργανώσεως που είναι μόνον κατ’ όνομα Χριστιανική ή θα την εγκαταλείψετε;
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον Λόγο του Θεού χωρίς καμμιά υποχρέωσι να ενωθήτε με μια εκκλησία, οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα χαρούν να σας βοηθήσουν. Θα διεξάγουν μια δωρεάν Γραφική μελέτη στο σπίτι σας ή σε οποιονδήποτε άλλον κατάλληλο τόπο. Αν ανταποκριθήτε σ’ αυτή την πρόσκλησι, θα βοηθηθήτε να μάθετε ποια είναι η μορφή της λατρείας που διδάσκει η Αγία Γραφή. Δεν είναι αυτό εκείνο που αναζητείτε;
[Γράφημα στη σελίδα 516]
(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)
Η Πτώσις στο Σύνολο Εκκλησιαζομένων στις Η.Π.Α.
Εκατοστιαίο Ποσοστό των Εκκλησιαζομένων
50 1955
1960
45
1965
1970
40 1975
Το 1974, από 131.424.564 μέλη των εκκλησιών του Χριστιανικού Κόσμου, μόνο το 40 τοις εκατό παρακολουθούσαν λειτουργία κάθε εβδομάδα. Οι αριθμοί των εκκλησιαζομένων σε άλλες χώρες είναι πολύ πιο χαμηλοί.