Αποκοπή—Πώς να τη Βλέπετε

«Κύριε, . . . τις θέλει κατοικήσει εν τω όρει τω αγίω σου; Ο περιπατών εν ακεραιότητι και εργαζόμενος δικαιοσύνην.»—Ψαλμ. 15:1,2.

1, 2. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Θεός περιμένει από τους λάτρεις του να υποστηρίζουν τους κανόνες του;

Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι δίκαιος και άγιος. Μολονότι είναι ελεήμων και δείχνει κατανόηση στους ατελείς ανθρώπους, περιμένει από κείνους που τον λατρεύουν να αντανακλούν την αγιότητα του προσπαθώντας να υποστηρίξουν τους δίκαιους κανόνες του.—Ψαλμ. 103:8-14· Αριθ. 15:40.

² Ένας Ισραηλίτης που παραβίαζε εσκεμμένα τις εντολές του Θεού, όπως είναι οι εντολές εναντίον της αποστασίας, της μοιχείας ή του φόνου, έπρεπε να αποκοπεί, να θανατωθεί. (Αριθ. 15:30, 31· 35:31· Δευτ. 13:1-5· Λευιτ. 20:10) Αυτή η σταθερότητα στην υποστήριξη των λογικών και δίκαιων νόμων του Θεού ήταν για το καλό όλων των Ισραηλιτών, γιατί βοηθούσε στη διατήρηση της καθαρότητας της εκκλησίας. Και χρησίμευε να εμποδίσει οποιονδήποτε ν’ απλώσει τη διαφθορά ανάμεσα στο λαό που είχε επάνω του το όνομα του Θεού.

 3. Ποια ήταν η θέση ενός Ιουδαίου που είχε αποβληθεί από τη συναγωγή;

³ Τον πρώτο αιώνα μ.Χ. οι Ιουδαίοι κάτω από τη Ρωμαϊκή κυριαρχία δεν είχαν την εξουσία να επιβάλουν την ποινή του θανάτου. (Ιωάν. 18:28-31) Αλλά ένας Ιουδαίος ένοχος παραβάσεως του νόμου μπορούσε να αποβληθεί από τη συναγωγή. Ένα αποτέλεσμα αυτής της αυστηρής τιμωρίας ήταν ότι οι άλλοι Ιουδαίοι θ’ απέφευγαν το άτομο που είχε αποβληθεί. Λένε ότι οι άλλοι δεν θα είχαν μ’ αυτόν ούτε εμπορικές δοσοληψίες πέρα από το να του πουλούν τα αναγκαία για τη ζωή.a—Ιωάν. 9:22· 12:42· 16:2.

4, 5. Πώς έπρεπε να φερθεί η Χριστιανική εκκλησία έναν αμετανόητο αμαρτωλό;

⁴ Αφού σχηματίσθηκε η Χριστιανική εκκλησία, αντικατέστησε το Ιουδαϊκό έθνος παίρνοντας πάνω της το όνομα του Θεού. (Ματθ. 21:43· Πράξ. 15:14) Συνεπώς, θάπρεπε ορθά ν’ αναμένεται από τους Χριστιανούς να υποστηρίζουν τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Καθώς είναι άγιος εκείνος, όστις σας εκάλεσεν, ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή· διότι είναι γεγραμμένον· Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος.» (1 Πέτρ. 1:14-16) Ο Ιεχωβά αγαπά το λαό του και θέλει να προστατεύσει την αγνότητα της Χριστιανικής εκκλησίας. Γι’ αυτό καθόρισε μια προμήθεια ώστε να απορρίπτεται ή να αποβάλλεται ένα άτομο που εμμένει σε μια πορεία η οποία δυσφημεί τον Θεό και βάζει σε κίνδυνο την εκκλησία.

⁵ Ο απόστολος Παύλος συμβούλεψε: «Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, εξεύρων ότι διεφθάρη ο τοιούτος και αμαρτάνει, ων αυτοκατάκριτος.» (Τίτον 3:10, 11) Ναι, οι πνευματικοί πρεσβύτεροι, όπως ήταν ο Τίτος, έπρεπε πρώτα να βοηθήσουν με αγάπη τον παραβάτη. Εάν δεν ανταποκριθεί στη βοήθεια τους και συνεχίζει να «αμαρτάνει», έχουν την εξουσία να συγκαλέσουν μια επιτροπή πρεσβυτέρων για να ‘κρίνουν τους έσω’. (1 Κορ. 5:12) Η αγάπη για τον Θεό και για την καθαρότητα του λαού του απαιτεί όπως αυτοί οι «έσω», δηλαδή η εκκλησία, αποβάλουν αυτόν τον άνθρωπο.

 6. Γιατί ήταν ορθό και κατάλληλο να αποβάλλονται οι αμετανόητοι κακοποιοί;

⁶ Τον πρώτο αιώνα εμφανίσθηκαν μερικοί τέτοιοι παραβάτες. Ο Υμέναιος και ο Αλέξανδρος ήταν απ’ αυτούς, άνθρωποι που «εναυάγησαν εις την πίστιν». Ο Παύλος είπε: «Τους οποίους παρέδωκα εις τον Σατανάν, δια να μάθωσι να μη βλασφημώσι.» (1 Τιμ. 1:19, 20) Η αποβολή εκείνων των δύο ανθρώπων ήταν σοβαρή τιμωρία, ή πειθαρχική διαπαιδαγώγηση, μια τιμωρία που θα μπορούσε να τους διδάξει να μη βλασφημούν τον άγιο και ζώντα Θεό. (Παράβαλε με Λουκάς 23:16, όπου χρησιμοποιείται η βασική λέξη «παιδεύω».) Ήταν κατάλληλο να παραδοθούν αυτοί οι βλάσφημοι στην εξουσία του Σατανά, να ριχτούν στο σκοτάδι του κόσμου που είναι κάτω από την επιρροή του Σατανά.—2 Κορ. 4:4· Εφεσ. 4:17-19· 1 Ιωάν. 5:19· παράβαλε με Πράξεις 26:18.

ΠΩΣ ΝΑ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟΒΛΗΘΕΝΤΕΣ

7, 8. Πώς μπορούμε να καθορίσουμε ποια θα πρέπει να είναι η διαγωγή μας απέναντι σ’ έναν που αποβλήθηκε ;

⁷ Ίσως όμως δημιουργηθούν μερικά ερωτήματα για το πώς θα πρέπει να μεταχειριζόμαστε ένα πρώην μέλος που έχει αποβληθεί. Είμαστε ευγνώμονες που ο Θεός έχει προμηθεύσει στο Λόγο του απαντήσεις και κατευθύνσεις και μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι είναι τέλειες, ορθές και δίκαιες.—Ιερ. 17:10· Δευτ. 32:4.

⁸ Κάποτε ένα άτομο στην εκκλησία της Κορίνθου διέπραττε συστηματικά ανηθικότητα και προφανώς ήταν αμετανόητο. Ο Παύλος έγραψε ότι έπρεπε να εκβάλουν από ανάμεσα τους αυτόν τον άνθρωπο, γιατί ήταν σαν λίγη ζύμη που θα έκανε όλο το φύραμα ένζυμο, ή διεφθαρμένο. (1 Κορ. 5:1, 2, 6) Αλλά θα έπρεπε, αφού είχε αποβληθεί, να τον μεταχειρίζονται σαν να ήταν απλώς ένα συνηθισμένο άτομο του κόσμου το οποίο θα μπορούσαν οι Χριστιανοί να συναναστρέφονται στη γειτονιά τους ή στην καθημερινή ζωή; Σημειώστε τι είπε ο Παύλος .

 9. Ποια ήταν η συμβουλή του Παύλου για το χειρισμό ενός άδικου ατόμου γενικά;

⁹ «Σας έγραψα εν τη επιστολή να μη συναναστρέφησθε με πόρνους, και ουχί διόλου [όχι όμως και καθόλου, ΜΝΚ] με τους πόρνους του κόσμου τούτου ή με τους πλεονέκτας ή άρπαγας ή ειδωλολάτρας· επειδή τότε πρέπει να εξέλθητε από του κόσμου.» (1 Κορ. 5:9, 10) Σ’ αυτά τα λόγια ο Παύλος αναγνώριζε με ρεαλισμό ότι οι περισσότεροι άνθρωποι με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή στις καθημερινές μας υποθέσεις ποτέ δεν γνώρισαν ή ακολούθησαν το δρόμο του Θεού. Μπορεί να είναι πόρνοι, άρπαγες ή ειδωλολάτρες, κι έτσι δεν είναι άτομα που οι Χριστιανοί διαλέγουν σαν τακτικούς, στενούς συντρόφους. Εν τούτοις, ζούμε σ’ αυτό τον πλανήτη ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος και μπορεί νάμαστε αναγκασμένοι να ερχόμαστε σ’ επαφή με τέτοια άτομα και να τους μιλάμε στην εργασία, στο σχολείο, στη γειτονιά.

10, 11. Γιατί πρέπει οι Χριστιανοί να ενεργήσουν διαφορετικά προς έναν αμαρτωλό που αποβλήθηκε;

¹⁰ Στο επόμενο εδάφιο ο Παύλος αντιπαραβάλλει αυτή την κατάσταση με το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρονται οι Χριστιανοί σ’ έναν που ήταν κάποτε Χριστιανός «αδελφός» αλλά που αποβλήθηκε από την εκκλησία λόγω αδικοπραγίας: «Αλλά τώρα σας έγραψα να μη συναναστρέφησθε, εάν τις αδελφός ονομαζόμενος ήναι πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή λοίδορος ή μέθυσος ή άρπαξ, με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε.»—1 Κορ. 5:11.

¹¹ Το άτομο που αποβλήθηκε δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος του κόσμου που δεν γνώριζε τον Θεό και δεν ακολούθησε ένα θεοσεβή τρόπο ζωής. Μάλλον, γνώρισε την οδό της αλήθειας και της δικαιοσύνης, αλλά εγκατέλειψε αυτή την οδό και ακολούθησε αμετανόητα την αμαρτία ως το σημείο να αποβληθεί. Γι’ αυτό πρέπει να τον μεταχειρίζονται διαφορετικά.b Ο Πέτρος έκανε σχόλια για το πώς ένας τέτοιος πρώην Χριστιανός διαφέρει από έναν συνηθισμένο «τυχαίο άνθρωπο». Ο απόστολος λέει: «Εάν αφού απέφυγον τα μολύσματα του κόσμου δια της επιγνώσεως του Κυρίου και Σωτήρος Ιησού Χριστού, ενεπλέχθησαν πάλιν εις ταύτα και νικώνται, έγειναν εις αυτούς τα έσχατα χειρότερα των πρώτων. . . . Συνέβη δε εις αυτούς το της αληθινής παροιμίας, Ο κύων επέστρεψεν εις το ίδιον αυτού εξέρασμα, και Ο χοίρος λουσθείς επέστρεψεν εις το κύλισμα του βορβόρου.»—2 Πέτρ. 2:20-22· 1 Κορ. 6:11.

12. (α) Γιατί ο όρος «αποκοπή» είναι κατάλληλος; (β) Τι δείχνει η ιστορία για το πώς φέρονταν στους αμαρτάνοντες τους πρώτους χρόνους εκείνοι που ομολογούσαν τη Χριστιανοσύνη;

¹² Η Βίβλος δίνει εντολή στους Χριστιανούς να μη κάνουν συντροφιά ή συναναστροφή μ’ ένα άτομο που αποβλήθηκε από την εκκλησία. Γι’ αυτό πολύ κατάλληλα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ονομάζουν «αποκοπή από την επικοινωνία» την αποβολή και κατόπιν την αποφυγή ενός τέτοιου αμετανόητου παραβάτη. Η άρνηση τους να συναναστραφούν με οποιονδήποτε πνευματικό ή κοινωνικό τρόπο μ’ ένα άτομο που αποβλήθηκε, αντανακλά την πιστότητα στους δίκαιους κανόνες του Θεού και την υπακοή στην εντολή του που αναφέρεται στην 1 Κορινθίους 5:11, 13. Αυτό είναι συνεπές με τη συμβουλή του Ιησού ότι ένα τέτοιο άτομο θα πρέπει να θεωρείται όπως εθεωρείτο «ο εθνικός» από τους Ιουδαίους του καιρού εκείνου. Για λίγο καιρό μετά το θάνατο των αποστόλων, εκείνοι που ομολογούσαν τη Χριστιανοσύνη προφανώς ακολούθησαν αυτή τη Γραφική διαδικασία.c Αλλά πόσες εκκλησίες σήμερα συμμορφώνονται με τις σαφείς κατευθύνσεις του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα;

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΑΠΟΣΥΝΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ

13. Τι πρέπει να γίνει στην περίπτωση ενός ατόμου που γίνεται αδύνατο και αδρανές;

¹³ Ένας Χριστιανός μπορεί να γίνει πνευματικά αδύνατος, επειδή ίσως δεν μελετά τακτικά το Λόγο του Θεού, ή έχει προσωπικά προβλήματα ή υφίσταται διωγμό. (1 Κορ. 11:30· Ρωμ. 14:1) Ένα τέτοιο άτομο μπορεί να σταματήσει να παρακολουθεί Χριστιανικές συναθροίσεις. Τι πρέπει να γίνει; Θυμηθείτε ότι οι απόστολοι εγκατέλειψαν τον Ιησού τη νύχτα της συλλήψεως του. Εν τούτοις ο Χριστός παρότρυνε τον Πέτρο, «Και συ, όταν ποτέ επιστρέψης, στήριξον τους αδελφούς σου, [που είχαν επίσης εγκαταλείψει τον Ιησού.]» (Λουκ. 22:32) Επομένως οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι και άλλοι θα μπορούσαν από αγάπη να επισκεφθούν και να βοηθήσουν το άτομο που έγινε αδύνατο και αδρανές. (1 Θεσ. 5:14· Ρωμ. 15:1· Εβρ. 12:12, 13) Είναι όμως διαφορετικό ζήτημα, όταν ένα άτομο αρνείται ότι είναι Χριστιανός και αποσυνταυτίζεται μόνο του.

14. Πώς θα μπορούσε ένα άτομο να αποσυνταυτισθεί μόνο του;

¹⁴ Κάποιος που υπήρξε αληθινός Χριστιανός θα μπορούσε να αποκηρύξει την οδό της αλήθειας, δηλώνοντας ότι δεν θεωρεί πια τον εαυτό του ότι είναι ένας Μάρτυς του Ιεχωβά ή ότι δεν θέλει να είναι γνωστός σαν ένας απ’ αυτούς. Όταν συμβεί αυτό το σπάνιο γεγονός, το άτομο αποκηρύσσει τη θέση του σαν Χριστιανού, και εσκεμμένα αποσυνταυτίζεται από την εκκλησία. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Εξ ημών εξήλθον, αλλά δεν ήσαν εξ ημών διότι εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μένει μεθ’ ημών.»—1 Ιωάν. 2:19.

15, 16. (α) Πώς αλλιώς θα μπορούσε να αποσυνταυτισθεί ένα άτομο; (β) Πώς θα πρέπει να βλέπουν και να μεταχειρίζονται οι Χριστιανοί τα αποσυνταυτισμένα άτομα;

¹⁵ Ή, ένα άτομο θα μπορούσε να αρνηθεί τη θέση του στη Χριστιανική εκκλησία με τις πράξεις του, όπως με το να γίνει μέρος μιας οργανώσεως που ο σκοπός της είναι αντίθετος με τη Γραφή, και, επομένως, είναι κάτω από την καταδίκη του Ιεχωβά Θεού. (Παράβαλε με Αποκάλυψις 19:17-21· Ησαΐας 2:4.) Έτσι αν κάποιος που ήταν Χριστιανός διάλεξε να ενωθεί με κείνους που αποδοκιμάζει ο Θεός θα ήταν κατάλληλο για την εκκλησία να κάνει γνωστό με μια σύντομη ανακοίνωση ότι το άτομο αυτό αποσυνταυτίσθηκε μόνο του και δεν είναι πια ένας Μάρτυς του Ιεχωβά.

¹⁶ Άτομα που δείχνουν ότι «δεν είναι εξ ημών» με το να απορρίπτουν εσκεμμένα την πίστη και τις δοξασίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα πρέπει κατάλληλα να τα θεωρούμε και να τα μεταχειριζόμαστε σαν εκείνους που αποκόπηκαν για αδικοπραγία.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

17, 18. Τι περιλαμβάνεται στη συνεργασία μας με την εκκλησία σχετικά με την αποκοπή;

¹⁷ Μολονότι οι Χριστιανοί απολαμβάνουν πνευματική επικοινωνία όταν εξετάζουν ή μελετούν τη Γραφή με τους αδελφούς τους ή με ενδιαφερόμενα άτομα, δεν θέλουν να έχουν τέτοια επικοινωνία με αποβληθέντες αμαρτωλούς (ή κάποιον που αρνήθηκε την πίστη του και τις δοξασίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά και αποσυνταυτίσθηκε). Το άτομο που αποβλήθηκε έχει ‘απορριφθεί’, και είναι «αυτοκατάκριτος» επειδή «αμαρτάνει», και όσοι είναι στην εκκλησία δέχονται την κρίση του Θεού και την υποστηρίζουν. Εν τούτοις, η αποκοπή περιλαμβάνει περισσότερα από το να πάψουμε απλώς να έχουμε πνευματική επικοινωνία.—Τίτον 3:10, 11.

¹⁸ Ο Παύλος έγραψε: «Μη συναναστρέφησθε, . . . με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε.» (1 Κορ. 5:11) Ένα γεύμα είναι μια περίοδος αναπαύσεως και συναναστροφής. Επομένως, εδώ η Γραφή αποκλείει επίσης κοινωνική συναναστροφή, όπως είναι να πηγαίνουμε μαζί μ’ ένα άτομο σ’ εκδρομή ή σε πάρτι, σε κάποιο παιχνίδι, να πηγαίνουμε στην παραλία ή στο θέατρο, ή να καθόμαστε στο φαγητό μαζί του.d (Τα ειδικά προβλήματα που αφορούν κάποιο συγγενή που αποκόπηκε εξετάζονται στο επόμενο άρθρο.)

19. Γιατί ίσως να φαίνεται μερικές φορές δύσκολο να υποστηριχθεί μια αποκοπή, αλλά γιατί είναι σπουδαίο να το κάνουμε αυτό;

¹⁹ Μερικές φορές ένας Χριστιανός μπορεί να αισθάνεται ότι είναι κάτω από σημαντική πίεση ν’ αγνόηση αυτή τη Βιβλική συμβουλή. Τα αισθήματα του μπορεί να του δημιουργούν πίεση, ή ίσως η πίεση αυτή να του δημιουργείται από γνωστούς. Επί παραδείγματι, ένας αδελφός πιέστηκε να ιερουργήσει ένα γάμο δυο αποκομμένων ατόμων. Μπορούμε λογικά να πούμε ότι η υπηρεσία ήταν απλώς καλωσύνη; Ίσως κάποιος να το νομίζει αυτό. Αλλά γιατί ζητήθηκαν οι υπηρεσίες του, αντί να ζητηθούν οι υπηρεσίες του δημάρχου της πόλεως, ή κάποιου άλλου κρατικού εκπροσώπου για τους γάμους; Δεν έγινε αυτό λόγω της θέσεως του σαν διακόνου του Θεού και της ικανότητας του να προσφέρει συμβουλή για το γάμο από το Λόγο του Θεού; Το να υποκύψει κάποιος σε τέτοια πίεση σημαίνει ότι συναναστράφηκε μ’ αυτό το ζευγάρι, με άτομα που είχαν αποβληθεί από την εκκλησία για την ασεβή πορεία τους.—1 Κορ. 5:13.

20. Ποια θα πρέπει να είναι η αντίδραση μας αν ένας επαγγελματικός συνεργάτης αποκόπτεται;

²⁰ Άλλα προβλήματα δημιουργούνται λόγω επαγγελματικών υποθέσεων ή σχέσεων εργασίας. Τι θα γίνει αν είσαστε υπάλληλος σε κάποιον που τώρα αποβάλλεται από την εκκλησία, ή αν εσείς προσλάβετε ως υπάλληλό σας ένα άτομο που αργότερα αποκόπτεται; Τι θα γίνει τότε; Εάν εσείς είσαστε υποχρεωμένος είτε με συμβόλαιο είτε οικονομικά να εξακολουθήσετε προς το παρόν τις σχέσεις εργασίας, ασφαλώς θα έχετε τώρα μια διαφορετική στάση απέναντι στο αποκομμένο άτομο. Ίσως να είναι αναγκαία συζήτηση επαγγελματικών ζητημάτων μαζί του ή επαφή για την εργασία, αλλά πνευματικές συζητήσεις και κοινωνικές συναναστροφές θα πρέπει νάναι πράγματα του παρελθόντος. Με τον τρόπο αυτό θα μπορείτε να δείξετε την υπακοή σας στον Θεό και να έχετε ένα προστατευτικό φραγμό για όφελος σας. Επίσης, αυτό θα μπορούσε να εντυπώσει στο άτομο πόσο πολύ του έχει κοστίσει η αμαρτία του με διάφορους τρόπους.—2 Κορ. 6:14, 17.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ Μ’ ΕΝΑ ΑΠΟΚΟΜΜΕΝΟ Ή ΑΠΟΣΥΝΤΑΥΤΙΣΜΕΝΟ ΑΤΟΜΟ;

21, 22. Ποια συμβουλή προμηθεύει η Γραφή για τη συνομιλία μ’ ένα αποκομμένο άτομο;

²¹ Μήπως η υποστήριξη της δικαιοσύνης του Θεού και των διευθετήσεων του για αποκοπή σημαίνει ότι ένας Χριστιανός δεν θα πρέπει να μιλάει καθόλου μ’ ένα αποκομμένο άτομο, ούτε να του λέει «Γεια σου»; Μερικοί έχουν αναρωτηθεί γι’ αυτό, έχοντας υπ’ όψη τη συμβουλή του Ιησού ν’ αγαπάμε τους εχθρούς μας και να μη ‘χαιρετούμε μόνο τους αδελφούς μας’.—Ματθ. 5:43-47.

²² Πραγματικά, ο Θεός στη σοφία του δεν προσπάθησε να καλύψει κάθε πιθανή κατάσταση. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι να συλλάβουμε το νόημα των λόγων του Ιεχωβά και το πώς να μεταχειριζόμαστε ένα αποκομμένο άτομο, γιατί τότε μπορούμε να αγωνισθούμε να υποστηρίξουμε την άποψη του Θεού. Μέσω του αποστόλου Ιωάννη, ο Θεός εξηγεί:

«Πας όστις παραβαίνει και δεν μένει εν τη διδαχή του Χριστού Θεόν δεν έχει. . . . Εάν τις έρχηται προς εσάς και δεν φέρη την διδαχήν ταύτην, μη δέχεσθε αυτόν εις οικίαν και μη λέγετε εις αυτόν το χαίρειν· διότι ο λέγων εις αυτόν το χαίρειν γίνεται κοινωνός εις τα πονηρά αυτού έργα.»—2 Ιωάν. 9-11.

23, 24. Γιατί είναι σοφό ν’ αποφεύγουμε να μιλάμε σ’ αποβληθέντα άτομα;

²³ Ο απόστολος που έδωσε αυτή τη σοφή προειδοποίηση είχε στενή σχέση με τον Ιησού και γνώριζε καλά τι είχε πει ο Ιησούς για τον χαιρετισμό άλλων. Γνώριζε επίσης ότι ο συνηθισμένος χαιρετισμός του καιρού εκείνου ήταν «Ειρήνη». Ένα αποκομμένο ή αποσυνταυτισμένο άτομο που προσπαθεί να διαδώσει ή να δικαιολογήσει την αποστατική του νοοτροπία ή να συνεχίσει την ασεβή του διαγωγή, ασφαλώς δεν είναι κάποιος στον οποίο να ευχηθούμε «Ειρήνη» γιατί είναι διαφορετικός από κάποιον προσωπικό «εχθρό» μας ή κοσμικό άνθρωπο στην εξουσία που εναντιώνεται στους Χριστιανούς. (1 Τιμ. 2:1, 2) Όπως γνωρίζουμε όλοι από πείρα σ’ όλα αυτά τα χρόνια ένα απλό «Γεια σου» σε κάποιον μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για να εξελιχθεί σε μια συζήτηση και ακόμη ίσως σε μια φιλία. Θα θέλατε να κάνετε αυτό το πρώτο βήμα μ’ ένα αποκομμένο άτομο;

²⁴ ‘Αλλά τι θα γίνει αν φαίνεται ότι μετανόησε και χρειάζεται ενθάρρυνση’; θα μπορούσε κάποιος να διερωτηθεί. Υπάρχει κάποια πρόβλεψη για το χειρισμό αυτών των καταστάσεων. Οι επίσκοποι στην εκκλησία χρησιμεύουν σαν πνευματικοί ποιμένες και προστάτες του ποιμνίου. (Εβρ. 13:17· 1 Πέτρ. 5:2) Εάν ένα αποκομμένο ή αποσυνταυτισμένο άτομο ρωτά, ή δείχνει ότι θέλει να επιστρέψει στην εύνοια του Θεού, οι πρεσβύτεροι μπορούν να του μιλήσουν. Θα του εξηγήσουν με καλοσύνη τι χρειάζεται να κάνει και θα μπορούσαν να του δώσουν κατάλληλη νουθεσία. Μπορούν ν’ ασχοληθούν μαζί του με βάση τα γεγονότα για το περασμένο αμάρτημα του και τη στάση του. Οι άλλοι στην εκκλησία δεν έχουν αυτή την πληροφορία. Έτσι αν κάποιος νομίζει ότι το αποκομμένο ή αποσυνταυτισμένο άτομο ‘μετανοεί’, μήπως αυτό θα μπορούσε να είναι μια κρίση βασισμένη σε εντυπώσεις μάλλον παρά σε ακριβή πληροφορία; Αν οι επίσκοποι πεισθούν ότι το άτομο έχει μετανιώσει και παράγει καρπούς μετανοίας,e θα το επανεντάξουν στην εκκλησία. Αφού συμβεί αυτό, οι υπόλοιποι στην εκκλησία θα μπορούν να τον υποδεχθούν θερμά στις συναθροίσεις, να εκδηλώσουν συγχωρητικότητα, να τον παρηγορήσουν και να τον βεβαιώσουν για την αγάπη τους γι’ αυτόν, όπως παρότρυνε ο Παύλος να κάνουν οι Κορίνθιοι στον άνθρωπο που είχε επανενταχθεί στην Κόρινθο.—2 Κορ. 2:5-8.

ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΤΕ ΣΕ ΠΟΝΗΡΑ ΕΡΓΑ

25, 26. Ποια είναι η συμβουλή του Θεού στο να γίνει κανείς «κοινωνός» μ’ ένα αποκομμένο άτομο;

²⁵ Όλοι οι πιστοί Χριστιανοί πρέπει να βάλουν στην καρδιά τους τη σοβαρή αλήθεια που ενέπνευσε ο Θεός τον Ιωάννη να γράψει: «Διότι ο λέγων εις αυτόν [έναν αμαρτωλό που έχει αποβληθεί επειδή προάγει μια εσφαλμένη διδασκαλία ή έχει ασεβή διαγωγή] το χαίρειν γίνεται κοινωνός εις τα πονηρά αυτού έργα.»—2 Ιωάν. 11.

²⁶ Πολλοί σχολιαστές του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου δεν συμφωνούν με το εδάφιο 2 Ιωάννου 11. Ισχυρίζονται ότι είναι ‘αντιχριστιανική συμβουλή, αντίθετη στο πνεύμα του Κυρίου μας’, ή ότι ενθαρρύνει τη μισαλλοδοξία. Αλλά αυτά τα αισθήματα πηγάζουν από θρησκευτικές οργανώσεις που δεν εφαρμόζουν τη συμβουλή του Θεού «εκβάλετε τον κακόν εκ μέσου υμών», και οι οποίες σπάνια ή ίσως και ποτέ δεν αποβάλλουν διαβόητους κακοποιούς από τις εκκλησίες τους. (1 Κορ. 5:13) Η «ανεκτικότητα» τους είναι αντιγραφική, αντιχριστιανική.—Ματθ. 7:21-23· 25:24-30· Ιωάν. 8:44.

27. Πώς θα μπορούσε ένας Χριστιανός να γίνει «κοινωνός», και με ποιο αποτέλεσμα;

²⁷ Αλλά δεν είναι εσφαλμένο να είναι κανείς πιστός στον ευθύ και δίκαιο Θεό της Βίβλου. Μας λέει ότι θα δεχθεί ‘στο άγιο του όρος’ μόνο εκείνους που περπατούν άμεμπτα, που εργάζονται δικαιοσύνη και μιλούν την αλήθεια. (Ψαλμ. 15:1-5) Αλλά, αν ένας Χριστιανός ενωνόταν μ’ ένα παραβάτη που έχει απορριφθεί απ’ τον Θεό και έχει αποκοπεί, ή έχει αποσυνταυτισθεί ο ίδιος, αυτό θα ήταν ακριβώς σαν να έλεγε ‘δεν θέλω να έχω κανένα μέρος στο άγιον όρος του Θεού’. Αν οι πρεσβύτεροι τον έβλεπαν να προχωρεί προς αυτή την κατεύθυνση με το να συναναστρέφεται τακτικά μ’ ένα αποκομμένο άτομο, θα προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν με αγάπη και υπομονητικά να ξαναποκτήσει την άποψη του Θεού. (Ματθ. 18:18· Γαλ. 6:1) Θα τον νουθετούσαν και, αν ήταν αναγκαίο, ‘θα τον έλεγχαν με αυστηρότητα’, θέλουν να τον βοηθήσουν να παραμείνει ‘στο άγιο ορός του Θεού’. Αλλά αν δεν πάψει να συναναστρέφεται με τον αποβλημένο, τότε έγινε ‘κοινωνός (που υποστηρίζει και συμμετέχει) εις τα πονηρά αυτού έργα’ και πρέπει να τον απομακρύνουν από την εκκλησία, να τον αποβάλουν.—Τίτον 1:13· Ιούδα 22, 23· παράβαλε με Αριθμοί 16:26.

ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

28. Πώς μπορούμε να δείξουμε την πιστότητα μας στην άποψη του Ιεχωβά;

²⁸ Η πιστότητα στον Ιεχωβά Θεό και στις προμήθειες του είναι πηγή ευτυχίας, γιατί όλες του οι οδοί είναι ευθείς, δίκαιες και αγαθές. Αυτό αληθεύει και για τις προμήθειες του να αποκόπτονται οι αμετανόητοι κακοποιοί. Καθώς συνεργαζόμαστε μ’ αυτή τη διευθέτηση, μπορούμε να εμπιστευόμαστε στα λόγια του Δαβίδ: «Μάθετε ότι εξέλεξεν ο Κύριος τον όσιον αυτού.» (Ψαλμ. 4:3) Ναι, ο Θεός ξεχωρίζει, τιμά και καθοδηγεί εκείνους που είναι πιστοί σ’ αυτόν και στις οδούς του. Ανάμεσα στις πολλές ευλογίες που παίρνουμε απ’ αυτή την πιστότητα είναι η χαρά να είμαστε ανάμεσα σ’ εκείνους που ο Θεός επιδοκιμάζει και δέχεται στο ‘άγιο όρος του’.—Ψαλμ. 84:10, 11.

ΘΥΜΟΣΑΣΤΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ;

Όταν οι Ιουδαίοι αποβάλλονταν από τη συναγωγή, πώς τους μεταχειρίζονταν;

Ο Παύλος έδειξε ποια διαφορά υπήρχε στη μεταχείριση από την εκκλησία

(1) ανήθικων ατόμων στον κόσμο;

(2) ανήθικων ατόμων που αποκόπηκαν από την εκκλησία;

Πώς θα πρέπει οι Χριστιανοί να βλέπουν ένα άτομο που αποσυνταυτίζεται μόνο του από την εκκλησία;

Ποια είδη συναναστροφής τερματίζει η «αποκοπή»;

Γιατί οι Χριστιανοί δεν χαιρετούν ούτε μιλούν σε αποκομμένα άτομα;

Σχετικά με την αποκοπή, τι χρειάζεται να κάνουμε για να παραμείνουμε ‘στο άγιο όρος του Θεού’;

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνες στη σελίδα 22]

«Μηδέ να συντρώγητε» με ένα αποκομμένο άτομο