Θα Πράξη η Εκκλησία Ότι Κήρυξε ο Πάπας;
ΠΩΣ ανταποκρίθηκαν οι Ιρλανδοί Καθολικοί στην έκκλησι του πάπα να θέσουν τέρμα στη βία που υπάρχει επί 10 χρόνια και στην οποία έχουν φονευθή περίπου 2.000 άτομα;
Με τον ίδιο τρόπο που ανταποκρίθηκαν οι άνθρωποι στις 30 και πλέον εκκλήσεις του Πάπα Παύλου του ΣΤ΄ για ειρήνη στην Ιρλανδία. Την απέρριψαν! «Με πλήρη συνείδησι,» απάντησε ο Καθολικός Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός, «πιστεύομε ότι η βία είναι προ πολλού το μόνο μέσον εξαλείψεως του κακού της Βρεταννικής παρουσίας στην Ιρλανδία.»
Οι Ιρλανδοί Καθολικοί στη Βόρεια Ιρλανδία πιστεύουν ότι καταπιέζονται από μια πλειονότητα Προτεσταντών. Έτσι, με το ν’ απορρίψουν την έκκλησι του πάπα, οι Καθολικοί αναφέρουν τη δοξασία της Εκκλησίας τους ότι μπορεί να χρησιμοποιηθή βία προκειμένου να επιτευχθή δικαιοσύνη.a Βρίσκουν οι Ιρλανδοί Καθολικοί δικαιολογημένη τη συμμετοχή τους στη διεξαγωγή του λεγόμενου «δίκαιου πολέμου»;
Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ
Ο πάπας Ιωάννης-Παύλος ο Β΄, στην ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη, ισχυρίσθηκε τα εξής: «Η Καθολική Εκκλησία σε κάθε μέρος της γης διακηρύσσει ένα άγγελμα ειρήνης, προσεύχεται για ειρήνη, εκπαιδεύει τους ανθρώπους για ειρήνη.» Αλλά τι αποκαλύπτουν τα γεγονότα της ιστορίας; Ο Καθολικός ιστορικός Ε.Ι. Γουάτκιν έγραψε τα εξής:
«Όσο θλιβερή κι’ αν είναι αυτή η δήλωσις, πρέπει να πούμε ότι δεν μπορούμε, χάρι μιας εσφαλμένης διαπαιδαγωγήσεως ή ανέντιμης πιστότητας, ν’ αρνηθούμε ή ν’ αγνοήσωμε το ιστορικό γεγονός ότι οι Επίσκοποι πάντοτε υποστηρίζουν όλους τους πολέμους που διεξάγει η κυβέρνησις της χώρας τους. Δεν ξέρω στην πραγματικότητα καμμιά περίπτωσι που μια εθνική ιεραρχία να καταδίκασε ως άδικο κάποιο πόλεμο . . . Όποια κι’ αν είναι η επίσημη θεωρία, στην ουσία η φράσις ‘η χώρα μου έχει πάντα δίκαιο’ είναι το απόφθεγμα που ακολουθούν σε καιρό πολέμου οι Καθολικοί Επίσκοποι. Οι Καθολικοί Επίσκοποι, μιλώντας σε άλλες περιπτώσεις στο όνομα του Χριστού, όπου περιλαμβάνεται εμπόλεμος εθνικισμός, μιλούν σαν συνήγοροι του Καίσαρα.»—Μόραλς εντ Μισσάιλς, υπό Τσάρλς, Σ. Τόμπσον, σελ. 57, 58, στην Αγγλική.
Πράγματι, πολλοί Ιρλανδοί Καθολικοί κάνουν ό,τι ακριβώς έκαναν οι Καθολικοί στη διάρκεια προηγουμένων συγκρούσεων. Μάχονται. «Αλλά η Εκκλησία δεν το επιδοκιμάζει,» μπορεί κάποιος να παρατηρήση. «Ο πάπας τούς παρώτρυνε να ‘μεταστραφούν από την οδό της βίας.’» Αλλά έχει δείξει ο πάπας ή η τοπική Ιρλανδική Καθολική ιεραρχία ότι καταδικάζουν πράγματι τις αψιμαχίες στην Ιρλανδία; Έχουν αφορίσει τους Καθολικούς που συνεχίζουν τις φονικές δραστηριότητές τους; Όχι, αυτά τα άτομα εξακολουθούν να είναι Καθολικοί και να έχουν καλή υπόληψι! Φυσικά, το ίδιο αληθεύει και για τους Προτεστάντες τρομοκράτες.
Με όμοιο τρόπο, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο πάπας αρνήθηκε ν’ αφορίση Καθολικούς ηγέτες όπως ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Χέρμαν Γκέρινγκ, ή τα εκατομμύρια των Εκκλησιαστικών μελών που ανήκαν στα στρατεύματά τους. Είναι γνωστό το ιστορικό γεγονός ότι η Καθολική Εκκλησία στη Γερμανία ευλόγησε τη Ναζιστική πολεμική προσπάθεια, όπως φαίνεται από τα αποκόμματα των εφημερίδων που ανατυπώθηκαν κατωτέρω.
Γιατί υποστήριξαν σχεδόν όλοι οι Γερμανοί Καθολικοί τη Ναζιστική πολεμική προσπάθεια; Ο Καθολικός λόγιος και εκπαιδευτής Γκόρντον Τσαν εξηγεί το γιατί, δηλώνοντας: «Ο Γερμανός Καθολικός που απέβλεπε στους θρησκευτικούς ανωτέρους του για πνευματική καθοδηγία και κατεύθυνσι σχετικά με υπηρεσία στους Χιτλερικούς πολέμους, λάμβανε ουσιαστικά τις ίδιες απαντήσεις που θα μπορούσε να λάβη από τον ίδιο τον Ναζιστή ηγέτη.»
Ωστόσο ο πάπας είπε στα Ηνωμένα Έθνη: «Όχι πια πόλεμος. Ποτέ πάλι πόλεμος.» Όμορφες λέξεις—λέξεις παρμένες από την Αγία Γραφή! (Ησ. 2:4) Αλλά πόσο κούφιες είναι όταν προέρχωνται από τον ηγέτη μιας Εκκλησίας της οποίας τα μέλη πάντοτε υποστηρίζουν τους πολέμους των χωρών τους, με την επιδοκιμασία και ευλογία των ηγετών τους!
ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΙΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Ο Πάπας Ιωάννης-Παύλος ο Β΄ έκανε μια εύγλωττη έκκλησι ενώπιον των Ηνωμένων Εθνών ότι πρέπει σ’ όλους τους λαούς παντού να παραχωρούνται «πλήρη δικαιώματα κάτω από οποιοδήποτε πολιτικό καθεστώς ή σύστημα». Ωστόσο, έχει συμμορφωθή η Καθολική Εκκλησία με την πορεία που ενθάρρυνε ο πάπας για τα πολιτικά κράτη του κόσμου;
Ο συνεχής διωγμός εναντίον πολλών μη Καθολικών σε Καθολικές χώρες όπως η Αργεντινή απαντά όχι. Στην πραγματικότητα, στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο Καρδινάλιος Αρρίμπα υ Κάστρο βεβαίωσε: «Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι μόνο η Καθολική Εκκλησία έχει το δικαίωμα να κηρύττη το ευαγγέλιο. Ο προσηλυτισμός σ’ ένα Καθολικό κράτος είναι κακός και πρέπει να καταστέλλεται.» Ο Καρδινάλιος Οτταβιάνι, που ήταν τότε ο πιο ισχυρός κληρικός μετά τον Πάπα Παύλο τον ΣΤ΄, εξέφρασε ουσιαστικά την ίδια γνώμη. Ο Καθολικός Κόσμος τον Μάρτιο του 1965 έλεγε τα εξής γι’ αυτόν:
«Η γνώμη του για τη θρησκευτική ανεκτικότητα μπορεί να περιγραφή εν συντομία ως εξής: μολονότι η αλήθεια και το ψεύδος, αυτά καθ’ εαυτά, δεν μπορεί να λεχθή ότι περιλαμβάνουν δικαιώματα, μπορεί κανείς να ισχυρισθή ότι σ’ εκείνους που ομολογούν την αλήθεια πρέπει να παραχωρούνται δικαιώματα τα οποία ν’ αρνούνται σ’ εκείνους οι οποίοι ομολογούν το ψεύδος. Μ’ αυτή τη βάσι, η Καθολική Εκκλησία θα απαιτήση, όταν είναι αρκετά ισχυρή, να της δώση το κράτος μια προνομιούχο θέσι και ν’ απαγορεύη τις δραστηριότητες άλλων θρησκευτικών ομάδων. Αν, όμως, η ίδια η Εκκλησία έχει τη μειοψηφία, ή θα αξιώση την ελευθερία που εγγυάται ένα ελεύθερο κράτος ή θα διαμαρτυρηθή, εν ονόματι των δικαιωμάτων του ανθρώπου, εναντίον της καταπιέσεως από ένα καθεστώς όπως το Κομμουνιστικό Κράτος.»
Και πάλι, για πολλούς ακροατές τα λόγια του πάπα, εξεταζόμενα υπό το φως της ίδιας της ιστορίας καταπιέσεως άλλων από μέρους της Καθολικής Εκκλησίας, φάνηκαν όχι μόνο κούφια αλλά και υποκριτικά. Ωστόσο, ο ίδιος ο Πάπας Ιωάννης-Παύλος ο Β΄ μπορεί να είναι ειλικρινής στην επιθυμία του να παρασχεθή θρησκευτική ελευθερία στον καθένα. Στη διάρκεια του Β΄ Συμβουλίου στο Βατικανό, όταν ήταν ακόμη ο απλός Επίσκοπος Κάρολ Βοϊτύλα από το Κράκοου της Πολωνίας, είπε ότι η Εκκλησία δεν θα μπορούσε να αξιώση θρησκευτική ελευθερία, εκτός αν την παραχωρούσε και σε άλλους. Έτσι, ο χρόνος θα δείξη αν η Εκκλησία θα εφαρμόση ότι κήρυξε ο πάπας σχετικά με το ζήτημα αυτό.
ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΣ ΠΛΟΥΤΗ ΣΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ
Ίσως οι εκκλήσεις του πάπα στη διάρκεια της επισκέψεώς του στην Αμερική είχαν σκοπό ν’ αποδοκιμάσουν τον υλισμό και να προτρέψουν να μοιρασθούν τα πλούτη στους φτωχούς. Λίγες ώρες μετά την ομιλία που έκανε στα Ηνωμένα έθνη σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα, είπε σ’ ένα ακροατήριο περίπου 80.000 ατόμων στο Στάδιο Γιάνκη της Νέας Υόρκης: «Πρέπει να βρούμε έναν απλό τρόπο διαβιώσεως. Επειδή δεν είναι δίκαιο ο τρόπος διαβιώσεως των πλουσίων χωρών να επιζητή τη διατήρησί του εξαντλώντας ένα μεγάλο μέρος των αποθεμάτων ενεργείας και των πρώτων υλών, που σκοπό έχουν να εξυπηρετήσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα.»
Ωστόσο, ποια επίδρασι φαντάζεσθε ότι θα έχουν αυτά τα λόγια όταν προέρχωνται από έναν άνθρωπο που είναι ντυμένος με βασιλικά ενδύματα, που κυκλοφορεί με όμορφες λιμουζίνες και ζη με μεγάλη πολυτέλεια; Ο επίσκοπος Μαριάνο Γκαβιόλα, γενικός γραμματέας της Συνδιασκέψεως Επισκόπων που έγινε στις Φιλιππίνες το 1970, έδωσε κάποια ιδέα όταν είπε: «Όταν οι επίσκοποι [και μπορούμε να προσθέσωμε, ο πάπας] καταδικάζουν τη δωροδοκία και τη διαφθορά στην κυβέρνησι ή μιλούν εναντίον της κακής χρήσεως του πλούτου, μερικοί διερωτώνται αν θα ήταν καλύτερα να κοιτάξουν αυτά τα άτομα τον εαυτό τους πρώτα και μετά να κατηγορούν τους άλλους.
Οι εξωτερικές επιδείξεις πλούτου της Καθολικής Εκκλησίας έχουν ανησυχήσει πολλούς Καθολικούς. Η εφημερίδα Δε Πρόβινς του Καναδά, αναφέροντας τις απόψεις του Αυγουστίνου μοναχού Ρόμπερτ Άντολφς, έλεγε τα εξής στις 2 Σεπτεμβρίου 1967:
«Ο πατήρ Άντολφς λέει καθαρά ότι η εκκλησία μπορεί να επιζήση μόνο αν ακολουθήση το παράδειγμα του Ιησού Χριστού, αποχωριζόμενη κάθε ‘αρχοντική μεγαλοπρέπεια’ και αναλαμβάνοντας τον ταπεινό ρόλο ενός δούλου. . . .
«Λέει ότι ο Πάπας, και οι καρδινάλιοι και οι επίσκοποι επίσης, πρέπει να σταματήσουν να φορούν εξεζητημένα ενδύματα και στέμματα και άλλα εξαρτήματα που ‘θυμίζουν βασιλική αυλή’ μάλλον παρά κάποιον δούλο που πλένει τα πόδια των αδελφών του.»
Ο Πάπας Ιωάννης-Παύλος ο Β΄, σ’ ένα περιωρισμένο βαθμό, έχει προφανώς προσπαθήσει ν’ αποφύγη την εικόνα της επιδείξεως και μεγαλοπρέπειας. Όπως ο προκάτοχός του Ιωάννης-Παύλος ο Α΄, απέρριψε την περιφορά του δια των ώμων πάνω στον παπικό θρόνο. Αλλά είναι αυτό αρκετό;
Το 1971, ο Καρδινάλιος Χοζέ Κλήμεντς, ηγέτης της Καθολικής Εκκλησίας στη Βολιβία, πρότεινε ν’ απαλλαγή η Εκκλησία από τους θησαυρούς που έχει συσσωρεύσει ανά τους αιώνες και να χρησιμοποιήση τα χρήματα για την οικοδομή σπιτιών, σχολείων, δρόμων και βιομηχανιών. «Η αληθινή ένδεια δίνει στην εκκλησία εξουσία και αξιοπιστία,» είπε.
Αλλά θα ακολουθήση η Εκκλησία αυτή την πρότασι; Θα μοιρασθή τα πλούτη της με τους πτωχούς, όπως συμβούλευσε ο πάπας τα πλούσια έθνη να κάνουν; Στο παρελθόν δεν παρατηρήθηκε καμμιά τέτοια τάσις· αν, ωστόσο, θα γίνη στο μέλλον, ας περιμένωμε να το δούμε.
Ωστόσο, το αληθινά σπουδαίο ερώτημα δεν είναι: Θα εφαρμόση η Εκκλησία ότι κήρυξε ο πάπας; Αντιθέτως, είναι: Θα εφαρμόση ότι διδάσκει η Αγία Γραφή;
Πράγματι, το άγγελμα του πάπα στα Ηνωμένα Έθνη δεν πρόσφερε τίποτε καινούργιο. Βασικά, ήταν το ίδιο άγγελμα με του Πάπα Παύλου του ΣΤ΄, ο οποίος είπε στην ομιλία του προς τα Η.Ε. πριν από 14 χρόνια: «Οι λαοί της γης στρέφονται στα Ηνωμένα Έθνη ως την τελευταία ελπίδα για αρμονία και ειρήνη· λαμβάνομε το θάρρος να παρουσιάσωμε εδώ, μαζί με τον δικό τους φόρο τιμής και ελπίδας, και το δικό μας φόρο τιμής και ελπίδας επίσης.»
Η Καθολική Εκκλησία έχει επίμονα υποστηρίξει το ένα ή το άλλο είδος ανθρώπινης διακυβερνήσεως ως τη λύσι για τα προβλήματα της ανθρωπότητας. Έτσι, δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι οι ηγέτες της έχουν επιδοκιμάσει τα Η.Ε. Αλλά ρωτήστε τον εαυτό σας: Είναι αυτό εκείνο που θα είχε κάνει ο Χριστός; Έχετε ποτέ διαβάσει, παραδείγματος χάριν, για καμμιά προσευχή που έκανε αποδίδοντας φόρο τιμής στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ως την τελευταία ελπίδα για αρμονία και ειρήνη;
Αυτό δεν ήταν το άγγελμα του Χριστού. Αντιθέτως, το θέμα της διδασκαλίας του ήταν η βασιλεία του Θεού, κάτι τελείως διαφορετικό απ’ ότι είχαν να προσφέρουν οι άνθρωποι. Στην Αγία Γραφή, πάνω από 140 φορές αναφέρεται ο Ιησούς και οι μαθητές του στη βασιλεία του Θεού. Γνώριζαν ότι η βασιλεία θα ήταν μια πραγματική κυβέρνησις με τον Χριστό, τον ‘Άρχοντα της Ειρήνης,’ ως τον διωρισμένο από τον Θεό κυβερνήτη. (Ησ. 9:6) Αυτή η διακυβέρνησις της Βασιλείας, όπως διδάσκει η Αγία Γραφή, «θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας [ανθρωπίνης προελεύσεως, περιλαμβανομένων και των Ηνωμένων Εθνών], αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.»—Δαν. 2:44· Ματθ. 6:9, 10.
Η βασιλεία του Θεού θα είναι μια νέα διακυβέρνησις για τη γη. Η Αγία Γραφή την αναφέρει ως «νέους ουρανούς»—μια νέα ουράνια κυβέρνησι. Θα άρχη πάνω σε μια «νέα γη»—μια νέα κοινωνία ανθρώπων που όλοι θα υποτάσσωνται στους δίκαιους νόμους του Θεού. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε:
«Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού [του Θεού] νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.»—2 Πέτρ. 3:13
Τι θαυμάσια ευκαιρία είχαν ο Παύλος ο ΣΤ΄ και ο Ιωάννης-Παύλος ο Β΄ να διδάξουν ενώπιον των Η.Ε. το Βιβλικό άγγελμα σχετικά με την επικείμενη παγκόσμια κυβέρνησι του Θεού! Ασφαλώς, αυτό είναι εκείνο που θα μπορούσε κανεις ν’ αναμένη από έναν ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι διάδοχος του Πέτρου και αντιπρόσωπος του Ιησού Χριστού. Αλλά ούτε μια λέξι δεν πρόφεραν αυτοί οι άνθρωποι σχετικά με την υπόσχεσι του Θεού για κάτι νέο!
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι ο πάπας δεν είναι κήρυκας αληθινής ελπίδας. Δεν έχει ακολουθήσει πιστά το παράδειγμα του Ιησού Χριστού, ο οποίος γνωστοποίησε το όνομα και τους σκοπούς του Πατέρα του. Είναι αλήθεια, ότι ο Ιωάννης-Παύλος ο Β΄, διάσημος για την υμνολογία του, χρησιμοποίησε το όνομα του Θεού σε ύμνο, κηρύττοντας μάλιστα και σ’ ένα πλήθος μαύρων στη Νέα Υόρκη: «Αλληλούια είναι ο ύμνος μας.» Αλλά πόσοι αντιλαμβάνονται ότι η έκφρασις «Αλληλούια» περιέχει το όνομα του Θεού και σημαίνει: «Αινείτε τον Γιαχ (τον Ιεχωβά)»;b
Προφανώς, ο πάπας δεν ζη σύμφωνα με τα συναισθήματα που εκφράζει αυτός ο ύμνος, «Αλληλούια.» Δεν έχει γνωστοποιήσει ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά. Ούτε έχει ακολουθήσει τα βήματα του Ιησού Χριστού, ο οποίος είπε: «Και εις άλλας πόλεις πρέπει να ευαγγελίσω την βασιλείαν του Θεού· επειδή εις τούτο είμαι απεσταλμένος.»—Λουκ. 4:43· Ιωάν. 17:6.
[Υποσημειώσεις]
a Εγκύκλιος του Πάπα Παύλου του ΣΤ΄ «Ανάπτυξις των Λαών,» μέρος 31.
b Νέο Κολλεγιακό Λεξικό του Ουέμπστερ.
[Εικόνες στη σελίδα 5]
[Ποστ της Νέας Υόρκης, 27 Αυγούστου 1940, Έκδοσις Blue Final Edition, σ. 15]
Nazi Army Praised
German Catholic Bishops Loyal
[Τάιμς της Νέας Υόρκης, 25 Σεπτεμβρίου 1939, Έκδοσις Late City, σ. 6]
GERMAN SOLDIERS RALLIED BY CHURCHES
Protestant and Catholic Exhort to Reich Victory and Just Peace
[Τάιμς της Νέας Υόρκης, 7 Δεκεμβρίου 1941, Έκδοσις Late City, σ. 33]
‘WAR PRAYER’ FOR REICH
Catholic Bishops at Fulda Ask Blessing and Victory