Γίνεται Εύκολα Δεκτή η Συμβουλή Σας;
«Γιάννη, ξέρεις ποιο είναι το ελάττωμά σου; Λες πάρα πολλά. Ποτέ δεν ακούς. Είσαι ισχυρογνώμων. Η συμβουλή που θα σου δώσω είναι να κάνης μερικές αλλαγές στη στάσι σου. Στο είπα και άλλοτε και σου το λέγω και τώρα· άλλαξε τη στάσι σου! Πρέπει ν’ αρχίσης να δείχνης κάποιο σεβασμό! Νομίζεις πως τα ξέρεις όλα, μιλάς διαρκώς και θα έχης φασαρίες! Και όταν φθάσης σ’ αυτό το σημείο, μην έλθης σ’ εμένα κλαίγοντας για να σε βοηθήσω!»
1. Γιατί το παράδειγμα που παρατίθεται στην εικόνα αποτελεί εσφαλμένο τρόπο παροχής συμβουλής;
ΑΥΤΟΣ είναι ένας τρόπος για να συμβουλεύση κανείς άλλον να λέγη λίγα και ν’ ακούη πολλά. Εν τούτοις, είναι εσφαλμένος τρόπος. Έρχεται σαν μια επίθεσις και εγείρει αμυντικές αντιδράσεις. Η συμβουλή αυτή καθ’ εαυτή μπορεί να είναι καλή, αλλά δεν προέρχεται αγαθό αποτέλεσμα απ’ αυτήν.
2, 3. (α) Πώς οι εμπορικές εταιρίες δείχνουν το ενδιαφέρον των για κατάλληλες συμβουλές; (β) Τι συνέστησε ο Παύλος στον Τιμόθεο όσον αφορά την παροχή συμβουλών, και με ποιο σκοπό υπ’ όψιν;
2 Οι εταιρίες πληρώνουν χιλιάδες δολάρια για να στείλουν τους διευθυντές των σε σεμινάρια για εκπαίδευσι όσον αφορά το πώς πρέπει να συμβουλεύουν άλλους και ν’ αντιμετωπίζουν επιθέσεις. Ωστόσο, οι πραγματικά αξιόλογοι βασικοί τρόποι ενεργείας έχουν εκτειθή από πολύν καιρό στην Αγία Γραφή και δεν κοστίζουν τίποτε.
3 «Ταύτα συμβουλεύων εις τους αδελφούς,» είπε ο απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο, «θέλεις είσθαι καλός διάκονος του Ιησού Χριστού.» Τον δίδαξε, όχι μόνο τι συμβουλές να δίνη, αλλά και πώς να τις δίνη: «Πρεσβύτερον μη επιπλήξης, αλλά πρότρεπε ως πατέρα, τους νεωτέρους ως αδελφούς, τας πρεσβυτέρας ως μητέρας, τας νεωτέρας ως αδελφάς μετά πάσης καθαρότητος.» Είπε «πρότρεπε,» όχι «φόβιζε.» Ο σκοπός είναι ν’ αποκαταστήσωμε, όχι ν’ απομακρύνωμε το άτομο.—1 Τιμ. 4:6· 5:1, 2· Ιακ. 5:19, 20.
4. Γιατί εκείνος που δίνει συμβουλές πρέπει να έχη ευαισθησία;
4 Το να δώσωμε μια συμβουλή που μας ζητήθηκε είναι λεπτό ζήτημα· το να δώσωμε όμως μια συμβουλή χωρίς να μας ζητηθή, απαιτεί περισσότερη ευαισθησία. Συμβουλή που δίνεται χωρίς να ζητηθή, έρχεται συνήθως σαν επίκρισι, και κανείς δεν θέλει να επικρίνεται. Το να δώσετε μια συμβουλή χωρίς να προσβάλετε, απαιτεί υπομονή και ικανότητα διδασκαλίας, όχι απλώς επίπληξι σε κάποιο άτομο. Γι’ αυτό ο Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο: «Έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον, μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής.»—2 Τιμ. 4:2.
Η ΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΝΤΟΣ
5. Μιμούμενοι τον Ιησού στην παροχή συμβουλών, ποια πρέπει να είναι η διάθεσις και η στάσις μας;
5 Ο Χριστός Ιησούς, ο Θαυμαστός Σύμβουλος, έδωσε το παράδειγμα με το να συμβουλεύση με λεπτότητα τους αποστόλους όταν φιλονικούσαν για το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος. Με παραδείγματα και αντιθέσεις, τόνισε ότι οι βασιλείς των εθνών κατακυριεύουν τους άλλους, αλλά «σεις ουχί ούτως.» Ο Ιησούς ήταν ένας τέλειος άνθρωπος, και μπορούσε να δώση θεόπνευστες συμβουλές· ωστόσο, ήταν «πράος . . . και ταπεινός την καρδίαν.» Καλά θα κάνωμε να τον μιμούμεθα. «Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν, το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού.»—Λουκ. 22:24-27· Ματθ. 11:29· Φιλιππ. 2:5.
6. Ποια παραδείγματα δείχνουν την αξία της χρησιμοποιήσεως παραδειγμάτων όταν δίνωμε συμβουλές;
6 Είναι δύσκολο να επιχειρηματολογή κανείς μ’ εκείνους που έχουν ευέξαπτη ιδιοσυγκρασία, και οι απόστολοι φιλονικούσαν ζωηρά. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε ένα παράδειγμα για να δείξη πώς οι αλαζόνες βασιλείς κατακυρίευαν τους άλλους, και όταν οι απόστολοι είδαν τον εαυτό τους κάτω απ’ αυτό το φως, η λογομαχία τους έληξε. Ο προφήτης Νάθαν επίσης ήταν διακριτικός όταν ήλεγξε τον Βασιλέα Δαβίδ για το ότι είχε λάβει τη σύζυγο του Ουρία, τη Βηθ-σαβεέ. Ο πλούσιος με τα πολλά πρόβατα και βόδια έλαβε τη μοναδική αμνάδα ενός πτωχού ανθρώπου, για να δώση τροφή σ’ έναν επισκέπτη. Ο Δαβίδ εξεμάνη και αποφάσισε: «Άξιος θανάτου είναι ο άνθρωπος, όστις έπραξε τούτο.» Τότε έμαθε ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν εκείνος ο ίδιος. (2 Σαμ. 12:1-9) Σήμερα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν παραδείγματα για να υπερνικηθούν τα συναισθήματα και να βοηθηθή το άτομο να βλέπη τα πράγματα αντικειμενικά.
7. Γιατί είναι ουσιώδη τα αισθήματα εκείνου που δίνει συμβουλές;
7 Τα αισθήματα είναι ουσιώδη. Εκείνος που συμβουλεύει πρέπει να γνωρίζη τα δικά του αισθήματα καθώς και τα αισθήματα εκείνου στον οποίο ομιλεί. Αν υποκινήται από μια επιθυμία να αισθάνεται ανώτερος και ν’ αυτοδικαιωθή, μπορεί να σπεύδη χωρίς λόγο να επιπλήττη τους άλλους για μικρά παραπτώματα. (Εκκλησ. 3:7) Το άτομο, στο οποίο δίνει τη συμβουλή, θ’ αντιληφθή αυτά τα αισθήματα και θα δυσανασχετήση και, αν δείξη κακή στάσι, αυτό μπορεί να οφείλεται στον συμβουλεύοντα μάλλον και όχι στην ίδια τη συμβουλή. Το εδάφιο Παροιμίαι 15:1 λέγει: «Η γλυκεία απόκρισις καταπραΰνει θυμόν· αλλ’ ο λυπηρός λόγος διεγείρει οργήν.»
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΔΙΝΕΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
8. Ποια ήσαν τα αισθήματα του Παύλου όταν διώρθωσε τους Κορινθίους για ένα σοβαρό σφάλμα και ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της διορθώσεως;
8 Η αδελφική αγάπη και η συμπάθεια είναι ιδιότητες που γίνονται επίσης αισθητές όταν εκδηλώνωνται. Ο Παύλος έπρεπε να διορθώση ένα σοβαρό σφάλμα που έγινε από την εκκλησία της Κορίνθου και λυπήθηκε βαθειά που έπρεπε να χρησιμοποιήση πολύ αυστηρότητα σ’ αυτά που έγραψε, διότι αργότερα είπε: «Εκ πολλής θλίψεως και στενοχωρίας καρδίας έγραψα προς εσάς μετά πολλών δακρύων, ουχί δια να λυπηθήτε, αλλά δια να γνωρίσητε την αγάπην, ην έχω περισσοτέρως εις εσάς.» Τα βαθειά αισθήματα ενδιαφέροντος του Παύλου καταφαίνονται επίσης λίγα κεφάλαια, παρακάτω, όπου λέγει: «Εάν και σας ελύπησα δια της επιστολής, δεν μετανοώ. . . . Διότι η κατά Θεόν λύπη γεννά μετάνοιαν προς σωτηρίαν αμεταμέλητον.»—2 Κορ. 2:4· 7:8-10.
9. (α) Ποια Γραφικά παραδείγματα δείχνουν την καταλληλότητα του επαίνου πριν από τη συμβουλή; (β) Γιατί αξίζει ο έπαινος που δίδεται σ’ εκείνους που ωφελούνται από τις συμβουλές;
9 Γι’ αυτό, λοιπόν, μειώστε τον πόνο της διορθώσεως δείχνοντας συμπάθεια και κατανόησι. Αφήστε τους άλλους να διατηρούν την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό τους. Βλέπετε τις καλές ιδιότητες που έχουν οι άλλοι και δείχνετε εκτίμησι γι’ αυτές. Επαινείτε προτού συμβουλεύσετε, όπου είναι δυνατόν. (Αποκάλ. 2:1-4, 12-14, 18-20) Ο Παύλος επήνεσε τους Κορινθίους για την προθυμία τους τώρα να συμβάλουν στην αποκατάστασι της δικαιοσύνης και να καθαρισθούν επανορθώνοντας το κακό. (2 Κορ. 7:11) Κατόπιν ανεφέρθη στα επαινετικά λόγια που είχε πει στον Τίτο γι’ αυτούς: «Εάν εκαυχήθην τι προς αυτόν δια σας, δεν κατησχύνθην, αλλά καθώς σας ελαλήσαμεν πάντα εν αληθεία, ούτω και η καύχησις ημών η προς τον Τίτον έγεινεν αλήθεια.» (2 Κορ. 7:14) Όλοι κάνομε σφάλματα και έχομε ανάγκη διορθώσεως· γι’ αυτό, όταν κάνωμε κάτι ορθό, ένας έπαινος, ένα «Εύγε,» βοηθεί πολύ. Αναζωογονεί το πνεύμα μας!—Ματθ. 25:21, 23.
ΑΥΤΟΕΞΕΤΑΣΙΣ
10-12. Γιατί πρέπει να συμβουλεύωμε με καλωσύνη και με πνεύμα πραότητος;
10 Η νουθεσία, «Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει,» είναι μια νουθεσία που μπορούμε να την εφαρμόζωμε επίσης όταν δίνωμε συμβουλές. (2 Κορ. 13:5) Περνούμε εμείς επιτυχώς τις εξετάσεις όσον αφορά την εφαρμογή των επομένων εδαφίων;
11 Εφεσίους 4:32: «Γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαχνοι.» Εκδηλώνομε αυτές τις ιδιότητες όταν δίνωμε συμβουλές;
12 Γαλάτας 6:1: «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθώνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος, προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής.» Συμβουλεύομε με πραότητα, έχοντας κατά νου τα δικά μας ελαττώματα;
13, 14. Για ποιο πράγμα πρέπει να είμεθα καλά πληροφορημένοι προτού δώσωμε συμβουλή;
13 Κολοσσαείς 4:6: «Να εξεύρητε πώς πρέπει να αποκρίνησθε προς ένα έκαστον.» Διαθέτομε χρόνο για να γνωρίσωμε το άτομο και κατόπιν να προσαρμόσωμε κατάλληλα τα λόγια μας για ν’ ανταποκριθούμε στις ανάγκες του;
14 Παροιμίαι 18:13: «Το να αποκρίνηται τις πριν ακούση, είναι εις αυτόν αφροσύνη και όνειδος.» Πληροφορούμεθα για όλες τις πλευρές του ζητήματος προτού δώσωμε συμβουλή;
15, 16. Τι πρέπει να έχωμε κατά νου για τον εαυτό μας όταν συμβουλεύωμε άλλους;
15 Φιλιππησίους 2:3: «Μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ’ εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών.» Όταν συμβουλεύωμε άλλους, έχομε κατά νου τη σκέψι ότι κατά τα άλλα αυτοί μπορεί να είναι ανώτεροι από μας;
16 Ρωμαίους 2:21: «Ο διδάσκων λοιπόν άλλον σεαυτόν δεν διδάσκεις; ο κηρύττων να μη κλέπτωσι, κλέπτεις;» Μήπως φαινόμεθα υποκριτικοί, κηρύττοντας εκείνο που εμείς δεν κάνομε;
17, 18. Ποιο περιορισμό και ποια διάκρισι πρέπει να δείχνωμε σ’ εκείνον που συμβουλεύομε;
17 Ιωάννης 16:12: «Έτι πολλά έχω [ο Ιησούς] να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά.» Μήπως εμείς υπερβαίνομε την ανάγκη της στιγμής και αρχίζομε ν’ απαριθμούμε όλα τα ελαττώματα του ατόμου που έρχονται στη διάνοιά μας, κι έτσι προκαλούμε την οργή του ή συντρίβομε το πνεύμα του;
18 Ματθαίος 18:15: «Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου.» Συμβουλεύομε πρώτα το άτομο κατ’ ιδίαν, γνωρίζοντας τα αισθήματα του αδελφού μας;
19. Ποια είναι μια απλή οδηγία για την παροχή συμβουλών, και ποια είναι τα πλεονεκτήματά της;
19 Μια απλή οδηγία για συμβουλές, την οποία λησμονούμε μερικές φορές, είναι αυτή: «Πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς.» (Ματθ. 7:12) Θέλομε να δείχνουν κατανόησι για μας οι άλλοι· έτσι, πρέπει κι εμείς να δείχνωμε κατανόησι. Θέλομε να μας επιτρέπουν να μιλούμε και γι’ αυτό πρέπει ν’ αφήνωμε και τους άλλους να εκφράζωνται. Αν δεν μας αρέση να μας επιπλήττουν, αποφεύγομε εμείς να επιπλήττωμε άλλους; Η συμβουλή περιλαμβάνει και το να ακούμε, και μ’ αυτό τον τρόπο, όχι μόνο δείχνομε λογικότητα, αλλ’ αντιλαμβανόμεθα επίσης πληρέστερα το πρόβλημα του ατόμου καθώς και τα αισθήματά του. Η συμβουλή που δίνει κάποιος μ’ αυτό τον τρόπο, έρχεται ως μέρος της συνομιλίας και όχι ως έκφρασις επιπλήξεως.
ΠΟΣΟ ΚΑΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΑΣ;
20, 21. Πότε οι συμβουλές μας είναι αμφιβόλου αξίας, και πώς μπορούμε να τις κάνωμε πλήρως αξιόπιστες;
20 Ο προφήτης Ιερεμίας είπε: «Του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού.» Αν δεν μπορή να κατευθύνη τα βήματά του, πώς μπορεί να κατευθύνη τα βήματα κάποιου άλλου; Ο Ιερεμίας κατόπιν προσευχήθηκε: «Ιεχωβά, παίδευσόν με [διόρθωσέ με, ΜΝΚ].» Γνωρίζομε τόσο καλά τα ελαττώματα όλων μας ώστε είναι δύσκολο να δεχθούμε διόρθωσι από κάποιον από μας—εκτός αν η διόρθωσις που λαμβάνομε προέρχεται από τον Θεό! Το πόσο καλή είναι η συμβουλή μας εξαρτάται από το πόσο βασίζεται στον Λόγο του Θεού.—Ιερεμ. 10:23, 24.
21 Η συμβουλή «Να μη φρονήτε υπέρ ό,τι είναι γεγραμμένον» είναι πολύ καλή. (1 Κορ. 4:6) Βγήκαμε από συστήματα στα οποία επικρατούν ανθρώπινοι κανόνες, με τραγικά αποτελέσματα. Δεν χρειάζεται να υποτασσώμεθα σε ανθρώπινους κανόνες που δεν απαιτούνται από τον Λόγον του Θεού, διότι εμείς υπακούομε, «ουχί με οφθαλμοδουλείας ως ανθρωπάρεσκοι, αλλά με απλότητα καρδιάς, φοβούμενοι τον Ιεχωβά,» και ακολουθούμε τη συμβουλή του Παύλου: «Παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε ως εις τον Ιεχωβά και ουχί εις ανθρώπους.» (Κολοσ. 3:22, 23, ΜΝΚ) Οι κανόνες των Φαρισαίων κατεβάρυναν τον λαό και παρέβαιναν τον Λόγο του Θεού.—Ματθ. 23:4· 15:3.
22, 23. Ποια αλαζονική στάσι είχαν υιοθετήσει οι Φαρισαίοι, και πώς ο Παύλος εξεδήλωσε αντίθετη στάσι;
22 Οι Φαρισαίοι χρησιμοποίησαν την τυραννία της εξουσίας όταν οι αξιωματούχοι που απεστάλησαν να συλλάβουν τον Ιησού επέστρεψαν χωρίς αυτόν, επειδή εντυπωσιάσθηκαν από τη διδασκαλία του Ιησού. «Μήπως και σεις επλανήθητε;» ρώτησαν οι Φαρισαίοι. «Μήπως τις εκ των αρχόντων επίστευσεν εις αυτόν ή εκ των Φαρισαίων; Αλλ’ ο όχλος ούτος, όστις δεν γνωρίζει τον νόμον, είναι επικατάρατοι.» Οι Φαρισαίοι δεν χρησιμοποίησαν λογική, αλλά εδήλωσαν ότι οι σοφοί απέρριψαν τον Ιησού και ότι μόνο οι ανόητοι τον άκουαν.—Ιωάν. 7:45-49.
23 Όταν συμβουλεύωμε τους άλλους, πρέπει να χρησιμοποιούμε λογικότητα ή ‘επιείκεια’ και Γραφικά εδάφια, χωρίς ν’ απαιτούμε να συμμορφωθή το άτομο ένεκα της θέσεως που μπορεί να έχωμε. (Φιλιππ. 4:5) Πρέπει να είμεθα όπως ο Παύλος, ο οποίος δεν χρησιμοποιούσε τη θέσι του ως αποστόλου για να πιέζη τους ανθρώπους. Αντιθέτως, επαινούσε εκείνους που εξέταζαν για να δουν αν η διδασκαλία του εβασίζετο στην Αγία Γραφή. «Εδέχθησαν τον λόγον μετά πάσης προθυμίας, εξετάζοντες καθ’ ημέραν τας Γραφάς αν ούτως έχωσι ταύτα. Πολλοί μεν λοιπόν εξ αυτών επίστευσαν.»—Πράξ. 17:11, 12.
24, 25. (α) Ποια αντίθεσι υπήρχε μεταξύ της χρησιμοποιήσεως της Γραφής εκ μέρους του Σατανά και της χρησιμοποιήσεώς της εκ μέρους του Ιησού; (β) Ποιο παράδειγμα δείχνει ότι ο τρόπος εφαρμογής της Γραφής πρέπει να περιορίζεται από τα συμφραζόμενα;
24 Ο Διάβολος χρησιμοποίησε την Αγία Γραφή όταν επείραξε τον Ιησού στην έρημο και ο Ιησούς χρησιμοποίησε Γραφικά εδάφια για να τον αποκρούση. Και οι δύο χρησιμοποίησαν εδάφια, αλλά με την εξής διαφορά: Ο Σατανάς έκανε εσφαλμένη εφαρμογή των εδαφίων, ενώ ο Ιησούς τα χρησιμοποίησε κατάλληλα. (Ματθ. 4:1-10) Ποτέ δεν πρέπει να διαστρέφωμε τα εδάφια για να εξυπηρετήσωμε τον δικό μας σκοπό, όπως έκανε ο Σατανάς. Ας βεβαιωνώμεθα ότι ο Θεός πράγματι λέγει αυτά που ισχυριζόμεθα ότι λέγει!
25 Παραδείγματος χάριν, στην επιστολή προς Ρωμαίους κεφάλαιο 14 προειδοποιούμεθα να μη σκανδαλίζωμε τους αδυνάτους ως προς το φαγητό, το ποτό ή οτιδήποτε άλλο. Μήπως αυτό σημαίνει ότι αν σε μια μεγάλη οικογένεια ένα μέλος ισχυρίζεται ότι σκανδαλίζεται επειδή σερβίρεται καφές, δεν πρέπει να σερβίρεται καφές; Ή ότι πρέπει ένας να φορή μαύρα παπούτσια επειδή κάποιος «σκανδαλίζεται» με παπούτσια καφέ χρώματος; Δεν υπάρχει κανένας περιοριστικός παράγων που διέπει την εφαρμογή αυτής της συμβουλής; Τα συμφραζόμενα αναφέρονται σε ζητήματα πίστεως, σε ημέρες που μερικοί τις θεωρούσαν άγιες, σε κρέατα που μερικοί τα θεωρούσαν μολυσμένα. Η συμβουλή αφορά ζητήματα συνειδήσεως και σ’ αυτόν τον τομέα πρέπει να κάνωμε παραχωρήσεις που θα υποβοηθήσουν άλλους. Αλλά δεν πρόκειται για μια γενική οδηγία βάσει της οποίας πρέπει να ικανοποιήται κάθε προσωπική ιδιοτροπία που δεν έχει σχέσι με την πίστι.
ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΘΕ ΣΥΜΒΟΥΛΗ, ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΗ ΔΕΧΘΗΤΕ;
26. Όταν διαπιστώνωμε ότι είναι δύσκολο να δεχθούμε διόρθωσι, τι υπόμνησι μας δίνει το εδάφιο Εβραίους 12:11;
26 Αν η συμβουλή παρέχεται στοργικά και Γραφικά, μπορούμε να τη δεχθούμε με πραότητα; Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι επωφελές. «Πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης, ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι’ αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης.» (Εβρ. 12:11) Προηγουμένως μας ζητήθηκε να κάνωμε μια αυτοεξέτασι ως προς τη στάσι μας όταν δίνωμε συμβουλές. Τώρα ας κάνωμε μια αυτοεξέτασι ως προς την προθυμία μας να δεχθούμε συμβουλή.
27-31. Ποια Γραφικά εδάφια και ποια ερωτήματα τονίζουν την ανάγκη ν’ ακούμε ήρεμα όταν λαμβάνωμε συμβουλές;
27 Παροιμίαι 17:27: «Ο κρατών τους λόγους αυτού είναι γνωστικός· ο μακρόθυμος άνθρωπος είναι φρόνιμος.» Ακούμε εμείς και παραμένομε φρόνιμοι, δηλαδή δεν οργιζόμεθα;
28 Παροιμίαι 12:15: «Η οδός του άφρονος είναι ορθή εις τους οφθαλμούς αυτού· ο δε ακούων συμβουλάς είναι σοφός.» Μήπως έχομε την άποψι ότι τα ξέρομε όλα ή ακούμε;
29 Παροιμίαι 29:20: «Είδες άνθρωπον ταχύν εις τους λόγους αυτού; Περισσοτέρα ελπίς είναι εκ του άφρονος παρά εξ αυτού.» Μήπως εμείς προσπαθούμε αμέσως ν’ αποκρούσωμε τη συμβουλή που μας δίδεται;
30 Εκκλησιαστής 7:9: «Μη σπεύδε εν τω πνεύματί σου να θυμώνης· διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων.» Μήπως είμεθα πολύ ευαίσθητοι και θιγόμεθα εύκολα;
31 Ιακώβου 1:19, 20: «Ας είναι πας άνθρωπος ταχύς εις το να ακούη, βραδύς εις το να λαλή, βραδύς εις οργήν· διότι η οργή του ανθρώπου δεν εργάζεται τη δικαιοσύνην του Θεού.» Μπορούμε ν’ ακούμε τη διόρθωσι που μας γίνεται χωρίς να οργιζώμεθα;
32. Πώς μερικοί που ζητούν συμβουλή δείχνουν ότι πραγματικά ζητούν αυτοδικαίωσι;
32 Μερικές φορές, οι άνθρωποι αποφασίζουν ν’ ακολουθήσουν μια ωρισμένη πορεία ενεργείας και κατόπιν πηγαίνουν από τον ένα πιθανό σύμβουλο στον άλλο ώσπου να βρουν κάποιον που να συμφωνήση με την άποψί τους. Στον αρχαίο Ισραήλ, ο Βασιλεύς Ροβοάμ πήγε στους πρεσβυτέρους να ζητήση συμβουλές, αλλά δεν του άρεσαν οι συμβουλές που του έδωσαν. Πήγε στους νεωτέρους, οι οποίοι του είπαν εκείνα που ήθελε ν’ ακούση. Τα αποτελέσματα ήσαν καταστρεπτικά: Δέκα φυλές απεστάτησαν απ’ αυτόν και σχημάτισαν δικό τους βασίλειο! (1 Βασ. 12:1-20) Ο απόστολος Παύλος μίλησε για ένα καιρό οπότε οι άνθρωποι θα ζητούσαν να βρουν συμβούλους που θα τους έλεγαν ακριβώς εκείνα που ήθελαν ν’ ακούσουν: «Θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν.»—2 Τιμ. 4:3.
33. Ποια παραδείγματα δείχνουν την κατάλληλη λήψι συμβουλών;
33 Εμείς, όμως, πρέπει να δεχώμεθα συμβουλές που βασίζονται στον Λόγο του Θεού. Όταν ο προφήτης Νάθαν επέπληξε τον Δαβίδ, εκείνος, αποκρίθηκε ως εξής: «Ημάρτησα εις τον Ιεχωβά.» (2 Σαμ. 12:13, ΜΝΚ) Η εκκλησία της Κορίνθου δέχθηκε τη συμβουλή του Παύλου και καθαρίσθηκε από κάθε μομφή. Ο Ιησούς έδειξε ποια είναι η κατάλληλη πορεία όταν περιέγραψε τον πατέρα που είχε δύο γιους, στους οποίους είπε να πάνε να εργασθούν στον αμπελώνα του. Ο ένας δέχθηκε, αλλά δεν πήγε. Ο άλλος αρνήθηκε, αλλά έπειτα πήγε και επιδοκιμάσθηκε, έστω κι αν στην αρχή άργησε ν’ ανταποκριθή. (Ματθ. 21:28-31) Εκείνοι που συμβουλεύουν πρέπει να έχουν υπομονή και ν’ αφήνουν χρόνο στο άτομο που ελέγχουν για να εκτιμήση τη συμβουλή.
34. Ποιο ερευνητικό ερώτημα εγείρει το εδάφιο Ψαλμός 16:7 για κεινους που δίνουν συμβουλές;
34 «Θέλω ευλογεί τον Ιεχωβά τον νουθετήσαντά με.» (Ψαλμ. 16:7, ΜΝΚ) Αυτοί τους οποίους συμβουλεύομε, θα μπορέσουν να μας ευλογήσουν γι’ αυτό;
35. Πώς ο τρόπος συμβουλής που παρουσιάζεται εδώ συμπαραβάλλεται με εκείνη που παρουσιάσθηκε στο πρώτο παράδειγμα αυτού του άρθρου;
35 «Γιάννη, σ’ ευχαριστώ που με συνήντησες. Προοδεύεις τώρα πολύ καλά στην εκκλησία. Θα ήθελα να σου μιλήσω όμως και πάλι για το πρόβλημά σου, που μιλάς δηλαδή απερίσκεπτα μερικές φορές. Φυσικά, όλοι μας το κάνομε αυτό κάποια φορά όπως είπε ο Ιάκωβος, αν δεν κάνωμε κακή χρήσι της γλώσσας, είμεθα τέλειοι. Ο Παύλος συμβούλευσε τους πρεσβυτέρους στην Έφεσο μέρα και νύχτα επί τρία χρόνια! Πιστεύω, λοιπόν, να μη σε πειράζη που σου το ξαναλέγω αυτό. Κάνεις προόδους· προσπάθησε λοιπόν να βελτιώσης αυτό το σημείο. Θα σου συνιστούσα να ξαναδιαβάσης το 3 κεφάλαιο της επιστολής του Ιακώβου. Αν μπορώ κι εγώ να βοηθήσω, μη διστάσης να μου το πης.»