Μπορεί η Ανθρώπινη Κυβέρνησις ν’ Αντιμετωπίση την Πρόκλησι;

ΚΑΠΟΤΕ διδάσκετο «ότι η Εκκλησία που υπάρχει στη γη ήταν η Βασιλεία του Θεού.»a Αυτή η διδασκαλία δημιουργήθηκε επειδή μια κυριαρχούσα δύναμις στον κόσμο ήταν τότε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Προς το τέλος του Μεσσαίωνα, οι πάπες συναγωνίζονταν τους βασιλείς που είχαν πολιτική εξουσία. Διοικούσαν ισχυρά στρατεύματα. Ο Τζων Φ. Χερστ, στο βιβλίο του Ιστορία της Χριστιανικής Εκκλησίας, εξηγεί: «Οι πάπες μιμούντο το ρόλο των βασιλέων, κι έκαναν ότι μπορούσαν για να γίνουν κύριοι σε κοσμικά ζητήματα.»

Οι ηγέτες της Εκκλησίας ισχυρίζονταν ότι κυβερνούσαν με εξουσία που λάμβαναν από το Θεό. Αργότερα, οι βασιλείς διαφόρων εθνών αξιούσαν επίσης ότι είχαν θείο δικαίωμα να κυβερνούν. Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαιδεία αναφέρει τα εξής: «Η ιδέα του θείου δικαιώματος θέτει τους βασιλείς των εθνικών κρατών στη θέσι να θεωρούν την εξουσία τους ως εξίσου θεία με την εξουσία του πάπα.»

Αλλά μήπως οι πάπες και άλλοι άρχοντες που ισχυρίζονταν ότι κυβερνούσαν λόγω θείου δικαιώματος αντιμετώπισαν την πρόκλησι να προσφέρουν καλή κυβέρνησι; Απόλαυσαν οι υπήκοοί τους ζωή, ελευθερία και ευτυχία;

Όχι, δεν συνέβη αυτό! Αντιθέτως, αυτές οι διακυβερνήσεις χαρακτηρίσθηκαν από τρομερές αδικίες και καταπίεσι. Οι άνθρωποι υποκινήθηκαν να διεξάγουν ανόητους πολέμους και να εμπλακούν σε αιματηρές σταυροφορίες που κατάστρεφαν τη ζωή και την ευτυχία εκατομμυρίων ανθρώπων. Επίσης, λειτουργούσαν δαιμονικές ιερές εξετάσεις, με χιλιάδες θύματα που βασανίσθηκαν μέχρι θανάτου με τους πιο απαίσιους τρόπους. Πραγματικά τι μομφή θα ήταν για το Θεό αν ταύτιζε τη βασιλεία του με τη διακυβέρνησι της εκκλησίας, ή με τη βασιλεία των βασιλέων που ισχυρίζονταν ότι είχαν θείο δικαίωμα!

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Στα πιο πρόσφατα χρόνια, οι θρησκευτικές απόψεις προσαρμόσθηκαν. «Η ιδέα μερικών συγχρόνων θεολογικών συγγραφέων,» εξηγεί Το Λεξικό της Αποστολικής Εκκλησίας που εκδόθηκε το 1916, είναι «ότι αυτός ο κόσμος όπως τον γνωρίζομε θα αναπτυχθή κάτω από τη Χριστιανική επιρροή μέχρις ότου γίνη η Βασιλεία.» Αλλά συνέβη αυτό;

Στη διάρκεια της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν ακόμη, τα λεγόμενα Χριστιανικά έθνη είναι υπεύθυνα για τις μεγαλύτερες αιματοχυσίες στην ανθρώπινη ιστορία. Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Ρόλαντ Χ. Μπέιντον παρατήρησε τα εξής: «Οι εκκλησίες στις Ηνωμένες Πολιτείες ιδιαίτερα κράτησαν μια πολεμική στάσι ως προς τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.»

Σύμφωνα με τους Αμερικανούς κληρικούς, όπως εξήγησε ο Μπέιντον, «αυτός ο πόλεμος ήταν άγιος πόλεμος. . . . Οι Γερμανοί ήσαν Ούννοι. Ο θάνατός τους σήμαινε κάθαρσι της γης από τέρατα.» Με όμοιο τρόπο» ο επίσκοπος του Λονδίνου, Α. Φ. Γουίννινγκτον-Ίνγκραμ, προέτρεψε τον Αγγλικό λαό: σκοτώστε τους Γερμανούς—σκοτώστε τους . . . Όπως σας έχω πει χιλιάδες φορές, αυτό τον πόλεμο τον θεωρώ σαν πόλεμο καθάρσεως.»

Ωστόσο, και οι Γερμανοί ωμολογούσαν ότι ήσαν Χριστιανοί. Έτσι, τον ίδιο καιρό, ο Καθολικός αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας στη Γερμανία, έλεγε στους Γερμανούς στρατιώτες: «Ο Θεός είναι μαζί μας σ’ αυτό τον πόλεμο για δικαιοσύνη, στον οποίο εισήλθαμε παρά τη θέλησί μας. Σας προστάζομε στο όνομα του Θεού, να πολεμήσετε μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός σας για την τιμή και τη δόξα της χώρας.»

Μετά από 20 περίπου χρόνια, το 1939, τα έθνη περιήλθαν στη δίνη ενός δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Και πάλι, τα περισσότερα από τα έθνη που έλαβαν μέρος ωμολογούσαν ότι ήσαν Χριστιανικά. Είναι σαφές, λοιπόν, ότι ο κόσμος όπως τον γνωρίζομε δεν αναπτύχθηκε κάτω από τη Χριστιανική επιρροή ώστε να γίνη η βασιλεία του Θεού.

Ωστόσο, τι θα λεχθή για τα 35 χρόνια που πέρασαν από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1945; Μήπως τα γεγονότα δείχνουν ότι ικανοποιούν τελικά οι ανθρώπινες κυβερνήσεις τις ανάγκες της ανθρωπότητας;

ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΟΥΣΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ;

Οι άνθρωποι σήμερα, αντί να δουν να εκπληρώνωνται οι ελπίδες τους για ανακούφισι, βλέπουν μια συνεχή επικράτησι των παγκοσμίων προβλημάτων. Στην πραγματικότητα, τα ανθρώπινα λάθη έχουν πάρει νέες διαστάσεις σοβαρότητας, απειλώντας στην πραγματικότητα και τον ίδιο τον πολιτισμό. Εξετάστε τις προσπάθειες του ανθρώπου να εξαλείψη τον πόλεμο. Έχουν επιτύχει;

Καθόλου! Από το 1945, πάνω από 25 εκατομμύρια άτομα έχουν φονευθή σε 150 περίπου πολέμους που έγιναν σ’ όλη τη γη. Κάθε μέρα, κατά μέσο όρο, διεξάγονται 12 πόλεμοι σε κάποιο μέρος του κόσμου. Οι ανθρώπινες κυβερνήσεις δαπανούν πάνω από 1.000.000.000 δολλάρια (Η.Π.) την ημέρα σε στρατιωτικές προετοιμασίες, χρησιμοποιώντας χρήματα που θα μπορούσαν αλλιώς να διατεθούν για κοινωφελείς χρήσεις όπως η οικοδόμησις, ο καλλωπισμός της χώρας, η εκπαίδευσις, οι έρευνες και λοιπά. Πόσο απέτυχαν οι κυβερνήσεις να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των ανθρώπων!

Η λογική θα υπαγόρευε τη συγκέντρωσι, των κυβερνήσεων και τη συμφωνία τους για αφοπλισμό. Αλλά το κάνουν αυτό; Δεν μπορούν να έλθουν σε συμφωνία. Έτσι, συνεχίζουν την ένοπλη πορεία τους για να διατηρήσουν «μια ισορροπία τρόμου.» Πέρυσι το καλοκαίρι, ο Υπουργός των Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Σάιρους Βανς, έδωσε κάποια ιδέα για την καταστρεπτική δύναμι που έχει η χώρα του, λέγοντας:

«Μερικά από τα σημερινά βλήματα μεταφέρουν—σ’ ένα μόνο όπλο—πενταπλάσια εκρηκτική δύναμι από κείνη που έρριξαν όλοι οι χειροβομβιστές μας, σ’ όλα τα θέατρα του πολέμου, καθ’ όλη τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Φυσικά, τα περισσότερα από τα όπλα μας είναι μικρότερα από κείνα. Αλλά, συνολικά, έχομε πάνω από 9.000 πυρηνικούς κώνους γεμίσματος και βόμβες, διανεμημένα στα βλήματά μας και στα βομβαρδιστικά μας μεγάλου βεληνεκούς. Η Σοβιετική Ένωσις έχει περίπου 5.000 τέτοια όπλα κατευθυνόμενα εναντίον μας—και την ικανότητα ν’ αυξήση αυτό τον αριθμό σημαντικά. Ένα μόνο ή δύο απ’ αυτά τα όπλα θα μπορούσαν να εξαφανίσουν μια πόλι στο μέγεθος του Μιλγουώκη.»

Τι μεγάλο δυναμικό για ολοσχερή καταστροφή της γης και κάθε όντος πάνω σ’ αυτή! Μήπως αυτή η δυνατότητα για πυρηνική ερήμωσι σάς κάνει να αισθάνεστε ασφάλεια και σιγουριά; Μήπως συμβάλλει στη «ζωή, ελευθερία και ευτυχία» για σας και τους αγαπημένους σας; Πιθανώς όχι.

Αλλά ίσως ν’ ανησυχήτε περισσότερο για την ανικανότητα των ανθρωπίνων κυβερνήσεων να θέσουν υπό έλεγχο το έγκλημα. Όπως είπε ο κάτοχος βραβείου Νόμπελ, Ιατρός Άλμπερτ Ζεντ-Γκυόργκυ, των Ηνωμένων Πολιτειών: «Δεν μπορούμε να βγούμε έξω από το σπίτι μας όταν σκοτεινιάζη από φόβο μήπως μάς ληστέψουν ή μάς σκοτώσουν και αισθανόμαστε ανασφάλεια ακόμα και μέσα στο σπίτι.» Δυστυχώς, το έγκλημα έχει κάνει εκατομμύρια ανθρώπους να φυλακίζωνται στα ίδια τα σπίτια τους! Οι κυβερνήσεις έχουν αποδειχθή ανίσχυρες να διορθώσουν την κατάσταση.

Επί πλέον, εκατομμύρια άνθρωποι λιμοκτονούν σ’ όλο τον κόσμο. Ωστόσο, οι σιταποθήκες σε μερικά μέρη είναι γεμάτες από τρόφιμα. Αλλά ακόμη και σε χώρες που έχουν πλεόνασμα τροφίμων, οι τιμές αυξάνονται τόσο γοργά που πολλοί δεν μπορούν ν’ αγοράσουν αρκετή τροφή για να διατηρούνται υγιείς. Η αποτυχία των ανθρωπίνων κυβερνήσεων να λύσουν αυτό το πρόβλημα είναι πράγματι αποκαρδιωτική.

Έπειτα, υπάρχει και το ενεργειακό πρόβλημα. Μια τρομερή ποσότητα ανανεώσιμης, μη μολυσμένης ενέργειας υπάρχει διαθέσιμη από τον ήλιο, τον αέρα, τα ποτάμια, τις λίμνες και τους ωκεανούς. Αλλά τι έχουν κάνει οι ανθρώπινες κυβερνήσεις; Με αξιοθρήνητη έλλειψι προβλέψεως, έχουν εκμεταλλευθή το μη ανανεώσιμο πετρέλαιο της γης και τα αποθέματα αερίου, και κάνοντάς το αυτό, μόλυναν, επίσης, σε κάποιο βαθμό, τον αέρα που αναπνέομε.

Σε ποιο συμπέρασμα οδηγεί η εξέτασις των ανθρωπίνων προσπαθειών για την τακτοποίησι των υποθέσεων της γης;

ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Το εξής: Οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν μια επιτυχή κυβέρνησι που να ικανοποιή τις ανάγκες των ανθρώπων. «Κάθε πολιτισμός που υπήρξε στο παρελθόν τελικά κατάρρευσε,» είπε ο πρώην Υπουργός των Εξωτερικών των Η.Π. Χένρυ Κίσσινγκερ. «Η ιστορία είναι ένα παραμύθι αποτυχημένων προσπαθειών, πόθων που δεν εκπληρώθηκαν . . . Έτσι, σαν ιστορικός, πρέπει κανείς να ζη με μια αίσθησι αναπόφευκτης τραγωδίας.»

Πράγματι, όταν το σκεφθήτε, υπάρχει κάποια αιτία για ν’ αναμένετε ότι οι σημερινοί πολιτικοί θα μπορέσουν να λύσουν τα παγκόσμια προβλήματα που είναι πολύ πιο περίπλοκα από κείνα τα οποία δεν μπόρεσαν να λύσουν οι προηγούμενοι ηγέτες; Ο Τζέημς Μ. Φάλλοους, ο οποίος υπηρέτησε σαν συντάκτης των ομιλιών του Προέδρου Κάρτερ επί δυόμισυ χρόνια, παρατήρησε πρόσφατα τα εξής: «Εκπλήσσομαι από την ουσιαστική αδυναμία του ανθρώπου ν’ αλλάξη πολλά πράγματα στην κυβέρνησι. . . . Τώρα αμφιβάλλω αν και αυτή η Κυβέρνησις θα μπορέση ν’ αλλάξη, από τον Κάρτερ ή από οποιονδήποτε άλλο Πρόεδρο.»

Ωστόσο, πρέπει να μάς εκπλήσσουν οι επανειλημμένες αποτυχίες του ανθρώπου για αυτοκυβέρνησι; Όχι, αν μελετούμε την Αγία Γραφή. Μια εξέτασις των προσπαθειών του ανθρώπου να αυτοκυβερνηθή απλώς υπογραμμίζει την αληθινότητα της θείας δηλώσεως: «Η οδός του ανθρώπου δεν εξαρτάται απ’ αυτού· του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού.»—Ιερ. 10:23.

Παρ’ όλα αυτά, ο Παντοδύναμος Θεός, από τότε που έγινε η ανταρσία του πρώτου ανθρώπινου ζεύγους κατά της εξουσίας Του, επέτρεψε στους ανθρώπους να πειραματισθούν με την αυτοκυβέρνησι. Γιατί; Για να δώση ένα παράδειγμα σε ανθρώπους και σε αγγέλους. Και τι πρέπει να έχομε μάθη απ’ αυτό το μάθημα; Αυτό ακριβώς που αναφέραμε: Ότι οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να κυβερνηθούν με επιτυχία. Επίσης, πρέπει να έχωμε μάθει το εξής: Ότι, μολονότι οι κυβερνήσεις της ανθρωπότητας υπάρχουν με την άδεια του Θεού, οι άνθρωποι χρειάζονται τη βασιλεία του Θεού για ν’ απολαύσουν το είδος του κόσμου στο οποίο όλοι θα ήθελαν να ζουν.

ΠΩΣ ΘΑ ΕΛΘΗ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ωστόσο, κάποιος μπορεί να διαμαρτυρηθή: «Μήπως δεν έχουν προσπαθήσει οι άνθρωποι ν’ αντιμετωπίσουν την πρόκλησι για κυβέρνησι; Δεν το αναμένει αυτό ο Θεός; Πώς θα μπορούσε ο κόσμος να καλυτερεύση αν δεν εργασθούμε για να φέρωμε μια καλή κυβέρνησι;»

Έχοντας υπ’ όψι τη διδασκαλία των εκκλησιών ότι ο Θεός θα χρησιμοποιήση ανθρώπους για να εγκαθιδρύση τη βασιλεία του, αυτή η διαμαρτυρία είναι ευνόητη. Αλλά η Αγία Γραφή δεν διδάσκει ότι η Βασιλεία θα έλθη από ανθρώπινες προσπάθειες. Ο Ιησούς αρνήθηκε να δεχθή να γίνη βασιλιάς. Είπε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.» (Ιωάν. 6:15· 18:36) Η Εικονογραφημένη Βιβλική Εγκυκλοπαιδεία Ζόντερβαν ορθά λέει τα εξής:

«Η βασιλεία του Θεού ποτέ δεν σημαίνει μια ενέργεια την οποία αναλαμβάνουν άνθρωποι ή μια βασιλεία που τη συνθέτουν άνθρωποι. Όσο ευγενής κι αν είναι η ιδέα του να μοχθήσουν οι άνθρωποι να εγκαθιδρύσουν τη βασιλεία του Θεού, η Βιβλική ορολογία δεν συμβιβάζεται καθόλου με τη γλώσσα της σύγχρονης ελευθέριας θεολογίας. Η βασιλεία είναι μια θεία ενέργεια, όχι ένα ανθρώπινο επίτευγμα, αφιερωμένων Χριστιανών.»

Έτσι, λοιπόν, πώς θα έλθη η βασιλεία του Θεού σε απάντησι των προσευχών των Χριστιανών; Προσέξτε την απάντησι που δίνει η Αγία Γραφή. Αφού περιγράφει τις ανθρώπινες κυβερνήσεις και την αποτυχία τους, λέει: «Εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή . . . θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.»—Δαν. 2:44.

Μήπως αυτό φαίνεται σκληρό ή άδικο από μέρους του Θεού—να καταστρέψη τις ανθρώπινες κυβερνήσεις και να εισαγάγη τη δική του; Έτσι μπορεί να νομίζουν οι άνθρωποι που θέλουν να διαιωνίσουν τις παρούσες μη ικανοποιητικές μορφές κυβερνήσεως. Αλλά για την πλειονότητα των ανθρώπων που αποβλέπουν στην τέλεια κυβέρνησι του Θεού, και που θα επιζήσουν, θα είναι αιτία χαράς. Ο Ιεχωβά, αναφερόμενος στην κυβέρνησι αυτών των «νέων ουρανών» που θα εκχύση πλούσιες ευλογίες στην ανθρώπινη οικογένεια πάνω στη γη λέει τα εξής: «Ευφραίνεστε και χαίρετε πάντοτε εις εκείνο το οποίον κτίζω.»—Ησ. 65:17-19.

Ασφαλώς, λοιπόν, έχοντας υπ’ όψι την αποτυχία των ανθρώπων να συνθέσουν μια κυβέρνησι που να ικανοποιή τις ανάγκες των ανθρώπων, δεν συμφωνούμε όλοι ότι είναι επίκαιρο και κατάλληλο να εγκαθιδρύση ο Θεός τη δική του κυβέρνησι; Πρέπει να θέλωμε να μάθωμε όλα όσα μπορούμε να κάνωμε για τη βασιλεία του Θεού, και πώς μπορούμε να την υποστηρίζωμε, για το δικό μας αιώνιο όφελος. Σχετικά μ’ αυτό, σας προσκαλούμε να εξετάσετε τα επόμενα άρθρα.

[Υποσημειώσεις]