Είναι το Όνομα Πραγματικά Σημαντικό;

ΑΥΤΟ είναι το ερώτημα που θέτουν πολλοί σε μια συζήτηση γύρω από το όνομα του Θεού. «Ο Θεός είναι ο Θεός,» λένε. «Γιατί τότε χρειαζόμαστε όνομα;»

Το Εικονογραφημένο Λεξικό της Βίβλου, που εκδόθηκε το 1980 από τον εκδοτικό οίκο Τύντεηλ Χάουζ, κάνει το ακόλουθο σχόλιο γύρω απ’ τη σπουδαιότητα ενός ονόματος κατά τους Βιβλικούς χρόνους: «Η μελέτη της λέξεως «όνομα» στην Π. Δ. [Παλαιά Διαθήκη] αποκαλύπτει το πόσο πολλά σημαίνει στα Εβραϊκά. Το όνομα δεν αποτελεί μια απλή ονομασία, αλλά υποδηλώνει την πραγματική προσωπικότητα αυτού στον οποίο ανήκει. Μπορεί να προέρχεται από τις συνθήκες της γεννήσεώς του (Γέν. 5:29), ή ν’ αντικατοπτρίζει το χαρακτήρα του (Γέν. 27:36), κι’ όταν κάποιος βάζει το όνομά του πάνω σ’ ένα αντικείμενο ή ένα άλλο άτομο, αυτό μπαίνει κάτω από την επιρροή και προστασία του πρώτου.»

Κατόπιν, όσον αφορά το όνομα του Θεού, το Λεξικό γράφει: «Το Γιαχβέ, λοιπόν, σ’ αντίθεση προς το Ελοχίμ [Θεός], είναι κύριο όνομα, το όνομα ενός Προσώπου, παρόλο που το Πρόσωπο αυτό είναι θείο. Σαν θείο όνομα έχει τη δική του ιδεολογική τοποθέτηση· παρουσιάζει τον Θεό σαν Πρόσωπο κι έτσι τον φέρνει σε σχέση με άλλες ανθρώπινες προσωπικότητες . . . , και μιλάει στους Πατριάρχες σαν φίλος προς φίλο.»

Έτσι ο μόνος τρόπος που μπορεί ο καθένας να πλησιάσει τον Θεό και να έχει προσωπική σχέση μαζί του είναι να τον γνωρίζει με το όνομά του, Γιαχβέ, ή Ιεχωβά, και να μάθει να χρησιμοποιεί το όνομα αυτό με σεβασμό καθώς τον λατρεύει. (Ιωάννης 17:26) Πράγματι, τέτοια άτομα «θα μπουν κάτω απ’ την επιρροή και προστασία του», γιατί ο ίδιος ο Ιεχωβά είπε: «Δια τούτο θέλω λυτρώσει αυτόν· Διότι εγνώρισε το όνομά μου.»—Ψαλμός 91:14.