Η Πρόκλησις για Κυβέρνησι
ΠΡΙΝ από 200 και πλέον χρόνια, οι άνθρωποι αισθάνονταν ότι καταπιέζονταν από την κυβέρνησι στην οποία ήσαν υπήκοοι. Ο Αμερικανός πολιτικός Τόμας Τζέφφερσον, στη διακήρυξι ανεξαρτησίας από την κυβέρνησι της Μεγάλης Βρεταννίας, έγραψε σχετικά με «ωρισμένα αναπαλλοτρίωτα Δικαιώματα,» ανάμεσα στα οποία είναι «η Ζωή, η Ελευθερία και η επιδίωξις Ευτυχίας.»
Η πρόκλησις που αντιμετωπίζει οποιαδήποτε κυβέρνησις τώρα, όπως και στο παρελθόν, είναι να παράσχη στους ανθρώπους αυτά τα «δικαιώματα.» Ελάχιστοι άνθρωποι σήμερα απολαμβάνουν πραγματικά μια πλήρη, ικανοποιητική ζωή, με ελευθερία και ευτυχία. Για να επιτευχθή μια τέτοια ζωή, ποιες αλλαγές νομίζετε ότι είναι αναγκαίες;
Πολλοί έχουν σκεφθή αρκετά το ζήτημα αυτό. Οι Γιατροί Άμπραχαμ και Ρόουζ Φράνζμπλω, στο βιβλίο τους Μια Υγιής και Ευτυχισμένη Ζωή: Ένας Οικογενειακός Οδηγός, έγραψαν τα εξής: «Αν γινόταν μια σφυγμομέτρησις του παγκόσμιου πληθυσμού και ρωτούσαμε τους ανθρώπους σχετικά με το είδος του κόσμου στο οποίο θα ήθελαν όλοι να ζουν, είναι πολύ πιθανόν ότι θα συμφωνούσαμε όλοι σε ωρισμένες ελάχιστες απαιτήσεις.» Ποιες είναι αυτές οι «ελάχιστες απαιτήσεις,» ή ανάγκες;
ΑΝΑΓΚΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΜΕ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΘΟΥΝ
Πρώτον, οι γιατροί ανέφεραν ένα «κόσμο χωρίς πόλεμο.» Ασφαλώς, όλοι συμφωνούμε ότι είναι ανάγκη να τερματισθούν οι πόλεμοι. Πόσο τραγικό είναι να υπονομεύεται η οικονομία των εθνών και να πεθαίνουν ή να μένουν ανάπηρα αγαπημένα μας πρόσωπα! Αλλά μπορεί καμμιά κυβέρνησις ν’ αντιμετωπίση την πρόκλησι να εξαλείψη τον πόλεμο;
«Δεύτερον,» έγραψαν οι γιατροί, «θα ήταν ένας κόσμος χωρίς πείνα, απ’ όπου η λιμοκτονία και η φτώχεια θα εξαλείφονταν για πάντα.» Πόσο πρόθυμα συμφωνούμε ότι υπάρχει ανάγκη να δοθή σε όλους αρκετή τροφή! Τι μεγαλειώδες θα ήταν αν δεν αντιμετωπίζαμε ποτέ πια βασανιστική πείνα ή κακή διατροφή, και αν γνωρίζαμε ότι κάθε άνθρωπος στη γη είχε αρκετή τροφή! Μήπως είναι πάρα πολύ το να ελπίζη κανείς σε μια κυβέρνησι για να λύση το πρόβλημα της ελλείψεως τροφίμων;
«Τρίτον,» συνέχισαν οι γιατροί, «θα ήταν ένας κόσμος χωρίς ασθένειες, ένας κόσμος στον οποίο όλοι θα είχαν την ευκαιρία να μεγαλώσουν με υγεία και να ζουν απαλλαγμένοι από ασθένειες που θα μπορούσαν να προληφθούν και να θεραπευθούν.» Όλοι μας, αναμφισβήτητα, αναγνωρίζομε ότι είναι ανάγκη να έχη κανείς καλή υγεία για ν’ απολαμβάνη τη ζωή στο πλήρες. Τι ευπρόσδεκτη ανακούφισις θα ήταν να ζη κανείς σ’ ένα κόσμο όπου κανένας πια δεν θα αρρωσταίνη, δεν θα κρυολογή ούτε θα παθαίνη τίποτε! Είναι τόσο μεγάλη πρόκλησις για μια κυβέρνησι να ικανοποιήση αυτή την ανάγκη;
Ωστόσο, για να μπορούν οι άνθρωποι ν’ απολαμβάνουν πραγματικά «ζωή, ελευθερία και ευτυχία,» η κυβέρνησις πρέπει να μπορή να ικανοποιή και άλλες βασικές ανάγκες. Σ’ ένα κόσμο που όλοι θα ήθελαν να ζουν, έγραψαν οι γιατροί, θα υπήρχε «εργασία για τους ανθρώπους ώστε να μπορούν να καλύπτουν και τις δικές τους ανάγκες και των οικογενειών τους.» Πράγματι, δεν θα υπήρχε έλλειψις εργασίας—αλλά ικανοποιητική, παραγωγική δράσις για όλους. Μπορεί κάποια κυβέρνησις να ικανοποιήση αυτή την ανάγκη;
Συνεχίζοντας, οι γιατροί πρόσθεσαν: «Θα ήταν ένας κόσμος όπου όλοι οι άνθρωποι θα απολάμβαναν ελευθερία κάτω από νόμο, με δικαιοσύνη για όλους.» Επίσης, «κάθε άνθρωπος θα έχει την ευκαιρία να καλλιεργήση τις ικανότητές του και τα ταλέντα του στο πλήρες, και ν’ αμειφθή για τις προσπάθειές του, χωρίς προκατάληψι.» Ασφαλώς όλοι μας συμφωνούμε ότι είναι ανάγκη να εξαλειφθούν οι τρομερές σημερινές αδικίες, ανισότητες και προκαταλήψεις. Αλλά μπορεί κάποια κυβέρνησις να το κάνη πράγματι αυτό;
Οι περισσότεροι από μας θα συμφωνήσουν ότι υπάρχουν και άλλες ανάγκες που πρέπει ν’ αντιμετωπισθούν, αν πρόκειται να πραγματοποιηθή το είδος του κόσμου στο οποίο η ζωή θα ήταν επιθυμητή. Όπως είπαν οι γιατροί: «Αυτός ο κόσμος θα ήταν τέτοιος ώστε όλοι οι άνθρωποι θα είχαν αρκετό ελεύθερο χρόνο για ν’ απολαμβάνουν τα καλά πράγματα στη ζωή.» Και κατέληξαν; «Το μεγαλύτερο δώρο θα εδίδετο για ιδιότητες όπως είναι η ακεραιότητα, η αγάπη η ανιδιοτέλεια και το ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους.»
Μολονότι αυτές οι ανάγκες δεν εκπληρώνονται γενικά σήμερα, είναι στην πραγματικότητα πάρα πολύ ν’ αναμένη κανείς να εκπληρωθούν; Με ποιο τρόπο μπορούν να ικανοποιηθούν οι πραγματικές ανάγκες της ανθρωπότητας;
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
Ο Τόμας Τζέφφερσον, συνθέτοντας την Αμερικανική Διακήρυξι Ανεξαρτησίας, παρατήρησε τα εξής: «Για την εξασφάλισι αυτών των δικαιωμάτων [της ζωής, της ελευθερίας και της επιδιώξεως ευτυχίας], συγκροτούνται Κυβερνήσεις μεταξύ των Ανθρώπων.» Ναι, απαιτείται μια καλή κυβέρνησις για να ικανοποιήση τις ανάγκες της ανθρωπότητας. Όπως έγραψε ο πρώην Αμερικανός πολιτικός ηγέτης Τζων Σ. Κάλχουν: «Ο άνθρωπος είναι κατά τέτοιο τρόπο φτιαγμένος ώστε χρειάζεται κυβέρνησι για να υπάρχη κοινωνία, και κοινωνία για να υπάρχη αυτός ο ίδιος.»
Αλλά τι είναι ακριβώς κυβέρνησις; Έχει ορισθή ως «επίσημη διεύθυνσις ή εξουσία.» Οι κυβερνήσεις δημιουργούν και επιβάλλουν νόμους για τη ρύθμισι της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Και μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό, ιδιαίτερα στην περίπλοκη κοινωνία μας. Σκεφθήτε, παραδείγματος χάρι, τι θα συνέβαινε στη γωνιά ενός πολυσύχναστου δρόμου αν δεν υπήρχε κανένας έλεγχος του ρεύματος κυκλοφορίας. Θα ήταν καταστρεπτικό.
Ωστόσο, το να ελέγχη κανείς το ρεύμα κυκλοφορίας είναι σχετικά εύκολο. Είναι πολύ πιο δύσκολο να επιβάλλη κανείς νόμους για την προάσπισι της ειρήνης μεταξύ των ανθρώπων, να κατευθύνη την παραγωγή και διανομή των τροφίμων έτσι ώστε όλοι να έχουν άφθονη τροφή, να παρέχη υπηρεσίες για να διατηρήται ο κάθε άνθρωπος υγιής, να προσφέρη σημαντική απασχόλησι σε όλους και ούτω καθ’ εξής. Για να καλυφθούν αυτές οι ανάγκες, και πολλές άλλες που πρέπει να ικανοποιηθούν για ν’ απολαμβάνουν πραγματικά οι άνθρωποι τη ζωή, είναι απαραίτητη μια ικανή κυβέρνησις.
ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ Ν’ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΙ;
Ο Δημιουργός της ανθρωπότητας αναγνωρίζει την ανάγκη του ανθρώπου για κυβέρνησι, για «αυθεντική κατεύθυνσι ή έλεγχο.» Έτσι, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Αγία Γραφή μιλά για μια κυβέρνησι κάτω από την κατεύθυνσι του Θεού. Στην πραγματικότητα, αυτή η υπόσχεσις διακυβερνήσεως από τον Θεό είναι το κύριο θέμα της Αγίας Γραφής. Ίσως σας εκπλήσσει το γεγονός αυτό.
Μπορεί να ρωτήσετε: «Πού μιλά η Αγία Γραφή για την κυβέρνησι του Θεού;» Παρακαλείσθε να πάρετε μια Αγία Γραφή, και να την ανοίξετε στο βιβλίο του Ησαΐα κεφάλαιο 9, εδάφια έξη και επτά. Εκεί λέει:
«Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος.»
Ο προφήτης του Θεού Ησαΐας μίλησε εδώ για τη μελλοντική γέννησι ενός παιδιού, ενός άρχοντα. Τελικά, αυτό το «βασιλόπουλο» θα γινόταν μεγάλος άρχοντας, «Άρχων Ειρήνης.» Θα αναλάμβανε μια πραγματικά ικανή κυβέρνησι, μια κυβέρνησι που θα έφερνε ατέλειωτη ειρήνη. Ίσως αναγνωρίζετε την ταυτότητα αυτού του παιδιού. Ο άγγελος Γαβριήλ, αναγγέλλοντας τη γέννησί του, είπε ότι θα ωνομαζόταν Ιησούς, και πρόσθεσε: «Θέλει βασιλεύσει . . . , και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος.»—Λουκ. 1:31, 33
Η κύρια δράσις του Ιησού Χριστού και των επίγειων μαθητών του ήταν να κηρύξουν και να διδάξουν γι’ αυτή τη βασιλεία του Θεού. Πάνω από 140 φορές αναφέρεται αυτή η κυβέρνησις στην Αγία Γραφή. Να θυμάστε ότι ο Ιησούς δίδαξε ακόμη τους μαθητές του να προσεύχωνται στο Θεό: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.»—Ματθ. 6:10.
Αλλά πώς θα εγκαθιδρυθή αυτή η κυβέρνησις της Βασιλείας, και πώς θα λειτουργήση; Μήπως οι άνθρωποι θα την ιδρύσουν και θα τη θέσουν σε λειτουργία; Μπορούν οι άνθρωποι να προσφέρουν μια κυβέρνησι που θα δημιουργήση το είδος του κόσμου στο οποίο όλοι θα θέλουν να ζουν;