Μακάριοι Εκείνοι τους Οποίους Διορθώνει ο Θεός

«Μακάριος ο άνθρωπος, τον οποίον σωφρονίζεις [διορθώνεις, ΜΝΚ], Κύριε, και δια του νόμου σου διδάσκεις αυτόν.»—Ψαλμ. 94:12.

1, 2. Πώς θα πρέπει να αισθανόμαστε για τη θεϊκή διόρθωση;

ΠΟΤΕ ήταν η τελευταία φορά που με λόγια ή με έργα, υστερήσατε από τις δίκαιες αρχές και νόμους του Ιεχωβά; Ίσως δεν θα χρειασθείτε να πάτε πολύ πίσω με τη σκέψη σας, ίσως μόνο λίγες ώρες ή μέρες, γιατί όλοι μας αμαρτάνουμε, και υστερούμε να αντανακλούμε κατάλληλα τη δόξα του Θεού.—1 Βασ. 8:46· 1 Ιωάν. 1:8-10.

² Πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι που με την αγάπη του ο Ιεχωβά επιθυμεί και μπορεί να μας διορθώσει. «Ο σωφρονίζων [διορθώνων, ΜΝΚ] τα έθνη, δεν θέλει ελέγξει; Ο διδάσκων τον άνθρωπον γνώσιν; Μακάριος ο άνθρωπος, τον οποίον σωφρονίζεις, Κύριε.» Αν αφήνουμε τον Ιεχωβά να μας διορθώνει, θα είμαστε ευτυχισμένοι, γιατί θα βαδίζουμε σύμφωνα με τους νόμους του.—Ψαλμ. 94:10, 12.

 3. Ποια ζητήματα έρχονται δικαιολογημένα για εξέταση;

³ Οι Χριστιανοί μπορούν να εμπιστεύονται τη βεβαίωση της Γραφής, «όντινα αγαπά Κύριος παιδεύει.» (Εβρ. 12:6) Γι’ αυτό χαιρόμαστε να παρουσιάσουμε μια εξέταση βασισμένη στη Γραφή για ζητήματα σχετικά με τον έλεγχο, τη μετάνοια και την αποκοπή. Τα δυο άρθρα αυτής της σειράς βρίσκονται σ’ αυτό το τεύχος της Σκοπιάς, και τα υπόλοιπα τρία θα δημοσιευθούν στο επόμενο τεύχος. Αυτά τα πέντε άρθρα θα πρέπει να βοηθήσουν όλους να αποκτήσουν σαφή κατανόηση των Γραφικών αρχών που περιλαμβάνονται, και ‘να διορθώνονται, να παρηγορούνται, να ομοφωνούν, να ειρηνεύουν.’—2 Κορ. 13:11.

4, 5. Πώς μας δίνει ο Ιεχωβά διόρθωση;

⁴ Ο Θεός συχνά μας διορθώνει μ’ ένα τόσο λεπτό και ήπιο τρόπο ώστε ίσως να μην καταλάβουμε ότι πρόκειται για διόρθωση. Ίσως διαβάσουμε κάτι στο Λόγο του που μας οδηγεί ν’ αποφύγουμε μια ανεπιθύμητη πορεία ή διορθώνει τη σκέψη μας. Άλλες φορές η διόρθωση από τον Θεό μπορεί να είναι πιο έντονη κι ακόμη λίγο οδυνηρή. Αλλά αυτός γνωρίζει το βαθμό και τη μέθοδο της διορθώσεως που είναι τα καλύτερα για μάς. (Ιερ. 30:11) Πόσο ωραίο είναι όταν δεχόμαστε πρόθυμα τη διόρθωση του, γιατί ο Θεός δίνει διαπαιδαγώγηση από αγάπη όπως κάνει ένας πατέρας για τον αγαπητό του γιο! Είναι επίσης πολύ πιο σοφό να δεχθούμε οποιαδήποτε περιορισμένη ή συγκρατημένη διόρθωση που μας δίνει ο Ιεχωβά παρά να τιμωρηθούμε ως το σημείο του αφανισμού.—Ιερ. 10:24· Εβρ. 12:5.

⁵ Μερικές φορές ο Θεός προσφέρει διόρθωση μέσω ανθρώπων. Έστειλε προφήτες και κριτές στο έθνος του Ισραήλ. Αλλά μπορεί να δώσει σοφή διόρθωση ακόμη και σε μεμονωμένα άτομα. Ένας από τους ψεύτικους «παρηγορητές» του Ιώβ αναγκάσθηκε ν’ αναγνωρίσει ότι ο Ιώβ είχε ‘νουθετήσει [διορθώσει, ΜΝΚ] πολλούς.’ (Ιώβ 4:3· 16:2) Τι ευλογία θα πρέπει να ήταν να λάβει κανείς σοφή διόρθωση από τον Ιώβ, έναν άνδρα με εξέχουσα θεοσέβεια! Αλλά μπορούμε να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας, ‘Είμαι πρόθυμος να δεχθώ τέτοιου είδους υποβοηθητική διόρθωση, διόρθωση από έναν άνθρωπο αλλά που είναι βασισμένη στην τέλεια σοφία του Θεού;’

ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΣ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

 6. Πάνω σε ποια βάση θα μπορούσαμε να λάβουμε διόρθωση από έναν αδελφό;

⁶ Ο Ιησούς έδωσε το παράδειγμα για το πώς να παίρνουμε και να δίνουμε στοργική διόρθωση. Τα λόγια που είπε καλύπτουν περιπτώσεις σοβαρών προσωπικών παραβάσεων, αλλά σαν αρχή μπορούν να εφαρμοσθούν σε πολλές καταστάσεις. Ο Ιησούς είπε: «εάν δε ο αδελφός σου αμαρτήση εις σε, επίπληξον αυτόν και εάν μετανοήση, συγχώρησον αυτόν.» (Λουκ. 17:3) Επίσης ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι ο « δούλος του Κυρίου» θα πρέπει να ‘διδάσκη μετά πραότητος’ τους άλλους.—2 Τιμ. 2:24, 25.

 7. Τι θα πρέπει να γίνει σε περίπτωση βαριάς αμαρτίας;

⁷ Οι ποιμένες, ή διορισμένοι επίσκοποι, στην εκκλησία ενδιαφέρονται για κάθε Χριστιανό ατομικά, και επίσης για να προστατεύσουν το ποίμνιο σαν σύνολο. (Εβρ. 13:17· 1 Πέτρ. 5:2, 3) Έτσι , όταν κάποιος πέφτει σε βαρύ αμάρτημα, το ζήτημα θα πρέπει να φερθεί στην προσοχή τους. Ο ίδιος ο παραβάτης θα πρέπει να «προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας». Ή, οποιοσδήποτε άλλος Χριστιανός που μαθαίνει για το βαρύ αμάρτημα θα πρέπει, από αγάπη για τον παραβάτη και για την καθαρότητα της εκκλησίας, να ενημερώσει τους πρεσβυτέρους. (Λευιτ. 5:1) Αυτοί οι πρεσβύτεροι τότε ίσως μπορέσουν να βοηθήσουν το άτομο που έπεσε στο σφάλμα, να το βοηθήσουν να επιστρέψει στο δίκαιο δρόμο κι έτσι να ‘σώσουν την ψυχή του από τον θάνατο’.—Ιακ. 5:14, 16, 19, 20.

 8. Πώς θα πρέπει να βλέπουμε τα μικροσφάλματα των αδελφών μας;

⁸ Υπάρχουν παραλείψεις ή σφάλματα λιγότερο σοβαρής μορφής για τα οποία ώριμοι Χριστιανοί ίσως να είναι σε θέση να προσφέρουν διόρθωση και βοήθεια βασισμένες στη Γραφή. Βέβαια θα προσέχουμε να μην είμαστε πολύ επικριτικοί για τα μικροσφάλματα των άλλων, γιατί ο Θεός μάς προτρέπει να είμαστε μακρόθυμοι και να υποφέρουμε ο ένας τον άλλον. (Κολ. 3:12, 13) Θα πρέπει να έχουμε ‘ταπεινοφροσύνη, θεωρούντες ότι οι άλλοι είναι ανώτεροί μας, ενδιαφερόμενοι, όχι μόνο για τα προσωπικά μας συμφέροντα, αλλά επίσης και για τα προσωπικά συμφέροντα των άλλων.’ (Φιλιπ. 2:3, 4) Ο Θεός μάς διαβεβαιώνει ότι ‘είναι δόξα να παραβλέπη κανείς την παράβασιν’.—Παρ. 19:11.

9, 10. Τι θα μπορούσε να γίνει αν ένας αδελφός φαίνεται ότι αρχίζει να κάνει ένα εσφαλμένο βήμα;

⁹ Εν τούτοις, υπάρχουν μερικές περιπτώσεις που βλέπουμε ότι ένας συγχριστιανός μας αρχίζει να κάνει ένα εσφαλμένο βήμα ή προχωρεί στον κίνδυνο λόγω μιας κακής συνήθειας. Επί παραδείγματι, αν έχουμε στενή συντροφιά μ’ έναν αδελφό μπορεί να παρατηρήσουμε ότι έχει την τάση να πίνει πολύ. Δεν φαίνεται να είναι μέθυσος, αλλά είναι σαφώς ‘δοσμένος στο πολύ κρασί’. (1 Τιμ. 3:8) Έτσι θα μπορούσε να δοθεί κάποια υποβοηθητική διόρθωση. Αλλά από ποιον;

¹⁰ Ο Παύλος έγραψε στους Γαλάτες Χριστιανούς: «Εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος.» (Γαλ. 6:1) Ένας Χριστιανός με πνευματικά προσόντα θα μπορούσε στοργικά και διακριτικά να δώσει διόρθωση με ποικίλους τρόπους. Παραδείγματος χάρη, θα μπορούσε να πει κάτι σε μια γενική συζήτηση που να μην έχει καν την εμφάνιση εσκεμμένης συμβουλής. (Παρ. 15:23) Ή, θα μπορούσε να δώσει νουθεσία ιδιαίτερα. Αλλά—κι αυτό είναι το ζωτικό—η προσπάθεια του δεν θα πρέπει να υποκινείται από πνεύμα επικρίσεως, αλλά θα πρέπει να πηγάζει από στοργικό ενδιαφέρον.—1 Κορ. 13:4, 5.

11. Πώς θα μπορούσαν οι αδελφοί και οι αδελφές στους Φιλίππους να βοηθήσουν σ’ ένα πρόβλημα που υπήρχε εκεί;

¹¹ Υπάρχουν επίσης κι άλλες περιστάσεις, στις οποίες οι Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές μπορούν να βοηθήσουν. Ο Παύλος έγραψε τα παρακάτω για ένα πρόβλημα στους Φιλίππους:

«Παρακαλώ την Ευωδίαν, παρακαλώ και την Συντύχην, να φρονώσι το αυτό εν Κυρίω· και παρακαλώ και σε, σύντροφε γνήσιε, βοήθει αυτάς, αίτινες συνηγωνίσθησαν μετ’ εμού εις το ευαγγέλιον.» (Φιλιπ. 4:2, 3)

Υπήρχε προφανώς κάποιο πρόβλημα ή σημαντική διαφορά ανάμεσα σ’ αυτές τις δυο χρισμένες Χριστιανές. Ασφαλώς ο απόστολος δεν πρότρεπε τους Φιλιππήσιους να υποστηρίζουν το ένα ή το άλλο μέρος σ’ αυτή τη διαφορά. Αυτό θα διαιρούσε την εκκλησία, δημιουργώντας φατρίες, ζηλοτυπίες και διαμάχες. (1 Κορ. 1:10-13· 3:2-9) Αυτός είναι ένας σοβαρός κίνδυνος που πρέπει να αποφεύγεται. Εν τούτοις, χωρίς ν’ ανακατευθούν στα παράπονα και στις απόψεις των γυναικών, οι αδελφοί και οι αδελφές, σαν τον «γνήσιο σύντροφο» στους Φιλίππους, θα μπορούσαν να προσφέρουν διορθωτική ενθάρρυνση για χάρη της Χριστιανικής ενότητας, με το να είναι συγχωρητικοί και να εργάζονται μαζί με αγάπη. (Ματθ. 5:23-25· Εφεσ. 4:1-6, 31, 32· Τίτον 2:3-5) Αν σας δοθεί μια τέτοια καλοπροαίρετη διόρθωση από έναν ομολάτρη σας, θα πρέπει να την δείτε σαν μια έκφραση καλοσύνης.—Ψαλμ. 141:5.

ΕΝΕΡΓΩΝΤΑΣ ΜΕ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ

12, 13. Τι είδος σοβαρότερων σφαλμάτων θα μπορούσαν να υπάρχουν σε μια εκκλησία;

¹² Μερικές φορές ίσως να υπάρχει κάποιος Χριστιανός που ακολουθεί μια πορεία αντίθετη με τις κατευθύνσεις του Θεού και ο οποίος δεν αλλάζει παρά τη βοήθεια ακόμη κι από πρεσβυτέρους. Εδώ δεν πρόκειται για μια περίπτωση κάποιου που απλώς έχει μια διαφορά προσωπικότητας με κάποιον άλλο· Ούτε πρόκειται για ένα άτομο που χρειάζεται ακόμη ν’ αυξήσει σε Χριστιανική ωριμότητα κι έτσι αντανακλά με διάφορους τρόπους την ανάγκη του για συνεχή πρόοδο. Ο Παύλος αναγνώριζε ότι θα υπήρχαν ανώριμοι Χριστιανοί που θα έπρεπε να βοηθηθούν με υπομονή, αγάπη και επιθυμία να τους δούμε να προοδεύουν. (Ρωμ. 14:1· 15:1· 1 Κορ. 13:11· Φιλιπ. 3:15, 16) Αλλά, εκτός απ’ αυτούς, ίσως να υπάρχει κάποιος που προτιμά ν’ ακολουθεί μια πορεία η οποία, μολονότι δεν ισοδυναμεί ακόμη με σοβαρό αμάρτημα, είναι σαφώς σε αντίθεση με τη συμβουλή του Θεού.

¹³ Δεν θα πρέπει να μας ταράξει το γεγονός ότι μερικές φορές μπορεί να υπάρξουν μερικοί Χριστιανοί αυτού του είδους. Η Γραφή λέει: «Εν μεγάλη δε οικία δεν είναι μόνον σκεύη χρυσά και αργυρά, αλλά και ξύλινα και οστράκινα, και άλλα μεν προς χρήσιν τιμίαν, άλλα δε προς άτιμον.» (2 Τιμ. 2:20, 21) Η εκκλησία παραβαλλόταν μ’ ένα σπίτι όπου μπορούσαν να υπάρχουν μερικά άτομα που ήταν σαν ανέντιμα σκεύη, των οποίων οι τρόποι ή η επιρροή θα ήταν επιβλαβή. Ο Τιμόθεος και άλλοι πιστοί Χριστιανοί προειδοποιήθηκαν να ‘απομακρυνθούν’ απ’ αυτά τα ανέντιμα σκεύη.—Παράβαλε με Ρωμαίους 16:17.

14, 15. Ποιο πρόβλημα δημιουργήθηκε στην εκκλησία της Θεσσαλονίκης, και πώς θα μπορούσαν οι Χριστιανοί ν’ αντιδράσουν σ’ ένα τέτοιο πρόβλημα;

¹⁴ Σύμφωνα μ’ αυτή την κατανόηση και την εφαρμογή των λόγων του Παύλου, παρατηρούμε ότι υπήρχε μια τέτοια περίπτωση στην αρχαία Θεσσαλονίκη. Η εκκλησία σαν σύνολο πληροφορήθηκε ότι μερικοί, που προφανώς ήταν υγιείς και ικανοί, δεν ήθελαν να εργάζονται. Αυτοί οι λίγοι ήθελαν να ζουν σε βάρος των άλλων, αντίθετα με τη συμβουλή του Θεού για την οκνηρία. Έτσι ο Παύλος έγραψε: «Σας παραγγέλλομεν δε, αδελφοί, εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να απομακρύνησθε από παντός αδελφού ατάκτως περιπατούντος και ουχί κατά την παράδοσιν, την οποίαν παρέλαβε παρ’ ημών.»—2 Θεσ. 3:6· Παρ. 20:4· 24:30· Εκκλ. 5:12, 18· 10:18.

¹⁵ Ναι, ίσως να υπάρχει κάποιος ο οποίος «δια λόγων δεν θέλει να διορθωθή» περιλαμβανομένης και της Γραφικής συμβουλής από τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και επιμένει να προχωρεί αντίθετα προς τις αρχές του Θεού. Τότε οι Χριστιανοί μπορεί να θεωρούν ότι είναι υποχρεωμένοι να «απομακρυνθούν» απ’ αυτόν, όπως συμβούλεψε ο Παύλος.—Παρ. 10:17· 29:19.

«ΤΟΥΤΟΝ ΣΗΜΕΙΩΝΕΤΕ»

16. Ποια συμβουλή έδωσε ο Παύλος στους Θεσσαλονικείς;

¹⁶ Συνεχίζοντας τη συμβουλή του στους Θεσσαλονικείς για τους οκνηρούς, τους άτακτους, ο Παύλος έγραψε: «Εάν τις δεν υπακούη εις τον λόγον ημών τον δια της επιστολής, τούτον σημειώνετε και μη συναναστρέφεστε μετ’ αυτού, δια να εντραπή· πλην μη θεωρείτε αυτόν ως εχθρόν, αλλά νουθετείτε ως αδελφόν.» (2 Θεσ. 3:14, 15) Έτσι οι Χριστιανοί μπορούν να ‘σημειώνουν’ κάποιον που επιμένει να περιφρονεί τις αρχές του Θεού.

17. (α) Γιατί χρειάζεται προσοχή στην εφαρμογή αυτής της συμβουλής; (β) Τι είπε ο Ιησούς σχετικά μ’ αυτό;

¹⁷ Χρειάζεται, όμως, να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν εφαρμόζουμε αυτή τη θεϊκή συμβουλή. Λόγω της ατέλειάς μας, μπορεί να έχουμε την τάση να κάνουμε προσωπικές κρίσεις βασισμένες σε ατομικές προτιμήσεις ή αντιπάθειες, όπως είναι η μόδα του ντυσίματος ή του χτενίσματος. Αλλά αν το ντύσιμο μιας αδελφής, παραδείγματος χάρη, δεν είναι άσεμνο, απρεπές, ή ενοχλητικό στους αδελφούς γενικά, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτή έχει απλώς διαφορετικό γούστο ή προτίμηση. (Γέν. 37:3, 4. Ιωάν. 19:23· 1 Τιμ. 2:9, 10) Δεν έχουμε ορισθεί κριτές των αδελφών μας σε ασήμαντα ζητήματα γνώμης, γούστου ή ποικιλίας συνειδήσεως. (Ρωμ. 14:4, 10-12) Ή ακόμη κι αν κάποιος κάνει λάθος σε κάτι που είναι πραγματικά μικρό ζήτημα, θα πρέπει να θυμόμαστε τη συμβουλή του Ιησού:

«Μη κρίνετε, δια να μη κριθήτε διότι με οποίον κρίσιν κρίνετε θέλετε κριθή, ... Και δια τι βλέπεις το ξυλάριον το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε δοκόν την εν τω οφθαλμώ σου δεν παρατηρείς;»—Ματθ. 7:1-3.

18. Τι πρέπει να γίνει όταν κάποιος παραβιάζει σαφώς τη συμβουλή του Θεού;

¹⁸ Τι θα γίνει όμως αν υπάρχει κάποιος που παρεκκλίνει σημαντικά από τις αρχές του Θεού, με το να είναι ίσως υπερβολικά οκνηρός ή επικριτικός, ένας ‘ματαιολόγος’ που συνεχώς ‘ανακατεύεται σε πράγματα που δεν τον αφορούν’; (2 Θεσ. 3:11) Ή, το πρόβλημα ίσως το δημιουργεί κάποιος που εκμεταλλεύεται υλικά τους άλλους, ή εντρυφά σε ψυχαγωγία που είναι σαφώς ακατάλληλη, ή έχει διαγωγή αμφισβητήσιμη χωρίς όμως να φθάνει στο σημείο να χρειάζεται δικαστική επέμβαση.a Οι πρεσβύτεροι προσπάθησαν να τον βοηθήσουν, αλλ’ αυτός εμμένει ή ίσως επηρεάζει και άλλους στην εκκλησία ή δημιουργεί κίνδυνο για τους άλλους. Οι πρεσβύτεροι μπορούν να εξετάσουν το ζήτημα και μπορούν να αναθέσουν σ’ έναν από τα μέλη τους να δώσει μια σταθερή, επί του σημείου Γραφική ομιλία πάνω στο ζήτημα αυτό στην εκκλησία. Χωρίς ν’ αναφέρουν ονομαστικά τον «άτακτο», ίσως μπορέσουν έτσι οι πρεσβύτεροι να ‘αποστομώσουν’ αυτόν τον άτακτο.—Τίτον 1:10-13.

19. Πώς θα μπορούσαν ν’ αντιδράσουν άλλοι μέσα στην εκκλησία αν το πρόβλημα παραμένει;

¹⁹ Αν τυχόν υπάρξει μια τέτοια περίπτωση σε μια εκκλησία, ίσως οι Χριστιανοί ατομικά να νομίζουν ότι είναι υποχρεωμένοι να ‘σημειώσουν’ το άτομο.b Ο Παύλος εξηγεί εν μέρει τι σημαίνει αυτό λέγοντας: «Μη συναναστρέφεσθε μετ’ αυτού, δια να εντραπή.» (2 Θεσ. 3:14) Αυτό θα σήμαινε ότι περιορίζετε τις κοινωνικές σχέσεις μ’ αυτό το «σημειωμένο» άτομο. Δεν θα πρέπει να ανακοινώσετε ή να διαδώσετε την ατομική σας απόφαση, ούτε να προσπαθήσετε να επηρεάσετε άλλους. Αλλά σεις προσωπικά θα αποφεύγετε τη συντροφιά αυτού του «σημειωμένου» ατόμου, τηρώντας την ορθή συμβουλή που δίνεται από τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. Εν τούτοις, δεν θα τον απορρίψετε εντελώς, γιατί είναι ακόμη αδελφός σας, συγχριστιανός σας για τον οποίον ο Χριστός πέθανε. Αντί να επιτρέψετε ν’ αναπτυχθούν οποιοιδήποτε σπόροι «μίσους», θα πρέπει να τον «ελέγξετε». Πώς; Εκτός που θα πρέπει εσείς ο ίδιος να είσαστε ένα καλό παράδειγμα, μια άλλη μορφή διορθώσεως είναι με καλοσύνη αλλά σταθερά να υπακούετε την οδηγία «Μη συναναστρέφεσθε μετ’ αυτού». Αλλά μπορείτε να κάνετε περισσότερα για να βοηθήσετε.—Λευιτ. 19:17· Τίτον 2:7, 8.

20. Αν έχετε «σημειώσει» κάποιον που είναι άταχτος, ποια ευθύνη έχετε;

²⁰ Θα έχετε ακόμη επαφές μ’ αυτόν το «σημειωμένο» Χριστιανό στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις και στην υπηρεσία αγρού. Έτσι, ίσως να έχετε ευκαιρία να εκπληρώσετε την άλλη σας υποχρέωση που περιλαμβάνεται στο ‘σημείωμα’ αυτού του ατόμου: «Μη θεωρείτε αυτόν ως εχθρόν, αλλά νουθετείτε ως αδελφόν.» (2 Θεσ. 3:14, 15) Αν δεν εκπληρώσετε την ευθύνη σας για το σημείο αυτό της συμβουλής του Θεού, αλλά μεταχειριζόσαστε το «σημειωμένο» άτομο σαν εχθρό, τότε η πορεία σας ίσως να είναι τόσο άστοργη όσο και η δική του.

21. Ποιος είναι ο αντικειμενικός σκοπός αυτής της Γραφικής διευθετήσεως;

²¹ Υπάρχει ελπίδα ότι το «σημειωμένο» άτομο θα ντραπεί. Ίσως αντιληφθεί ότι ο λόγος που αποφεύγετε την κοινωνική του συντροφιά οφείλεται σε Γραφική κατεύθυνση. Αυτή η διαπαιδαγώγηση μπορεί να τον βοηθήσει να ‘ανορθώση τας κεχαυνωμένας χείρας και τα παραλελυμένα γόνατα . . . δια να μη εκτραπή το χωλόν, αλλά μάλλον να θεραπευθή.’ Παρά τον τεράστιο αριθμό των πιστών αδελφών μας που είναι συνταυτισμένοι με την εκκλησία του Θεού σήμερα, ίσως σπάνια θα αναγκαστούν οι Χριστιανοί να ‘σημειώσουν’ έναν άτακτο αδελφό. Αλλά όταν αυτό συμβεί, ίσως η διόρθωση, συνδυασμένη με συνεχή νουθεσία, θα ‘δώση καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης.’—Εβρ. 12:11-13.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΜΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ

22, 23. Πώς θα πρέπει να γίνεται ο χειρισμός σε περιπτώσεις σοβαρού αμαρτήματος; (Αριθ. 35:12· Δευτ. 19:11, 12)

²² Όπως παρατηρήσαμε (στην παράγραφο 7), ένα άτομο που ‘διέπραξε σοβαρά αμαρτήματα’ χρειάζεται τη φροντίδα των «πρεσβυτέρων της εκκλησίας». (Ιακ. 5:14, 15) Αυτοί οι άνδρες είναι σε καλή θέση να προσφέρουν θεϊκή διόρθωση σ’ ένα άτομο που υπέκυψε και έπεσε σε σοβαρό αμάρτημα. Μπορούν να δώσουν την πνευματική βοήθεια που χρειάζεται.—Παρ. 6:23.

²³ Συνήθως ορίζεται μια επιτροπή από τρεις πρεσβυτέρους για να χειριστούν μια περίπτωση βαριού παραπτώματος. Αυτοί δεν ενεργούν απλώς σαν δικαστές ή ‘πνευματικοί χωροφύλακες’. Είναι ποιμένες του ποιμνίου, και το αποδεικνύουν αυτό όταν ασχολούνται μ’ έναν παραβάτη. Ένας ποιμένας κατά γράμμα προβάτων δεν εκδηλώνει πνεύμα εκδικήσεως, σκληρότητας ή επικρίσεως. Ούτε και οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να το κάνουν. Βρίσκονται εκεί για να βοηθήσουν, όχι να καταδικάσουν. (Ιούδα 23) Ο σκοπός τους είναι να επιστρέψουν τον αμαρτωλό από την οδό του, αν φυσικά αυτό είναι δυνατόν.—Ιακ. 5:19, 20.

24. Τι προσπαθούν να κάνουν οι πρεσβύτεροι για τον αμαρτήσαντα;

²⁴ Εν τούτοις όταν εξετάζουν σοβαρά αμαρτήματα, οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να είναι ‘προσκολλημένοι στον πιστόν λόγον’, και να είναι «δυνατοί και να προτρέπωσι δια της υγιαινούσης διδασκαλίας και να εξελέγχωσι τους αντιλέγοντας.» (Τίτον 1:9) Έτσι θα πρέπει να μην παραλείπουν να δείχνουν καθαρά στον παραβάτη από τις Γραφές την εσφαλμένη πορεία του και γιατί χρειάζεται να διορθώσει το δρόμο του. Θέλουν να μετανοήσει και να ειρηνεύσει και πάλι με τον Θεό.—1 Πέτρ. 3:10-12.

25. Ποια ζητήματα χρειάζεται ακόμη να μελετηθούν;

²⁵ Αλλά πώς ελέγχουν οι πρεσβύτεροι τους παραβάτες; Τι σημαίνει κατά Θεόν μετάνοια; Πώς εκδηλώνεται; Πώς θα πρέπει οι πρεσβύτεροι να χειρίζονται υποθέσεις σοβαρού αμαρτήματος όταν εκδηλώνεται μετάνοια; Θα πρέπει ο παραβάτης να ελεγχθεί μπροστά σ’ όλη την εκκλησία; Τα ζητήματα αυτά εξετάζονται στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 21]

ΠΩΣ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΘΕΪΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ;

Μερικές φορές ο Θεός μάς διορθώνει μέσω της Βίβλου ή Βιβλικών βοηθημάτων μελέτης.

Ή ένας Χριστιανός, ειδικά ένας πρεσβύτερος, θα μπορούσε να μας υποδείξει με αγάπη κάποιο σφάλμα μας.

Αν μερικοί αρνούνται να εγκαταλείψουν μια άτακτη πορεία, ίσως οι πρεσβύτεροι να χρειασθεί να ειδοποιήσουν και να κρατούν άγρυπνη την εκκλησία.

Θα πρέπει τότε να καταλάβουμε ότι θα χρειασθεί ατομικά να ‘σημειώσουμε’ (2 Θεσ. 3:14, 15) οποιονδήποτε που είναι άτακτος.

Αν το κάνουμε αυτό, θα πρέπει ν’ αποφεύγουμε κοινωνική συναναστροφή μ’ αυτά τα άτομα, ΑΛΛΑ θα πρέπει επίσης να εκπληρώσουμε την υποχρέωσή μας να βοηθήσουμε και να νουθετήσουμε αυτούς τους άτακτους, γιατί είναι ακόμη Χριστιανοί αδελφοί μας.

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Αν βλέπατε ένα συγχριστιανό σας να βαδίζει προς τον κίνδυνο θα του δίνατε στοργική συμβουλή;

[Εικόνα στη σελίδα 19]

«Βοήθει» εκείνους που χρειάζονται ενθάρρυνση με διόρθωση, συμβούλεψε ο Παύλος.